ตอนที่ 212 คนไข้ที่บริการยากที่สุด

โม่หรูเฟยไม่เข้าใจคำถามของหลงเขียว และไม่ คาดคิดว่าเขาจะจงใจอธิบายให้เธอฟังเพราะเธอ เข้าใจแอนน่าผิด เธอยิ้มอย่างอับอาย และยื่นมือ ผ่านโต๊ะอาหารไปจับมือของเขาไว้แน่น “ฉันไม่รู้ว่า เธอมีคู่หมั้นแล้ว ก็แค่ … ฉันคิดว่าพวกเขาสองคน นั่งด้วยกัน ดูเข้ากันได้ดีมาก พี่เซียวฉันไม่ได้เจตนา อย่างอื่น”

ยิ่งเธอพยายามอธิบายมากเท่าไหร่ สีหน้าของชาย ที่อยู่ตรงข้ามเธอก็ยิ่งดูแย่ลงเท่านั้น เขาก็ดึงมือออก จากฝ่ามือของเธอออกมา ท่านเซียวหยิบเมนูขึ้นมาดู “ถ้าคุณไม่แน่ใจ ไม่รู้ ก็อย่าพูดไปเรื่อย ฉันไม่ชอบผู้ หญิงพูดมาก ยิ่งไม่ชอบผู้หญิงที่ชอบเดาเรื่องคนอื่น ไปทั่ว

“ต่อไปฉันจะไม่ทำอีก” โม่หรูเฟยอธิบายอย่าง รวดเร็วและแสดงรอยยิ้มที่มีเสน่ห์และชุ่มชื่นออกมา ทันที เอาใจเขา “พี่เขียวคุณลองทานฟัวกราส์ที่นี่ดูสิ ครั้งที่แล้วฉันมาทายกับพี่หยิ่งคือ รสชาติดีมากเลย

ค่ะ”เกาห ง จือ?

คําสามคํา ไป จุดของท่านเขียวเงยหน้าขึ้นมอง จากด้านหลังเมนู “หรูเฟย คุณไม่มีอะไรจะพูด นอกจากลูกพี่ลูกน้องของคุณแล้วเหรอ? ถ้าไม่มี ก็ ไม่ต้องพูด

โม่หรูเฟยหงุดหงิดจนอยากจะตบตัวเอง เธอรู้ว่า

หลงเชียวไม่ชอบสองคนนี้ แต่เธอพูดถึงมันโดยไม่ ได้ตั้งใจ เธอรีบยิ้มหวานและเปลี่ยนเรื่องคุยอย่าง อ่อนหวาน “พี่เขียว สองสามวันก่อนฉันกับคุณน้า ไปช็อปปิ้งด้วยกัน คุณน้ายังบอกอีกว่า วันอื่นเราไป เที่ยวด้วยกันอีก….

โม่หรูเฟยพูดไปเยอะมาก หลงเซียวฟังไม่เข้าหูเลย สักค่า ความสนใจทั้งหมดของเขาจดจ่ออยู่ที่โต๊ะที่ อยู่ไม่ไกลนัก ไม่รู้ว่า ลั่วลั่ว มาทานข้าวกับเกาจึงอาน เขา จะคุยอะไรกันนะ?

เกาจึงอานทำเสียงชิซ้ะ “แอนน่าคุณเห็นไหม? นั่น คือคู่รักที่แท้จริง คนรักกันเวลาอยู่ด้วยกัน มักจะมี เรื่องที่คุยกันไม่รู้จบ และมีความสุขมาก

งไม่แยแส แอนน่า นสเต็กด้วยมีดและส้อมอย่างไถ้าคุณชายเกาอิจฉามาก ก็ไปร่วมโต๊ะได้นะ พอดี เลยจะได้ให้ฉันทานข้าวในบรรยากาศที่เงียบสงบ สักที”

เกา งอานจิ้มฟัวกราสมาเล็กน้อยแล้ววางลงบน จานของแอนน่าตอนที่เขาดึงมือกลับ เขา ขมวด

คิ้ว” ฉันไม่อยากเป็นก้างขวางคอของพวกเขาหรอก นะ อีกอย่างตัวเอกของผมในวันนี้คือคุณ วันนี้ผมจะ บริการคุณเอง”

มืดและส้อมสีเงินเคาะไปบนจานพอร์ซเลนระดับ ไฮโซ ทําให้เสียงที่ไพเราะดังขึ้น แอนน่ามองไปที่ ฟัวกราส์ในจานแล้วขมวดคิ้ว” คุณชายเกาเรายังไม่ สนิทพอที่จะคีบอาหารให้กันนะ”

