ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่ 525 ไม่ไกลเกินเอื้อม



บทที่ 525 ไม่ไกลเกินเอื้อม

เฉินเกอเหลือบมองไปด้านข้าง

เป็นสุนัขตัวน้อยนี่เอง กำลังเดินกะเผลกมาหาตน บนตัวสุนัขตัวน้อย เต็มไปด้วยบาดแผล

เหมือนว่าจะขาหักอีกด้วย

เวลานี้ มันนอนลงที่เท้าของเฉินเกอ

แลบลิ้นออกมาข้างนอก เลียรองเท้าของเฉินเกอ

เฉินเกอตกใจ

คิดไม่ถึง ในป่าแห่งนี้ ยังมีเจ้าตัวนี้อีกด้วย

ด้วยสัตว์ร้ายมากมายในป่า จึงเป็นเรื่องมหัศจรรย์ ที่มัน สามารถอยู่รอดได้

“แกอยาก ให้ฉันช่วยแกเหรอ?”

เงินเกอพูดขึ้น

“โฮ่งๆ ……

มันเห่าเสียงต่ำสองครั้ง แล้วเลียรองเท้าของเฉินเกอ น่าเสียดายที่สุนัขตัวน้อยนี้ตัวเล็กเกินไป มิฉะนั้นเขาอาจใช้ เลือดของมันเพื่อสร้างเป็นเกล็ดเลือดได้
นี่คือสิ่งที่เฉินเกอเพิ่งคิดได้

แต่ก็นะ เห็นสุนัขตัวน้อยตัวนี้ค่อนข้างมีพลังทิพย์ในตอนนี้ แล้วยังสามารถมีชีวิตรอดได้ในป่าแห่งนี้

ในใจก็ทําไม่ลงอย่างอดไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้มันกำลังขอความช่วยเหลือจากตน ตนจะฆ่ามันอย่างโหดเหี้ยมได้ยังไง!

“แกก็ช่างน่าสงสารจริงๆ ไม่รู้ด้วยว่าใครมันเอาแกมาทิ้งไว้ที่นี่ โชคดีที่เจอฉัน!”

เฉิน กอส่ายหน้า

ลูบหัวของสุนัขตัวน้อย

“ก็ได้ ฉันมีเวลาอยู่ที่นี่ไม่มากนัก ฉันจะช่วยแกพันแผลก่อน สำหรับเรื่องที่แกสามารถหลบหนีจากป่านี้ได้หรือไม่นั้น ฉันก็ช่วย อะไรแกไม่ได้แล้ว!”

เฉินเกอกล่าว

ขณะนี้มีความชำนาญ รวดเร็ว ช่วยห้ามเลือดสุนัขตัวน้อยพัน เสร็จเรียบร้อย

“ตอนนี้ ถ้ามีพวกลุงเงินไล่ตามมาก็ยังดี ตอนนี้ต้องการเลือด คน พวกเราทุกคนมีส่วนร่วมคนละเล็กน้อย ก็สามารถล่อจิ้งจอก ทิพย์มาได้เช่นกัน แต่ไม่รู้ว่าต้องรอนานขนาดไหน ถ้าช้าเกินไป กลัวว่าจิ้งจอกทิพย์จะหนีออกจากหุบเขานี้ ล่อก็ไม่สามารถล่อออกมาได้

เงินเกอหดหู่

แต่สุนัขตัวน้อย ตอนนี้นอนอยู่ตรงหน้าเฉินเกอ หัววางอยู่บน เท้าของเฉินเกอ

“ทําอะไร? ฉันบอกแล้ว ฉันไม่มีเวลาสนใจแก ตอนนี้ฉันมี

เรื่องสําคัญต้องทํา”

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขึ้นเมื่อเห็นว่ามันพึ่งพาตน แต่ทำไมสุนัขตัวน้อยไม่ไป

ในขณะนี้หูของเฉินเกอก็ขยับเล็กน้อย

มีความเคลื่อนไหว

ฟังดูเหมือน มีคนกำลังเดินมุ่งหน้ามาหาตนเอง

“โฮ่งๆ!!!”

และสุนัขตัวน้อยยังประสาทการได้ยินที่ดีเยี่ยม ดังนั้นจึงยืนขึ้น เห่าเสียงดังหลายครั้ง

หลังจากเห่าเสร็จ กระพริบตาดูเฉินเกือกระดิกหางและแลบลิ้น ออกมา

“แกตื่นตัวมาก! ไม่กลัวจะล่อคนมารึไง แล้วฆ่าแก?”

เฉินเกอยิ้มอย่างขมขื่น

แต่สุนัขตัวน้อย กลับเงยหน้ามองเฉินเกอ
“หม? แกเข้าใจที่ฉันพูดเหรอ? รู้ว่าฉันต้องการเลือดคน แล้ว ตั้งใจอยากล่อคนมา?”

