ตอนที่ 153 อุบัติเหตุได้รับรู้ ความจริงเมื่อห้าปีก่อน

ไม่ให้โอกาสเธอเล่ารายละเอียดอธิบายเลยแม้แต่ น้อย ความแข็งกร้าวและความตัดขาดไมตรีอย่าง เด็ดขาดของหยวนซูเฟินแสดงออกมาจนชัดเจน จนถึงที่สุด หาก ลั่วหานกล้าพูดโต้แย้งมาคำนึง เธอ สามารถนําคนผลักออกไปได้ในทันที ผลักออกจาก บ้านตระกูลหลงไปตลอดกาล

หลงจื่อก้าวเท้าใหญ่ๆเดินเข้าไปคุ้มกันลั่วหานเอา ไว้ โมโหแต่กลับจําเป็นจะต้องอดทน ผงกศีรษะโน้ม ตัวแสดงความเคารพต่อหยวนซูเฟิน “คุณแม่ เรื่อง ยังไม่ตรวจสอบให้ชัดเจน คุณแม่กรุณาระงับความ โกรธ บางทีอาจจะเป็นเหล่านักข่าวที่จงใจใส่ร้าย

หยวนชูเฟิน “ปั๋ง” นำจานโยนลงบนโต๊ะ โค้งปลาย หางคิ้วหัวเราะด้วยความประชดประชันถากถาง จนถึงขีดสุด “คนมากมายขนาดนี้ไม่ใส่ร้าย ดันจ้อง เธอแค่คนเดียว! แมลงวันไม่ตอมไข่ไก่ที่ไม่มีรอย ร้าว ตัวเองทําเรื่องที่ขัดต่อประเพณีและศีลธรรมยังกลัวคนอื่นรู้?”

ฉู่ลั่วหานพลิกมือเช็ดน้ำจากอาหารที่อยู่บนใบหน้า เช็คน้ำที่อยู่บนดวงตาทิ้ง ในที่สุดก็สามารถลืมตา สบตากับหยวนซูเฟ่นได้ “แม่คะ หนูกับถังจิ้นเหยีย นบริสุทธิ์ใจ หนูจะพิสูจน์ให้แม่ดู แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลา ที่จะมาซักไซ้ไล่เลียงเรื่องเหล่านี้ หลงเซียวยังไม่พ้น ขีดอันตราย ทุกอย่างรอเขาฟื้นขึ้นมาหนูจะชี้แจงเอง

หยวนชูเฟินอยากจะมีโอกาสเตะเธอออกไปได้ มาตั้งนานแล้ว จะให้เธอชะลอแผนการโจมตีได้ยัง ไงกัน หากหลงเซียวฟื้นขึ้นมา อาศัยการปกป้องที่ ลูกชายมีต่อฉู่ลั่วหาน อย่าพูดถึงไม่มีเรื่องอะไร ต่อ ให้มีเรื่องก็จะหลีกเลี่ยงปัญหาที่สำคัญจบลงอย่าง ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ไม่ต้องแล้ว! หลงเชียวคือลูกชายของฉัน ตอนนี้ เขาสลบไม่ได้สติ เรื่องของเขาฉันในฐานะที่เป็นแม่ จะจัดการด้วยตัวเอง ฉู่ลั่วหาน หย่าขาดกับลูกชาย ของฉันเดี๋ยวนี้! เดี๋ยวนี้!

หลงจื่อแยกทั้งสองคนให้ออกจากกัน “คุณแม่ก็ ต้องการคนสองคนเดินเอกสารด้วยกัน ตอนนี้พี่ใหญ่สลบไม่ได้สติ จะเป็นชื่อได้ยังไง? ต่อให้คุณแม่ อยากให้พี่สะใภ้ใหญ่ออกไป ก็ต้องรอพี่ใหญ่ฟื้นขึ้น มา ไม่เช่นนั้นด้วยนิสัยของพี่ใหญ่แล้ว ฟื้นขึ้นมาหาก พบว่าพี่สะใภ้ใหญ่หายไปแล้ว คุณแม่ลองคิดดูว่าจะ มีผลลัพธ์ที่ตามมาอะไรเกิดขึ้น?”

เผชิญหน้ากับคําอธิบายและการแก้ต่างที่ไม่ใช่ เรื่องของตัวเองของหลงจื่อ หยวนซูเฟินกัดฟัน แน่นด้วยความโกรธเกลียด ยกมือขึ้นตบลงไปเต็ม ฝ่ามือ!

