ตอนที่ 40 เธอก็ท้องหรอ

ตอนที่ 40 เธอก็ท้องหรอ

เธอเงยหน้าขึ้นด้วยความมึนงง ผู้ชายที่อยู่บนหัวก็ยิ้ม อย่างอบอุ่น ราวกับแสงพระอาทิตย์ในฤดูใบไม้ผลิ

คู่ลั่วหานได้สติกลับมา รีบออกมาจากอ้อมกอดของเขา และรักษาระยะห่างกับเขาไว้ไกลๆ เธอรีบปรับอารมณ์ ใบหน้าที่ไร้สีสันและความรู้สึก อย่างกับหิมะที่เยือกเย็น

ถังจิ้นเหยียนหัวเราะเบาๆ “ขอโทษครับ เพื่อที่จะหลีก เลี่ยงความเข้าใจผิด เมื่อกี้มันสถานการณ์คับขัน ต้อง ขอโทษด้วย”

ตัวของเขาที่ดูสะอาดสะอ้าน ทำให้เธอรู้สึกว่าถ้าตัวเอง โกรธก็จะดูเป็นคนใจแคบมาก

“คุณมา นี่มาหาฉันหรือเปล่า? พอดีเลย ฉันก็กำลังจะไป

หาคุณ”

เธอไม่อยากเสียเวลา พูดตรงๆไปเลย
“หาคุณ? ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณอยู่โรงพยาบาล เมื่อวาน คุณเข้าเวรดึก วันนี้ควรจะพักผ่อนอยู่บ้านถึงจะถูก”

เธอลืมไปแล้ว

“คุณรู้ไหม…”คำพูดของเธอชะงักไป เพราะมันคือเรื่อง ไม่ดี จะให้พูดออกมาอย่างเต็มปากได้อย่างไร?

“ข่าวในเพจ ผมเห็นแล้วเหมือนกัน ผมกำลังจะไปห้อง กล้องวงจรปิดที่ชั้น1 ไปเช็คดูหน่อย”

คิดไม่ถึงว่าเขาก็คิดถึงจุดจุดนี้?

จู่ลั่วหานพยักหน้าอย่างซาบซึ้งใจ ถึงแม้สีหน้าของ เธอจะไม่ได้แสดงออก “ฉันก็จะไปค่ะ ฉันจะต้องหาคนที่ ทำให้เจอให้ได้ เรื่องนี้ ฉันไม่ยอมจบง่ายๆหรอก”

ถังจิ้นเหยียนมองดูคู่ลั่วหานที่โกรธจนจะระเบิดไปทั้งตัว ไม่รู้ว่าทำไม เขารู้สึกว่าจู่ลั่วหานตอนโกรธ ดูน่ารักกว่า ตอนปกติมากเลย ตอนที่เธอโมโห คิ้วทั้งสองข้างชนกัน หน้าผากก็มีรอยย่น3ขีดโผล่ออกมา ริม ฝีปากที่อมชมพูเม้มปากไว้ ใบหน้างอๆ ทำให้คนใจเต้น อย่างบอกไม่ถูก

“ผมจะช่วยคุณ” เขาพูดอย่างแน่วแน่

คู่ลั่วหานมองเขา “คุณสมควรที่จะต้องช่วยฉันอยู่แล้ว เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับเราทั้งสองคน แต่ตอนนี้มีแต่ฉันที่ ถูกกล่าวหา”

เขายิ้มอย่างเปิดเผย “คุณวางใจได้ ผมไม่หนีไปไหน หรอก เราจะผ่านมันไปด้วยกัน ถ้าในยามที่จำเป็น ผม สามารถให้คุณยืมผมไปใช้ในสถานะแฟนก็ได้

แฟน?

ไม่ต้องหรอกค่ะ ท่านรองคณบดีถัง น้ำใจของคุณฉัน

รับรู้แล้วค่ะ…”

“คุณหมอ จู่ คุณกำลังปิดกั้นอะไร?”

“ฉัน….เปล่า!”
ประตูลิฟต์เปิด ทั้งสองคนเร่งฝีเท้าเดินไปห้องกล้อง

วงจรปิด

แต่ว่าคลิปนั้นถูกคนตัดออกไปแล้ว ไม่เหลือร่องรอย

อะไรไว้เลย!

ให้ตายสิ!

ตอนนี้ทำไงดี? หาคนทำไม่เจอ แล้วเธอจะล้างข้อกล่าว หานี้ได้ยังไง? ข่าวซุบซิบพวกนี้นั้นไม่มีวันจบสิ้น ยิ่งสาว ยิ่งลึก สุดท้ายแล้วเธออาจจะถูกโจมตีจนไม่ให้ผุดไม่ให้ เกิด!

