ตอนที่ 165 ท่านเซียวเดินทางมา แอฟริกาด้วยตนเอง

ตอนที่ 165 ท่านเซียวเดินทางมา แอฟริกาด้วยตนเอง

“ข่าวใหม่ล่าสุด ! ในวันนี้เวลา ปักกิ่ง15.15นาฬิกา เคนยาเมืองไนโรบี เกิดเหตุการณ์แผ่นดินไหวขึ้นในระดับ7 มีความรู้สึกแรงสั่นสะเทือนในทุก ทิศทาง ! ”

“เมืองไนโรบีตั้งอยู่ใกล้หุบเขารอยแยก ใหญ่ของแอฟริกาตะวันออกแผ่นดินไหว ขึ้นอีกครั้ง ขณะนี้มีบ้านเรือนมากกว่า 7,000 หลังพังทลายในบริเวณศูนย์กลาง ยังไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับการบาดเจ็บล้ม

ดาย …

“แผ่นดินไหวในครั้งนี้ทำให้การสื่อสาร ทั้งหมดถูกตัดขาด และถนนได้รับความ เสียหายเป็นบริเวณกว้าง……

เคนยา ? !

ประเทศที่ถังจิ้นเหยียนอยู่! ซึ่ง หมายความว่าฉู่ลั่วหานอยู่ด้วย !

“อาหมิง ! บินเมืองไนโรบีเดี๋ยวนี้ ! ”

จี้ตงหมิงพยักหน้า “ครับ ! ”

เขากำลังจะก้าวขาออกไป หลงเซียว ก็พูดขึ้นว่า “ใช้เครื่องบินส่วนตัวของผม ออกเดินทางจากเมืองหลวง ใช้เส้นทางที่ ใกล้ที่สุด ผมต้องถึงที่นั่นให้เร็ว ที่สุด ! ”

จ้องหมิงครุ่นคิดแล้วตอบว่า “เจ้านาย ครับ บินจากที่นี่ด้วยเครื่องบินธรรมดาใช้ เวลาสามสิบชั่วโมง หากใช้เครื่องบินส่วน ตัวเร็วสุดก็สิบห้าชั่วโมง

เดี๋ยวนะ ! เมื่อสักครู่เจ้านายเขาบอกว่า อะไรนะ ! เขา……จะไปด้วยงั้นเหรอ !

“เจ้านาย ตอนนี้จะออกเดินทางระยะไกล ไม่ได้ หัวใจของคุณทนต่อแรงกดอากาศ สูงขนาดนั้นไม่ได้ อีกอย่างต้องใช้เวลาบิน ถึงสิบห้าชั่วโมง บินระยะไกลอาจทำให้ หัวใจ……

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระ รีบไปจัดการ !

แผ่นดินไหวระดับ7 บ้านทั้งหลังพังเป็น บริเวณกว้างและการสื่อสารถูกตัดขาด วิธี เดียวที่เขาจะติดต่อเธอได้คือไปที่นั่นด้วย ตัวเอง ไม่ว่าเธอจะคิดยังไง ไม่ว่าเธอจะ รักใคร เขาก็ไม่อยากเสียเธอไป ไม่ ไม่เพียงแต่สูญเสีย เพียงแค่คิดว่าจะ สูญเสียเธอไปหัวใจของหลงเซียวก็แทบ สลาย

“หลงเชียว จะทําอะไร ! ”

เมื่อได้ยินว่าลูกชายตัวดีจะเดินทางไป เคนยาด้วยตัวเอง หลงถึงก็ดึงแขนของ เขาไว้แล้วตะคอกใส่หน้า !

หลงเซียวที่เต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ แค้นพูดว่า “ผู้หญิงที่ผมเลือกเอง ผมจะรับ ผิดชอบเธอให้ถึงที่สุด”

เป็นอย่างที่พ่อของเขาพูด เขาต้องรับผิด ชอบด้วยตัวเอง

เขาหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่แล้วเดินออก

จากคฤหาสน์ไป “หลงเขียว !