“เจี๊ยะ” เสียงก้องกังวาน บนใบหน้าของหลงจื่อถูก ตบขึ้นมาอีกครั้ง

ฉู่ลั่วหานตัวสั่น “หลงจื้อ เธอเป็นยังไงบ้าง?”

นิ้วยาวของหยวนชูเฟินชี้ไปทางประตูใหญ่อย่าง รุนแรง “ไสหัวออกไป! ที่นี่แกมีสิทธิ์ที่จะพูดตั้งแต่ เมื่อไรกัน! หลงจื่อ แกไสหัวออกไป! “

ฉู่ลั่วหานเงยหน้าขึ้น ไม่ให้น้ำตาไหลออกมา “แม่คะ ต่อหน้าของหลงเชียว แม่ท่าขนาดนี้ เกินไปแล้ว หลง เซียวเพียงแค่ไม่ได้สติ แต่จิตใต้สำนึกท่ามกลาง ความไม่ได้สติของคนไข้ก็มีความรู้สึกรับต่อสภาพแวดล้อมที่อยู่บริเวณโดยรอบ รอเขาฟื้น นมา แม่จะอธิบายยังไงคะ?”

สายตาที่โหดเหี้ยมของหยวนซูเป็นแทบจะฉีกฉู่ลั่ วหานออกเป็นชิ้นๆ ” ลั่วหาน ประโยคนี้ฉันควรจะ เป็นฝ่ายถามเธอมากกว่า ของสกปรกเหล่านี้! ทางที่ ดีที่สุดเธอคิดๆดูว่าจะอธิบายยังไง! ”

พูดจบ เธอก็น่าโทรศัพท์มือถือที่มีอยู่ชูไปยังด้าน หน้าของอู่ลั่วหาน การหัวเราะเย้ยหยันอย่างดูหมิ่นที่ น่าอัปยศอดสูยิ่งกว่าตบมาบนใบหน้าของเธอตรงๆ “ฉ่ลั่วหาน ในกระดูกของเธอก็คือปีศาจจิ้งจอก เธอ นึกว่าในตอนแรกเธอปืนขึ้นมาบนเตียงของลูกชาย ฉันได้ยังไง ฉันไม่รู้? ตระกูลหลงไม่มีทางอนุญาตผู้ หญิงที่ไม่สะอาดเข้ามา เธอจะช้าจะเร็วก็ต้องไสหัว ออกไปจากบ้านตระกูลหลง จำเอาไว้! ”

โม่หรูเฟยเห็นไฟสงครามผ่านไปได้พอประมาณ แล้ว ถึงได้คล้องแขนของหยวนซูเฟินเอาไว้ เอ่ยขึ้น อย่างว่านอนสอนง่ายรู้เรื่องรู้ราว “คุณป้าคะ คุณ ป้าอย่าโมโหเลยค่ะ ขึ้นมาบนร่างกายจะไม่คุ้มเอา หลายปีมานี้ที่หนูรู้จักกับเธอ เรื่องที่ผ่านมามากมาย เหลือเกิน หากต้องพูดออกมาจนหมด ไม่ใช่ว่าต้อง โมโหแย่หรอกหรอคะ? คุณป้านั่งลงค่ะ คนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ไล่ออกไปก็พอแล้ว”

ฉู่ลั่วหานถูกบีบบังคับขับไล่ไสส่งออกจากห้อง ผู้ป่วย เธอยืนอยู่นอกประตู ถูกห้ามไม่ให้เข้าใกล้ ประตูใหญ่ห้องผู้ป่วย ผู้รักษาความปลอดภัย ด้าน นอกประตู พูดเฉียบขาด ไม่มีใจกว้างให้เจรจาต่อ รองเลยแม้แต่น้อย

“หากพี่ใหญ่มีสติอยู่ พวกเขาใครกล้ารังแก ขนาด นี้! พี่สะใภ้ใหญ่ไม่ต้องเสียใจ รอพี่ใหญ่ฟื้นขึ้นมา ผมจะบอกทุกอย่างในวันนี้กับเขา พี่ใหญ่จะต้อง ระบายความแค้นแทนพี่แน่! ”

