ประธานหยิ่งยโสของฉัน

ตอนที่ 140 ไม่ต้องกลัว จะเป็นหรือตายเรา จะอยู่ด้วยกัน



ตอนที่ 140 ไม่ต้องกลัว จะเป็นหรือตายเราจะอยู่ ด้วยกัน

” คุณต้องการอะไร? อยากได้เท่าไร? ว่ามาเลย!”

คุณหญิงหลง อย่าพูดเหมือนผมไม่เคยเห็นเงินสิ ครับ ผมรู้ว่าคุณไม่ขาดแคลนเรื่องเงิน แต่ผมมีนิสัย ประหลาด ผมไม่ชอบเงิน ผมชอบผู้หญิง ยิ่งเป็นสาว น้อยเผ็ดร้อนแล้วละก็ ผมยิ่งชอบ”

ชายหนุ่มที่ผ่านการคัดเสียง ทั้งน่าขยะแขยง และน่ากลัว ราวงูพิษที่ค่อยๆเลื้อยขึ้นด้านหลัง ราว สัตว์เลื้อยคลานเย็นเยียบที่ไม่มีกระดูกสันหลังทิ้ง ของเหลวที่ชวนอ้วกเอาไว้

นิ้วมือเรียวเล็กของลั่วหานเย็นเฉียบราวน้ำแข็ง เธอ ควบคุมสติตนเองไม่ให้อีกฝ่ายได้รู้ถึงความตระหนัก ของเธอ “เธออยู่ที่ไหน?”

“อยู่ในที่ๆสวยงาม ที่สวยงามเช่นนี้ เธออยู่คนเดียว โดดเดี่ยวเกินไป คุณเป็นเพื่อนสนิทเธอ ไม่คิดมาอยู่ เป็นเพื่อนเธอหน่อยหรือ เมื่อคืน เธอตะโกนเรียกชื่อคุณตลอดเลยนะ

“พวกอะไรเธอ! ถ้าพวกแกกล้าแตะต้องเธอ ฉันจะบดขยี้แกให้แหลกเป็นผุยผง

ฉู่ลั่วหานตื่นตระหนก เธอเคยถูกลักพาตัว เธอ เข้าใจความรู้สึกหวาดหวั่นสิ้นหวังของผู้หญิงคนนึงที่ ถูกไอ้โม่งบีบบังคับทำร้ายเป็นอย่างดี แม้ภายนอกลู่ ซวง ดูห้าวหาญแข็งแกร่ง แต่เมื่อเผชิญหน้ากับ เรื่องเร่งด่วน ยัยบ้าคนนี้จะสมองตีบตันทำตัวไม่ถูก ไม่แน่อาจต้องงัดไม้เด็ดเข้าสู่

ไม่ได้! จะเป็นอะไรไปไม่ได้เด็ดขาด!

“หวั่นอะไร โชคดีแพ็คคู่ พวกเรารอสาวสวยอย่าง คุณมาหาอยู่ ผมจะเตือนด้วยความหวังดีอีกเรื่อง ทีหลังช่วงดึกอย่าปิดเครื่องจะดีกว่า หากตอนกลาง คืนติดต่อคุณได้ ไม่แน่เพื่อนสาวของคุณก็ไม่ต้อง ล่ามากแบบน

ให้ตายสิ!

“ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าแกไม่ใช่พวกต้มตุ๋น?ลั่วหา นมองเวลา ตอนนี้เป็นเวลา11 โมง ลู่ซวงซวงถูกลักพาตัวตั้งแต่เมื่อคืน หากเป็นพวกโรคจิต ต่อให้ไม่ ถูกทรมาน ก็คงเหลือเพียงครึ่งชีวิตแล้ว

สมควรตายเสียจริง!

ไม่รู้อีกฝ่ายทําอะไร สักครู่หนึ่ง เสียงอันแผ่วเบาได้ เรี่ยวแรงลอยเข้ามา เธอกัดฟันกรอดค่ากราด ไอ สารเลว! ฉันจะกัดแกให้ตายไปเลย!”

