ตอนที่ 66 อยู่บนเตียงมีคุณธรรมแบบนี้จริงๆ

ตอนที่ 66 อยู่บนเตียงมีคุณธรรมแบบนี้จริงๆ

เตียงเดียวกัน!

ประโยคนี้กระแทกหัวจู่ลั่วหานพร้อมฟ้าร้องอย่างไม่ต้อง สงสัย ดังก้องอยู่ในหัว หลงเชียวเป็นบ้าอะไร?

สามปีแล้ว แยกกันอยู่ นอนเตียงแยกกันเป็นกิจวัตรอยู่ แล้ว จู่ๆ วันนี้เขาอยากทำลายรูปแบบ ลองเชิงเหรอ? ล่อ ใจ? เป็นความอัปยศ?

สีหน้าจู่ลั่วหานเปลี่ยนไปพร้อมกับความสงสัยในใจ ชาย ร่างสูงเซ็กซี่ก้าวเดินไปที่ห้องน้ำ

เสียงน้ำกระเซ็นด้านในทำให้ฉู่ลัวหานคิดฟังซ่าน

ในขณะนี้ โทรศัพท์หลงเซียวที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงก็ ดังขึ้น จู่ลั่วหานโผล่ศีรษะไปดู โม่หรูเฟยโทรมา

จู่ลั่วหานมองไปที่ประตูห้องน้ำ ยิ้มร้ายบนใบหน้า ยื่นมือ

ไปเปิดโทรศัพท์เขา
“ท่านเซียว คุณยังไม่นอนเหรอ? คิดถึงฉันไหม? ฉันกับ

ลูกคิดถึงคุณมาก….”

โอ้!!

เสียงหวานปนขมขื่นดังเข้ามารู้สึกคลื่นไส้จู่ลั่วหานขมวด คิ้ว ฟังต่อไปอย่างเงียบๆ โม่หรูเฟย เธอคิดจะเกี้ยวพาราสี เขาอย่างไร?

โม่หรูเฟยนอนบนเตียงเจ้าหญิง ฝั่งตรงข้ามเตียงมีรูปถ่าย ติดผนังมากกว่าครึ่ง เธอชื่นชมตัวเองในภาพ รูปลักษณ์ไร้ ตำหนิสะอาด ขนตายาวชัดเจน ริมฝีปากแดงนิดหน่อย ด้าน ล่างขาเรียวยาวมีริบบิ้นบังไว้ เหมือนหญิงสาวที่เย้ายวน

“พี่เซียว วันนี้ภาพมาแล้ว ภาพถ่ายได้สวยมาก พี่ต้องชอบ แน่ๆ ฉันเห็นแผนผังคฤหาสน์แล้ว ภาพนี้ฉันให้พวกเขาทำ ออกมาสองรูป กลับไปจะเอาหนึ่งรูปไปติดที่ผนังทางเดิน คฤหาสน์ได้

อยากเอารูปไปแขวนที่คฤหาสน์เหรอ? คฤหาสน์คือห้อง หอของพวกเขา โม่หรูเฟยเข้ามาได้จริงๆ เหรอ?เฮอะ!

ทางนั้นไม่ได้ตอบสนอง โม่หรูเฟยมองหน้าจอโทรศัพท์

ยังไม่ได้วางนี้หน่า

“ท่านเชียว คุณฟังอยู่หรือเปล่า?”

ฉู่ลั่วหานเอนกายบนเตียงใหญ่สไตล์ยุโรป เอียงปาก หัวเราะเยาะ “พี่เซียวเธอกำลังอาบน้ำอยู่ มีอะไรเหรอ พี่ สะใภ้จะบอกให้เอง”

โม่หรูเฟยสะดุ้ง เสียงหวานเมื่อครู่นี้กลายเป็นเสียงคำราม ทันที “ฉู่ลั่วหาน! แกมีโทรศัพท์พี่เซียวได้ไง! แก….อยู่ คฤหาสน์เหรอ?!”

