ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่ 311 ความเป็นมาของหยก



บทที่ 311 ความเป็นมาของหยก

เฉินเกอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นหลี่เจิ้นถั่วที่โทรเข้ามา

“คุณชายเฉิน เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับหยกครับ ได้เรื่องแล้วครับ!”

หลี่เจิ้นถั่วพูด

“อ้อ? ตอนนี้คุณอยู่ไหน?”

เฉินเกอถาม

ท่านอาจารย์เว่ยจงเหยวนหรือท่านเว่ยเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มา จากเมืองหนานหยาง ก่อนหน้านี้เคยเจอกันที่งานเลี้ยงสังคมไฮ โซ เฉินเกอยังได้ไปชนแก้วกับท่านด้วย

จากนั้นเพราะตัวเองมีธุระเสียก่อน ก็เลยให้หลี่เฉินกั๋วพาผู้เฒ่า สวีไปหาท่านเว่ย ตอนนี้ผู้เฒ่าสรู้เพียงแต่ว่าหยกชิ้นนี้มาจากซี หนานฉู่ชวน

ประวัติความเป็นมาที่ละเอียด ตอนนี้ยังไม่สามารถที่จะรู้ได้ ตอนนี้หลี่เจิ้นกั๋วโทรหาตัวเอง ดูท่าคงจะมีผลสรุปกันแล้ว

“ตอนนี้ผมและผู้เฒ่าสอยู่จวนที่เป็นบ้านเกิดของท่านเวีย คุณชายเฉิน คุณจะมาตอนนี้มั้ย?”

หลี่เจิ้นกั๋วถามขึ้น

“โอเค รอผมก่อน ผมไปตอนนี้เลย!”
หลังจากวางสาย ก็บอกลาพวกหวงหยงหาว เฉินเกอรีบไป ยังจวนของท่านเวีย

ก่อนหน้านี้ครอบครัวของท่านเว่ยประกอบธุรกิจอยู่ที่เมือง

หนานหยาง ชื่อเสียงเลื่องลือ มีคนนับถือมากมาย แต่ได้ยินหลี่เจิ้นถั่วพูดว่า บ้านเกิดเขาอยู่ที่จินหลิง เมื่อก่อน ก็ได้เริ่มประกอบธุรกิจที่จีนหลัง ตอนนี้ท่านเว่ยที่อายุมากแล้ว จึงได้กลับมายังบ้านเกิดที่ดิน

หลัง

ที่งานเลี้ยงสังคมไฮโซนั้น ตระกูลเว่ยถือเป็นตระกูลที่มี คุณธรรมและบารมีสูงส่ง

เฉินเกอจึงไม่สามารถที่จะชักช้าได้

ขณะนี้จึงได้เดินทางไปด้วยตัวเอง

ที่พักของตระกูลเว่ยเป็นจวนที่อยู่พื้นที่ขนาดใหญ่

ขณะที่เฉินเกอถึงแล้วนั้น ผู้เฒ่าเว่อยกับหลี่เจิ้นถั่วยังมีผู้เฒ่าส กำลังนั่งดื่มชากันอยู่

“คุณชายเฉิน!”

หลี่เจิ้นกั๋วและผู้เฒ่าสได้ยืนขึ้นโค้งคำนับ

“อืมๆ ท่านเว่ย เรื่องนี้รบกวนท่านแล้วจริงๆ! เฉินเกอพยักหน้า จากนั้นจึงมองไปพูดคุยกับท่านเว่ย
“คุณชายเฉินคุณเกรงใจไปแล้ว เชิญนั่ง!”

หลังจากที่ทักทายกันสั้นๆ

ท่านเว่ยก็เข้าสู่ประเด็นสำคัญ

“คุณชายเฉิน ผมรู้จักหยกชิ้นนี้ หยกนี้น่าจะมาจากหนึ่งใน ตระกูลที่อยู่ในชวนจิงเฉิง หยกแบบนี้เห็นได้น้อยมาก ยังดีที่ เมื่อห้าสิบปีก่อน ผมได้ตามอาจารย์ไปที่ชวนจิงเฉิง โชคดีที่ได้ เห็นมันเพียงแค่ครั้งเดียว แต่ว่าตอนนั้น หนุ่มน้อยที่อยู่ในพื้นที่ เป็นคนที่ห้อยมันไว้ หยกนี้น่าจะเป็นสัญญาลักษณ์ของตระกูล เขา!

ท่านเว่ยกล่าว

“งั้นมันคือตระกูลไหนครับ?”

