ตอนที่ 47 คือใคร ที่อยากจบชีวิตของเธอ

ตอนที่ 47 คือใคร ที่อยากจบชีวิตของเธอ

คู่ลั่วหานเกือบจะพ่นเลือดออกจากปาก ลู่หวูซวงเล่น ใหญ่เกินไปในครั้งนี้ เธอรับไม่ไหว

แม้ว่าเธอมักจะพูดเรื่องตลกกับเธอ เมื่อเล่นกับปืนจริง เธอไม่ได้อยู่ยุคเดียวกันกับเธอ

เผชิญกับความกระตือรือร้นของชายงาม ฉู่ลั่วหานหลบ แทบไม่ทัน “พอแล้ว ! เอาล่ะฉันจะทำเอง!”

ลู่หวูซวงดูเธอรีบปฏิเสธและยิ้มว่า “ไม่ขนาดนั้นมั้งคู่ วหาน คุณมีความคิดแบบศักดินา(หัวโบราณ)มากเกินไป ช่วงวัยรุ่นนั้นสั้น…คุณควรมีความสุขกับมันให้เต็มที่ ฉัน เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้คุณ ไม่ลองดูเหรอ?”

“แม่ง!”

ลู่หวูซวงหัวเราะ “คุณไม่ชอบของขวัญวันเกิดที่ฉันให้

คุณเหรอ?เยอะมากเลยนะ”
“ดีบ้าไร! คุณเล่นเองเลยรับบอกให้พวกเขาไปแลย” หวัชวงรู้สึกว่า จู่ลั่วหานกดดันเสี ไปในการมีชีวิตอยู่ หลงเชียวทำให้เธอต้องกลายเป็นม่ายตั้งแต่อายุยังน้อย เธอเป็นผู้หญิงและมีความต้องการทางร่างกายเสมal

ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะช่วยเพื่อนตนเลง

“คุณกำลังทำอะไรงนาง? ทำไมคุณไม่เทเหล้าให้สาว งามละ?

ยิ่งเธอขัดขึ้นมากเท่าไหร่ อวัชวงก็ขอให้ผู้ชาย พยายามเพิ่มขึ้น “จูล้วนคุณนะ ตอนนี้ลบเด็ก หลงออกจากใจของคุณ ไม่ต้องคิดอีกตัะไปรักษาสิ่ง ตรงหน้านี้ให้ดีมาๆ ทิ่มกัน”

หนึ่งในชายหนุ่มเหล่านั้นได้ยินชื่อสกุลสามอย่าง ระมัดระวัง สู่หาชวงคนสวย คนที่คุณพูดถึงเมื่อสักครู่ เป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองโตเกียวนั่นใช่ไหม?

สู่หวูดวงเบะปากต้วยการดูลูกเกลียดยามว่าป็นยัง ?ตระกูลหลงเป็นยังไง เมื่อได้ยินว่าเป็นตระกูลหลง สามารถทายได้ว่าเป็นหลงเซียว…. ชายสามคน รอบ ๆ ลั่วหานก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ความเร็วนั้นเร็ว กว่ากระต่าย! !

“ขอ.. ขอโทษครับ พวกเราผิดไปแล้ว!”

ลู่หวูซวงรู้สึกตะลึงในมือถือแก้วไวน์ “แม่ง พวกคุณทำ อะไรกันเนี่ย? ไม่อยากได้เงินแล้วเหรอ มีปรนนิบัติพวก เราดีๆ!”

ชายคนหนึ่งสั่นและกระตุก “เราไม่สามารถรับเงินนี้ไว้ ครั้งก่อนได้ยินว่าคุณชายของตระกูลคางได้แตะต้องผู้ หญิงของคุณชายตระกูลหลง จากนั้นก็…. ก็…” %3D

คู่ลั่วหานขมวดคิ้วของเธอและมองไปที่ชายหนุ่มรูปงาม ที่ดูตกใจ น้ำเสียงเย็นชาจับมือสองข้างไว้ “เกิดอะไรขึ้น ในภายหลัง”

