ตอนที่ 184 ฉันไม่จีบคุณ ฟ้าดินคงไม่อาจอภัย

สโมสรส่วนตัวเหาเจี้ย

สโมสรส่วนตัวระดับไฮเอ็นด์ภายใต้การบริหารของ บริษัทอีนเคอ รูปลักษณ์ภายนอกที่เฉิดฉายเหลือง อร่ามแวววาว ประดับประดาอย่างโอ่อ่าด้วยแสงไฟที่ ส่องประกายระยิบระยับ สไตล์คนรวยที่ใช้เงินเต็มที่ อย่างไม่คิด

รถเข้ามาจอด แอนน่ากวาดสายตาไปที่รถบริเวณ รอบๆอย่างคร่าวๆ เหอะ! Lincoln Bentley Ferrari Aston-Martin และอื่นๆ จอดเรียงตรงที่จอดรถเต็ม ไปหมด

Rolls Royceคันสีดำของท่านเซียวไม่ได้หรูหรา ที่สุดแต่รถของเขาเพียงแค่เปิดประตูเข้ามา คนโดย รอบทั้งหมดต่างก็จ้องมองกันเป็นแถว

คนรับใช้ด้านหน้าเปิดประตูรถของท่านเขียว เข้า ใกล้อย่างเคารพนอบน้อม “สวัสดีคุณหลง”
หลงเชียวพยักหน้าอย่างหยิ่งยโส โบกมือให้กับคน รับใช้

แอนน่าสวมรองเท้า เลิกคิ้วมองเขา คุณหลง?

ท่านเขียว าเลืองมองแอนน่าใกล้ “ผู้ชายเลวๆ? คืน นี้ฉันจะทำให้คุณได้เห็นว่า แบบไหนคือผู้ชายเลวๆ

ใครสนใจคุณ!

“คุณร่ำรวย ตามอำเภอใจคุณ” เธอสั่นไหล่บางๆ

ของเธอสองครั้ง

แต่ คำพูดเมื่อกี้ของคุณหลงนั้น ตกลงแล้วหมายถึง

อะไรกัน?

อย่างรวดเร็ว แอนน่าก็รับรู้

คนนี้ยั่วยุเธอ ในเมื่อไม่มีใครอยู่ในสายตาเช่นนี้ งั้น

ก็ไม่นึกว่าเขาก็คือ…

“คุณชายใหญ่หลง เชิญเชิญ!”
“ประธานหลง ไม่พบกันนาน เด่นสง่ามีราศีอย่าง

ยิ่ง!”

“ความรวดเร็วและขอบข่ายการพัฒนาของMBK ใน ระยะนี้ ทำให้ฉันห่างชั้นจนมองไม่เห็นฝุ่นจริงๆ!

เขาก็คือ…

ผู้ อำนวยการดำเนินการบริษัทMBK ตระกูลหลง หัวหน้าวงศ์ตระกูลใหญ่ทั้งสี่ตระกูลที่ลู่ซวงซวงกล่าว ไว้….เสี่ยใหญ่ คุณชาย หลงเซียว

ในแวดวงธุรกิจของเมืองหลวง เขาเพียงแค่จาม ตลาดหุ้นทั้งหมดต่างก็ต้องเป็นหวัดไปตามๆกัน

เชี่ย!

ทำไมมันช่างบังเอิญขนาดนี้นะ?

