ตอนที่ 123 เช็ดตัวลดไข้ให้เธอ

“พ่อหนุ่ม ตายแล้ว! เดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก!

ถังจิ้นเหยียนใช้มือจับเหล็กดัดหน้าต่าง “หากเธอ ยังไม่พ้นขีดอันตราย ผมจะไม่ตายแน่นอน”

ตึกสูง 16ชั้น ถังจิ้นเหยียนปืนข้ามไปทางกระจก หน้าต่าง พยายามใช้ขาเหยียบไปที่ระเบียงห้องฉู่ลั่

วหาน

ภายนอกอาคารสูงนี้ กระแสลมพัดแรงดูเหมือนว่า จะดูดคนให้ตกลงไปอย่างไรอย่างนั้น

เสื้อผ้าและผมของเขาถูกลมพัดไม่เป็นทรง ถังจิ้น เหยียนแนบไปกับกระจกหน้าต่าง หายใจเข้าลึกๆ แล้วหายใจออก ในเวลานี้หากขาเขาพลาดไปก็คง ไม่เหลือแม้แต่ชีวิต

แต่เมื่อเทียบกับอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับฉู่ลั่วหาน แล้ว สิ่งนี้ไม่สำคัญอีกต่อไป

เพื่อนบ้านเธอตกใจจนตาค้าง กรีดร้องเสียงดังลั่น”วัยรุ่นสมัยนี้ช่างใจกล้าจริงๆ ทำอะไรไม่คิดชีวิตเลย ตายแล้วๆๆๆๆ!

ถังจิ้นเหยียนไม่ได้ยินเสียงใดๆจากข้างใน เสียง ลมทำให้หูของเขาอื้อไป สิ่งที่เขาต้องการในตอนนี้ คือสามารถยืดขาไปเหยียบบนพื้นระเบียงของห้อง ข้างๆได้สำเร็จ

เด็กน้อย คุณต้องรอผมนะ ต้องรอผม

ทีละคืบๆ ถังจิ้นเหยียนตอนนี้ทำมุม90องศา ใน ที่สุดขาของเขาก็แตะไปที่พื้นระเบียง

อาศัยแรงโน้มถ่วง ถังจิ้นเหยียนกระโดดเข้าไปที่ ระเบียงห้องข้างๆทันที!

“ปีง” เสียงของถังจิ้นเหยียนที่เพิ่งผ่านประตูความ ตามตกลงบนแผ่นซีเมนต์ที่ระเบียง

เพื่อนบ้านคนนั้นตะโกนเสียงดังว่า “พ่อหนุ่ม สู้ๆ

นะ!

แต่เมื่อคิดถึงชายหนุ่มอีกคนที่อยู่ในห้องเธอในคืน นั้น ก็กลับไม่แน่ใจเสียแล้ว เห้อ หนุ่มสาวสมัยนี้ วัย รุ่นนี่ดีจริงๆ
ถังจีนเหยียนเอามือเกาะกำแพงแล้วพยุงตัวขึ้นมา เมื่อครู่ที่เขาทิ้งตัวลง หัวเขาได้กระแทกเข้าอย่างจัง ทำให้เลือดซึมออกมานอกกางเกงอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อเปิดประตูกระจกจากระเบียงเข้าไปถึงจิ้นเหยีย นก็พบผู้หญิงคนที่เขาฝ่าฟันความตายมาหา

เธอนอนขดตัวอยู่ที่โซฟาเหมือนลูกสัตว์ตัวน้อยๆ เธอห่อตัวเองอยู่บนโซฟา

แต่ว่า.

