ตอนที่ 136 หลงเซียวไม่ใช่คนที่จะมีเรื่องด้วย

เช้าวันถัดไป บริษัทMBK ห้องทำงานประธาน

จี้ตงหมิงยื่นนิตยสารการเงินให้กับหลงเซียวด้วย ความวิตกกังวล จากนั้นกัดฟันแน่นเอ่ย “ประธาน เมื่อเช้านี้หุ้นบริษัทตกฮวบตั้งแต่เปิดเลยครับ นี่เป็น ครั้งแรกของประวัติศาสตร์บริษัทMBK ทางด้าน คณะกรรมการระอุเป็นไฟแล้วครับ ขอคำอธิบาย จากท่าน”

ท่านเซียวเพียงแค่ตอบรับเบาๆ คำอธิบายที่พวก เขาต้องการ คงไม่ใช่เพียงแค่ราคาหุ้นตกต่ำเป็นแน่

หากแต่ ท่านเซียวไม่ใส่ใจใดๆ เพียงแค่จรดเขียน อย่างสบายใจ นอกจากผู้จัดการการเงิน ยังมีอะไร อื่นอีกไหม?”

จี้ยงหมิงส่ายหน้า ในเวลาแบบนี้เขาไม่กล้า คลุมเครือพลาดผิดอย่างแน่นอน ” นักข่าวเมื่อคืน นอกจากอำนาจนิตยสารการเงิน คลิปวิดีโอ รูปถ่าย ถูกยืดหมดแล้วครับ จึงไม่มีข่าวลือใดๆ ทางด้านนายหญิง ปลอดภัยดีครับ”

เช่นนั้น เป็นดี

สิ่งที่เขาห่วงมีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น

เขาโยนนิตยสารและหนังสือพิมพ์ไปอีกทาง พลัน เหลือบเห็นด้านบนปรากฏตัวอักษรสีดำเข้มหนา

ใหญ่

“หลงเซียวและภรรยาเปิดตัวอลังการ คลื่นรักที่งาน เลี้ยงบริษัทตระกูลโม”

“ประธานบริษัทMBKรับแต่งงานกับภรรยาร่วมสาม ปี รับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นกับคุณหนูตระกูลโม่ก่อน แต่งงาน…..ลั่วหานประกาศเรื่องน่าตกใจ ทั้งหมด เพราะตนมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน

แผนการโปรโมท? เรื่องจริง? หรือมีอื่นใด แอบแฝง…..

คำเหล่านี้ปรากฏขึ้นในวงสนทนาของบรรดา นักข่าว หลงเซียวที่เข้ากล้องบ่อยครั้งด้วยธุรกิจ ครอบครัว ไม่ว่าไข่เจียวงาดำเรื่องเล็กแค่ไหนก็ถูกขยายใหญ่สู่สาธารณชน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้ที่ เกี่ยวโยงกับอำนาจอีกตระกูล

“เจ้านาย ต้องการอุดปากเหล่านักข่าวง่ายดายนัก แต่ข่าวก็เป็นเช่นนี้เสมอ ถูกละเลยอย่างรวดเร็ว ท่าน ไม่ต้องกังวลไป”

หลงเซียวไม่ได้คิดมากแต่อย่างใด หากกังวล เขา เป็นห่วงเพียงภรรยาเขา ครั้งนี้ไม่รู้จะถูกพูดถึง อย่างไรบ้าง นึกได้เช่นนี้ หลงเซียวย่นคิ้วเป็นปม “ติดต่อโรงพยาบาล พรุ่งนี้ฉันจะไปตรวจร่างกาย

เอ๋? หัวข้อสนทนาเปลี่ยนเร็วไปไหม

“ครับ! ผมจะจัดการเดี๋ยวนี้ครับ”

ขณะนี้เอง สายเรียกเข้าภายในดังขึ้น โต๊ะ เลขานุการโทรศัพท์เข้ามา

“ท่านประธาน เหล่าคณะกรรมการมาถึงกันหมด แล้ว อีก5นาทีเริ่มประชุม ท่านเตรียมตัวให้พร้อม

