ตอนที่ 53 เทพธิดา เธอรีบกลับมา

ตอนที่ 53 เทพธิดา เธอรีบกลับมา

ฉู่ลั่วหานใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงในการทำความสะอาด ดอกกุหลาบภายในห้องคนไข้ทั้งหมดออกไป

ดอกกุหลาบจำนวนมากอยู่ในถังขยะที่วางด้านนอก เต็ม ถังเขียวขนาดใหญ่ ดอกไม้และใบไม้ล้นออกมาจากฝา กลิ่นดอกไม้กระจายทั่วสถานที่

หนึ่งนาทีก่อนยังเป็นสัญลักษณ์แห่งความรักใคร่ ชะตา กรรมนี้ถูกเขียนขึ้นมาใหม่ในนาทีนี้ จู่ลั่วหานมองดู กุหลาบที่ถูกทั้ง หันตัวเดินไปด้วยใบหน้าไร้อารมณ์

เขาอยากใช้วิธีนี้ทำให้เธอเสียเกียรติ ถ้าอย่างนั้นเธอก็ เพิกเฉยมันให้เขาได้เห็น

“หมอจู่ คุณจะไปไหน? หมอที่วินิจฉัยโรคหายไปแล้ว คนไข้ที่ยื่นบัตรคนไข้กำลังรวมตัวโวยวายคุณ”

จ้าวเหมียนเหมียนพูดอย่างโอเวอร์ พยายามเลียนแบบความเอิกเกริกเมื่อครู่นี้ จู่ลั่วหานร้องออกมา เธอจำ

ได้

“เดี๋ยวฉันไป คนไข้กำลังต่อคิวใช่ไหม?”

เห็นท่าทางกังวลของจู่ลั่วหาน จ้าวเหมียนเหมียนก็ หัวเราะคิกคัก “ฮ่าๆ หมอจู่ยังมีอารมณ์แปรปรวนเป็น เหมือนกัน ไม่ต้องเป็นห่วงนะ โลกสงบสุขผู้คนก็สบาย ดี ตอนแรกเธอมีปัญหา แต่รองคณบดีเตรียมคนไปตรวจ โรคด้วยตัวเองแล้ว คุณไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ”

ทำไมเป็นถังจิ้นเหยียนอีกแล้ว?

เหมือนเขารู้จักชีวิตของเธอดี ความรู้สึกนี้ ไม่ดีเลย

จ้าวเหมียนเหมียนลูบแขนเธออย่างลึกลับ พูดซุบซิบ “หมอจู่ รองคณบดีเราหน้าตาดี และเหมือนจะดูแลคุณดี มากด้วย ปิดกั้นนักข่าวให้คุณ แถมเตรียมการตรวจโรค แทนคุณอีก มีความรักใคร่!”

“แสดงให้เห็นว่ารองคณบดีทำงานได้ดี ตั้งใจและรับผิด ชอบ ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด”
ฉู่ลั่วหานสองมือล้วงกระเป๋า รู้สึกไม่สบายตัวเหมือนมี หนามที่มหลังตลอดทาง เจ็บจนขมวดคิ้ว สันสูงบนเท้าก็ คดเคี้ยวหลายครั้ง เกือบจะล้ม

จ้าวเหมียนเหมียนยื่นมือไปพยุงเธอ “เป็นอะไร? คุณ เท้าแบนเหรอ?”

ชินกับการสนิทกับคนอื่นนอกจากลู่หวซวงมากเกินไป แต่เธอก็ควบคุมได้ “เหนื่อยไปหน่อย ได้นอนก็คงจะดี”

“ทำฉันตกใจหมด คิดว่าช่วงนี้คุณโดนทรมาน เท้าก็ ทรมานเหมือนกัน หมอฉู่ ถูกนักข่าวสัมภาษณ์ และมีการ ดูแลของรองคณบดี รู้สึกสวยงาม!”