เงินเกออ่านคัมภีร์ โชวแล้ว สามารถเข้าใจเข้าใจภาษาของ สัตว์เหล่านี้

เมื่อกี้ สุนัขตัวน้อยก็กำลังสื่อสารกับเฉินเกอ

ในขณะนี้มันพยักหน้าอีกครั้ง หางของมันก็กระติกอย่างมี

ความสุข

“มีพลังทิพย์มากจริงๆ!

เฉินเกอลูบหัวของมัน

และไม่นาน ร่างนั้นก็เคลื่อนจากที่ไกลมาใกล้

มาถึงตรงหน้าเฉินเกอ

“ถึงว่าหายังไงฉันก็หานายไม่เจอ ที่แท้นายหนีมาที่นี่นี่เอง?”

คนที่ตามมา ก็คือชายชราคนเมื่อกี้ เวลานี้ เขาหัวเราะอย่าง เย็นชา

และเมื่อเฉินเกอเห็นว่าเป็นเขา ก็รู้สึกดีใจ

ลูบหัวของสุนัขตัวน้อยทันที เพื่อแสดงว่ามันทำได้ดีมาก

“คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าแกกำลังไล่ตามฉัน?”

เฉินเกอยิ้มกล่าว นี่มันเป็นเรื่องที่เซอร์ไพรส์มาก

“ไม่เลว ทำให้ฉันไม่ต้องเสียแรง ตอนนี้ฉันต้องการตัวล่อ เรามีพรหมลิขิตต่อกันจริงๆ ตอนอยู่ที่มณฑลซีหนาน ไม่ได้ฆ่าแก น่า เสียดายจริงๆ แต่ตอนนี้ แกมาถึงที่เอง เราเอาความแค้นความ เกลียดชังใหม่เก่ามาคิดบัญชีพร้อมกันเถอะคุณชายเฉิน!” สายตาของชายชราเย็นชา

“เมื่อก่อนอยู่ที่หนาน แกทำงานให้กับตระกูลซื้อ เราไม่ ถือว่าความเป็นความเกลียดแค้นที่ลึกซึ้งอะไรมั้ง อีกอย่างเมื่อ ครึ่งปีก่อน ฉันเคยกลับไปที่หนาน ก็ไม่เห็นแกที่นั่น ที่จริงแล้ว แกมาทางทิศเหนือนี่เอง!”

เงินเกอมองไปที่ชายชรากล่าว

ชายชรานี หน้าดำครึ่งขาวครึ่ง

เหมือนเป็นมนุษย์หยินหยาง

สำหรับเขา เฉินเกอจำได้ดี ก็คือคนที่ติดตามซื่อหยาง คนที่ เป็นเหมือนพ่อบ้าน ซื้อถูหยางเรียกเขาว่าลุงเก้า

ตอนนั้นก็รู้สึกว่าคนคนนี้ไม่ธรรมดา แต่ตอนที่เฉินเกอทําลายล้างตระกูลซื้อกู ก็ไม่พบเขาเลย

“ฉันก็คิดว่า ตระกูลซือถูจะสามารถยึดตระกูลฟางได้ในไม่ช้าก็ เร็ว อาศัยอำนาจของตระกูลฟาง เกือบทำลายตระกูลเฉินของ พวกแกได้ แต่ซือถูหงนั่นใช้ข้ออ้างในการทำลายตระกูลเฉิน ทำ ดีต่อตระกูลเฉินของพวกแกอย่างลับๆ แม้ว่าเขาจะควบคุม ตระกูลฟางจริงๆ ก็ตาม เกรงว่าคงจะไม่ได้จัดการกับตระกูลเฉิน ฉันรู้จักเขาดีเกินไป ฉะนั้นฉันจึงจากไป!”
“ฉันต้องการให้ความสามารถของตัวเองแข็งแกร่งขึ้นไปอีก ก้าว ก็เลยมาที่เทือกเขาอันหลังตามหายาอายุวัฒนะ ตอนนี้ วัตถุดิบยาพร้อมแล้ว กำลังขาดตัวนำพายาพอดี คิดไม่ถึง เจอ แกพอตี ใช้เลือดของตระกูลเฉินเพื่อช่วยฉันสกัดยา ฮ่าๆๆ ยอด เยี่ยม ยอดเยี่ยม!”

ลุงเก้ามือทั้งสองไขว้หลัง หัวเราะอย่างเต็มที่

“แกมีความเคียดแค้นอะไรกับตระกูลเฉินของฉัน? ถึงทำให้ แกใช้ทุกวิถีทางเพื่อบรรลุเป้าหมายแบบนี้?”