“ได้”
ประชุมบอร์ดในห้องประชุมที่ใหญ่ที่สุดของ บริษัทMBK หลงเขียวยังไม่ปรากฏตัว ข้างในนั้น ปะทุเป็นไฟอยู่สองนาน เวลานี้ประชุมบอร์ดชั่วคราว แค่เพียงสอบปากคํา จี้ถามแผนการสู้รบของหลง เขียว หุ้นตกต่าเป็นโอกาสแผนการเท่านั้น

ประตูไม้บานคู่ถูกผลักออกด้วยมือของผู้ช่วย เงา ร่างสูงปรากฏขึ้น หลงเซียวลาดสายตาอันเย็นยะ เยือก ส่องไล่ไปตามบรรดาคณะกรรมการทั้งหลาย ตื้นลึกหนาบาง เขารู้เป้าหมายของคนเหล่านี้เป็น อย่างดี!

เหล่าคณะกรรมเห็นหลงเซียวเข้ามา ความเกรงอก เกรงใจฉาบบนใบหน้าเหล่าทั้งหลาย ในที่ประชุม บอร์ด ประธานใหญ่บริษัทMBKไม่ได้ปรากฏตัวด้วย ตัวเอง เพียงแค่นั่งดูละครฉากนี้ในห้องทำงานส่วน ตัว จอทีวีที่ห้องทำงานประธานใหญ่ถูกเปิดขึ้น ภาพ บนจอประชุมบอร์ดกำลังดำเนินไป

“ประธาน หุ้นบริษัทในวันนี้ตกฮวบเป็นครั้งแรก ของประวัติศาสตร์ สิ่งนี้ส่งผลกระทบต่อบริษัทอย่าง มาก”

“ประธาน ความสัมพันธ์ของท่านกับภรรยาเราไม่มีสิทธิ์ยุ่งเกี่ยว แต่นี่เกี่ยวโยงกับชื่อเสียงและผล ประโยชน์ของบริษัท คนเก่าคนแก่อย่างพวกเราไม่ ห่วงไม่ได้”

ตระกูลฉู่ในวงการชื่อเสียงไม่ดีมาตลอด ท่านกับ คุณหนูใหญ่ตระกูลอู่ทำเช่นนี้ ส่งผลให้ประชาชน มองเราในด้านลบไปด้วย หวังว่าท่าน

เช่นนี้ สมาชิกคณะกรรมการกว่า20คนต่างยื้อแย่ง เอ่ยทีละประโยคที่ต่างกันอย่างวุ่นวาย เผชิญกับ หลงเซียวที่นิ่งสุขุม เหตุเพราะคิดว่าหลงเซียวพูดไม่ ออกไร้คําอธิบาย จึงต่างใส่สีตีไข่ไปไกล

หลงเชียววางมือทั้งสองข้างไว้บนเข่า นิ้วมือแตะดีด หัวเข่าไปมา เผชิญกับคำวิจารณ์ของคณะกรรมการ เขาไม่รีบร้อนที่จะอธิบาย

เพียงคิดสนุก

แต่ก่อนเก่าเขาแบกรับวิกฤตของบริษัทMBKนับ ครั้งไม่ถ้วน เพื่อให้กงล้อใหญ่หลบหลีกขวากหนาม ลุล่วงไปด้วยดี เขาคนเดียวเผชิญหน้ากับการ เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่กว่านับ10ครั้ง แถมยังช่วยให้ บริษัทMBKฝ่าวิกฤตครั้งก่อนโดยไร้การสูญเสีย
ความทุ่มเทที่เขามีต่อบริษัท คนพวกนี้ลืมง่ายเสีย

จริง

บัดนี้เพียงเพราะข่าวคราวส่วนตัว กลับร้องหุ้น ตกครั้งแล้วครั้งเล่า กระทั่งเปิดการประชุมบอร์ด เพื่อสู้รบกับเขาอย่างใหญ่โต

เหอะ!

