บทที่ 371 คุณป้าของฟางเงี่ยนนั้น

“เจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม?”

พอก้าวเข้ามาในห้องหนังสือท่านปู่ฟางก็เอ่ยไปพลาง ฟางเจียนนั้นพยักหน้าอย่างแข็งขัน

หากจะกล่าวว่าการห้ามปรามเด็กวัยรุ่นสมัยนี้ทำให้ฟาง เจียนนั้นไม่เหงาอยู่ทุกวัน ถ้าอย่างนั้นเรื่องของพ่อแม่ อาจจะ กลายเป็นเรื่องทุกข์ใจตลอดกาลของฟางเงี่ยนนั้นก็ได้

เพราะว่าการถูกห้ามปราม อย่างน้อยตัวเองก็ยังอิดออดได้ บ้าง แต่เรื่องของพ่อแม่ ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่เคยมีใครเล่าให้ตัว เธอฟังเลย ถามขึ้นก็พาลถูกทุบตีเอา

“เจ้าเกลียดคุณปู่หรือ? ที่คุณปู่ปิดบังเจ้ามานานหลายปีขนาด

ท่านปู่ฟางเอ่ยถาม

“เปล่าคะ หนูรู้ว่าคุณปู่ปิดบังอะไรบางอย่างไว้ ก็เพื่อตัวหนูเอง ทั้งนั้น!”

ฟางเจียนนันตอบ

“เจียนนัน การกระทำตลอดหลายปีที่ผ่านมาของเจ้านี้ ข้าได้ เห็นมันกับตาตัวเองแล้ว พูดกันตรงๆ คุณปู่มีหลานสาวอย่างเจ้า คนนี้คุณรู้สึกภาคภูมิใจมาก ดวงวิญญาณของพ่อแม่เจ้าในสวรรค์ ก็คงภาคภูมิใจในตัวเจ้าด้วยเช่นกัน”

ท่านปูฟางตบไหล่ของฟางเงี่ยนกันเบาๆ

“ถ้างั้นคุณปู่คะ ที่ผ่านมา ใครกันแน่ที่เป็นศัตรูของตระกูลฟาง ของเรา แล้วก็ พ่อแม่ของหนู ถูกพวกนั้นทำร้ายใช่ไหมคะ?”

ฟางเจียนนั้นเอ่ยถาม

ท่านปู่ฟางถอนหายใจยาว มองไปที่มุมหนึ่งในห้องหนังสือ พยักหน้าไปพลาง

“ข้ารู้ว่า เรื่องพวกนี้ปิดบังเจ้าไม่ได้ ตอนนี้ เจ้าฉลาดขึ้นมากที เดียว เข้มแข็งมากพอ คงจะเล่าเรื่องบางเรื่องให้เจ้าฟังได้ แล้ว!”

ท่านกล่าวว่าอึดอัดใจ :

“ถูกต้อง ที่ผ่านมาตระกูลฟางของพวกเรา เป็นศัตรูกับตระกูล ที่มีอิทธิพลมากตระกูลหนึ่ง นั่นก็คือตระกูลเฉิน!”

“ตระกูลเฉิน? ทำไมหนูไม่เคยได้ยินชื่อของตระกูลนี้เลยล่ะ

คะ?”

ฟางเจียนนันเอ่ยด้วยความประหลาดใจ

“แน่นอน ถึงแม้ตระกูลของพวกเขาไม่จำเป็นต้องหลบซ่อน เหมือนอย่างพวกเรา แต่ว่าในโลกนี้ น้อยคนนักที่จะสามารถยิ่ง ใหญ่เหมือนอย่างพวกเขาได้ อีกอย่าง ข้าห้ามปรามพวกเจ้ามา เป็นเวลานานยี่สิบกว่าปี พวกเจ้าจะได้เห็นโลกภายนอกสักเท่าไหร่กันเชียวล่ะ!”

ท่านปู่กล่าว

“แต่ว่า ทำไม ทำไมตระกูลเฉินต้องทำกับเราแบบนี้ด้วยละ คะ?”

สายตาของฟางเจียนนั้นฉายเปลวไฟแห่งความเคียดแค้น

และเกลียดชัง

“เรื่องมันยาวน่ะ เอาเป็นว่า ตั้งแต่สมัยรุ่นมาแล้ว รวมถึงรุ่น พ่อแม่ของเจ้าด้วย สู้รบกับพวกเขามาโดยตลอดไม่หยุดหย่อน แต่ว่าเจ้าจำไว้ให้ดี ระแวดระวังคนของตระกูลเฉินเอาไว้ตลอด ชีวิต! เข้าใจไหม?”

ท่านปู่พูดด้วยความหดหู่ใจ

“หนูทราบแล้วคะคุณปู่!”

