ตอนที่ 132 เธอไม่ใช่ไอ้ขี้แพ้

หลงเซียวรับมือกับคำสรรเสริญเยินย่อของคน รอบข้างอย่างเหนื่อยหน่าย รอยเส้นบนริมฝีปากถูก ขยายออกจนเรียบตึง รัศมีบนตัวฉู่ลั่วหานปกปิดไม่ มิด เธอคือหยกที่ถูกเจียระไน เธอเก็บซ่อนได้ดี แต่ หากล้ำเส้นของเธอ เธอจะเผยเขี้ยวเล็บอันแหลมคม แล่อีกฝ่ายเป็นชิ้นๆ

เขาและเธอ คล้ายกันอย่างไม่น่าเชื่อ เข้ากันได้ดี อย่างไม่น่าเชื่อ

จี้ตงหมิงเพ่งพินิจการตอบโต้ของฉู่ลั่วหาน เอ่ยชม อย่างอดไม่ได้ เจ้านาย นายหญิงเมื่อครู เท่ระเบิด”

หลงเซียวจิบไวน์แดงคำหนึ่ง จ้องลึกเข้าไปใน ดวงตาของเขา “นี่ไม่ใช่ความสามารถทั้งหมดของ เธอ”

สู้กับคนพวกนั้น เธอไม่จำเป็นต้องงัดไม้เด็ดเข้าสู่ แต่ท่านเขียวกลับหลงไหลในความเหี้ยมโหดของ เธอ ความดุเดือดในตัวเธอไป เขาชอบความอ่อนโยนของเธอ ความอ่อนโยน ภายใต้ความดุเดือด ไม่ใช้ความอ่อนโยนภายใต้ ความอ่อนแอ

“หลงเขียว”

ในขณะนั้นเอง บุคคลปริศนาที่หยิบแก้วเหล้าเข้า มาทักทายอย่างถือวิสาสะ คือโม่ล่างคน เขาซ่อน ความเจ้าเลห์เจ้าแผนการเอาไว้ ไม่เปิดเผยตัวตน

ลุงโม” เขาตอบเรียบง่าย

โม่ล่างคุนยิ้มอย่างเป็นกันเอง “มีอะไรบางอย่าง ผมคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องคุยกับคุณ คุณรู้ดี เฟยเฟยเป็นคนที่สำคัญที่สุดของผม เธอมีหุ้นส่วนใน บริษัทโมชื่อ20เปอร์เซ็น เป็นหุ้นส่วนใหญ่อันดับสอง ของบริษัทโมชื่อ”

หลงเซียวขมวดคิ้ว เริ่มเล่นละครแล้ว ข้อเสนอ ชัดเจน “ลุงโม่รักลูกดั่งดวงใจ นับถือจริงๆ”

โม่ล่างคนตบปาหลงเซียวเบาๆ “คุณเป็นคนฉลาด จะเลือกหุ้นส่วนที่ไร้ประโยชน์ หรือจะเลือกคนที่ เพียบพร้อม คําตอบชัดเจนมาก
หุ้นส่วนที่ไร้ประโยชน์? ไม่ล่างๆนแทงใจดำภรรยา ตนเองเช่นนี้ เคยไตร่ตรองถึงผลลัพธ์บ้างไหม?

หลงเซียวเหล่มองที่ที่เขาสัมผัสผ่าน ขมวดคิ้ว สีหน้าไร้ความรู้สึกใดๆ “ลุงโม ชีวิตคู่ไม่ใช่ธุรกิจ เงิน ทอง

สําหรับผมเป็นเพียงตัวเลข ข้อเสนอของคุณ ผมไม่ สนใจ”

ตรงไปตรงมา ไม่พูดพร่ำทำเพลง

โม่ล่างคุนหัวเราะลั่น เหล่มองด้วยสายตาขุ่นมัว “ทวนกระแสน้ำเช่นนี้ มีแต่จะถูกซัดถอย หลงเชียว ยังหนุ่มแน่น อย่ามองความรักเป็นชีวิต โชคชะตา บางทีก็เลือกเองไม่ได้

