ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่ 13 โดนรุมหัวเราะเยาะเย้ย



บทที่ 13 โดนรุมหัวเราะเยาะเย้ย

ในขณะนี้หยางเสว่ก็บอกความจริงกับสาวๆใน หอพักเกี่ยวกับสิ่งที่เธอเจอเมื่อเช้านี้

“เป็นของแท้จริงๆด้วย! กระเป๋าใบละตั้ง 360,000 หยวนแน่ะ ให้ตายเถอะ !”

“เฉินเกอคนจนๆคนนั้นได้รับเงินทุนช่วยเหลือความ ยากจนจากคณะเรามาโดยตลอด คิดไม่ถึงว่าจะโชคดีถึง เพียงนี้ที่ได้บัตรช้อปปิ้งใบนั้น!”

“ให้ตายเถอะ ถ้าเฉินเกอคนนั้นเอากระเป๋าใบนี้มอบ ให้ฉัน ฉันจะยอมนอนด้วยคืนหนึ่ง!”

“คืนเดียวเองหรือ? ถ้าเฉินเกอให้กระเป๋าราคากว่า สามแสนหยวนกับฉันล่ะก็ ฉันจะยอมมีอะไรกับเขาสักหนึ่ง เดือนจนผมสยายเลยล่ะ!”

“อัยหยา อายจะตายอยู่แล้ว!”

แม้ว่าจะรู้ว่าเฉินเกอมีบัตรใบนั้นที่ใช้ได้เพียงครั้ง เดียว แต่เห็นได้ชัดว่ากระเป๋าแอร์เมสราคาสามแสนกว่าใบ นี้ยังคงสร้างความตกตะลึงให้กับทุกคน

ถึงจะขายต่อกระเป๋าใบนี้ แต่มูลค่าอย่างน้อยก็น่า

จะได้สักสองสามแสนหยวน

ทั้งหมดนี้คือเงิน!

สีหน้าจ้าวยีฟานไม่สู้ดีไปชั่วขณะ

เธอคิดไม่ถึงอย่างเด็ดขาดว่าคนกระจอกอย่างเฉิน

เกอคนนั้นจะซื้อกระเป๋าใบละสามแสนกว่าเป็นของขวัญวันเกิดให้เสี่ยวหนาน

พอคิดได้ว่าวันนี้เธอดูถูกเขา อีกทั้งยังเห็นว่าสาวๆ กลุ่มนี้ยังอิจฉาและชื่นชมกระเป๋าแอร์เมสใบนี้อย่างมาก จ้าวฟานก็รู้สึกเหมือนชีวิตเล่นตลก

เธอยิ่งโมโหมากกว่าเดิม

“หีนึ้ ราคาสามแสนกว่าแล้วอย่างไร เฉินเกอรู้หรือ ไม่ว่าบัตรช้อปปิ้งระดับนั้นสามารถขายต่อได้ ตอนนี้อาจจะ ยังดีที่สามารถนำไปใช้ได้โดยตรง แต่นี่ก็ทำให้เห็นว่าคน คนนี้ไม่มีสมองคิด! ฮี”

จ้าวยีฟานพูด

หยางเสวพยักหน้า “ถูกต้อง เฉินเกอต้องมีปัญหา

ทางสมองแน่ๆ!”

“ฮ่าฮ่า พวกเธออย่าทำตัวเปรี้ยวไปหน่อยเลย ไม่ว่า จะอย่างไรกระเป๋าที่ได้ชื่อว่าราคาสามแสนกว่าเป็นของที่ เฉินเกอมอบให้เสี่ยวหนาน เสี่ยวหนานรักษามันให้ดีนะ ตั้ง สามแสนกว่าแน่ะ!”

หานเฟยเอ๋อหัวเราะฮ่าฮ่า

เธอเป็นคนอารมณ์ดีมาก เธอไม่ได้เป็นเพียงแจกัน ดอกไม้ธรรมดาๆ แต่เป็นเน็ตไอดอลคนหนึ่งอีกด้วย

เรียกได้ว่าได้เห็นโลกมามากแล้ว

“ใช่ ใช่ ใช่ เสี่ยวหนานเธอต้องรักษาดีดี!”

“เสี่ยวหนาน กระเป๋าใบนี้ให้ฉันยืมวันหนึ่งได้ไหม แค่วันเดียว!”
สาวๆทุกคนขอร้อง

ตอนนี้หม่าเสี่ยวหนานยังตกใจมาก จะให้ยืมง่ายๆ ได้อย่างไร สิ่งแรกที่เธอคิดก็คือเฉินเกออาจไม่รู้ที่มาของ บัตรใบนั้น ทำให้หลงกลพนักงานขายก็เป็นได้

อย่างไรก็ตามความหรูหราระดับนี้ เฉินเกอน่าจะไม่ เคยสัมผัสมันมาก่อน

“ไม่ได้ ฉันต้องคืนกระเป๋าใบนี้ให้เฉินเกอไป หาก เอาไปขายแล้วน่าจะได้เงินสดอย่างน้อยๆสักสองแสนกว่า มันน่าจะพอสำหรับให้เขาใช้ชีวิตเรียนมหาวิทยาลัยไปจน จบ!”

