ตอนที่ 45 บนโซฟา สีสันของฤดูใบไม้ผลิไร้

ขอบเขต

ตอนที่ 45 บนโซฟา สีสันของฤดูใบไม้ผลิไร้ขอบเขต

คู่ลั่วหานไม่คาดหวังว่าถังจิ้นเหยียนจะพูดแทนเธอแบบ นี้ แต่เห็นได้ชัดว่าถังจิ้นเหยียนไม่เข้าใจสถานการณ์และ ไม่ทราบความสัมพันธ์ที่ผิดปกติระหว่างเธอกับหลงเซียว

หลงเซียวกอดเอวเรียวของเธอด้วยมืออันใหญ่ จับเอว ของเธออย่างแน่นด้วยนิ้วของเขา ความสนิทสนมแบบนี้ เห็นได้ชัดว่ามากเกินไปสำหรับเขาทั้งสอง ทำให้ฉู่ลั่วหา นรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เธอหมกมุ่นอยู่กับความรู้สึกของการถูก ควบคุมอยู่ในอ้อมแขนของเขา กลิ่นหอมจาง ๆ ของอา กาเว่ กลบกลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้อในร่างกายของเธอ การก ระตุ้นประสาทสัมผัสอันทรงพลังทำให้เธอเกือบตกอยู่ใน อ้อมแขนของเขาในขณะนี้

หลังจากสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในสีหน้า ของหลงเซียว เห็นได้ชัดว่าจู่ลั่วหานอ่อนโยนลงมามาก ในใจถังจิ้นเหยียนมีความรู้สึกที่ไม่สามารถ อธิบายได้หลงเชียวกอดฉู่ลั่วหานไว้ในอ้อมแขนของเขา ราวกับว่าเขากำลังปกป้องสมบัติที่ล้อค่า เขาหดแขนของ เขา เพราะแรงเกินไปจริงๆ กดจนไหล่ของเธอเจ็บ แต่จู่ วหานไม่พูดอะไรเลย แม้แต่การพยายามดิ้นของเมื่อสัก ครู่ก็หยุดลงทุกอย่าง

แม้ว่าเขาจะแค่แสดงต่อหน้าถังจิ้นเหยียนแต่ในที่สุด เธอก็ต้องการที่จะได้ยินเสียงสะท้อนของการเต้นของ หัวใจตนเองในอ้อมแขนของเขา

ตนเองในแบบนี้ ต่ำต้อยใช่ไหม?

ยอมรับก่อนละกัน เธออยากอยู่ข้างกายเขาอย่าง

ต่ำต้อย

ขอแค่ครั้งนี้ เป็นครั้งสุดท้าย คู่ลั่วหานอนุญาตให้ ตนเองเหยียบย่ำศักดิ์ศรีตนเองอีกครั้ง

“เรื่องของพวกเรา ไม่จำเป็นต้องให้คุณมาไต่สวน

หลงเซียวทั้งประโยคหนึ่งไว้อย่างเยือกเย็น กับคำพูดเมื่อกี้ของถังถังจิ้นเหยียนในใจเขายอมรับ มันจริง ที่เขาพูด และเพียงพอที่จะทำให้เขาพูดไม่ออก แต่คน อย่างหลงเซียวเคยแพ้ต่อหน้าคนอื่นเหรอ?

ไม่ให้โอกาสถังจิ้นเหยียนเข้ามาแทรกแซงอีก เขาควง คู่ลั่วหานด้วยแขนของเขาแล้วหันไปทางรถ! ก้าวย่าง โดยไม่ลังเล เพราะความโกรธและอารมณ์ที่ซับซ้อน เธอ ได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นหัวใจของหลงเซียว เต้นเร็วเป็นด้วยหรือ?

เธอไม่กล้าเชื่อ ในความทรงจำ หลงเชียวนั้นช่างเลือด เย็น นิ่ง โลกของเขาสามารถไม่เปลี่ยนแปลงเลย เธอ ยังเคยคิดว่า แม้วันไหนจะเกิดแผ่นดินไหว หลงเซียวก็ จะถือแก้วกาแฟอย่างไม่รีบไม่ร้อน เขาก็จะมองดูอาคาร ทรุดตัวลงอย่างเย็นชา

ผู้ชายแบบนั้น หัวใจจะเต้นเร็วขึ้นได้อย่างไร?

