ตอนที่ 65 คืนนี้ ฉันจะนอนที่นี่

ตอนที่ 65 คืนนี้ ฉันจะนอนที่นี่

ตึกใหญ่MBK สำนักงานประธาน

หลงเซียวนั่งอยู่บนเก้าอี้เจ้านาย บนโต๊ะมีแฟ้มเต็มไป หมด นิ้วมือสะอาดกำลังถือปากกาเซ็นชื่อ ท่านเซียวเซ็น ชื่อตัวเองด้านหลังกระดาษ

มองไปด้านข้าง ใบหน้าหล่อของท่านเซียวหันออกไป นอกหน้าต่าง วิวมุมกว้างครึ่งหนึ่งของเมือง ที่ทรงอำนาจ ของเขา ทำให้ร่างกายเขามีสง่าราศี

จี้ตงหมิงเคาะประตู ด้านในมีเสียงทุ้มต่ำของท่านเซี่ยวพูด

ขึ้น “เข้ามา”

“เจ้านาย เรียกหาผมเหรอ”

จีตงหมิงเข้าประตูไป ยืนมองสำรวจท่านเซียวในวันนี้ ความเย็นชาไปทั่วทั้งร่างจริงๆ ด้วย อารมณ์ไม่ดี ดูเหมือน ท่านเซียวจะโมโหคุณนายอีกแล้ว
หลงเซียวหันกลับมาจากหน้าต่าง มองจี้ตงหมิงด้วย สายตาเย็นยะเยือก เห็นได้ชัดว่าลังเลอะไรบางอย่าง ไม่รีบ พูดออกมา

ขณะที่เขามองไป จตงหมิงก็เสียวสันหลัง ตกใจกลัวจน ตงหมิงไม่กล้าพูดอะไร ทำได้เพียงรอให้ท่านเซียวออกคำ สั่งอย่างเงียบๆ

ดวงตาลุ่มลึกของหลงเซียวมองไปที่กระหม่อมเขา พูด ด้วยน้ำเสียงทุ่มใจเย็น “ไม่มีอะไรอยากพูดเหรอ?”

จี้ตงหมิงยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานโดนถามจนอึ้งไป ทั้งๆ ที่ นายใหญ่เรียกเขามา ตอนนี้กลับมาถามเขาเนี่ยนะ? เขาจะ กล้าพูดอะไรตามอำเภอใจได้ไง

ถ้าพูดอะไรผิดก็จะถูกโยนออกไปนอกหน้าต่าง จีตงห มิงถูมือ บรรยากาศเย็นชาไปหน่อย ความกดอากาศต่ำไป หน่อย ถ้าเขาไม่พูดอะไรบางอย่าง ก็คง….ไม่เหมาะสม จริงๆ

ดังนั้น จีดงหมิงใจกล้าขึ้นมา “เจ้านาย คือ เมื่อกี้หลาย คนด้านนอกกำลังคุยกันเรื่องบริษัทจู่ซื่อในครั้งนี้ ….ฮ่าๆๆ

ฮ่าๆ”
จางหมิงพูดไปครึ่งหนึ่ง ไม่กล้าพูดต่ออีก ทำได้เพียง หัวเราะเยาะเพื่อปกปิดความกระอักกระอ่วนของตัวเอง แต่ ตามความเข้าใจของท่านเซียว แววตาเย็นชาบางอย่างของ เจ้านายเมื่อครู่นี้ดูเหมือนจะคล้อยตาม

“นายว่าไง?”

ท่านเชียววางปากกาเซ็นชื่อลง สองมือวางอยู่บนโต๊ะ จ้องมองจิงหมิง

จ๊กตงหมิงไม่คิดว่าเจ้านายจะถามต่อ กลืนน้ำลาย ไม่กล้า ทำพลาดอีก ใช้คำอย่างระมัดระวัง “ครั้งนี้บริษัทจู่ชื่อเจอ กับปัญหาไม่น้อย ถ้ามันกลายเป็นเลวร้ายขึ้นมา บริษัทฉู่ ชื่ออาจจะล้มละลาย บริษัทจู่ชื่อจริงๆ แล้วแข็งแกร่งแค่ ภายนอก แต่เปราะบาง เจ้านายมีปัญญาเฉียบแหลมก็ต้องรู้ แล้วนี่ครับ ฮ่าๆ ฮ่าๆๆๆ”

เห็นได้ชัดว่าเสียงหัวเราะครั้งสุดท้ายเพื่อเบี่ยงเบนความ สนใจ มิฉะนั้นในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชา แสดงความคิดเห็น เกี่ยวกับครอบครัวพ่อของภรรยาเจ้านาย ไม่ได้รนหาที่ตาย เหรอ?