เธอยังคิดว่าได้รู้จักฐานะของเขาแล้วก็สามารถ วางมือในการโจมตีได้ ทำไมเขาถึงเป็นอมตะ ไม่นึก เลยว่าจะเป็นหลงเชียว
แอนน่าหรี่ตาอย่างลึกซึ้ง ยากที่จะรับมือ

หลังจากหลงเซียวเดินเข้าไปถึงทางแยกห้องโถง ใหญ่ของงานเลี้ยง โคมไฟคริสตัลสีเงินที่เรียงเป็น แถวก็กระพริบระยิบระยับ ฉากภายในที่ส่องแสงสี ทองเป็นหลักราวกับอิฐทองกระเบื้องมรกตที่หรูหรา พื้นที่ในห้องโถงให้ที่ไม่น้อยกว่าห้าร้อยตารางเมตร จัดวางด้วยโต๊ะกลมขนาดใหญ่หลายสิบโต๊ะ ผ้าคลุม เก้าอี้สีทองล้วน ฟูระย้าห้อยลงที่พื้น ขลิบทองอย่าง ประณีต เสน่ห์น ช่างบ้านนอกมาก

ด้านหน้าห้องโถงมีหอคอยแชมเปญที่สูงราวๆสอง เมตรจัดวางไว้ เครื่องดื่มส่งออกกันอย่างรวดเร็ว งดงามราวกับความฝัน

แขกแต่ละคนภายในห้องสวมใส่ชุดหรูหรา เหล่า บรรดาผู้หญิงสวมชุดสีทองและสีเงิน บรรดาผู้ชาย สวมเสื้อสูทรองเท้าหนัง ถือแก้วแชมเปญวิ่งไป ทุกหนทุกแห่ง รองเท้าส้นสูงเดินบนพรมปูพื้นที่หนา นุ่มล้วนไม่ส่งเสียงใด ๆ

งานเลี้ยงของเกาจิ่งอาน น่าจะสนุกแล้ว

คนรับใช้ช่วยแอนน่าหยิบเสื้อโค้ท เธอสวมชุดราตรี ค่ายาวถึงเข่า ดีไซน์เรียบง่าย ไม่มีฟูระย้า และลวดลายใดๆทั้งสิ้น

คุณ เหลือบมองทันที เหมือนกับเสื้อผ้าที่ฉันใส่ไป ร่วมงานศพ

ท่านเซียวมองไปที่ชุดของเธอ ไม่แสดงออก

เธอจงใจหน่ะ

แอนน่ายิ้ม ไม่ต้องพูดถึงว่าจริงใจมากแค่ไหน ความหมายในแววตาบอกเขา “ใช่ ฉันจงใจ! แต่งตัว เสื้อผ้าชุดสวยหรู คุณพูด ทำให้ฉันได้เข้าใจขึ้นมา ก็คือแบบนี้แหละ”

ดีมากๆ ท่านเซียวคิดว่าคืนนี้ต้องไม่น่าเบื่ออย่าง

แน่นอน

“ไอหยา! คุณชายใหญ่หลง ในที่สุดคุณก็มา! ไม่ เจอกันนานเลย!”

ผู้ชายสร้างอานุภาพขู่ขวัญไว้ก่อน มีหนึ่งคนที่ก้าว เท้าเดินเข้ามาจากด้านหลัง เสียงลมฝีเท้า ม้วนมุม ชุดสูทของเขาขึ้นมา ยื่นมือข้างนึงออกมาแต่ไกลใบหน้าที่ยิ้มแย้มอิ่มเอิบจนแทบจะล้นออกมาทาง

นางสา

ท่านนี้ ก็คือบุคคลสําคัญของงานเลี้ยงคืนนี้ เกาจึง

อาน

แต่ท่านเขียวไม่มีความกระตือรือร้น จับมือกับเขา เล็กน้อยแล้วก็เลิก

แต่ทว่าสายตาของเกา งอานไม่เคลื่อนย้าย จับ จ้องไปยังหญิงสาวชุดดำที่อยู่ข้างหลังหลงเซียว ยิ้ม ด้วยอารมณ์ที่แฝงไปด้วยความหมายอันลึกซึ้ง “คน สวย พวกเราเจอกันอีกแล้วนะ”

ภาพเงาสูงใหญ่หล่อเหลายืนอยู่ระหว่างคนทั้งสอง “ยังไง?”