หลงถึงที่ยืนอยู่ด้านหลังอารมณ์เกรี้ยว กราดกับการกระทําหูทวนลมของหลง เขียว

เมื่อหลงจื่อได้ยินเรื่องราวก็รีบมายัง คฤหาสน์และดึงแขนเขาไว้อ้อนวอนว่า “พี่ใหญ่ ให้ผมไปด้วยนะ !

ภาคตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองไนโรบี ซึ่งเป็นศูนย์กลางของแผ่นดินไหว โชคดีที่ อุตสาหกรรมและย่านการค้าไม่ได้รวมตัว อยู่ที่ชายเมือง โชคไม่ดีที่ความหนาแน่น ของประชากรที่นี่ค่อนข้างสูง

หลังจากทีมกู้ภัยมาถึง พวกเขาก็ได้รับ การต้อนรับเป็นคราบเลือดและซากศพ ฉากนั้นโหดร้ายและไม่น่าดู ถังจีนเหยียนกุมมือฉล้วหานไว้แน่น “คุณ หมอฉ่ เวลาช่วยเหลือผู้ป่วยจากเหตุการณ์ แบบนี้จริงๆ กลัวไหม ? ”

ฉล้วหานสวมถุงมือแพทย์และหูฟัง เรียบร้อย “กลัวไหม ? คำๆนี้ถูกลบออก จากพจนานุกรมของฉันไปแล้วละค่ะ”

เธอเป็นคนหนึ่งที่เคยผ่านประสบการณ์ ของคำว่าตายมาแล้ว หากในวันนี้เธอจะ ตาย เธอก็ไม่หลงเหลือความรู้สึกกลัวใดๆ แต่กลับนิ่งสงบเสียมากกว่า

ถังจิ้นเหยียนหัวเราะขึ้น รอยฟกช้ำที่ด้าน หลังของเขาช่างแตกต่างกันอย่างมากกับ รอยยิ้มนี้ แต่ความอ่อนโยนของรอยยิ้ม ทําให้ชายคนนี้มีเสน่ห์มากขึ้น

ลั่วหานหัวเราะเช่นกัน “มีใครเคยบอก คุณไหมว่า เวลาคุณยิ้มนั้นมีเสน่ห์จริงๆ ถังจิ้นเหยียนหน้าแดง หมายความว่ายัง ไง ? ”

ฉู่ลั่วหานไม่ได้ตอบกลับคําถามของเขา เธอเดินข้ามเศษกําแพงไปเพื่อเข้าหาผู้ บาดเจ็บ

ถังจิ้นเหยียนมองตามหลังเธอไป เขามี ความสุขมาก เธอไม่ได้พูดแบบนี้ครั้งแรก แต่เป็นเพราะว่าเธอพูด เขาจึงจดจํามัน เอาไว้ในใจ

“กระดูกเชิงกราน ก กระดูกท่อนแขน หัก ร่วมกับการกระทบกระแทกเล็กน้อย ทําCT ทันที เตรียมผ่าตัดกระดูก!”

ฉู่ลั่วหานวินิจฉัยผู้ป่วยหลายราย เธอ เงยหน้าขึ้นและเห็นถังจิ้นเหยียนเขากำลัง คุกเข่าอยู่บนพื้นเพื่อรักษาเด็กผู้หญิงตัว เล็กๆที่มีคราบเลือดบนใบหน้า เนื่องจาก อยู่ในตำแหน่งที่ต่ำกว่า เขาจึงต้องก้ม ศีรษะลงและพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล เหมือนพ่อคุยกับลูกสาว

กลุ่มควันและฝุ่นหนาปกคลุมไปรอบ อย่างไร้ทิศทาง ฉู่ลั่วหานมองเขาด้วย ดวงตาที่สดใส เธอยิ้มจากนั้นก้มศีรษะลง เพื่อทํางานต่อ

เลือดออกในสมอง! คุณหมอเฉิน ทำCT scan สมอง!”

