ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่ 27 ขโมยกิน



บทที่ 27 ขโมยกิน

“ขอโทษ..”

เฉินเกอรีบขอโทษทันที

เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวคนนี้ ตกใจกับรูปลักษณ์ ที่สวยงามของหญิงสาวในพริบตา

เธอสวมชุดเดรส สั้น ผมยาวคลุมไหล่ รูปร่างสูง ตระหง่าน โดยเฉพาะดูแล้วน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับ ตัวเอง

เป็นหนึ่งในสาวสวยเพียงไม่กี่คน ที่เฉินเกอเคย พบเห็น

“ขอโทษ? ขอโทษก็จบแล้วเหรอ? นายกระจอก!”

หญิงสาวด่าทออย่างรุนแรง

ในตอนนี้กำลังนวดบริเวณหน้าอกของตัวเอง

เบาๆ

เมื่อกี้ที่ชนกระแทกกับเฉินเกอ ชนเข้าที่หน้าอก ของเธอโดยตรง ในขณะนี้ส่งความปวดแสบป่วดร้อนเข้า

มา

ทั้งๆที่เธอชนเข้าเอง แต่เห็นเฉินเกอ แต่งตัวสวม

เสื้อผ้าตลาดล่าง เธอรู้หงุดหงิดไม่น้อย

“ถ้าฉันไม่รีบ ฉันจะสั่งสอนนายให้ตายเลย!”
หญิงสาวตะโกนด่า

เข้าไปผลักเฉินเกออย่างกะทันหัน “ไสหัวให้พ้น ไอ้ตัวกระจอก!”

หลังจากด่าเสร็จ ก็เดินไปที่ลิฟต์โดยตรง

เฉินเกอคิดไม่ถึงว่า สาวสวยแบบนี้ จะรุนแรงมาก

ขนาดนี้

ทำให้เขาอดที่จะยิ้มเยาะไม่ได้

แต่เขาก็กำลังจะขึ้นลิฟต์เหมือนกัน ก็เลยก้าวเท้า เดินเข้าไปข้างใน

“นายเข้ามาทำไม?”

คิดไม่ถึงว่าหลังจากที่เข้าไป หญิงสาวก็มอง เฉิน เกอด้วยท่าทีที่ไม่เป็นมิตรในทันที

ความหมายก็คือ คนกระจอกแบบนาย กล้าที่จะขึ้น

ลิฟต์พร้อมกับผู้หญิงอย่างฉัน เสียราคาจริงๆ เฉินเกอตอบกลับคำหนึ่ง ก็ไม่พูดอะไรอีก

“ออ ฉันต้องไปชั้นบนไปธุระนิดหน่อย!”

ส่วนหญิงสาวก็หันหน้าหนี

เฉินเกอเหลือบมอง เขาแกล้งทำเป็นมองไป ข้างๆราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นก็แอบเหลือบ มองอีก ตอนที่หญิงสาวไม่ทันสังเกต

ช่างน่าตื่นเต้นจริงๆ !

ใครให้ยัยเด็กบ้าอย่างเธอ ชนเข้ากับประตูโดยอย่างซุ่มซ่าม ยังตะโกนใส่ตัวเองอีก

ตัวเองฉวยโอกาสเธอหน่อย คิดดอกเบี้ยหน่อย ก็ ถือว่าสมเหตุสมผลใช่ไหม?

เฉินเกอเอียงศีรษะอยากที่มองอีก

ในตอนนี้ ก็พบว่าเท้าของหญิงสาวกำลังหัน เข้าหาตัวเองเธอได้หันกลับไปแล้ว

ตอนนี้ได้จ้องมอง เฉินเกอด้วยความรังเกียจและ “นายๆๆ..ตัวกระจอกอย่างนาย อยู่ในที่มีระดับ

เกลียดชัง

สุดหรูแบบนี้ กลับทำตัวทะลึงแบบนี้? นายกล้าที่จะแอบ มองฉัน?”

หญิงสาวพูดด้วยความโกรธ

ไอ้คนนี้กระจอกยังไม่พอ แล้วยังทะลึ่งน่า

ขยะแขยงขนาดนี้อีก เกือบจะทำให้เธอโมโหจนบ้าคลั่งจริงๆ!

“ใครแอบมองเธอ ฉันแค่ก้มหน้า ก็ถือว่าแอบมอง เธอแล้วเหรอ?”

เฉินเกอตอบโต้ด้วยความร้อนตัว

“เพี้ยะ!”