เสียงของดวงซวง

“แกอยู่ไหน! ฉันจะไปเดี๋ยวนี้! จะฆ่าจะแกงมาลงที่ ฉัน ปล่อยเธอไป!” ฉู่ลั่วหานโกรธแค้นราวภูเขาไฟ ระเบิดปะทุ!

ช่วงซวงถูกลักพาตัวเมื่อคืนนี้ คนร้ายต้องติดต่อ เธอเป็นแน่ แต่โทรศัพท์เธอโทรไม่ติด คนร้ายพวก นั้นไม่มีทางปล่อยซวงซวงไปง่ายๆเป็นแน่

ฉู่ลั่วหาน เธอมันเป็นผู้หญิงที่เห็นแก่ตัวและโง่เง่า หากชวงซวงเป็นอะไรไป ชาตินี้เธออย่าได้อยู่อย่าง สบายสุขอีกเลย

ประโยคต่าทอเสียใจหลุดออกจากปากเธอไม่ขาดสาย ฉู่สั่งทานแทบเสียสติ

เธอจอดรถไว้ที่ริมทาง จะมีคนไปรับเธอเอง”

ชายหนุ่มเอยอย่างเรียบเฉย เหมือนว่าเขาจะรู้ทุก ความเคลื่อนไหวของ ลั่วหานเป็นอย่างดี

“แกรู้ได้ยังไงว่าฉันกำลังขับรถอยู่? แกสะกดรอย ตามฉัน? !” ฉู่ลั่วหานตระหนกหน้าถอดสี เธอถูก สะกดรอย แต่ตัวเธอนั้นกลับไม่รู้สึกอะไรเลย

“เลิกพูดมาก ลงจากรถซะ!”

ฉู่ลั่วหานทำตามคำสั่ง เธอถูกสะกดรอยจริงแท้ แน่นอน ฉะนั้นไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็อยู่ภายใต้ สายตาของคนร้าย อย่าว่าแต่แจ้งความ เธออยาก ขอความช่วยเหลือคงถูกคนร้ายตัดทางแน่

คุณหญิงหลง ไม่ว่าคุณจะทำอะไรผมรู้ความ เคลื่อนไหวของคุณเป็นอย่างดี หากคุณคิดจะ วางแผนทําอะไร ผมไม่รับประกันความรุนแรงที่จะ เกิดขึ้น

“วางใจได้! ฉันจะไม่ทำแบบนั้น!
เธอลงจากรถเดินไปยังที่ๆไร้กล้องวงจรปิด รถ

ออฟโรคสีดำจอดลงตรงหน้าเธอ ฉู่ลั่วหานไม่ทันได้ เห็นป้ายทะเบียนและคนข้างใน พลันหัวหนักเท้าเบา ถูกรวบขึ้นไปข้างใน

ดีที่ฉู่ลั่วหานหลับตาลง ไม่ขัดขืนแต่อย่างใด ตั้งใจ จับเส้นทางและเวลาที่รถเคลื่อนไปสู่

ฉู่ลั่วหานความจำดีมาก ไม่ว่ารถจะผ่านทางโค้ง มากแค่ไหน หากไปตามเส้นทางที่สมองของเธอ บันทึกจะสามารถควบคุมได้อย่างสบาย

รถผ่านทางโค้งทั้งหมด6รอบ ทั้งหมดใช้เวลาราว หนึ่งชั่วโมง หนึ่งชั่วโมง เธอมั่นใจต้องออกนอกเขต มาแล้ว

รถหยุดลง ฉู่ลั่วหานคำนวณเส้นทางอย่างตั้งใจ หลายวินาทีผ่านไปในหัวเธอปรากฏแผนที่หนึ่งขึ้น อย่างชัดเจน เธอพอจะรู้แล้วสถานที่นี้คือที่ไหน

เธอถูกผลักให้ลงจากรถ คนร้ายมัดแขนเธอเอาไว้ อย่างแน่นหนาบังคับให้เธอเดินไปข้างหน้า ฉี่ลั่วหา นขัดขืนสุดแรง ปล่อยฉัน! ฉันเดินเองได้
เธอลงจากรถเดินไปยังที่ๆไร้กล้องวงจรปิด รถ

