บทที่ 632 คุณเข้าใจฉันผิด

ในไม่ช้า คนงานหลายพันคนก็เข้าประจำตำแหน่ง

เนื่องจากเราต้องการเปิดเจาะภูเขา แน่นอนว่าคฤหาสน์หยุน ติ่งเมาท์เทนย่อมต้องถูกทำลายทิ้ง

ข่าวนี้ ยังได้รับความสนใจจากผู้คน และถูกแพร่กระจายไปยัง อินเทอร์เน็ตอย่างรวดเร็ว

เพียงช่วงเวลาหนึ่ง ก็ก่อให้เกิดการถกเถียงกันอย่างมากมาย

ในเมืองจินหลิง

“คฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนถูกรื้อถอน? ”

“ใช่ แม่เจ้า คฤหาสน์แปดพันล้านคิดจะรื้อถอนก็รื้อถอน ช่าง ร่ำรวยเกินเบอร์แล้วจริงๆ! ”

แฟนๆ กลุ่มหนึ่งกล่าว

อย่างไรก็ตาม ฝ่ายบริหารของคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนกลับ

ไม่ได้รับข่าวสารใด ๆ มาก่อน

เนื่องจากหากหลี่เจิ้นถั่วต้องการทำเรื่องใดๆ เขาไม่มีความ คําเป็นที่จําต้องบอกกับผู้ใต้บังคับบัญชาก่อน

แต่ในสายตาของฝ่ายบริหาร คฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนไม่ได้ เป็นเพียงที่อยู่อาศัยธรรมดาทั่วไป

มันถูกออกแบบมาจากแรงใจของวิศวกรจำนวนมาก หากจะบอกว่ามันคืออาคารหลังหนึ่ง ให้เอ่ยว่ามันคือผลงานศิลปะยัง คงจะตีเสียกว่า

“ใครให้พวกคุณมารื้อถอน? พวกคุณช่างกล้านัก! รู้ไหมว่าที่นี่

เป็นทีของใคร?” หญิงสาวอายุประมาณยี่สิบหกสิบเจ็ดปีคนหนึ่ง กำลังเอ่ยกับ

หัวหน้าคนงานก่อสร้างด้วยความโมโห

“ฮ่าฮ่า ใครให้พวกเรารื้อถอน? แน่นอนว่าต้องเป็นประธาน หลี่ หากมีปัญหาอะไร เธอไปหาประธานหลโดยตรง!

หัวหน้าคนงานยิ้มอย่างเย็นชา

ปล่อยให้หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ด้วยความโกรธ เธอเงยหน้าขึ้นมองทีมก่อสร้างบนยอดเขา จากนั้นจึงขมวดคิ้ว แล้วเดินขึ้นไป

เสียงดังขึ้น

เมื่อเธอขึ้นมา ก็เห็นเข้ากับกำแพงของคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์ เทนที่กำลังถูกทำลายลงพอดี

คิดจะห้ามก็สายเกินกว่าที่จะหยุดแล้ว

จากนั้น เธอก็ด่าคนกลุ่มนั้นอย่างหยาบคายด้วยความเจ็บ ปวดใจ

เฉินเกอเองก็กำลังอยู่ในสวนของคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทน

“คุณชายเฉิน เวลาที่เร็วที่สุดที่ทำได้คือสองวันสองคืน! ”
หลี่เจิ้นกั๋ว มองไปที่เฉินเกอ

“ผมเข้าใจ ประธานหลี่ สองวันนี้ลำบากคุณแล้ว จับตาดูอยู่ที่นี่ หากมีข่าวคราวอะไร ให้บอกผมทันที!

เฉินเกอเอ่ย

“ผมเข้าใจคุณชายเฉิน!!

ในเวลานั้นเอง มีผู้คุ้มกันคนหนึ่งรีบเข้ามา

“คุณชายเฉิน มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังสร้างปัญหาอยู่ข้างนอก และขัดขวางความคืบหน้าของโครงการ เธอเป็นคนในกลุ่มจิน หลิง ผมขอสอบถาม ไม่ทราบว่าสามารถใช้กำลังบังคับขับไล่ ออกไปได้ไหม? ”

ผู้คุ้มกันเอ่ยถาม

“บัดซบ สิ่งที่คุณชายเฉินต้องทำ ไม่ว่าใครเข้ามาขัดขวาง ก็จง

ไล่ไปซะ! ”

หลี่เจิ้นกั๋วเอ่ยอย่างเย็นชา

“เธอ….เธอบอกว่าเธอชื่อยังหวั่น ขอแค่เอ่ยชื่อนี้ ประธานหล จะทราบเอง! ”

บอดี้การ์ดกล่าว

“ถัง….ถังหรับ?”

หลี่เจิ้นถั่วนิ่งงันไป จากนั้นจึงเหลือบมองที่เฉินเกอ
ถึงหนคือใคร?