สองนิ้วโป้งของหลงเชียววนไปรอบๆ หมอกควันกำลังก่อตัวในดวงตาลุ่มลึก ถ้าบริษัทจู่ซื่อล้มละลายในครา เดียว ยัยที่มอย่างจู่ลั่วหานต้องเสียใจตายแน่ๆ

แต่ดูเวลา จะเที่ยงแล้ว ถึงเขาจะชู่ฉู่ลั่วหานให้ขอร้องด้วย ตัวเอง แต่เธอก็ไม่พูดอะไรเลย ท่านเซียวก็ทนไม่ได้ที่จะ เห็นบริษัทจู่ซื่อล้มละลายเหมือนกัน

ให้ตายเถอะ! ท่านเซียวที่ใจเย็นมาตลอด ตอนนี้หงุดหงิด

มาก

“นายไปแผนกที่เกี่ยวข้อง เพื่อความปลอดภัยของบริษัท จู่ชื่อ ให้บริษัทจู่ซื่อเลี่ยงการมีซีน ดึงเงินที่ต้องการจาก บัญชีส่วนตัวของฉัน”

หลงเซียวพูดเสียงทุม จ้องมองนาฬิกาข้อมือพลางเอ่ยสั่ง อย่างไม่เป็นทางการ

จ๊กตงหมิงพอได้ยินว่าท่านเซียวจะยื่นมือไปช่วยตระกูลฉู่ก็ รีบพยักหน้า “ครับ! เจ้านาย!”

หลงเซียวพูดอย่างเย็นชา “รอเดี๋ยว”

จี้ตงหมิงหยุดฝีเท้าหันร่างมาทันที ไม่จริงน่า? เปลี่ยนใจเร็วขนาดนี้เชียว?

ท่านเซียวขมวดคิ้ว “เรื่องนี้อย่าเพิ่งให้เธอรู้นะ”

จี๊ตงหมิงแอบขำในใจ ใบหน้ายังคงไม่แยแสเหมือนเดิม เงยหน้าขึ้นมาอย่างไร้เดียงสา เอ่ยถาม “เธอที่ท่านเชียว พูดถึง ใครเหรอครับ? คุณโม่เหรอ?”

หลงเซียวหยิบเอกสารฉบับหนึ่งขึ้นมาแล้วโยนใส่จี้ตงหมิ งดัง “โครม!” เจ้านี่ใจกล้ามาก!

ไม่อยากตายก็พูดให้มันน้อยๆ”

จี๊ดหมิงรีบโน้มตัวหยิบเอกสารขึ้นมาวางบนโต๊ะเขา “ครับๆๆๆ ผมผิดไปแล้วหัวหน้า ใจเย็นๆ นะ ผมจะรีบไป จัดการ”

เห็นจี้ตงหมิงออกจากห้องทำงานไปแล้ว ท่านเชียวก็พิง เก้าอี้ เวลาบนนาฬิกาข้อมือใกล้จะสิบเอ็ดโมงห้าสิบแล้ว

ดูเหมือนเธอจะไม่โทรมาขอความช่วยเหลือ
ท่านเซียวถอนหายใจเบาๆ เขาทำอะไร? คนแบบู่ลั่วหาน คุ้มกับการช่วยเหลือของเขาตรงไหน?

เธอคุ้มค่าตรงไหน!

คิดถึงตรงนี้ ท่านเซียวก็ลูบคิ้วอย่างหดหู

ในขณะนี้ ที่รีสอร์ทหยีจึง

จู่ลั่วหานกำโทรศัพท์แน่น เธอเดินกลางแดดไม่ต่ำกว่าห้า ร้อยครั้ง เธอถามทุกคนมาหมดแล้ว ลู่ซวงซวงก็ถามคน รู้จักแล้ว คนที่ติดต่อกันได้ ไม่มีใครกล้ารับเผือกร้อนอันนี้

เลย

บัญชีปลอม เลี่ยงภาษี เป็นประเด็นที่ละเอียดอ่อนมากใน ตลาด โดนแล้วก็สะบัดไม่หลุด

หรือว่าเหลือแค่หลงเซียวจริงๆ เหรอ? จู่ลั่วหานกัดปาก มองวิวทิวทัศน์นอกคฤหาสน์ ทิวทัศน์สวยงามมาก แต่เธอ ไม่มีอารมณ์จะชื่นชมมัน

เมื่อเห็นว่าจะเที่ยงแล้ว จู่ลั่วหานตัดสินใจ โทรก็โทร! อย่างไรแล้วเธอก็ยากจนและว่างเปล่า คนอยู่ในมือเขาเขาจะเล่นกลอะไรได้?