ลั่วหานมองประตูห้องน้ำ “ฉันไม่ได้อยู่แค่ในคฤหาสน์นะ ยังอยู่ห้องเดียวกับพี่เซียวเธอด้วย พี่เซียวเธอกำลังอาบน้ำ อยู่ อยากได้ยินเสียงอาบน้ำเขาไหมล่ะ เสียงน้ำไหลเซ็กซี่ มาก”

โม่หรูเฟยคว้าหมอนขึ้นมาเอานิ้วจิกหมอนสีทองอย่าง รุนแรง เกือบจะฉีกด้ายออกมา “ฉู่ลั่วหาน ยัยชั้นต่ำ วาง โทรศัพท์พี่เซียวลงเดี๋ยวนี้!”
“ฮ่า โม่หรูเฟย เก็บแรงไว้เลี้ยงดูลูกเถอะ ไม่อย่างนั้น เดี๋ยวได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง ฉันกลัวเธอจะยิ่งรับไม่ได้”

ู่ลั่วหานประมาณการออกมาของหลงเซียวในใจ ต้องวาง สายก่อนหน้านั้น

โม่หรูเฟยทุบหมอนลงพื้นดัง “พรึบ” “จู่ลั่วหานแกกล้ายั่ว พี่เซียวเหรอ ทำไม? อยากใช้วิธีร้ายกาจนั้นอีกเหรอ? หน้า ไม่อาย!”

ฉู่ลั่วหานทำเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชา “ช่างเถอะ โม่หรูเฟย ไม่ใช่ฉันไม่รู้นะว่าเธอใช้วิธีไหนในการปืนขึ้นเดียงเขา ถ้า ไม่อยากด่าตัวเองทางอ้อมก็หยุดซะ”

น้ำด้านในหยุดแล้ว คู่ลั่วหานต้องจบบทสนทนา

“จู่ลั่วหาน ถึงเธอจะใช้วิธีการเดิมๆ พี่เซียวจะไม่ทิ้งฉัน และลูก!”

“งั้นฉันก็อวยพรให้เธอ เป็นเมียน้อยก็ไม่แย่นะ สุภาพกับ ฉันหน่อย บางทีหลงเซียวอาจจะได้สิทธิ์ในการดูแลเลี้ยงดู เด็กในอนาคต แม่เลี้ยงอย่างฉันจะได้ดีกับเขาหน่อย อีกอย่าง โม่หรูเฟย ดึกๆ มารบกวนชีวิตสามีภรรยา คนอื่นไม่ดีเลยนะ ไปนอนเถอะ”

พูดจบ จู่ลั่วหานก็วางสายไป

ท่านเซียวห่อผ้าขนหนูออกมา ผมยังเปียกอยู่เล็กน้อย ด้านบนขายาวเซ็กซี่มีผ้าขนหนูสีขาว มันสั่นเบาๆ ตามการ เดิน ดูเหมือนจะหลุดได้ทุกเมื่อ

เจ้าเสน่ห์ ….จริงๆ

“เมื่อก็โม่หรูเฟยโทรมา” จู่ลั่วหานอ่านหนังสือต่อเหมือน

ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ท่านเซียวก็ไม่มีการตอบสนองอะไร “พูดว่าไงบ้าง”

ฉู่ลั่วหานพูดห้วนๆ ไม่มีอะไร ส่งความคิดถึงถึงคุณ”

ท่านเซียวขมวดคิ้ว “จู่ลั่วหาน เธอเป็นผู้หญิงหรือเปล่า?”

หรือพูดว่า เป็นผู้หญิงของเขาหรือเปล่า?
ฉู่ลั่วหานเงยศีรษะขึ้นมาจากหนังสือ ทุกครั้งที่เห็นหุ่น เขา ฉู่ลั่วหานจะสมองขัดข้อง เลยรีบเบนสายตาออกอย่าง รวดเร็ว “หรือคืนนี้ท่านเซียวนอนเตียงเดียวกับผู้ชาย?”

ท่านเซียวอยากจะบีบคอเธอให้ตายจริงๆ!