ทันใดนั้นถังจิ้นเหยียนดึงข้อมือของจู่ลั่วหาน “ตามผม

มา”

“ท่านรอง คุณทำอะไร?”

เดินออกมาจากห้องกล้องวงจรปิดอย่างรีบร้อน ถังจิ้น เหยียนพาจู่ลั่วหานเดินออกไปด้านนอก ช่วงที่ออกประตู กระจกที่หมุนวงกลมนั้น มีร่างคนหนึ่งที่เดินมาจากด้าน นอก อ้อมกอดผู้ชายคนนั้นอุ้มผู้หญิงอยู่ ฉู่ลั่วหานคิ้วขมวด เงาเมื่อกี้นี้ ทำไมถึงรู้สึกคุ้นๆ?

และหลงเซียวที่สวนทางกับพวกเขาไป ก็หันหลังกลับ มา บังเอิญเห็นจู่ลั่วหานถูกผู้ชายที่สวมชุดกาวน์ สีขาว ลากมือไว้ ประตูหมุนเวียน ทั้งสี่คนที่เข้าและออก ระยะ เวลามันรวดเร็วมาก ราวกับว่าถูกอะไรกลั่นแกล้ง

“ท่านรองคณบดีถัง คุณจะทำอะไรกันแน่?”

เดินไปถึงข้างนอก จู่ลั่วหานสลัดมือเขาทั้ง หายใจ หอบๆถามเขา

ถังจิ้นเหยียนมองไปรอบๆสวนของโรงพยาบาล ต้นไม้ ดอกไม้บานสะพรั่งเต็ม ดอกไม้หลายๆชั้น และมีกลิ่น

หอม

“ผมกลัวว่าถ้าไม่พาคุณออกมาสูดอากาศหน่อย คุณอยู่ ในนั้นจะเครียดจนเป็นโรคได้ สภาพของคุณในตอนนี้ไม่ ควรที่จะกลับไป เดินเล่นที่นี่ไปก่อนเถอะ หรือว่าไปหาส ถานที่ที่หนึ่งนั่งกินข้าวดีๆสักมื้อ หรือว่า กลับไปนอนสัก หน่อย”
ลัวหานฟังคำพูดของถังจิ้นเหยียนจนหลุดข้าออกมา ไม่ใช่เรื่องของตัวเองก็เอามันไปไว้ไกลๆสินะ ในรูปมัน ไม่มีหน้าตรงของคุณ คุณก็ไม่เดือดร้อนอะไรอยู่แล้วน”

“ถ้างั้นขอถามคุณหมอจู่หน่อยนะครับ ว่าคุณเดือดร้อน แล้วได้ผลลัพธ์อะไรออกมาแล้วยัง?”

“ฉันก็ควรจะต้องทำอะไรหน่อยสิ”

เธอเงยหน้าขึ้นมาเถียง มองไปทางเขา ความดื้อรั้น และความผู้หญิงแกร่งนั้นได้เผยออกมาจากตัวเธอ ภาพ ลักษณ์ของเธอที่ถังจิ้นเหยียนคิดอยู่ในใจนั้น เริ่มเป็นรูป เป็นร่างออกมาแล้ว

ลมพัดโชยมา โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าก็สั่น ขัดจังหวะ แววตาของเธอ และขัดความคิดพันล้านข้อที่อยู่ในหัว ของเธอ

“รีบมาแผนกครรภ์และสตรี”

ความเย็นชาที่เย็นเข้าไปถึงกระดูก และเป็นน้ำเสียงคำสั่งนั้น ก็มีแค่คนคนเดียวก็คือ หลงเชียว

เธอเก็บโทรศัพท์เข้าไป “ฉันต้องกลับไปก่อน”

“คุณหมอจู่ นี่คุณเป็นพวกชอบถูกทรมานงั้นหรอ?”

เธอยิ้ม “คิดซะว่าใช่ฉันละกัน”

เธอเดินไปข้างหน้า เขาวิ่งตามจากด้านหลัง ฝีเท้าทั้ง สองคนไม่ได้ช้า แต่ว่าเขาก็ช้าไปหนึ่งช่องในตรงที่ประตู หมุน และแล้ว ลิฟต์ก็พลาดไปเช่นกัน

ร่างเงาของเธอก็ไม่เห็นแล้ว

แผนกสตรีและครรภ์ นอกประตูของห้องคุณหมอผู้ดูแล ของโม่หรูเฟย ผู้ชายร่างสูงใหญ่ มือล้วงเข้าในกระเป๋า กางเกง ดูเผด็จการ

ซูรั่วหานหายใจเข้าลึกๆ เดินเข้าไป “เขาเป็นยังไง บ้าง?”