ออฟโรดสีดำจอดลงตรงหน้าเธอ ฉู่ลั่วหานไม่ทันได้ เห็นป้ายทะเบียนและคนข้างใน พลันหัวหนักเท้าเบา ถูกรวบขึ้นไปข้างใน

ดีที่ฉู่ลั่วหานหลับตาลง ไม่ขัดขืนแต่อย่างใด ตั้งใจ จับเส้นทางและเวลาที่รถเคลื่อนไปสู่

ลั่วหานความจําดีมาก ไม่ว่ารถจะผ่านทางโค้ง มากแค่ไหน หากไปตามเส้นทางที่สมองของเธอ บันทึกจะสามารถควบคุมได้อย่างสบาย

รถผ่านทางโค้งทั้งหมด6รอบ ทั้งหมดใช้เวลาราว หนึ่งชั่วโมง หนึ่งชั่วโมง เธอมั่นใจต้องออกนอกเขต มาแล้ว

รถหยุดลง ฉู่ลั่วหานคำนวณเส้นทางอย่างตั้งใจ หลายวินาทีผ่านไปในหัวเธอปรากฏแผนที่หนึ่งขึ้น อย่างชัดเจน เธอพอจะรู้แล้วสถานที่นี้คือที่ไหน

เธอถูกผลักให้ลงจากรถ คนร้ายมัดแขนเธอเอาไว้ อย่างแน่นหนาบังคับให้เธอเดินไปข้างหน้า ฉู่ลั่วหา นขัดขืนสุดแรง “ปล่อยฉัน! ฉันเดินเองได้
“โก๋ จะกลายเป็นเนื้อบนเขียงอยู่แล้วยังจะยโสอีก? คิดว่าตัวเองเป็นราชินีในงานเลี้ยงหรือไงกัน?”

งานเลี้ยง? ไอ้พวกนี้มีความเกี่ยวข้องกับคนในงาน เลี้ยงของโม่ล่างๆนอย่างนั้นหรือ?

เหอะ! ตามคาด การกระทำของเธอในคืนนั้นสั่น

สะเทือนใครบางคนเข้า

“ในเมื่อรู้ว่าฉันเป็นใคร ก็ช่วยให้เกียรติฉันด้วย เพราะพวกแกจะได้รู้ในเร็วๆนี้ ฉัน ไม่ใช่คนที่พวกแก จะมีเรื่องด้วย

อะไรจะแพ้ก็ได้ แต่เอนเนอร์จี้จะแพ้ไม่ได้ เมื่ออยู่ ในสถานการณ์เร่งด่วนฉู่ลั่วหานเป็นแบบนี้เสมอ

เมื่อเข้าผ่านประตู ลั่วหานถูกผลักให้ล้มลงกับพื้น

เธอคลุกเข่าลงบนปูนซีเมนต์ เจ็บจนหน้าผากเป็น รอยเขียวฟกช้ำ ฉี่ลั่วหานยันพื้นเอาไว้หวังลุกขึ้น แต่ กลับถูกเท้าปริศนากระทืบใส่ที่แผ่นหลัง!

เธอล้มลงอย่างหนักอีกครั้ง!
ผ้าคลุมถูกสวมทับบนใบหน้า เธอไม่เห็นอะไรทั้ง นั้น ในห้องที่กว้างใหญ่ ไม่มีใครปริปากเอ่ยสักคำ เหมือนว่ามีเพียงเธอคนเดียว

เงียบจนน่ากลัว ฉะนั้นต้องมีอันตรายที่ใหญ่กว่า

ซุกซ่อนอยู่เป็นแน่

ฉู่ลั่วหานหลับตาลง ตั้งใจสัมผัสคนอื่นที่อยู่ในที่ แห่งนี้ ในอดีตเธอถูกลักพาตัวครั้งหนึ่ง ตอนนี้ราว โปรไปแล้ว!

