บทที่ 373ซือถูหยางที่โกรธแค้น

ในขณะที่ทุกคนกำลังเข้าตาจน

“เจียนนั้น เธอเรียกฉันออกมาทำไม?”

ฟางหยีเอ่ยถาม

ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นมาได้ “อ้อ….ฉันเข้าใจแล้ว เธอคงไม่ คิดที่จะ?”

ฟางหนีสายหัวอย่างช่วยไม่ได้พลางกล่าวว่า : “บอกตามตรง ยัยสหยางหยางนั้นก็ไม่ค่อยถูกชะตากับฉันสักเท่าไหร่ เธอก็ดูที่ เขาทำกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนพวกนั้น แล้วก็เฉินจุนเหวินนั่นด้วย พอกันทั้งคู่ พวกเขาก่อเรื่องเองก็ให้แก้ไขกันเองสิ เธอจะไปเดือด ร้อนทําไม?”

“ที่เธอพูดมาฉันเข้าใจดี แต่ว่า พวกเราก็ไม่เคยมีเรื่องโกรธ แค้นอะไรกับพวกเขานี่ ยังไงซะเราก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นเดียวกัน พวกเขาก็ไม่เคยหาเรื่องอะไรฉันมาก่อน เมื่อวานตอนแข่งขัน นักเรียนหญิงหลายคนต่างก็เชียร์ฉันเต็มที่ รวมไปถึง สหยาง หยางคนนี้ด้วย!”

“ถ้าปล่อยให้เรื่องเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันก็ไม่สบายใจสักเท่าไหร่ อีกอย่าง เพิ่งชวนคนนี้ฉันเคยได้ยินมาว่า เป็นน้องชายคนเล็ก ของซื้อหยาง ที่ยังไม่รวมอยู่ในนี้ ยังมีเงาของซื้อหยางอีกนะ!” ฟางเจียนนันบอก
“ฉันเอาด้วย เจียนนั้น ฉันมองเห็นถึงความเห็นอกเห็นใจใน ตัวเอง น่าจะเอาไปเขียนนิยายเลยนะ นี่ไม่ใช่เหตุการณ์ความขัด แย้งที่ง่ายๆเลยนะ?”

ฟางหลีกล่าวอย่างเงียบๆ

ฟางเจียนนั้นส่ายหน้า “ฉันคิดว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายขนาดนั้น หรอก บางที มันคงเป็นสัญชาตญาณของฉัน เอาล่ะ ฉันหวังว่าฉัน จะคิดมากไปเอง แต่เพื่อนร่วมชั้น พวกเราควรจะช่วยเหลือ ไปกัน เถอะ!”

จากนั้น ฟางเจียนนันหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างไม่เต็มใจ

โทรไปหาซือถูหยาง

“มีอะไรหรือเจียนนั้น ทำไมจู่ๆถึงได้โทรมาหาผม?”

ซือถูหยางเอ่ยถาม

“ก็ไม่มีอะไรหรอก มีเรื่องหนึ่งที่ฉันต้องการให้คุณช่วยหน่อย เพิ่งชวนเป็นน้องชายของคุณใช่ไหม ตอนนี้เขามีเรื่องกับเพื่อน ร่วมชั้นเรียนเดียวกันฉัน ฉันหวังว่าคุณจะเกลี้ยกล่อมให้เขายอม วางมือได้น่ะ!”

ฟางเจี่ ยนนันกล่าว

“อ้อ? อย่างนี้นี่เอง ถ้างั้นตอนนี้คุณอยู่ที่โรงเรียนสินะ ผมกำลัง อยู่ที่สำนักงานใกล้ๆกับโรงเรียนของคุณพอดี ผมจะไปคุยกับ คุณที่นั่นดีกว่า!”
ซือถูหยางพูดอย่างรีบร้อน

ถึงแม้ฟางเจี่ยนนั้นไม่อยากให้เขามาหา แต่ว่า ตอนนี้ตัวเอง ต้องพึ่งพาเขา จึงปฏิเสธไม่ได้

ยังไงซะ เรื่องพวกนี้ ปกติ ตระกูลฟางจะไม่ออกหน้าหรอก

อีกอย่าง ถึงแม้ตอนนี้ฟางเงี่ยนนั้นรับหน้าที่สืบทอดกิจการ ต่อจากคุณพ่อแล้ว ก็ไม่ได้หมายความว่าตระกูลฟางจะเปิดเผย ตัวอย่างโจ่งแจ้งได้

อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่ตอนนี้

ต่อมา ฟางเจียนนั้นส่งแค่เสียงอืมตอบไป แล้วจึงวางสายลง ครู่เดียว ซือถูหยาง ก็มาถึงโรงเรียน

ในมือถือช่อดอกไม้มาด้วยช่อหนึ่ง : “เจียนนั้นถ้าผมจำไม่ผิด นี่เป็นครั้งแรกที่คุณโทรหาผมก่อน!”

“อย่ามัวโน้อยู่เลย คุณจัดการเรื่องนั้นให้ฉันหรือยัง?”