สายตาหลงเชียวคมลึก เขาเก็บซ่อนประสบการณ์

ความหมาย ดำมืดราวหมึก “ชีวิตขึ้นอยู่กับตัวเราหา ใช่ฟ้าดินไม่ ประโยคนี้คุณคงคุ้นหู” จบคำ เขาเอ่ย เสริม “ลุงโม่ แทนที่จะเสียเวลากับผม เอาเวลาไปสั่ง สอนหรูเฟยดีกว่า อย่าหลอกตัวเองอีกเลยประโยคเหล่านี้ ไร้ความเกรงใจต่อเขา รู้ว่าเขาต้อง โกรธจัด

หลงถึงที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเดินเข้ามา พลาง ตำหนิเสียงดังลั่น “หลงเชียว ขอโทษเดียวนี้!

หลงเซียวเผยสายตาดุดัน “สมควรขอโทษจริงๆ ขออภัย ผมขอโทษไม่เป็น”

หลงถิงถลึงตาโต หวังตำหนิลูกชายเดี่ยวนั้น ไม่ ล่างคุนห้ามปราม หัวเราะร่า “ยังหนุ่มดื้อรั้นเป็น ธรรมดา อีกหน่อยจะเข้าใจเอง จะเลือกเดินทางไหน ไม่จําเป็นต้องรีบร้อน”

“สหายไป เขาเอาแต่ใจจนเคยตัว อย่าถือสาเด็ก เลย”

“ที่ไหนกัน เด็กอย่างหลงเซียว น่าดึงดูดที่สุดก็ตรง นิสัยนี่แหละ ผมชอบเขามากเฮาฮา!”

ท่านเซียวไม่สนใจในหัวข้อที่พวกเขาหาลือกัน พลางรินไวน์ครึ่งแก้ว กระดกดื่มเพียงลำพัง

ตระกูลโม่และตระกูลหลง ในเรื่องงานหมั้น ไม่เหลือบ่ากว่าแรง

เมื่อห้าปีก่อน หลงเซียวรับรู้เรื่องนี้

ตระกูลใหญ่ในเมืองหลวงทั้งสี่ ได้แก่หลง และโม ที่ร่ำรวยที่สุด ธุรกิจหลักของตระกูลหลงคือธุรกิจ การเงิน อสังหาริมทรัพย์ ธุรกิจหลักของตระกูลโม่ คือการค้าวัสดุก่อสร้าง เหมืองแร่ ตระกูลโม่อาศัย เหมืองแร่ในการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว ต้องการ ตระกูลหลง ส่วนตระกูลหลงนั้นเสาค้ำทั้งสองข้างนั้น แข็งแกร่งยิ่ง ตระกูลโม่จะเป็นทับหลังที่ดีที่สุด

นอกจากนี้ยังมีตระกูลเกาที่ทำธุรกิจเสื้อผ้าเป็น หลัก ตระกูลซุนอาศัยธุรกิจเครื่องเพชรเป็นหลัก

เพียงแค่ตระกูลเกา และตระกูลซุนก้มหน้าก้มตาทำ เงินเพียงอย่างเดียว เริ่มมีหน้ามีตามีอำนาจในไม่ช้า

สนามรบได้เปิดเต็มรูปแบบแล้ว ใครจะกระชับมิตร ด้วยวิธีการใดได้ตามใจชอบ

นอกห้องโถง
อู่ช่างช่วงแตะไหล่เธอเบาๆ “นางฟ้าของฉัน วันนี้เท่ ระเบิด! ฉันตกหลุมรักเธออีกแล้ว

ฉู่ลั่วหานจิบไวน์แดง สายลมราตรีพัดผ่าน เส้นผม ประปรายสบายพาดที่หน้าอก ปอยผมตีผ่านคาง ทําควาดปลายคางทีวิจิตร

เธอลูบไล้แก้มนวลที่ถูกตบเบาๆ เอ่ยอย่างเจ็บใจ “ทีหลังไม่ต้องแสร้งเข้มแข็งหลอก ที่ดีวันนี้ฉันอยู่ หากวันใดฉันไม่อยู่ เธอจะทำยังไง?”