ฉู่ลั่วหานหันหัวจากแขนของเขามองไปที่ถังจิ้นเหยียน ใต้ดวงตาของเธอ สื่อความรู้สึกขอบคุณ แม้ว่าดวงตา ของเธอดูเหมือนจะขอความช่วยเหลือมากกว่า
ถังจิ้นเหยียนยิ้มเบา ๆ และบอกเธอด้วยตาของเขา อย่า

กลัว ถ้าหลงเซียวรังแกเธอ เขาจะลงมือแน่นอน

ในหัวของคู่ลั่วหานมโนเพิ่มจากสายตาของเขา ริม ฝีปากของเธอกระตุก และเธอเกือบจะยิ้มอย่างขมขื่น

ในเวลาที่เธอกำลังคิดมโนไปไกลมากมาย ทันใดนั้น เท้าของเธอก็ลอยขึ้นไปบนฟ้า!

คู่ลั่วหานเงยหน้าขึ้น ในเวลาที่สายตาของเธอมองไปที่ สายตาที่ไม่อาจหยั่งถึง ทันใดนั้นเอวแน่นขึ้น คนทั้งคน ถูกหลงเซียวอุ้มขึ้น !

ในใจหลงเซียวเต็มไปด้วยไฟ! ถึงเวลาไหนแล้วเธอยัง คงมองย้อนกลับไปอย่างอาลัยอาวรณ์! ต่อหน้าเขาไม่รู้ จักเก็บอาการบ้างเลย!

เธอสมควรตายจริง! เลยอุ้มเธอขึ้นโดยตรง และ ขัดจังหวะความคิดสุดท้ายของพวกเขา

เธอสะดุ้ง และมือก็กอดคอเขาโดยไม่รู้ตัว แขนของเขา ใช้แรงกอดแน่น และร่างกายครึ่งหนึ่งของเธอก็แนบหน้าอกหนาและอบอุ่นของเขาไว้ แม้ว่าจะมี เสื้อผ้าหลายชั้นกั้นอยู่ แต่เธอก็ยังรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ แข็งแกร่งและกระแสลมร้อนของเขา

พื้นที่ที่สัมผัสกับเขา ….ดูเหมือนไฟถูกจุดจนติด

เธอมองตาเขาอย่างเหม่อ และในที่สุดก็พูดประโยค แรกว่า “หลงเซียวนี่คุณกำลังทำอะไรอยู่?”

หลงเซียวมองตรงไปข้างหน้าและไม่ได้มามองเธอ แม้แต่น้อย “ตอนนี้คุณคือภรรยาของผม คุณว่าผมทำ อะไรละ?”

จู่ลั่วหานมีความสุขที่ไม่เหมาะสมพุ่งขึ้นมาในใจของ เธอ ใบหน้าบวมของเธออบอุ่นเล็กน้อย และเปื้อนด้วย เมฆหนึ่งก้อน เธอเกือบลืมไปแล้วว่าเธอหน้าแดงเป็น ด้วย

ดังนั้น ตอนนี้อุ้มท่าเจ้าหญิงของหลงเชียวอย่างฉับ พลัน คือการยอมรับความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอง?

แต่…ทำไมโอบกอดเขาเร่าร้อน แต่สีหน้าของเขาช่างเย็นชา?

เขาเดินไปที่ด้านหน้าของรถเพียงไม่กี่ก้าว กดปลด ล็อกรถด้วยมือเดียว จากนั้นปลดล็อกเพลงวางเธอลง ชั่วคราว เปิดประตูด้วยมือเดียวอย่างชำนาญแล้วอุ้มเธอ ขึ้นอีกครั้ง

สะบัดสองมือ….เธอถูกโยนลงไปในรถของเขา!

เขาโยนเธอเหมือนโยนขยะลงที่นั่ง! ไม่มีการทะนุถนอม ในตอนนี้

สีหน้าท่าทางและการกระทำของเขาเปลี่ยนไปเร็วเกิน ไป เธอตั้งตัวแทบไม่ทัน เธอถูกสะบัดทั้งจนงง!

