บทที่ 384 หญิงประหลาดคนหนึ่ง

หมู่บ้างชิงฉ่วยอยู่ไม่ไกลจากอำเภอหงเซียน

เมื่อพวกเขาไปที่นั่นตามคำขอของฟางหยีพวกเขาก็พบกับ ครอบครัวหนึ่ง

พอเปิดประตูก็เห็นว่ามีหญิงวัยกลางคนเปิดออกมา แต่ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นที่หลงเหลือจากแผลไฟ ไหม้

มันดูน่ากลัวมาก

“พวกคุณมาหาใคร?”

เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นเฉินเกอและคนอื่นๆ เธอก็อดไม่ได้ที่จะ ตก ใจ

บางทีเธออาจกลัวว่าใบหน้าของเธอจะทำให้คนแปลกหน้า เหล่านี้ตกใจ ผู้หญิงคนนั้นจึงก้มหัวลงอย่างอับอาย

“สวัสดีคุณป้า คุณเป็นลูกพี่ลูกน้องของน้าเซียหรือเปล่า เธอ บอกว่ามีของบางอย่างที่คุณป้าดูแลอยู่ และพวกเราต้องการนำ ไป เธอบอกว่าเมื่อคุณป้าอ่านจดหมายฉบับนี้คุณก็เข้าใจ

ในเวลานี้ฟางเจี่ยนกันมาแล้วและก็พูดขึ้น และยังนําจดหมายฉบับหนึ่งขึ้นมา หญิงวัยกลางคนเหลือบมองไปที่ซองจดหมาย จ้องไปที่ฟางเจียนนั้น โดยเฉพาะอีกสองสามครั้งแล้วพยักหน้า

“ตกลง ฉันเข้าใจแล้ว พวกคุณสามารถนำมันออกไปได้

ผู้หญิงคนนั้นให้เฉินเกอและคนอื่นๆ เดินเข้าไป

ปรากฏว่าของที่น้าเซียบอกให้ฟางเงี่ยนกันมาเอาเป็นกล่อง ไม้ใบใหญ่ใบหนึ่ง

แต่ต้องใช้คนหลายคนถึงจะขยับได้

เมื่อเฉินเกอได้ยินแบบนี้ ดูเหมือนว่าน้าเซียน่าจะเป็นสาวใช้ คนนั้น!

ส่วนหลินเพิ่งหนานคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอและคนอื่นๆมาที่นี่แค่ เพื่อทํางาน

ไม่ได้มาเที่ยวตั้งแต่แรก

ดังนั้นเธอเลยผิดหวังมาก

และบนใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น มันก็เผยให้ผู้คนเห็นมากเกิน ไป มองมากๆแล้ว หลินเซิ่งหนานรู้สึกขนลุกขนพอง

ดังนั้น ในขณะที่เฉินเกอและคนอื่นๆ กำลังเคลื่อนย้ายของ หลินเซิ่งหนานก็เดินออกไป

กําลังเดินออกไปนอกอย่างเบื่อหน่าย

ทันใดนั้นหลินเพิ่งหนานก็เห็นว่าที่ทางเข้าหมู่บ้านมีรถหรู หลายคันขับมาทางด้านนี้
หลินเหิ่งหนานปกติเธอเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญและละเอียด รอบคอบ

เธอคิดว่ารถเหล่านี้มีความน่าสงสัยมาก

เพราะในระหว่างทาง หลินเซิงหนานสังเกตเห็นรถหรูเหล่านี้ ตอนนั้นเธอไม่ได้พูดอะไร

เมื่อเห็นคนอยู่เต็มรถจากไกลๆ หลินเพิ่งหนานก็ยิ่งสงสัยมาก

ขึ้น

เธอวิ่งเข้ามาทันที

“เฉินเกอ ข้างนอกมีรถหลายคันกำลังขับมา! มีบนรถมีคนอยู่

เต็มเลย!”

หลินเซิ่งหนานพูดขึ้น

“ต๊ะ?”

ฟางหยีชะงักไป

แล้วรีบออกไปดู

“เจียนนัน เฉินเกอ ไม่ดีแล้ว มีคนมาเยอะมาก กำลังมาทาง พวกเรา!”