ฉู่ลั่วหานแสบจมูก เธอเหลือเวลาบนโลกใบนี้ไม่ มากแล้ว แต่กลับไม่สามารถบอกกับเธอได้

ลู่ชวงซวงหรี่ตาลง “เป็นไปได้อย่างไร! เวลามีเรื่อง อะไรนางฟ้าของฉันปรากฏตัวทันทีเสมอแหละ!”

ฉ่ลั่วหานายหน้า “ชวงซวง หากฉันไม่อยู่แล้วจริงๆ เธอต้องเรียนรู้ที่จะปกป้องตัวเอง”

ลู่ซวงซวงเบะปาก “พูดอะไรกัน หลอกใคร? !”

ขณะนั้นเอง ปรากฏเงาร่างสูงใหญ่ย่างกายเข้ามา ทั้งคู่เงยหน้าขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน ประจันหน้ากับชายแปลกหน้า

ชายหนุ่มในชุดสูทสีเทา เน็คไทถูกปลดออก อย่างหลวมๆ คางเรียวได้รูป สายตาดุร้ายอย่างไม่ เป็นมิตร อายุไม่เกิน30 เต็มไปด้วยกลิ่นคุณชาย เพลย์บอยปกคลุมไปทั่ว

“คุณผู้หญิงแสนสวย ให้เกียรติเต้นรำกับผมจะได้ ไหมครับ?”

เธอเรียกสติกลับคืนมา ผู้คนเริ่มเต้นรำกันแล้ว

ฉู่ลั่วหานลากขาเรียวยาวนั่งลงบนเก้าอี้ พลางยก ยิ้ม “เชิญฉันเป็นคู่เต้นรำ? คุณช่างกล้าหาญจริงๆ”

ชายหนุ่มเบะปากลง ดวงตาเรียวดูหมิ่น ” ทำไม? ไม่

ให้เกียรติกัน?”

ลู่ช่วงซวงพูดเบาๆ “ฉันว่า นายเป็นหมูหรือเปล่า? รู้จักผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าไหม? เธอเป็นภรรยาของ หลงเซียว คุณหญิงตระกูลหลวง”

คิดว่าสถานะนี้จะทำให้เขาถอยห่างออกไปได้ หาก แต่ไม่คาดคิดชายหนุ่มเพียงแค่กระตุก ลังเลเล็กน้อย “หลงเชียวอย่างนั้นหรือ เป็นตัวละที่เก่ งกาจจริงๆนั่นแหละ แต่ใครกำหนดกันว่ามีสามีแล้ว ห้ามเป็นคู่เต้นรำกัน? แล้วก็นะ คุณชายหลงในตอนนี้ ไม่มีเวลาสนใจเธอหลอก”

อือ?

ฉู่ลั่วหามเสาะหาเงาร่างของหลงเซียว พลันเห็นเขา นั่งอยู่บนโซฟาในห้องโถงของคฤหัสถ์ พร้อมหญิง สาวที่แต่งหน้าหนาเตอะนั่งขนาบข้าง ระยะห่างทั้งคู่

ใกล้ชิดกันมาก ดูอบอุ่นจนเกินตา

ลู่ซวงซวงกัดฟันแน่น “ ให้ตาย เวลาสำคัญไอ้บ้า หลงเชียวใช้ไม่ได้การเลย”

ฉู่ลั่วหานอารมณ์เสีย “โทษที ฉันก็ไม่มีเวลาสนใจ นายเหมือนกัน”

ชายหนุ่มกลับไม่สนใจคำปฏิเสธของเธอ เขาเอื้อม มือดึงรั้งมือเรียวเอาไว้ ฉุดกระชากร่างบางต่อหน้าลู่ ชวงบาง!