จ้าวเหมียนเหมียนควงแขนฉู่ลั่วหาน เดินไปก็ยังไม่ พอใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่กี่วันนี้ ฉู่ลั่วหานรู้สึกอึดอัดใจ ตลอดทางที่ถูกควงแขน เธอไม่ชอบสัมผัสร่างกายกับคน อื่น อึดอัดใจเหมือนถูกอุ้งมือข่วน

ในที่สุดก็เลิกงาน จู่ลั่วหานเปลี่ยนชุด กระดุมหนึ่งของ เสื้อคลุมขาวหลุดออกมา เธอขมวดคิ้ว ม้วนเสื้อผ้าแล้วโยนลงถังขยะ!

ฉู่ลั่วหานเพิ่งออกจากประตูโรงพยาบาล โทรศัพท์ก็ดัง ขึ้น พอเห็นชื่อ เธอก็แสยะยิ้ม

คราวที่แล้วเธอพูดไม่ออก ดูเหมือนจะดีขึ้นแล้ว “ว่า”

คู่ซีหรานหัวเราะเยาะในโทรศัพท์ “จู่ลั่วหาน พี่สาวสุด ที่รักของฉัน เธอขายหน้าจริงๆ ผู้ชายของตัวเองอุ้มผู้ หญิงอื่นไปต่อหน้าสื่อข่าว ทั้งภรรยาอย่างเธอไว้ ยอด เยี่ยมจริง! ชื่นชม ฮ่าๆ ชื่นชม!”

คู่ซีหรานปากไม่เคยพูดจาดีอยู่เสมอ เธอขับรถต่อไป เสียบหูฟังบลูทูธ “พูดไร้สาระจบยัง? จบแล้วจะวางสาย!”

“ทำไมรีบ? เธอคิดว่าฉันสนใจเรื่องเน่าๆ ของเธอหรือ ไง? ฉันรอให้เธอและแม่เธอโดนเตะออกจากตระกูลหลง อยู่ ถึงตอนนั้นเธออย่าตายน่าเกลียดไปล่ะ ทำให้คน ตระกูลจู่ขายหน้า”

“ดูเหมือนเธอจะโทรมาไร้สาระ! หน้าไม่อาย ฉันไม่มีอารมณ์ฟัง”

เธอยื่นมือกำลังจะถอดหูฟัง

“จู่ลั่วหาน วันเสาร์วันเกิดแม่ฉัน ตระกูลจู่เป็นเจ้าภาพ จัดงานเลี้ยงที่โรงแรมดี้เหาอย่าลืมกลับมาเข้าร่วมงาน เลี้ยงล่ะ ส่วนหลงเชียว….ดูแล้วเธอไม่น่าจะมีปัญญา พาเขากลับมา อย่าแต่งตัวโทรมลดระดับงานปาร์ตี้ลงล่ะ อย่างอื่นก็คงหวังกับหมอที่น่าสงสารอย่างเธอไม่ได้แล้ว แหละ”

งานเลี้ยง? เธอต้องเข้าร่วมอยู่แล้ว สองแม่ลูกคู่นี้เล่นบ้า อะไรอีก

“ฉู่ซีหราน เธอจัดการฉันได้ไหม? ไม่เอาเขามาด้วย ฉัน จะทำให้เธอได้รู้ว่า พี่ก็ยังเป็นพี่ เธอล่ะ เหอะ!”

“ปากแข็งให้มันน้อยๆ หน่อย! ยังไม่แน่ว่าใครจะตาย!”

“ดีมาก มีความก้าวหน้า ฉันจะช่วยเธอประเมินผลเอง”
เธอถอดหูฟังออก งานเลี้ยงตระกูลจู่ แน่นอนว่าเธอต้อง ไปอยู่แล้ว! ช่วงนี้เธออารมณ์เสีย กำลังต้องการระบาย จู่ ซีหรานสองแม่ลูกคู่นี้มาตอนนี้กำลังพอดีเลย!

วันเสาร์ก็มาถึงในพริบตาเดียว

ตอนบ่ายจู่หรานลากลู่หวูซวงไปเสริมสวย ทำเล็บ เลือกเสื้อผ้า ออกแบบชุดออกมาหนึ่งชุด เธอหมดเงิน เดือนไปสองเดือน

สู่หวูซวงมองอย่างงุนงง “คุณนาย เป็นอะไรไป? อยาก เปลี่ยนความคิดและประพฤติตัวเองใหม่เหรอ เงินจำนวน มหาศาล? หลงเชียวไอ้ชั่วนั่นมันให้ค่าครองชีพเธอเห รอ?”

