ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่388 โลกกลมจริงๆ



บทที่388 โลกกลมจริงๆ

“ฉันบอกพวกนายเลยนะ รถของฉันก็รถเบนซ์เหมือนกัน แต่ราคา แพงกว่าเบนซ์ที่พวกนายขับเยอะ เรื่องวันนี้ ถ้าไม่มีสามแสนอย่า หวังว่าเรื่องจะจบ”

“อีกอย่าง สามแสนแค่ค่าซ่อมรถ ยังมีค่าทำขวัญของฉันอีก วันนี้ฉันต้องไปร่วมงานเลี้ยง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไป พวกนายรู้ไหม ว่าต้องสูญเสียเท่าไหร่ ไม่น้อยไปกว่าสองแสน ฮี”

ผู้หญิงคนนี้ ดูไปแล้วอายุยังไม่มาก น่าจะใกล้เคียงกับพวก หวางเสี่ยวหัว แต่ท่าทางที่หยิ่งยโสไม่เกรงกลัวใครแบบนี้ ด่าจน พวกหวางเสี่ยวหัวพูดอะไรไม่ออก

“พวกเราก็แค่ชนท้ายรถคุณนิดเดียว คุณจะขอเยอะแบบนี้ได้ ยังไงกัน พวกเราจะเอาเงินที่ไหนมาให้” หลินเพิ่งหนานรีบพูด

ห้าแสน ไม่ใช่จำนวนน้อยๆเลย

เมื่อตะกี้ หลินเพิ่งหนานตื่นเต้นไปหน่อย ตอนที่ขับรถหลีกรถ ใหญ่ จึงไม่ทันระวังชนเข้ากับท้ายรถเบนซ์นำเข้าคันตรงหน้า

” ฉันก็ไม่ได้จะให้พวกนายให้ พวกนายบอกว่าขับรถของ คนอื่นไม่ใช่หรือไง พวกนายไม่มีเงิน เจ้าของรถจะต้องมีเงินแน่ๆ ฉันจะรอเขามา ฉันบอกไว้เลยนะ พวกนายห้ามไปไหนทั้งนั้น ผู้ หญิงคนนั้นพูด

และในเวลาเดียวกัน เพื่อนผู้หญิงอีกคนก็เดินเข้ามา “ช่างมันน้อยก็พอล่ะ”

“ช่างมันเถอะเหรอ ไม่ได้ สองสามวันมาดวงซวยมาก อุตส่าห์เจอกับคนรวยหน้าโง่ ไม่ให้ฉันปอกลอกเยอะได้ยัง ไง” ผู้หญิงคนนั้น

หลังจากเธอหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกดโทรออก

อ้วน นายโทรหาลูกพี่หรือยัง

หลินเพิ่งถามหวางเสี่ยวหัว

โทรแล้ว ที่นี่อยู่ไม่ไกลจากบ้านของเขา เดี๋ยวเขารีบมา เฮ้อ แกนี่นะ ใกล้จะถึงบ้านอยู่แล้ว ไม่จะไหน

หวางเสี่ยวหัวด่าหลินเพิ่งหนาน

“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ได้ตั้งใจ นายยังจะด่าฉันอีก

หลินเพิ่งหนานขอบแดง

คนไร้ประโยชน์”

หวางเสี่ยวด่าไปอีกคำ แล้วไม่พูดอะไรอีก

ทุกคนนั่งอยู่ข้างถนนรอ และในเวลามีผู้คนมายืนดูเยอะ

มาก

“โอ้โห นี่มันรถชนนี่นา รถแพงซะดูท่าน่าเพิ่งซื้อใหม่ด้วย เหอะน่าเสียดายจริงสวย”
พวกผู้ชายที่เห็นว่าคนขับรถเป็นผู้หญิงสวย และเซ็กซี่มาก จึงรู้ ว่าเป็นพวกผู้หญิงของพวกคนมีเงิน

จึงมีความคิดหนึ่งขึ้นมา พวกเขาพูดเอาใจผู้หญิงทั้งสองคน แล้วยืนฝั่งพวกเธอ

และผู้หญิงคนนั้นก็โทรเสร็จ “ใช่แล้ว รถคันนี้เพิ่งซื้อมาใหม่ ค่าซ่อมรถสามแสนรวมค่าทำขวัญ แค่จำนวนเล็กน้อย นี่มันรถ ใหม่นะ แล้วเจ้าของรถของพวกนายมาถึงหรือยัง พวกนายบอก ว่าเขาอยู่ใกล้ๆนี่ไม่ใช่เหรอ น่าจะใกล้มาถึงแล้วสิ

