ตอนที่ 74 ถ้าเธอต้องการ ฉันให้เธอหมดเลย

ตอนที่ 74 ถ้าเธอต้องการ ฉันให้เธอหมดเลย

เสียงเธอดูประหม่าเล็กน้อย ประหม่าจนพูดติดๆ ขัดๆ

หลงเซียวปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวออกด้วยใบหน้าไร้ อารมณ์ ทันใดนั้นก็ขยับไหล่ เสื้อเชิ้ตขาวบริสุทธิ์ถูกเขา โยนลงบนกระเบื้อง

“ห้องน้ำนี้มันใหญ่พอสำหรับเธอและฉัน ฉันไม่ได้รังเกียจ เธอ ทางที่ดีเธอเงียบให้ฉันซะ”

เฮอะ!

คู่ลั่วหานมุดตัวลงในน้ำ เผยให้เห็นแค่คอและใบหน้า โชค ดีที่เมื่อครู่นี้เพิ่งใส่ฟอง ไม่อย่างนั้นเธอต้องอายมากแน่ๆ

“ขอโทษที ฉันไม่ชอบอาบน้ำห้องเดียวกับคนอื่น คุณขึ้น ไปอาบชั้นบน สี ห้องน้ำชั้นสองมันไม่พอสำหรับคุณหรือ ไง?”
“หรูเฟยกำลังพักผ่อนอยู่ คุณภาพการนอนของคนท้อง สำคัญมาก เธออยากให้ฉันไปรบกวนการนอนของเธอหรือ ไง?” ท่านเซียวตีสองหน้า

คู่ลั่วหานเสียใจ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง

“น่าประทับใจจริงๆ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ให้เวลาฉันหนึ่งนาที ฉันจะออกไป”

ท่านเซียวเม้มปากบางด้วยความโกรธ “รู้จักวางตัวหน่อย นอนลงไปดีๆ ไม่งั้นฉันจะไม่ให้เธอออกไปง่ายๆ”

ไม่รู้จริงๆ ว่าในใจเขาคิดอะไรอยู่!

จู่ลั่วหานลำคอแน่น เขาคงไม่ระเบิดความหื่นกระหายที่นี่ หรอกใช่ไหม?

เธอกัดฟัน “เดี๋ยวฉันต้องไปทำงาน ดังนั้นคุณอาบน้ำ ฝักบัวที่นั่นไปก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันจะเสร็จแล้ว”

มุมปากท่านเซียวเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย “กลัวฉันนอน ลงไปเหรอ?”
ห้องน้ำเปิดเกือบหมด ถึงด้านนอกจะมองไม่เห็นด้านใน แต่นอกกระจกนั้นเป็นฟ้าสดใสแล้ว สภาพชายหล่ออาบน้ำ จู่ลั่วหานไม่กล้ามองจริงๆ!

กัดฟัน เธอเอียงศีรษะไปข้างๆ คุณอยากอาบอย่างไร ก็ตามใจ เธอไม่มอง!

ท่านเซียวทำเสียงฮึดฮัดเบาๆ การหลบหลีกของผู้หญิง คนนี้กระทบความนุ่มนวลในใจเขาอย่างลับๆ “มองฉัน”

บ้าอะไรเนี่ย!

“ขอโทษนะ ฉันไม่สนใจ” เธอกัดฟัน แม่ง แช่อยู่ในน้ำยัง ปากแห้งอีก!

ดีมาก!

น้ำระดับเดิมอยู่ต่ำกว่าขอบ พอผู้ชายตัวใหญ่ขนาดนี้เข้า

มา–

โครกก!
น้ำไหลทุกทิศทางในพริบตาเดียว อ่างอาบน้ำใหญ่มาก จู่ ลั่วหานอยู่เพียงมุมเดียว จู่ๆ หลงเชียวเข้ามา ฟื้นที่ก็พลัน แคบลง มันคับแคบมาก!

ดูเหมือนว่าอ่างอาบน้ำทั้งหมดจะถูกเขาครอบครอง!