หลงเซียวไม่ได้หันหน้ามา เมื่อกี้ที่ยืนรอตรงนี้ไปแค่เวลาสั้นๆไม่กี่นาที เขาก็ได้ยินคนพูดถึงจู่ลั่วหานใน หลายๆฉบับ การพูดที่ไม่เหมือนกันและการพูดประชดที่ ต่างกัน และยังมีคำว่าแปลกๆใหม่ๆขึ้นมา

จู่ลั่วหานทำงานที่โรงพยาบาลนี้ มันเป็นเรื่องที่น่าอับ อายจริงๆหรอ หรือว่าถูกคนเกลียดแค้น ทำให้คนโกรธ เกลียด?

“คุณหมอกำลังตรวจ ถ้าหากว่าเขาเป็นอะไร

“คุณเคยพูดแล้ว ว่าถ้าเขาเกิดเรื่องอะไร คุณจะไม่ ปล่อยฉันไว้แน่ ผ่านไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง ฉันยังไม่ลืม”

เมื่อกี้หลงเชียวยังมีความรู้สึกสงสาร แต่ตอนนี้กลับถูก ความอวดเก่งของเธอบดขยี้ให้ดับไป

ในเมื่อเธอเก่งขนาดนี้ ปากก็เก่งขนาดนี้ เห็นทีว่าเรื่อง จะใหญ่ขนาดไหนเธอก็สามารถจัดการได้ด้วยตัวเองแล้ว สินะ!

ข่าวที่โม่หรูเฟยถูกหลงเซียวอุ้มเข้ามาหาหมอที่โรงพยาบาลนั้นก็กระจายอย่างเร็ว เพียงแค่เวลาสั้นๆ นักข่าว

ก็มาถึงโรงพยาบาลที่ว่านั้นแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบางสื่อ ที่ฝ่าพวกร.ป.ภ.เข้ามาได้แล้ว และมาถึงแผนกสตรีและครรภ์แล้วด้วย!

วันนี้บรรยากาศที่โรงพยาบาลกลางดูวุ่นวาย โม่หรูเฟย เข้าโรงพยาบาล ประธานบริษัทMBKหลงเซียวมาเฝ้า และหญิงสาวที่กำลังมีข่าวฮอตอยู่ตอนนี้ก็อยู่หน้าห้อง แผนกสตรีและครรภ์

พวกนักข่าวตาลุกวาว รีบคว้าโอกาสนี้ไว้ ครั้งนี้ ข่าวสนุก

แน่!

“คุณจู่ลั่วหาน มีคนให้ข่าวว่าช่วงที่คุณเข้าเวรรอบดึก แล้วได้พลอดรักกับหนุ่มนิรนามที่ห้องทำงานนี้ ขอถาม ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือเปล่าคะ?”

“คุณหมอ จู่ ไม่นานมานี้ที่คุณช่วยเจรจาเรื่องของโรง พยาบาลครั้งนั้นได้สำเร็จ แล้วยังได้รับคำขอโทษจาก ฝ่ายตรงข้าม ยังริเริ่มสร้างรูปแบบใหม่สำหรับแพทย์และ ครอบครัวผู้ป่วย ภายใต้นั้นมีการดำเนินการที่เปิดเผยไม่ได้ไช่ไหมคะ?”

“คุณหมอจู่ ผู้ชายเมื่อคืนนั้นเป็นใครหรอคะ? แล้วพวก คุณมีความสัมพันธ์อะไรกันคะ?เป็นคนรัก? หรือว่าตามที่ ข่าวลือว่า เป็นคนแปลกหน้า?”

คนรัก?

ได้ยินคำนี้ หลงเชียวที่หันหลังให้กับนักข่าวก็คิ้วขมวด เขาไม่มีอาการใดๆ และรอฟังคำตอบจากเธอ

ส่วนหางตาของคู่ลั่วหาน ก็แอบมองดูปฏิกิริยาของหลง เซียวไปอย่างรวดเร็ว

ตามที่คาดไว้ เขาไม่รู้สึกอะไร

เธอไม่ใช่โม่หรูเฟย ไม่เคยได้ฝึกฝนหรือผ่านการ สัมภาษณ์อะไรอย่างนี้มาก่อน คำพูดโกหก เสแสร้งพวก นั้นเธอก็พูดไม่ออก เธอไม่กลัวและไม่อ่อนใจ และไม่พูด เลยสักคำ