“หลงเซียวคุณหมายความว่าไง!” หลังของคู่ลั่วหาน ระทบกับเบาะหลังเก้าอี้ เธอปวดจนหายใจเข้าลึกๆ หลง เซียวคุณเป็นบ้าอะไร!

เขาเดินไปอ้อมไปอีกฝั่ง เปิดประตูอย่างแรง และนั่งลง อย่างเกรี้ยวกราด โดยที่ประตูและหน้าต่างปิดลง และ พื้นที่แคบ ๆ ก็กลายเป็นสนามรบสำหรับทั้งสองคน

ดวงตาที่เย็นชาของหลงเซียวจ้องตาเธอไว้”คุณถาม ผมว่าหมายความว่าอะไร? สิ่งที่คุณกับเขาทำคุณไม่ควร อธิบายให้ผมฟังหน่อยหรอกเหรอ ว่ามันคืออะไร ! ”

หัวใจของจู่ลั่วหานสั่น ความอบอุ่นเมื่อกี้กลายเป็น น้ำค้างแข็ง ตั้งแต่ต้นจนจบเขาไม่เคยไว้ใจเธอแม้แต่การ โอบกอดของเมื่อกี้ ก็เป็นการจงใจ โอบกอดของเขาล้วน เป็นการแก้แค้น!

หัวใจดวงนี้ ถูกเขาเหยียบจนแตกสลาย ฉู่ลั่วหานรู้สึก อยากจะหัวเราะจริงๆ เธอโง่มาก ! หลงเซียวห่วงใยเธอ

ได้ไง?!

“ฉันไม่มีอะไรจะอธิบาย”

ในเมื่อเขาไม่เชื่อ…..แล้วทำไมต้องอธิบาย!

ริมฝีปากบางของหลงเซียวก็เหมือนใบมีด “คุณ…ดี

มาก!”
เขาสอดกุญแจเข้าไป เริ่มสตาร์ทรถ… และขับออกไป อย่างรวดเร็ว!

ถังจิ้นเหยียนผู้ซึ่งยืนอยู่ตรงจุดนั้น ถูกโยนทั้งไปไกล

รอยยิ้มก็หายจางหายไปบนใบหน้าที่สง่างามและอบอุ่น

เธอ….ไม่มีความสุข

ฝั่งตรงข้ามถนน รถของหลงเจ๋อจอดอยู่อย่างเงียบๆ สายตาของเขามองออกไปนอกหน้าต่าง และคอยดูรถ โรลส์-รอยซ์หายไปตรงทางเลี้ยว

มือจับพวงมาลัยอย่างแน่น หลงจื้อกัดฟันของเขาอย่าง รู้สึกไม่พอใจทิศทางที่รถกำลังขับคือรีสอร์ทหยีจิ่ง ฉู่ลี่ วหานมองดูป้ายถนน รู้สึกไม่สบายใจ “หลงเซียวการ แสดงจบลงแล้ว คุณจอดรถแล้วปล่อยให้ฉันลงไป!”

ไฟถนนแล่นผ่านไป และมีแสงไฟมากมายอยู่ด้านนอก สิบ ลี้ แสงไฟที่เปล่งประกายสะท้อนอยู่บนกระจกรถยนต์ สะท้อนให้เห็นความเจริญต่าง ๆ บนถนนสายหลัก

แต่ใบหน้าของพวกเขา…. ดูเหมือนแสงจันทร์ที่ เงียบเหงา”นั่งดีๆ ” น้ำเสียงของเขาก็ยังคงไม่ดัง แม้แต่ %3D การบังคับก็ยังใช้น้ำเสียงที่ขี้เกียจและหยิ่งยโส

จู่ลั่วหานดึงมือที่ถูกจับอย่างแรง และเธอก็ไม่ลังเลที่จะ กระโดดออกจากรถ ร่างกายแตกสลายก็ช่างมัน

“จู่ลั่วหานที่แข็งแกร่งมาตลอด ได้เรียนรู้ที่จะฆ่าตัวตาย ตอนนี้แล้ว? ผมขอเตือนคุณนะ ว่าชีวิตของคุณเป็นของ ผม คุณต้องการตาย คุณมีสิทธิ์นั้นไหม?”

