บทที่ 170 ช่วยชีวิต

หวางคาราโอเกะ

ในห้องทํางาน

เวลานี้ดูเคร่งเครียด

“ตรวจเจอแล้วครับคุณชายเฉิน ตามที่พนักงานรับหน้าที่ ติดต่อของเราบอก เบอร์โทรศัพท์ของคุณหม่าเสี่ยวหนานโทร ออกครั้งสุดท้ายอยู่ตึกร้างที่เมืองฝั่งตะวันตกครับ

จ้าวจื่อซิ่งบอก

“คุณชายเฉิน”

ตอนนั้นเองประตูถูกเปิดออก หลี่เฉินกั๋วเดินเข้ามา

“เมื่อสักครู่ผมตรวจสอบอำนาจมืดในพื้นที่จินหลิงรวมทั้ง บริษัทไห่ซาน กรุ๊ปฝั่งนั้นด้วย ตามที่สายลับของเราได้บอกไว้ คืน นี้จูเจียงแปลกๆไป สองทุ่มเขาก็จัดเลี้ยงอาหาร เชิญเหล่าผู้นำ แวดวงธุรกิจของจีนหลังมาทานข้าว ระหว่างนั้นออกไปคุย โทรศัพท์อยู่บ่อยๆ และเหล้าที่ใช้ถูกเขาสั่งให้ใส่ยาก่อน แล้วสิบ นาทีก่อนหน้านี้ ให้คนขับรถพาเขาออกไปแล้ว ตำแหน่งนั้นคือ ตึกโรงงานร้างของเมืองฝั่งตะวันตก”

หลี่เจิ้นกั๋วบอก

เฉินเกออดสงสัยไม่ได้ “ประธานหลี่ ทำไมคุณถึงคุ้นเคยกับที่นั่นจิงเลยล่ะ”

หลี่เจิ้นกั๋วหัวเราะ “ไม่ปิดบังคุณชายเงิน เพื่อป้องกันบริษัทไท ชาน กรุ๊ปเล่น ก ก ผมได้ส่งคนของเราเข้าไปอยู่กับพวกเขาตั้ง นานแล้ว หนึ่งในคนสนิทของจูเจียง ก็คือคนของเรา

“อึมอึม แบบนี้ก็ถูกแล้ว คุณชายเฉิน คนเราเตรียมพร้อมแล้ว เรารีบออกเดินทางกันเถอะ”

จ้าวจื่อซิ่งเอ่ยขึ้นมา

รถออกเดินทาง มุ่งตรงเร็วไวไปยังเมืองฝั่งตะวันตก

เวลานี้ ณ ตึกโรงงานร้าง

“พี่ใหญ่ พี่ใหญ่”

ลูกน้องกลุ่มหนึ่งเรียกขึ้นมา

“ช่าๆ สวยน้อยคนสวยของฉัน อยู่ที่ไหนนะ

เสียงหัวเราะน่าเกลียดดังมา ก็มองเห็นจูเจียงเดินขึ้นบันไดมา และเมื่อมองเห็นคนคนนี้ หานเฟยเอ๋อและเพิ่งไฉ่หรูก็เบิกตา

โพลง

ครั้งก่อน ทั้งสองได้ล่วงเกินจูเจียงไปอย่างหนัก ครั้งนี้ เขาตั้งใจมาเอาคืนชัดๆ

“ฮ่าๆ อยู่กับพร้อมหน้านี้ นี่ แกะเทปกาวบนปากของพวกเธอออก”

“จูเจียง แกไม่ต้องการชีวิตแล้วหรือไง แกรู้หรือเปล่าว่าฉันเป็น ผู้หญิงของใคร จะบอกอะไรนายให้นะ ฉันเป็นผู้หญิงของคุณชาย

เพิ่งไฉ่หรูตะโกนบอก

ตัวเองมีความสัมพันธ์ยังไงกับคุณชายเงิน ครั้งก่อนหลีเฟยหง เป็นคนบอกเอง

แต่ตอนนี้ก็ไม่มีทางอื่นแล้ว เอาความสัมพันธ์นี้มาข่มขู่เขา แต่การข่มขู่ครั้งนี้ ทำให้พวกหานเฟยเอ๋อตกใจไม่น้อย

มิน่าหลี่เฟยหงถึงได้นอบน้อมกับโค้ชขนาดนี้ ที่แท้พวกเขาก็

ไปถึงขั้นนั้นกันแล้ว

หานเฟยเอ๋อเจ็บปวดอยู่ในใจเป็นที่สุด

“ฮ่าๆ ฉันรู้ว่าเธอมีคุณชายเฉินคุ้มหัว และมีหลี่เฟยหงคอย ช่วยเหลือ แต่วันนี้ แม้จะเป็นราชาแห่งสวรรค์ก็ช่วยเธอไม่ได้

