บทที่ 7 ตี้หวางKTV

เฉินเกอส่ายหัวด้วยความเก้ๆกังๆเล็กน้อย

ที่จริงเขาอยากจะแอบหม่าเสี่ยวหนานพวกเธอ โดยเฉพาะจ้าวยีฟาน เธอเกลียดตัวเองขนาดนั้น ตัวเองก็ไม่อยากที่จะไปสนใจเธอ

“สวีตงเป็นคนเสนอให้พวกเรามาเที่ยวตี้หวางที่ อยู่ถนนการค้าตรงนี้ ครั้งนี้นายหนีอีก พวกเราก็ไม่ใช่ เพื่อนกันแล้ว!”

หม่าเสี่ยวหนานพูดขึ้น

เธอเป็นผู้หญิงที่ห้าวมาก เธอไม่ได้มีความ ละเอียดลึกซึ้งขนาดนี้

คิดไม่ถึงเลยว่า เฉินเกออยู่ในสถานการณ์ที่เก้ๆ กังๆ ไม่ได้อยู่โลกเดียวกันกับพวกเธอเลยโดยสิ้นเชิง

แน่นอนว่า ที่พูดนี้เป็นอดีต

หม่าเสี่ยวหนานเห็นเฉินเกอไม่พูดไม่จา รีบพูด ว่า: “ไปเถอะ ไปสนุกด้วยกัน ฉันรู้ว่านายกลัวสวีตงว่า นาย นายวางใจได้เลย หากเขายังกล้าแกล้งนายอีก ฉัน จะตะโกนใส่หน้าเขา!”

เฉินเกอยิ้มเล็กน้อย

หากปฏิเสธอีก คาดว่าหม่าเสี่ยวหนานจะโกรธแล้วจริงๆ

ช่างเถอะ อย่างนั้นก็ไปสนุกด้วยกันก็แล้วกัน หม่าเสี่ยวหนานดึงเฉินเกอไปที่หน้าประตูตี้หวา

งานKTV

เฉินเกอมองดู นี่เป็นหนึ่งในกิจการที่เป็นชื่อของ ตัวเอง เมื่อก่อนเฉินเกอไม่กล้าพูด แต่ตอนนี้ เขา สามารถ เลี้ยงได้แล้ว

“โห! คุณชายเฉินก็มาถนนการค้าจินหลิงหรอ? รู้ ทางหรือเปล่า รู้ไหมว่าที่ไหนสนุก? ผมจะได้แนะนำให้ นายรู้จักสักหน่อย!”

เพิ่งจะเข้ามาทักทายพวกกลุ่มประธาน

สวีตงก็แสร้งยิ้มแล้วพูด

“สวีตง นายหุบปากไปเลยนะ! ฉันเตือนอะไรนาย ไปแล้ว?”

หม่าเสี่ยวหนานตะโกนด้วยความเย็นชา

สตงยิ้มอย่างชั่วร้าย : “โอเค โอเค โอเค ผมรู้ แล้ว อีกอย่าง ผมก็แค่หวังดี ถนนการค้าจินหลิงเป็น สถานที่ที่คนรวยมาใช้จ่าย เฉินเกอจะมาเปิดหูเปิดตา ผม ต้องแนะนำเขาสักหน่อย หวังดีกับเขาจริงๆ!”

ตอนนี้จ้าวยีฟานจ้องไปที่เฉินเกอแวบหนึ่ง

รู้สึกว่ามีเฉินเกอยืนอยู่ด้วยกัน ผู้คนเดินไปมาบน ท้องถนนอายคนมาก
จึงรีบพูด: “พอแล้ว พวกเราเข้าไปกันก่อนเถอะ สวีตง นายจองห้องไว้แล้วหรอ?”

“จองเรียบร้อยแล้ว ผมให้เพื่อนของผมช่วยจอง ให้ ตามปกติแล้ว เวลานี้ ตี้หวางก็น่าจะเต็มแล้ว!”

สวีตงพูดขึ้นมาหนึ่งประโยคเป็นเหมือนเจ้าภาพ: “ตามผมมา!”

จากนั้นก็นำกลุ่มคนหนึ่งเดินเข้าไป

เฉินเกอมา KTV ครั้งแรก ข้างในค่อนข้างหรูหรา ส่วนห้องที่สวีตงเลือกนั้น หรูหราและกว้างมาก อีกทั้งยังมีตู้ปลาขนาดใหญ่ที่มีแสงระยิบระยับ

หลังจากที่เข้าไป สาวสวยกลุ่มหนึ่งนั่งลงเป็นที่ เรียบร้อย ส่วน เฉินเกอนั่งด้วยกันกับประธานหอกลุ่ม หยางฮุย

ในตอนนี้คนที่ชอบร้องเพลงเริ่มปรากฏขึ้น ผลัด กันร้องเพลง ไม่สนุกเลยสักนิด

สาวสวยที่นั่งอยู่แต่ละคนก็พูดคุยกันเสียงดัง ส่วน จ้าวยีฟานนั่งไขว้ขา แกว่งขาขนาดเล็กที่ขาวผ่องไปมา

“ข้างในนี้เป็นปลาฮวงจุ้ยหรอ?”