ดวงตาคลอน้ำตาไว้ฉู่ลั่วหานก็กลืนน้ำตาลงไปไม่ให้ มันไหลออกมา” หลงเซียวมันสนุกเหรอ? ทำการแสดง มากมายในตัวฉัน มันสนุกมากใช่ไหม?”

เขาพูดเบาๆ “มันไม่สนุก เมื่อคุณปีนขึ้นไปบนเตียงของ ผมเมื่อสามปีที่แล้ว ก็น่าจะรู้มันไม่สนุก”

เขาขุดเรื่องเก่าๆ กลับมาอีกครั้ง ทำให้เธอพูดไม่ออก
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง….ทันใดนั้นเขาก็พูดว่า “โม่หรู เฟยไม่ค่อยสบาย เพราะเข้าใจคุณผิด?”

อำ?

ทันทีที่มีการเปลี่ยนแปลงหัวข้อคุยเธอตั้งตัวไม่ทัน “คุณเชื่อฉันไหม

เขาไม่ได้ตอบ แต่กลับซี้ลูกศรขัดแย้งไปที่เธออีกครั้ง “แม้ว่าเธอจะทำผิดพลาดโดยไม่ตั้งใจ เข้าใจคุณผิด คุณ ก็ไม่ควรติดต่อกับผู้ชายคนนั้นในที่สาธารณะ ผมว่าคุณ คงลืมสถานะของคุณอย่างสมบูรณ์แล้ว”

เขาพูดทีละคำ เป็นการกล่าวโทษที่ดูราคาแพง

“แล้วไงละ? คุณเคยเป็นห่วงไหม? ท่านเซียว ภรรยาที่ มีแค่ชื่อจะคลุกคลีกับใคร คุณสนใจด้วยเหรอ? เป็นแค่ ภรรยาที่ระบุในแผ่นกระดาษ ไม่ ในสายตาของคนนอก แม้แต่ภรรยาแค่ในนามก็ไม่ใช่ ตอนที่คุณไปไหนมาไหน กับโม่หรูเฟยเมื่อพวกคุณจูจี้ต่อหน้าสื่อ คุณเคยคิดถึง ความรู้สึกฉันไหม?ในเมื่อเป็นเช่นนั้น….”
ในหัวของเธอมีคำหนึ่งโผล่ขึ้นมา “ทำไมต้องมายุ่งกับ ฉันด้วยละ?”

“จู่ลั่วหาน ผมคิดว่าคุณเข้าใจผิดนะ เรื่องที่ผมไม่สนใจ เป็นอีกเรื่องหนึ่ง เรื่องที่คุณไม่ควรทำ มันเป็นอีกเรื่อง อีก อย่าง ความกล้าของคุณก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก คุณกล้าไป ยุ่งในชีวิตของผม! ”

เธอมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสิ้นหวัง แสงจันทร์ที่ หนาวเย็น หนาวจัง ความหมายของเขาคือเขา สามารถ ควบคุมเธอ….แต่เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าไปยุ่งกับเขา

เมื่อรถมาถึงด้านนอกวิลล่า เขาจัดการสวิตช์อัจฉริยะ เปิดปิด และขับรถเข้ามาโดยตรง ไฟของรถดับลง เงียบ สงบ ทำให้การหายใจของคนสองคนในรถค่อนข้าง วุ่นวาย เมื่อกี้พวกเขาทั้งสองพึ่งโกรธหายใจหนักกว่าเดิม ดังนั้นอุณหภูมิในตอนนี้ กลับมีรสชาติที่คลุมเครือ

เขาออกคำสั่งด้วยความขี้เกียจ “ลงไป”
ฉู่ลั่วหานกัดฟัน ลงก็ลงสิ!