งอขาสองข้าง ไม่ให้ตัวเองสัมผัสโดนเขา ในขณะเดียว กันจู่ลั่วหานก็เตรียมตัวหยิบผ้าขนหนูมาห่อตัวเอง

ให้ตายเถอะ! ผ้าขนหนูอยู่บนราว ไม่เดินออกไปก็หยิบไม่

ได้

หลงเซียวเหยียดขายาว “โครก” น้ำลันออกมาอีก!

“หลงเซียว คุณเป็นบ้าอะไร ฉันแค่อาบน้ำคุณจะสู้เพื่อ อะไร? ถ้าคุณอยากอาบน้ำฉันจะให้อ่างอาบน้ำคุณ” จู่ลั่วหา นกัดฟัน วิธีการที่ทำให้คนอับอายของหลงเชียวยิ่งวิปริต ขึ้นเรื่อยๆ!

“หุบปาก นอนดีๆ”

เฮอะ! สมองคู่ลั่วหานจะระเบิดแล้ว!
เขารักความสะอาดไม่ใช่เหรอ? เกลียดการสัมผัสคนมาก ไม่ใช่เหรอ? เพื่อทำให้เธออับอายวันนี้เลยไม่สนเรื่องพวก นี้แล้วสินะ!

กัดฟันอย่างโหดเหี้ยม เธอยืนขึ้นจากนั้นดัง “โครกก” เหยียบกระเบื้องด้วยเท้าเปล่าด้วยความเร็วดุจสายฟ้าเอื้อม ไปหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่

ท่านเซียวใช้เวลานานมากในการมองหุ่นเธอ เอวเรียวมี ความอบอุ่นท่ามกลางแสงแดด สวยเกินไปแล้ว

“ฉีบ!”

“พรีบ!”

จ่าลั่วหานแย่แล้ว!

ฝ่าเท้ามีความลื่นอยู่แล้ว มีน้ำบนพื้นกระเบื้องอีกหนึ่งชั้น

ก็ลื่นมาก

พอโดนแบบนี้ ร่างเรียวเธอจึงล้มโครมในห้องน้ำ
“อ่า–“จู่ลั่วหานคำรามเสียงทุ้มด้วยความเจ็บปวด ส่วน ที่สัมผัสโดนพื้นกระเบื้องนั้นเจ็บปวดแทบขาดใจ

อยากตายจริงๆ!

ขายาวท่านเซียวก้าวออกมาจากอ่างอาบน้ำ โน้มตัวอุ้ม หญิงสาวที่นอนบนพื้นแนบเข้าอ้อมแขนตน ทั้งคู่สะดุง พร้อมกัน!

เวลาของทั้งคู่หยุดนิ่ง มันยาวนานและว่างเปล่าอย่าง

สับสนวุ่นวาย

คู่ลั่วหานกลืนน้ำลาย มองดวงตาลุ่มลึกเขาในชั่วพริบตา หัวใจก็เหมือนจะบินออกมา

เธอกังวลใจ ดิ้นรนอย่างสิ้นหวังในอ้อมแขนลื่นๆ ของเขา “ปล่อยฉัน! ฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว ให้ฉันออกไป”

ลมหายใจเขาลดใบหน้าเธอ “เธอคิดว่าทันไหม?”

“พี่เซียว พี่อยู่ไหน?”
ทันใดนั้นเสียงของโม่หรูเฟยก็ดังมาจากทางห้องรับแขก เสียงทุ้มปุ่มหวานเลี่ยน

จู่ลั่วหานมุมปากยกยิ้ม ท่านเชียว ผู้หญิงของคุณกำลัง เรียกคุณอยู่ ยังไม่ไปอีก?”

ท่านเซียวขมวดคิ้ว “ผู้หญิง? เธอลืมสถานะของเธอไป แล้วเหรอ! เธอคือคุณนายของตระกูลหลงนะ”

จู่ลั่วหานกัดฟันเหยียบพื้นเพื่อลุกขึ้น หัวเราะเยาะพูดขึ้น “ท่านเซียว นี่มันไม่ใช่เวลาที่เน้นว่าฉันคือใคร ออกไปเถอะ อย่าให้เธอต้องรอจนกังวล ผู้หญิงท้องน่ะ ห้ามให้วิตก กังวลใจ”

นิ้วยาวของหลงเชียวจับคางเธอ “เธอ…” เธอสนใจ สถานะของตัวเองบ้างหรือเปล่า?

