บทที่667คนเถื่อน

“พวกคุณจะพาฉันไปไหน?”

เฉินเกอถาม

“เหอะคุณน่าเกลียด ทางที่ดี คุณควรหุบปากซะ ถ้าทุกอย่าง ผ่านไปอย่างราบรื่น คุณตามที่พี่เพิ่งเฟยพูด พวกเรารับรองว่า คุณจะไม่เป็นอะไร ไม่อย่างนั้น คุณก็ต้องระวัง ระวังจะไม่มีชีวิต

เย่าเพิ่งเหยายิ้มเยาะเอ่ยเตือน

ก็เห็นคนสองสามคนเดินมา หยิบโซ่เหล็กมาล็อกมือเท้าเงิน เกอไว้

จากนั้นก็กดเงินเกอเข้าไปในรถ

“เด็กผู้หญิงกลุ่มนี้จะทำบ้าอะไร? ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้มาที่ หุบเขาราชายาของพวกคุณเพื่อร้องขอ เรื่องเมื่อครู่ จะจัดการ พวกคุณให้ซะ!”

เฉินเกอพูดในใจ

แต่ก็ยังคงพยายามข่มใจไว้ เดินตามพวกเขาขึ้นรถอย่าง

ใจเย็น

รถขบวนหนึ่ง ออกจากหุบเขาอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าไปตามทิศทาง

ไม่นานก็ถึงจุดหมาย
ที่นี่เป็นอาคาร คล้ายสนามกีฬาขนาดใหญ่

มีรถหรูมารวมตัวกันตรงปากประตู และก็มีชายหญิงแต่ตัวสวยหรูจํานวนไม่น้อยเดินเข้าออก “ที่นี่ที่ไหน?”

เงินเกอถามผู้คุ้มกันสองคนที่คุมตนเองอยู่เบาๆ

“ฮี โคลอสเซียม ไม่เคยเห็น ผู้ที่เข้าออกที่นี่ถ้าไม่เป็น คุณชายของตระกูลฝึกฝนมนต์ลี้ลับ ก็จะเป็นทายาทพันล้านระดับ โลก คุณมาที่นี่ได้ก็ถือว่าเป็นโชคของคุณแล้ว!”

ผู้คุ้มกันพวกนั้นพูดอย่างดูหมิ่น

“เมื่อครู่ ฉันได้ยินพวกหญิงสาวนั้นพูดว่า เอาฉันมาเป็นเหยื่อ นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

เฉินเกอขมวดคิ้วถาม

ทายาทพันล้านระดับโลกบ้าอะไรกัน ตนเองถึงเป็นทายาท

เศรษฐีอันดับหนึ่งของโลก

โอกาสแบบนี้ก็เจอมาบ่อย

“คุณของหุบเขาของหุบเขาจวงเจีย ได้จับคนเถื่อนมาไม่กี่วัน ก่อน เขาแข็งแกร่งมาก ซึ่งถูกลูกชายของคุณท่านจวง คุณชาย จวงสือซานคุมตัวมาที่โคลอสเซียมนี้ น่าทึ่งมาก ในเดือนที่ผ่าน มาเอาชนะยอดฝีมือไปไม่รู้กี่คนต่อกี่คน จะโหดเหี้ยมขนาดไหน!

เดิมทีผู้คุ้มกันก็ไม่ได้สนใจเฉินเกอนัก
แต่เมื่อพูดถึงคนเถื่อนขึ้นมา เขาก็ตื่นเต้น

แล้วก็พูดต่อว่า: “เพียงแต่ว่าพลังเขาแข็งแกร่งมาก แล้วก็ยาก ที่จะทำให้เชื่อง เขาถูกคุณชายจวงใช้ไฟช็อตจนกลัว หลบอยู่แต่ ในห้องไม่ออกมา เขากระหายเลือด กินคน ตราบใดที่มีคนเป็นๆ ล่อเขาออกมาได้ ก็ถูกยอดฝีมือของหุบเขาราชายาที่พวกเราพา มาเอาชนะได้แล้ว แน่นอนว่า คุณหนูใหญ่เพิ่งเฟยของพวกเรา เดิมพันว่าชนะ! จากนี้เป็นต้นไป เมื่อคุณชายจวงพบกับคุณหนู เพิ่งเฟยของพวกเรา ก็ต้องเรียกว่าพี่แล้ว ฮ่า!!

ผู้คุ้มกันนึกถึงการต่อสู้ในอีกสักครู่ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา อย่างตื่นเต้น

เฉินเกอฟังก็พอเข้าใจ

อันแรกก็คือคนที่ชื่อว่าเย่าเพิ่งเฟย เดิมพันกับคุณชายจวงไว้ ว่าต้องชนะคนเถื่อนเทพสงครามไร้เทียมทานนั้นได้ ดังนั้นจึงคิด เอาตนเองมาเป็นเหยื่อล่อคนเถื่อนออกมา แล้วก็ใช้ยอดฝีมือของ ตระกูลตนเองมาสู้

นี่มันโหดร้านเกินไป ถ้าเป็นตามที่ผู้คุ้มกันพูดจริง ว่าคนเถื่อน นั่นโหดร้ายกินคน งั้นคนธรรมดาก็ต้องถูกเขากินไปหมดสิ

เฉินเกอขมวดคิ้ว

“แล้วยอดฝีมือที่พวกคุณพามา ได้ไม่ได้? สามารถเอาชนะเขา ได้ไหม?”