หม่าเสี่ยวหนานคิดไม่เหมือนกับคนอื่นๆ สิ่งที่เธอ กังวลมากที่สุดคือการใช้ชีวิตของเฉินเกอต่อจากนี้

ไม่ได้!”

“ไม่ได้!”

ไม่คิดว่าพอพูดจบ หยางเสวกับจ้าวยีฟานจะ พร้อมใจกันพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน

หยางเสว่คิดกับตัวเองว่าถ้าคืนให้เฉินเกอ นั่นก็ เท่ากับว่าเฉินเกอจะมีเงินสดถึงสองสามแสนหยวน เธอไม่ อยากเจอสถานการณ์เช่นนี้

หลังจากที่เฉินเกอถูกเธอทิ้งไป เขาต้องมีสภาพไม่ เหมือนคน

จะให้เขาใช้ชีวิตสุขสบายแบบนั้นได้อย่างไร?

ทว่าเหตุผลของจ้าวยี่ฟานแตกต่างออกไป นั่นก็คือ เธอแค่เกลียดเฉินเกอเท่านั้น
“เสี่ยวหนาน เธอจะทำแบบนั้นได้อย่างไร นี่เป็น ของที่เขาให้เธอ เธอยังจะเอาไปคืนไอ้ัคนจนนั่นอีกหรือ?”

จ้าวอี้ฟานขมวดคิ้ว

หานเฟยเอ๋อหัวเราะและพูดว่า

“กระเป๋าแอร์เมสใบนี้ไม่ฟุ่มเฟือยหรอก! ฉันอยาก จะเริ่มการถ่ายทอดสดให้ที่รักดูก่อน! เสี่ยวหนานหวังว่า เธอจะไม่รังเกียจหรอกนะ?”

หม่าเสี่ยวหนานหัวเราะและพยักหน้า

แม้ว่าจะเห็นด้วย แต่เธอก็คิดในใจแล้วว่าเธอจะ ต้องคืนกระเป๋าใบนี้ให้เฉินเกอภายในวันพรุ่งนี้ และเธอ ต้องพาเขาไปส่งคืนที่ร้านหรูด้วยกัน

แม้ว่าจะไม่ได้ราคาเดิม แต่อย่างน้อยได้สักแสนมา ให้เขาก็ยังดี

“แชะ แชะ แชะ!”

สาวๆในหอพักต่างก็รีบเข้ามารุมขอถ่ายรูปกับ กระเป๋า

แล้วกระเป๋าก็มาถึงมือหานเฟยเอ๋อในที่สุด การถ่ายทอดสดผ่านมือถือของเธอได้เริ่มขึ้นแล้ว

“เฮลโล ที่รักทั้งหลาย ไม่เจอกันตั้งหนึ่งวัน เฟยเอ๋ อคิดถึงทุกคนอีกแล้ว และวันนี้ก็นำของขวัญพิเศษยาม ค่ำคืนมามอบให้พวกคุณ นี่คือเหล่าสาวสวยทั้งหลาย!”

หานเฟยเอ๋อยิ้มอย่างน่ารัก

ในไม่ช้าความนิยมของห้องถ่ายทอดสดก็สูงถึงสามพันคน

หานเฟยเอ๋อทำการถ่ายทอดสดมาแล้วหนึ่งปี

เนื่องจากเป็นการถ่ายทอดสดในเมืองเดียวกัน แฟนคลับหลักๆล้วนมาจากเพื่อนร่วมชั้นเรียนรวมไปถึง นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยจินหลิง น้อยมากที่จะมีคนมา จากที่อื่น

เมื่อหานเฟยเอ๋อปรากฏตัวขึ้น การสนทนาในห้อง ถ่ายทอดสดก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นทันที

“ให้ตายเถอะ ของขวัญพิเศษจริงด้วย มีแต่สาว สวยๆทั้งนั้นเลย ฉันชอบผู้หญิงตัวสูงผมแดงคนนั้น!”

“ว้าว ผู้หญิงตัวสูงผมแดงคนนั้นเป็นใคร ขอวีแชท หน่อย!”

