ตอนที่ 182 ได้พบคุณ ก็ถือว่าเป็นปัญหาใหญ่ที่สุด สําหรับฉัน
ล่วงซวงรู้สึกว่าตนเองเป็นหมาตัวนึง คุณแม่งไม่จบไม่สิ้น ต้องการขู่ให้คนตกใจตายหรือ ไง?
เห้อปกป้องส่วนที่สำคัญ ยิ้มเบาๆอย่างอ่อน โยน “ลู่ซวงซวง ยังไม่รีบขอโทษอีก!”
ลู่เชิดคางขึ้น แต่ทว่าก็ก้าวเล็กๆถอยด้วย จิตสำนึกไปยังด้านหลังแอนน่าครึ่งเมตร ให้ตายยัง ไงเธอก็จะไม่กล่าวขอโทษ แต่ว่า ถ้าไม่ตายก็ต้อง พูดอย่างอื่น
ใครจะไปรู้ว่าเห้อคือหนึ่งในบรรดากิ๊กของ อาน เวลานี้กำลังเป็นที่โปรดปราน เธอใช้ กรรไกรตัดเสื้อผ้าของหญิงชั่วเป็นชิ้นๆ ต่อหน้าเธอ ไม่กลัวอะไรเลย แต่เกา งอานออกมาสู้ด้วยตนเอง สถานการณ์ก็ไม่เหมือนกันอย่างมาก
ในใจของลู่อย่างมากมองๆแอนน่า สีหน้าดูไม่ใส่ใจ ใบหน้าไม่แสดง
อารมณ์
“ฉันให้คุณกล่าวขอโทษ!
เกา งอานก้มหน้ามองไปยังเห้อเหม่ย
อะ….อะไรนะ?
ให้เห้อเหมยฉกล่าวขอโทษงั้นหรอ?
แม่งเอ๋ย ทําไมจู่ๆคุณก็เปลี่ยนไปแบบนี้ล่ะ?
เห้อเหม่ยจีนํ้าตาหยดเป็นสายมองไปยังเกา งอาน จ้องมองด้วยน้ำตาที่คลอเบ้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ “คือเธอ…..ที่ตัดเสื้อผ้าของฉัน แล้วทำไม…
“คุณยังไม่รู้อีกหรอว่าเพราะอะไร? ต้องให้ฉัน อธิบายให้คุณฟังอีกไหม?” น้ำเสียงที่หงุดหงิดของ เกาจึงอาน เสียงที่เยือกเย็น ถ้าหากพบว่าเห้อเหม่ย พูดไร้สาระอีกเพียงครึ่งคำ เขาก็จะต้องลงไม้ลงมือในใจแอนน่าอั้มเยาะเล็กน้อย สีหน้าไม่แสดงออก ผู้ชายคนนี้ เอาตัวรอดเก่งมาก รู้วิธีควบคุมคนข้างๆ ตัวเองอย่างมาก เป็นมือโปรคนนึง
เห้อเหมย กัดฟัน ก้มหน้า ไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง ไม่ สมัครใจ กล่าวสามค่าออกมาจากทางช่องฟันที่กัด ไว้แน่น “ขอโทษค่ะ
พูดอย่างรวดเร็ว ทั้งโกรธทั้งเคียดแค้น
ลู่ซวงซวงตอบอืมด้วยความงุนงงมาคำนึง “นั่น.…
แอนน่ากล่าวว่า “ไม่จําเป็นต้องกล่าวขอโทษหรอก เก็บค่สามคำนี้ไว้เตือนสติตัวเองให้ดีเถอะ ว่าทีหลัง อย่าทําเรื่องอะไรให้คนอื่นมาตบหน้าคุณได้อีก”
เห้อเหม่ยฉีกัดฟันแน่น แต่ดูเหมือนว่าเกาจึงอานจะ ไม่ปกป้องเธอเลย เพื่อไม่ให้ตนเองต้องตกเป็นฝ่าย ถูกกระทำในสถานการณ์ที่เป็นอยู่ เธอทำได้เพียง กลืนน้ำเสียงนี้
ดูเหมือนเกาจึ่งอานจะมีทักษะที่ดีพอสมควร เริ่ม เลิกคิ้วแล้วยิ้มๆ “หวังว่าจะไม่ส่งผลต่ออารมณ์การชอปปิ้งของพวกคุณนะ”
แอนน่ามองด้วยความไม่เต็มใจอย่างมาก “ขวงบาง พวกเราไปกันเถอะ”
“โอเค!”