เลวร้ายที่สุด….เลวร้ายที่สุดก็นอนกับเขาไม่กี่คืน

เขาเป็นสามีเธอ แต่เธอรู้สึกว่าทุกครั้งที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน เขามักจะใช้วิธีนี้ลงโทษ ในใจรู้สึกหนาวเย็น

จ่า โทรศัพท์บนโต๊ะก็สั่น ท่านเซียวเงยศีรษะขั้นมาจาก กองเอกสาร ในใจรู้สึกตกใจทันที ่ลั่วหานโทรมาจริงๆ เหรอ?

ท่านเซียวทำท่าเดิม มองแสงกะพริบบนหน้าจอโทรศัพท์ ฉู่ลั่วหานแทบไม่ได้โทรหาเขาเลย ทุกครั้งที่โทร สิบครั้งมี แปดครั้งบอกขอหย่า อีกสองครั้งเป็นเรื่องของคนอื่น

ดังนั้นเขาจึงอยากให้เธอกังวลสักครั้ง เขาไม่มาเมื่อเธอ

เรียก

หนึ่งนาทีผ่านไปด้วยความวิตกกังวลและความรีบร้อน จู่ล วหานอึ้ง ไม่มีคนรับโทรศัพท์จริงๆ เหรอ?

ไม่ได้ยิน? ยุ่งอยู่? ประชุม? ออกไปข้างนอก?
จะเที่ยงแล้ว หลงเซียวคุณเปลี่ยนใจชั่วคราวเหรอ!

จู่ลั่วหานโทรมาอีกครั้ง ครั้งนี้ก็เหมือนเมื่อครู่นี้ บอกว่า ไม่มีใครตอบรับในขณะนี้ ตอนนี้ลั่วหานไม่ได้รู้สึกลำบาก ใจในการขอความช่วยเหลือ แต่เป็นความไม่สบายใจใน การถูกปฏิเสธที่จะรับโทรศัพท์

ถ้าหลงเซียวเปลี่ยนใจจริงๆ เธอก็ไม่มีทางอื่นเลยสักนิด

สุดท้าย โทรครั้งที่สาม โทรติดแล้ว!

“หลงเซียว! รบกวนคุณช่วยบริษัทจู่ชื่อด้วย!” เพิ่งโทรติด ฉู่ลั่วหานก็ตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างรีบร้อน คราวนี้ลดความ หยิ่งผยองลงจริงๆ

ท่านเซียวไม่รีบร้อน กดเสียงทุ่มค่อนข้างขี้เล่นนิดหน่อย “จะใช้เงื่อนไขอะไรมาแลกกับฉัน?”

ฉู่ลั่วหานยื่นมือไปเด็ดดอกคามิเลียสีขาวที่บานสะพรั่งบน ระเบียง ไม่มี แค่คุณช่วยบริษัทฉู่ซื่อ อยากได้อะไร….ถ้า

ฉันมี ฉันก็ให้คุณได้”
ดีมาก ในที่สุดสิงโตที่โกรธจัดก็วางอุ้งเท้าของมัน ดู เหมือนการอยู่บริษัทจู่ชื่อที่บริหารครึ่งเป็นครึ่งตายแบบนี้ก็ ไม่ได้แย่อะไร

ท่านเซียวหัวเราะเยาะเบาๆ เข้าไปในหูกลายเป็นความน่า ดึงดูดที่มองไม่เห็น “ดูเหมือนเธอจะรู้ความสามารถตัวเองดี เธอไม่มีอะไรออกมาแลกฉันได้จริงๆ ตอนนี้คิดเรื่องที่เธอ ทำ คิดให้ดี เธอมีความกล้าหาญตรงไหน”

จู่ลั่วหานตะลึง “หลงเซียว ตอนนี้อย่าเพิ่งคิดบัญชีเก่า เที่ยงแล้ว คุณดูเวลาหน่อย”

“ตอนนี้รู้จักร้อนรนใจแล้วเหรอ? จู่ลั่วหาน ก่อนหน้านี้เธอ ทำอะไร?”

ตอนนี้ท่านเซียวชื่นชมสติปัญญาของฉู่ลั่วหานจริงๆ เธอ คิดจริงๆ เหรอว่ามาขอความช่วยเหลือตอนเที่ยง เขาจะ ช่วยทันไหม? เธอคิดว่าเรื่องใหญ่ขนาดนี้เขาจะจัดการได้ ด้วยประโยคเดียว?

ลั่วหาน เธออยู่โรงพยาบาลจนโง่แล้ว

“ฉัน…ฉันไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณ…”
“หม? ถ้าเป็นแบบนี้ ดูเหมือนฉันไม่จำเป็นต้องเข้าไปยุ่ง”

เสียงแผ่วเบาทางนั้นเดือนเธอว่า ท่านเซียวกำลังจะวาง

สาย

“รอเดี๋ยว! ฉันจะบอกว่า ฉันคิดว่าคุณมีวิธี หลงเซียว ถ้า บริษัทจู่ซื่อรอดพ้นไปได้ คุณอยากให้ฉันทำอะไรก็ได้…” เธอกัดฟัน !