อุปกรณ์ทางการแพทย์ในบริเวณที่เกิด แผ่นดินไหวมีจํานวนจำกัด และอุปกรณ์ ขนาดใหญ่จํานวนมากไม่สามารถเคลื่อน ย้ายไปได้ชั่วคราว ซึ่งจะทำให้เกิด ประสิทธิภาพในการช่วยเหลือผู้ป่วยล่าช้า

ฉ่ล้วหานปาดเหงื่อออกจากใบหน้า “คุณ หมอถึงคะ ไม่มีวาร์ฟารินแล้ว หลังการ ผ่าตัดหัวใจต้องใช้ในการกดทับแต่ผู้ป่วย รอไม่ไหวแล้ว”

ผมได้ขอไปที่ศูนย์การแพทย์ในพื้นที่ แล้ว และพวกเขาจะนำส่งภายในหนึ่ง ชั่วโมง คนไข้เป็นยังไงบ้าง” ร่างกายถัง จิ้นเหยียนแปดเปื้อนไปด้วยเลือด ไม่รู้ว่า มันเป็นเลือดของคนต่อกี่คน

” สถานการณ์ของผู้ป่วยทั้งสองคนแย่ มาก ฉันกลัวว่ายื้อไว้จะใช้เวลาไม่ถึงหนึ่ง ชั่วโมง สภาพแวดล้อมที่นี่แย่เกินไป”

ถังจิ้นเหยียนพยักหน้า “ผมรู้แต่ตอนนี้เรา ทําได้แค่รอ คุณอย่าเพิ่งใจร้อนไป เดี๋ยว ยาส่งมาถึงแล้วผมจะรีบผ่าตัดด้วยตัวเอง

ถ้าเขาลงมือผ่าตัดด้วยตัวเอง เธอก็ไม่มี อะไรเป็นห่วง ซากปรักหักพังกลับมารุนแรงขึ้นอีกครั้ง!

“อาฟเตอร์ช็อก! ทุกคนรับไปยังที่ ปลอดภัยเร็ว!”

“โอ๊ย ! ”

ฉู่ลั่วหานสะดุดหินล้มลง ขาของเธอติด อยู่ หันหน้าเข้าหาซากดึกที่กำลังพังลงมา

“ลั่วหาน ! ”

ถังจิ้นเหยียนกอดเอวของฉู่ลั่วหานด้วย แขนทั้งสองข้างของเขาและดึงเธอขึ้นมา แต่หินที่อยู่ใต้เท้าของเขากลับลื่นและร่าง สูงใหญ่ก็ล้มลงกะทันหันขณะที่เขากำลัง จะชนเข้ากับซากปรักหักพัง ลัวหานรีบดึงมือเขาไปในทิศทางตรง กันข้าม! ใช้น้ำหนักของตัวเองเพื่อรักษา สมดุลไว้

ยามเป็นยามตายเขาใช้ตัวเองเข้าแลก เพื่อเธอ ตอนนี้เธอควรช่วยเหลือกันและ

ถังจิ้นเหยียนจับมือเรียวงามของเธอไว้ และเรียกชื่อเธอออกมา “ลิ่วหาน……

“คุณช่วยฉันได้ ทำไมฉันจะช่วยคุณไม่ ได้ ? ” เธอยิ้มขึ้นอย่างสดใส

“แน่นอน ! ”

นี่เป็นฉากที่น่ากลัวและน่าตื่นเต้น

“รับไปกันเถอะ” นิ้วทั้งสิบประสานกันแน่น ทั้งสองคน เหยียบข้ามก้อนหินและก้อนอิฐที่แตกหัก แล้วเดินไปที่บริเวณเต็นท์ด้วยความรู้สึก หวาดผวา