เฉินเกอถาม

“เพราะตระกูลเฉินของพวกแกเก่งเกินไป เก่งที่ถึงขั้นที่ว่า สามารถทำลายล้างเผ่าพันธุ์ได้ ตอนนั้น ตระกูลหลิวของฉัน เพียงแค่ทําร้ายคุณชายของตระกูลหยางคนเดียว แต่พวกแก กลับทำให้ตระกูหลิวของฉัน ชดใช้ด้วยหลายร้อยชีวิต! ตระกูล หลิว เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลหลักของเยี่ยนจิง ก็ต้องดับสิ้นไปอย่าง งั้น!”

ดวงตาของหลิวจิ๋วประกายด้วยความโกรธ

เฉินเกอคิดออกแล้ว เคยได้ยินคุณยาย เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับสิ่ ตระกูลใหญ่ของเยี่ยนจิง ในตอนนั้น ตอนนั้นคุณแม่หนีงานแต่ง ตระกูลหลิวก็ตอบโต้ ทำร้ายน้าห้าจนสาหัส ทำให้จนถึงทุกวันนี้ น้าห้ากลายเป็นเจ้าชายนิทรา

ต่อมาคุณพ่อกลับมา และกวาดล้างชนเผ่านี้ไป
ที่จริงแล้วคนคนนี้ ของคือลูกหลานของตระกูลหลิว

“ฮ่าๆๆ สวรรค์เข้าข้างฉัน สวรรค์เข้าข้างฉัน! การเดินทางไกล มามณฑลหลงเจียงไม่เสียเปล่า!”

หลิวจิ๋วหัวเราะเสียงดังอีกครั้ง

ส่วนเฉินเกอ เกิดความเห็นใจอย่างอดไม่ได้ฉายแววใน

ดวงตา

“ขอโทษแล้วกัน!”

เฉินเกอกล่าว

“ฮ่าๆๆ ตลกจริง แกจะตายอยู่แล้ว ยังจะบอกขอโทษฉัน?” หลิวจิ๋วชี้ไปที่เฉินเกอและสายหัว

“ไม่สิ ตอนนี้สำหรับแก ฉันรู้สึกสับสนเล็กน้อย ไม่รู้ว่าควร ขอบคุณแกหรือเห็นใจแกดี!”

เฉินเกอสับสน

“ขอบคุณฉันอีก?”

“อืม ตอนนี้ฉันต้องการเลือดคนด่วน กำลังกังวลอยู่เลย แกมา แล้ว ฉันว่าการฝึกปฏิบัติของแกไม่น้อย มีเลือดของแกช่วยเหลือ เชื่อว่าล่อจิ้งจอกทิพย์ตัวนั้นก็ไม่ใช่เรื่องยาก ถือว่าแกช่วยฉันได้ มาก! ฉันไม่รู้ว่าจะขอบคุณแกยังไง เอางี้ ฉันจะเหลือศพของแกไว้ อย่างครบถ้วน ไม่ให้แกมีความรู้สึกเจ็บใดๆ เลย!”

สีหน้าเฉินเกอจริงจัง
ส่วนหลิวจิ๋วขมวดคิ้ว

“แกไอ้หมอนี่ ไม่เจอปีเดียว หรือว่าจะมีปัญหาทางจิตซะแล้ว

แกเนี่ยนะ จะฆ่าฉัน?”

“ฉันเองก็ไม่มีทางเลือก!”

เฉินเกอกล่าว

“พอแล้ว! ฉันว่าแกป่วยไม่เบา ไม่มีเวลาฟังแกพูดพล่าม คุณ ชายเฉิน เอาชีวิตมาเถอะ ฉันอยากเห็นจริงๆ หลังจากเฉินจิ้นต ได้รับศพของแก หน้าตาจะเป็นยังไง ฮ่าๆ!”

พูดจบ หลิงจิ๋วลงมือทันที

บินพุ่งเข้าหาเฉินเกอ

ปล่อยหมัดออก

ส่วนเฉินเกอ ก็ชกกลับเช่นเดียวกัน

ผลัวะ!

ดังขึ้น

เสียงแกร๊บ ได้ยินเสียงกระดูกแตกดังมา อาเจียนเป็นเลือด ใบหน้าหวาดกลัว

จากนั้น หลิวจิ๋วร้องโหยหวนปลิวล้มไป

ล้มลงพื้นอย่างหนักเมื่อกี้ ดูเหมือนเขาจะรู้สึกถึงพลังที่ทรงพลังที่สุด หมัดของตนเอง ราวกับชนภูเขาลูกใหญ่

สะท้อนกลับมาโดยตรง

“แก……แก!”

เขากระอักเลือด ไม่อยากจะเชื่อเลย

เส้นลมปราณของตัวเอง ถูกสะเทือนจนแตกหักหมด ด้วยหมัด เดียว ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?

แค่ปีเดียว เป็นไปได้ยังไง?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