หญิงสาวยกมือขึ้นแล้วตบหน้าเฉินเกอ ทันที “ไอ้ กุย นายอย่าไป! คุณรอไว้เลยนะ!”

หลังจากพูดจบ ก็กดลิฟต์ทันที เดินออกไปด้วยความโกรธ

“เฮ้ย เสียดายที่เกิดมาสวยแบบนี้ แต่อารมณ์

ดุร้ายขนาดนี้”

เฉินเกอปิดหน้าไว้ ถ้าไม่ใช่ว่าเพราะเธอเป็นผู้ หญิง เฉินเกอจะต่อยกลับจริงๆด้วย!

เฮ้ย!

แต่เมื่อคิดดูแล้วก็ไม่ถือว่าขาดทุน เพราะเมื่อกีตัว เองได้ทะลึงนิดหน่อยจริงๆ!

ดูเหมือนว่า หลังจากหยางเสว่จำเป็นต้องหาแฟน

อีกคนแล้ว!

เฉินเกอคิดถึงสิ่งนี้ ก็ได้ขึ้นลิฟต์มาถึงห้องรับรอง วีไอพีชั้น7 ที่ หลี่เจิ้นกั๋วบอกตัวเอง

นี่คือห้องรับรองสไตล์ล็อบบี้ขนาดใหญ่

เหมาะสำหรับจัดงานปาร์ตี้ และงานสังสรรค์ ขนาดใหญ่

เมื่อเข้ามาแล้ว ข้างในผู้คนมากันไม่น้อย

ครั้นเครงเฮฮายิ่งนัก มีทั้งชายและหญิง ทั้งแก่ และอ่อน

มีประมาณร้อยคนเต็มๆ

พนักงานเสิร์ฟเดินไปมา เครื่องดื่มทั้งหมดเป็น แบบบริการตัวเอง

ถ้าเฉินเกอเดาไม่ผิด คนเหล่านี้ก็น่าจะเป็นเจ้าของร้านค้าใน ถนนการค้าจินหลิง

เฉินเกอกวาดมองรอบหนึ่ง แต่ไม่พบตัวของหลี่ เจิ้นกั่ว

หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา กำลังคิดจะโทรหา เขา แล้วถึงได้พบว่า โทรศัพท์มือถือของตัวเอง แบต หมดตั้งนานแล้ว

เฮ้ย!

เมื่อคืน เฉินเกอเล่นโทรศัพท์มือถือตลอด ลืม ชาร์จแบตแล้ว!

ช่างเถอะ! รอหลี่เจิ้นกั๋วมา ตัวเองบอกทักทายกับ เขาโดยตรงก็ได้แล้ว

เห็นในล็อบบี้แขวนประโยคอย่าง ยินดีต้อนรับ คุณชายเฉิน ชี้แนะแนวทางในการทำงาน งานเลี้ยง ต้อนรับสำหรับคุณชายเฉิน อะไรทำนองนี้ แขวงเต็มไป ทั่ว เฉินเกอยิ้มเยาะอย่างจนปัญญา หาที่นั่งแถวหัวมุม แล้วนั่งลง

เอาเครื่องดื่มและผลไม้มาทานก่อน

พนักงานเสิร์ฟกำลังยุ่งไปมา ก็ไม่ได้สังเกตเห็น ร่างของเฉินเกอ แต่กลับเป็นเฉินเกอที่กำลังกินดื่มอยู่ ถูกกลุ่มคุณหนูคุณชายลูกหลานไฮโซในถนนการค้าจิน หลิงมองสังเกตแล้ว

“พวกคุณรีบดูคนคนนั้นสิ นั่งกินดื่มอยู่ตรงนั้นมา สักพักแล้ว พวกคุณใครรู้จักเขาบ้าง? เป็นคนในถนนการค้าจินหลิงของเราไหม?”

“ฉันไม่เห็นเลย!”

หญิงสาวหลายคนขมวดคิ้วและสายหัว

“คนใน ถนนการค้าจินหลิง อะไรกัน พวกคุณไม่ ได้เห็นการแต่งตัวของเขาหรือยังไง เป็นแค่นายกระจอก คนหนึ่งชัดๆ ปัดโธ! คือแอบเข้ามาขโมยกินอาหารหรือ เปล่า?”

“ขโมยกิน? คงไม่ใช่มั้ง? สมัยนี้ยังมีคนหน้าด้าน แบบนี้เหรอ?”

“ทำไมจะไม่มี ฉันคิดว่านายคนนี้ก็ใช่เลย พวกคุณ ดูเขาสิ แต่งตัวสภาพยากจนข้นแค้น ยังเลือกที่จะนั่งใน หัวมุมอีก!”