“แม่ง ครั้งก่อนที่ หวาง เธอทำให้ฉันขายหน้า วันนี้ ฉันจะเอา คืนเธอให้สาสม

“ยังมีเธออีก เฟยเอ๋อ ตอนนั้นฉันสนับสนุนเธอขนาดไหน สุดท้ายล่ะ ฮ่าๆ ไม่คิดล่ะสิว่าจะมาตกอยู่ในกำมือของฉัน เธอยัง ตบหน้าฉันด้วย ไม่รับ เดี๋ยวฉันจะทำให้เธอได้เห็นความร้ายกาจ ของฉัน”
พูดจบ จูเจียงคว้าไปที่หน้าอกของทานเฟยเอ๋ออย่างกระหาย และเมื่อทานเฟยเอ๋อตกใจ ปากจึงกัดนิ้วมือของจูเจียงแน่น

“โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย นังผู้หญิงขั้นต่ำ

เพียะ!

ฝ่ามือฟาดลงไป

ปากของหานเฟยเอ๋อโดนตบจนแตกเป็นแผล

“เธอกล้าหรอ วันนี้ถ้าเธอกล้าทำแบบนี้กับพวกฉัน แม้ว่าคุณ จะฆ่าพวกเรา ไม่นานพวกหลี่เฟยหงก็จะรู้ ถึงแกจูเจียงจะเก่ง ขนาดไหน ก็ไม่รอดแน่ อย่าโอหังไปเลย

เพิ่งไฉ่หงด่า

“ฮ่าๆ แต่ว่าเธอวางใจได้ หลี่เฟยหงไม่รู้แน่ว่าฉันจูเจียงเป็น คนทำ เพราะอะไรรู้ไหม ตอนนี้ฉันน่ะ กำลังดื่มอยู่กับเหล่านัก ธุรกิจอยู่ไง แล้วไงต่อ เหล้าแรงเกินไป ดื่มมากแล้ว ฉันก็นอนพัก อยู่ที่โรงแรมกับนักธุรกิจพวกนั้นไง

“นักธุรกิจพวกนั้นเป็นพยายให้ฉันได้ ฮ่าๆ

“เด็กๆ ตั้งกล้องถ่ายวิดีโอให้ฉันให้เรียบร้อย ฉันจะให้พวก เธอได้กลับมาดูความระเริงของตัวเอง ยังมีอีกอย่าง ฉันต้องเปิด หูเปิดตาให้ลูกพี่หน่อย ให้เขาได้สนุกไปด้วย

จูเจียงพูดพลางกดเปิดวิดีโอคอล กล้องฝั่งนั้น กลับมีสต้าหยวนนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ถูกมัดมือมัดเท้าสี่ทิศ

“ห์ ประธานสวี วิธีของคุณยังเยี่ยมยอด ดูสิ วันนี้แค่หว่านแห ไปครั้งเดียว ทอดได้ตั้งสี่สาวสวย ผมจะเริ่มทีละคนนะ”

“โห สวยขนาดนี้ เ ย เสวตีแท้ คนนั้นที่อายุมากหน่อย เดี๋ยว อีกหน่อยขอมุมพิเศษ ฉันจะให้พยาบาลมารูดให้

สวีตาหยวนบอกอย่างตื่นเต้น

“ได้ได้ได้ ฉันเริ่มแล้วนะ ฮ่าๆ

ให้ลูกน้องถือโทรศัพท์ จูเจียงโผเข้าหาเพิ่งไฉ่หรู เหล่าหญิงสาวรวมทั้งเพิ่งไฉ่หรูร้องไห้ขึ้นมา

พวกเธอคิดว่า แค่มีพี่ผิงผันอยู่ จะเที่ยวใช้อำนาจบาตรใหญ่

ในจินหลงก็ไม่เป็นไร

แต่ไม่คิดว่า จะสิ้นหวังในที่ลึกแบบนี้

แถมยังถูกทําแบบนั้น

ตกใจกลัวแทบตาย

“พี่ใหญ่ โทรศัพท์ครับ ตอนนั้นเองลูกน้องเอ่ยบอก

“ไม่รับ ไม่เห็นหรอว่าฉันกำลังยุ่ง” จูเจียงถอดเสื้อผ้าพลาง “แต่………..การ์ดกระซิบจูเจียงไม่กี่ประโยค
“อะไรนะ”