ตอนนี้ฉู่ลั่วหานไม่ได้ใส่เสื้อผ้า เธอใช้ผ้าขนหนูห่อ ร่างกายไว้เท่านั้น

ถังจิ้นเหยียนทำอะไรไม่ถูก หันไปพบห้องนอนของ เธอแล้วหอบผ้าห่มมาคลุมไว้จึงได้กล้าเข้าใกล้เธอ

เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ “คุณหมอฉู่ครับ? –

ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับใดๆ

เขารู้สึกถึงความผิดปกติ ถังจิ้นเหยียนจึงยื่นมือ เข้าไปแตะหน้าผากเธอ มันร้อนมาก!!
“คุณหมอฉู่ครับตื่นสิ อย่าหลับนะครับ ตื่นๆๆ

มือทั้งสองของถังจิ้นเหยียนจับไปที่ปาของเธอ ตัว เธอร้อนมากๆ คาดว่าน่าจะมีไข้สูงถึง40องศา หาก ปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่

ถังจิ้นเหยียนกำลังจะตัดสินใจอุ้มเธอไปโรง พยาบาล แต่….! สภาพของเธอในตอนนี้หากอุ้ม ออกไปคงถูกเข้าใจผิดแน่ๆ

สำหรับตัวเขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แต่ฉู่ลั่วหานเป็น คนที่นักข่าวกำลังจับจ้องในตอนนี้ หากถูกพบเข้าคง ไม่สามารถแก้ตัวใดๆได้

หลังจากครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ เขาจึงตัดสินใจอุ้มเธอ เข้าไปในห้องนอนแล้ววางเธอลงบนเตียง นำผมใน ส่วนที่เปียกออกมานอกหมอน “คุณหมอฉู่? “

เขาร้องเรียกเธออีกครั้ง แต่ฉู่ลั่วหานไม่ตอบสนอง ใดๆ

เขานำผ้าขนหนูชุบน้ำมาวางไว้บนหน้าผากเธอแล้ว ตามหากล่องยา

ฉู่ลั่วหานเป็นหมอ เธอต้องมีกล่องยาสามัญประจำบ้านแน่นอน

แต่โชคไม่ดี ถังจิ้นเหยียนหากล่องยาพบ แต่ในนั้น ไม่มียาลดไข้

ด้วยความจําเป็น เขาเลือกที่จะทำให้ร่างกายเธอ

เย็นลง

เขายื่นมือไปจับหน้าผากเธออีกครั้ง ใบหน้าแดง เรื่อเนื่องจากอาการไข้ยังไม่ลด หากเป็นอย่างนี้ต่อ ไปเธอคงโคม่าแน่นอน

ถังจิ้นเหยียนหายใจเข้าแล้วพูดว่า “ขอโทษนะครับ คุณหมอฉู่ ตอนนี้สถานการณ์บีบบังคับ ขอให้คุณ หมออภัยผมด้วย

แม้เขารู้ดีว่ากำลังจะทำอะไร แต่เมื่อยื่นมือออกไป ความคิดภายในใจของเขาก็ขัดแย้งกัน

“ขอโทษนะครับลั่วหาน ผมรู้ว่าคุณไม่อยากให้ผม ทำแบบนี้ แต่ผมแค่ต้องการให้คุณดีขึ้นเท่านั้นเอง”

มือของเขาเปิดผ้าห่มออก ถังจิ้นเหยียนหลับตา แล้วอุ้มร่างกายอันร้อนผ่าวของเธอขึ้นพลิกให้นอน คว่ำ
แผ่นหลังขาวสะอาด ผิวนิ่มละเอียดไม่มีแม้แต่รอย ด่างดำใดๆทั้งสิ้น

ถังจิ้นเหยียนด่าตัวเองในใจว่าสาระเลว ในเวลา แบบนี้กลับมาคิดเรื่องพวกนี้อยู่ได้

เขาหยิบแอลกอฮอล์ขวดหนึ่งจากกล่องยา

นําแอลกอฮอล์เทใส่มือ แล้วนวดลงไปที่แผ่นหลัง

ของเธอ…….