ฟางเจียนนันกอดอกเอ่ยถาม

ซื่อ หยางทําหน้างงๆ พลางอมยิ้มแล้วกล่าวว่า : “ผมโทรไป แล้ว แต่เด็กน้อยเพิ่งชวนคนนี้ ครั้งนี้ถูกทุบตีอย่างหนัก โกรธ แค้นมาก ไม่ยอมฟังผมเลย คุณก็ดูสิผมไม่รู้จะทำอย่างไรดี หรือ จะให้ผมเล่นงานเจ้าชวนสักตั้งเอาไหม?”

“อีกอย่างนะ ครั้งนี้ดูเหมือนว่าเพื่อนนักเรียนของคุณลงมือ ก่อนใช่ไหมล่ะ? ผมจะไปแทรกแซง มันก็ไม่ถูก!”
ซือถูหยาง กล่าว

“คุณ!”

ฟางเจียนนั้นมีสีหน้าตะลึง

“ก็ได้ ถ้างั้นฉันไม่พึ่งคุณ ฉันไปหาคนตระกูลอื่นช่วยก็ได้! ฟางเจียนนั้นก็คิดไม่ถึงว่า เรื่องแค่นี้ซื้อหยางก็ช่วยไม่ได้ จากนั้น จึงโทรหาคนในตระกูลอื่นอีกหลายแห่งด้วยความ หงุดหงิด

ขอให้พวกเขาช่วยออกหน้าระงับเหตุให้

สุดท้าย พวกเขาล้วนหาข้ออ้างเพื่อปฏิเสธ

ซื้อหยางยิ้มเยาะอยู่ข้างๆ

ส่วนฟางเจี่ยนนั้น เริ่มเข้าใจทันที

เรื่องนี้ ที่แท้ก็เหมือนกับที่ตัวเองคิดเอาไว้ไม่ง่ายขนาดนั้น ตระกูลทั้งหลายเหล่านั้น เห็นได้ชัดว่าตอนนี้รอดูสถานการณ์ ของตระกูลซื้อถอย่างเดียว

“เจียนนั้น คุณอย่าดันทุรังต่อไปเลย ความจริงคุณก็พูดกับผม ดีๆ อย่าว่าแต่เพิ่งชวนเลย ต่อให้เป็นเรื่องของตระกูลไหน ผมซื้อ หยาง ก็ไม่แคร์ ผมทำให้คุณได้ทุกอย่าง ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม เจียนนั้นคุณเข้าใจหรือยัง?”

ซือถูหยางกล่าว
ขณะเดียวกัน ฉวยโอกาสตอนที่ ฟางเจียนนั้นไม่ทันระวังตัว ซือถูหยางดึงมือของฟางเงี่ยนกันมา

“ออกไปนะ!”

ฟางเจียนนั้นตอบสนองทันที รีบปิดมือของซีอกหยางออกไป ขณะเดียวกัน เพราะออกแรงมากไปหน่อย ช่อดอกไม้ที่อยู่ในมือ ซื้อหยางก็หล่นลงไปที่พื้นทันที

ซื้อหยางมองดูดอกกุหลาบที่ร่วงลงสู่พื้น สีหน้าถมึนตึง

แต่ในโรงเรียน นักเรียนหญิงที่เดินผ่านไปมาไม่น้อย หยุดมอง เหตุการณ์ตรงหน้า

“ว้า สารภาพรักไม่สำเร็จหรือเปล่านะ?”

“ฮ่าๆๆ ผู้ชายคนนี้แต่งตัวดีขนาดนี้ ถูกนางฟ้าปฏิเสธได้ลงคอ

เชียวหรือ?”

“จริงด้วย นางฟ้าที่ไหนเขาจะให้ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งคอย ตามจีบได้ล่ะ?”

นักเรียนหญิงอดไม่ได้ที่จะปิดปากไปพลางหัวเราะ

แม้ว่าโดยทั่วไปบรรดานักเรียนหญิงเวลามองผู้ชาย จะไม่ได้ มองที่หน้าตาหล่อไม่หล่อ แต่จะมองที่เสื้อผ้า การแต่งตัวดูดี มี ราคา อาจจะไม่ได้หล่อเหลาอะไรมาก แต่ก็เป็นผู้ชายที่มากไป ด้วยคุณสมบัติ

ใส่ยี่ห้อ LOW ด้วย หน้าตาก็ใช้ได้ แถมยังเป็น LOW13 ด้วย
แต่ว่าตอนนี้ ผู้ชายสารภาพรักไม่สำเร็จ ต่อให้แต่งกายดีแค่ ไหน ก็ถูกนักเรียนหญิงหลายคนดูถูกเอา

เสียงซุบซิบนินทา

และเสียงหัวเราะคิกคักเหล่านี้ ลอยเข้าหูของซื้อหยาง ทำให้เขารู้สึกทั้งโกรธและอับอาย ถ้าไม่ใช่เพราะคุณฟาง เจียนนัน ผมจะต้องทนอับอายขนาดนี้หรือ

“เจียนนั้น คุณหมายความว่าอย่างไร? หรือว่าความรักที่ผมมี ให้คุณ คุณไม่เคยเห็นคุณค่ามันเลยหรือ? คุณไม่เคยตอบแทน ให้ผมบ้างเลย?”