แต่เขาถามไม่ออก

“ฉันทำไม? ฉันจะออกไป ไม่งั้นให้เธอเห็นเราแบบนี้ไหม ล่ะ ถึงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันก็น่าคิดไกลอย่างเลี่ยงไม่

ได้
เธอยืนขึ้นด้วยมือข้างหนึ่ง หันหลังให้เขา ทั้งภาพสมบูรณ์ แบบของน้ำไหลและเขาเขียวเอาไว้ จากนั้นเธอก็ดึงผ้า ชนหนูออกมาพันรอบตัว ผูกปมที่หน้าอก

ผมเปียกหยดน้ำ เธอยิ้มด้วยใบหน้าไร้เดียงสามีเสน่ห์และ ไม่อยากยุ่งด้วย “เรื่องเมื่อกี้ฉันจะทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ท่านเซียวไม่ต้องกังวล”

ท่านเซียวโกรธจัด ทำไมทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น! ยัยบ้าน เธอไม่มีปฏิกิริยาอะไรกับเขาเลยสักนิดเหรอ?

กายเปลือยของท่านเซียวยืนขึ้นตรงหน้าเธอ หันหน้าไป ทางเธอ เหมือนจงใจ หางตาฉู่ลั่วหานเห็นโดยไม่ได้ตั้งใจ กัดปากอย่างเผลอตัว

ถ้าบอกไม่มีปฏิกิริยาเลย นั่นไม่จริง

“เธอหลบไม่พันหรอกลั่วหาน”

เขาเยาะเย้ยเธอตามอำเภอใจ จากนั้นก็ค่อยๆ เอาผ้า ขนหนูพันรอบเอว ก้าวขายาวเดินออกจากห้องน้ำไป

ไม่นานด้านนอกก็มีเสียงออดอ้อนของโม่หรูเฟยดังเข้ามา “ท่านเซียว ทำไมพี่มาอาบน้ำที่นี่ล่ะ? ห้องน้ำข้างบน สบายกว่านี้อีก ถ้าพี่อยากอาบน้ำ ฉันช่วยพี่เติมน้ำได้นะ”

“เห็นเธอหลับอยู่” เสียงเขาเย็นชานิดหน่อย หางตาไม่ มองด้านหลังอีก เดินขึ้นไปชั้นสองทันที

“พี่เซียวดีกับฉันจัง แต่คราวหน้าไปอาบน้ำชั้นบนเถอะ ฉัน กับลูกไม่เป็นอะไร ฉันก็ตื่นมาสักพักแล้วด้วย”

เสียงนั้นค่อยๆ ไกลออกไป ฉู่ลั่วหานถอนหายใจอย่าง โล่งอก แต่ในใจหนักอึ้งและหายใจไม่ออก

กลับห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก็เป็นเวลาเจ็ดโมงกว่าแล้ว เธอ ต้องรีบกลับไปที่โรงพยาบาล

ออกจากประตูไป โม่หรูเฟยก็เดินมาจากหน้าบันได “ฉู่ ลั่วหาน เฮ้ ไปทำงานเหรอ พี่เซียวอาบน้ำอยู่ข้างบน เขา นี่จริงๆ เลยนะ ตื่นเช้าขึ้นมาก็อยาก….ฮ่าๆ ตอนนี้กำลัง ทำความสะอาดอยู่ ฉันปวดเอวนิดหน่อย ไม่รู้ว่าจะกระทบ กับเด็กหรือเปล่า”

ฉู่ลั่วหานใช้นิ้วจับกระเป๋าแน่น ดังนั้นเมื่อครู่นี้หลังจากที่เขาออกไปก็คือไปเสพสังวาสกับโม่หรูเฟยข้างบนเห

รอ?