“ใกล้จะถึงแล้ว” หวางเสี่ยวหัวตอบ

“คนสวย คุณคงจะไม่ได้ถูกพวกเขาหลอกแล้วมั้ง” คนที่มายืน มุงดูพูดขึ้นมา

“หะ หมายความว่ายังไง” ผู้หญิงคนนั้นถามอย่างตกใจ

“ที่แถวนี้เป็นที่ของคนรวยของเมืองชวนอาศัยอยู่ จะว่ายังไง ล่ะ คนที่อยู่ที่นี่ได้ต้องรวยมาก ถ้าไม่ใช่เพราะสวนสาธารณะ ของที่นี่บรรยากาศดี พวกเราคงไม่มาเดินเล่นที่นี่หรอก แล้วรถ เบ็นซ์ที่ชนรถพวกคุณ ดูไปแล้วก็แค่สี่ห้าแสน คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ ไม่ใช่รถอย่างนี้กันหรอกครับ”คนที่ยืนมุงดูพูด

“งั้นก็หมายความว่า พวกนายหลอกฉันเหรอ ฮี ฉันถามพวก นายอีกครั้ง เจ้านายของพวกนายพักอยู่ที่ไหน

ผู้หญิงคนนั้นถาม

“คฤหาสน์เหลียงเฉินแห่ง” หวางเสี่ยวหัวพูด
“ฮ่าฮ่าฮ่า สุดยอด พ่อหนุ่ม พวกนายพูดไม่ดูตัวเองเลย คฤหาสน์เหลียงเฉิน เป็นบ้านพักที่ราคาแพงที่สุดในเมืองชวน บ้านหลังหนึ่งก็ราคาเกือบแปดสิบล้านแล้ว คนที่พักอยู่ที่นี่ จะขับ รถเบนซ์ราคาถูกแบบนี้ได้ยังไงกัน

“ฉันรู้แล้ว เด็กพวกนี้ต้องกำลังหลอกให้คนสวยตกใจแน่ๆ ใครก็รู้ว่า คนที่อยู่คฤหาสน์เหลียงเฉินมีปัญหาด้วยไม่ได้ คน ที่มายืนมุงดูพากันหัวเราะ

และเห็นได้ชัดว่าพอผู้หญิงคนนั้นได้ยินชื่อคฤหาสน์เหลียงเฉิน เธอดูโมโหมาก “พวกนายบ้าหรือเปล่า ฉันจะบอกไว้เลยนะ ยิ่ง ยืดเวลา ค่าทําขวัญของฉันยิ่งเพิ่ม คิดจะหลอกให้ฉันตกใจ คนที่ อยู่คฤหาสน์เหลียงเฉิน แฟนของฉันก็รู้จัก เจ้านายพวกนายเป็น ใคร ฉันโทรไปถามก็รู้แล้ว

หวางเสี่ยวหัวโมโหมาก

ทันใดนั้นเอง หวางเสี่ยวหัวก็ลุกขึ้นยืนอย่างดีใจ แล้วไปข้าง หน้า “มาแล้ว”

และผู้หญิงคนนั้นกับคนที่มายืนมุงดูก็หันไปมองตาม

“หลอกใครกัน ไหนล่ะเจ้านายของพวกนาย ผู้หญิงคนนั้นพูด “คนที่ใส่หมวกกันน็อก ขี่รถมอเตอร์ไซค์พ่วงคนนั้นไง” หวาง เสี่ยวหัวหน้า คร่ำเครียดตอบกลับ

“เฮ้ย นิ่นน่ะเหรอเจ้านายของพวกนาย พวกนายหลอกกันหรือ เปล่าเนี่ย” ผู้หญิงคนนั้นระเบิดอารมณ์ออกมา
คนที่มายืนมุงดูหัวเราะจนท้องแข็ง