ฟางหยีอยู่ไม่สุข

ฟางเงี่ยนกันขมวดคิ้วขึ้นมา เธอระวังตัวมากอยู่แล้ว เพื่อไม่ให้มีคนเห็น เธอไม่ได้พาลูกน้องของตัวเองมาด้วยเหมือนอย่างที่เธอออกไปเที่ยวกับเพื่อน ร่วมชั้น

แต่เธอคิดไม่ถึงว่าเธอจะถูกคนตามมา

“ทํายังไงดี?”

ฟางเงี่ยนนั้นรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

เฉินเกอก็สงสัยเหมือนกัน ให้ตายเถอะ คนของเขาเองก็ยังไม่ มาทำไมถึงมีกลุ่มคนมามากมาย

“เจียนนั้นพวกเธอรีบตามฉันมาที่ห้อง

ในเวลานี้ หญิงวัยกลางคนที่มีใบหน้าไหม้เกรียมก็คว้าแขน ของฟางเจียนนั้นไว้

เธอนำเงินเกอและพวกไปที่ห้องด้านใน

เปิดแผ่นไม้ที่เตียง คุณจะเห็นทางเดินด้านใน ฟางเงี่ยนนั้นมองไปที่หญิงวัยกลางคนคนนั้นอย่างสงสัย

หญิงวัยกลางคนพูดขึ้น ลูกพี่ลูกน้องของฉันเคยมาที่นี่บ่อยๆ เพราะมีคนมากมายที่ตามหาตัวเธอ ดังนั้นครอบครัวของพวกเรา ทั้งสองคนเลยมีช่องทางลับแบบนี้ ตั้งแต่ลูกพี่ลูกน้องของฉันขอ ให้คุณมาหาฉัน ฉันแน่ใจได้ว่าคุณจะเชื่อใจพวกคุณได้ พวกคุณ ตามฉันมา!

ฟางเงี่ยนนั้นพยักหน้า

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะหันมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นอีกสองสาม ครั้งเขารู้สึกราวกับว่าเขาเคยได้พบกับผู้หญิงคนนั้นจากที่ไหนสักแห่ง รู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างดี แต่เขาจำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน

ตอนนี้ไม่รู้ว่าไปล่วงเกินเทพเจ้าองค์ใดให้ขุ่นเคือง

ทำได้เพียงต้องกระโดดเข้าไปข้างในด้วย

ไม่นาน คนกลุ่มนั้นก็มาถึงและพุ่งตรงเข้ามา

เห็นได้ชัดว่ามันถูกส่งให้มาตามฟางเจี่ยนนั้นและคนอื่น ๆ “สิ่งที่เธอรายงานนั้นทันเวลาจริงๆ!

เฉินเกอหดตัวเข้าไปข้างในและมองไปที่หลินเพิ่งหนานทันที หลังจากฟังความเคลื่อนไหวด้านนอก กลุ่มคนพวกนั้นไม่มี ทางที่จะยอมแพ้ กำลังหาอยู่รอบ ๆ

หน้าผากของฟางเจียนนั้นต็มไปด้วยเหงื่อ

ทำแบบนี้ต่อไปไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา

เฉินเกอเบียดอยู่ข้างหลัง หลินเพิ่งหนานก็อยู่ข้างๆเฉินเกอ

ในเวลานี้ ก็เห็นเฉินเกอหยิบเครื่องดนตรีอันเล็กที่ดูประณีต งดงามออกมาจากกระเป๋าของเขา

และเมื่อได้เห็นเครื่องดนตรีชิ้นนี้ หลินเพิ่งหนานรู้สึกประหลาด ใจมาก และรู้สึกถึงความม่ธรรมดาของเครื่องดนตรี

ในขณะที่เฉินเกอทำท่าให้เงียบๆกับเธอ

จากนั้นเขาก็กดปุ่มของเครื่องดนตรี และยึดมันออกมา
“นี่ … นี่อะไร? ขอความช่วยเหลือได้ไหม?

หลินเซิ่งหนานเบิกตากว้างและพูดออกมาเบา ๆ

เงินเกอจับหัวของเธอและเอนไปกระซิบข้างหูของเธอ “ลืมสิ่ง ที่คุณเพิ่งเห็นไปซะ แล้วอย่าพูดเรื่องไร้สาระ!”

หลินเซิ่งหนานรีบพยักหน้าทันที

ยิ่งสงสัยมากขึ้นว่าเจ้านี่คืออะไร เมื่อเดินเกอกดมันจะความ หมายว่าอย่างไร?