พวกเขาได้รับเสียงปรบมือดังกึกก้อง อย่างต่อเนื่อง

บนท้องฟ้า ณ เครื่องบินส่วนตัวของท่าน เขียว

“เจ้านายครับ ยังอีกประมาณสิบชั่วโมง นี่ เป็นเส้นทางที่ใกล้ที่สุดแล้วและความเร็ว ที่สุดแล้วครับ”

หลงเซียวนั่งอยู่ที่โซฟา การตกแต่ง ภายในของเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวอัน หรูหรานํานี้เหมือนกับห้องสวีทของ โรงแรมระดับห้าดาว ซึ่งเขาซื้อมาไว้เผื่อ ใช้เป็นพิเศษในช่วงวันหยุดพักผ่อนของ เขากับภรรยา

ภรรยาของเขา ฉี่ลั่วหาน

ถ้าหลังจากแต่งงานไม่เกิดเรื่องพวกนั้น ขึ้น พวกเขาคงได้ข้ามไปยังน่านฟ้าทั้งห้า ทวีปและสี่มหาสมุทรด้วยเครื่องบินลำนี้ แล้ว และได้เห็นความสวยงามของโลกไป ด้วยกัน

“พี่ใหญ่ครับ ผมเชื่อว่าเรื่องของพี่สะใภ้ กับถังจิ้นเหยียนไม่ใช่เรื่องจริงแน่ๆ มัน ต้องมีอะไรบางอย่างผิดพลาดไป” หลง จื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรมาขวางใจ เมื่อเขา ได้ยินหยวนซูเฟินบอกว่าพี่สะใภ้และถังจิ้น เหยียนมีความสัมพันธ์กัน หลงจื้อไม่เชื่อ อย่างสุดใจ

พี่สะใภ้เขาเป็นสตรีที่สูงส่งเช่นนั้น ถ้า เธอชอบใครสักคนก็คงกล้าเปิดเผยออก ไปอยู่ในที่ทุรกันดารแบบนันหรือ ?

หลงเซียวมองมาด้วยสายตาเย็นชาพูด ว่า “เป็นเรื่องเข้าใจผิดหรือเปล่า เมื่อพบ เธอเดี๋ยวก็รู้เอง”

สิ่งที่สําคัญที่สุดในตอนนี้ไม่ใช่เรื่องนี้ แต่ คือทําไมบันทึกการขึ้นเครื่องของฉู่ลั่ วหานถึงถูกลบทิ้ง ? ด้วยอำนาจของเธอ จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะทำให้สายการบิน ทําเรื่องแบบนี้ได้ ใครเป็นคนช่วยเธอ ? ถังจิ้นเหยียน ? ก็เป็นแค่หมอ จะมีสิทธิ์ มากมายมาจากไหนกัน ?

ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจ

สถานที่เกิดแผ่นดินไหว

“ด้านหน้านี้เป็นโรงเรียน ตอนที่เกิด เหตุนักเรียนกำลังเรียนหนังสือ ผู้บาด เจ็บ……ไม่รู้กี่คน” ชายในพื้นที่เช็ดน้ำตา และบอกถึงจิ้นเหยียนเกี่ยวกับสถานการณ์ ปัจจุบัน

ฉู่ลั่วหานฟังถังจิ้นเหยียนแปลเป็น ภาษาจีนแล้วเธอก็กำมือแน่น “ไปที่ โรงเรียนก่อน เด็กๆสําคัญมาก

“โอเค ที่นี่ให้พวกเขาดูแลไป ผมจะไปที่ โรงเรียนกับคุณ”

ทั้งสองสะพายกระเป๋ายาแล้วเดินไปทาง โรงเรียน

ข้างหลังพวกเขามีดวงตาคู่หนึ่งที่แสน เยือกเย็นหรี่ลงอย่างดุเดือด

เมืองหลวง ประเทศจีน

“หลงเซียวเดินทางไปเคนยาเพื่อหาฉู่ วหานด้วยตัวเอง ? บ้าน่า ! ” เกาหยิ่งจือ ปามือถือทิ้งด้วยความไม่พอใจ ในขณะ นั้นมีประชุมพอดี