เฉินเกอถามเย็นชา
“คุณพูดอะไร! ฮี คุณหมอสมควรตาย กล้าสงสัยในยอดฝีมือ ของหุบเขาราชายาของพวกเรา พวกเขาถูกเลือกมาโดยคุณหนู ใหญ่ คุณกล้าดูถูกรี?”

ผู้คุ้มกันตะคอก

เฉินเกอไม่พูดอะไรอีก

ตอนนี้ ถูกสองคนคุมตัวลงจากรถแล้ว ขณะนี้ พวกนางเย่าเพิ่งเฟยเดินนำหน้าพากันเข้าไปด้านใน “เพิ่งเฟย ทำไมเพิ่งมา พวกเรารอคุณนานแล้ว!”

เมื่อเดินเข้าไปในสนาม ก็มีวัยรุ่นชายย้อมผมขาว มือล้วง กระเป๋าข้างนึงเดินมา

มองมาที่เย่าเพิ่งเฟยแล้วพูดหัวเราะ

“มีธุระนิดหน่อย จึงเสียเวลาเล็กน้อย!” เย่าเพิ่งเฟยพูดเรียบๆ

“ฮ่าๆ นึกว่าเพิ่งเฟยคุณจะกลัวแพ้จนไม่กล้ามาแล้ว!” ชายผม ขาวพูด

“จวงสือชาน คุณพูดอะไร พี่สาวคนนี้จะกลัวคุณหรอ อย่าคิด ว่าตนเองจับคนเถื่อนขี้เหร่นั้นได้ ก็คิดว่าตนเองไร้คู่ต่อกรแล้วสิ วันนี้ จะต้องสอนพวกคุณคนหุบเขาตระกูลจวง ให้ได้เห็นถึงพลัง ของพวกเราหุบเขาราชายา, เทพสงครามไร้เทียมทานอะไรกัน เหลวไหล!”

ปากของเย่าเพิ่งเฟยร้ายมาก มีความแค้นคลั่ง
“ได้ๆๆ งั้นพวกเราจะตั้งหน้าตั้งตารอดู แต่เพิ่งเฟยถ้าคุณแพ้ เรื่องที่รับปากไว้ ห้ามกลับค่าหล่ะ!

คุณชายจวงยิ้มชั่วร้าย

“ฮ่าๆ คุณรอเรียกฉันว่าพี่ได้เลย!

เย่าเพิ่งเฟยไม่แม้แต่จะมองเขา พาคนมุ่งตรงไปนั่งที่นั่งแขก กิตติมศักดิ์

เฉินเกอก็ถูกคุมตัวเดินไป

ตรงนี้มองเห็นได้ชัดเจนมาก นี่เป็นสถานที่ที่คล้ายกับโคลอส

เซียมโบราณ

ตรงกลางเป็นพื้นที่โล่งขนาดใหญ่ ด้านบนพื้นที่โล่ง ก็เป็นสาย ไฟเต็มไปหมด

ทิศด้านเหนือของพื้นที่โล่ง มีปากถ้ำมืดสนิท ถ้าเฉินเกอทาย

ไม่ผิด ที่นั่นน่าจะเป็นที่ที่คนเถื่อนอยู่

รอบๆเป็นที่นั่งแบบวงแหวน

ที่นั่งนี้พอที่จะจุคนได้ สี่ร้อย ห้าร้อยคน

และสถานที่นี้ในตอนนี้มีสองสามร้อยคน

น่าจะเป็นผู้คุมกันของคุณชายพันล้านที่มารับชม พวกเขาอยู่ข้างๆนั่งดื่มไวน์ ร้องตะโกนอย่างตื่นเต้น เรียกจน

ทําให้คนปวดสมอง
“อาจารย์ทั้งเจ็ดท่าน จะว่าไป คนเถื่อนนี้ก็ดูไม่ธรรมดาจริงๆ ได้ยินมาว่ายอดฝีมือขอบเขตเปิดปราณของตระกูลจวงก็มีไม่ น้อย แต่แม้แต่เพลงดาบของคนนี้เพลงเดียวก็รับไม่ได้ แม้พวก ท่านพลังจะแข็งแกร่งมาก แต่อย่าได้ประมาทเชียว เพื่อความ ปลอดภัย อาจารย์ทั้งเจ็ด พวกท่านเข้าสนามไปพร้อมกันเลย!