ส่วนเฉินเกอ ขี่มอเตอร์ไซค์พ่วงมา พร้อมกับมองไปทางนั้น ด้วย เขาเห็นคนที่มายืนมุงดูกำลังหัวเราะ ครึกครื้นกันอยู่

เฮ้อ ทํายังไงได้ล่ะ

เฉินเกอไม่ได้เอารถออกมาด้วย นี่เป็นรถที่ถูกเตรียมไว้ให้เขา ตอนออกเดินทาง

เกิดอุบัติเหตุขึ้นกะทันหัน แล้วที่เกิดเหตุก็ไม่ไกลจากที่พักเขา ด้วย จะให้เขาโทรเรียกคนขับรถมารับก็รบกวนเขา โชคยังดีที่ บ้านข้างๆเป็นคู่สามีภรรยาที่อายุมากแล้ว และคุ้นเคยกับเขาพอ สมควร ทั้งสองคนถูกลูกชายรับมาช่วยดูแลบ้านให้ และคุ้นชิน กับการขี่มอเตอร์ไซค์พ่วง จึงขอให้ลูกชายซื้อมอเตอร์ไซค์พ่วงไว้ ให้ใช้

เฉินเกอจึงขอยืมเขามาใช้ก่อน

ต้องยอมรับเลยว่ามอเตอร์ไซค์คันนี้แรงดีมาก

เฉินเกอจอดรถตรงที่เกิดเหตุ แล้วถอดหมวกกันน็อกออก

ส่วนผู้หญิงคนนั้น คิดในใจว่า ในที่สุดก็สามารถเรียกร้องค่า เสียหายจากพวกหน้าโง่แล้ว ก็ดีใจมาก

แต่พอเห็นหน้าเฉินเกอ ถึงได้ร้องออกมาอย่างตกใจ “เฮ้ย เฉิน

เกอ นายเองเหรอ”

“เฉินเกอ”
ผู้หญิงอีกคนที่กำลังพูดเกลี้ยกล่อมอยู่ ร้องออกมาอย่างตกใจ เช่นเดียวกัน

“เหวินเหวิน โก๋เสี่ยวเซี่ยเป็นพวกคุณเองเหรอ”

เฉินเกอเองก็ตกใจ คิดไม่ถึงว่าหลินเพิ่งหนานจะชนเข้ากับรถ ของโหเสี่ยวเซียโลกกลมจริงๆ

โหเสียวเซียสีหน้าดีใจ ในใจคิดว่า ตัวเองหาโอกาสได้แล้ว ยิ่งพอเห็นเฉินเกอขี่มอเตอร์ไซค์พ่วงมา โหเสี่ยวเซียยิ่งมั่นใจว่า สิ่งที่เธอคิดอยู่เป็นความจริง

“เหอะๆ เฉินเกอ ถึงแม้พวกเราจะรู้จักกัน แต่รถของฉันคันนี้ เป็นรถของแฟนฉัน ราคาแพงมาก ถ้าหากเป็นรถของฉัน ฉัน คงจะไว้หน้าให้นายได้บ้าง แต่นี่เป็นรถของแฟนฉัน ขอโทษด้วย ราคาเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ห้าแสน ไม่ขาดไม่เกิน

“โธ่ เสี่ยวเซียเธอทำอะไรของเธอเนี่ย เฉินเกอเป็นเพื่อนร่วม รุ่นของพวกเรานะ”หวางเหวินรีบพูดเกลี้ยกล่อม

“ฉันไม่สน ชนแล้วก็ต้องรับผิดชอบ เหอะๆ แล้วอีกอย่าง เฉิน เกอเขาเป็นใคร ขนาดประธานโกวยังต้องชนแก้วด้วยเลยนะ อีก อย่างเพื่อนของเฉินเกอที่ทำธุรกิจด้านรถยนต์ด้วย คนที่รวย อย่างเฉินเกอ คงไม่ใส่ใจกับเงินเล็กน้อยแบบนี้หรอก จริงไหม เฉินเกอ” โหเสี่ยวเซี้ยพูดเยาะเย้ย “เมื่อตะกี้พวกเขายังบอกด้วย ว่าเฉินเกอพักอยู่ที่คฤหาสน์เหลียงเฉิน เลยนะ”

ในขณะที่เฉินเกอไม่รู้จะตอบคำถามของโหเสี่ยวเซียยังไง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมา


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