“สาวสวยท่าน……

แอนน่าตัดบทเขา “คุณเกา โอกาสแบบนี้ในวันนี้ ระมัดระวังคำพูดจะดีกว่านะ!”

ตอนนี้เธอคิดแค่อยากทำตัวเงียบๆ อยู่บนพื้นที่หนึ่ง หมู่สามเฟินนี้ของเมืองหลวง ไม่อยากที่จะทิ้งชื่อของตนเองเอาไว้ ถ้าถูกหลงเขียวรู้เกี่ยวกับคน บางคนเรื่องบางเรื่อง มันจะไม่เป็นผลดีอะไรสําหรับ เธอ

เกาจึงอานไม่ใช่คนโง่ แอนน่าเพียงพูดตัดบท เขาประโยคนึง เขาก็รู้ได้ทันทีว่าต้องเปลี่ยนหัวข้อ สนทนา สายตาจึงหันเอียงไปทางด้านของหลงเชียว แต่ก็รักษาท่าทีที่สุภาพของเสี่ยใหญ่ของตระกูลเกา เอาไว้ ยื่นมือออกเพื่อทําการเชื้อเชิญ “คุณชายใหญ่ หลง เชิญด้านนี้ครับ”

สายตาที่เฉียบแหลมของหลงเชียวใช้เพียงรังสี ที่อบอุ่นมองไปยังแอนน่าที่อยู่ข้างหลัง หลังจาก ปฏิบัติการอย่างไร้ร่องรอย ภาพเงาที่ตั้งตรงก็เดิน เข้าไปกลางห้องโถงใหญ่ท่ามกลางสายตาของ สาธารณชน

แอนน่าขมวดคิ้ว อารมณ์บนใบหน้าคือสามส่วนไม่ พอใจ เจ็ดส่วนไม่สบายใจ ภายในใจกังวลอย่างหลีก เลี่ยงไม่ได้ ถ้าฝ่ายตรงข้ามคือหลงเซียว เช่นนั้น อิสรภาพของLisa ก็อาจจะไม่รับประกัน

เมื่อคิดเช่นนี้ แอนน่าก็ติดตามฝีเท้าของหลงเชียว ไป แต่เพื่อไม่ทำให้ทุกคนรับรู้ถึงความสัมพันธ์ที่สนิทชิดเชื้อของคนทั้งสอง จึงจงใจรักษาระยะห่าง กับเขาสักเล็กน้อย รับประกันได้ว่าตนเองจะอยู่ใน ขอบเขตสายตาของเขาอย่างแน่นอน อีกทั้งยังทำให้ ตนเองอยู่ในสถานการณ์ที่ปลอดภัยโดยสิ้นเชิง

แอนน่าเห็นได้อย่างชัดเจนว่า คนนับร้อยคนในที่ แห่งนี้ ไม่ว่าหญิงหรือชาย ดวงตา ราวกับสิงโต เสือ เสือดาว สุนัขจิ้งจอกล้วนจ้องมองไปที่หลงเชียวคน เดียว ทุกๆ ที่เขาไป ทุกคนต่างยืดคอเพื่อดึงดูด ความสนใจของเขา

นายทุนระดับสูงสุด จะเข้าจะออกก็ล้วนมีความเป็น อยู่ประหนึ่งราคา

ในเวลาเดียวกันหลงเซียวและเกาจิ้งอานก็เดินไป ยังศูนย์กลางของงานเลี้ยง บนเหนือหัวพอดิบพอดี คือโคมไฟคริสตัลขนาดใหญ่หรูหราดวงนึง แสงไฟ แวววับจับตาราวกับดอกไม้ไฟที่ผลิบานอยู่บนฝ้า เพดาน แสงไฟที่สว่างชัดเจนตกกระทบบนใบหน้า ของชายคนนั้น เค้าโครงใบหน้าที่ละเอียดงดงาม แบบสามมิติ ก็ยิ่งทำให้คนประทับใจยิ่งขึ้น มีเสน่ห์ จนหวั่นไหว
สตรีมีชื่อเสียงนับไม่ถ้วนก็อยากจะลองแต่งงาน ดู ถือแก้วเหล้า ลดระดับคอเสื้อ ก้าวเท้าเดินอย่าง อรชรอ้อนแอ้นไปบริเวณรอบๆหลงเชียว ดีดดิ้น พยายามแสดงความมีเสน่ห์ให้เห็น