เฉินเกอถามอย่างร้อนใจ

พูดตามตรงเลย เดิมทีที่ช่วยคุณพ่อตามหาผู้หญิงที่ชื่อเพิ่งซิน นั้น เฉินเกอไม่ได้สนใจอะไรมากมาย

เพียงแต่ว่า เพิ่งซินที่ซูเฉียงเวยและคุณพ่อตามหานั้นเหมือน กันอย่างกับแกะ ทำให้เฉินเกอสงสัยอย่างมาก

ซูเฉียงเวยจะใช่น้องสาวต่างมารดาของตัวเองมั้ย?

ตัวเองไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทุกครั้งที่เจอกับซูเฉียงเวยจะมี ความรู้สึกที่สนิทสนมอย่างบอกไม่ถูก

มันต้องมีเรื่องราวอยู่ในนี้อย่างแน่นนอน
เฉินเกอรู้ว่าหากตัวเองถามคุณพ่อท่านก็คงไม่ยอมบอกความ จริง มันยิ่งทำให้ตัวของเฉินเกออยากที่จะค้นหาความจริง ขณะนี้ท่านเว่ยได้ส่ายหัวขึ้นมา

“เมื่อกี้ผมและผู้เฒ่าสวี่ยังมีคุณหลี่กำลังคุยกันเรื่องนี้ เพราะ ตอนนั้นหนุ่มน้อยคนนั้นยังเด็กมาก ผมได้มองเขาแค่แวบเดียว เพราะฉะนั้นยังคงพอจะจำได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนของตระกูล ไหนใน ชวนจิงเฉิง เมื่อผมและคุณหลีได้หาข้อมูลทั้งหมดของ ตระกูลที่อยู่คู่ชวนจิงเฉิง แต่ว่าในตระกูลเหล่านี้ไม่มีประเพณีที่ ใช้หยกแทนสัญญาลักษณ์กันเลย!

ท่านเว่ยกล่าว

“ครับผม เพียงแต่ว่าหยกชิ้นนี้มาจากจิงเฉิง คิดว่าหากจะ ตรวจสอบ ก็คงจะไม่ยากแล้วล่ะ!

เฉินเกอยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด จากนั้น ทั้งหมดก็คุยเรื่องสัพเพเหระ

และในเวลานี้ จู่ๆผู้เฒ่าสวีก็ได้ลุกขึ้นเดินไปที่นาฬิกาลูกตุ้มที่ ตั้งอยู่ในจวนของท่านเว่ย พูดขึ้นด้วยความสงสัย

“คุณเว่ย นาฬิกาลูกตุ้มนี้ หากผมดูไม่ผิด น่าจะเป็นของสมัยห มินกั๋ว(ปีคศ.1912-1949) ใช่มั้ย?”

ผู้เฒ่าสกล่าว

ท่านเว่ยพยักหน้า: “น้องสวี่พูดไม่ผิด เป็นของสมัยหมินถั่ว มาจากประเทศM ตอนนั้นมันได้ตั้งอยู่ในทำเนียบรัฐบาล!”

ท่านสวีตกตะลึงทันที

“อย่างนี้คุณก็ยังสามารถเอามันมาได้

“เห่อๆ น้องสวี่ก็พูดเกินไป มันเป็นของขวัญแซยิดที่ตระกูล หลงแห่งเยี่ยนจึงมอบให้กับผม!

มองดูแล้วท่านเอ่ยคงไม่รู้ว่าตระกูลหลงกับเฉินเกอนั้นมีความ ขัดแย้งกัน

เพราะฉะนั้นเวลานี้ยังไม่รู้สึกว่ามีอะไร

เฉินเกอยิ้มเล็กน้อย แล้วยกขาขึ้นมาดื่ม “คุณปู่คะ ดึกขนาดนี้แล้ว ยังมีแขกเยอะอย่างนี้เลยเหรอ?” เวลานี้ ที่ชั้นสอง หญิงสาวที่สวมชุดนอนคนหนึ่งได้เดินลงมา เวลานี้เห็นเฉินเกอกับพวก เกิดขึ้นความสงสัย

“ใช่จ้า เจียวเจียว รีบมารู้จักคุณชายเฉินหน่อย ก่อนหน้านี้หนู สงสัยเรื่องของคุณชายเฉินแห่งจินหลิงมากไม่ใช่เหรอ?”

ท่านเว่ยยิ้มแล้วพูด

“เขาก็คือคุณชายเฉินเฉินเกอเหรอ?”

ค่อยๆเดินลงมา

เธอเลิกคิ้วเล็กน้อย จ้องมองเฉินเกอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
“แฮ่ๆ สวัสดีคุณชายเฉิน ฉันชื่อเว่ยเมิ่งเจียว นายเรียกฉันว่า

เจียวเจียวก็ได้!”