ฉู่ลั่วหานทำผมทรงใหม่ “ฉันต้องการเขาให้เงินฉันหรือ ไง? ฉันเป็นหมอระดับท็อป เงินเดือนสูง”

“สุดยอด! ลั่วลั่ว รูปแบบที่คุณเป็นอยู่ตอนนี้ เชื่อมต่อกับ คุณเมื่อได้พบคุณครั้งแรก ลูกสะใภ้ผู้ถูกกดขู่แต่งงานกับ หลงเซียว เทพธิดา เธอรีบกลับมา!”
เธอเอานิ้วลูบคางเธอ “คืนนี้ เทพธิดาของคุณก็จะกลับ

มาแล้ว”

สิมให้กับผู้หญิงในกระจกจู่ลั่วหานทาลิปสติกสีชมพู กุหลาบ ไม่ว่าจะแต่งหน้าหนักหรือเบา เธอก็จัดการได้

แต่งหน้าเสร็จแล้วจู่ลั่วหานยื่นมือออกไป “เอากุญแจ รถเธอมาให้ฉัน”

“ทำไม?

“พี่กำลังไปสนามรบ ต้องมีอุปกรณ์ไหม? รถของฉันไม่

“สาๆๆ” สู่หวูดวงข้าจนปวดท้อง โอ๊ย ขำจนจะบ้า หมอ รู้จักรักษาหน้าเป็นด้วย ตกลง! เอารถให้เธอ นี่ก็ให้เธอ ตัวย เครื่องประดับอันลิมิเด็ดจากมิลาน มีแค่สามอันบน โลก ช่วยฉันฉีกยัยโม่หรูเฟยด้วย!”

เอ่อ คืนนี้คนที่เธอจะจัดการนะไม่ใช่โม่หรูเฟย แต่ไม่ เป็นอะไรรับสร้อยคอที่tiffanyให้มาสวมรอบคอ คอ
เรียวยาวเต็มไปด้วยเพชรระยิบระยับ

“อ็ม ไม่เลวๆ เหมือนฉีกหน้ายัยนั่นด้วยมือ ลั่วลั่ว ไปกัน เลย!”

เธอเลิกหน้าผากขึ้น “นั่นต้องอยู่แล้ว”

โรงแรมระดับอินเตอร์ตี้เหา ไฟส่องสว่างเจิดจ้าเหมือน ตอนกลางวัน ด้านนอกมีรถหรูหราหลากสีสัน พรมแดง ขยายออกไป วิหารงดงาม หรูหราฟุ่มเฟือยอย่างยิ่ง

ดูเหมือน สองแม่ลูกคู่นี้ยินดีที่จะจ่ายสำหรับงานวันเกิด

ห้องโถงตกแต่งด้วยโคมไฟระย้าคริสทัล แก้วไวน์สั่น สะเทือน ปลายกระโปรงโบกสะบัด ผู้หญิงในชุดราตรี ขาวกำลังเล่นเปียโนอย่างน่ารักที่เวทีตรงหน้า

“อะ! ประธานหวัง ไม่เจอกันนาน คุณนี่ยิ่งเด็กลงเรื่อยๆ เลยจริงๆ นะ!”
“ประธานจ้าว ก็! ครั้งล่าสุดที่เจอคุณก็งานประมูลปีที่แล้ว ไม่เจอกันนานที่ไหนละ ได้ข่าวว่าธุรกิจของคุณไปได้ไม่ เลวเลย

ประธานเงิน ขอบคุณที่ให้เกียรติมาร่วมงาน”

ภายในห้องโถงใหญ่ เสียงต้อนรับแขกของจู่ชีหราน และฟางหลิงหยู้ดังกระเพื่อม ทุกคนในที่นี้ล้วนมีหน้ามี ตา ไม่อย่างนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงของ ฟางหลิงหยู

พูดให้เพราะก็คืองานเลี้ยงวันเกิด พูดแย่ๆ ก็คือเป็นวิธี การสะสมความมั่งคั่งของฟางหลิงหยู้ ช่วยยกระดับจู่ซี หรานให้สูงขึ้น