เสวยสุขบนความสงบร่มเย็น ไม่มีอะไรจะทำ

จี้ตงหมิงพิจารณาปฏิกิริยาเจ้านายตนอย่าง เงียบเชียบ เขาสามารถนิ่งสงบเช่นนี้ เพราะเขายัง คิดวิธีแก้ปัญหาไม่ออก

หากแต่เจ้านายทรงคิ้วผิดรูป เป็นการยืนยันกระตุก หนวดเสือนั้นไม่ใช่เรื่องที่ดี

เวลาดำเนินไปกว่าชั่วโมง เสียงที่ดังลั่นภายในห้อง ประชุมค่อยๆแผ่วลง เมื่อเห็นว่าหลงเซียวไร้การ ตอบโต้ เหล่าที่เหลือจึงค่อยๆลดเสียงลง

กระทั่งทั้งหมดเงียบลง หลงเซียวจึงค่อยๆยืดตัว ตรงด้วยความขี้เกียจ เขาไล่มองคณะกรรมการที่อยู่ในตำแหน่งอย่างไม่ใส่ใจ แสร้งถามราวกับไ หนทางรับมือ “ในเมื่อทุกคนมีความคิดเห็นกับเรื่องนี้ มากมาย ถ้าอย่างนั้นลองบอกผมมาสิ จะแก้ปัญหา เรื่องนี้อย่างไรดี”

ภายใต้ความนอบน้อมถ่อมตน นี่เป็นแผนเจ้าเล่ห์ ของหลงเชียว

พวกตาแก่เห็นช้างขี้ขี้ตามช้าง คิดว่าเขาดูไม่ออก

หรือ?

เช่นนั้น บรรดาผู้ชมต่างใบรับประทานกับปฏิกิริยา ของหลงเซียว

ชายหนุ่มที่นั่งด้านบนขวาเอ่ยด้วยความกังวล “ประธาน เพื่อภาพลักษณ์ของบริษัท ท่านควร

สํารวมชีวิตส่วนตัว จะให้ดี กับบริษัทฉู่ ติดต่อให้น้อย ลงเป็นดีที่สุด”

หม? พูดอยู่ครึ่งค่อนวัน คิดได้แค่นี้เองหรือ?

หลงเซียวไม่พอใจ “ประธานเฉิน หากผมจำไม่ผิด ทานก็เป็นหนึ่งในคนเก่าคนแก่คนบริษัทฉู่ หลังท่าน ประทานฉู่เสียชีวิตท่านถึงเปลี่ยนมาอยู่ที่บริษัทMBK บัดนี้กระดูกของท่านยังไม่ทันแห้งสนิท – กลับแทงข้างหลังเจ้านายเก่าแบบนี้ เรื่องนี้ ผม ควรพิจารณามากกว่านี้ หรือตอนนี้ผมกำลังคิดมาก เกินไป?”

ประโยคแดกดันของหลงเซียว กระแทกประธาน เฉินจนสีหน้าเขียวปั๊ด!

หลงถึงที่นั่งบนเก้าอี้ประธานใหญ่ เห็นลูกชายจี้จุด อ่อนของบรรดาคณะกรรมการ สายตาอันแหลมคม

หลลง

เขาปีกกล้าขาแข็งขึ้นเรื่อยๆ ไม่แน่วันไหนเขาอาจ ไม่สามารถควบคุมเขาได้อีก…..

นึกมาถึงตรงนี้ หลงถึงจรดนิ้วมือเหี่ยวย่นลงบนโต๊ะ ไม้มะฮอก พลางเผยดวงตาดุกร้าว

เหล่าคณะกรรมการปิดปากแน่น เห็นได้ชัด พวก เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลงเซียว ภายใต้กลุ่มชนเขา ใช้แผนเชือดไก่ให้ลิงดูอย่างแยบยล ใครกล้าสู้กับ

อานาจของเขา?

หลงเซียวหัวเราะอย่างเย็นชา ชายหนุ่มอายุน้อยผู้หล่อเหลาเห็นได้ชัดเขาผ่านการฝึกฝนที่หนักหนา กว่าคนในวัยเดียวกัน “หุ้นมีขึ้นมีลง การตลาด เปรียบเสมือนรังแตนแต่ไหนแต่ไร ใครไม่กล้าเสี่ยง สามารถออกไปได้เลยตอนนี้ ใครที่อยากเติบโต ไปกับบริษัทMBK ก็ช่วยแหกตาดูสถานการณ์ เศรษฐกิจตอนนี้ด้วย มีเวลาติดตามชีวิตส่วนตัวของ ผม เอาเวลาไปหาข้อมูลอสังหาริมทรัพย์จะดีกว่า ไม่ แน่วิกฤตครั้งต่อไป กำลังเตรียมตัวรออยู่แล้ว”

อะไรนะ?