นวดไปตามลำดับ แผ่นหลัง ลำคอ แขน

ฝ่ามือ…. ! ถึงจิ้นเหยียนหยุดการกระทำของเขาที่ บริเวณเอว หลับตาและกดเบาๆที่เอวเธอ แต่เขาไม่ กล้านวดในจุดต่อไป ข้ามไปนวดที่ขาและฝ่าเท้า

“คุณหมอฉู่ครับ ถ้าคุณตื่นขึ้นมาแล้วโทษผม ผม ยินดีจะรับผิดชอบทุกอย่าง”

ฝ่ามือที่อบอุ่นของเขานำแอลกอฮอล์นวดไปที่ ฝ่าเท้าของเธอ การที่ผู้ชายแตะต้องเฝ้าท้าของผู้ หญิงเป็นเรื่องต้องห้าม

แม้ว่าจะเป็นการช่วยชีวิต แต่ถังจิ้นเหยียนก็ยังรู้สึก

ไม่ดีหมอและผู้ป่วยไม่แบ่งเพศ แต่ก็ไม่ได้หมายความ

ว่าเป็นหมอแล้วจะ……!

เขาโทษตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อเวลาผ่านไป ครึ่งชั่วโมงที่เขาช่วยลดอุณหภูมิร่างกายให้กับฉู่ลั่ วหาน แต่ตัวเขาเองนั้นกลับเหงื่อโชก ร่างกายเขาใช้ พลังงานไปมากพอควร แต่ความกดดันภายในนั้น

มากกว่า

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เขาพลิกตัวฉู่ลั่วหานกลับมานอน หงาย ร่างกายเธอร้อนไม่สามารถห่มผ้าได้ จำเป็น ต้องเปิดออกเพื่อระบายความร้อน ผ้าที่ติดกับตัวก็

จําเป็นต้องคลายออก

ถังจิ้นเหยียนเปิดหน้าต่างระบายอากาศ แต่บน ร่างกายเธอนั้นห่อหุ้มด้วยผ้าขนหนูเปียกชื้น ทำให้

ระบายความร้อนได้ไม่ดี

โธ่เอ๊ย เขากำหมัดแน่น ใบหน้าอันหล่อเหลาเต็มไป ด้วยเม็ดเหงื่อ

หยิบผ้าห่มสะอาดมาผืนหนึ่ง ถังจิ้นเหยียนยืนไม่ เป็นสุขอยู่ที่หน้าต่าง “คุณหมอฉู่ ตื่นสิครับ”ฉู่ลั่วหานครึ่งหลับครึ่งตื่น ร่างกายเธอไม่ได้สติ

“ขอโทษนะครับ…

ถังจิ้นเหยียนหลับตาแล้วเอื้อมมือไปหาปมผ้า ขนหนู เมื่อสัมผัสไปที่หน้าอก ไม่รู้ว่าตัวเธอร้อนหรือ มือเขาร้อนกันแน่ ความร้อนแผ่คลุมไปทั่วร่างกาย ของเขา ตอนนี้เขากำลังถอดผ้าขนหนูที่เปียกชื้น ออกจากร่างกายเธออย่างไม่เป็นสุข จากนั้นนำ ผ้าห่มผืนบางมาคลุมไว้

การกระทำทั้งหมดนี้ทำให้ถังจิ้นเหยียนเหงื่อท่วม ตัว หยดเหงื่อบนใบหน้าไหลลงมาราวกับสายน้ำ

เขาหยิบผ้าขนหนูโยนทิ้งไป แล้วจัดแจงห่มผ้าให้ เธอ ให้ร่างกายมีพื้นที่เพียงพอสําหรับระบายความ ร้อนออกมา จากนั้นใช้น้ำแข็งทุบละเอียดห่อด้วยผ้า ขนหนูผืนเล็กนำมาวางไว้บนหน้าผากเธอ

จากนั้นเดินไปยังห้องของเธอเพื่อหาไดร์เป่าผม ช่วยเป่าผมเธอให้แห้งทีละนิดๆ เนื่องจากผมที่เปียก จะส่งผลเสียให้แก่ศีรษะฉู่ลั่วหานรู้เรื่องนี้ดี แต่เธอ คงเหนื่อยเสียจนหลับไปก่อนแน่นอน?

