ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่476 ขอร้องพวกแก



บทที่476 ขอร้องพวกแก

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง

เฉินเกอเดินออกมาจากหุบเขา แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุด ธรรมดาอย่างรวดเร็ว

เสื้อแจ็คเก็ตชุดนี้ เป็นชุดที่ทำขึ้นมาเฉพาะเพื่อที่จะเข้าไปใน หุบเขายุงพิษแห่งนี้

แล้วนึกถึงสภาพการตายที่น่าสมเพชของโม่เจี้ยนเมื่อครู่นี้

ในใจของเฉินเกอนั้นกลับรู้สึกถึงความสุขในการแก้แค้น หาก มาที่นี่ ถึงแม้ว่าคนของโม่ฉางคงจะตามมา

ในขณะนั้นก็รู้สึกว่าคงจะไม่คาดคิดถึงเบาะแสของโมเงี่ยนได้

เช่นกัน

ขณะที่เฉินเกอกำลังคิดเช่นนั้นแล้วว่าไม่ฉางคงจะต้องตามหา ต่อราวกับคนบ้าอย่างแน่นอน

เช่นนี้ ไม่ว่าจะกับตระกูลเฉิน หรือกับตัวเองนั้น ล้วนแต่ เป็นการได้รับโอกาสในการพักหายใจด้วยกันทั้งสิ้น

ส่วนหัวเซี่ย เฉินเกอกลัวว่าคงจะไม่สามารถกลับไปได้เป็นการ ชั่วคราว

จะต้องหาที่พักให้กับตัวเองถึงจะถูก

สะพายกระเป๋าสะพาย ทำให้คนอื่นๆรู้สึกว่าเป็นเกอก็มีท่าทางบทที่476 ขอร้องพวกแก

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง

เฉินเกอเดินออกมาจากหุบเขา แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุด ธรรมดาอย่างรวดเร็ว

เสื้อแจ็คเก็ตชุดนี้ เป็นชุดที่ทำขึ้นมาเฉพาะเพื่อที่จะเข้าไปใน หุบเขายุงพิษแห่งนี้

แล้วนึกถึงสภาพการตายที่น่าสมเพชของโม่เจี้ยนเมื่อครู่นี้

ในใจของเฉินเกอนั้นกลับรู้สึกถึงความสุขในการแก้แค้น หาก มาที่นี่ ถึงแม้ว่าคนของโม่ฉางคงจะตามมา

ในขณะนั้นก็รู้สึกว่าคงจะไม่คาดคิดถึงเบาะแสของโมเงี่ยนได้

เช่นกัน

ขณะที่เฉินเกอกำลังคิดเช่นนั้นแล้วว่าไม่ฉางคงจะต้องตามหา ต่อราวกับคนบ้าอย่างแน่นอน

เช่นนี้ ไม่ว่าจะกับตระกูลเฉิน หรือกับตัวเองนั้น ล้วนแต่ เป็นการได้รับโอกาสในการพักหายใจด้วยกันทั้งสิ้น

ส่วนหัวเซี่ย เฉินเกอกลัวว่าคงจะไม่สามารถกลับไปได้เป็นการ ชั่วคราว

จะต้องหาที่พักให้กับตัวเองถึงจะถูก

สะพายกระเป๋าสะพาย ทำให้คนอื่นๆรู้สึกว่าเป็นเกอก็มีท่าทาง
เหมือนกับนักศึกษาของมหาวิทยาลัยที่เพิ่งจะเรียนจบเช่นนั้น

ใบหน้าก็ฟื้นกลับสภาพที่แสดงออกถึงความไม่เสแสร้งแบบ นั้นเหมือนกับเมื่อก่อน

“หวือหวือหวือ!”

ทันใดนั้นเวลานี้

พื้นที่รกร้างผืนนี้ จู่ๆก็มีเสียงมอเตอร์ดังขึ้นมาอย่างรุนแรง

หลังจากนั้น เฉินเกอเห็นว่า รถออฟโรดคันหนึ่งกำลังไล่ตาม คนสองคนที่ดูหมดเรี่ยวหมดแรงอยู่

หญิงคนชายคน

กําลังวิ่งตรงมาทางเขา

และเฉินเกอเองก็จำได้เช่นกัน พวกเขาไม่ใช่คนอื่น นั้นก็คือ ชายอ้วนที่ขายขนมบนรถบัสและสาวสวยคนที่สวมเสื้อหนัง กางเกงหนังสีดำคนนั้น

“พวกเขาหรือ?”

เฉินเกอสวมหมวก แล้วกดปีกหมวกลง

“ช่วยด้วย ช่วยด้วย! มีคนจะฆ่าพวกเรา!”