“สุดยอด ที่แท้แล้วเฟยเอ๋อกับนางฟ้าคณะสาขา วิชาวิทยุกระจายเสียงอย่างจ้าวยีฟานรู้จักกันหรือนี่?”

“จ้าวอี้ ฟาน แห่งคณะสาขาวิชาวิทยุกระจายเสียง นั่นเอง ไม่เกรงใจแล้วนะ!”

ทางด้านจ้าวยี่ฟานมีสีหน้าเย็นชาเล็กน้อยเมื่อเห็น แถบหน้าจอสาธารณะเอาแต่ถามชื่อของเธอ

จิตใจห่อเที่ยวจากเรื่องเมื่อกี้ก็ดีขึ้นมาไม่น้อย

ยังพยักหน้าเล็กน้อยให้กับแฟนๆบนหน้าจอ สาธารณะ

“ฮี หรือว่าพวกคุณเอาแต่มองสาวสวยๆจนไม่สนใจ ฉันแล้วนะ? ฮือ เจ็บปวดจังเลย!”

หานเฟยเอ๋อทำท่าขยี้ตาแสดงถึงความเสียใจ
ทั้งยังส่งป๊อปอัพในหมู่ผู้คน

“ได้อย่างไรล่ะ ทั้งหมดนี่เป็นเมียของฉัน รัก ทั้งหมด!”

ในเวลานี้ห้องถ่ายทอดสดแจ้งว่า:

ลู่หยาง สุดยอดคุณชายผู้ร่ำรวยเข้าสู่ระบบเรียบ

ร้อยแล้ว!

สวี่ตง คุณชายผู้ร่ำรวยเหนือระดับเข้าสู่ระบบเรียบ

ร้อยแล้ว!

เพื่อนร่วมชั้นหลายคนเห็นป๊อปอัพของหานเฟยเอ๋ อก็รีบเข้ามาทั้งหมด

แม้กระทั่งหยางฮุยหัวหน้าหอพักของเฉินเกอก็เข้า

มาด้วย

หานเฟยเอ๋อเป็นผู้หญิงที่สวยมาก เมื่อออกอากาศ เธอดูเซ็กซี่และร้อนแรงมาก

เป็นคนรักในฝันของผู้ชายหลายๆคน

แต่ในขณะเดียวกันหานเฟยเอ๋อเองก็ตาสูงมากเช่น

กัน

ก่อนหน้านี้เพื่อนต่างห้องอย่างลู่หยางและสวีตงก็

เคยตามจีบเธอมาแล้ว แต่ก็ล้มเหลวอย่างไม่ต้องสงสัย นี่ จึงเป็นเหตุผลที่ลู่หยางและสวี่ตงล้วนอยู่ในกลุ่มถ่ายทอด

สดของเธอ

ทั้งสองต่างเสียเงินไปไม่น้อย
“ที่รักทั้งหลาย พวกคุณรักคนอื่นแล้ว ฉันเกือบจะ ร้องไห้แล้วนะ จะไม่ให้ของขวัญอะไรหน่อยหรือ พวกคุณ ดูสิ ฉันอุตส่าห์ให้พวกคุณได้เจอสาวสวยๆมากมายขนาด

นี้!”

หานเฟยเอ๋อแกล้งพูดน้อยใจ

หยางฮุยผู้เป็นเพื่อนที่หอพักของเฉินเกอ เขาแอบ รักหานเฟยเอ๋อมาโดยตลอด

ในเวลานี้ดอกกุหลาบสิบดอกก็ถูกส่งเข้ามา

ราคาดอกกุหลาบหนึ่งดอกเป็นเงินหนึ่งหยวน

“ว้าว ขอบคุณหยางฮุย จับๆ!”

หยางฮุย : “นางฟ้าช่างสวยเหลือเกิน ใช่แล้ว กระเป๋าที่เธอถืออยู่เป็นกระเป๋าที่เฉินเกอให้เสี่ยวหนาน เป็นของขวัญไม่ใช่หรือ?”

หยางฮุยพิมพ์ข้อความผ่านในหน้าจอสาธารณะ ทำให้เกิดการสนทนาที่ดูเดือดทันที :

“ให้ตายเถอะ ฉันยังไม่ทันสังเกต ที่แท้แล้วมันคือ แอร์เมสรุ่นคลาสสิก ราคาสามแสนกว่าใช่ไหม?”

“สุดยอด กำลังถูกเลี้ยงดูอยู่ใช่ไหมล่ะ โอ้ย! ใจ สกปรก!”

สวีตง : “ห์หี นี่น่าจะเป็นอย่างที่ลู่หยางบอกฉัน เฉิน เกอได้บัตรช้อปปิ้งประเภทที่ใช้ได้ครั้งเดียว มันก็เลย ปัญญาอ่อนซื้อกระเป๋าใบนี้ให้เสี่ยวหนานคนนั้นสินะ? ฮ่า ฮ่าฮ่า ตลกชะมัด!”