ชายหนุ่มแรงเยอะเหลือเฟือ ฉู่ลั่วหานถูกรั้งเข้าไป แนบชิดกับไหล่กว้างโดยไม่ทันตั้งตัว
ได้กลิ่นยาสูบจากร่างชายหนุ่มจางๆ และน้ำหอม ของผู้หญิง เพลย์บอยหนุ่มเจ้าแผนการอย่างเห็นได้ ชัด ชายหนุ่มทั้งประสานมือเรียวและเอวบางของเธอ เอาไว้ ไม่ให้โอกาสเธอได้ต่อสู้

เธอขัดขืนสุดตัว อย่างไม่ชอบใจนัก

เธอขยับก้าวตามฝีเท้าของเขา จังหวะเพลงวอลทซ์ เริ่มไม่ถึง30วินาที ฉู่ลั่วหานแสร้งเหยียบเท้าของเขา อยู่หลายรอบ แต่เขาหลบเลี่ยงได้หมด!

บ้าเอ้ย!

ชายหนุ่มหัวเราะอย่างชั่วร้าย เผยให้เห็นฟันขาว เรียงตัวสวยงาม ที่ไม่ถูกย้อมด้วยควันยาสูบเหลือง อร่าม น่าอิจฉานัก

นายเป็นใคร?” ฉู่ลั่วหานจับจ้องเขาอย่างเพ่งพินิจ

อันที่จริงแล้ว รูปลักษณ์ของเขาจัดว่าดีมาก โดด เด่นในหมู่ผู้คนอย่างแน่นอน เพียงแค่กะล่อนเกินไป พลอยทําให้คนเกลียด

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว สาวน้อย บางทีรู้ชื่อผู้ชายไม่ส่งผลดีหลอกนะ ในสถานการณ์เช่นนี้ เพียงชั่ว ค่ำคืน เช้าตื่นมา เธอเป็นใคร? ฉันเป็นฉัน แค่หวัง สนุกเท่านั้นแหละ”

เหอะ! ที่แท้ก็พวกล่อหญิงสาวไปวันๆ

สายตาที่แหลมคมของฉู่ลั่วหานจ้องทะลุไปที่ชาย หนุ่ม สอดแนมเขาเล่นสนุกราวเด็กๆ ที่หัวเราะอย่าง จริงจัง “คุณ ฉันเป็นเอดส์

เธอกล่าวอย่างจริงจัง เขากลับหัวเราะออกมา

“ฮ่าฮ่า สวยน้อย นี่เป็นวิธีการปฏิเสธที่ทำร้าย ตนเองมากที่สุดเท่าที่ฉันเกิดมา โรคเอดส์ บอกว่าตัว เองเป็นโรคซาร์สซะเลยสิ

ชายหนุ่มไม่สนที่จะใส่ใจ ในด้านการทำร้ายตนเอง นั้นฉู่ลั่วหานโหดร้ายเสมอ พลอยทำให้รู้สึกหนาว เหน็บใจ

ฉู่ลั่วหานกลับยกมุมปาก “ที่ฉันพูด เป็นเรื่องจริง”

กระนั้น เธอขยับริมฝีปาก ทําท่าทางประทับลงบน ริมฝีปากเขาให้ได้
ชายหนุ่มตระหนกเล็กน้อย ไม่ได้กลัวเธอป่วยอะไร หลอก หากเธอประทับลงมาจริงๆ ต่อให้ไม่ตายก็ถูก แล่เนื้อเป็นชิ้นๆ

ให้ตาย หลงเชียวนะหลงเชียว ผู้หญิงที่แกชอบ ต้องบ้าคลั่งเช่นนี้เลยหรือ

หลงเซียวดีดตัวลุกขึ้นอย่างแขยง หยิบผ้าเช็ดหน้า ออกมาบรรจงเช็ดบนหัวไหล่ที่ถูกหญิงสาวแตะต้อง พลันขมวดคิ้วแน่น!

