บทที่ 209 เห็นแก่หน้าฉัน แล้วปล่อยพวกเธอไป

*อะไรนะ โดนหาร้ายหรอ”

“เห้ย หาเรื่องแล้ว”

ผู้ชายและผู้หญิงในห้องนั้นต่างก็ตกใจขึ้นในทันที และแม้กระทั่งหลินตงเองก็ตกใจเหมือนกัน

แต่ว่าเขาดูไม่กลัวแต่อย่างใด เลยพูดขึ้นว่า “ตกใจอะไรกัน ไปดูสิ ตามฉันมา ฉันเองอยากจะรู้นัก ใครกล้าท่ากับเพื่อนของ ฉันอย่าง ”

จากนั้น เขาก็กวักมือเรียก ผู้ชายคนที่เหลืออยู่ให้เดินตามออก

ไป

และพวกเขาต่างก็ได้ถือเอาขวดเหล้าติดมือไปด้วย ดูท่า เหมือนจะก่อเหตุทะเลาะกันขึ้นแล้ว

ส่วนเฉินเกอ ถึงแม้จะรู้ว่าหวังเจียหยุนนั้นจะมีอารมณ์โกรธ เกิดขึ้นได้ง่าย ๆ

แต่ว่า ก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะโดนคนอื่นนั้นดีเอา

เมื่อเหตุมันได้เกิดขึ้นแล้ว หากตัวเองยังนั่งดื่มเหล้าต่อ แล้วไม่ ออกไปดูหน่อยมันก็ไม่ดี จากนั้นจึงลุกขึ้นแล้วเดินตามคนอื่น ๆ ออกไป

อีกอย่าง ในตอนนั้นหวังเจียหยุนเองโดนคนจำนวนมากล้อมไว้ในห้องเพลงขนาดใหญ่

และเขาเองก็นอนขดอยู่กับพื้น ที่หัวเต็มไปด้วยเลือด เพราะ รปภ สิบกว่าคนเพิ่งจะตีเขาเสร็จ และพี่หง ก็ยืนกอดอกดูหวังเจียหยุน แล้วพูดขึ้นว่า

“เจ้าเด็กเมื่อวานซืน ฉันไว้หน้านายแล้ว นายกลับไม่เอา กล้า ยังไงมาดึงผมแม่ถึง ฉันว่าแกคงไม่อยากมีชีวิตแล้วล่ะสี แกรู้ไหม ว่าที่นี่มันเป็นถิ่นของใคร เชื่อไหมว่าพี่ต้าเฟยจะตอนเจ้าทิ้งเสีย มหาย”

เมื่อพี่หงด่าเสร็จ

และเมื่อได้ยินชื่อ พี่ต้าเฟย คนที่ยืนล้อมดูอยู่ข้าง ๆ สีหน้ากลับ ซีดเผือดไปตาม ๆ กัน

ในตอนนี้ก็รู้สึกสงสารหวังเจียหยุนที่นอนขดอยู่ที่พื้น

เมื่อครู่ หวังเจียหยุนยังตะโกนร้องเรียกพี่หง แล้วก็เดินเข้ามา ในห้อง พยายามต่อที่จะให้เธอไปดื่มเหล้ากับตัวเองให้ได้ ซึ่งพี่ หงคนนั้นก็ไม่ได้สนใจเขาแม้แต่น้อย

ที่จริงแล้ว ลูกค้าใน KTV แห่งนี้ที่จะให้เธอร่วมวงดื่มเหล้าด้วย นั้นมีไม่มากจริง ๆ

แต่หวังเจียหยุนคนนี้ไม่เชื่อ วู่วามจนเกิดเรื่อง เพราะกล้ามาก ที่ดึงผมของเธอ และดูเหมือนว่าเธอไม่สั่งสอนหน่อยคงไม่ได้แล้ว

และสุดท้าย ก็เป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ
และคนที่อยู่ในห้องเพลงนี้ เมื่อเห็นมีคนเดินเข้ามาด้วยเจตนา ไม่ดี แถมยังมาถึงผมของพี่หงคนนี้ด้วยแล้ว