“อีกอย่างเงี่ยนนั้น ไหนๆเจ้าก็รู้เรื่องราวของตระกูลแล้ว ข้า จะปิดบังเจ้าต่อไป ก็คงไม่ได้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ เจ้าก็ได้ เห็นโครงสร้างภายในของ ตระกูลฟาง แล้ว เตรียมการเอาไว้ แล้ว ตั้งแต่นี้ไป เจ้าเป็นทายาทผู้สืบทอดมรดกทั้งหมดจากพ่อ ของเจ้า! ต่อไปนอกจากเขาแล้ว ทายาทผู้สืบทอดมรดกต่อไปจะ เป็นผู้หญิงเท่านั้น!”

ท่านปู่กล่าว

ฟางเจียนนั้นทำหน้าตกใจ แต่ว่า เธอรู้อยู่แล้วว่าผู้หญิงอีก คนหนึ่งคือ ใคร
พูดถึงตรงนี้ท่านก็ทำหน้าเศร้าสร้อย

“ตอนนั้น เป็นเพราะใจร้อนเกินไป คุณป้าของเธอจึงไม่กล้าสู้ หน้ามาจนทุกวันนี้ เพิ่งชินนะ เด็กโง่คนนี้ มีนิสัยดื้อรั้น ถึงแม้ คุณพ่อจะปากแข็ง แต่ก็เป็นห่วงอยู่เสมอ คือป้าของเธอนั่น แหละ!”

ท่านปูน้ำตาไหลออกมา

“เจียนนัน รับปากเรื่องหนึ่งนะ”

“ปู่คะหนูเข้าใจแล้ว หนูจะตามหาป้าให้เจอคะ!”

ฟางเจียนนันเอ่ยขึ้น

เรื่องนี้ เกิดขึ้นตั้งแต่ตัวเองยังเด็กมาก

แม่บ้านคนเก่าของตระกูลเคยเล่าให้เธอฟังว่า

ตระกูลฟางเคยมีผู้หญิงคนหนึ่งที่เก่งกาจมาก เธอเป็นคุณป้า ของตัวเธอชื่อว่าฟางเมิงซิน

แต่ต่อมาเขาละเมิดกฎของบ้าน จึงถูกคุณปู่ขับไล่ออกไป

ความจริงหลายปีมานี้ คุณปู่ตามหาเธอมาตลอด แต่กลับไม่ พบเบาะแสใดๆที่เกี่ยวกับเธอเลย

กลายเป็นความทุกข์ใจอย่างหนึ่งของคุณ

ตอนนี้ฟางเจียนนั้น รับหน้าที่สืบทอดกิจการต่อจากคุณพ่อ ตามหาคุณป้า แน่นอนมันเป็นหน้าที่ของเธออยู่แล้ว
ขณะเดียวกันฟางเงี่ยนนั้นก็อยากเจอมาก คุณป้าท่านนี้เป็นที่ ชื่นชมของคนในตระกูลฟาง อีกอย่างทุกคนต่างพูดว่าตัวเธอช่าง เหมือนกับผู้หญิงคนนั้นมากทีเดียว! ไม่ว่าจะเป็นความสามารถ หรือรูปร่างหน้าตาก็คล้ายคลึงเป็นพิเศษ

ตกลงว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกันแน่นะ?

เขาหลงรักใครกัน ถึงได้ทำให้คุณปู่ใจจนต้องขับไล่เธอ ออกจากบ้านไป?

แต่สุดท้ายคุณปู่ หยิบภาพถ่ายใบหนึ่งยื่นให้กับฟางเงี่ยนนั้น ผู้หญิงที่อยู่ในภาพ สวยมาก ท่าทางของเขามีเสน่ห์ชวนให้หยุด หายใจ

เขา ก็คือคุณป้าของเธอเองฟางเมิ่งซิน

ส่วนเรื่องที่ตัวเองถูกบังคับให้รับหน้าที่ต่อ แน่นอนเป็น แผนการที่คุณปู่วางไว้แล้ว

ฟางเงี่ยนนั้นไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องตระกูลซือถู ถึงแม้ตอน นี้ตระกูลซื้อจะมีอำนาจยิ่งใหญ่ แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรสุมสี่สุ่มห้า

จากนั้น เมื่อออกจากห้องหนังสือของคุณปู่แล้วฟางเงี่ยนนั้น เก็บภาพถ่ายเอาไว้อย่างดี เตรียมจะกลับไปที่ห้อง

“เจียนนั้น ข้ารอเจ้าอยู่พักหนึ่งแล้วล่ะ!”

ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ใน คฤหาสน์
“ชือกหยาง เจ้ามารอช้าทำไมกัน?” ฟางเจี่ยนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เมื่อตอนบ่ายขาได้ยินมาว่า เจ้าถูกคนทำร้าย ข้าเป็นห่วงเจ้า ก็เลยมาสอบถามดู เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเจียนนั้น ข้าจะสั่ง สอนมันให้สาสมเลยเชียว!”