ชายร่างอ้วนตะโกนออกมาเสียงดัง

และส่วนหญิงสาวในชุดดำ เวลานี้ดูเหมือนว่าจะได้รับบาดเจ็บ สาหัสมา ตรงขาของนั้นยังมีเลือดออกมาด้วย
รถออฟโรดหยุดลง

ชายหัวล้านทั้งห้าคนกระโดดลงมาจากรถ

“บ้าเอ้ย วิ่งเร็วนี่ ไม่ต้องกลัว ผู้หญิงนั่นถูกฉันยิงไปแล้ววิ่งไป ได้ไม่ไกลหรอก พวกนาย ไปตรวจดูซะ พวกเราตามเข้าไป

คนหัวล้านที่ดูเหมือนเป็นผู้นำเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“ลูกพี่อย่าเข้าไปเลย หุบเขานี่คือหุบเขายุงพิษ ถ้าหากถูกยุงมี พิษโจมตีเข้าล่ะก็ สามารถกลายเป็นขี้เถ้าลอยหายไปได้ในทันที เชียวนะ ไม่เหลือแม้กระทั่งผิวหนัง อย่าเข้าไปเลย!!

ลูกน้องคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

“แต่ เงินทั้งกล่อง……….

ผู้นำคนหัวล้านคนนั้นกล่าวขึ้นอย่างลังเล

“แต่ก็ช่างเถอะ คาดว่าพวกมันเข้าไปไม่นานก็ต้องวิ่งออกมา เอง ไปเรียกพวกเรามากันอีก ปิดล้อมทางออกหุบเขานี่เอาไว้ แล้วให้พกอาวุธมากันทั้งหมด!

คนหัวล้านออกคําสั่ง

“ครับ! ลูกพี่!”

? ภายในหุบเขา ชายอ้วนที่แบกหญิงสาวชุดดำที่ใกล้จะหมดสติ อยู่ เอ่ยขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น

“ซิบ ทำไมยุงถึงได้เยอะขนาดนี้เนี่ย? ลูกพี่ ที่นี่คือที่ไหนกัน”
“ที่นี่คือหุบเขายุงพิษ แน่นอนว่ายุงก็ต้องเยอะ!”

“หุบเขายุงพิษ? ก็คือหุบเขายังพิษที่ห้ามเข้าน่ะหรือ?” ชายอ้วนที่มีความรู้กว้างขวางนั้นเอ่ยขึ้นอย่างตกตะลึง

“อืม!”

เฉินเกอพยักหน้า

“ชิบหายแล้ว ลูกพี่ พวกเราอย่าเข้าไปเลย สู้ออกไปให้พวก นั้น ทำร้ายให้ตายดีกว่า ว่ากันว่าถ้าถูกยุงมีพิษรุม แม้แต่ ผิวหนังและเส้นขนก็คงไม่เหลือ!

ชายอ้วนหวาดกลัว

“ถ้าอย่างนั้นนายวิ่งมาหาฉันทำไม นี่ไม่ใช่ว่าเป็นการทำให้ ฉันเดือดร้อนต้องไปตายด้วยอย่างนั้นหรือ?”

เฉินเกอยิ้มเจื่อนๆออกมา

ถ้าหากในระยะใกล้ๆ เฉินเกอจะทำเป็นมองข้ามไม่สนใจก็ได้ แต่นี่ระยะทางที่ไกลขนาดนี้ กระสุนพุ่งมา แม้ว่าเฉินเกอจะ สามารถหลบได้ แต่ก็ต้องได้รับบาดเจ็บอยู่ดีเช่นกัน!

มองดูชายอ้วนที่ตกใจแทบตายเช่นนั้น

เฉินเกอจึงยิ้มพลางเอ่ยขึ้น : “ตามฉันมาเถอะ ในหุบเขามีถ้ำ อยู่ สามารถหลบอยู่ที่นั่นได้ชั่วคราว! เธอเสียเลือดมาก ไม่อย่าง นั้นเธอจะตายได้ง่ายๆนะ!”
“จริงหรือ?”

ชายอ้วนประหลาดใจ

เฉิน กอส่ายหน้าแล้วเดินไปยังด้านหน้า

พาพวกเธอไปยังด้านในถ้ำๆหนึ่ง

บริเวณใกล้ๆนี้ ยุงพิษน้อยลงไปกว่าเดิมมาก

“เหลือเชื่อจริงๆ ที่นี่ยุงพิษน้อยลงแล้ว?”

ชายอ้วนวางร่างของหญิงสาวที่หมดสติลง พลางเอ่ย

“พืชสีเขียวเหล่านั้นที่อยู่ด้านนอกถ้ำ เป็นพิษกันยุง มีพวกนั้น อยู่ ยุงพิษจะไม่กล้าเข้าใกล้

เฉินเกอคุ้นเคยกับการอ่านตำราแพทย์จีน ดังนั้นจึงรู้ข้อมูล

ความรู้เหล่านี้ด้วยเช่นกัน

“นายเป็นใคร? ทำไมถึงเข้าใจเรื่องอะไรพวกนี้มากขนาดนี้? เฉินเกอเดินเข้ามา แล้วตรวจเช็คดูบาดแผลของหญิงสาว เวลานี้ หญิงสาวขมวดคิ้วขึ้นพลางเอ่ยถาม

“ฉันเป็นใครเธอไม่ต้องสนใจหรอก ถ้าไม่รักษาแผลของเธอ เธออาจจะตายได้ในไม่ช้านี้ พวกเธอไปเจออะไรกันมา? ทำไม พวกเขาจะต้องตามฆ่าพวกเธอ?”