ฉู่ลั่วหานเช็ดคราบมันที่อยู่บนใบหน้า ยิ้มอย่าง ขมขื่น “เธออยากให้เขาระบายความแค้นแทนพี่ยัง ไง? หรือว่าหันหลังเป็นศัตรูกับแม่ของตัวเอง? ภาพ แบบนั้น ไม่อยากเห็น ไม่ต้องบอกเขา มือสะอาดไม่ จําเป็นต้องล้าง พี่จะพิสูจน์เอง”

หลงจื่อจิกลงบนเส้นผมอย่างกลัดกลุ้ม “ผมว่านะ พี่สะใภ้ใหญ่ ท่าไมดวงพี่ถึงได้แย่ขนาดนี้? เรื่องไม่ เป็นเรื่องยังสามารถถูกนักข่าวถ่ายเอาไว้ได้ ห้า องค์ประกอบขาดโชคใช่หรือเปล่า?”
ฉู่ลั่วหวนสีหน้านิ่งเฉย “คุณชายรองหลง ตอนที่เธอ ไม่จริงจังยังจะน่ารักเสียกว่า พี่ไม่เป็นไร ห้องผู้ป่วย เข้าไปไม่ได้ ทางนี้ก็ฝากไว้กับเธอแล้ว”

หลงจื่อยักไหล่เล็กน้อย “ผมถามหมอแล้ว พี่ใหญ่ ไม่นานก็จะฟื้นขึ้นมา พี่ไม่ต้องเป็นห่วง มีความคืบ หน้าอะไรผมจะบอก

ฉู่ลั่วหานพยักหน้า “ขอบคุณมากหลงจื่อ เรื่องเมื่อ สักครู่นี้ แล้วก็…ต่างก็ต้องขอบคุณเธอ”

หลงจื่อทำปากยื่น “พี่สะใภ้ใหญ่ ตอนที่พี่เผด็จการ ยังจะน่ารักเสียกว่า อ่อนแออะไรไม่เหมาะสมกับพี่ พี่ ต้องรีบลุกขึ้นมา!!

ฉู่ลั่วหานขึงตาใส่ “ยังไม่ไสหัวไปอีก?”

หลงจี๋อหัวเราะร่า “รับคำสั่ง! ไสหัวเดี๋ยวนี้! “

มองดูหลงจื่อจากไป ฉู่ลั่วหานสายศีรษะอย่างไม่รู้ ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี อยู่ที่บ้านตระกูลหลง สถานที่แบบนี้คิดไม่ถึงว่าจะยังสามารถรักษานิสัยที่ สะอาดสดใสเอาไว้ได้ หลงจื่อไม่ง่ายเลยจริงๆ
ประคองหัวเข่าลุกขึ้นมา วินาทีนั้นฉู่ฉ่ำท่านรู้สึกโลก หมุน ฝ่าเท้าราวกับเหยียบลงบนทางเดินบนภูเขา ที่สูงต่ำไม่เท่ากันก็ไม่ปาน เดี่ยวล้มเดี่ยวชน แผ่น หลังบนลงบนกําแพงอย่างจัง ในเวลานั้นเจ็บจนหอบ หายใจเข้าทางปาก

“คุณเป็นอะไรไป?”

ถังจิ้นเหยียนที่ขึ้นมาตรวจดูอาการของหลงเซียว ผ่านมาพอดี ประคองฉู่ลั่วหานเข้ามาไว้ข้างในอ้อม แขนของตนเอง ยื่นมือออกไปพอทาบลงบนศีรษะ ของเธอ ก็ชักกลับราวกับไฟฟ้าช็อตก็ไม่ปาน

ทำไมถึงได้ร้อนขนาดนี้? คุณเป็นไข้แล้ว”

แต่ของที่อยู่บนร่างกายของหญิงสาวนี่คือเกิดเรื่อง อะไรกัน?

แหงนหน้าขึ้นมองห้องไอซียูพิเศษแวบหนึ่ง คน ชุดดำที่ดุดันโหดเหี้ยมด้านนอกประตู ไม่ยากที่จะ จินตนาการว่าด้านในเป็นภาพอะไร ตระกูลหลงคน เหล่านี้ สมควรตายกันให้หมด!