“ไอ้หยา คุณสมควรเป็นคุณชายจริงๆ ไม่ว่าจะไป ทางไหน บรรดาผู้หญิงต่างก็รายล้อมเขา

“ล้มรอบเธอจนเกินขอบเขต นี่ก็แสดงให้เห็นได้ ชัดเจนว่าอยากที่จะกินเขา เห็นไหม? เสื้อสีแดงคน นั้น ชื่อลี่ลี่ ช่วงนี้ได้รับความนิยมอย่างมากในวงการ บันเทิง หลังจากที่ไม่หรูเฟยตั้งใจที่จะปลีกตัวออก จากสังคมเพื่อไปเป็นภรรยาให้กับหลงเซียว ผู้หญิง คนนี้ก็ไต่เต้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว คาดไม่ถึงว่าตอนนี้ จะกล้าเข้าไปใกล้ตัวคุณชายใหญ่หลง”

ผู้ชายอย่างหลงเชียวนี้ ใครจะไม่ชอบล่ะ? ฉันก็ อยากไป แต่ว่า ได้ผ่านวัยสาวที่อ่อนโยนนั่นมาแล้ว ผู้หญิงเหล่านี้ ล้วนเพิ่งจะยี่สิบต้นๆ การต่อสู้ก็คือ อ่อนหัด

แอนน่าได้ยินเสียงเหล่าบรรดาพวกผู้หญิงพูดคุย กัน วนไวน์แดงในแก้วสองรอบ ยกมุมปากโค้งขึ้น อย่างเหยียดหยาม
เหอะ ผู้หญิงรายล้อมเขางั้นหรอ? จะไม่พูดว่า แมลงวันไม่กัดไข่ที่ไร้รอยแตกได้ยังไง? ถ้าเขาเป็น สุภาพบุรุษ ซื่อสัตย์ไม่สนใจผู้อื่นจริง ใครจะกล้า ปมปาม?

พูดได้เลยว่ายังไงก็ตาม ผู้ชายเลวๆ ก็คือผู้ชาย เลวๆ

ไวน์แดงส่งถึงริมฝีปาก จู่ๆแอนน่าก็นึกขึ้นได้ว่าคืน นี้ตนเองจะต้องขับรถ แม่ง อารมณ์ไม่ดีอย่างมาก เหล้าก็ดื่มไม่ได้ ได้เพียงทําท่าทําทางกวัดแกว่งไป เท่านั้น

งานเลี้ยงเพิ่งเริ่มต้นขึ้น ในสถานที่ส่วนใหญ่เป็นวัย หนุ่มสาว ล้วนเป็นลูกเถ้าแก่ตระกูลที่มีทั้งเงินและ อิทธิพล ผู้มีอำนาจใหม่ในวงการค้า เห็นได้อย่าง ชัดเจนว่า งานเลี้ยงคืนนี้ของเกาจึงอานเน้นความ บันเทิงเป็นหลัก

หลงเซียวถูกล้อมรอบอยู่ตรงกลางประหนึ่ง ดาวล้อมเดือน เขาหนีบแก้วทรงสูงด้วยท่าทีอัน เกียจคร้าน จิบเล็กน้อยบ่อยๆ แต่ก็ยากที่จะมั่นใจว่า เขาดีมจริงหรือเปล่า
เสียงประจบสอพลอที่ดังขึ้นเป็นระลอกนี้ กลุ่มพวก ผู้ชายพยายามใช้ความสามารถในการเอาใจกับ ท่านเขียวที่อยู่ตรงหน้า แต่ตัวเอกของคืนนี้อย่างเกา อานกลับถูกมองข้าม

ท่านเขียวสุขสมหวังซะจริงๆ เดินไปไหนก็ขายดิบ ขายดีจนคนอิจฉา ผู้หญิงชื่นชอบก็ว่าไปเถอะ ผู้ชายก็ดันชื่นชอบด้วยเช่นกัน เหอะๆ!”