พวกเราไม่รู้เรื่องอย่างสนิทใจ

หลงถึงหรี่ตาลงอย่างดุร้าย น้ำเสียงแหบกร้านราวงู พิษ “เล่าเหลียง วิกฤตอสังหาริมทรัพย์ที่หลงเซียวว่า น่าเชื่อถือมากแค่ไหน?”

เหลียงจ้งซุนยืดตัวขึ้นเอ่ย “ท่านประธาน แม้ผมจะ

ไม่แน่ใจในทิศทางของอสังหาริมทรัพย์ แต่คุณชาย ใหญ่มองปัญหาทะลุปรุโปร่ง เขาบอกมีปัญหา ความ เป็นไปได้สูงมากครับ”

หลงถึงเพียงตอบรับเสียงแผ่ว พลันเหลือบสายตา เห็นตัวอักษรบนหนังสือพิมพ์ “มีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน?
วิกฤตนี้แก้ปัญหาได้ทันท่วงที เพียงแค่ยืมจมูกคน อื่นหายใจ หลังพายุโหม ใครจะย้อนกลับมาสืบหา ใครที่กล้าย้อนกลับมา มหา?

เป็นครั้งแรก ที่หลงถึงมองฉู่ลั่วหานเปลี่ยนไป อย่างน้อย เขาเห็นความกล้าหาญในตัวเธอ ไม่ได้ สวยแค่รูปจูบไม่หอม

ประชุมคณะกรรมการที่ตื่นตัวเป็นระลอกสิ้นสุดลง หลงเซียวไม่สนใจคนทั้งห้องที่นิ่งอึ้งไปตามๆกัน เขา ผุดลุกขึ้นยืน ยืดอกเดินออกจากห้องประชุม

ไม่เอาจริงเอาจังซะบ้าง คนพวกนี้จะคิดว่าตนเป็นผู้ พิพากษา!

จี้ตงหมิงสาวเท้ายาวไล่ตามหลงเซียวออกไป พลัน เอ่ยเสียงแผ่ว “เจ้านาย ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับ โรงพยาบาลกลางมี

แพลนไปแอฟริกาจริงๆครับ แต่ยังมีอีกเรื่อง”

เช่นนี้หรือ? หลงเขียวคลายปมหว่างคิ้วออก ลั่วหาน ไม่ได้โกหกเขา
“เรื่องอะไร?”

จี้กงหมิง บจดหมายลาออกของฉู่ลั่วหานที่ยื่นกับ คณบดีเฉินส่งให้หลงเชียว “นายหญิงลาออกจาก โรงพยาบาลแล้วครับ ฉะนั้นแม้มีแพลนไปแอฟริกา แต่นายหญิงไม่สามารถไปในนามหมอของโรง พยาบาลครับ”

หลงเซียวขมวดคิ้วที่คลายออก นิ้วเรียวเปิดซอง จดหมาย ด้วยลายมือ งดงามละเอียด จริงจังและ จริงใจ

แน่วแน่ที่จะลาออกเหนือคาดหมาย

ทําไมถึงลาออกกะทันหัน? หรือสิ่งที่เธอบอกกับนัก ข่าว เป็นเรื่องจริง?

“เตรียมรถ กลับรีสอร์ท”

จี้ยงหมิงนิ่งไปสักพัก “เจ้านาย เรื่องที่บริษัท….

“ค่อยว่ากัน กลับไปก่อน”
“ครับ!”

ยังไม่ทันที่หลงเซียวได้เคลื่อนตัว หลงถึงพลาง

โทรศัพท์เข้ามา

“มาที่ห้องทำงานของฉันเดี๋ยวนี้ ฟังนะ เดี๋ยวนี้”

จบค้าปลายสายกดวางทันที

สายตาคมกร้าวของหลงเชียวปล่อยแสงเศร้า น้ำ เสียงทุ้มต่ำรีบร้อนอย่างไม่ได้ดั่งใจ “เตรียมรถรอ

ฉัน”

“ครับ!”