ทำอะไรก็ได้?

ท่านเซียวขมวดคิ้ว

เธอปฏิเสธที่จะขอความช่วยเหลือ เขาโกรธ ตอนนี้เธอใช้ น้ำเสียงขอความเมตตา ยิ่งทำให้เขาโกรธ!

“ดีมาก ดูเหมือนเธอจะเข้าใจสถานการณ์ดี บริษัทจู่ซื่อฉัน จะจัดการให้ แต่เธออย่าลืมสิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้นั้นะ ถ้าเธอ ขัดขืนฉันครั้งเดียว ฉันจะทำลายมันด้วยนิ้วเดียว”

ฉู่ลั่วหานกำโทรศัพท์แน่น ตัวโทรศัพท์โดนเธอกำจนร้อน

ไม่ต้องเป็นห่วง!”
บ่ายสองโมงกว่า คู่ลั่วหานเห็นข่าว การทำบัญชีปลอม และการเลี่ยงภาษี กลายเป็นความประมาทของพนักงาน บัญชีที่คำนวณผิดพลาด ภาษีทั้งหมดที่ต้องถูกชำระได้ สร้างขึ้นแล้ว บริษัทจู่ชื่อได้คลี่คลายความวิกฤตได้อย่าง สิ้นเชิง

คู่ลั่วหานล้มนั่งโซฟา กุมหน้าอกหายใจหอบ หลงเซียว ทำไมเป็นคนที่ทรงพลังขนาดนี้?

คดีที่สร้างความตื่นตระหนกให้กับกระทรวงยุติธรรม หลายฝ่าย มันถูกเขาตัดสินได้อย่างง่ายดาย เบื้องหลังเขา มีอำนาจมากแค่ไหนกัน?

แต่ต่อไปนี้ ชีวิตของคู่ลั่วหานจะยากลำบากแล้ว

ตลอดช่วงบ่าย เธอรอหลงเซียวกลับมาอย่างกระสับ กระส่าย เธออยากให้เขากลับ แต่ก็ไม่อยากให้เขากลับ

หลังจากความขัดแย้งไม่กี่ชั่วโมง รถเบนท์ลีย์สีดำก็กลับ

มาจากนอกคฤหาสน์

คนรับใช้เดินเข้าไปทักทาย ตามมารยาทของตระกูลหลง ลั่วหานก็ต้องออกไปต้อนรับเช่นกัน ยืนอยู่หน้าประตู เธอเห็นหลงเซียวลงจากรถอย่างโอ่อ่า เดินมา

เหมือนสายลม

ยามพระอาทิตย์ตก ใบหน้าหล่อเหลาของเขา ทำให้

อบอุ่นหัวใจ

“คุณชาย”

“สวัสดีค่ะคุณชายใหญ่”

เหล่าคนรับใช้โน้มตัวทักทายเขา แต่ท่านเซียวเดินมาถึง ข้างจู่ลั่วหานจู่ลั่วหานดิ้นรนอยู่นาน ไม่พูดอะไรสักคำ

ท่านเซียวเร่งจังหวะการเดินอย่างใจร้อน ดื้อรั้นเข้ากระดูก มันเปลี่ยนแปลงไม่ได้สินะ จู่ลั่วหาน

ช่วงอาหารค่ำไม่มีการสนทนาระหว่างทั้งคู่ เขาไม่ได้เอ่ย ร้องขอเธอก่อน เธองงมาก

หลังอาหารเย็น หลงเซียวเข้าไปในห้องทำงาน ฉู่ลั่วหา นมีคนรับใช้ปรนนิบัติอาบน้ำ เปลี่ยนชุดนอนและกลับห้อง

ไป
เขายังอยู่ห้องทำงาน ไม่ขยับเลยสักนิด

หรือวันนี้ผ่านไปแบบนี้? ท่านเซียวยุ่งจนลืมไปแล้ว?

เห็นได้ชัดว่าเธอคิดง่ายเกินไป

จู่ลั่วหานนั่งบนเตียง กางหนังสือแพทย์เพื่อค้นหาข้อมูล ทำวิทยานิพนธ์ หลังจากนั้นสักพักคนรับใช้ก็ถือชุดนอนตัว ยาวของท่านเซียวกองซ้อนกันเดินเข้ามา

วางบนโซฟาโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เกิดอะไรขึ้น?

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ท่านเซียวก็เข้ามาในห้องนอน เปลื้องผ้าต่อหน้าจู่ลั่วหาน

“หลงเซียว คุณทำอะไร?”

ท่านเซียวมองเธอเรียบๆ “มองไม่ออกเหรอ?”

“มองออกถึงถาม ฉันนอนที่นี่ คุณนอนข้างล่าง คุณมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