หลงเชียวก็นิ่งเงียบ ทำเหมือนกับว่าไม่รู้จักกับผู้หญิงคนที่อยู่ตรงหน้า ตอนนั้นเอง ห้องทำงานของ แพทย์ที่ดูแลก็เปิดออก และหลงเชียวที่มาในฐานะญาติ คนไข้ก็เดินเข้าไป

ในทางเดิน คำถามของพวกนักข่าวนั้นอย่างกับลูก ระเบิด ข้างกายของเธอนั้นไม่มีที่เพิ่งแล้วจริงๆ เธอไม่ กล้าที่จะหวังให้เขาช่วยตัวเอง แต่เธอรับไม่ได้ที่หลง เซียวทั้งเธอไว้แล้วเดินออกไป

แม้แต่ ความสงสารจากเขาก็ไม่มีให้เธอ

“คุณหมอจู่ คุณเป็นหมอแผนกหัวใจ แล้วทำไมถึงมาอยู่

ที่นี่ได้หล่ะคะ?”

“ฉู่ ลั่วหาน หรือว่าคุณมาตรวจครรภ์หรือเปล่าคะ? ถ้า อย่างนั้น เด็กในท้องของคุณคือของใครคะ?”

พระเจ้า!

ตรวจครรภ์? ท้อง!

ความคิดและจินตนาการของพวกนักข่าวนี่ล้ำเลิศจริงๆ

ลั่วหานถูกถามจนรู้สึกรำคาญมาก สถานการณ์ดูท่าจะ

ไม่ดี เธอจะต้องรีบไป!

เธอกำลังจะไป ประตูของห้องนั้นก็ถูกเปิดออก หลง เซียวอุ้มโม่หรูเฟยออกมาจากด้านใน โม่หรูเฟยที่ดู อ่อนเพลียนั้นซบอยู่ในอ้อมกอดของเขา ความรักหวาน แหววนั้น ทำให้คนรอบข้างอิจฉา

“ออกมาแล้ว! โม่หรูเฟยออกมาแล้ว!”

ประโยคเดียว โม่หรูเฟยออกมาแล้ว เธอก็ถูกพวกนัก ข่าววิ่งผ่านไป ทั้งไหล่และขาของเธอก็ถูกชนไปหลาย ทีเธอทนความเจ็บไว้ ยังมีเสียงหัวเราะที่ข้างหูที่ฟังแล้ว อยากจะอ้วก

บทบาทเล็กๆอย่างเธอ ถึงจะมีข่าวเสียหายออกมา ก็ เทียบข่าวของโม่หรูเฟยที่แค่โผล่มาให้เห็นนั้นไม่ได้ หรอก เธอยกเท้าแล้วก็เดินออกไปจากแผนกสตรีและ ครรภ์
เสียงวุ่นวายและเสียงตื่นเต้นที่อยู่ด้านหลัง ก็ถูกเธอทั้ง

ไป

เธอคิดว่า เธอเดินออกไปได้ เหมือนกับคนนอกวงการ แต่ว่าเธอนึกไม่ถึงว่า แค่ประโยคเดียวของผู้หญิงที่อยู่ สูงส่งคนนั้น ทำให้เธอจะต้องเข้าคุก

“คุณหมอ คุณจะไปไหนคะ?”

เสียงไมโครโฟน เพียงแค่ประโยคเบาๆก็พูดดังขึ้นไป หลายร้อยเท่า ดังขึ้นทั่วทางเดิน

พวกนักข่าวก็ตื่นตาตื่นใจกัน เส้นเลือดพุ่งสูงแล้ว!

ดาราดังอย่างโม่หรูเฟยเกี่ยวข้องอะไรกับหมอเล็กๆคน นี้หล่ะ?

ฝีเท้าของคู่ลั่วหานก็หยุดชะงัก ไม่ได้เดินต่อไปแล้ว

โม่หรูเฟยจับคอเสื้อของหลงเซียวอย่างเบาๆ สีหน้า น้อยใจเหมือนจะร้องไห้ เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ ฝืนๆและเจ็บปวด “คุณหมอฉู่ ก่อนหน้านี้ฉันเคยขอร้องให้คุณช่วยปรุงยาบำรุงครรภ์ให้ฉันหน่อย แต่คิด ไม่ถึงเลยว่าคุณจะใส่อะไรเข้าไปในยา วางแผนจะฆ่าลูก ของฉัน”

อะไรกัน?!

คุณหมอแผนกหัวใจจัดยาให้กับโม่หรูเฟย แล้วยังอยาก จะฆ่าลูกของเธอ! นี่มันคือเรื่องอะไรกัน!