ลู่ซวงซวงคนทั้งสองหันเดินออกจากร้านเสื้อผ้า เกาจิ่งอานเก็บเช็คจากบนพื้นขึ้นมา ใช้นิ้วมือลูบ ทําความสะอาดใบเช็คแล้วจึงส่งคืนยังด้านหน้า ของแอนน่า ส่งสายตามองช้าๆไปยังใบหน้าที่สวย สมบูรณ์แบบของแอนน่าอย่างใกล้ชิด มอบให้แล้ว ยิ้ม “คุณผู้หญิง นี่ครับ คุณกรุณารับไปด้วย”
ถึงแม้ว่าลู่ซวงซวงจะมีกำลังทรัพย์ในบ้านอยู่บ้าง แต่เงินหนึ่งแสนก็ไม่ใช่จำนวนที่น้อยเลย
แต่ทว่าแอนน่าไม่จําเลืองตามอง ไม่ต้องหรอก เสื้อผ้าบนตัวของเธอถือว่าฉันได้ซื้อไปแล้ว ทั้ง เสื้อผ้าและเงินฉันยกให้เธอทั้งหมด
เงินที่โยนทิ้งไปแล้ว เธอไม่รับคืนกลับมาอีกโดย เด็ดขาด ยิ่งผ่านมือคนทั้งสองมาแล้วยิ่งไม่ต้องพูด
สรรพสินค้า เพียงสองสีดำขาวที่จัดให้เป็นกัน แต่ ทว่าทำให้ทั่วทั้งตัวของแอนน่าเปล่งรัศมีอย่างหลาก
หันกลับไปมองเห้อเหม่ยฉี เครื่องสำอางหนาบ้าง บางบ้าง กระโปรงสั้นเซ็กซี่ สวมใส่เครื่องประดับ ทั้งตัว แต่บนเรือนร่างของเธอไม่ได้เสน่ห์เลย ไม่ ต้องพูดสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน
เกาจิ่งอานเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว เริ่มจะไล่ ตามแอนน่า สวมชุดสูทแบรนด์ดัง เวลายกมือจงใจหรือไม่ ปรากฏให้เห็นถึงนาฬิกานับล้าน ข้อ มือ
คนจนเล่นรถ คนรวยเล่นนาฬิกา
เขากำลังแสดงให้เธอเห็นถึงความร่ำรวยของ
คุณผู้หญิง เรื่องวันนี้ฉันต้องขอโทษเป็นอย่างสูง อย่างนี้ คุณควรทิ้งช่องทางการติดต่อไว้ให้นั้น วัน หลังฉันจะได้เลี้ยงข้าวคุณเพื่อเป็นการขอโทษด้วย ตนเอง
ลู่ซวงบางจ้องมอง มองๆเกาจึงอานแล้วก็มองแอ นน่า เชี่ย เกาจิ่งอาน แต่นั่นคือวงศ์ตระกูลที่ร่ำรวย หลายร้อยล้าน นี่ต้องการหาจังหวะชวนคุยกับแอน น่า
แต่ดวงตาของแอนน่าหยุดมองใบหน้าของเขา เพียงเสี้ยววินาที จากนั้นก็ยกนิ้วนางขึ้นมา “คุณ ผู้ชาย ชวนคุยผิดคนแล้วล่ะ”
ไม่นึกเลยว่าจะหมั้นแล้วหรอ?
เกา งอานขมวดคิ้ว การแสดงออกของสีหน้าก็ เปลี่ยนเป็นไม่ชอบใจอย่างมากในชั่วพริบตาเดียว แต่ก็แบกหน้ากล่าวว่า “คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้ หมายความว่าอย่างนั้น
แอนน่าไม่สนใจว่าเขาหมายถึงอะไร “คุณจะมาคุย กับฉันด้วยเหตุผลอะไรไม่สำคัญ ฉันเพียงแค่มีหน้า
ที่แสดงจุดยืนของฉัน”
เธอนำเกาจึ่งอานเข้าสู่สงครามโดยสิ้นเชิง เขากัด ริมฝีปากล่างด้วยความไม่สบายใจแล้วก็เดินจากไป
เห้อเหม่ยฉีเดินออกมาหน้าประตูร้าน แล้วโอบแขน เกา งอานด้วยความรู้สึกน้อยใจ น้ำตาหยดลงพื้น ติ่งๆ “ทำไมคุณต้องให้ฉันกล่าวขอโทษเธอด้วย? ฮือๆ ก็เธอ……
“เห้อเหม่ย แล้วใครม ให้คุณใจกล้าขนาดนี้ล่ะ อยู่ข้างนอกตะโกนโหวกเหวกโวยวาย? คุณกล้าหา ลั่วหานเลยหรอ? ไม่กลัวถูกหลงเซียวหักกระดูกออก เป็นชิ้นๆหรือไง จะตายยังไงก็ไม่รู้?”