“การที่ เคนยาเกิดแผ่นดินไหวระดับ ใน ครั้งนี้ ลูกทีมแพทย์ที่โรงพยาบาลของ เราส่งไปมีบทบาทสําคัญมาก ตอนนี้โรง พยาบาลต้องส่งทีมแพทย์เพิ่มเติม เพื่อ ช่วยเหลือพื้นที่ประสบภัยต่อไป และ แน่นอนว่าสามารถเพิ่มชื่อเสียงให้กับโรง พยาบาลด้วย”

เกาหยิ่งจือลุกขึ้นยืน “ท่านอธิการบดีคะ ฉันขออาสาไปเอง ! ”

ทีมแพทย์ชุดที่สองของโรงพยาบาล กลางเดินทางออกจากเมืองหลวง เพื่อ เป็นการไม่ให้เสียเวลา กรมกองกำลัง ทหารจึงพาพวกเขาไปโดยตรงให้ถึงที่ หมายโดยเร็วที่สุด บินจากเมืองหลวงไปเคนยาด้วยเครื่อง บินรบ สามารถบินด้วยความเร็วมากกว่า เครื่องบินโดยสารถึงสามเท่า

“ในการสนับสนุนพื้นที่ที่เกิดแผ่นดิน ไหวครั้งนี้ ประเทศเราได้ให้การสนับสนุน อย่างมาก การที่ได้นั่งส่งเฮลิคอปเตอร์ ติดอาวุธไปฉันก็ว่าเท่แล้วนะ คาดไม่ถึงว่า จะได้ขึ้นเครื่องบินรบโดยตรงแบบนี้ สุด ยอด!”

เกาหยิ่งจือนั่งอยู่ในเครื่องบินแล้ว หลับตาลง เธอต้องหาอู่ลั่วหานให้พบก่อน ที่หลงเซียวจะไปถึง เธอจะต้องกีดกันไม่ ให้ทั้งสองคนพบกัน

เคนยา

หลังเกิดแผ่นดินไหว ฝนก็ตกหนัก! ทําให้การทํางานของทีมกู้ภัยลำบาก เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ ผู้บาดเจ็บกำลังถูก ส่งไปยังโรงพยาบาลอย่างไม่ขาดสาย และพื้นที่กำลังขยายตัวอย่างต่อเนื่อง แต่ พื้นที่กลับไม่เพียงพอ

“อากาศมันร้อนเกินไป ความหนาแน่น ของผู้บาดเจ็บสูงเกินกว่าที่คิด ซึ่งอาจนำ ไปสู่การติดเชื้อข้ามสายพันธุ์ได้ง่าย

แตกองกําลังทางการแพทย์และหน่วย กู้ภัยที่นี่อ่อนแอเกินไป ฉันได้ยินแพทย์คน อื่นๆพูดว่าเมื่อแผ่นดินไหวที่เหวินฉ วนในปีนั้น เวชภัณฑ์ถูกส่งไปภายในสาม ชั่วโมง แต่นี่น่าจะนานกว่าสิบชั่วโมงแล้ว และเรายังขาดนั่นขาด ตลอดเลย”

สิบกว่าชั่วโมงแล้ว…….เร็วขนาดนี้เชียว หรือ ไม่น่ะ ท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว ลั่วหา นยังวุ่นจนแทบไม่ได้อยู่กับที่ กระทั่งลืม เวลา

ถังจิ้นเหยียนให้การผ่าตัดหัวใจถึงสอง ครั้งติดต่อกัน เมื่อเดินออกจากห้องผ่าตัด และเห็นผู้บาดเจ็บที่อยู่ด้านนอกก็ถามว่า ” มีผู้บาดเจ็บสาหัสกี่คน ? จัดการผ่าตัด ทันที”

“คุณไม่สามารถทำการผ่าตัดได้แล้ว มัน เหนื่อยเกินไป”

“ผมไม่เป็นไรครับ คุณหมอฉู่ละ ? ”

“คุณหมอฉี่ออกไปข้างนอก มีผู้ได้รับบาด เจ็บบริเวณหัว…….”