เฉินเกอที่รู้สึกเบื่อก็มองไปยังปลาฮวงจุ้ยที่อยู่ใน ตู้ปลาด้วยความสงสัย

เมื่อก่อนเขาเห็นในหนังสือ ปลาฮวงจุ้ยแบบนี้ นิยมอยู่ในฮ่องกงและบริเวณอ่าว
เพียงแต่ว่าเมื่อมองไป เหมือนจะต่างจากปลาฮวง วิจัยชนิดนั้นที่เคยเห็น!

ดังนั้นเฉินเกอถามหยางฮุยที่นั่งอยู่ข้างๆ

หยางฮุยพยักหน้า: “ชนิดนี้ต่างกับที่พบเจอบ่อยๆ ในฮ่องกง เป็นปลาฮวงจุ้ยที่ส่งมาจากฝั่งมาเลเซีย ราคา ไม่เบาเลย ครอบครัวใหญ่เท่านั้นถึงจะมี!”

และในตอนนี้ สวีตงได้ยินเฉินเกอกับหยางฮุย พวกเขาพูดถึงเรื่องปลาฮวงจุ้ย

ต้องเข้าใจว่า ห้องนี้เขาเป็นคนติดต่อมา

ทันใดนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า : “คุณชายเฉินทำไมหรอ แม้แบรนด์แอร์เมสนายยังรู้จักเลย ไม่รู้จักปลาฮวงจุ้ย ราคาแพงชนิดนี้หรอ?”

ไม่พูดยังดีเสียกว่า เมื่อได้ยินแอร์เมส จ้าวยีฟาน ที่นั่งอยู่ข้างๆขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

คนยากจน…

หวงเหมาที่อยู่ด้วยกันกับสวีทมาตลอดก็ยิ้มแล้ว พูดว่า : “ฮาฮา ปลาฮวงจุ้ยไม่มีของปลอมนะ มิเช่นนั้น แล้วเฉินเกอจะต้องรู้จักแน่นอน ทั้งยังไปซื้อมันอีก! ”

“ปลาชนิดนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่ปลาฮวงจุ้ยเท่านั้น ในเขตเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ยังเรียกมันว่าปลามงคล จะนำความโชคดีมาให้กับครอบครัว”

ตอนนี้จ้าวยีฟานเอ่ยปากพูด

“อ้า ยีฟาน มองไม่ออกเลย เธอรู้อะไรมากมายจริงๆ มีความเชี่ยวชาญเหลือเกิน!”

เมื่อสตงได้ยิน ยกนิ้วโป้งให้จ้าวยีฟานขึ้นมา ทันที

“นั้นมันแน่อยู่แล้ว เทพธิดายีฟานของพวกเรา เป็นใคร จะเหมือนกับคนจนบางคนได้อย่างไร คน ยากจน!”

เพื่อนหอพักเหล่านั้นของจ้าวยีฟานพูดด้วยความ ดูถูก

“ห้องสูทนี้แพงมากสินะ? เพื่อนของนายเก่ง ขนาดนี้เลยหรอ?”

จ้าวยีฟานมองไปที่สวี่ตง รู้สึกตกตะลึงซ้ำเล่าซ้ำ

เล่า

ตอนนี้เธอมีความประทับใจต่อสวีตงในทางที่ดี มาก ถ้าหากปัดเป่าการดูหมิ่นผู้อื่นที่อยู่ในตัวสวี่ตงออก ไปบ้าง มีความบรรลุนิติภาวะมากขึ้นหน่อย ก็จะมีสิทธิ์ได้ เป็นแฟนของจ้าวอี้ ฟาน

“ใช้ได้ ห้องสูทนี้เพียงแค่ค้าห้องก็4พันกว่า อาศัยความสัมพันธ์ มิเช่นนั้นแล้วต่อให้รวยขนาดไหนก็ ไม่สามารถจัดให้ได้!”

สวีตงยิ้มด้วยความภูมิใจ

จากนั้นเหมือนฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ ตบไปที่หัว แล้วพูดว่า : “ใช่แล้ว เธอไม่พูดผมก็ลืมไปเลย ผมบอก แล้วว่าเมื่อมาถึงแล้วผมจะบอกเพื่อนผมคนนี้สักคำ”
พูดจบ สวีตงก็โทรศัพท์ไปหา

เฉินเกออยู่ข้างๆ นอกจากจะพูดคุยกับกลุ่มหยาง ฮุยแล้ว

โดยปกติทั่วไปก็จะอยู่ในความสงบ

แม้ว่าวันเกิดของหม่าเสี่ยวหนานครั้งนี้มีความคิด อยากจะให้เพื่อนในหอพักทำความรู้จักกัน แต่เห็นได้ชัด ว่า ผลการเชื่อมความสัมพันธ์ในครั้งนี้ ทั้งหมดอยู่ที่ตัว ของกลุ่มหอพักสตง