“จู่ลั่วหาน เธอรนหาที่ตาย รู้ไหม?” เดือนด้วยความใจดี อย่างเกรี้ยวกราด

สี่ทุ่มแล้ว จู่ลั่วหานกัดฟันเอาหนังสือไว้ข้างๆ “ฉันรู้ว่าฉัน กำลังทำอะไร ท่านเซียว ขอบคุณที่ซื้อเตียงใหญ่ขนาดนี้ แบ่งครึ่งแล้วยังกว้างมาก”

เธอหลีกเลี่ยงแขนที่บาดเจ็บ เข้าไปในผ้าห่มแนบข้างๆ เตียงใหญ่ นอนลงเหมือนท่อนไม้

เตียงใหญ่Kingsize เธอนอนแค่ไม่กี่สิบเซนติเมตร ร่าง บางเหมือนแขวนอยู่ที่ขอบเตียง เหลือพื้นที่ขนาดใหญ่ ทั้งหมดให้หลงเซียว

ท่านเซียวเอาผ้าเช็ดตัวออก ภายใต้แสงสว่าง ร่างกาย ผู้ชายคนนี้เหมือนรูปปั้นเดวิด!
เซ็กซี่และมีเสน่ห์มาก!

ภายใต้ไฟโคมระย้าคริสทัลหรูหรา ไม่สามารถละสายตา จากความเซ็กซี่ของชายหนุ่มได้

หยุด!

่ลั่วหาน เธอไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!

ท่านเซียวกระตุกปากบาง “เธอ สีหน้าเธอมันทรยศเธอ แล้ว เธอชอบหุ่นฉันมาก”

ลั่วหานยืดคอให้ตรง “ฉันชอบกินเนื้อหมูด้วยล่ะ!”

ท่านเซียว : ”

ผ้าห่มสำหรับสองคน เธอใช้แค่นิดเดียว ท่านเชียวยื่นมือ ออกไปดึงผ้าห่มแล้วเข้าไปนั่ง ขมวดคิ้วเป็นปม เป็นครั้ง แรกในชีวิตที่ท่านเซียวรู้สึกว่าเตียงเดี่ยวดีที่สุด

มีทางช้างเผือกกั้นอยู่ตรงกลาง นี่ถือว่านอนเตียงเดียวกัน

เหรอ?
ท่านเซียวมองผ้านวมที่นูนขึ้นเล็กน้อยทางนั้นของเธอ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มานี่”

่ลั่วหานกำลังดิ้นรนในใจอยู่พักหนึ่ง เธอไม่สงวนท่าที เพราะกลัวความหื่นกระหายของเขาจะมาอย่างไม่ทันตั้งตัว แต่ตอนนี้แขนเธอบาดเจ็บอยู่ เธอต้องการฟื้นตัวโดยเร็ว ที่สุด แต่หลงเชียวพอขึ้นเตียงแล้วจะโหดร้ายอย่างเหลือ เชื่อ ต้องทำให้บาดเจ็บถึงสองครั้ง

คิดๆ แล้ว ไม่สามารถประนีประนอมได้

“ฉันนอนที่นี่ดีมากแล้ว ท่านเซียว ดึกแล้ว ปิดไฟนอน เถอะ” เธอเอามือที่ไม่ได้รับบาดเจ็บจับผ้าห่มไว้ เพราะเธอ ปกปิดแค่ส่วนบนของร่างกาย เผยให้เห็นส่วนที่อยู่ใต้เข่า สองเท้าอยู่บนที่นอนวางลักษณะทแยงมุม น่องและเท้า ขาวอยู่ระหว่างชุดผ้าปูที่นอนสีดำแวววาวขับให้ดูนุ่มนวล ละเอียดอ่อนมากขึ้น

หลงเซียวสั่งครั้งที่สองอย่างใจร้อน “มานี่ นี่ไม่ใช่การ ปรึกษาหารือกับเธอนะ”

ลั่วหานไม่สนใจ “ท่านเซียว ตอนนี้ฉันบาดเจ็บและป่วย อยู่ ช่วยอะไรคุณไม่ได้ ถ้าต้องการจริงๆ คุณก็ทำเอง”

ยัยทีม คิดเรื่องนี้อยู่จริงๆ ด้วย

ท่านเซียวเอนกายพิงหัวเตียง ความเดือดดาลทั่วร่างกาย “ตอนนี้เธอต้องทำตามเงื่อนไข ถ้าไม่อยากให้บริษัทจู่ชื่อ โดนแฉเธอรู้ว่าตัวเองควรทำยังไงนะ”

สิ่งที่เขาต้องการให้เธอทำ คือสิ่งนี้จริงๆ?