เห้อเหม่ยฉีตกตะลึงจนแขนขาไร้เรี่ยวแรง “จิ่ง
“พอแล้ว เงินนี้คุณเอาไปซะ และหลังจากนี้อย่ามา ให้ฉันเห็นหน้าอีก”
“จิ่งอาน คุณทําแบบนี้ไม่ได้นะ คุณเคยบอกไว้ว่าจะ อยู่ด้วยกันกับฉัน! จิ่งอาน….” เห้อเหมยฉีวิ่งไล่ตาม เกาจิ่งอาน แต่ฝีเท้าข้างหน้าก็ยิ่งเร็วกว่า ไม่ให้เธอมี ทางหนีทีไล่เลยแม้แต่นิดเดียว
เสื้อผ้าของเห เหมย ที่น่าอับอายก่อนหน้านี้ จน ปัญญา จะปิดบังความขายขี้หน้า แต่เพื่อไล่ตามเอา เกาจึงอานกลับคืนมา ” งอาน ตกลงคุณรักฉันหรือ เปล่า?
อย่างไรก็ตามมันช่างเป็นคําถามอ่อนต่อโลกที่ บันดาลโทสะให้กับผู้ชาย
เกาจิ้งอานหันกลับมามองเธอด้วยความร้งเกลียด เหยียดหยาม สายตาอันเยือกเย็นของเขาปาน ประหนึ่งว่าจะจู่โจมมาบนร่างกายของเธอ “รัก? เหอะๆ เห้อเหม่ย คุณไม่น่าจะคิดว่าฉันจะมารักผู้ หญิงอย่างคุณหรอกใช่ไหม? ลองดูสารรูปคุณสิ!”
ผู้ชายก็จากไปอย่างสง่าผ่าเผย ทิ้งไว้เพียงเงาร่าง ที่จนตรอกรายล้อมไปด้วยผู้คนที่มามุง
เกา งอานเป็นใครกัน?
ประธานกรรมการบริหารคนใหม่ของบริษัทอีนเคอ ซึ่งเป็นกลุ่มธุรกิจที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง หลังจาก ที่ท่านปู่เกาเสียชีวิตเขาก็เป็นลูกชายคนโตคนเดียว ที่มีคุณสมบัติที่จะสืบต่อมรดกของครอบครัว
แล้วก็เป็นคุณชายของตระกูลที่มีทั้งเงินและ อิทธิพลที่ชื่อเสียงแพร่กระจายไปทั่ว จะสลัดผู้หญิง คนนึงทิ้ง ก็ไม่ได้แปลกอะไร
หนึ่งชั่วโมงให้หลัง ณ ร้านกาแฟคุณภาพของห้าง สรรพสินค้า
ลู่ซวง วงใช้สองมือยกแก้วกาแฟขึ้น ยกขึ้นอย่าง ไม่ยี่หระ “นางฟ้า! แก้วนี้ด้วยความเคารพคุณ! เมื่อกี้ คุณเท่ห์มากจริงๆ! มีสไตล์มาก! เจ๋งมาก! มีสำเนียงดี มาก!”
ลู่ซวงใช้คำว่า มากเรียงเข้าทุกคำ แต่แอนน่า ที่นั่งตรงข้ามกลับขมวดคิ้ว
“คุณล้วนพูดถึงแต่นางฟ้าหรอ? ใครกัน?