เกาจิ่งอาน ท้าวศอกไว้ที่ขอบโต๊ะ เขาไม่ได้โต้ เถียง แต่ยิ้มอย่างใจเย็น “ผมไม่ได้ขอให้คุณคืบให้ ผม เพราะฉะนั้นมันไม่ใช่คีบให้กันและกัน แต่ฉันให้ บริการคุณเพียงฝ่ายเดียว

มีร่องลึกปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของแอนน่าเธอไม่กิน อาหารที่คนอื่นคืบให้ อย่าว่าแต่เกาจิ้งอานเลย แม้ว่า ทานข้าวกับเควินเขาก็ไม่กล้าคืบให้เธอตามใจชอบ
*คณขายเกาเป็นคนชาติสหรือเปล่าคะ?”

เธอมองฟัวกราส์ที่สะดุดตาและอยากจะให้

พนักงานมาเก็บจานไป

เกาจิ่งอานที่หยิ่งมาโดยตลอด อย่าว่าแต่ถูกรังแก ในเกียวโต คนที่กล้าทำให้เขาเสียหน้านอกจากคน ตระกูลหลงแล้ว ก็ไม่มีคนอื่น แต่แอนน่ากล้าพูดกับ

เขาแบบนี้

เกาฉิ่งอาน “ฮ่าฮ่า” ยิ้มอย่างจริงใจ “แล้วอย่างงี้ แอ นน่าเป็นคนที่ชอบซาดิสม์เหรอ?ถ้าเป็นเช่นนี้ เรา สองคนเนี่ยเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว”

เสียงหัวเราะจากที่นั่งตรงนั้นไปรบกวนท่านเขียว อยู่ต่อหน้าอาหารที่เต็มโต๊ะ เขากลับทานไม่อร่อย เมื่อเทียบกับความไร้ชีวิตชีวาของฝั่งนี้ แอนน่าและ เกาจิ้งอานกลับคุยกันอย่างสนุกสนาน

ท่านเซียวรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

ถ้า เกาจิ่งอานกล้าที่จะมีพฤติกรรมเบี่ยงเบนเล็ก น้อยต่อ ลิ่วล้วละก็ เขาก็สัญญาว่าจะตัดแขนขาของ

เขาออกด้วยตัวเอง
โมหรูเฟยเริ่มมบผักให้เขาก่อน พยายามทำให้เขา พอใจ” พี่เขียวลองทาน ดูล

หลงเขียวไม่ได้กินอาหารเลยสักค่า และคิ้วของเขา ก็ไม่คลายออกสักที ” ทรูเฟย คืนนี้ผมมีธุระ ให้ลูก ลูกน้องของคุณพาคุณกลับไปนะ”

โม่หรูเฟยกินไป ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนกำลังการ

เคี้ยวเทียน อายแชโดว์ ตั้งใจทามาอย่างระมัดระวัง ก็ดูเหมือนจะหลุดออกมาทีละชั้นทีละชั้นเหมือนภาพ วาดบนผนัง” พี่เขียวฉันมาที่นี่เพื่อทานข้าวกับคุณ ฉันเป็นคู่หมั้นของคุณ คุณจะผลักฉันให้ลูกพี่ลูกน้อง ของฉันทําได้อย่างไร?

น้ำเสียงของเธอหดหู่เล็กน้อย เธอมองไปที่หลง

เซียวเหมือนจะร้องไห้ออกมา แต่สีหน้าของเขา เฉยเมยจนทําให้คนเห็นรู้สึกปวดใจ มันทำให้ไม่หรู

เฟยเจ็บปวดอย่างมาก

หลงเซียววางแขนบนโต๊ะเช่นเดิม มองไปที่ไม่หรู เฟยด้วยความปวดหัว “ คุณต้องการให้ผมเตือนคุณ อีกครั้งหรือไม่ว่า สัญญาการแต่งงานระหว่างคุณกับ ผมมันมาได้ยังไง? อีกอย่าง ผมบอกคุณแล้วว่าคุณ

เต็มใจที่จะเป็นคู่หมั้นของผมแค่ในนาม ก็แล้วแต่คุณ แต่คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะแสดงความคิดเห็น ตอนเรื่องใดๆและการตัดสินใจใดๆของผม ยิ่งไม่มี สิทธิ์มาคัดค้านผม

สิ่งที่หลงเซียวพูดเมื่อ 1ปีก่อน ทุก ทุกประโยค ปรากฏขึ้นในหัวของโม่หรูด ย เพื่อที่จะได้รับ

ตำแหน่งคู่หมั้นของหลงเชียว โม่หรูเฟยได้สัญญาไว้ ทุกอย่าง เธอคิดเสมอว่าเธอจะได้ใจของหลงเชียว มา แต่เวลาผ่านไปปีกว่าแล้ว เธอก็ยังแพ้ให้กับผู้ หญิงที่ตายไปแล้ว!