ถึงตอนนี้ จู่ๆก็มีหญิงสาวที่รอยยิ้มสดใสชัดเจน สอดแทรกเข้ามาท่ามกลางงานเลี้ยงที่ส่งเสียง เจี๊ยวจ๊าว แอนน่าเหลือบตาขึ้นไปมองที่บันได ก็พบ เพียงว่าบนขั้นบันไดวนสีแดง มีหญิงรูปร่างผอมสูง สวมชุดราตรียาวทรงหางปลาคนนึงเดินลงมา คอ เสื้อทรงเว้าลึกเซ็กซี่สวยงาม ประดับด้วยแผ่นเงิน หรูหราสะดุดตา คอห้อยด้วยสร้อยคออัญมณีสีแดง มือถือกระเป๋าถือฝังขอบเพชร เท้าสูงรองเท้าส้นสูง สีเงินสูงราวๆสิบเซนติเมตร การแต่งตัวรวมชุดทั้งตัว แล้วไม่ต่ำกว่าสิบล้าน

เกาหยิ่งสร้างอานุภาพขู่ขวัญไว้ก่อน เผชิญหน้า กับสายตาของคนทั้งหลายที่ค่อยๆแหงนหน้ามามอง หญิงสาวที่ท่าทางอ่อนพริ้วเดินลงมาตามขั้นบันได เมื่อผ่านกลุ่มฝูงชน ทำให้คนที่อยู่ทั้งสองข้างหลีก ทางโดยอัตโนมัติ ไปยังข้างกายของหลงเขียวโดยตรง

แอนนาเอียงมุมปากยิ้มเบาๆ หลงเชียว นางบำเรอ ข้างกายไม่น้อยเลยจริงๆ

หลงเซียวสอดมือข้างนึงไว้ในกระเป๋ากางเกง สายตาไม่มีกวัดแกว่งเลยแม้แต่น้อย มองเกาหยิ่ง อด้วยสายตาที่สงบ “คุณเกา ชื่นชม”

เกาหยิ่งจือหยิบแก้วไวน์แดงแก้วนึงจากในถาด ซู ให้กับหลงเซียว “ไม่เจอกันนานเลยคุณชายใหญ่ หลง”

ท่านเซียวเอียงแก้วเล็กน้อยเพื่อส่งสัญลักษณ์ “ไม่ เจอกันนาน”

แอนน่ายิ่งอยากจะหัวเราะเยาะ ภาพฉากแบบนี้ที่ เห็นตรงหน้าขณะนี้ ก็คือคนรักเก่าที่ไม่ได้พบกันนาน หลายปีใช่ไหม? เว่อร์จริงๆ

เกาจิ่งอานก็ชูแก้วเหล้าเช่นกัน สายตามองไปยัง เกาหยิ่งจือ “พี่สาว คุณพูดแบบนี้ จะทำให้คนเข้าใจ ผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณและคุณชายใหญ่ หลงได้ง่ายๆเลยนะ ไม่สมควรมาแย่งซีนอย่างนี้
เกาหญิงจอม อย่างยืดหยุ่นและเบิกบาน “ที่จึง อานเตือนสติคือ คุณชายใหญ่หลงเป็นคู่หมั้นของหรู เฟยนะ! เหอะๆ ฉันเพิ่งจะแสดงออกไม่เหมาะสมไป ลงโทษตัวเองหนึ่งแก้ว!”