ฉู่ลั่วหานออกแรงขัดขืน “ปล่อยฉัน ถังจิ้นเหยียนคุณปล่อยฉัน”

หัวคิ้วของถังจิ้นเหยียนบิดตัวเข้าหากันแน่น ตรง กลางระหว่างคิ้วสองด้านขมวดจนกลายเป็นร่องลึก “เวลาไหนแล้วคุณยังใส่ใจข่าวลือชู้สาวอะไรอยู่อีก ฉู่ลั่วหาน มีชีวิตอยู่อย่างเป็นอิสระหน่อยได้ไหม? ให้ ตัวเองเอาแต่ใจสักครั้งจะเป็นอะไร? ใครจะทําอะไร กับคุณได้?! *

พอเขาตะคอก เธอก็สงบลง หรือก็คือเธอไม่มีแรงที่ จะขัดขืนอีกต่อไปแล้วจริงๆ

ถังจิ้นเหยียนน่าเธออุ้มขึ้นลิฟต์ไปในทันที กดไปที่

ชั้นบนสุด

ฉู่ลั่วหานถูกเขาวางเข้าไปในห้องพักผ่อนที่อยู่ใน โรงพยาบาลของตนเอง “วันนี้ที่ไหนคุณก็ห้ามไป ฟ้า ถล่มลงมาก็ต้องอยู่นิ่งๆ

พูดจบถังจิ้นเหยียนก็หมุนตัวล็อคประตู รอตอนที่ เขากลับเข้ามาอีกครั้งในมือมีถุงน้ำเกลือสองถุงเพิ่ม ขึ้นมา “ผมช่วยคุณลดไข้ก่อน ตอนนี้คุณอ่อนแอมาก เกินไป จำเป็นต้องเสริมพลังงาน นอนดีๆ ไม่ต้องคิด อะไรทั้งนั้น”
ถังจีนเหยียนโน้มตัวลง หาเส้นเลือดบนหลังมือของ เธอจนเจอ “จะไม่เจ็บ เชื่อใจผม”

ฉู่ลั่วหานยิ้มขึ้นเบาๆ เธอในตอนนี้นอกจากยิ้มดู เหมือนจะไม่มีสีหน้าแสดงความรู้สึกอะไรที่สามารถ ทำได้แล้ว “ถังจิ้นเหยียน คุณว่า ก่อนที่ฟ้าจะทำลาย ชีวิตคนคนนึงทิ้ง จะต้องให้เธอเป็นบ้าสิ้นหวังก่อนใช หรือเปล่า?”

ปลายเข็มแทงเข้าไปในผิวอย่างราบรื่น เหมือนกับ ที่เขาพูด ไม่เจ็บ

ทดลองปรับความเร็วในการให้น้ำเกลือ ทําการ มั่นใจว่าทุกอย่างพร้อม

ถังจิ้นเหยียนไม่ได้ตอบกลับเธอ แต่ไปหยิบผ้า ขนหนูที่สะอาดในห้องน้ำ ช่วยเธอเช็ดคราบน้ำ อาหารที่อยู่บนใบหน้า อีกทั้งเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “ผมคาดหวังจริงๆว่า คนคนนั้นที่คุณพบเข้าก่อนจะ เป็นผม ผมจะต้องแย่งคุณให้กลายเป็นภรรยาของ ผมก่อนหน้าเขา ไม่ให้โอกาสเขาได้ทำร้ายคุณ

พูดอะไรไปก็สายแล้ว
ฉู่หานมองดูเขา ค่อนข้างจนปัญญาคิดไม่ถึงว่า ในเวลานี้เขายังมีอารมณ์อาลัยอาวรณ์อยู่อีก “ถังจิ้น เหยียน คุณคือผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิง ที่ดี หากเลือกได้ ฉันก็จะไม่พบเข้ากับคุณก่อน อยู่ ด้วยกันกับฉันคุณจะช่วยได้

และเธอไม่อาจจะทําใจได้

เช็ดสิ่งสกปรกที่อยู่บนร่างกายของเธอออกจน สะอาด ถังจิ้นเหยียนถือโอกาสนั่งลง “คุณดีมาก เป็นเขา ทําให้คุณกลายเป็นเช่นนี้ จนถึงตอนนี้ผม ยังจําท่าทีตอนที่คุณยกเอาคนไข้ขึ้นมาทำซีพีอาร์ได้ ตีหมอฉู่เท่ห์มากจริงๆ