หลงเชียวคุณจอมวางแผนขนาดนี้ไม่ได้นะ!

ลั่วหานกัดฟันขาวเข้าด้วยกัน ขยับไปทางเขา ได้…. ยัง!”

ท่านเชียวตรวจสอบระยะทางด้วยสายตา พูดอย่างไม่ หนักไม่เบา เธอว่าไงล่ะ?

ฉู่ลั่วหานขยับอีกครั้ง ได้หรือยัง?”

ท่านเซียวอารมณ์ไม่ชุ่มชื้น ทนไม่ได้ที่จู่ลั่วหานพูดไร้ สาระแบบนี้ ดวงตาเย็นชามองมือที่บาดเจ็บของเธอ”ฉันคิดว่าเธออยากเจ็บมากกว่านี้”

คู่ลั่วหานโกรธจัด ลุกขึ้นนั่งจากผ้าห่มอย่าง “รุนแรง” เท้า เหยียบลงบนที่นอนที่ยืดหยุ่นสุดๆ เกิดหลุมเล็กๆ สองหลุม ขาเรียวยืนอยู่ตรงหน้าเขา ดวงตามองไปที่ท่านเซียวจาก ไกลๆ

ท่าทางนั้นเหมือนจะม้วนแขนเสื้อต่อยคน

ท่านเซียวดวงตาเป็นประกาย มองตามขาเธอขึ้นไป อาการบาดเจ็บที่หัวเข่าหายแล้ว แต่มีรอยแผลเป็นสีน้ำตาล

จางๆ

ผู้หญิงคนโกรธจัดแล้ว เขารอการเคลื่อนไหวก้าวต่อไป

ของเธออย่างอดทน

ใครจะไปรู้ หลังจากท่านเซี่ยวเตรียมพร้อมแล้ว จู่ๆ ฉู่ล วหานก็ระงับความโกรธในดวงตาไว้ เดินไปข้างกายเขา นั่ง ลงบนบั้นท้ายเขา “คุณเรียกฉันมา อย่ามาเสียใจทีหลังแล้ว กัน”

ท่านเซียวจ้องมอง “ขู่ฉันเหรอ? ดีมาก”
โชคดีที่แขนที่ไม่ได้รับบาดเจ็บไม่ได้อยู่ข้างเขา ในใจรู้สึก ปลอดภัยเล็กน้อย นอนหงาย กางแขนกางขาตัวเองออก หลับตาและพูดขึ้นด้วยจิตวิญญาณที่ตายแล้ว “อยากทำ อะไรก็เร็วๆ เสร็จแล้วจะได้รีบนอน”

คราวนี้ท่านเซียวโกรธจริงๆ แล้ว! เขาบีบแขนเธอที่ใกล้ แขนตัวเอง ดวงตามืดครื้มมีความโกรธพุ่งออกมา “เธอ อยากเหรอ?”

“ฉันไม่อยาก!” คุณไม่ใช่หรือไง!

ไม่อยากก็หุบปาก!”

หม? ไม่จริงมั้ง? คืนนี้เขาไม่ทำเหรอ?

ก่อนที่เธอจะได้ข้อสรุปเขาก็ปิดไฟ ปกปิดความสง่างาม ในห้อง ท่ามกลางความมืด คู่ลั่วหานได้กลิ่นลมหายใจของ ผู้ชายใกล้ๆ กลิ่นอากาเว่บนร่างกายหลงเซียว มีความตื่น เต้นและความงดงามของทุกอารมณ์ ล้วนกลายเป็นหอบ หายใจทุมต่ำ