เธอคือลูกพี่ลูกน้องคนที่สองของซูมหาน

เทียบเท่ากับพี่สาวของคุณชายเฉิน คราวนี้ แม้ว่าหลี่เจิ้นถั่วจะ มีความอหังการมากแค่ไหนก็ยังต้องสลายหายไปหมด

ถังหมัน ไม่ใช่คนที่เขาหลี่เจิ้นถั่วจะสามารถไปยั่วยุได้ ส่วนเฉินเกอเมื่อได้ยินชื่อของเธอ ก็ตกใจไปเล็กน้อย พี่สาวของมู่หาน?

กับถังหมัน ก็มีการไปมาหาสู่กันไม่น้อยในก่อนหน้านี้

อีกทั้งเธอเองก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับมู่หาน

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา เฉินเกอไม่เพียงแต่คิดถึงแค่มู่หานและ ครอบครัวของเขาเท่านั้น แต่สถานการณ์ของตระกูลของมหาน เฉินเกอเองก็ยังไม่ลืมที่จะดูแล

หากเราสามารถชดเชยได้ เฉินเกอล้วนชดเชยให้

ให้ตระกูลซูได้มีชีวิตอยู่อย่างไร้กังวลไปอีกหลายชั่วอายุคน นี่ คือสิ่งเดียวที่เฉินเกิดสามารถทำให้ได้ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเฉินเกอจะกลับไปที่จินหลิง และตอนนี้ก็

มาที่จินหลิง

แต่สำหรับคนในตระกูลมู่หานเฉินเกอมักมีความรู้สึกผิดที่ไม่ อาจบรรยายได้อยู่
ไม่ว่าจะอย่างไร มู่หานติดตามตน ตอนนี้เธอหายไป นั่นก็ เพราะว่าตนเองดูแลเธอได้ไม่ดี

ดังนั้นเฉินเกอจึงไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับพวกเขาอย่างไร มาโดยตลอด

เฉินเกอหวาดกลัว การเผชิญหน้ากับพวกเธอ ทําให้เขากลัว

จนเกาะกลุ่มเป็นก้อนขึ้นมา

ในตอนนั้นเองหน้าคฤหาสน์

“พวกแกปล่อยฉัน! ปล่อย!”

ถังหรับกำลังพยายามดิ้นรนเรื่องจากถูกผู้คุ้มกันหลายคนลาก

ออกไป

“หยุดมือ! ”

ในเวลานี้เองก็มีเสียงดังขึ้น เป็นเงินเกอที่เดินเข้ามา

“เฉินเกอ?”

ถังหรับเมื่อเห็นเงินเกอ ก็ประหลาดใจอย่างยิ่ง

ตั้งแต่น้องสาวของเธอหายตัวไป เธอก็ไม่เคยเห็นเงินเกออีก อีกทั้งยังไม่เคยได้รับข่าวสารใดใดของเฉินเกอต่อ

ในสายตาของถังหน เหอะเหอะ น้องสาวของตนเองหายตัวส่วนเฉินเกอคือใคร?
เงินเกอเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลเฉิน มีความมั่งคั่งร่ำรวย มากมาย

แล้วเขาจะมาจดจำน้องสาวของตนอยู่ตลอดเวลาได้ยังไง?

บางทีการตายของน้องสาว เขาเองก็วางตัวเอาไว้ข้างนอกมา ตั้งนานแล้วเสียด้วยซ้ำ

ก็แค่ส่งหลี่เจิ้นถั่วมาออกหน้าเพื่อเอาใจทั้งตระกูลของพวก

เขา

หลี่เจิ้นกั๋วเอ่ย ไม่ว่าตระกูลซูจะมีเรื่องอะไร ล้วนแล้วแต่ สามารถขอความช่วยเหลือจากพวกเขาได้ พวกเขารับรองว่าจะ ออกไปช่วยเหลือตระกูล

แต่สมาชิกในครอบครัวและเพื่อนๆ ของตระกูลซูทุกคนล้วน เข้าใจดีว่านี่เป็นเพียงคำพูดที่สุภาพของคุณชายเฉินเพื่อ แสดงออกถึงความเสียใจเท่านั้น

หลังจากที่มู่หานหายตัวไป ตระกูลซูยังจะเหลือความสัมพันธ์ อะไรกับเฉินเกออีก?

ไม่มี ไม่เหลืออีกต่อไป

แน่นอนว่า มู่หานหายไป พวกเขาตระกูลซูก็ไม่กล้าอาจเอื้อม ไปหาญาติผู้นี้ สำหรับความช่วยเหลือของหลี่เจิ้นถั่วก็ล้วนเอาแต่ ปฏิเสธมาโดยตลอด

หากไม่ใช่เพราะพวกเขาต้องการรื้อถอนคฤหาสน์หยุนติ่งเมา ท์เทน ถังหมั่นคงไม่โกรธขนาดนี้ อีกทั้งยังไม่มีทางเอ่ยถึงหลี่เจิ้นกั๋วแน่

อีกทั้งยังมีอีกสาเหตุหนึ่ง

คฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนเดิมเป็นห้องแต่งงานของเงินเกือ และซูมู่หาน

แต่ตอนนี้? หึหึ!

