บทที่ 67 เฉินเกอมีหน้ามาหรอ

จะเกิดอะไรขึ้นกับจ้าวยีฟานได้อีก?

เฉินเกอแอบประหลาดใจ

ทว่าตอนนี้หยางฮุยเพิ่งจะชวนตัวเองไปที่หอของ สวีเสียด้วยกัน ตัวเองไม่ไปก็ไม่ดี

พอดีกับที่เฉินเกอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเกิด อะไรขึ้นกับจ้าวยีฟานกันแน่?

แม้ว่าก่อนหน้านี้ผู้หญิงคนนี้จะทำให้ตัวเองรู้สึก ชอบเล็กน้อย และหลังจากที่ตัวเองก็ถูกหลินเจียวใส่ร้าย แล้ว ทัศนคติก็เปลี่ยนไป 180 องศา

แต่ท้ายที่สุด ยังไงก็นับว่าเป็นเพื่อนกัน!

ที่จริงแล้วเฉินเกอก็แค่หาข้ออ้างให้ตัวเองเท่านั้น ปากบอกว่าไม่สนใจจ้าวยีฟานเท่าไหร่ ในความเป็นจริง ในฐานะที่เป็นผู้ชายปกติคนหนึ่ง จะไม่สนใจผู้หญิงที่ สวยมากๆคนนี้ได้ยังไงกันล่ะ

ณ หอพักของจ้าวยีฟาน

เฉินเกอและหยางฮุยพวกเขาหกคนเซ็นชื่อที่ใต้ ตึกหอพักหญิงแล้ว ก็เข้ามาแล้ว

หลังจากที่เข้ามาแล้ว

ก็มองเห็นจ้าวยีฟานนั่งร้องไห้อยู่บนเตียง ใน เวลาเดียวกันรวมถึงหลินเจียวเอง ก็ร้องไห้หนักเหมือน

กัน
สีหน้าของหลินเจียวซีดเซียว ดูเหมือนจะตกใจ

มาก

“ยีฟาน หลินเจียว พวกเรามาดูพวกเธอแล้ว!” หยางฮุยพูดขึ้น

ในระหว่างทางจากที่เฉินเกอได้ยินมา เฉินเกอถึง ได้รู้ต้นสายปลายเหตุของเรื่องนี้

จริงๆ แล้ว สี่คนนั้นที่ถูกต่อยที่วิลล่านั้น ฐานะไม่ ธรรมดา

หนึ่งในนั้น ครอบครัวทำธุรกิจอุตสาหกรรม จะ บอกว่าเป็นคนมีอำน่จแห่งการค้าจินหลิงก็ไม่เกินไป

ดูเหมือนว่ายกเว้นบริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ปแล้ว อย่างอื่นก็นเป็นครอบครัวหนุ่มสาวนั้นที่เป็นผู้นำแห่ง อุตสาหกรรมการค้า

คนคนนั้นเป็นใคร?

เขาชื่อสวี่เว้ย พ่อชื่อสวี่ไห่ชานทำธุรกิจ อสังหาริมทรัพย์ อาจกล่าวได้ว่าเป็นเจ้านายใหญ่ใน เมืองจินหลิง

วันนั้นบังเอิญ สวี่เว้ยคนนี้ แม้ว่าจะเป็นทายาท เศรษฐี แต่ปกติถ่อมตนมาก

จากนั้นก็ไปดื่มเหล้ากับเพื่อนไม่กี่คนที่วิลล่า

เมื่อดื่มหนักมาก แล้วก็มองเห็นหลินเจียว โดย เฉพาะจ้าวยีฟานที่หน้าตาสะสวย
ถึงได้ลวนลามเธอสองคนเพราะฤทธิ์เหล้า

คิดไม่ถึงเลยว่า ก่อนหลังจะถูกทำร้ายร่างกายถึง สองครั้ง

ดีกันจนหัวแตกเลือดออก

หลังจากที่กลับไปแล้ว สวี่เว้ยก็เรียกคนแล้ว

ทั้งครอบครัวก็พากันตกใจไม่น้อยเหมือนกัน

แม้ว่าจะไม่ได้มาหาคู่กรณีเพื่อแก้แค้นถึงที่ แต่สวี่ ตง สวีชาว หลินเจียวจ้าวยีฟานที่อยู่ในบ้าน ทุกคนได้ รับคำเดือนในระดับที่แตกต่างกัน