เกาหญิงจือเงยหน้านําไวน์แดงที่เหลือดื่มรวดเดียว หมด จากนั้นก็คว่ำแก้วแล้วกวัดแกว่งไปมา เปิดเผย ต่อหน้าคนว่าไม่เหลือสักหยด

“คุณเกาเป็นหญิงที่มีความสามารถยอดเยี่ยมจริงๆ ตรงไปตรงมา!”

แอนน่ากอดแขนมองการแสดงในการเข้าสังคม ท่ามกลางงานเลี้ยงก็ทำให้รู้สึกเดือดดาล ความ เยือกเย็นเล็กน้อยบนใบหน้าปกคลุมจากสายตาลง มาที่คาง ช่างน่าเบื่อจริงๆ

คุณเกาท่านนี้และหญิงที่ชื่อว่าหรูเฟยต้องมีความ สัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นอย่างแน่นอน และเธอเพิ่งจะ ประกาศอย่างโอ้อวด คล้ายกับเป็นการกล่าวเตือน กลายๆให้กับหญิงในสถานที่แห่งนี้ หลงเซียวเป็น ผู้ชายที่มีเจ้าของ นางจิ้งจอกช่วยไสหัวไปให้ไกลๆ หน่อย
มือโปร เธอกับมือกับการเข้าสังคมได้อย่าง คล่องแคล่วมากจริงๆ

“ใช่แล้ว หรูเฟยล่ะ? จนถึงตอนนี้แล้วทำไมเธอยัง ไปมาอีก2

คําถามนี้คือถามท่านเขียว แต่ดูเหมือนท่านเขียวจะ ขี้เกียจที่จะตอบกลับ เกาหยิ่งจือก็เลยตอบแทนเขา “ช่วงสองวันมานี้หรูเฟยไม่สบาย คาดว่าน่าจะไม่มา

เกาหยิ่ง อยิ้มอย่างอ่อนโยนกึ่งล้อเล่นกึ่งเตือนเล็ก น้อย “คุณชายใหญ่หลง คู่หมั้นไม่สบาย คุณควรจะ พยายามไปดูให้เร็วที่สุดนะ

ท่านเซียวขมวดคิ้วเล็กน้อย ตอนนี้ความกล้าหาญ ของเกาหยิ่งจือก็พองโต คิดว่าตนเองมีบทบาทต่อ หน้าเขาอย่างมาก

“ไม่จําเป็นต้องให้คุณเตือนสติ

น้ำเสียงของเขาเยือกเย็นเล็กน้อย แสดงให้เห็น ชัดเจนว่าไม่เต็มใจที่จะให้พูดถึงใครเรื่องอะไร
หลงจื้อ สวมชุดสูทสีดำเดินเข้ามายังห้องโถงใหญ่ งานเลี้ยง เสื้อเชิตคอปกแบบตั้งสีขาวบริสุทธิ์ตัดกับ คางและรอยยิ้มที่เรียบง่ายมีสไตล์ของเขา ริมฝีปา กบางๆอมยิ้ม พ่วงไปด้วยการหยอกล้อเล็กๆอยู่เสมอ ดวงตาที่มองอย่างผิวเผินไม่ได้พยายามจับจ้องไปที่ สิ่งใด ทำตัวสบายๆตามอำเภอใจ แค่ยิ้มแย้ม

เมื่อคุณชายรองหลงมาถึงก็ดึงดูดความสนใจของ ผู้คนจํานวนไม่น้อย โดยเฉพาะผู้หญิงที่เพิ่งถูกเกา หยิ่งจือเตือนสติไป ความหวังต่อไปนี้ล้วนฝากฝังไว้ที่ หลงจื้อ

หลงจื่อเริ่มที่จะโบกไม้โบกมือให้กับเหล่าบรรดา พวกผู้หญิง ดูเหมือนว่ามีไมตรีให้ แต่ก็ทำให้คนรู้สึก ได้อย่างชัดเจนมากว่า คุณชายอย่างฉัน พวกคุณ อย่าแตะต้อง เล่นสนุกกับตัวเองเถอะ!