ซือถูหยางบอก

“เกี่ยวอะไรกับเจ้าด้วย! ข้าจะบอกอะไรให้ ถ้าเจ้ากล้าแตะต้อง เพื่อนของข้า ข้าไม่ ยเจ้าไว้แน่!”

ฟางเจียนนั้นโกรธขึ้นมาแล้ว

“ก็ได้ๆ งั้นข้าจะยกโทษให้เด็กคนนั้น เจียนนั้น เจ้าอย่าโกรธ เลยนะ!”

ซือถูหยางรีบแก้ตัว

“หมดเรื่องแล้วใช่ไหม? ถ้าไม่มีอะไรแล้ว? ข้าขอตัวก่อนนะ!”

พูดจบ ก็ปรายตามองซื้อหยางอย่างรังเกียจฟางเจี่ยนนั้น เดินจากไปทันที

“เจ ยนนัน เจียนนั้น!

อถหยางตะโกนเรียก

แต่ฟางเจี่ ยนนัน เดินไปไกลแล้ว

ชือกหยางกำหมัดไว้แน่น
“คุณชาย ขาเคยบอกท่านแล้ว ท่านกับเธอเช่นนี้ เธอก็ไม่เห็น คุณค่าหรอก!”

ณ เวลานี้ ชายชราคนหนึ่งเดินกอดอกออกมา จากหลังต้นไม้ที่ อยู่ริมถนน

ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนมองออกไป ใบหน้าของชายชราคน

นี้น่ากลัวเหลือเกิน

เพราะใบหน้าของเขา ครึ่งหนึ่งสีขาว อีกครึ่งหนึ่งสีดำ คล้าย กับคนหยินหยางแบบนั้น

ดวงตาทั้งสองข้างมืดมน ลึกลงไปในเบ้าตา น่ากลัวอย่างมาก และมองไปที่เขาทั่วทั้งตัว รูปร่างผอมบางหนังหุ้มกระดูก ราวกับว่าลมพัดมาเบาๆ เขาก็อาจแตกสลายไป

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”

ซือถูหยางเอ่ย

ชายชราคนนั้นอมยิ้ม : “โอกาส เราต้องสร้างมันขึ้นด้วยตัว เอง ไม่ใช่รอให้โอกาสมาถึงตัว เหตุผลที่เธอไม่ยอมรับรักเจ้า นั่น เป็นเพราะความช่วยเหลือของเจ้า มันกระจอกเกินไปน่ะสิ!”

“วิธีการที่แท้จริง คือทำให้เธอรู้สึกว่า เธอทำอะไรไม่ได้เลย ถ้า ไม่มีเจ้า ต้องพึ่งพาอาศัยเจ้าอยู่เสมอถึงจะสำเร็จ!

เสียงของชายชรา ราวกับนกแก่ร้อง

ซือถูหยางพยักหน้า
“ข้าเข้าใจแล้วล่ะ!

พร้อมกับรอยยิ้มขี้เล่นที่มุมปาก

พูดถึงเฉินเกอ

รอจนถึงวันรุ่งขึ้น เฉินเกอก็มาโรงเรียนแต่เช้า เพราะว่าสองวันแรกนี้ต้องเรียนร่วมชั้นกัน ดังนั้นเฉินเกอเรียกหวางเสี่ยวหัว ให้มาแต่เช้า ตอนนี้ ในห้องเรียนรวมยังมีนักเรียนมาไม่มาก แต่ว่าฟางเจียนนันและฟางหนีกลับมาถึงแล้ว เมื่อเห็นเฉินเกอเข้า ฟางเงี่ยนนั้นและฟางหยีเงยหน้าขึ้นมอง

เขา

โดยเฉพาฟางหยี มองด้วยสายตาขยะแขยง

เฉินเกอสีหน้าสลดเดินมาที่ข้างๆ ฟางเงี่ยนนั้น : “เรื่องเมื่อ วานนี้ ขอโทษด้วยจริงๆ ข้าไม่ได้ตั้งใจ!

จะว่าไปฟางเจี่ยนนั้นก็เป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เพราะ ความรีบร้อนของตัวเองตอนนั้น ไม่ทันได้ระวังฟางเงี่ยนนั้น

โยนเธอออกไป

เฉินเกอรู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก เพราะว่าตัวเองต้องการฉวย โอกาส เพื่อต่อสู้จริงๆ ทำไมถึงได้ทำร้ายฟางเจี่ยนนั้น เอาได้ ส่วนฟางเงี่ยนนั้น ซึ่งได้ยินสิ่งที่เฉินเกอพูด ก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมาก

ต่อมาฟางเจี่ยนนั้น พูดด้วยน้ำเสียงเย็นซาซึ่งหายาก : “เช้านี้ ได้เห็นหน้าเจ้า ข้าก็สบายใจแล้วล่ะ!!

เฉินเกอ : “ต๊ะ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