หลังจากนั่งลง เย่าเพิ่งเฟยก็พูดขึ้น

“คุณหนูใหญ่ ก็แค่คนเถื่อนในเขาลึกคนเดียว คงไม่เท่าไหร่ หรอกมั้ง? ฉันว่า ให้น้องเจ็ดออกไปคนเดียว ก็ฆ่าเขาได้แล้ว!

ในบรรดาเจ็ดคนนี้ ผู้ที่อายุมากที่สุดก็คือหกสิบกว่า ผู้ที่อายุ น้อยที่สุดก็ใกล้จะสี่สิบแล้ว

ท่านผู้อาวุโสที่อายุมากกว่าพูดอย่างเหยืดหยาม

“ฉันพนันกับจวงสือซานไว้ เราห้ามแพ้เด็ดขาด ดังนั้นเพื่อ ความปลอดภัย ฉันจึงจับเหยื่อมาให้พวกท่าน โดยเฉพาะ ให้เขา ล่อออกมาก่อน พวกท่านค่อยลงมือ ยังคงลงมือพร้อมกัน7คน ยัง ไงจวงสือซานก็ไม่ได้กําหนดจํานวนคน!”

เย่าเพิ่งเฟยพูด

ทั้งเจ็ดคนก็ยินยอม

“พวกคุณ คุมตัวเขาเข้าสนาม!

เย่าเพิ่งเฟยมองไปยังผู้คุ้มกันที่เหลือ ชี้ไปที่เฉินเกอ

“คุณชายจวง ท่านบอกว่าคนของหุบเขาราชายา ไม่สามารถชนะเทพสงครามไร้เทียมทานนั่นได้ใช่ไหม? เจ็ดคนนี้ ฉันรู้ว่าคือ อาจารย์ของเย่าเพิ่งเฟย พลังลึกล้ำยากคาดเตา แม้แต่คุณของ หุบเขาของพวกเรา เมื่อเจอเจ็ดคนนี้ ยังต้องมองอย่างให้ เกียรติ!”

คนรับใช้ข้างๆคุณชายจวง พูดเบาๆออกมา

“กลัวอะไร คนเถื่อนนั่นพลังแข็งแกร่ง ถึงขนาดเกินกว่าที่พ่อ ฉันจินตนาการไว้เสียอีก และการสู้ของเขาในทุกวันนี้คุณเองก็ เห็นว่ามันโหดเหี้ยมมาก ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะถูกเอาชนะได้ ง่ายๆ!”

“อีกอย่าง เย่าเพิ่งเฟย ฉันอยากกินนางมานานมากแล้ว ทุก ครั้งที่เห็นนางลอยไปลอยมาอยู่ตรงหน้าฉัน วิญญาณฉันก็แทบ ถูกเด็กผู้หญิงคนนี้พัดไปแล้ว ครั้งนี้มันไม่ง่ายเลยที่จะบังคับนาง ให้มาเดิมพันกับฉันได้ ถ้าพวกเราชนะ เรื่องที่ดีของฉันก็สำเร็จ ฮ่าๆ!”

“แต่ฉันน้อยก็ยังกังวล!” เด็กรับใช้กล่าว

“ไม่มีอะไรต้องกังวล วางใจเถอะ ฉันมือแผนสำรอง! ตราบใด ที่พวกเขาเข้าไป ก็จะไม่สามารถออกมาได้ ฮึฮึ!”

จวงสือชานเหลือบตามองเย่าเพิ่งเฟยที่มีผิวขาวใสอย่างเป็น ชา พร้อมกับนัยน์ตาที่ประกายความละโมบออกมา

“เทพสงคราม! เทพสงคราม! เทพสงคราม!” และในขณะนั้นเอง ทั้งเจ็ดคนรวมกับเฉินเกอ เป็นแปดคนยืนอยู่ในพื้นที่โล่งของสนาม

คนรอบๆข้างสนามต่างลุกขึ้นยืนตะโกนกันอย่างตื่นเต้น เสียง อึกทึกคึกโครม

“คุณหนู คุณโชคร้ายจริงๆ ตอนนี้คุณหนูใหญ่มีปรารถนาดี ให้คุณเป็นเหยื่อล่อให้พวกฉัน งั้นก็ดำเนินการเถอะ วางใจได้

พวกเราจะแก้แค้นให้คุณเอง!”

เจ็ดคนมองหน้ากันไปมา จากนั้นเฉินเกอก็ส่ายหัวยิ้มเรียบๆ

เฉินเกอก็ไม่ได้สนใจพวกเขา แต่มองจ้องปากถ้ำมืดสนิทอย่าง ละเอียด

ความอาฆาตที่เย็นเยือกเข้ากระดูก ดูเหมือนจะถูกปล่อยออก มาจากในปากถ้ำ ด้านในก็มีเสียงคำรามของสัตว์ป่าดังออก มาไม่หยุด

“ต้องเป็นคนเถื่อนยังไงกัน? ถึงได้มีพลังดูดวิญญาณที่ แข็งแกร่งขนาดนี้?”

เฉินเกอขมวดคิ้วแน่น พลางขบคิด……..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