เขาไม่พูดอะไร เธอก็ไม่พูดอะไร นอนราบไปด้วยกันครึ่ง หนึ่ง ฉ่ลั่วหานพยายามให้ลมหายใจตัวเองไม่วุ่นวาย นิ้วจับชุดนอนตัวเอง สงบสติอารมณ์

ไม่นาน ลมหายใจผู้ชายข้างกายก็สม่ำเสมอ ดูเหมือนเขา จะหลับไปแล้ว

แสงจันทร์อันมีเสน่ห์ เธอมองเขาเบาๆ มุมปากเธอยกขึ้น อย่างเผลอตัว ไม่รู้ว่าหลงเซียวคิดจะทำอะไร แต่เธอสนุก กับความเงียบในช่วงเวลานี้ ถึงขั้นคิดว่าจะดีมากถ้าเวลา หยุดอยู่ตรงนี้

ไม่นาน จู่ลั่วหานก็หลับไปด้วยกลิ่นหอมบนร่างกายเขา

นอนถึงกลางดึก หลงเซียวก็ตื่น เขาโดนอะไรบางอย่าง ทับจนทำให้เขาตื่น

ยกขาขึ้นมา เขารู้สึกถึงร่างกายมากกว่าครึ่งตัวของสาว น้อยทับขาตัวเองอยู่ ขาข้างหนึ่งเธออยู่บนตัวเขา อีกข้าง หนึ่งยื่นไปอีกด้านหนึ่งของเตียงด้วยท่าทางโอเวอร์ มือจับ ชุดนอนเขา เอาศีรษะซุกในเอวเขาแล้วหลับเหมือนตาย

ท่านเซียวขมวดคิ้วแน่น!
ยัยที่ม นี่มันท่านอนอะไร! คู่ลั่วหาน คุณหมอจู่ หญิงแกร่ง ที่มักจะเย็นชาโอ้อวดและมั่นใจ อยู่บนเตียงมีคุณธรรมแบบ นี้เหรอ?

ท่านเซียวเอาขาออกจากตัวเธอ นั่งครึ่งหนึ่งแล้วดึงเธอ ขึ้นมาวางศีรษะเธอกลับไปบนหมอนวางแขนเธอที่ได้รับ บาดเจ็บไว้อย่างดี ในที่สุดหญิงสาวก็กลับมานอนท่าเมื่อครู่ นี้อีกครั้ง

แต่แค่ครึ่งชั่วโมง เธอก็คลานมาหาเขาเหมือนปลาหมึก

อีกครั้ง!

ท่านเซียวมองเวลา ตีสาม ผู้หญิงคนนี้อยากทรมานให้

ตายหรือไง!

เขาเลยนอนตะแคง ขายาวใหญ่หนีบขาเธอเอาไว้ไม่ให้ โอกาสเธอพลิกตัว มือใหญ่โอบเอวเธอไว้ หลีกเลี่ยงแขน เธอ กอดจู่ลั่วหานไว้แน่น

เมื่อท่านเซียวทำสิ่งเหล่านี้จบแล้ว ถึงได้รู้ว่าจู่ลั่วหานแนบ อยู่ในอ้อมแขนเขา ผมยาวสลวยอยู่บนแขนเขา ใบหน้า สวยแนบชิดหน้าอกเขา กลิ่นหอมของดอกการ์ดิเนียปะทะ เข้าหน้า
หลังจากดมแล้วหัวใจรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข

กอดเธอไว้ หลับสนิท ท่านเซียวอาจจะไม่ได้สังเกตตัว เองเลยว่า คืนนี้เป็นคืนที่ย่ำแย่ที่สุดแต่ก็เป็นคืนที่หลับ สบายที่สุดในรอบสามปีของเขา

“เธอ ฉันจะทำยังไงกับเธอดี? เธอบอกฉันได้ไหม?” เขา โอบแขนใหญ่รอบเอวเธอ หลับตาแล้วพึมพำ

ผู้หญิงในอ้อมแขนพึมพำอะไรบางอย่าง ศีรษะพบหมอน เล็กที่สบายยิ่งกว่า เงียบสงบอีกครั้ง

ท่านเซียวยิ้ม เป็นยิ้มที่ผ่อนคลายที่สุดในรอบสามปี

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