ความในใจของซื้อหยางที่เก็บไว้ ในที่สุดก็ระเบิดออกมา ตอนนี้ตะโกนใส่ฟางเจียนนั้น

“โรคจิต!”

ฟางเงี่ยนนั้นมองไปที่ซื้อถูหยางด้วยสายตาเกลียดชัง แล้ว หันหลังจากไปทันที โดยไม่คิดที่จะฟังคำพูดของซื่อหยางอีก

เพราะว่าซื้อหยางเป็นคนอย่างไร ฟางเจี่ยนกันนั้นรู้ชัดเจนดี

สําหรับพวกเขาพ่อลูก นอกจากความเกลียดชังก็คือน่าขยะแขยง

“ผมรักคุณมานานขนาดนี้ คุณยังไม่ให้โอกาสผมพูดให้จบ เลย หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

ซือถูหยางนัยน์ตาแดงก่ำ รู้สึกว่าตัวเองถูกสบประมาทอย่างแรง
เมื่อก่อนที่เคยโดนไม่ใช่แบบนี้ แต่ว่าตอนนี้ ต่อหน้าธารกํานัล ฟางเจียนนั้นกลับไม่เห็นตัวเขาอยู่ในสายตา

จากนั้นจึงวิ่งเข้าไป ดึงมือของฟางเงี่ยนนั่นเอาไว้ “ผมบอกว่า ให้คุณฟังผมก่อน!”

“ปล่อยฉันนะ คุณบ้าไปแล้ว!”

เซี๊ยะ!

ฟางเจียนนั้นก็อารมณ์ร้อน เงื้อมือตบหน้าซื้อกูหยางไปโดย ไม่รู้ตัว

นักเรียนจํานวนไม่น้อยเห็นฉากนี้ต่อหน้าต่อตา ต่างพากันอ้า ปากค้างด้วยความตกใจ

ส่วนซือถูหยาง ถึงกับอึ้ง

“ฟางหยี พวกเราไปกันเถอะ!”

ฟางเงี่ยนนั้นดึงมือฟางหนีไว้ แล้วเดินจากไป

“ฟางเจียนนั้น คุณมันช่างร้ายกาจนัก คนอย่างผมซื้อหยาง มีผู้หญิงมาชอบมากมาย ผมยังไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน ตอนนี้เพื่อคุณ ผมไม่ลังเลที่จะเสียสละทุกสิ่ง ยอมทิ้งแม้กระทั่ง ศักดิ์ศรีของตัวเอง แต่คุณ…..ไม่เคยเห็นผมอยู่ในสายตาเลยสัก นิด!!!

มองดูเบื้องหลังของฟางเงี่ยนนั้นที่เดินจากไป ซื่อหยาง หมัดไว้แน่น ดวงตาแดงก่ำ
“เจี่ยนนั้น เพื่อเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ คุณตบหน้าผม ทำอย่างนี้ มันดีแล้วหรือ?”

ฟางหยีก็เห็นใจตระกูลซือ เอ่ยเดือนต่อ

“ซี เรื่องเล็ก เธอคิดว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องเล็กงั้นหรือ? ฉันรู้ว่าที่

ชื่อถหยางตามรังควานฉันมาตลอด แต่ว่าเธอรู้ไหมว่าทำไมฉัน

ถึงเบื่อหน่ายเขานัก? เพราะว่า เขาชอบคิดว่าคนอื่นโง่กว่าเสมอ

เห็นอยู่ชัดๆว่า ความจริงเรื่องนี้ซื้อหยางเป็นคนวางแผน เขาไม่

เพียงอยากให้ฉันเห็นความเมตตาของเขา แต่อยากให้ฉันเห็นถึง

ศักยภาพของตระกูลซือของพวกเขาในปัจจุบัน พวกตระกูล

อื่นๆ ต่างก็คอยสนับสนุนตระกูลซือของพวกเขาอยู่!”

“บารมีและอำนาจควบคู่กันไป แต่ฉันเกลียดคนๆหนึ่ง เกลียด คนๆหนึ่งมาก ฉันไม่สามารถหลอกตัวเองได้หรอก!”

ฟางเจียนนั้นกล่าว

“ฉันเห็นด้วย ฉันพอเข้าใจแล้ว มิน่าเล่า ตอนที่เธอคุย โทรศัพท์ เขายืนยิ้มอยู่ข้างๆอย่างมั่นใจ จิ้งจอกร้อยเล่ห์จริงๆ แล้วทําอย่างไรกันต่อดีล่ะเจียนนั้น?”

ฟางหยีเอ่ย

จากนั้นเธอมองอย่างตะลึง “เจียนนั้นเธอดูนั่นเร็ว นั่นไม่ใช่ เพิ่งชวนหรือ เขาพาพรรคพวกมามากขนาดนี้ขึ้นไปบนอาคาร เรียนแล้ว!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