ฉู่ลั่วหานสายศีรษะโดยไม่พูดอะไร อยู่ๆคิดถึงอะไร ขึ้นมาได้อย่างกะทันหัน เอ่ยถามขึ้นว่า “ ทำไมการ ดาเนินการผ่าตัดของหลงเซียวถึงได้ใช้เวลานาน ขนาดนั้นคะ? พูดโดยทั่วไปแล้วไม่ควรจะนานขนาด นั้น”

ถังจิ้นเหยียนก็อยากจะสนทนาเรื่องนี้กับเธอเช่น เดียวกัน ตัวเองก็สายศีรษะอย่างสงสัยแปลกใจเช่น เดียวกัน “หลายปีก่อนหลงเซียวเคยมีอุบัติเหตุที่ หัวใจได้รับความเสียหายใช่หรือเปล่า?”
หลายปีก่อน? ฉี่ วานไม่รู้

“เกิดอะไร นคะ?”

ถังจิ้นเหยียนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิด รูปภาพนึงขึ้น “นี่คือแผลเก่าและแผลใหม่ที่อยู่บน หัวใจของหลงเชียว ดูแผลเก่าอย่างน้อยที่สุดก็ซัก ห้าปีได้แล้ว อีกทั้งแทบจะซ้อนทับกับแผลใหม่ ถึง ทําให้ความยากในการผ่าตัดเพิ่มมากยิ่งขึ้น

มือที่ไม่ได้ใส่สายน้ำเกลือของฉู่ลั่วหานรับเอา โทรศัพท์มือถือมา มองดูอย่างละเอียด

จะเป็นไปได้ยังไง?!

เธอมองดูแผลเป็นและรอยเย็บของหัวใจที่อยู่บน รูป พร้อมพูดพึมพำกับตัวเอง “เป็นไปได้ยังไง…เป็น ไปได้ยังไง

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าราวกับโดนของเข้า พูดซ้ำ ประโยคนั้นไม่ขาด คนทั้งคนราวกับถอดวิญญาณ ไปก็ไม่ปานดวงตาทั้งสองข้างจากรวมเข้าไว้ด้วยกัน แปรเปลี่ยนเป็นสภาพว่างเปล่า นิ่งอึ้งมองดูหน้าจอ โทรศัพท์มือถืออย่างกับคนโง่ มือสั่นไม่หยุดเพราะตกใจจนเกินระดับ

ถังจิ้นเหยียนเห็นท่า ก็รีบประคองไหล่ของเธอเอา ไว้อย่างร้อนใจ น้ำเสียงหนักอึ้งขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เป็นอะไรไปกันแน่? ลั่วหานคุณอย่าทําให้ผมตกใจ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ฉู่ฮั่วหานเงยหน้าขึ้นอย่างเหม่อลอย ดิ้นรนที่จะยืน ขึ้นอย่างหัวชนฝา ไม่สนใจปลายเข็มที่ด้านหลังของ มือ ดวงตาทั้งสองข้างราวกับควบคุมเอาไว้ไม่อยู่ น้ำตาร้อนระอุไหลทะลักออกมา “ถังจิ้นเหยียน ฉันรู้ แล้วค่ะ…ฉันรู้แล้ว….

เธอคิดอยากจะพูดอะไรกันแน่?

คุณไม่ต้องรีบ ค่อยๆพูด คุณค่อยๆพูด

ฉู่ลั่วหานกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก ในลำ คอราวกับถูกอะไรขวางกั้นเอาไว้ ผ่านไปอยู่นานถึง ได้กลืนลมหายใจเฮือกหนึ่งลงไปได้ “ห้าปีก่อน…ห้า ปีก่อนหลงเซียวประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ การ ผ่าตัดหัวใจของเขาเป็น…เป็นฉันที่ท่าค่ะ”

อะไรนะ?!
แผ่นหลังของถังจิ้นเหยียนราวกับถูกสายฟ้าฟาด ยืดตรงตึงแน่น ยืนนิ่งอึ้งอยู่กับที่ “คุณ?”