หลายคนที่อยู่ในทางเดินรอมาเกือบจะสิบนาทีแล้ว ในตอนนี้ก็ได้ยินเสียงนิ่งๆจากบนท้องฟ้าด้านนอก

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ลูกพี่ แย่แล้ว พวกเราถูกล้อมไว้หมดแล้ว และมีเฮลิคอปเตอร์ หลายสิบลรีบอยู่ด้านบน! ถ้าเราไม่ออกไปก็จะไม่ทันแล้ว!”

ก็ได้ยินคนข้างนอกตะโกน

“อะไรกัน? ให้ตายเถอะ ถอยเร็ว!”

แล้วก็ได้ยินเสียงคนพวกนั้นทยอยออกจากห้องไป ดวงตาของหลินเหิ่งหนานเบิกกว้าง เห็นได้ชัดว่าตกใจกับสิ่งที่ คนข้างนอกพูดกัน

นึกไม่ถึงว่าเฉินเกอจะเรียกเฮลิคอปเตอร์?
นี่เรื่องจริงหรือ โกหก?

เฉินเกอเป็นใครกันแน่?

ทายาทเศรษฐีธรรมดาตอนนี้จะมีความสามารถแบบนี้ได้ อย่างไร!

แต่เงินเกือบอกเธอว่าอย่าพูดเรื่องไร้สาระและหลินเพิ่งหนาน กลัวที่จะพูด

และไม่นานเสียงเฮลิคอปเตอร์บนท้องฟ้าก็ค่อยๆเงียบหายไป

“ปลอดภัยแล้ว พวกเราออกไปกันเถอะ!”

หญิงวัยกลางคนที่อยู่ข้างหลังเฉินเกอพูด ฟางเจียนนั้นที่เต็มไปด้วยความสงสัยถึงเดินออกไป เฉินเกอก็เดินตามหลังออกไป

และหญิงวัยกลางคนเดินออกมาเป็นคนสุดท้าย

ในขณะเดียวกัน ตอนที่เธอกำลังเตรียมตัวที่จะออกมา ดู เหมือนที่เท้าของเธอจะโดนอะไรบางอย่างเข้า

เมื่อหยิบมันขึ้นมา มันคือจี้หยกชิ้นหนึ่ง

ใช่แล้ว มันเป็นตอนที่เมื่อกี้ชายหนุ่มล้วงเครื่องดนตรีชิ้นเล็ก ออกมาจากกระเป๋า ไม่ระทันระวังตก

แต่หลังจากสัมผัสจี้หยกนี้

ทันใดนั้นร่างกายของหญิงวัยกลางคนก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง

หญิงวัยกลางคนลูบคลำจี้หยกด้วยมือทั้งสองข้างในความมืด

ตัวเธอสั่นขึ้นมาทันที

“หม ทำไมป้าคนนั้นไม่ออกมา?

“ใช่น่ะสิ คุณป้า ออกมาเถอะครับ?”

หวางเสี่ยวหัวเรียก

หญิงวัยกลางคนถึงเดินออกมา

“คุณป้า ขอบคุณมากจริงๆ นี่เป็นเงินก้อนหนึ่ง คุณไม่ต้อง กังวล เราจะส่งน้าเซียกลับมาหลังจากที่เราพบคนที่เราต้องการ ตามหาแล้ว!”

ฟางเจียนนั้นวางบัตรธนาคารไว้บนโต๊ะ “รหัสผ่านคือวันเกิด ของน้าเซ๊ย!”

“เจียนนั้นอย่ารอช้าอีกเลย ฉันคิดว่าเราควรรีบออกไป เมื่อกี้ เกือบไปแล้ว แปลกจัง มีเฮลิคอปเตอร์มาช่วยพวกเราได้ยังไง?

ฟางหยีพูดอย่างสงสัย

ฟางเงี่ยนนันส่ายหัว “ฉันไม่แน่ใจเหมือนกัน ฉันว่าออกไป ก่อนเถอะแล้วค่อยพูดกัน! เฉินเกอไปกันเถอะ!”

ดูเหมือนว่าฟางเจี่ยนนั้นจะรู้ที่อยู่ของคนรับใช้จริงๆ
เงินเกอพยักหน้า และพาหวางเสียวหัวและคนอื่นๆ ออกไป

“พ่อหนุ่ม รอเดี๋ยวสิ! ”

ในตอนนี้ จู่ๆผู้หญิงคนนั้นก็ตะโกนเรียกเฉินเกอด้วยความตื่น เต้นเล็กน้อย …

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