เมื่อเธอลงจากรถ ลมในตอนกลางคืนก็พัดมา ทันใดนั้น เธอก็สะดุ้งและกอดตัวเอง

คิดว่าเขากำลังจะไป แต่กลับเห็นว่าเขาก็ลงจากรถด้วย ร่างสูงใหญ่ของเขา ความสูงส่งและความสง่างามของ เขาดูเหมือนขัดขืนไม่ได้ เขาล็อกรถแล้วเดินผ่านเธอ “ตามมา”

มันเป็นคำภาษิตสองตัวอีกครั้ง….หรือเขาพูดจนติดใช่ ไหมล็อบบี้ของวิลล่า แสงไฟสว่างไสว

ถึงตอนนี้เขาพึ่งเห็นรอยฟกช้ำและบวมบนใบหน้าของ เธอ และอาการบาดเจ็บที่เข่า ยังไม่หายอีกเหรอ?รอยตบ บนใบหน้ามาจากไหน?

ผู้หญิงโง่ เธอมีชีวิตโตได้ขนาดนี้ได้ไง

“นั่งลง!”

%3D

.”บ้าจริง! เสพติดจริงๆ!
ฉู่ลั่วหานนั่งลง มีกระเป๋าสะพายสุภาพสตรีแอร์เมสสี แดงวางอยู่บนโต๊ะ สีแดงสดเป็นประกายจริงๆ หลังจาก นั้นครู่หนึ่ง หลงเซียวก็ถือกล่องยาออกมา เขามองไปที่ เธอเหมือนขู่ “ไม่ได้ดูสวยแต่แรกแล้ว ยังไปทำให้ตนเอง กลายเป็นแบบไหนอีก”

ฉู่ลั่วหาน” !!!”

เขาหยิบทิ้งเจอร์ลดอาการบวมและบรรเทาอาการปวด จุ่มผ้าฝ้าย คุกเข่าหนึ่งข้างลงบนพื้น เหยียดแขนยาวของ เขาเข้าไป…

หล่อนตกตะลึง นี่หลงเซียวกำลังช่วยเธอทายาอยู่เห รอ? ท้องฟ้ากำลังจะตกลงมา?

“เก็บเอาจินตนาการที่น่าเบื่อออกไปจากหัวของคุณซะ ก่อนที่ผมจะเบื่อคุณ คุณยังเป็นผู้หญิงของหลงเซียวผม จะไม่ยอมให้สิ่งที่น่าเกลียดอยู่ใกล้ ๆผม”

เธอกำกำปั้น “ในเมื่อเป็นแบบนี้ หย่ากันดีกว่าไหม คุณ ไม่ต้องเหนื่อยใจ สบาย”
หลงเชียวเตะไปบนหน้าเธอทีละน้อย เธอทนความเจ็บ

ปวดไว้แต่ปากของเธอไม่ยอมคน

“ตายใจเถอะ!”

“อาก-”

การกระทำในมือของเขาหนักกะทันหัน เธอเจ็บปวด

อย่างมาก

สิ่งที่ตามมากับความเจ็บปวด เธอหลับตาลง และเงย หน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้เขาทายาได้สะดวก ขนตาหนา และยาวทำให้เกิดเงาและไม่มีร่องรอยของตำหนิบน ใบหน้าที่ขาวสะอาดของเธอ

ริมฝีปากสีแดงเข้มของเธอก็ดไว้ เผยให้เห็นถึงความ เซ็กซี่ที่ไม่ซ้ำใครของผู้หญิง

ลำคอของหลงเชียวกระชับ หน้าท้องส่วนล่างของเขา หดตัวอย่างรุนแรง และร่างยาวของเขาลุกขึ้นยืนและทับ ลงไป
คู่ลั่วหานไม่ทันตั้งตัว ถูกแขนของเขากดไว้บนโซฟา พยายามดิ้นรนหลายครั้ง เขามาอย่างกะทันหัน ในหัว ของเธอไม่ได้ตระหนักถึงแง่มุมนี้

ใครจะรู้ว่าพลังของเขาเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจากการ

ทดลองจนถึงการคุกคาม ทีละขั้น

โคมไฟพวงระย้าผสมผสานกับแสงจันทร์ บนโซฟาหนัง ที่ออกแบบเองของอิตาลี….สีของฤดูใบไม้ผลินั้นไม่มีที่ สิ้นสุด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