ฉู่ลั่วหานยื่นมือแกะปลายเข็มที่อยู่บนหลังมือออก “ฉันต้องไปหาเขา ฉันต้องบอกกับเขา ผู้มีบุญคุณที่ ช่วยชีวิตที่เขานึกว่าเป็นมาโดยตลอด ไม่ใช่ไม่หรู เฟย…คือฉัน…”

เธอพูดไปด้วยภาษาผิดเพี้ยนไปด้วยการ เคลื่อนไหวก็จะลงจากเตียงอย่างยุ่งเหยิง น้ำตาก็ ไหลออกมาอย่างเหิมเกริมราวกับเขื่อนแตกก็ไม่ปาน

ไม่ใช่แค่นี้! ไม่ใช่แค่นี้! แล้วก็ เพราะว่าการผ่าตัด

แขนของถังจิ้นเหยียนกอดหญิงสาวที่สูญเสียการ ควบคุมเอาไว้แน่น หยุดยั้งการเคลื่อนไหวที่บ้าคลั่ง ของเธอ “ลั่วหาน คุณฟังผมพูด ตอนนี้หลงเซียวยัง คงกำลังไม่ได้สติ เขาไม่ได้ยินที่คุณพูด อีกอย่าง คุณให้เขารู้แล้ว เพราะอยากให้เขายิ่งปวดใจหรอ? เขาผิดมาห้าปี ตอนนี้ความจริงเปิดเผย คุณกลับจะ จากไปแล้ว คุณจะให้เขาทนรับได้ยังไงกัน?
ควยนิสัยของหลงเขียวแล้ว เขาจะต้องฆ่าคนให้ หมดครึ่งโลกก็ต้องหา ลั่วหานออกมาให้ได้อย่าง แน่นอน

หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนสูญเสียการเคลื่อนไหว ลงอย่างกะทันหัน แยกริมฝีปากออกจากกันร้องไห้ จนส่งเสียงไม่ออก มองเห็นเพียงแค่น้ำตาเผาไหม้ ใบหน้าที่ซีดเผือด ทะลักไหลพรากลงมา

ทําไมจะต้องเป็นแบบนี้! ทำไมจะต้องทำกับเธอ ขนาดนี้!

ถังจิ้นเหยียนปลอบขวัญความรู้สึกของเธอ พยายามทำให้อารมณ์ของเธอฟื้นคืนสู่ปกติ “ลั่วหาน บอกต้นสายปลายเหตุของเรื่องราวทั้งหมดกับผม มี โอกาส ผมบอกกับเขาทุกอย่างแทนคุณได้ แต่ไม่ใช่ ตอนนี้”

ฉู่ลั่วหานเคลื่อนตัวออกจากอ้อมแขนของเขาอย่าง ไม่พูดไม่จา น้ำตาอาบเต็มใบหน้า มุมริมฝีปาก กระอักกระอ่วน พอปิดตาลงน้ำตาก็ชำระล้างลงมาที่ ใบหน้าอีกครั้ง

“ห้าปีก่อน… โรงพยาบาลที่ฉันฝึกปฏิบัติการได้รับผู้ป่วยรายหนึ่ง ในเวลานั้นทั่วทั้งร่างกายและใบหน้า ของเขาต่างก็คือเลือด ฉันไม่รู้แม้แต่น้อยว่าเขาคือ ใคร โรงพยาบาลเอาเขาเป็น… สินค้าทดลอง…ดัง นั้นฉันถึงสามารถลงมืดได้ ระหว่างการผ่าตัดเกิด เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้น มือของฉันถูกมีดผ่าตัด กรีดจนได้รับบาดเจ็บ…

ฉู่ลั่วหานพูดมาครึ่งหนึ่ง พยายามสูดหายใจ แต่ กลับทํายังไงก็สูดหายใจเข้าไม่เต็มปอด หนึ่งนาที เต็มๆ เธอกลั้นจนทั่วทั้งใบหน้าแดงระเรื่อขึ้น “แต่ฉัน ไม่อยากยอมแพ้เขา พยายามฝืนจนการผ่าตัดเสร็จ สมบูรณ์…”

เธอพูดต่อไปไม่ได้อีก

ถังจิ้นเหยียนประคองเธอเอาไว้ พูดเสริมแทน เธอ “ดังนั้นมือของคุณถึงได้ทรุดลงเรื่อยๆ ทำให้ ไม่สามารถหยิบมีดผ่าตัดได้อีก จำเป็นต้องย้ายไป ยังแผนกอายุรกรรม ดังนั้น…ความทรมานที่คุณได้ รับในหลายปีมานี้ ที่จริงแล้วต่างก็เป็นผู้ชายที่ตัว เองทุ่มเทอย่างสุดชีวิตช่วยชีวิตเอาไว้…มอบให้กับ คุณ! หลงเขียวไอ้คนสารเลว! “