คางเฉิงเจี้ยเธอรู้เพียงว่า….หลงเซียวให้พวกเขาพา เขาออกไป เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น ตอนนี้คิด ดูดีๆแล้ว อาจจะมีอะไรมากกว่านั้น
ชายคนนั้นพูดอย่างอือๆอาๆ” ต่อมา…มีคนเห็นรอย แตกที่แขนขวาของคางเฉิงเจี้ยและกระดูกจมูกของเขา ดูเหมือนจะหัก…. ตอนนี้เขายังดูแลตัวเองไม่ได้ “เสียง กึกก้อง!” แก้วในมือของลู่ลั่วหานหลุดลงกับพื้นและแตก

ลู่หวูซวงอ้าปากกว้าง ฟังด้วยความงุนงง เธอก็กลืน น้ำลายด้วยความยากลำบาก “ฉัน….แม่ง โหดร้ายมาก”

เมื่อผู้ชายไม่กี่คนหายไปในพริบตา ถึงแม้หาเงินจะ สำคัญ แต่ชีวิตสำคัญกว่า!

“เฮ้! ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ที่นี่นิ! กลัวอะไร! กลับมาเดี๋ยวนี้ นะ!”

ูลรั่วหานกัดริมฝีปากของเธอ มองไปทางหนึ่งด้วย สีหน้าที่เหม่อ….ลู่หวู ชาง เดินไปแตะหัวของเธอโอบ กอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเธอ แล้วลูบเธอเหมือนแมว ที่บาดเจ็บ ลูบหลังและผมของเธอ”ไม่เป็นไร ไอ้หมอบ้า คลั่งนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่ในตอนนี้ และมันจะไม่เกิดขึ้นอีก ในอนาคต อย่ากลัวอย่ากลัว”ฉู่ลั่วหานคว้าแขนของเธอ แล้ววางคางบนแขนของเธอ “ในวันนั้นคางเฉิงเจี้ยพยายามข่มขืนฉัน หลงเชียวปรากฏตัวขึ้นได้ ทันเวลาและช่วยฉันไว้ แต่ฉันคิดไม่ถึงว่า… หลงเซียว จะเหี้ยมโหด ”

โหดจนจนทำให้คนอื่นรู้สึกขนลุก

เขาเคยบอกว่า ผู้ชายคนไหนเตะต้องเธอด้วยตรงไหน ก็จะทำลายตรงนั้นของผู้ชายคนนั้น

ในวันนั้นมือไม้ของคางเฉิงเจี้ยอยู่ไม่สุข และเขาได้ดม กลิ่นร่างกายของเธอ….ดังนั้นมือและจมูกของเขาจึงถูก

ทำลาย

ใจ กระชับแน่นไปสักพัก ปฏิกิริยาแรกของ จู่ลั่วหานคือ ถังจิ้นเหยียน!

หลงเซียวจะปฏิบัติต่อถังจิ้นเหยียนในลักษณะเดียวกัน ไหม?

“แม่งเอ้ย ! นั่นคือสิ่งที่ คางเฉิงเจี้ยสมควรได้รับ! แม้ว่า หลงเซียวจะทำเกินไปหน่อย แต่ลองคิดดูสิ แล้วจะเกิด อะไรขึ้นถ้าวันนั้น หลงเชียวมาไม่ทัน จะเกิดอะไรขึ้น?ไม่แน่คุณอาจจะโดนไอ้เหี้ยคางเฉิงเจี้ย ทำ อะไรไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้ มันเป็นฮีโร่ที่ช่วยสาวงามไว้ใน ครั้งนั้น หลงเชียวหวงศักดิ์ศรีมาก กล้าที่จะสัมผัสเกร็ด ของเขามันก็จะต้องตาย! ”

จู่ลั่วหานรู้สึกกลัวหลังจากที่คิดมาสักพัก ถ้าวันนั้น หลง เซียวมาไม่ทันเวลา เธออาจจะ