ขณะนี้ ณ รีสอร์ทหยีฉิ่ง

หลังเธอลืมตาตื่นขึ้นโทรศัพท์ของฉู่ลั่วหานดังต่อ เนื่องไม่หยุดหย่อน

โรงพยาบาล เพื่อนเก่า ฉ่ซีทราน ลู่ซวงซวง…….

เธอรับโทรศัพท์จนปวดหัวไปหมด
ขณะนี้ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง

บนหน้าจอ อันนี้จริงควรเป็นคนแรกที่โทรเข้ามา แต่กลับมาช้าเอาป่านนี้

“รองคณบดี”

ถังจิ้นเหยียนกำหนังสือพิมพ์ไว้ในมือ พาดหัวด้วย รูปขนาดใหญ่ ทั้งคู่ยืนท่ามกลางแสงไฟสาด จัดฉาก พลอดรักใหญ่โต

ดอกพุดงามสง่าส่งให้หญิงสาวมีออร่าเป็น ธรรมชาติ ต่อให้เป็นภาพหนังสือพิมพ์ที่คุณภาพต่ำ แต่ยังคงรับรู้ถึงออร่าที่ฉายแววทะลุหนังสือพิมพ์

“เธอลาออกจากโรงพยาบาลแล้ว ตอนนี้ฉันไม่ใช่ หัวหน้าเธอ เธอสามารถเปลี่ยนชื่อเรียกแทนได้แล้ว ใช่ไหม? “ เขากลับไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เป็นสิ่งแรก

ฉู่ลั่วหานนิ่งงัน “มีอะไรรึป่าว? หรือคุณจะถามฉัน

เรื่องแผนการไปแอฟริกา?”

เธอเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา พลอยให้ถังจิ้นเหยียนดพิเคราะห์ประโยคเปิดหัวข้อครึ่งค่อนวันที่ใช้การ ไม่ได้ “อืม ตอนนี้เธอยังยืนยันอยู่หรือไม่?”

เมื่อคืน ได้ชักพาคลื่นยักษ์มหมา…..

“ฉันจะไปแอฟริกา ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงเพราะ เรื่องนี้อย่างแน่นอน”

ถังจิ้นเหยียนแทนที่จะสบายใจแท้ๆ แต่กลับรู้สึก แน่นหน้าอกมากกว่าเดิม นิ้วมือที่สะอาดเอี่ยมขยับ ปรับเน็คไทไปมา “หากเธอไม่อยากไป จะยกเลิก ก็ได้ หากเธออยากเก็บช่วงเวลาสุดท้ายให้กับเขา ฉันจะไม่ห้าม”

เพราะความอ่อนโยนเอาใจใส่ ทำให้ลั่วหานยิ่ง ก้าวยิ่งไกล

ฉู่ลั่วหานหัวเราะ “ฉันสัญญากับคุณแล้วจะไป แอฟริกาด้วยกัน ฉันไม่ผิดคำพูดหลอกนะ คุณ สัญญาต่อหน้าพ่อแม่ของฉันแล้ว จะอยู่กับฉันจน วินาทีสุดท้าย ฉะนั้น ฉันจะไปกับคุณ”

คำมั่นสัญญาอันแน่วแน่ ลอยเข้าหูหลงเซียวไม่ผิด เพี้ยน ช่วงเวลาขณะที่ผลักประตูห้องออก กลับได้ยินกรรยาตนให้คํามั่นกับคนอื่น!

หลงเซียว มือจับประตูแน่น สายตาที่เย็นยะเยือก ฉามไปด้วยความโกรธและเจ็บปวด!

เมื่อกี้ เธอพูดกับใครอยู่?”

น้ำเสียงทุ้มต่ำทำลายความเงียบขรึมในห้อง

ฉู่ลั่วหานหันหลังขวบ ดวงตาที่เบิกกว้างประสาน เข้ากับดวงตาสีดำขลับ- –

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