“คุณโม่คะ คุณโม่ คุณกับจู่ลั่วหานมีความสัมพันธ์อะไร กันคะ?”

“ระหว่างพวกคุณมีเรื่องแค้นส่วนตัวอะไรกันคะ?”

หัวใจก็พวกนักข่าวนั้นขึ้นมาถึงตรงตาแล้ว ข่าวนี้ดัง ระเบิดสุดยอดเลย! เดือดยิ่งกว่าตอนทำอะไรกันที่ห้อง ทำงานนั้นอีก!

โม่หรูเฟยมองหน้าหลงเชียว สีหน้าเขาไร้อารมณ์ใดๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่หมอพูด แล้วรวมกับโม่หรูเฟยที่ร้องห่ม ร้องไห้ ในใจเขานั้นลำเอียงไปแล้ว
“คุณหมอ คุณกับฉันเราเองก็รู้จักกัน ยังไงแต่ก่อนก็ เคยเป็นเพื่อนกัน ทำไมคุณถึงทำเพราะแค่อิจฉาที่ฉัน มีชื่อเสียง อิจฉาที่ฉันได้ผู้ชายดีๆ แล้วก็ทำอย่างนี้กับ ฉัน?”

ฮือฮือ!ฮือ!

ทุกคนอ้าปากค้าง! คู่ลั่วหานนั้นเป็น…เป็นเพื่อนกับโม่ หรูเฟย และเพราะความอิจฉาเลยอยากจะฆ่าลูกของ เธอ?!

ครั้งนี้โม่หรูเฟยทำแรงเกินไป! โหดเกินไป! และพูดมั่ว

เกินไป!

จู่ลั่วหานถูกเธอใส่ร้ายป้ายสีจนเธอทนไม่ไหว สองตา จ้องเขม็ง ตาโต “เธอพูดอะไร?! โม่หรูเฟย !”

โม่หรูเฟยยิ้มอ่อนๆ “เธอไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร ฉันก็ไม่ อยากตามให้เธอมารับผิดชอบ ฉันก็แค่เสียใจ เสียดาย

มิตรภาพของพวกเรา”

พวกนักข่าวสนุกกันใหญ่! ไมจ่อไปหาจู่ลั่วหาน ไมแต่ละอันนั้นเหมือนกับระเบิด พร้อมที่จะระเบิดเธอได้ทุก เมื่อ

“คุณหมอ งู คุณใช้ประโยชน์จากการเป็นหมอมาทำร้าย คุณโม่ นี้เป็นเรื่องจริงไหมคะ?”

“คุณหมอจู่ นี่มันเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายนะคะ จะ ต้องถูกยึดบัตรแพทย์ค่ะ!”

“คุณหมอจู่ คุณนี่ฉวยโอกาสฆ่าคน คุณไม่กลัวว่าจะต้อง ชดใช้ด้วยชีวิตหรอคะ!”

ยิ่งถามยิ่งเดือด ยิ่งชมขู่กันรุนแรงมากขึ้น เหมือนกับสี นามิพัดเธอจมไป

สายตาของเขามองทะลุพวกนักข่าวกระหายเลือดพวก นี้ จ้องตรงไปที่หลงเชียวและโม่หรูเฟย ยิ้มอย่างขึ้นชม ขมจนลำคอของเธอก็ขมไปหมด พูดไปออกสักคำ

หลงเชียวใบหน้าที่หล่อเหลา ไม่เปื้อนอะไร สมบูรณ์ แบบไร้ที่ติ ดวงตาที่ลึกเข้าไปพร้อมส่องแสงประกาย คิ้วที่โค้งเอียงสวย และริมฝีปากที่บางและก็

เงียบ

อะไรก็มีหมด ยกเว้นความเห็นอกเห็นใจ

หัวใจ ถูกครีมเหล็ก คีบจนสลายหมดแล้ว

“พวกคุณทำอะไรกัน!”

น้ำเสียงเย็นชาดังขึ้นมาจากทางเดิน พวกนักข่าวที่ยืน เรียงสัมภาษณ์กันอย่างไร้มารยาท

ร่างสวมชุดสีขาวเดินเข้ามาทางด้านหน้า เดินอยู่ใต้แสง

ไฟ ดูสว่างไปทั้งตัว

ข้างหลังของถังจิ้นเหยียนมีหัวหน้าของโรงพยาบาล หลายคนเดินตามมา ออร่าของคนกลุ่มชุดขาวนี้กลบพวก นักข่าวไปหมด เหมือนกับลมพายุมาพัดผ่านไป

คู่ลั่วหานเงยหน้าขึ้นแบบงงๆ สบตากับถังจิ้นเหยียนก

ลางอากาศ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