“ภัยพูดอะไรไร้สาระอย่างน้อยฉันยังมีทักษะการ ป้องกันขั้นต่ำอยู่นะ หลงเชียวแค่ช่วยฉันเพราะเจอ พอดี….ฮีโร่ช่วยสาวงามอะไรนั่นไร้สาระ” ในปากทำเป็น ปากแข็ง แต่ในใจจู่ลั่วหานยอมรับว่า หลงเชียวได้ช่วย เธอไว้

มือเล็กๆของลู่หวู้ช่วงลูบผมของเธอราวกับลูบลูกสุนัข “จู่ลั่วหานคุณว่านี่เป็นชีวิตอะไรกัน? แม้แต่จะมีชู้สัก หน่อยก็ไม่สำเร็จ

ฉู่ลั่วหานผลักเธอออกไป “ไอ้บ้าเอ้ย ของขวัญเกิดที่คุณ ให้เหี้ยอะไรของคุณ ไม่เอาแบบนี้ ไม่นับ”

เธอเอามือสองข้างโอบแขน แกล้งทำเป็นโกรธ
ลู่หวูซวงโบกมือของเธอว่า “คุณไม่มีพรรับสิ่งเหล่านี้ ต่างหาก?เอาล่ะเอาล่ะ ดาราวันเกิด คุณอยากเล่นอะไร ฉันจะไปกับคุณในสิ่งที่คุณต้องการเล่น!เป็นไง?”

“จริงเหรอ?” ดวงตาของเธอสดใสเหมือนดวงดาว เห็น

ได้ชัดว่าเธอเจตนาไม่ดีเล็กน้อย

“ฉันเคยโกหกคุณไหมละ? คุณพูดเร็ว”

คู่ลั่วหานคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วตบไหล่เธอด้วยฝ่ามือ “ฉัน อยากไปดูหนัง”

ลู่หวูซวงกะพริบตาหลายครั้งและยื่นมือไปแตะหน้าผาก เธอ “คุณไม่มีไข้? ดูหนังเนี่ยนะ?คุณให้ฉันนั่งกับคุณใน โรงภาพยนตร์มืดๆเพื่อดูหนัง? เราสองคน? ผู้หญิง?”

ฉู่ลั่วหานพยักหน้า “จะไปไม่ไป?ฉันไม่ได้ดูหนังมานาน แล้ว คุณไม่ต้องการให้ฉันไปเองหรอกมั้ง?”

ลู่หวูซวงสาบานว่าตายก็จะไม่ไป” ฉันรู้เลยว่าฉันไม่สามารถฟังคุณ คนเป็นแพทย์ไม่มีสีสันในชีวิตเลย ไม่ไป ดูหนัง พวกเราไปดื่มกัน ! ”

“คุณยังดื่มอีกเหรอ!”

จู่ลั่วหานไม่รู้จะทำยังไงดีกับลู่หวู๋ซวง อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งสองออกไปด้วยกัน เธอไม่เคยยอมรับข้อ เสนอของเธอเลย เธอคุ้นเคยกับมันแล้ว ลู่หวูซวงเป็นถัง ไวน์ (ขี้เหล้า)และติดตามพ่อของเธอเพื่อพัฒนาร่างกาย ที่พันแก้วก็ไม่เมา แต่ตัวเธออ่อนเรื่องนี้ สามแก้วเธอก็เมา

ดังนั้นเมื่อ ลู่หวูซวงดื่มดกับหนุ่มหล่อเหลา เธอก็จะนั่ง บนโซฟาและกินเมล็ดทันตะวัน ระหว่างนั้นอาจมีผู้ชาย หลายคนมาพูดคุย จู่ลัวหานจะฆ่าพวกเขาด้วยสายตา ทั้งหมด

หลังจากดื่มไปได้สามแก้วแล้ว คู่ลั่วหานก็ตรวจสอบ เวลา เกือบหนึ่งทุ่มแล้ว ขับรถจากที่นี่ไปยังวิลล่าอย่าง น้อยสี่สิบนาที หลงเซียวเคยเตือนเธอแล้วให้กลับไป ก่อนแปดโมง
“ซวง ซวง ฉันต้องกลับบ้านก่อนคุณอย่าเดินเล็กและ