เว่ยเมิ่งเจียวกล่าว

“อืมๆ สวัสดีเจียวเจียว เธอเรียกฉันว่าเฉินเกอก็พอ!”

เฉินเกอกับเธอก็ได้จับมือกัน

หญิงสาวคนนี้หน้าตาสวยมากทีเดียว

ถือเป็นสาวสวยที่พบเห็นได้น้อยเลยก็ว่าได้

คุยกันไปสักพัก รู้สึกว่าเธอ เป็นคนที่ใจกว้างพอสมควร ความประทับใจแรกที่เฉินเกอมีต่อเธอถือว่าไม่เลวทีเดียว และท่าทางจะเป็นคนที่คุยเก่งมาก คุยกับเฉินเกอเรื่องโน้น

เรื่องนี้

“เฉินเกอ นายเป็นคุณชายเฉิน โดยปกตินายชอบกิจกรรม

บันเทิงอะไรบ้าง?” เว่ยเมิ่งเจียวพูด ม

“ฉันเหรอ โดยปกติฉันไม่ค่อยเข้าร่วมกิจกรรมบันเทิงพวกนี้

สักเท่าไหร่!”

เฉินเกอส่ายหัว

“ๆ ฉันไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลย นายน่าจะเป็นคนที่เฮฮาปาร์ตี้ นะ ฮ่าๆ!”
เว่ยเมิ่งเจียวพูด

“ทันใดนั้นเหมือนเพื่อนจนหลังฉันสังสรรค์กัน เฉินเกอ หากนายไม่ธุระที่ไหน นายมามั้ย”

เฉินเกอนั่งเงียบโดยไม่พูด

เจียวเจียว มารยาทคุณชายเฉินไปเด็กสาระอย่างพวกเธอได้ยังไง!

ขณะท่านได้ยิน อดได้จะพูดอย่างเพื่อนๆ

โอเค

เว่ย

และเฉินเกอนั้น เห็นท่านเว่ยได้ช่วยตัวเองครั้งใหญ่ ปฏิเสธหลานสาว

ไหร่

ก็เลยพยักหน้าแล้วพูด: โอเค พรุ่งหากฉันจะไป

เว่ยเจียวยิ้ม

ไม่นานนัก เฉินเกอพวกหลี่กั๋วก็ออกไปจากจวนตระ
เดิมทีเฉินเกออยากจะกลับไปพักผ่อนที่คฤหาสน์หยุนกิ่ง

แต่คิดดูแล้ว คฤหาสน์หยุนซึ่งตอนนี้ตัวเองได้ยืมให้หยางเสว่

แล้ว

ดังนั้นจึงให้หลี่เจิ้นกั๋วจัดการจองโรงแรมในเครือบริษัทให้

“ไอ้ขอทาน ไปให้ไกลๆเลยนะ ได้ยินมั้ย!”

ขณะที่เฉินเกอถึงแล้วนั้น

พนักงานรักษาความปลอดภัยหน้าโรงแรม กำลังขับไล่คนที่ เนื้อตัวสกปรก ผมเผ้ายุ่งเหยิงราวกับโพรงหญ้า

“ใครเป็นของทาน ฉันไม่ใช่ขอทาน ฉันแค่อยากจะขอยืม สถานที่อาบน้ำหน่อย” ชายชรากล่าว

“อาบน้ำห่าเหวอะไรกัน ลุงไม่รู้เหรอว่าที่นี่เป็นสถานที่อะไร ของจินหลิง?”

พนักงานรักษาความปลอดภัยพูดอย่างเย็นชา

” ฉันจะบอกพวกแกให้นะ ที่จริงฉันไม่ใช่คนอื่น ฉันเป็นของ คุณชายเฉินแห่งจินหลิง คุณชายเฉินของพวกนายที่ชื่อเฉินเกอ เป็นหลานของฉัน เร็วๆหน่อย ปล่อยฉันเข้าไป

“เย็ดแม่เอ๊ย! ไอ้แก่เอ๊ย ฉันดูแล้วแกมันมาหาที่ตายชัดๆ! พนักงานรักษาความปลอดภัยกำลังจะใช้กำลัง

และเฉินเกอนั้น เห็นคนมาก่อความวุ่นวายก็ไม่ได้สนใจ อย่างไรเสียก็มีพนักงานรักษาความปลอดภัยอยู่
สําหรับคําพูดของชายแก่นั้น เฉินเกอก็ไม่ได้สนใจเช่นกัน แต่ว่าหลังจากที่เฉินเกอเหลือบมองชายแก่ไปแวบหนึ่งนั้น จึงได้หยุดลงทันที…………

“หยุดเดี๋ยวนี้”

เฉินเกอกล่าว


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