อย่าว่าแต่สวีตง หวงเหมานั้นใกล้จะกลายเป็น หนึ่งเดียวกับผู้หญิงเหล่านั้นที่อยู่ในหอพักของจ้าวยี ฟาน

ทันใดนั้น ประตูห้องสูทก็เปิดออก

ผู้ชายที่แต่งกายด้วยชุดสูท รองเท้าหนังที่แวววับ เดินเข้ามา

ผิวของเขาขาวมาก รูปร่างสูงมาก

เมื่อมองไปก็เห็นบุคลิกที่ดีมาก

“พี่หนิงฝานนายมาแล้วหรอ!”

เมื่อสตงเห็นมีคนเข้ามา ก็รีบเข้าไปต้อนรับทันที

“เสี่ยวตง เป็นยังไงบ้าง พอใจกับห้องสูทนี้ไหม?”

“จะต้องพอใจสิครับ! พี่ฝานเป็นใคร!”

สวีตงพูดอย่างมีความสุข

กลุ่มหวงเหมาก็เรียกพี่ฝานอย่างเคารพนับถือ
“เสียวตง อย่ามัวแต่พูดเลย แนะนำเพื่อนของนาย ให้ผมรู้จักหน่อยสิ!”

ตอนนี้หนิงฝานจ้องไปยังสาวสวยสองสามคนนั้น ที่อยู่ในห้องสูท โดยเฉพาะจ้าวยีฟานที่หน้าตาและ บุคลิกดีที่สุด หยุดอยู่ตรงนั้นหลายวิ

“อ่อ ผมลืมไปเลย ผมขอแนะนำให้ทุกคนรู้จัก หน่อยนะ นี่คือหนิงฝาน เป็นเพื่อนผมตั้งแต่เด็ก ภัตตาคา รหมิงหวางร้านนั้นที่อยู่ถนนการค้าจินหลิง ที่อยู่ข้าง มหาวิทยาลัยของพวกเรา ที่บ้านทำร้านอาหาร นั่นเป็น ของครอบครัวพี่ฝาน! มีรายได้เดือนละหลายสิบล้าน! ห้องสูทนี้ที่พวกเราได้มา เพราะคำพูดประโยคเดียวของ พี่ฝาน!”

สวีตงแนะนำด้วยความภูมิใจ

เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ ผู้หญิงกลุ่มจ้าวยีฟานเงยหน้า ขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่จ้องมองไปที่หนิงฝาน

ให้ตายเถอะ!

ต้องเข้าใจว่า ภัตตาคารที่สามารถเปิดในถนนการ ค้าจินหลิงได้ ล้วนเป็นระดับ 6 ดาว

มีรายได้เหมือนน้ำไหลผ่าน

จ้าวยีฟานก็มองไปที่หนิงฝาน ดวงตาคู่งามอดไม่ ได้ที่จะหมุนไปมา

“เหอะเหอะ ทุกคนไม่ต้องฟังเสี่ยวตงพูดเพ้อเจ้อ ครอบครัวของผมก็แค่ค้าขายขนาดเล็กเท่านั้น สำหรับหวางKTV นี้ ผู้จัดการรู้จักกับพ่อผม ต่อไปทุกคนอยากจะ มาเที่ยว บอกผมสักคำก็ได้แล้ว! ”

หนิงฝานพูดพร้อม ส่ายหัวแล้วยิ้มแห้งๆ

“พี่ฝาน พี่มีแฟนแล้วหรือยังคะ?”

ทันใดนั้น เพื่อนในหอพักคนหนึ่งของจ้าวยีฟาน ถามขึ้นมา

ถามจบ ทุกคนที่อยู่ในห้องสูทก็หัวเราะออกมา

หนิงฝานสายหัวยิ้มแห้งๆ จากนั้นก็หันไปที่จ้าวยี ฟาน: “สวัสดีครับคนสวย ยินดีที่ได้รู้จักกับพวกเธอนะ!”

“สวัสดีค่ะ”

จ้าวยีฟานยิ้มเขินอายเล็กน้อย

จากนั้น สวี่ตงเริ่มแนะนำทีละคนทีละคนขึ้นมา

จนกระทั่งสุดท้าย สวีตงมองไปยังเฉินเกอที่นั่ง อยู่ในมุมไม่พูดไม่จา

เขาชี้ไปที่เฉินเกอแล้วพูดว่า : “พี่ฝาน เขาก็คือ เฉินเกอ!”

หนิงฝานกำลังจะยื่นมือไปจับมือกับเฉินเกอเมื่อ ได้ยินคำนี้ หนังตากระตุกขึ้นมา:

“อืม? ก็คือเฉินเกอคนนั้นที่โดนลู่หยางตัวแสบนั้น แย่งแฟนไป แล้วยังไปส่งดูเร็กซ์ให้ลู่หยางหรอ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