เธอคว้าแก้วไวน์ของเธอ หวัชวงสายผม ค่ำคืนพึ่งเริ่มกลับบ้านไปล้างมือแล้ว ทำ ให้กับผู้ชาย ของคุณ

ตั่วหายขมวดคิ้วของเขา “เขามีธุระจะคุยกับฉันฉันละ กลับไปพบเขาก่อน

ู่หวูชวงปล่อยมือที่ ควงคอของผู้ชาย เธอมอเละหมืออม ตรวจดูใบหน้าของเธอว่า คุณจะกลับแอฉันก็เล็ก น้อยว่า หลงเชียวจะแบ่งออกเป็นห้าขึ้นอัย ไม่ช คอ ช่มขึ้นเสร็จค่อยฆ่า ไม่ได้ฉันต้องกลับไปกับคุณ”

“พอๆ ฉันมีประสบ ระมีการต่อผู้มานับรอย แต่า ณ ควรกลับบ้านทันที แล้วคนเพิ่มขาน กลับไปได้ฉันจะหาคนมา

หยุดเลยๆ คุณอย่ามาสนใจฉันฉันจะส่งคุณmaกป นั่งแท็กซี่ ติดต่อฉันทันทีหากคุณมีอะไรจังจะสู้กับเขา
คู่ลั่วหานยิ้มและบีบแก้มอวบๆที่เหมือนเด็กทารกของ เธอ “โอเค.. ไม่มีอะไรจะเกิดขึ้น….เชื่อฉัน”

ลู่หวูซวงเบะปาก เชื่อใจเธอ? เป็นไปได้ไหม? ด้วยออร่า

ของ หลงเซียว ฉู่ลั่วหานสิบคนก็จะต้องถูกฆ่าเพียงไม่กี่

วินาที

เรียกรถได้หนึ่งคัน จู่ลั่วหานกลับไปที่พักของเธอ สะท้อนผ่านกระจกของรถ จู่ลั่วหานเห็นว่าโฟล์คสวาเกน สีดำติดตามเธอ….เธอเร็ว เขาก็เร็ว เธอช้า เขาก็ช้า

“พี่คะ รบกวนช่วยขับเร็วหน่อยค่ะ”

คนขับรถก็สังเกตเห็นรถที่ตามมาข้างหลัง ถามด้วย ความกังวล “คุณผู้หญิง นั่นมันตามคุณใช่ไหม?คุณ คุณ ไปผิดใจกับใครหรือเปล่า?”เสียงคนขับสั่นเล็กน้อย และ ตอนนี้ทำมาหากินก็กลัวว่าจะมีปัญหามาหาตนเอง

“ไม่มีฉันดูผิดไป”
คนขับรถยังคงไม่สบายใจ “คุณผู้หญิง ฉันเสียใจจริง ๆ ฉันมีคนแก่และเด็กที่ต้องดูแลเลี้ยงดู ผมไม่กล้าไปผิดใจ กับพวกมาเฟีย ผมส่งคุณถึงตรงหน้านี้นะ ผมไม่ขอเก็บ เงินคุณละกัน”

คู่ลั่วหานจ้องที่เงารถสีดำรู้สึกกังวลว่า “ฉันจะให้เงิน สองเท่า! คุณขับรถไปที่ประตูของรีสอร์ทหยีจึ่งก็พอ”

คนขับขอความเมตตา “คุณผู้หญิง ปล่อยผมไปเถอะ ดู เหมือนว่าคนที่อยู่ข้างหลังจะไม่ยอมปล่อยไปง่าย”

คนขับที่กลัวปัญหา ปล่อยจู่ลั่วหานลงที่สี่แยกข้าง หน้า….และสตาร์ทรถแล้วขับออกไป

เลมยามค่ำคืนพัดเข้ามาเขา คู่ลั่วหานทั้งร่างกายและ จิตใจหนาวเย็นและเขามองไปที่รถสีดำนั้น ใกล้เข้ามา ทุกที ! ถนนในตอนกลางคืน ที่เต็มไปด้วยความน่ากลัว และความหนาวเย็น ฉู่ลั่วหานถอยกลับไปหลายก้าว และ รถสีดำก็เข้าใกล้เธอและขนานเธอ!