ครอบครัวของสวีชาวเปิดบริษัทวันนี้ทุกเส้น ทางการค้าถูกตัดขาดหมดแล้ว

ครอบครัวของจ้าวยีฟานเองก็เปิดบริษัทเหมือน กัน สถานการณ์ก็คล้ายกับของสวีชาว

ส่วนหลินเจียวและสวีตงพวกเขา พ่อแม่ของพวก เขาก็ถูกเดือน และข่มขู่เช่นกัน

มีความรู้สึกเหมือนเกร็ดมังกรเล็กน้อย ซึ่ง หมายความว่าถ้าคุณสัมผัสมันคุณจะต้องตาย

สรุปว่าตอนนี้จ้าวยีฟานพวกเธอกลัวจะตายอยู่ แล้ว

เพราะว่าสวี่เว้ยได้ขู่ไว้ว่า จะทำลายครอบครัวของ พวกเขาภายในหนึ่งเดือน!

“ทำยังไงดี? ทำยังไงดี? พ่อฉันติดต่อไปหลายคนมาก แต่ก็ไม่มีประโยชน์เลย!”

จ้าวอี้ฝานร้องไห้หนักมาก

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหลินเจียวที่พ่อแม่ถูกปลดออก จากงานโดยตรงเลย

“ยีฟาน สวี่ตง สวีชาว พวกเขาเองก็ไม่มีหนทาง เหมือนกัน?”

หยางฮุยมองดูอยู่ข้างๆ เรียกได้ว่าช่วยอะไรไม่ได้ เลยสักนิด ทำได้แค่คุยกันแบบนี้แล้วล่ะ

“เฮ้อ พวกเขาจะไปมีหนทางอะไรได้ ได้ยินว่าสวี ตงและสวี่ชาวไปหาคนอื่นเขาถึงที่บริษัทแล้ว และไป คุกเข่าขอโทษเขาแล้วล่ะ สุดท้ายก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษา ความปลอดภัยของเขาไล่ออกมา”

“ปัญหาในครั้งนี้มันใหญ่มากเกินไปแล้ว ฉันยัง ได้ยินมาอีกว่า สตงตบหน้าตัวเองต่อหน้าทุกคนใน ครอบครัวอีกด้วย! แต่ก็ไร้ประโยชน์!”

ผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ในหอพักเดียวกันก็พูดขึ้น อย่างกังวล

จ้าวยีฟานร้องไห้หนักขึ้นกว่าเดิมอีก

รวมถึงหลินเจียวก็อยู่ในนั้นด้วย จะไปเหลือความ มีชีวิตชีวาก่อนหน้านี้ที่ไหนอีก

“ไม่อย่างนั้นก็แจ้งตำรวจเถอะ!”

หลี่ปินส่ายหน้า
ใครบ้างที่มาเรียนในมหาวิทยาลัยจินหลิงแล้ว ไม่รู้ว่าตระกูลสวีน่ากลัวจะตาย

คนปกติทั่วไปไม่อาจเข้าไปยุ่งได้หรอก

จ้าวยีฟานส่ายหน้า : ไม่ได้หรอก ยิ่งไปกว่านั้น คนที่พวกเราต่อยตีด้วย คนอื่นเขาไม่ได้โต้กลับ ถึงแจ้ง ตำรวจไปคนที่จะโดนจับก็เป็นพวกเราเอง!”

เมื่อทุกคนได้ยิน มันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ นั่นและ

“พวกเธอสองคนก็อย่าเศร้าเกินไปเลย ทุกปัญหา มีทางออกเสมอ!”

เฉินเกอที่ไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่ต้น ตอนนี้ได้ เอ่ยปากแล้ว

เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะเกลี้ยกล่อมอย่างไร

แต่ว่านะ เพื่อหยางฮุยและสวีเสียแล้ว ท้ายที่สุด มันก็เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของสวีเสีย ถึงได้ทำให้เกิด เรื่องแบบนี้ขึ้น

เฉินเกอตัดสินใจจะลองถามหลี่เจิ้นกั๋ว ดูว่าเขาจะ มีวิธีดีดีอะไรไหม

“อือ? ทำไมนายก็มาด้วยล่ะ? เช็ด! เชัด! เช้ด! ใคร ให้ความกล้านายเนี่ย ทำไมนายถึงยังมีหน้ามาอีก?”