“ทารกในครรภ์ยังไม่มั่งคงสามเดือน พยายามหลีกเลี่ยง หน่อย” จู่ลั่วหานกัดฟัน ขมับมีเส้นเลือดปูดทันที

โม่หรูเฟยแสร้งทำเป็นยิ้มขวยเขิน “ก็จริง แต่เขาไม่อยู่ บ้านหลายวันเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ผู้ชายน่ะนะมีไฟมากไป หน่อย เมื่อคืนบวกกับเมื่อเช้านี้ทำเกินไปหน่อย ฮ่าๆ คราว หน้าฉันจะเตือนเขาให้เบาลงหน่อยแล้วกัน”

คู่ลั่วหานกลั้นความโกรธและความเศร้าไว้ในช่องท้อง หัน ตัวไปที่ห้องโถงเพื่อเปลี่ยนรองเท้า

“ปึง” ปิดประตูคฤหาสน์ คู่ลั่วหานออกจากประตูไปสีหน้า ก็เกร็งไม่ไหวอีกแล้ว หลับตาลงอย่างใจสลายพยายาม ปรับลมหายใจ

ก่อนหน้านี้ยั่วเย้ากับเธอในห้องน้ำ ภายหลังก็ไปรักใคร่ กับเธอ ในใจหลงเซียวสนใจเธอสักนิดไหม? ถ้าสักนิด เดียวคงไม่ทำเรื่องแบบนี้

หายใจเข้าลึกๆ ฉู่ลั่วหานแทบวิ่งไปที่โรงจอดรถ ขับรถpoloคันเล็กของเธอออกไป

โม่หรูเฟยเห็นประตูที่ถูกปิดอย่างแรง ก็ยกยิ้มอย่างภาค ภูมิใจ “ทำให้เร็วๆ หน่อย เดี๋ยวคุณชายจะลงมา เตรียม อาหารเช้าให้พร้อม!”

เธอไม่อยู่บ้านทานอาหาร ดีจริงๆ เลย!

หลงเซียวเปลี่ยนเป็นเสื้อเชิ้ตกางเกงสูทตัวสะอาด โม่ หรูเฟยเดินเข้ามาควงแขนเขา “พี่เซียว ทานอาหารเช้าได้ แล้ว”

ท่านเซียวตรวจสอบห้องรับแขก ห้องอาหารและทางเดิน ไม่เห็นเงาฉ่ลั่วหาน

ป้าเฉินหยิบชามและตะเกียบสามชุด เพิ่งวางได้สองชุด โม่หรูเฟยก็ยิ้มพูด “ป้าเฉิน จู่…เธอไม่อยู่บ้านกินข้าวเช้า เตรียมแค่สองชุดก็พอ ทำต่อสิ”

ท่านเซียวแกะมือเธอออกอย่างไม่แยแส ใบหน้าที่ไม่มี ความสั่นไหวไม่ปรากฏอารมณ์ใดๆ เลยสักนิด ชุดเดียวก็ พอ ฉันต้องรีบไปประชุมที่บริษัท”
สีหน้าโม่หรูเฟยไม่พอใจทันที “กินข้าวเช้าก่อนไหม? ธุระ ในบริษัทสำคัญกว่าสุขภาพที่ไหนกัน? ฉันให้ครัวเตรียม ของโปรดพี่ด้วยนะ ชิมหน่อยสิ”

โม่หรูเฟยพยายามเต็มที่เพื่อเอาชนะหัวใจหลงเซียว เธอ โหยหาความสนใจและความสงสารของหลงเซียว และยิ่ง กระตือรือรันที่จะได้รับความรักจากเขาเธอพยายามจับแขน เขาเพื่อแนบเข้าลำตัวเขาอีกครั้ง

หลงเซียวไม่มองอาหารเลย รังเกียจโม่หรูเฟยมากขึ้น เรื่อยๆ แกะมือเธอออกและก้าวเท้ายาวออกไปจากโต๊ะ อาหาร ไม่ต้องหรอก เธอกินไปเถอะ”

หลงเซียวนั่งเบาะรถโรลส์รอยซ์ จับพวงมาลัยสองมือ ต่อยลงไปอย่างโกรธเคือง

เธออยากทำอะไรกันแน่?

แต่งงานกับเขา ก็อยากได้ทรัพย์สินของเขา ต้องการ พึ่งพาอำนาจตระกูลหลงไม่ใช่หรอ แต่ทำไมตอนนี้เขาไม่ แน่ใจเลยสักนิด

ฉู่ลั่วหาน เธอต้องการอะไรกันแน่? สิ่งที่เธอต้องการถ้าฉันมี ฉันก็ให้เธอได้หมด

แต่อย่างเดียวที่ฉันให้เธอไม่ได้คือใบหย่า

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