รักมากแค่ไหน ก็เกลียดและไม่เต็มใจมากแค่นั้น!

เธอกัดฟันไว้และพยักหน้า “ฉันเข้าใจแล้วค่ะ

เขียว

หลงเซียวไม่ได้ให้โอกาสเธอเจรจาแม้แต่นิดเดียว ถ้ารู้แล้ว ตอนนี้ควรทำอย่างไร คงไม่ต้องให้ผมสอน นะ?”

ดวงตาของโม่หรูเฟยเบิกกว้างขึ้นมาทันที “เดี๋ยวนี้

เหรอ?!!

หลงเขียวกำลังจะไล่เธอออกจากโต๊ะอาหาร ซึ่งความหายมันชัดเจนมาก

โม่หรูเฟยกำหมัดไว้แน่น เธอไม่ได้ลุกขึ้น แต่กลั้น ความโกรธในใจของเธอไว้ และถามไปทีละคำว่า “ที่

เขียว คุณชอบแอนน่าใช่ไหม”

สัญชาตญาณของผู้หญิงแม่นยำามาตลอด

ท่านเขียวไม่ได้ยอมรับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขาวาง มีดและส้อมลง แล้วนั่งพิงพนักเก้าอี้ ” หรูเฟยคุณยุ่ง เรื่องของผมมากเกินไปแล้ว”

สถานะของแอนน่ายังไม่แน่นอน เขาสร้างศัตรูให้

เธอไม่ได้

ที่จริงเขาอยากจะหยุด แต่สถานการณ์มันห้ามไม่

ได้

โม่หรูเฟยลุกขึ้นและก๋าสายกระเป๋าไว้แน่นด้วย ความโกรธ ” พี่เขียว คุณทานไปก่อน ฉันไปก่อนนะ”

สถานะที่ขึ้นชื่อว่าคุณนายของตระกูลหลงหมายถึง อะไร? เบื้องหน้าคนทั่วไปนั้นดุดีมีสง่า แต่แท้จริงแล้วได้อยู่กับชายผู้ว่างเปล่า โดยไม่ตอบสนองใด ๆ ไม่มีความใส่ใจดูแลใด ๆ

ในเมื่อเลือกที่จะดื่มยาพิษเพื่อดับกระหายน้ำ ก็ควร ที่จะรู้ว่ามันต้องชดใช้

“แอนน่าเป็นหมอประจําตัวของผม เตือนเธอด้วยว่า ผู้ชายคนไหนที่เธอควรบริการ”

เขาจงใจเน้นคําว่าผู้ชาย และเห็นได้ชัดว่าเขาไม่

พอใจ

โม่หรูเฟยโกรธจนตัวสั่น บีบคำพูดออกมาว่า “อั้ม”

ทั้งแอนน่าและเกาจิ่งอานไม่คาดคิดว่าจู่ๆโม่หรูเฟย จะเข้ามายุ่ง แอนน่าเงยหน้ามองดูใบหน้าที่ขีดเซียว เพราะถูกรังแกมาของเธอด้วยความสงสัย “คุณโม่มี อะไรรึเปล่า?”

โม่หรูเฟยไม่ได้มองเธอด้วยซ้ำ แค่ได้ยินเสียงของ เธอเหมือนกับฉู่ลั่วหานเธอก็อยากจะบีบคอเธออยู่ แล้ว!

“ พี่จึงอาน เขียวมีธุระต่ออีก เพราะงั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งฉันกลับบ้านนะ

สีหน้าของเกา งอาน แปลงทันที “ฉัน?”

เธอไม่ได้รอให้เกา งอานสิ้นสุดการประหลาดใจ โม่หรูเฟยก็กัดฟันแล้วพูดกับแอนน่าว่า “พี่เซียวให้

คุณไปหาเขา”

หื้ม?

คราวนี้ถึงคราวที่แอนน่าจะรู้สึกงงใจ หลงเซียวจะ

ทําอะไรอีก?