จู่ลั่วหานไม่ทันตั้งตัว หน้าต่างรถถูกเลื่อนลงมาอย่างช้า ๆ และมีหัวโผล่ออกมาจากข้างใน ชายวัยกลางคนแปลก ๆ มองเธอด้วยรอยยิ้ม

“คนสวย ที่นี่หารถไม่ง่ายนะ ให้ผมไปส่งคุณหน่อย

ไหม ! ”

จู่ลั่วหานจับสายกระเป๋าไว้แน่น แล้วเดินไปข้างหม้า แต่ รถวิ่งตามเธอไม่รีบเร่ง ในขณะนี้หน้าต่างด้านหลังก็เปิด ออก และชายสองคนยิ้มอย่างฮิปปี้ “คนสวยอย่าีมไปส มีคนอยากเห็นคุณ คุณต้องไปกับพวกเราแล้วลิ!”

จู่ลั่วหานขมวดคิ้ว และตะคอกใส่พวกเขา” ออกไปเมิ ฉะนั้นฉันจะเรียกตำรวจ”

“ฮ่าฮ่าฮ่าโทรหาตำรวจเหรอ พวกเรากลัวมาก”

“ฮ่าๆๆๆ!”

จู่ลั่วหานถือกระเป๋าของตนเอง แล้วิ่งไปฟื้นที่ที่มี

ผู้คน !

มีผู้ชายสามคนวิ่งลงจากรถ ตามติดหลังเธอมา รึ่งตามอย่างบ้าคลั่ง

ในใจจู่ลั่วหานรู้สึกตกใจมาก นี่มันอะไรกัน?ทำไมจึง ต้องมาวิ่งตามเธอด้วย?

ใครอยากพบเธอ?โม่หรูเฟย?ไม่ ไม่จำเป็นนิ ยังมีใคร อีก? หลงเซียว ?

ไม่…

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ! ไอ้ผู้หญิงเลว! หยุด !”

เสียงตะโกนที่อยู่ด้านหลังยิ่งดัง เธอก็วิ่งเร็วกว่าเดิม ขา ทั้งสองใช้สุดแรงในการวิ่งไปข้างหน้า ถ้าข้ามไปถนน ข้างหน้าก็จะเป็นห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่แห่งหนึ่ง รอด

แล้ว !

“หยุด ! นางผู้หญิงบ้า !”

เท้าของจู่ลั่วหานวิ่งสุดแรง วิ่งสุดแรงพุ่งไปข้างหน้า ทันใดนั้นไฟแดงขึ้นมา !
เห็นผู้ชายสามคนจะตามมาทัน ข้างหน้าเป็นไฟแดงหก สิบวิ ถ้าถูกพวกเขาจับได้ก็ตายแน่ๆ

ฉู่ลั่วหานกัดฟัน วิ่งพุ่งเข้าไปกลางสี่แยกที่มีผู้คนและรถ

มากมาย

“แอ๊ด ! ”

“แบร !”

“พ่า ! ”

เสียงเบรกกะทันหันเต็มหูของ คู่ลั่วหานเหมือนเด็กคน หนึ่งที่วิ่งไปทั่วกลางรถมากมาย และเสียงการด่าทอก็ดัง

ขึ้นมากับเสียงต่างๆ

ชายทั้งสามจ้องไปที่ทางแยกที่วุ่นวาย…ตะลึงกันทุก คน ผู้หญิงคนนี้ไม่สนชีวิตจริงๆ!

ฉู่ลั่วหานยืนอยู่ตรงกลางของการจราจร ไฟที่สว่างและ

พราวแทงตาของเธอเหมือนมีด
ทันใดนั้น รถบรรทุกสีขาวขับตรงมาหาเธอ รูม่านตาของ เธอก็ขยายออกและชายที่เป็นคนขับก็จ้องมองเธอด้วย

ความกลัว!

“พัฟ!”

จู่ลั่วหานหนีไม่ทัน ดังนั้นเธอจึงล้มลงกับพื้นโดยตรง

“แกรบ. บูม!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