สถานการณ์ของตระกูลจู่เป็นอย่างไรในตอนนี้ คนอื่น ไม่รู้ แต่ในใจพวกเธอรู้ดีเป็นอย่างมาก

แน่นอนว่าจู่ลั่วหานก็รู้ดีเป็นอย่างมากเช่นกัน

รองเท้าส้นสูงสีแดงก้าวลงจากรถช้าๆ ในมือจู่ลั่วหาน ถือกระเป๋าเพชรใบเล็ก นิ้วมีแหวนเพชรขนาดใหญ่ที่หลงเซียวให้มาปกคลุมอยู่ ชุดราตรีสีดำยาวคอVทำให้ เธอดูสง่างามและมีเสน่ห์

เธอขี้เกียจแต่งตัว แต่ก็ไม่ได้คาดคิด

ผิวขาวเหมือนหิมะ มันเข้ากันกับชุดราตรีสีดำ ผมยาว ม้วนขึ้นสูง ต่างหูระยิบระยับแกว่งไปมาเหนือลำคอเบาๆ ระหว่างกระดูกไหปลาร้าเรียวมีจี้เพชรพร้อมสร้อย

เธอดูไม่หยิ่งยโสเหมือนไข่มุก แต่ทุหคนมองออกอย่าง ชัดเจนว่า ทุกเครื่องประดับนั้นมีคุณค่าอย่างมาก

ฉู่ลั่วหานไม่ได้ปรากฏตัวในงานแบบนี้มานานมาก หลัง จากเข้าประตูไป บริกรรับเสื้อคลุมสีขาวที่เธอถอดออกไป ไม่รู้จักว่าเธอเป็นใคร

“คุณฟาง วันสำคัญแบบนี้ ทำไมไม่เห็นคุณจู่มาล่ะ?”

ฟางหลิงหยู้ผู้มีขนมิงค์บนไหล่กัดฟันอย่างแค้นเคือง ู่เจิ้งเจี๊ยตายไปแล้วหลายปี เพื่อนเก่าของเขายังไม่ ยอมรับว่าเธอเป็นภรรยาตระกูลจู่อย่างแท้จริงเข้ามาก็มองหาคู่ลั่วหานเลย

เธอถือแก้วไวน์ไว้หัวเราะฮ่าๆ “ประธานจั้ง คุณหนูใหญ่ ของตระกูลก็อยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอคะ?”

ีชีหรานรีบยิ้มตาม คุณอาจอง สวัสดีค่ะ ฉันซีหรานค่ะ”

ประธานจิ้งเหลียวมองคู่หราน รอยยิ้มบนใบหน้าหุบ ลงเล็กน้อย ดูเหมือน ลั่วหานจะไม่มาในวันนี้”

ฟางหลิงหยู้กัดฟัน อประธานจิ้งฉันก็อยากให้เธอมา เหมือนกันค่ะ แต่จู่ลั่วหานเธอไม่ค่อยรู้เรื่อง แม้กระทั่ง งานเลี้ยงในครอบครัวก็ไม่มาฉันก็หมดหนทางแล้วค่ะ ฮ่าๆ ความอัปยศในครอบครัวทำให้คุณขำซะแล้ว”

ลั่วหานมุมปากยกขึ้น หยิบแก้วไวน์แดงจากถาด พนักงานเสิร์ฟ เดินเข้าไปตรงกลางห้องโถงใหญ่ด้วย ท่าทางสง่างาม

“คุณอาจิ้ง ฉันอยู่นี่ค่ะ”
เสียงคมชัดขี้เล่นจู่ๆ ก็ทำลายความวุ่นวายในห้องนั่ง เล่น ทุกคนค่อยๆ หันศีรษะกลับมา เห็นแค่ร่างเรียวสง่า งามเดินเข้ามา ความสง่างามของหญิงสาวทำให้เป็น

อิสระจากความหยาบคาย

แค่มองเท่านั้น

ประธานจิ้งหัวเราะเสียงดัง “ลั่วหานโตแล้ว สวยขึ้น แล้ว! เมื่อก่อนเธออยู่กับพ่อเธอยังเป็นเด็กหญิงตัวน้อย อยู่เลย ฮ่าๆ!”