แอนน่าเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “คุณชายเกา

ขอโทษด้วยนะคะ ดูเหมือนว่าคนไข้ของฉันต้องการ ฉัน ทั้งสองคนทานอาหารให้อร่อยนะคะ คุณโมเรา เพิ่งเริ่มทานกัน บริกรจะเอาจานใหม่มาให้นะคะ ทีรา

มิสุ หวังว่าคุณจะชอบมันนะคะ”

โม่หรูเฟยอยากจะปาเค้กใส่หน้าเธอจริงๆ

“แอนน่าอาการป่วยของพี่เซียวก็รบกวนคุณด้วย

นะ คุณต้อง…..ดูแลเขาให้ดีสุด!”
ไม่ว่าใครมาได้ยินต่างก็ฟังออกว่า เธอกำลังดึง

แอนน่าขยับเก้าอี้ออกไป “คุณโมสบายใจได้เลยค่ะ ฉันปฏิบัติต่อคนไข้อย่างเท่าเทียมกันมาโดยตลอด

เมื่อเดินไปถึงที่โต๊ะอาหารของหลงเซียว แอนน่า

ไม่ได้นั่งที่เก้าอี้ที่โม่หรูเฟยเคยนั่ง แต่ยืนอยู่หน้าโต๊ะ และมองไปที่เขา ” หรือว่าคุณหลงทานข้าวกับคู่หมั้น แล้วตื่นเต้นเกินไป หัวใจได้รับการกระทบกระเทือน ต้อง การรักษาตัวฉุกเฉินหรือ?”

ผู้หญิงคนนี้ถ้าไม่พูดจาเสียดสีเธอจะตายรึไง

แต่ทันทีที่เธอปรากฏตัว ท่านเซียว รู้สึกสว่างขึ้นมา

ทันที แม้ว่าใบหน้าของเธอจะกวนตีนมากก็ตาม

“นั่งลง

ท่านเซียวหยิบมีดและส้อมขึ้นมาอีกครั้ง และเริ่ม เพลิดเพลินกับอาหารมื้อค่าอย่างแท้จริง

แอนนาเบะปากเล็กน้อย “ให้ฉันกินของเหลือของคู่

หมั้นของคุณเหรอ?”
ทำไม?ไม่เต็มใจ?”

” แน่นอนว่าไม่เต็มใจ

ท่านเซียวเคี้ยวอาหารในปาก แก้มของเขาขยับเป็น จังหวะ “ถ้าคุณไม่เต็มใจก็นั่งลงและดูผมกิน”

แอนน่าหัวเราะเยาะ แล้ววางมือของเธอลงบนโต๊ะ เธอเกือบจะมองบนใส่เขา” หลงเชียว คุณมาทำเก่ง ทําไม? คุณหงุดหงิดอะไร?”

ท่านเขียวกินอย่างเอร็ดอร่อย “แล้วหมอประจําตัว ของผม ผู้หญิงที่ผมเพิ่งประกาศไปว่าผมจะจีบ มา ทานข้าวกับลูกพี่ลูกน้องของคู่หมั้นผมเนื่องในฐานะ อะไรครับ?”

แม่งเอ้ย ความสัมพันธ์นี้จะซับซ้อนไปกว่านี้อีก

ไหม?

เพื่อน!”
ท่านเขียวหัวเราะเยาะ” ดูเหมือนว่าคุณจะเหงามา กนะเนี่ย หิวจนคบเพื่อนไม่เลือก?

แอนน่าดึงเก้าอี้ออกมาและนั่งลงด้วยความโกรธ ” หลงเซียว สิ่งที่คุณทําไปเมื่อกี้ มันไม่สุภาพอย่าง มาก คู่หมั้นของคุณเสียหน้ามาก คุณจะให้เธอคิด อย่างไรกับฉัน? ให้เกา งอานคิดอย่างไรกับฉัน?”

หลงเขียวหั่นสเต็กออกมาแล้วเสียบไว้ที่สื่อมของ

ตัวเอง ยัดใส่ปากแอนน่าอย่างแม่นยำ

เนื้อวัวปิดปากของแอนน่าไว้ และแอนนาก็ตกใจ

อย่างมาก

ดวงตากลมๆของเธอจ้องมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลา ที่ไร้ความปรานีของหลงเซียว ได้แต่ค่าเขาว่าคนเหี้ย ในใจ!