เฉินเกอเหมือนกับได้ยินมาว่าผู้หญิงคนนี้กำลังจะไปสอบ สังหารใครบางคน
ตอนนี้ดูแล้ว เหมือนกับภารกิจจะล้มเหลวอย่างเห็นได้ชัด

“ใช่ ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าจะเป็นเรื่องแบบนี้ ตีฉันให้ตายฉันก็จะ ไม่ตามเธอมาหรอก เธอจะทำให้ฉันตายไปด้วยเธอรู้หรือเปล่า?”

ชายอ้วนเอ่ยถามหญิงสาวด้วยความคับแค้นใจ

“เหอๆ ถึงอย่างไรพวกเราก็คงจะมีชีวิตได้อีกไม่นานแล้ว ฉัน จะบอกเรื่องบางเรื่องกับพวกนายก็คงจะไม่เป็นไรสินะ!”

หญิงสาวกล่าว

“คนที่ฉันต้องการฆ่า คือลูกพี่ใหญ่คนหนึ่งที่อยู่ในเขตแดน ตะวันตกเฉียงใต้ มันทำร้ายเพื่อนฉัน มีเพียงแค่ฉันที่หนีออกมา ได้!”

“ดูท่าทางเธอแล้ว เธอได้รับการฝึกฝนทักษะในการฆ่าคนมา

ตั้งแต่เด็กเลยสินะ?”

เฉินเกอฉีกผ้าพันแผลไปพลางเอ่ยถาม

และคำถามนี้เองทำให้หญิงสาวมองในแง่มุมที่ต่างออกไปอีก

ครั้ง

เธอจ้องเฉินเกอตลอด

“นี่ๆๆ ฉันไม่อยากได้ยินเธอพูดถึงความแค้นบุญคุณของคน พวกนั้นหรอกนะ ทำไมเธอถึงบอกว่าพวกเราจะมีชีวิตอยู่กันอีกไม่ นาน?”

ชายอ้วนเอ่ยพูดขึ้นอย่างร้อนรน
“เหอะๆ ตามวิธีการของหลี่ ตอนนี้คนของเขาคงจะล้อมพวก เราอยู่ด้านนอกเต็มไปหมดแล้ว พวกเราหลบอยู่ในนี้ ถึงแม้ว่าจะ ไม่ได้ถูกยุงพิษกัดตาย ก็คงจะหิวตายกันเสียก่อน! แต่ ทุกคนมา ตายด้วยกันแบบนี้ ระหว่างทางฉันก็คงจะไม่เหงา!

หญิงสาวกล่าว

“เฮ้ย เธอ…..เธอโหดร้ายเกินไปแล้วนะ! เธอคิดจะดึงพวกเรา ให้มารับโทษด้วยกันอย่างนั้นนี่

ชายอ้วนเบิกตาโต

“เธอได้รับบาดเจ็บขนาดนี้ ยังไม่ลืมที่จะทำให้เขาตกใจอีก หรือ เหอๆ อย่างที่เธอบอกนั่นแหล่ะ ในเมื่อทุกคนจะต้องตาย แล้ว ถึงอย่างไรฉันเห็นว่าเจ้าอ้วนนี้เขาคงไม่เคยมีความสุขกับผู้ หญิงมาก่อน พวกเราก็สามารถกลายเป็นผู้ที่มีคุณงามความดีได้ เหมือนกันนี่!”

เฉินเกอส่ายหน้าพลางยิ้ม

“นาย….นายกล้าหรือ!”

หญิงสาวมองด้วยสายตาที่มีความโมโห

หลังจากนั้นเฉินเกอจึงหันมาทางชายอ้วน : “เจ้าอ้วน นายไป เอาน้ำตรงด้านในมาหน่อย ด้านในมีลำธารเล็กๆอยู่ ฉันจะล้าง พิษให้เธอ

“อ๋อ!”
ชายอ้วนพยักหน้าแล้วหยิบกระบอกน้ำอันหนึ่งไป

“แผลที่แขนของเธอเป็นแผลเล็ก แต่แผลที่ขาของเธอนั้นค่อน ข้างสาหัสมาก จะติดเชื้อได้ง่าย ฉันจำเป็นจะต้องดูดเอารอย เลือดที่อยู่หน้าผิวหนังของเธอออก

“จะดูดออกมาอย่างไร?”

หญิงสาวเอ่ยถาม

“ก็ต้องใช้ปากสิ!”

เงินเกอหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย “เธอถอดได้ไหม?

เพียะ!

ไม่คิดว่าหญิงสาวจะตีเขา

“นายจะบ้าหรือ อย่าคิดเชียวนะ!”

เธอหน้าแดง เอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่เป็นอาย


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