ทันทีที่หลินเจียวได้ยินเฉินเกอพูดขึ้น ก็หัวร้อน ขึ้นมาอย่างกะทันหัน

แม้กระทั่งการดุด่า และเยาะเย้ยเลย
เรื่องทั้งหมด ถ้าให้พูดถึงต้นเหตุว่าทำไมถึงเกิด เรื่องนี้ขึ้นได้?

ไม่ใช่เพราะนายไอ้หนุ่มจนแมงดานั่นหรอกหรอ?

ถ้าไม่ใช่เพราะนาย ยีฟานจะรู้สึกอับอายแล้ว ขอตัวไปห้องน้ำหรอ?

ยีฟานไม่ได้โกรธแต่ไปห้องน้ำ ตัวเองจะสามารถ ตามไปได้หรอ?

ถ้าทั้งสองคนไม่มีใครไปเลย แล้วจะได้ไปยั่ว ผู้ชายที่มีภูมิหลังอย่างสวี่เว้ยคนนี้ได้ยังไง

ตัวต้นเหตุของเรื่องนี้ก็คือเฉินเกอ

นายยังมีหน้ามาอีกหรอ?

หลินเจียวกระโดดลงมาจากเตียง ง้างฝ่ามือแล้ว ตบไปที่เฉินเกอ ไอ้เลวคนนี้ เธอเกลียดจริงๆ!

“เพี้ยะ!”

เสียงโดนตบที่ไม่ได้คาดคิดไว้ดังขึ้นไม่มีที่มา

ในตอนที่มือของเธอง้างได้เพียงครึ่งเดียว ก็ถูก เฉินเกอหยุดเอาไว้แล้ว

“หลินเจียวเธอพอได้แล้ว!”

เฉินเกอเหวี่ยงเธอลงไปกองที่พื้นอย่างแรง

เฉินเกอนิสัยดี ดีมาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มี

ถูกผู้หญิงคนนี้ดูถูกดูแคลนมาหลายครั้งหลาย ครา และยังตบตัวเองไปหลายครั้ง
หยางเสว่คือแฟนสาวของตัวเอง การที่ตบตัวเอง แต่ตัวเองทนไม่ได้ที่จะโต้กลับก็ช่างเถอะ

แล้วเธอหลินเจียวจะทำอะไร?

ดังนั้นไฟแห่งความโกรธที่เฉินเกออดกลั้นมันไว้ จึงลุกท่วมออกมา

“กร็ดกร็ดกร็ด! นายกล้าทำร้ายฉันหรอ?”

หลินเจียวกลับเหมือนเป็นบ้าไปแล้ว นั่งร้องไห้ คร่ำครวญอยู่บนพื้นขึ้นมา

“พอแล้วพอแล้ว!” สวีเสียพวกเธอรีบไปเกลี้ย กล่อมหลินเจียวทันที

จ้าวยีฟานเงยหน้าขึ้นเหลือบมองเฉินเกอ หัวเรา อย่างเย็นชาแล้วพูดขึ้น: “เฉินเกอ นายมาที่นี่เพื่อหัวเราะ เยาะพวกเราสินะ?”

ตอนนี้จ้าวยีฟานก็เริ่มเกลียดเฉินเกอไปด้วยอีก

คน

แต่ก็ไม่ได้เป็นเหมือนกับหลินเจียวแบบนั้น

“ยีฟาน หลินเจียว เมื่อเหล่าเฉินได้ยินว่าพวกเธอ เกิดเรื่องขึ้น ก็ตามมาดูพวกเธอ มาเยาะเย้ยพวกเธอซะ ที่ไหนกันล่ะ!”

หยางฮุยทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว จึงพูดขึ้นอย่าง อดไม่ได้

“เฮอเฮอ ถ้าไม่ได้มาเยาะเย้ยแล้วมาทำไม? ฉันรู้ เรื่องที่เขาไปเป็นแมงดาเกาะคนอื่นแล้ว คนคนนี้จะต้องร้ายมากแน่ๆ ฉันรู้จักเขามากเลย พูดตามตรง เมื่อก่อน ฉันยังเคยอยากจีบเขาด้วยซ้ำ!”