เขาเป็นโรครักความสะอาด โดยเฉพาะหญิงแปลก หน้า โดยเฉพาะผู้หญิงแต่งหน้าหนาเตอะที่แป้งหลุด ทุกครั้งที่ขยับตัว ที่คลุกคลีด้วยเมื่อครู่ เป็นหนึ่งใน สองคนนี้!

เขาจ้องมองออกไปยังทิวทัศน์นอกหน้าต่าง หลง เขียวกระพริบตา เขายึดตัวลุกขึ้น ยกขาเรียวขึ้นสาว เท้าเดินออกจากห้องโถงด้วยความเร็วที่น่าตกใจ!

ชายหนุ่มปล่อยเอวและแขนของฉู่ลั่วหานให้เป็น อิสระอย่างประหลาดใจ ขณะที่เขาหัวเราะแห้งนั้น พลันถูกกระชากเข้าสู่อ้อมอกแข็งแกร่งอบอุ่น!
“เพิ่งกลับมา คิดจะออกไปอีกแล้ว?” น้ำเสียงเย็นชา แทบทุ้มดังลอยเข้ามา พร้อมบรรยากาศเหี้ยมโหด ราวนักฆ่า

ฉู่ลั่วหานรับรู้ได้แม้ไม่เงยหน้า กลิ่นน้ำหอมราคา แพงที่คุ้นเคย มีเพียงเขาเท่านั้น

แต่ประโยคเมื่อครู่ หมายความว่าอย่างไร

อะไร?

หรือทั้งคู่รู้จักกัน?

สายตาอันแหลมคมจับจ้องไปที่กู้เยนเซิน ไร้ความ เกรงใจแต่อย่างใด เขาคลุกคลีกับภรรยาเขา สิ่งนี้ เขาทนไม่ได้ “ในเมื่อไม่อยากไสหัวไปไหน ก็ทำตัว ดีๆ อยู่นิ่งๆซะ”

กู้เยนเซินเบื่อหน่าย “ไม่เอาหน่า เมื่อกี้เมียแกบอก ว่าเป็นเอดส์ ฉันตกใจหมดเลย ไม่ปลอบใจฉันหน่อย หรือ?”

อะไรนะ?
สายตาฉงนของท่านเขียว จ้องมองหญิงสาวที่อยู่ ในอ้อมกอด ผู้หญิงคนนี้พร่าอะไรกัน?

ฉี่ลั่วหานหญิงสาวก้มหน้างุด ซ่อน ความรู้สึก

“อยากเต้นรําจริงๆหรือ” ประโยคนี้ เขาถามเธอ

ฉู่ลั่วหานปฏิเสธหนักแน่น “ไม่อยาก”

“งั้นหรือ? แต่ฉันอยาก

ฟลอร์เต้นรำกลางแจ้ง พรุ ประดับด้วยดนตรี แสงไฟระยับวับวาว ชุดราตรีทรงสง่า โดยเฉพาะ แสงไฟที่เฉิดฉายลงบนใบหน้าหญิงสาว แก้มขาว ชุ่มฉ่ำอิ่มนวลกว่าเดิม น่ากัดน่าฟัดดีนัก

เขาโอบรอบเอวบาง โยกย้ายไปตามดนตรีอย่าง ช้าๆ ท่าเต้นที่เรียบง่าย เพราะเป็นหลงเชียวและฉู่ลั่ วหาน ที่มีเสน่ห์ดึงดูดอย่างยิ่ง บรรดาแขกรับเชิญ ต่างจับจ้องไปที่พวกเขาทั้งคู่

พวกเขากลับทําราวไร้ผู้คนรอบข้าง จดจ่ออยู่กับ ดนตรีตรงหน้า
“คําโกหกเมื่อครู่ ต่อให้เพื่อสลัดชายอื่น ก็ห้ามพูด ออกมาอีก” เขาก้มหน้าลง เอ่ยข้างหูเธอ ลมหายใจ ร้อนผ่าวรดใบหูของเธอ จั๊กจี้อย่างด้านชา

อู่ วทานเงยหน้า “หากฉันไม่ได้ล้อเล่น แต่เป็นเรื่อง จริงหละ?”