ประธานจิ้งพูดแบบนี้ ทุกคนก็เข้าใจทันที ท่านนี้เป็น ลูกสาวคนโตของคู่เจิ้งเจี้ย ชื่อฉู่ลั่วหาน! ควรจะสืบทอด บริษัทจู่ซื่อ ต่อมาไม่รู้ลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลจู่หาย ไปไหน

คู่ลั่วหานยิ้มเล็กน้อยอย่างเป็นธรรมชาติ “คุณอาจิ้งก็ ยังเหมือนเมื่อก่อนเลยนะคะ ชอบพูดตลก คุณอาจิ้ง ฉัน เคารพคุณค่ะ!”

“ที่แท้ก็คุณคู่นี่เอง เป็นเกียรติที่ได้พบคุณ!”
“คุณฉู่ เจอคุณครั้งแรก ฉันจะดื่มหมดแก้วเพื่อแสดง ความเคารพ!”

“คุณฉู่ วันนี้สง่ามีราศีมาก ไม่แพ้คุณแม่คุณในตอนนั้น เลยนะ”

ฟางหลิงหยู่สองแม่ลูกพยายามอย่างเต็มที่ในการจัด งานเลี้ยง พอฉู่ลั่วหานปรากฏตัวขึ้นมาก็กลายเป็นตัวเอก เลย!

คู่ซีหรานกัดฟัน กดเสียงต่ำละขบฟันพูด “แม่คะ แม่จะ ปล่อยให้เธอโวยวายแบบนี้เหรอ?!”

ฟางหลิงหยูกดความโกรธของเธอเอาไว้ “อย่ารีบร้อน นี่มันเพิ่งเริ่มต้น ปล่อยให้มันลิ้มรสความหวานก่อน ละคร สนุกยังไม่เริ่มเลยจะรีบทำไม”

ประธานจิ้งจิบไวน์หนึ่งที่ พูดอย่างเป็นห่วง “มีผู้ชายที่ ชอบไหม? ถ้ามีก็พามาให้อาดูหน่อย และให้อาจิ้งช่วย เธอ”

ทันใดนั้นจู่ซีหรานก็เดินเข้าไป “คุณอาจิ้ง คุณยังไม่รู้เหรอคะ? ตอนนี้พี่สาวฉันเป็นคนสุดยอดแล้วนะค่ะ

เธอ..”

“วันนี้ไม่ใช่งานฉัน วันหลังฉันจะไปเยี่ยมคุณโดยเฉพาะ คุณอาจิ้ง คุณตามสบายเลยนะคะ”

จู่ลั่วหานดึงแขนจู่ซีหรานอย่างแรงลากเธอไปที่มุม “จู่ ซีหราน ฉันจะเตือนเธอไว้นะ คืนนี้พูดอะไรเธอระวังปาก หน่อยนะ!”

“ฮ่าๆ! ทำไม? ตระกูลหลงไม่ยอมรับการมีอยู่ของเธอ กลัวเสียหน้าล่ะสิ! กลัวเสียหน้าเธอก็ไม่ต้องมา! ยัยคน ชั้นต่ำ!”

ฉู่ลั่วหานออกแรงที่นิ้ว บีบจนหน้าเธอซีด “อย่าอวดดี เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน ถ้าอยากให้งานเลี้ยงจบลงอย่าง ราบรื่น กระชับหางของเธอไว้ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป!”

“ฉู่ลั่วหาน เธอเป็นบ้าอะไร! เธออย่าคิดว่าไอ้แก่จะ ปกป้องเธอ แล้วเธอจะแตะท้องฟ้านะ!”
“ฉันจู่ลั่วหานคนนี้ต้องให้ใครปกป้องอีกเหรอ? ฉู่ซีหรา น ฉันกับเธอไม่เหมือนกันนะ ถ้าเธอไม่มีแม่ของเธอ เธอก็ ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น!”

เธอพูดจบ ก็สะบัดมือเธอ มุ่งหน้าเดินเข้าไปในห้องโถง จัดเลี้ยงที่มีคนดังรวมตัวกัน

จู่หรานกัดฟันกรอด ใครที่กระชับหาง คอยดูเถอะ!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