ลู่ซวงซวงวางแก้วกาแฟลง จับๆผมทั้งสองข้าง เธอ…คือพี่น้องที่ดีที่สุดของฉัน ชื่อฉู่ลั่วหาน เพียง แต่ ก่อนหน้านี้สองปีเธอเสียชีวิตไปเพราะอุบัติเหตุ
ต้องขอโทษด้วยนะ ที่พูดเรื่องเรื่องที่ทำให้คุณ เสียใจ”
ชวงซวงโบกไม้โบกมือ “ไม่เป็นไร คุณและเธอ อันที่จริงมีบางอย่างเหมือนกันมากจริงๆ เพียงแต่ คุณตุดันมากกว่าเธอ อ้อ ไม่ใช่สิ ตอนแรกๆเธอก็ ดุดันมาก ภายหลังเป็นเพราะคนๆนึงเลยเปลี่ยนไป โอ้….เอาล่ะ ไม่พูดถึงล่ะ พวกเราดื่มกาแฟเถอะ!”
ฉู่ลั่วหาน? ลั่วหาน? ลั่วลั่ว?
ชื่อทั้งสามชื่อนี้ ตรงกับคนๆเดียวกันหรอ?
บังเอิญขนาดนี้เชียวหรอ?
ไม่น่าจะใช่มั้ง
ด้วยฐานะทางสังคมของลู่ซวงซวง และผู้ชาย
สารเลวชนชั้นบนแตกต่างกันอยู่หลายระดับ เป็นไป ไม่ได้ที่จะรู้จักคนเดียวกัน ทั้งยังเกี่ยวข้องกันอย่าง แน่นแฟ้นอีก
แอนน่าจบบลูเมาเท่นคอฟฟี่อีกนึง ลู่ซวงซวงกล่าว คล้ายกับมีเลศนัยว่า “คาดไม่ถึงเลยว่าคุณดื่มกาแฟ นี้ต่อเนื่องเลยหรอ? คุณเข้มแข็งจัง”
แอนน่ายักไหล่ “หรอ? ฉันไม่รู้สึกเลย”
อืม เอาเถอะ โดยทั่วไปแล้วนางฟ้าก็ไม่ได้อยู่มิติ เกี่ยวกับชาวบ้านธรรมดาๆ
ขวง วงนําเสนอของหวานสองชนิดที่เปรียบ เสมือนขุมทรัพย์อันล้ำค่า “เครปเค้กชาเขียว ชีสเค้ก สอดไส้มะม่วง อร่อยสุดยอดจริงๆ คุณจะต้องชอบ อย่างแน่นอน!”
แอนน่ามองไปยังเค้กที่หวานมันแล้วจึงถอนตัวออก “ไม่นึกเลยว่าคุณจะทาน…..ทานของหวานขนาดนี้ เลยหรอ?”
“อร่อยมากจริงๆนะ! อีกอย่างทานของหวานก็จะ อารมณ์ดี เวลาฉันไม่สบายใจก็จะกินของหวาน ไม่กี่ นาทีก็ฮึกเหิมขึ้นมา! คุณลองชิมสักหน่อยเถอะ!”
ลู่วงซวงต๊กส่งให้เธอซ้อนนึง ภายหลังเธอก็คล้าย กับหลบเลี่ยง “อันนี้ ไม่ต้องแล้ว ขอบคุณ”
เอาล่ะๆ นางฟ้าแอนน่าและนางฟ้าลั่วลั่วของเธอไม่ เหมือนกัน เธอไม่ได้สนใจ เสียงของเธอ
“อ้อ ใช่แล้วคุณรู้ไหมว่าผู้ชายคนนั้นเมื่อวันนี้เป็น ใคร? ดูเหมือนว่าคุณจะไม่รู้จักเขานะ” ในที่สุดลู่ซวงก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้
แอนนายกแก้วกาแฟ วางที่ริมฝีปาก คนที่ไม่ สำคัญทำไมจะต้องสิ้นเปลืองเวลาและกำลังของตัว เองเพื่อไปรู้จักด้วยล่ะ? จะไม่ดีกว่าหรอที่จะใส่ใจ โลกของตัวเองให้ดี
ลู่ซวงซวงสางผมลงมาถึงใบหู “นางฟ้าแอนน่า ขอร้องให้คุณใช้ชีวิตติดดินสักหน่อยได้ไหม? ตอน นี้คุณเหมือนกับมังกรสาวที่เพิ่งออกมาจากสุสานคน ตาย โฮกๆๆ!”