ก้าวฝีเท้าทั้งเบาทั้งเร็วไปถึงห้องโถงใหญ่ หลงจื่อ และเกา งอานทักทายคนอื่นๆ ยืนอยู่ข้างกายหลง เชียว กระซิบระบายความในใจว่า “พี่ใหญ่ สถานที่นี้ น่าเบื่ออย่างมาก กลับไปนอนบ้านก่อนได้ไหม?”

หลงเขียวทําพอเป็นพิธีสำหรับงานเลี้ยงค็อกเทลเพื่อธุรกิจของตนเอง ความเจริญรุ่งเรืองไม่มีใคร เทียบเท่า แต่หลงจื่อคุณสมบัติต่ำเกินไป ทั้งยังไม่ ชอบที่จะเล่นด้วยเล่ห์เหลี่ยมแผนการอีกด้วย

“ในเมื่อมาแล้ว ก็ทำตัวให้เรียบร้อยไม่ก่อความ วุ่นวายจนจบ มีบางเรื่อง ที่คุณจะต้องเผชิญหน้าไม่ ช้าก็เร็ว

หลงจื่อคลึงๆขมับ “ก็ได้ ฉันเชื่อฟังพี่ใหญ่”

เกาจึงอานชูแก้วเหล้าแล้วกล่าวอย่างยิ้มๆว่า “หลง จื่อ ช่วงนี้เริ่มบริหารบริษัทแล้ว รู้สึกยังไงบ้าง?

หลงจื่อไม่ต้องการที่จะพบเกาจึงอานคนนี้มากนัก ทําๆพอเป็นพิธีแบบขอผ่านไปที เขาเป็นคนที่ชอบ หรือโกรธแสดงออกบนใบหน้าอย่างชัดเจน เก็บ ความหน้าเจ้าหน้าจอไม่ได้ขนาดนั้น “บริหารบริษัท อะ มันน่าเบื่อ เพียงแต่ว่า…อย่างน้อยมันก็สนุกกว่า ที่นี่นิดหน่อย”

เกาจึงอานหัวเราะยกใหญ่ “ตอนนี้หลงจื้อก็ยังคง ชอบพูดติดตลก เหมือนเมื่อตอนที่พบกันกับฉันที่ อเมริกา”เหมือนกับหาดแก !

หลงจื่อดูถูกอยู่ในใจ บนใบหน้าที่ยิ้มแย้ม พวก กเพีวราก ไม่มีใครสักคน

แอนน่า กริมฝีปากสีแดง มเล็กน้อย สายตาพินิจ พิเคราะห์ไปที่หลงจื่อ ภายในใจอดไม่ได้ที่จะทอด ถอนใจ โลกช่างเล็กซะจริงๆ

คาดไม่ถึงว่าหลงจื่อลูกผู้ลากมากดีท่านนี้จะเป็น น้องชายของหลงเซียว!

แอนน่ายืนอยู่รอบนอกของวงกลมที่ไม่เกี่ยวข้อง เธอควรจะทําอะไรทำอะไรต่อไปหลังจากรอให้การ แสดงของคนกลุ่มนี้จบสิ้น

ในที่สุด ช่วงเวลาดีๆของเธอก็รักษาไว้ได้ไม่นาน

เธอกําลังพิจารณาที่จะหลีกเลี่ยงออกห่าง ภาพ เงาสูงใหญ่ใส่ชุดดำของหลงจื้อก็มายืนอยู่ตรงหน้า อย่างไม่มีลางบอกเหตุเลยแม้แต่น้อย

ดวงตาที่ถามแบบเจาะลึกและคิดใคร่ครวญมาเป็น ระลอก แก้วเหล้าในมือถูกเขาเอียงอย่าง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