เมื่อคนในห้องเพลงห้องเห็นนั้นดังนั้น จึงกวักมือ โบกขึ้น

ทันได ผู้ชายร่างกาย่าจำนวนเจ็ดแปดคนก็กระโจนเข้าไป ยกกระบองขึ้น แต่พริบตาเดียวก็ทำเอาหวังเจียหยุนลงไป

หมอบอยู่ที่พื้นแล้ว

ถือว่าเป็นการสั่งสอน

ประจวบเหมาะกับที่ผู้หญิงคนหนึ่งออกจากห้องน้ำมาเจอเข้า พอดี เธอจึงได้รีบวิ่งกลับไปบอกเพื่อนให้มาดู

“พี่สาวครับ ไอ้เด็กคนนี้เดี๋ยวให้ผมจัดการเอง ยังมีแขก โต๊ะ นั้นที่ยังรออยู่นะครับ”

ข้าง ๆ ของพี่หง ในเวลานั้นมีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่

มีใบหน้าที่ดุดันเหมือนกับอันธพาล แต่ดูจากลักษณะแล้ว เหมือนกับคนมีเงินไม่มีความกลัวต่ออะไร

“ฉันรู้จักคุณชายหลิว เดี๋ยวให้ฉันระบายอารมณ์สักหน่อยก่อน ได้ไหม นายดูสิ เมื่อครู่มันยังดึงผมของฉันเลย

พี่หงพูดขึ้น

“ช่า ๆ ไม่มีปัญหา ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็นำตัวมันเข้ามาใน ห้องเพลงของฉัน เมื่อครู่ที่ห้องประตูห้องเพลงของพวกเรา ยังมา ตะโกนหาเรื่องที่อยู่เลย ซึ่งเป็นการไม่ไว้หน้าหลิงอย่างฉันจริงๆ แม่ง วันนี้ฉันจะขอระบาย ๆ สักหน่อย ดูว่าไอ้เด็กคนนี้มันยังจะ มีอะไรดี

พอหลิงลี้ยกมือขึ้น แล้วก็มี รปภ หลายคนรับคำสั่ง จากนั้นก็ นำหวังเจียหยุนลุกขึ้น แล้วลากเข้าไปในห้องเพลง

และเมื่อกำลังจะเข้าไปนั้น

“หยุดก่อน แฟร์หน่อยวางเพื่อนฉันลง

ในเวลานี้ ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น

ก็เห็นหลินตงที่มือข้างหนึ่งล้วงที่กระเป๋ากางเกง ที่กำลังคน

จํานวนมากเดินเข้ามา

ด้วยอารมณ์ที่ห้าวหาญ ไม่เกรงกล้าผู้ใด

โครตจะเก่ง

“แม่ง เริ่มจะสนุกแล้วสิ ยังจะมีคนมาแก้แค้นด้วย ให้ฉันดู หน่อยว่าเป็นใคร ทำไมถึงได้เก่งกาจอย่างนี้

และหลิงเองก็มีท่าทีและสีหน้าที่ไม่ได้สนใจแล้วเดินเข้าประตู ห้องเพลงไป แถมยังบอกให้ รปภ เปิดประตูออก ให้พวกเขาเข้า มาด้วย

หลินตงและคนอื่น ๆ ยังคิดว่าไอ้คนนั่นมันเริ่มกลัวตัวเอง จาก นั้นก็เลยฮึกเพิ่มขึ้นยิ่งกว่าเดิม

เมื่อฝูงคนเข้าไปในนั้นแล้ว

แต่ว่า เมื่อเห็นคนที่อยู่ข้างในห้องแล้ว ไม่ว่าจะเป็นหลินตั้งหรือแม้นกระทั่งคนที่ถือขวดเหล้าตามเข้าไปในภายหลัง ต่างก็ เกิดความรู้สึกตกใจ

“คุณชายหลิว เป็นคุณหรอกหรือ พี่จาง เอ๋ ซื้อเย็พวกคุณก็ อยู่ที่นี่หรือ

หลินตงตาค้าง โต ความฮึกเหิมที่มี ทันไดก็มลายหายไป

และผู้หญิงที่เหลือนั้น ตอนแรกที่ว่าจะอาศัยความกล้าของ หลินตงทำให้ตัวเองมีผลงานหน่อย แต่ตอนนี้เห็นหลินตงเที่ยวลง แล้ว ต่างก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อดี

โดยเฉพาะเลี้ยงหรานหรานที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กับหลินตั้ง “เสี่ยว ไอ้เด็กนี่มันใครหรอ เพื่อนนายหรอ”

ในเวลานี้ ก็มีชายผู้หนึ่งที่มีรอยสักลายมังกรอยู่เต็มตัวถามขึ้น

“ฉันไม่รู้จัก เย็ดแม่ง รู้จักฉันได้ไงไม่รู้ หลิงพูดขึ้นด้วยอาการที่นิ่ง ๆ

“หลินตง เขาเป็นใครหรอ

เจียงหวานหวาน ในเวลานั้นก็ได้กระชากแขนของหลินตั้งอย่าง เบา ๆ แล้วถามขึ้น

“หลัง ในอำเภอฝั่งอันครอบครัวของพวกเขาถือว่ารวยมาก รวยเป็นอันดับแรก ๆ ของอำเภอฝั่งอันก็ว่าได้ และทั่วทั้งเมืองจีน หลัง ก็ถือว่ามีชื่อเสียงอยู่ไม่เบาเลยทีเดียว พ่อของเขาก็เป็น หัวหน้าของผู้มีอิทธิพลในด้านมืดด้วย พี่ต้าเฟยก็เลยได้ติดตามพ่อของเขา ความโหดเหี้ยมเนียสุด ๆ ไปเลย”

“แล้วคนที่อยู่ข้าง ๆ เขาเหล่านั้น ต่างก็เป็นคนที่มีชื่อเสียงไม่ แพ้กัน

หลินดงเองเลยรู้ว่าคนพวกนี้เป็นใคร ในขณะนั้น เขาเองเลยรีบอธิบาย

เมื่อพูดอย่างนี้แล้ว เจียงหรานหรานและคนอื่น ๆ ต่างก็เริ่ม กลัวขึ้นมาแล้ว

หลิงชื่อนี้ พวกเธอเองก็เคยได้ยินมาอยู่บ้าง

และรู้ด้วยว่ามีอำนาจขนาดไหน และในตอนนี้ยังได้ยินชื่อ ต้าเฟยอีก จะไม่ให้รู้สึกกลัวได้อย่างไร

“โอ๊ะ! ฉันจะบอกพวกนายให้นะ ที่นายนาคนมานี้ แถมยังถือ

ขวดเหล้ามาอีก มาทำอะไรกัน มาให้ฉันกลัวหรอ

หลังนั่งขาไข้วห้างหัวเราะพร้อมพูดขึ้น

“เฮอะ ๆ คุณชายหลิว คุณเข้าใจผิดแล้ว ทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็น เรื่องเข้าใจผิด วันนี้ดื่มเยอะไปหน่อย และเพื่อนของฉันก็ทำให้ คุณไม่พอใจ หวังว่าคุณจะไม่ถือโทษ แล้วปล่อยเขาไปเถอะ ฉัน ชื่อ หลินตง พ่อของฉันคือ หลินกานไว้หน้ากันหน่อย หูเก๋ ซื้อเย ครั้งก่อนพ่อของฉัน ยังเคยพาฉันไปดื่มเหล้ากับพวกคุณนะ

หลินตงจึงได้รับแนะนำไป

“โอ๊ะ ๆ เขา ฉันรู้จัก แต่ว่าหลินตง ฉันเองก็อยู่มานานขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยมีใครถือขวดเหล้าแล้วมายืนปิดประตูหน้าห้องฉัน ไว้ นายว่าเรื่องนี้ควรจะทำอย่างไรดี

หลิงลี้พูดขึ้น

และสายตา กลับมองสาดไปยังเจียงหวานหวานและผู้หญิงคน อื่น ๆ ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กับหลินตง

ในใจคิดว่า แต่ละคน ล้วนแล้วแต่แจ่ม ๆ ทั้งนั้นเลย

“ถ้าไม่ได้จริง ๆ คุณชายหลิว คุณดู เดี๋ยวฉันจะดื่มให้หมดขวด เลย เพื่อเป็นการไถ่โทษแก่คุณกับการกระทำในครั้งนี้

“ใช่ ๆ ๆ คุณชายหลิว พวกเราจะดื่มคนละขวด

และพวกผู้ชายที่เหลือต่างก็ได้พากันพูดขึ้น “ได้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายทุกคนก็ดื่มไปคนละขวด ต้องดื่มทุกคนเลยนะ แล้วเรื่องนี้ฉันถึงจะปล่อยผ่านไป

จากนั้นหลังก็มองไปยังผู้หญิงที่ดูมีอาการหวาดกลัว แล้วพูด

“แต่ว่าฉันมีเงื่อนไข ดื่มเบียร์คงไม่ได้ ต้องใช้เหล้าขาวเท่านั้น ทุกคน ๆ ละขวด เมื่อดื่มหมด เรื่องก็จะจบลงเอง และยังมีพวก เธอ สาว ๆ ที่เดินเข้ามาด้วย

“อะไรนะ เหล้าขาวหรอ”

หลินดงเองก็ตะลึงไป

“ทำไมล่ะ จะไม่ไว้หน้าหลิงหน่อยหรอ”
สีหน้าของหลิงลีพูดขึ้นด้วยความจริงจัง

เมื่อสิ้นเสียงพูดลง รปภ ก็ได้ยกลังเหล้าขาวเข้ามา และหลินดงเองได้แต่กัดฟันเอาไว้แล้วทำเป็นตัวอย่างให้แก่ คนอื่น ๆ ได้ดู

บีบจมูกเอาไว้ ทําเหมือนกับดื่มน้ำเปล่า กระดูกกลืนลงไป อย่างกับคนกระหายน้ำ

ผู้ชายคนอื่นต่างก็ได้ทำตามบ้าง ไม่ทันไร เหล้าขาวต่อคน คนละหนึ่งขวดก็หมดลงไป

“เป๊ะ ๆ ๆ! “

หลิงลี้ชื่นชมจนต้องปรบมือให้ ในขณะนั้นเขาก็มองไปยังเจียง หรานหรานและผู้หญิงคนอื่น ๆ สาว ๆ พวกเธอเองก็ต้องดื่มนะ หากไม่ดื่มล่ะก็ ไม่ว่าใครหน้าไหนก็อย่าหวังว่าจะได้ออกจาก ประตูนี้ไป

“สําหรับพวกแก ไสหัวออกไปได้แล้ว” หลิงลี้ชี้ไปยังหลินตงและพูด

“คุณชายหลิว เธอเป็นแฟนของฉันเอง ให้ฉันดื่มแทนเธอได้ ไหม ขอร้องล่ะ เห็นแก่หน้าฉันหน่อย ต่อให้จะโง่แค่ไหน ก็รู้ว่าหลิงนั้นต้องการที่จะทำอะไร ใน

ขณะที่หลินตงพูดนั้นก็ใช้มือทั้งสองข้างกุมที่หน้าท้อง

“เกรงว่าจะไม่ได้ แกอยู่ที่นี่ ไม่มีหน้าให้ฉันไว้หรอก อีกอย่างหากยังไม่ไสหัวไป แกเองก็จะกลับไปไม่ได้เหมือนกัน เมื่อได้ยินดังนั้น ผู้ชายทั้งหลายต่างก็รู้สึกกลัว และพากันหลบ ออกไป

และหลินตงเองได้แต่กัดฟัน และก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อไป เพ ราะหลังนั้นก็เป็นคนโหดเหี้ยมคนหนึ่ง

จากนั้นเขาก็ก้มหน้าแล้วเดินออกไปยังข้างนอก

สำหรับเจียงหวานหวานกับสวีซินและคนอื่น ๆ นั้น ตอนนี้ยัง โดน รปภ ควบคุมตัวเอาไว้

และในขณะที่เจียงหราหรานตกใจจนแทบจะร้องไห้ออกมา

“คุณชายหลิวใช่ไหม เห็นแก่หน้าฉันเถอะ ปล่อยพวกเธอกลับ

ไปเถอะ ……

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