ท่านเซียวดูเหมือนก้อนเมฆที่ลอยอยู่ เปลี่ยนไปมา ไม่สามารถจับทางได้ “ทําไมฉันต้องคิดด้วยว่าคนอื่น

จะคิดอย่างไร?”

เอาแต่ใจมาก หยิ่งยโสมาก
ผู้ชายคนนี้นี่หยาบคายไม่มีที่ติ!

นิ้วเรียวยาวของท่านเซียวเอื้อมไปที่ริมฝีปากของ

แอนน่าแล้วบีบไปที่คางของเธอต่อหน้าของสองคนที่ นั่งอยู่โต๊ะฝั่งนู้น สอนให้เธอกินอาหารด้วยตนเองว่า ถ้าคุณไม่รีบกัด น้ำลายก็จะออกมาแล้วนะ คุณแอน น่า

แอนน่ากลืนสเต็กลงไปพร้อมความโกรธ หลง เซียว พอได้แล้ว มากกว่านี้ก็จะไม่สนุกแล้ว”

ท่านเขียว จิ้มมาอีก 1 ชิ้น เขาชอบภาพเธอตอนเคี้ยว มากๆ “ตอนนี้คุณกำลังพูดกับผมในสถานะอะไร?ถ้า ในสถานะแฟนหรือภรรยาในอนาคต ผมจะฟัง ถ้า สถานะอื่น ๆล่ะก็ ไม่ว่าหลังจากนี้คุณจะพูดอะไร คุณ

กลืนมันลงไปพร้อมอาหารได้เลยได้เลย ”

ไอ้เวร! แบบนี้เรียกว่าจีบเธอหรือ? เรียกว่าบังคับ

เธอดีกว่า?

“ฉันเป็นหมอของคุณ แค่นี้”
“มันไม่สําคัญหรอก สถานะสามารถอัพเกรดได้ และปรับบทบาทได้” เขาส่งรอยยิ้มที่น่าหลงใหล ออกมาอีกครั้ง เขาจับจังหวะการเต้นของหัวใจเธอ

ไปอย่างง่ายดาย

* หลังทานอาหารเสร็จ ผมจะพาคุณไปที่ ๆ หนึ่ง”

“ฉันไม่ไป

” เมื่อสักครู่นี้ใครบอกว่าเป็นหมอของผม ถ้าคุณ เลือกสถานะนี้แล้ว ผมจะเชื่อฟังคุณอย่างดีเป็น

คนไข้ที่ดี”

“นายมันคนพาล หลงเขียว”

ท่านเชียวลิ้มรสอาหารรู้สึกมีความสุขมากขึ้น เมื่อ กี้นี้คุณเรียกผมว่าอะไรนะ”

แอนน่าเคี้ยวสเต๊ก” หลงเซียว!”

เขาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ดีมากความหมาย

ของสองคํานี้ก็คือคนพาล”
แอนนา …….

สมัยนี้แม้แต่คนพาลก็สามารถทำตัวเลวๆอย่างเปิด เผยได้ มีแค่ที่นี่ที่เดียวไม่มีสาขาอื่นแล้ว!

ที่โต๊ะอาหารถัดไป ตั้งแต่ที่ย้ายมานั่งตรงนี้ นํ้าตา

บนใบหน้าของโม่หรูเฟยยังไม่ได้หยุดเลย แต่เธอไม่ กล้าร้องมีเสียง ตอกแตกๆน้าตาไหลหยดลงบนจาน

เหมือนกับเครื่องปรุง

เกา งอานลูบๆไปที่หน้าผากของเธอ “หรูเฟย ดูสิ ตอนนี้สภาพเธอเป็นยังไง แค่เพราะผู้ชายคนนี้

“ฉันรักเขา ฉันยอม!”

เกาจิ่งอานคร่ำครวญถึงความโชคร้ายของเขา และ โกรธเขา” ความรัก แม่งมีของแบบนี้ในโลกใบนี้ด้วย เหรอ? อย่าโทษว่าพี่ไม่เตือนเธอนะ ของพวกนั้นเป็น หลอกลวงในหนังสือเท่านั้น ในชีวิตของเรา มีแค่ต่าง ฝ่ายต่างหาความต้องการของตัวเอง”

โม่หรูเฟยกัดฟันของเธอไว้แน่น และพูดอย่าง คลุมเครือว่า “นั่นเป็นเพราะพี่ไม่เคยรักมาก่อน พี่ไม่

เข้าใจ”
“รัก? อ่อ… ถ้าเป็นแบบท่า ฉันก็เข้าใจนะ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