พยาบาลยังพูดไม่จบ ถังจิ้นเหยียนถอด ถุงมือออกหยิบร่มแล้วเดินผ่านสายฝนไป อู่ลั่วหานอยู่บนพื้นเธอสื่อสารกับผู้ป่วยที่ ติดอยู่ด้านใน เขาขมวดคิ้ว เธอไม่เข้าใจ ภาษาที่นี่ ? จะคุยกับคนไข้อย่างไร ?

เมื่อเดินไปใกล้ๆ ถึงจิ้นเหยียนจึงได้ยินว่า เธอร้องเพลงให้เด็กที่อยู่ข้างในฟัง

แม้ภาษาจะแตกต่างกัน แต่ความไพเราะ ของเสียงเพลงเธอ ทําให้เด็กที่ อยู่ด้านในลดความหวาดกลัวลงไปไม่น้อย

ฝนยังคงตกลงมา เสื้อผ้าของเธอถูก ฝนตกใส่จนเปียกปอน เส้นผมแนบไปกับ ใบหน้า มือทั้งสองเอื้อมเข้าไปเพื่อแทง เข็มสําหรับให้เลือดแก่เด็กคนนั้น

เจ้าหน้าที่กู้ภัยคนหนึ่งยืนถือถุงเลือดอยู่ ข้างๆ และอีกสองคนกำลังขุดหิน

ทันใดนั้นร่มก็ปรากฏขึ้นเหนือหัวของเธอ ฉู่ลั่วหานจัดการห่อผ้าก๊อซให้เด็กหญิงตัว น้อยและมองกลับไปยังถังจิ้นเหยียนที่ยืน ถือร่มอยู่

เขายังคงสวมชุดผ่าตัดและรอยยิ้มของ เขาดูเหนื่อยล้าแต่อบอุ่น

“คุณหมอ ผมจะมอบเหรียญเกียรติยศ ให้กับคุณ

“งั้นฉันขอเป็นกางร่มให้ตอนนี้จะดีกว่า”

“ได้เลยครับ ไม่เพียงแต่ร่มนะ คนกางร่ม ตอนนี้ก็ให้คุณได้” เขาหยอกล้อแกมจริง แล้วหัวเราะขึ้น

เมื่อมั่นใจว่าเด็กปลอดภัยแล้ว ฉู่ลั่วหาน จึงลุกขึ้น “ร่มเอาวางไว้ ส่วนคน ? ไม่รับ ค่ะ” เธอหยอกเขากลับเช่นกัน

เธอลุกขึ้นยืนจากพื้นเสื้อผ้าที่เปียกโชก เสื้อผ้าของเธอเปียกไปทั้งตัว หากไม่ใช่ เพราะเสื้อคลุมสีขาวของเธอมาขวางไว้ คาดว่ามองไปคงไม่ดีเท่าไหร่

“ทีมสนับสนุนใหญ่มาแล้ว ! ทีมกู้ภัยจาก จีน! โว้วๆๆๆ ! ยิ่งใหญ่จริงๆ! ประเทศจีน ฉันรักเธอ!”

เมื่อได้ยินเสียงโห่ร้องดังขึ้น ทีมแพทย์ ทุกคนก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกัน เป็นจริงดัง น้นบนเหนือหัวของพวกเขามีวัตถุเหมือน นกอินทรีที่บินอยู่ มันคือเครื่องบินรบ ติดอาวุธ ! ท่ามกลางสายฝน ธงสีแดง ประดับห้าดาวกำลังบินอยู่

เป็นคนจากประเทศจีน !

“เยี่ยมไปเลย ! สุดยอด ! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