จูเจียงเหงื่อตก ทำไมถึงได้โทรมาตอนนี้ แต่ก็ไม่กล้าไม่รับ เมื่อฝันรับแล้ว

“ท่านเข้าใจผิดแล้วครับ เป็นไปได้ยังไง…..ผม

“อย่าพูดมากเลย คนของคุณอยู่ด้านล่างถูกควบคุมเอาไว้แล้ว ถ้ารู้จักเอาตัวรอด ก็ปล่อยพวกเธอออกมาดีๆ ไม่งั้นคืนนี้ แกต้อง ตาย”

คนในสายออกค่าสั่ง

จูเจียงกลืนน้ำลาย

ทันใดนั้น พลันได้ยินเสียงเดินในตึก

แล้วมองเห็นกลุ่มคนกำลังรายล้อมเข้ามา

ล้วนเป็นบอดี้การ์ดชุดดำทั้งหมด

คนเป็นผู้นำนั้น เป็นเด็กหนุ่มผมขาว ใบหน้าไร้ความรู้สึก ใบหน้ามีรอยแผลเป็นยาว

ดูน่าหวาดกลัว

นาย….นายเป็นใคร”

จูเจียงถามอย่างตระหนก

คนคนนี้ผมขาวไปหมด ดวงตาเต็มไปด้วยไอสังหาร แค่ดูก็รู้

ว่าไม่ธรรมดา
แต่พวกเมิงไฉ่หรู เพียงมองชายหนุ่มผมขาวอย่างโล่งใจ ความหวังทั้งหมดฝากไว้ที่เขา

“บุก”

และชายหนุ่มผมขาวออกคำสั่งเพียงคำเดียว บอดี้การ์ดจึง ลงมือ เคลื่อนไหวรวดเร็ว แค่มองก็รู้ว่าได้รับการฝึกมาอย่างดี

กดคนของจูเจียงลงกับพื้น

“ทำอะไร พวกแกจะทำอะไร ฉันเป็นคนของบริษัทให้ชาน ก ปนะ จะทําอะไรต้องคิดถึงผลที่ตามมาด้วย

พลัก!

ชายหนุ่มผมขาวเตะเข้าที่ใบหน้า

ปล่อยให้มีสองคนจับเอาไว้

จูเจียงตีลังกากลางอากาศแล้วค่อยร่างลงบนพื้น

คางแตกแล้ว ฟันร่วงเต็มพื้น

ปากฟันเลือดออกมากระจายบนพื้น

ลูกน้องหลายคน ตกตะลึงในทันใด

“กรี๊ด พี่ชาย คุณมาช่วยพวกเราใช่ไหม”

ตู้เยวร้องด้วยความดีใจ

แต่ใบหน้าของชายหนุ่มผมขาวยังคงนิ่งสนิทไร้ความรู้สึกกวาดตามองทั้งสี่ “พวกเธอ ใครคือคุณหมาเสียวหนาน

“ฉันเอง”

หมาเสียวหนานบอก

“ตามคำสั่งของเบื้องบน พวกเรามาช่วยคุณก่อน ตอนนี้คุณ

ไปกับเราเถอะ”

พูดจบ ชายหนุ่มผมขาวก็แก้มัดหม่าเสี่ยวหนานด้วยตัวเอง

จากนั้นจะพาหมาเสี่ยวหนานไป

“นี่นี่นี่ พวกเราล่ะ ยังมีพวกเรานะ

และหานเฟยเอ๋อและเพิ่งไฉ่หรูล้วนมึนงง

“ขอโทษด้วย เบื้องบนบอกแค่ว่าช่วยคุณหมาเสียวหนาน ไม่มี

ใครอื่น”

“บัดซบ เสียวหนาน รีบพูดอะไรบ้าง ช่วยพวกเราไปด้วย

ทานเฟยเอ๋อรีบบอก สถานที่บ้าเนี่ยอยู่นานไม่ได้

และภาพของพวกเธอ เงินกอนั่งอยู่ในมายบัดด้านล่าง เห็น ทุกอย่างผ่านหน้าจอโน้ตบุ๊คอย่างชัดเจน

นี่เป็นสิ่งที่เขาตั้งใจสั่งไป แต่ไม่อยากให้ทานเฟยเอ๋อและ เพิ่งไฉ่หรูเสแสร้งกับตัวเองอีกแล้ว

ดูท่าทางร้อนรนของพวกเธอ

เงินเกอค่อยยกโทรศัพท์…………..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