เอิ่ม….การแสดงออกของแอนน่า เธอไม่รู้จักมังกร
สาว
ลู่ซวงซวงตบโต๊ะทีนึง “ฟู่ ผู้ชายที่คุณปฏิเสธการ ชวนคุยไปเมื่อกี้ ปัจจุบันดำรงตำแหน่งเป็นประธาน กรรมการบริษัทอื่นเคอ เกาจิ่งอาน นายทุนใหญ่ที่ไม่ เป็นสองรองใครของเมืองหลวง โอเค ฉันจะให้ความ รู้ทั่วไปกับคุณอีกสักเล็กน้อย เมืองหลวงมีตระกูล ใหญ่อยู่สี่ตระกูล แบ่งเขตอำนาจปกครองเป็นสี่ ทิศ ในจำนวนนั้นที่มีอำนาจที่สุดก็คือตระกูลหลง บริษัทMBK
โอ๋? บริษัทอีนเคอ? เกาจึงอาน? ดังนั้น งานเลี้ยงที่ เธอใกล้จะต้องไปเข้าร่วม ก็คือเพื่อเฉลิมฉลองการ เลื่อนตำแหน่งให้กับผู้ชายคนนี้งั้นหรอ?
แอนน่าไขว้สองมือประกบกันเพื่อระงับจินตนาการ ที่เพ้อฝันงมงายของลู่ซวงซวง “ซวงซวง ฉันยังมีธุระ อีก ขอตัวไปก่อนนะ”
..….….…….? นางฟ้า คุณไม่เพียงเย็นชานะ เวลาที่คุณ ปฏิเสธคน…จริงๆ เปล่า?” …จริงๆแล้วมันตรงเกินไปหรือ
“ขอโทษ เวลานี้ฉันรีบจริงๆ อีกอย่าง ตระกูลใหญ่สี่ ตระกูลที่คุณพูดถึง ฉันไม่ได้สนใจอะไร”
ลู่ซวงซวงโมโห หดหู่ หงุดหงิด กำหมัดแน่น ตระกูลใหญ่ทั้งสี่คุณก็ไม่สนใจ คุณ….คุณ “ ….โอเค! สรุปว่า คุณ…คุณระมัดระวังเกาจิ่ง คุณ อานไว้หน่อยเถอะ เขาได้ชื่อว่าเป็นเพลย์บอย
“โอเค”
ลู่วงชวงติดใจ “ฉันนัดคุณออกมาดื่มกาแฟได้ ไหม? หรือดูหนัง? ช่วงนี้หนังที่เข้าฉายน่าดูมาก!หนังตลก!”
“คุณไม่พูดฉันก็จะถือว่าคุณยอมรับแต่โดยดี! งั้น สุดสัปดาห์เป็นไง? หรือว่าพรุ่งนี้?”
เธอไปเอาความกระตือรือร้นมากขนาดนี้มาจาก ไหนกัน? กับคนแปลกหน้าคนนึง ทำไมถึงทำขนาด
“เมื่อถึงเวลา ต้องเจอให้ได้!” ลู่ซวงซวงพูดเสริมอีก ประโยคนึง
มองภาพจากด้านหลังแอนน่าเอวบางร่างน้อย ราวกับเทพธิดา ลู่วงซวงก็รู้สึกทุกข์ใจ นางฟ้าอะไร กัน ถึงอีคิว(ความฉลาดทางอารมณ์)ต่ำขนาดนี้?
ไม่เข้าใจว่าชีวิตคือเรื่องมหัศจรรย์เลยทั้งสิ้น! ดูท่า ชีวิตต่อจากนี้ของคุณแอนน่าคนนี้ จําเป็นต้องให้เธอ ช่วยเหลือแล้ว!
สู้ๆนะลู่ช่วงซวง! คุณคือผู้ที่รับหน้าที่ป้องกันไวรัส เพื่อกำจัดอุปสรรคในการติดต่อสื่อสารของนางฟ้า!
แอนน่ากลับไปถึงบ้านพัก ถอนหายใจยาว ยังดีที
เขาไม่อยู่
แต่ใครจะรู้เพียงเธอเหยียบเข้าไปยังห้องรับแขก ก็ มีเสียงนึงลอยออกมาจากในห้องโถง
“คุณแอนน่า”
เชีย!
ทําไมเขาต้องทำตัวคล้ายกับวิญญาณทุกครั้งเลย
นะ!
แอนน่าม้วนผมขึ้น ขานรับไปแบบนิ่งๆว่า “พรุ่งนี้ก็ ถึงงานเลี้ยงค็อกเทลแล้ว ฉันหวังว่าคุณจะเตรียม
พร้อมทุกอย่างนะ”
“ไม่ต้องห่วง”
เขายังไม่ค่อยสบายใจเลยจริงๆ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