หลินเจียวยกขาแล้วดูด่าขึ้นมา

เธอเข้าใจอดีตที่ผ่านมาของเฉินเกออย่างถี่ถ้วน คิดอยากจะจีบเฉินเกอ

มองดูหลินเจียวเหมือนจะต่อยตีกับเฉินเกอขึ้นมา อีกครั้ง

ในตอนนี้เอง โทรศัพท์มือถือของจ้าวยีฟานก็ดัง

ขึ้น

“พ่อคะ เรื่องทุกอย่างเป็นยังไงบ้าง? คนใหญ่คน โตที่คุณไปเชิญเขาพูดยังไงบ้าง?”

จ้าวยีฟานถามขึ้นอย่างกังวล

และในตอนนี้เอง หลินเจียวก็สงบลงอย่าง สมบูรณ์ และฟังอย่างตั้งใจ

ตอนนี้ มีเพียงหนทางเดียวคือพึ่งความสัมพันธ์ ของครอบครัวจ้าวยีฟานแล้ว

“พ่อคะ คุณอย่าเสียใจไปเลย เขายุ่งซะขนาดนั้น บางทีอาจจะยุ่งจริงๆ คุณอย่าคิดมากไปเลย คืออือ ตอน นี้หนูยังอยู่ที่หอพักค่ะ มีเพื่อมาเยี่ยมหนูแล้ว หนูไม่หิว ยังไม่ได้กินข้าวเลย ไม่อยากอาหารเลยสักนิด อำ? ค่ะ หนูจะลองถามพวกเธอดู..

พูดจบ จ้าวยีฟานก็วางสายลง

พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ดูผิดหวังเล็กน้อย: “พ่อของฉันอยู่ในร้านอาหารเดิมที่คิดจะขอให้คนคนหนึ่งช่วยพูด ให้ แต่สุดท้ายคนอื่นเขากลับบอกว่างานยุ่งมากสละเวลา มาไม่ได้ ตอนนี้พ่อของฉันเรียกฉันไปที่ร้านอาหารร้าน นั้น เพราะว่าสั่งอาหารไว้เยอะมาก และถอนคืนไม่ได้ แล้ว ทุกคนก็ไปด้วยกันเถอะ ทุกคนอยู่เป็นเพื่อนฉันมา ทั้งวันแล้ว”

พูดจบก็มองไปทางหยางฮุยพวกเขา: “หยางฮุย พวกนายก็มาด้วยกันสิ เฮ้อ ฉันเองก็คิดได้แล้ว ถึงแม้จะ กังวลอยู่อย่างนี้ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ ยังไงซะ พรุ่งนี้ฉัน จะลองไปขอร้องสวี่เว้ยคนนั้นด้วยตัวเองดู!”

“ยีฟานเธอ?”

สวีเสียเข้าใจความหมายของจ้าวยีฟานได้โดย ธรรมชาติ อยากจะหยุด แต่ก็ยากที่จะเอ่ยปากพูดอะไร นอกจากนี้แล้วยังจะมีวิธีไหนอีกล่ะ?

เด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเดินลงตึกไป

ตอนนี้จ้าวยีฟานหมดหนทางแล้วจริงๆ สิ่งที่ ต้องการมากที่สุดคืออยากไปอยู่ข้างพ่อ

และหลินเจียวพวกเธอก็ยินยอมที่จะไปด้วย เพราะว่าตอนนี้ถ้ามีผู้ใหญ่อยู่ด้วยสักคน อย่างน้อยก็ให้ ความรู้สึกปลอดภัยกับพวกเธอได้ นอกจากนี้ ผู้ใหญ่มี ประสบการณ์มากมายจะไม่เก่งกว่ากลุ่มวัยรุ่นอย่างพวก เธอได้ยังไง

หยางฮุยก็ยากที่จะปฏิเสธ จึงตามไปด้วย
และครั้งนี้เฉินเกอไม่ได้ถอยหนีอย่างน่า ประหลาดใจ

และตามอยู่ข้างหลังอย่างเงียบๆ เหมือนกัน

เรื่องในวันนี้ ไม่ว่าจะพูดยังไงก็เกิดขึ้นแล้ว ไม่มี เหตุผลที่จะเพิกเฉย!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