สู่ขวง วง กุญแจสำรองของฉู่ลั่วหาน เธอเปิด ประตูเข้าไปโดยเร็ว เมื่อเธอได้ยินเสียงเป่าผมและภาพที่ปรากฏตรงหน้า นี้ทำให้เธอแทบช็อก

ล้วหายนอนอยู่บนเตียง ถึงจิ้นเหยียนนั่งอยู่ข้างๆ เขาเป่าผมเธอด้วยความระมัดระวัง กลัวว่าจะทำให้ เธอเจ็บ

ดวงตาที่อ่อนโยนมองไปที่ใบหน้าของเธอ ราวกับ สายลมในฤดูใบไม้ผลิเดือนมีนาคม ริมฝีปากปิด สนิทโดยไม่มีคำพูดใดๆ แต่ดูคล้ายมีคำพูดมากมาย ที่ต้องการพูดออกมาส่งเสียงไปพร้อมกับไดร์เป่าผม

สู่ขวงช่วงจ้องมองภาพที่สวยงามนี้ ในใจเธอ เหมือนถูกมนต์สะกด

บนโลกนี้จะมีผู้ชายสักกี่คนที่ปฏิบัติต่อผู้หญิงอย่าง อ่อนโยนเช่นนี้? บนโลกนี้จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่โชค มีคนคอยช่วยเหลือเวลาบาดเจ็บเช่นนี้

สู่ขวงช่วงไม่รู้ว่าน้ำตาแห่งความซาบซึ้งของเธอ ไหลออกมาได้ยังไง

เธอที่สุดน้ำมูกทำให้คนที่อยู่ในห้องได้ยิน

ถังจิ้นเหยียนเป่าผมเธอแห้งพอดี เมื่อได้ยินเสียง ดังมาจากด้านนอกก็หันไปดูพบว่าเป็นคู่ขวงช่วง
ทั้งสองยืนห่างกันไม่กี่เมตร สู่ขวงช่วงปาดน้ำตา แล้วเดินเข้าไป ทำเป็นไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วพูด ว่า “คุณหมอถึง ลำบากแย่เลยนะคะ

ถังจิ้นเหยียนเก็บไดร์เป่าผมแล้วยิ้มตอบว่า “ไม่ เป็นไรครับ เพื่อเธอผมทำได้ทุกอย่าง

ลู่ซวงซวงพยักหน้ารับรู้ “คุณหมอยังคะ ช่วงนี้ชีวิต เธอพบเจอเรื่องราวต่างๆมากมาย ฉันก็ไม่รู้จะพูด อย่างไรดี

ถังจิ้นเหยียนนำไดร์เป่าผมไปเก็บไว้ที่เดิมตรงชั้น วางของชั้นที่สอง

“คุณไม่ต้องพูดอะไรหรอกครับ ผมเข้าใจทุกอย่าง และรับได้ทุกอย่าง” ถังจิ้นเหยียนเสื้อผ้าเปียกโชก แต่ไม่ได้ทำให้ความสง่างามของเขาลดน้อยลงแต่ อย่างใด

ลู่ซวงซวงมองดูเขา แล้วมองไปที่ขวดแอลกอฮอล์ วางอยู่บนโต๊ะ ผ้าขนหนู ผ้าห่ม..……..

เธอเบิกตากว้าง “คุณ………………….

เขาไม่ได้เห็นเธอในสภาพเปลือยเปล่าใช่ไหม?ทั้งสองยืนห่างกันไม่กี่เมตร ลู่ซวงซวงปาดน้ำตา แล้วเดินเข้าไป ทำเป็นไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วพูด ว่า “คุณหมอถัง ลำบากแย่เลยนะคะ”

ถังจิ้นเหยียนเก็บไดร์เป่าผมแล้วยิ้มตอบว่า “ไม่ เป็นไรครับ เพื่อเธอผมทำได้ทุกอย่าง

ลู่ซวงซวงพยักหน้ารับรู้ “คุณหมอถังคะ ช่วงนี้ชีวิต เธอพบเจอเรื่องราวต่างๆมากมาย ฉันก็ไม่รู้จะพูด อย่างไรดี”

ถังจิ้นเหยียนนำไดร์เป่าผมไปเก็บไว้ที่เดิมตรงชั้น วางของชั้นที่สอง

“คุณไม่ต้องพูดอะไรหรอกครับ ผมเข้าใจทุกอย่าง และรับได้ทุกอย่าง” ถังจิ้นเหยียนเสื้อผ้าเปียกโชก แต่ไม่ได้ทำให้ความสง่างามของเขาลดน้อยลงแต่ อย่างใด

ลู่ซวงซวงมองดูเขา แล้วมองไปที่ขวดแอลกอฮอล์ วางอยู่บนโต๊ะ ผ้าขนหนู ผ้าห่ม…….