ไร้สํานึกบุญคุณ!

ทั้งร่างของถังหวั่นถูกจุดประกายด้วยความโกรธ

แต่ตอนนี้ เมื่อได้เห็นผู้ชายคนนี้อีกครั้ง

ดูเหมือนเขาจะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าแต่ก่อน อีกทั้งยัง

แข็งแกร่งอย่างยิ่ง

ทั้งร่างกำลังเปล่งรัศมีของผู้นำออกมา

“พี่ยังหวั่น! เป็นอย่างไรบ้าง! คุณสบายดีไหม?”

เงินเกอพยักหน้าเล็กน้อยและเอ่ย

“เหอะเหอะ ไม่กล้ารบกวนคุณชายเฉิน อีกทั้งถังหมัน ไปเป็นพี่ สาวของคุณชายเฉินตอนไหนมิทราบ พวกเราตระกูล ไม่กล้า อาจเอื้อมนับญาติกับคุณชายเฉิน! ”

ถังหรับพูดอย่างเย็นชา

“บัดซบ พูดกับคุณชายเฉินแบบนี้ได้ยังไง? ”

เมื่อกลุ่มบอดี้การ์ดได้ยินคำถากถางของถังหมั่น เขาก็ส่งเสียงขึ้นทันที

“ไม่ใช่ธุระของพวกนาย ออกไปจากที่นี่! ”

เงินเกือกล่าวอย่างเย็นชา

บอดี้การ์ดกลุ่มนั้นจึงจากไปด้วยความเคารพ

ราวกับว่าคำพูดของเฉินเกอ แฝงไปด้วยประกายเย็นชา อำมหิต จนทำให้คนต้องหวั่นเกรง

แม้แต่ยังหวั่นเองก็ยังรู้สึกได้เช่นกัน

เธอมองเฉินเกออย่างแปลกใจที่ผู้ชายคนนี้ เพียงแค่สองปี สั้นๆ จะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ได้อย่างไร?

ตอนนั้นเขายังเป็นคนขี้อายอยู่บ้าง มาตอนนี้ กลับมีท่าทาง เป็นเช่นนี้ไปแล้ว

“ผมรู้ว่าพี่ถังหมั่นเข้าใจผิดกับผมอยู่บ้าง เรื่องการหายตัวไป ของมู่หานเป็นผมที่ดูแลเธอได้ไม่ดู ผมมีส่วนต้องรับผิดชอบ อย่างใหญ่หลวง พี่คิดว่าผมลืมมหานไปตั้งนานแล้วใช่ไหม?”

เฉินเกอมองไปที่ถังหน

ถังหนเอ่ยเสียงเรียบ “ทำไม? ยังไม่ลืมหรือไง?

เฉินเกอดึงถุงหอมเล็กๆ ออกจากกระเป๋าอย่างระมัดระวัง

เมื่อมองเห็นถุงหอมใบนั้น ถังหมันก็นิ่งงันไป

นี่คือสิ่งที่ซูมู่หาน ให้ เฉินเกอเมื่อก่อนหน้านี้ เป็นสิ่งที่เธอทำด้วยตนเอง ตอนนั้นเธอมาเรียนกับแม่ของตน เพียงแต่น่า เสียดายที่ เธอปักออกมาเสียดูไม่ได้ หลังจากพยายามปักไปทั้ง คืน สุดท้ายก็ยังคงทําออกมาเป็นเป็ดแมนดารินตัวน้อยคู่หนึ่ง

ตอนนั้น เพราะเรื่องนี้ ยังหวั่นหัวเราะแทบตาย

เธอบอกว่า เธอจะมอบสิ่งนี้ให้กับชายหนุ่มที่เธอรักที่สุด อีกทั้ง ยังเป็นคนที่เธอรักที่สุดอีกด้วย จะต้องไม่รังเกียจฝีมือย่ำแย่ของ เธออย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้ ถุงหอมนี้ก็ยังคงอยู่บนตัวของเฉินเกอ

“ผมไม่มีทางลืมทุกรายละเอียดในชีวิตของพวกเรา อีกทั้งยัง ไม่มีทางลืมหานได้ ผมพยายามตามหาเธอมาโดยตลอด ขอ แค่ผมสามารถหาเธอได้พบ ผมยินดีที่จะเดินทางไปทั่วทุกมุมโลก ต่อให้เป็นก้นมหาสมุทรก็ตาม ดังนั้นพี่ยังหวั่น คุณเข้าใจผม ผิด!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