เพื่อนชาวเน็ต : “สุดยอด ปัญญาอ่อนว่ะ!”
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าหยางเสว่นำเรื่องนี้ไปเล่าให้ ลู่หยางฟัง และลู่หยางเองก็ไปเล่าให้พวกสวี่ตงฟังอีกที

เฉินเกอจึงตกเป็นประเด็นถัดไป

ลู่หยาง : “ห์ห์หี วันนี้ไอ้หน้าโง่นั่นทำแสบไว้ไม่ น้อย ทั้งทำร้ายเสว่เสว่แล้วยังทะเลาะกับฉัน เสียเวลาคืนนี้ จริงๆเลย!”

เมื่อหยางฮุยเห็นว่าคนในนี้ดูถูกดูแคลนเฉินเกอ เขาจึงส่งดอกกุหลายไปอีกสิบดอกเพื่อเปลี่ยน ประเด็น

สวีตง : “แม่งเอ๊ย หยางฮุย แกกดส่งของขวัญไป แบบนี้ต้องการจะหยุดอะไร? ดอกกุหลาบพวกนี้มีความ หมายอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?”

หลังจากพิมพ์เสร็จ

สวีตง : “ส่งจรวดไปหนึ่งลูก!”

จรวดหนึ่งลูกเท่ากับหนึ่งร้อยหยวน

“สวีตงส่งจรวดไปหนึ่งลูก”

“สวีตงส่งจรวดไปหนึ่งลูก!” รวมทั้งหมดเป็นห้าลูก!

หานเฟยเอ๋อเริ่มคึกคักแล้ว แม้กระทั่งพวกหยางเส ว่กับจ้าวยีฟานก็เริ่มตื่นเต้น การหารายได้แบบนี้เป็นวิธีที่ ง่ายจริงๆ

ลู่หยางก็ไม่ยอมแพ้ เขาส่งจรวดติดต่อกันสิบลูก
ทั้งหมดเป็นเงินหนึ่งพันหยวน

เขาต้องการกำจัดโชคร้ายทั้งหมดที่เขาได้รับจาก เฉินเกอในวันนี้

หยางเสว่อดไม่ได้ที่จะแสดงความภาคภูมิใจบน ใบหน้าของเธอ นี่คือสามีของเธอ!

สวีตง : “คิกคิก หยางฮุย หอพักของพวกนายรวม ถึงเจ้าเฉินเกอนั่นก็แค่คนจนๆ คนจนทั้งหกไงล่ะ เอาล่ะ มา เทียบกันในห้องถ่ายทอดสดนี้ไหม? ฉันต่อให้พวกนายหก คนมาสู้กับฉัน!”

เมื่อหยางฮุยโดนเหยียดหยามก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้า

ในเวลาเดียวกัน หอพักของเฉินเกอ

“ฮัดเช้ย!”

เฉินเกอจามอย่างหนัก จากนั้นเขาก็ตื่นขึ้นมาหลัง จากที่เขาหลับไปได้สักพักแล้ว

เพิ่งเห็นว่าข่าวในกลุ่มชั้นเรียนของตัวเองกำลัง

วุ่นวายกัน

พอเปิดดูก็พบว่ากลุ่มชั้นเรียนกำลังคุยกันใน ประเด็นเรื่องที่เขาซื้อกระเป๋าใบนั้น และยังพูดถึงการ ถ่ายทอดสดของหานเฟยเอ๋ออะไรนั่น

แม้แต่กูรูด้านความงามอย่างหลินเซึ่งหนานยังด่าว่า

โง่

เกิดอะไรขึ้น?

เฉินเกอตกตะลึง นี่เขากำลังถูกยิงในขณะที่นอน

ราบหรือนี่?
เมื่อเห็นการอภิปรายในชั้นเรียน เฉินเกอคิดว่าน่าจะ เป็นเพราะการถ่ายทอดสดของหานเฟยเอ๋อ

แล้วทำไมถึงมีเขาอยู่ในประเด็นนั้น? เมื่อคิดได้ดังนั้น เฉินเกอจึงรีบดาวน์โหลดการ ถ่ายทอดสดนั้น

จากนั้นก็พบห้องถ่ายทอดสดของหานเฟยเอ๋อ

เป็นเวลาพอดีที่เห็นว่าสวี่ตงและลู่หยางรวมถึงพวก หมาหมู่พวกนั้นกำลังพูดดูถูกเขาและเพื่อนๆร่วมหอพัก

“คนจนทั้งหก?”

เฉินเกอยิ้มอย่างเยือกเย็น


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