เธอเบิกตากว้าง “คุณ….……….

เขาไม่ได้เห็นเธอในสภาพเปลือยเปล่าใช่ไหม?“คุณเข้าใจผิดแล้วล่ะครับ ผมแค่ใช้หลัก วิทยาศาสตร์จัดการความร้อนในร่างกายเธอเท่านั้น ……. ผมเข้าใจดี” ถังจิ้นเหยียนยิ้มตอบ ด้วยความเหนื่อย แต่รอยยิ้มนั้นช่างจริงใจและชื่อ ป๋อ

หน้าเขาแดงเรื่อ เหมือนเด็กน้อยคนหนึ่งถูกถามถึง เรื่องที่ทำให้หน้าแดง

ลู่ซวงซวงขำในท่าทางของเขา “คุณหมอถังคะ ฉู่ วหานถ้าไม่เลือกคุณ เธอคงสูญเสียไม่น้อย

ถังจิ้นเหยียนพูดว่า “ไม่ว่าเธอจะเลือกผมหรือไม่ ผมจะไม่ทำให้เธอต้องสูญเสีย

ผู้หญิงที่ไม่เคยได้ฟังคำรักจากใครอย่างเธอ คุณ หมอถังช่างพูดเสียจริงๆ เดี๋ยวก่อนนะ ตอนนี้เพื่อน เธอยังสลบอยู่ “เอ่อ คุณเข้ามาได้ยังไงคะ? เธอไม่ ได้เปิดประตูให้คุณใช่ไหม? ”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ตัวเขาเองก็เกิดความกลัวขึ้นมา “ไม่ใช่ครับ ผมปืนมาจากหน้าต่างห้องข้างๆ

เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย ลู่ซวงซวงยังไม่ทัน ได้คิด แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเธอก็เข้าใจ!“หา… คุณบอกว่าคุณ…..! นี่มันชั้น 16นะ! คุณ ไม่กลัวตกลงไปตายหรือไง! ”

ถังจิ้นเหยียนยิ้ม ดวงตาเป็นประกายคู่นั้นเป็นสีแห่ง ความสุข “ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ต่อให้ผมตายก็คง ไม่เสียดายหรอกครับ

พระเจ้า นี่มันชั้นที่16นะ ตกลงไปก็ตายลูกเดียว

ลู่ซวงซวงก้มตัวลงไปตะที่หน้าผากฉู่ลั่วหาน ยัง มีไข้อยู่ “คุณหมอถังคะ ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ ไหม?

ถังจิ้นเหยียนล้างมือเสร็จก็พูดว่า “ตามสบายครับ”

ลู่ซวงซวงกัดฟันแล้วถามว่า “ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่า ทำไมคุณถึงดีกับเธอขนาดนี้…! พวกคุณรู้จักกัน ได้ไม่นานมาก ไม่น่าจะยอมทำเรื่องเสี่ยงตายเพื่อ เธอขนาดนี้ เป็นเพราะอะไรกันคะ? ”

ถังจิ้นเหยียนหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาแล้วนำไปตาก “การที่เรารักใครบางคนมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเวลา หรอกนะครับ และไม่ได้อยู่กับคนที่ถูกรัก เป็นเรื่องที่ ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้ ผมเองก็อยากรู้ว่าทำไมถึงได้ รักเธอขนาดนี้”พูดจบก็ยิ้มแล้วส่ายหัว “แต่ถ้าหากสามารถบอกถึง เหตุผลได้ ก็คงไม่เรียกว่าความรักมั้งครับ? “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