หลงเซียวจ้องลึกลงไปอย่างไตร่ตรอง ไม่คาดคิด ว่าเธอจะตอบเช่นนี้ “หากเป็นเรื่องจริง งั้นฉันก็เป็น กับเธอด้วย การติดต่อของเอดส์ เธอและฉันเราเป็น ด้วยกันทั้งคู่แล้ว”

แผ่นหลังเธอยึดแน่น เบิกตาโตด้วยความตะลึง

การติดต่อ เธอโง่เง่าถึงขนาดคิดว่าเพียงแค่ไม่มี อะไรลึกซึ้งต่อกันก็ไม่เป็นไร….แต่เขาเคยจูบเธอตั้ง นานแล้ว หรือว่า…ไม่

หญิงสาวหลับตาลงอย่างสิ้นหวัง หัวใจบีบรัดด้วย ความเจ็บปวดใบหน้าขาวซีด ไม่!

“เธอเป็นอะไร?” เขาเอ่ยถามเสียงแผ่วเมื่อเห็น ปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไปของเธอ มือใหญ่โอบเอวหญิง สาวแน่น ไล่ถามด้วยเสียงนุ่มนวล
ลัวหานรวบรวมสติพละกำลังทั้งหมดเพื่อไม่ให้ ตนเองบ้าคลั่งล้มลงเสียก่อน เธอฟัมพ่าเสียงแผ่ว หลงเชียว…..

“อืม?” คําตอบที่เซ็กซี่และอบอุ่น

“พวกเรา พวกเราอาจจะ…..

เธอพูดไม่ออก คำพูดมากมายติดอยู่ในลำคอ ตัว อักษรไหลเวียนถึงริมฝีปากได้แต่ขบเอาไว้แน่น

“เป็นอะไร?”

ฉู่ลั่วหานหลับตาลง เม้มริมฝีปากแน่น ท้ายที่สุด กลับอดไม่ได้ “เมื่อครู่เพื่อนคุณคนนั้นบอกจะรอดู คุณเล่นใหญ่ มันหมายความว่ายังไง?”

คิ้วที่ขมวดแน่นของหลงเซียวค่อยๆคลายออก จับ จ้องไปที่สายตาอันใสวาว ดวงไฟที่กลางแจ้งมืดสลัว นิดหน่อย แต่ดวงตาของเธอวับวาวราวหมู่ดาวที่ส่อง แสงพร่างพราวในใจเขา

“เธอจะได้รู้ในเร็วๆนี้”
ดนตรีจบลง โล่างกุนและสมาชิกครอบครัวทั้ง สามยืนบนแท่นโต๊ะหินอ่อน เจ้าของงานเตรียมกล่าว ประกาศ

หลงเชียวพยักหน้าให้กับ ตงหมิง ตงหมิงเข้าใจ ความหมาย ก่อนฝ่าออกจากฝูงชน

โม่ล่างๆนสิบนิ้วประชิดเข้าหากันแสดงความ ขอบคุณ พลางฉีกรอยยิ้ม “ขอบคุณทุกคนที่มางาน วันนี้ผมในค่ำคืนนี้ วันนี้เป็น…..”

สายตาเหล่าฝูงชนต่างจับจ้องไปที่เขา เหล่าบรรดา นักข่าวต่างชูกล้องกดชัตเตอร์รัว สายลมพัดพลิ้ว ทิวทัศน์งามสง่า

ขณะที่เขาเอ่ยอย่างออกรสออกชาติ แสงไฟ ปริศนาสาดทิ่มเข้ามาจากในสวนของคฤหัสถ์

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