“มีเหตุผล!”

พวกคุณชายคุณหนูตระกูลไฮโซ วิพากษ์วิจารณ์ เฉินเกออย่างดูถูก

“วันนี้เป็นวันที่ท่านประธานใหญ่ในถนนการค้า ของเรา คุณชายเฉิน

เฉินเกอเข้ามา ถ้าหากถูกนายคนนี้ ทำให้ในงาน เกิดเรื่องอับอาย

เฉินเกอจะคิดยังไงกับความสามารถในการ ทำงานของของพ่อแม่พวกเรา ยังปล่อยให้คนแบบนี้เข้า มาได้!”

“ไป พวกเราเข้าไปถามเขาหน่อย ในเวลาที่จำเป็น เรียกหน่วยรักษาความปลอดภัยโยนเขาออกไป!” คุณชายที่สวมชุดขาว บุคลิกไม่ธรรมดา ยิ้มเยาะ

“พวกคุณดูสิ ยียีมาแล้ว!”

ทันใดนั้น หญิงสาวคนหนึ่งชี้ไปที่ทางเข้าประตู

แล้วร้องอุทาน

“ยียี ทางนี้!”

หญิงสาวโบกมือให้กับหลินยี่ยี

เมื่อเห็นหลินยียีเข้ามาในงาน ดวงตาของพวก คุณชายทั้งหลาย ก็สว่างขึ้นทันที

หลินยียีสวมชุดเดรสสั้น ผมยาวคลุมไหล่

รูปลักษณ์ที่สวยงดงาม เป็นดั่งเทพธิดาของพวก สาวสวยในงานแน่นอน

โดยเฉพาะ หลินยียีขยับขายาวคู่นั้น แม้แต่พวก ชายแก่บางคน ก็อดไม่ได้ที่จะมองอย่างละโมบ

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกคุณชายไฮโซเลย พวกเขา ตาตั้งหมดแล้ว

“ยียี ทำไมเธอถึงเพิ่งมา บอกว่าจะมาพร้อมกัน

ไม่ใช่หรือ?”

“อุ้ย ยียี ทำไมสีหน้าเธอไม่ดีเลย”

ชายหนุ่มในชุดขาวถามต่อเนื่อง ใบหน้าเต็มไป

ด้วยความห่วงใย

“ฮึม ไม่ต้องพูดถึงแล้ว เมื่อกี้ตอนที่อยู่ชั้นล่าง ฉันได้เจอกับนายกระจอกที่ทะลึงคนหนึ่ง โธ่เว้ย! ตอนแรก แตะต้องบริเวณส่วนหนึ่งของฉัน จากนั้นก็แอบมองฉัน ในลิฟต์อีก ฉันเลยไปที่ห้องน้ำเพื่อจัดเรียงเสื้อผ้าใหม่!”

หลินยียีโกรธเล็กน้อย สีหน้าขาวซีดนิดหน่อย

แต่เธอพูดอย่างใจกว้างมีสง่า

และเมื่อกี้ที่เธอรีบออกจากลิฟท์ ข้อแรกก็เพราะ ว่าไม่อยากด้วยกันอยู่กับชายทะลึ่งคนนั้นจริงๆ

อีกสาเหตุหนึ่งก็คือ เสื้อผ้าส่วนตัวของเธอ เนื่องจากกรอบประตูกระแทกโดน ดูเหมือนจะขยับ ตำแหน่งแล้ว เธอจึงไปที่ห้องน้ำถอดแล้วสวมใส่ใหม่

น่าโมโหจริงๆเลย!

“เฮ้ย มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ!”

ชายหนุ่มในชุดขาว แล้วพวกคุณหนูคุณชาย ได้ยินเข้า ก็โกรธขึ้นมาทันที

กล้าทำกับเทพธิดา ยียี เช่นนี้ หาที่ตายชัดๆ !

พวกเขาแม้แต่มือของหลินยียียังไม่เคยได้สัมผัส

เลย

“เดี๋ยวนะ ยียี ตอนนี้เราไล่คนที่มาขโมยกินออก ไปก่อน แล้วค่อยไปดูกล้องวงจรปิดของร้านอาหาร ตาม หาคนคนนั้น!”

ชายหนุ่มชุดขาวในตอนนี้ จ้องมองไปที่เฉินเกอที่ กำลังกินสลัดผลไม้อยู่
“ใช่ ไล่คนที่มาขโมยกินคนนี้ก่อน แล้วค่อยว่า

กัน!”

เหล่าสาวงามคล้อยตาม..


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