เสียงรบกวนที่ดังขึ้น ต้องมีอย่างน้อยสามคนขึ้นไป

ที่ล้อมรอบตัวเธอ

ฉู่ลั่วหานไม่ขัดขืนแต่อย่างใด เพียงคุกเข่าอยู่ที่เดิม พลางหัวเราะด้วยความเย็นชา “ฉันมาแล้ว อย่าหด หัวหดหางเป็นเต่าสิ แน่จริงเอาไอ้พวกนี้ออกจากตัว ฉัน เรามาสู้กันตัวๆอย่างยุติธรรม

ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณหญิงหลงใจกล้าจริงๆ เสียดาย เฮ้อ เสียดาย!”
อย่าพูดมาก เพื่อนของฉันหาย?”

บุคคลปริศนาที่ยืนอยู่ในห้องโถงพยักหน้าให้กับลูก น้อง บุคคลหลังเดินไปยังอีกห้อง ชายหนุ่มลากลู่ซ วงซวงที่เต็มไปด้วยบาดแผลทั่วตัวออกมา

ลู่ซวงซวงเห็นว่าเป็นฉ่ลั่วหาน เธอร่ำไห้ออกมา อย่างหนัก “ลิ่วลั่ว ทําไมเธอถึงได้โง่แบบนี้! ยัยบ้า ทําที่สุด! ”

“อย่าตะโกน! หุบปากให้หมด!”

ฉู่ลั่วหานได้ยินเสียงของซวงซวง ความหนักอึ้งใน ใจเธอพลันคลายลง เธอยังอยู่ ดีจัง

“ชวงซวง พวกมันได้ทำอะไรเธอรึป่าว? เธอโอเค ไหม?”

ลู่ชวงซวงส่ายหน้าอย่างแรง ใบหน้าบวมเป่ง ปรากฏเลือดเป็นหย่อมๆ เธอยิ้มอย่างพยายาม “พวกมันไม่กล้า! ฉันไม่เป็นไร ฉันโอเคดี เธอ สบายใจได้

“ว้าว เป็นฉากเพื่อนสาวที่ซาบซึ้งใจจริงๆทันใดนั้น เสียงเล็กแหลมของหญิงสาวดังขึ้นจาก

ด้านนอกประตู!

ขณะเดียวกัน ลู่ขวงบางถูกถุงดำสวมหน้าเอาไว้

เช่นกัน

สู่ช่วงซวงกัดฟันแน่น “นังสารเลว แกเป็นใคร ถ้า รู้จักฉันก็ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันเอาแกตาย แน่!”

ฉู่ลั่วหานฟังเสียงหญิงสาวปริศนาอย่างตั้งใจ ทำไม รู้สึกคุ้นหูกับเสียงนี้?

เฉียวซียืนอยู่บนรองเท้าส้นสูงเดินอ้อมเข้ามา หยุด ยืนอยู่ตรงหน้าลู่ซวงซวง พลางหัวเราะอย่างได้ใจ “อย่าพยายามเลยลู่ซวงซวง เธอไม่มีโอกาสได้ ขัดขืนหลอก อยู่ในกำมือฉัน เธอมีแต่ตายกับตาย เท่านั้น

ฉู่ลั่วหานนึกออกแล้ว! ผู้หญิงคนนี้ถูกลู่ซวงซวงสาด น้ำส้มใส่ที่งานเลี้ยง เป็นผู้หญิงที่ถูกเธอตบ นางรอง เฉียวซี

ให้ตาย ในสมัยนี้ดาราที่ไม่ได้รับความนิยมยังใจกล่าขนาดนี้!

ป่าเฮ้ย

เหมือนว่าเธอและลู่ซวงช่วงจะดวงซวยจริงๆ

“เฉียวซี เธอนี่ใจกล้าจริงๆ” ฉู่ลั่วหานเสียดแทงเธอ อย่างเย็นชา ขณะเดียวกันเธอคำนวณในใจ พินิจถึง ทางรอด

ลู่ซวงซวงหน้าเปลี่ยนสี “เฉียวซี? ฮ่าฮ่าฮ่า เธอเป็น คนที่เปื้อนสีขในงานเลี้ยงวันก่อนสินะ? ฮ่าฮ่า หากรู้ ว่าเธอร้ายกาจถึงเพียงนี้ ฉันจะฆ่าเธอซะตั้งแต่วันนี้

ฉู่ลั่วหานหัวเราะอย่างเย็นชา “ชวงซวง จะเสียแรง พูดกับมันทำไม? เธอไม่ต้องพูด เก็บแรงเอาไว้ดี กว่า”

ฟังน้ำเสียงที่คุ้นเคยของลู่ซวงซวง ฉู่ลั่วหานรับรู้ถึง ความผิดปกติของเธอ ไม่เหมือนกับคนที่ไม่เป็นอะไร ลมหายใจหนัก หายใจลำบาก เป็นไปได้สูงที่ช่วง ท้องเธอได้รับบาดเจ็บ
ความรู้สึกของหมอ บางบางไม่ได้บาดเจ็บเพียง

แค่ทีเดียว

เฉียวซีเดินตรงไปยังฉู่ลั่วหาน เสียงรองเท้าส้นสูง อันเรียวแหลมดังขึ้นบนหัวเธอ เธอจับจ้องไปยังหญิง สาวที่อยู่ตรงพื้น “ฉู่ลั่วหาน แกเก่งนักไม่ใช่หรือ? ลุก ขึ้นมาสิ! เธอชอบตบบ้องหูไม่ใช่หรือ? ลุกขึ้นมา !

ฉู่ลั่วหานหัวเราะอย่างเย็นชา “เฉียวซี หากฉันเดา ไม่ผิด เธอคงเป็นหมากของใครสักคนสินะ ว่ามา คน ที่อยู่เบื้องหลังเธอเป็นใคร ให้มันมาพบฉันเองสิ

เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเป็นผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้ บงการทั้งหมดนี้ ความสามารถของเธอ เป็นไปไม่ ได้ จะสะกดรอยตามใคร ขณะเดียวกันยังรู้อีกว่า เมื่อคืนเธอไม่ได้อยู่ในเมือง รู้ความเคลื่อนไหวเธอ ละเอียดเช่นนี้ ต้องเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังเธอแหงๆ

ใครกันนะ?

เฉียวไม่ตอบรับคำเธอ พลางผลักหน้าให้กับชาย หนุ่มข้างๆ ชายหนุ่มรู้งาน เขาลากฉู่ลั่วหานลุกขึ้น ไม่ทันที่เธอได้ยืนมั่นคงดี
“เฟียะ!”

เฉียว รวบรวมแรงทั้งหมดที่มีเหวี่ยงลงที่ใบหน้า

ของเธอ!

ฉู่ลั่วหานเจ็บจนสายตาพร่ามัวเกิดประกายดาว รส เลือดอันหอมหวานไหลเวียนจากช่องจาก จนล้นริม ฝีปาก

“ลั่วลั่ว! ลั่วลั่วเธอเป็นยังไงบ้าง? เฉียวซี แน่จริงเธอ ลงที่ฉันนี่ เธอกล้าแตะต้องเธอ หลงเชียวถลกหนัง เธอแน่!”

แกหลอกใครกันลู่ซวงซวง พวกแกสองคน อย่าคิด “ ว่าจะออกไปได้ ที่นี่เป็นหลุมฝังศพพวกแก!”

ฉู่ลั่วหานหัวเราะเย็นชา “เฉียวซี เธอถูกจับได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องใช้ถุงดำที่ก็ได้ เอาไอ้พวกนี้ออกจาก หัวฉันซะ”

เฉียวซีเม้มปาก ชายหนุ่มข้างๆถอดหน้ากากออก

จากหัวเธอ

เธอปรับโฟกัสไม่ได้กับแสงสว่างที่รอดเข้าสายตากะทันหัน ฉู่ลั่วหานหรี่ตาลงเล็กน้อย เธอมองเห็น

สถานที่นี้เป็นคฤหัสถ์แห่งหนึ่ง ความสามารถของ เฉียวปีนั้นไม่มีทางที่เธอจะมีปัญญาซื้อแน่นอน!

เธอหันไปอีกทาง พบร่างของดวงซวงเช้า…..วใจ เธอแทบหยุดเต้น!

ชุดสีขาวของลู่ซวงซวงถูกย้อมไปด้วยเลือดสีแดง ฉาน เต็มไปด้วยบาดแผลทั่วร่าง ไม่มีส่วนไหนของ ร่างกายที่ยังดีอยู่

ไอ้สารเลวพวกนี้ เธอต้องคิดหาวิธีออกไป แก้แค้น แทนสู่ขวงบวง!

“ตายที่นี่ ศพไม่แย่นักหลอก ดูสิ ที่นี่ใหญ่มาก ฉัน จะหาสักที่ ขุดหลุมให้เธอทั้งสองฝังไว้ด้วยกัน

กล้านัก!

ฉู่ลั่วหานตาขวางใส่เฉียวซี เธอเดินตรงไปยังโซฟา หย่อนก้นลงนั่ง “ก่อนตาย ขอน้ำฉันสักแก้ว ไม่มาก เกินไปใช่ไหม?”

“ฮ่าฮ่า สมเป็นฉู่ลั่วหาน ใช้ได้จริงๆ
เฉียวซีนั่งบนโซฟาตรงข้าม เธอนั่งไขว่ห้าง “เธอยัง

มีเวลาอีกหนึ่งชั่วโมง ไม่เพียงแต่ให้น้ำเธอดื่ม ยังมี ข้าวให้เธอกินด้วย หิวตายศพไม่สวยเอานะ

ฉู่ลั่วหานหัวเราะเย็นชา “จริงด้วยสิ ขอบใจแล้ว

ลู่ซวงซวงงงเป็นไก่ตาแตก บ้าเอ้ยมันเรื่องอะไรกัน ที่รักเธอพูดอะไรอยู่?

ฉู่ลั่วหานส่งสายตาไปให้ชายหนุ่มชุดดำข้างๆ “ปล่อยเพื่อนฉันซะ ดื่มชา ฉันจะดื่มชากับเธอ

ลู่ซวง วงออกจากพันธนาการโม่งดำ เลือดอาบ เต็มใบหน้าจนแทบจำไม่ได้

ลู่ซวงซวงถูกลากไปที่โซฟา เบียดเสียดกับฉู่ลั่วหา น ทั้งคู่สบตากัน ต่างฝ่ายต่างให้กำลังใจ

เฉียวซีขยับฝีเท้า เท้าอันเรียวยาวถูกปกคลุมด้วย ชุดกระโปรง “หนึ่งชั่วโมงให้หลัง จัดการพวกมันซะ!”

ลู่ชวงซวงสั่นเทาหดอยู่บนโซฟา “ลั่วลั่วเราจะตายแบบนี้หรือ?”

เธอไม่รู้ แต่สถานการณ์ตอนนี้ ไม่มีใครมีวี่แววมา ช่วยเธอเลยสักคนเดียว

หลงเชียวไม่รับรู้ ตำรวจไม่รู้ความ เบื้องหลังเฉียว ต้องมีคนแอบซ่อนอยู่แน่ๆ

สถานการณ์ของพวกเธอมีแววดับสิ้นแล้วจริงๆ

“ฉันไม่ให้เธอตายแน่นอนแบบนี้หรือ?”

เธอไม่รู้ แต่สถานการณ์ตอนนี้ ไม่มีใครมีวี่แววมา ช่วยเธอเลยสักคนเดียว

หลงเชียวไม่รับรู้ ตำรวจไม่รู้ความ เบื้องหลังเฉียว ต้องมีคนแอบซ่อนอยู่แน่ๆ

สถานการณ์ของพวกเธอมีแววดับสิ้นแล้วจริงๆ

“ฉันไม่ให้เธอตายแน่นอน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