ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่ 761 ช่างเป็นคนเทพจริงๆ



บทที่ 761 ช่างเป็นคนเทพจริงๆ

เมื่อได้ยินคำที่ลูกชายใช้เรียกเงินเกอ ยังหนุ่มขนาดนี้ ฉินสวน เพิ่งสงสัยเป็นอย่างมาก

ลูกชายเรียกท่านอาจารย์เต็มปากเต็มคำ แต่ไม่ว่าเขาจะมอง

ยังไง ก็รู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้ดูธรรมดา

หรือว่าลูกชายเข้าใจผิด?

แต่แม้ว่าในใจจะคิดแบบนี้ แต่ฉินสวนเฟิงยังคงจับมือกับเฉิน เกออย่างเป็นมิตร แสดงความรู้สึกขอบคุณ

แน่นอนอยู่แล้ว ในฐานะผู้สูงอายุ จากการสนทนาหลายครั้ง ก็ ยากที่จะหลีกเลี่ยงการดูถูกอยู่บ้าง “เหอะๆ น้องเฉินเกอ นี่คือหินเจิ้งเลยที่เพิ่งเล่าให้คุณฟัง นี่คือ

หินที่แข็งที่สุดในโลกก้อนหนึ่ง ไม่ว่าฉันจะอาศัยอยู่ที่ไหน ฉันก็

มักจะพกหินก่อนนี้ติดตัวตลอด!”

หลังมื้ออาหาร ฉินสวนเฟิงและคนอื่นๆ พาเฉินเกอไปรอบ ๆ

พูดถึงเรื่องหินเจิ้งเลยนี้

และชื่อที่ฉินสวนเฟิงใช้สำหรับเรียกเฉินเกอ ก็เปลี่ยนจากคำ ว่าท่านอาจารย์เฉินก่อนหน้า เปลี่ยนเป็นน้องเฉิน

รวมถึงผู้อาวุโสหลายคนในตระกูล ก็เรียกว่าน้องเล็กเฉินเกอ เช่นกัน
ซึ่งสิ่งที่ทำให้ฉันหย่งที่อยู่ด้านข้างวิตกกังวล คอยขยิบตาให้ พ่อ เตือนพ่อ นี่มันเสียมารยาทกับท่านอาจารย์มากไปแล้ว

แต่ฉินสวนเพิ่งเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา

ขณะนี้ ไม่รอเฉินเกอถาม ก็ก้มหน้าก้มตาอธิบายที่มาของหิน เจิ้งเลย

ลือกันว่า นี่คือหินขนาดใหญ่บนยอดเขาภูเขาไก่อู เกิดพลัง สุริยะจันทราพิเศษเมื่อนานมาแล้ว อีกอย่าง ไม่รู้ว่าหินก้อนนี้เป็น สาเหตุที่ทำให้มีพลังพิเศษหรือไม่

สามารถดึงดูดให้ฟ้าผ่าฟ้าร้องโหมกระหน่ำได้เสมอ

แต่ แม้ว่าจะถูกถล่มด้วยฟ้าผ่าที่มากมาย แต่หินก้อนนี้ ก็ไม่ได้ รับผลกระทบใดๆ เลย

ตั้งแต่นั้นมา หินก้อนนี้ถูกเรียกว่าหินเจิ้งเลย พูดถึงตรงนี้ ฉินสวนเฟิงมองไปที่เฉินเกออย่างได้ใจเล็กน้อย

“เป็นยังไงบ้างน้องเฉินเกอ ของที่ระลึกหินก้อนนี้ของฉันมีค่า มากใช่ไหมล่ะ?”

ฉินสวนเฟิงกล่าวขึ้น

ผู้อาวุโสหลายคนต่างก็ยิ้มเช่นกัน

ในใจคิดเจ้าเด็กน้อยคนหนึ่ง จะรู้จักอาวุธวิเศษนี้ในโลกนี้ได้ ยังไง!

เฉินเกอได้ยินดังนั้น จึงยิ้มย่างขมขื่น จากนั้นผงกศีรษะ: “ดูเหมือนว่ามันจะมีค่าจริงๆ!

“ฮ่าๆ แต่ทำไมไม่ว่าจะดูสีหน้าของน้องเฉินเกอยังไง ก็เหมือน ไม่ค่อยเชื่อ พอดีเลย ลูกชายของฉันบอกว่าน้องเฉินเกอมีพลัง เหนือธรรมชาติมากมาย เหมาะเจาะพอดี ให้พวกเราครอบครัว ตระกูลฉิน ได้เปิดหูเปิดตา!

ฉินสวนเฟิงพูดอย่างคล่องปาก

“ใช่แล้วน้องเฉินเกอ งั้นคุณลองแยกหินเจิ้งเลยที่ไม่สามารถ แตกหักได้ในตำนาน ให้พวกเราได้เปิดหูเปิดตาสิ!”

ผู้อาวุโสบางคนหัวเราะกล่าว

แต่พูดก็ส่วนพูดหัวเราะก็ส่วนหัวเราะ พวกเขาพูดแบบนี้ ก็รู้สึก เป็นการเยาะเย้ยเล็กน้อย

เฉินเกอได้ฟังและรับรู้ความหมายพวกเขาอย่างชัดเจนมาก เช่นกัน

ก็ใช่ ตัวเองก็แค่ช่วยฉินหย่งคนนี้ในฐานะพี่ชายน้องสาว จาก นั้นก็ได้สัญญากับฉันหยิ่งว่าจะเป็นที่พักพิงให้พวกเขา ให้พวก เขาเคารพตัวเองชั่วลูกชั่วหลาน เห็นได้ชัดว่า ฉันสวนเฟิง และผู้ อาวุโสหลายคนในตระกูลฉินต่างไม่พอใจอย่างมาก

เช่นเดียวกับในงานเลี้ยงอาหารค่ำ พวกเขาไม่ได้พูดถึงอะไร เกี่ยวกับการผู้เป็นที่พักพิงเลย นี่มันก็ชัดเจนแล้ว

“หินเจิ้งเลียนี่ เป็นของที่แข็งที่สุดในโลกจริงๆ ฟ้าผ่าไม่สะทก สะท้าน ถล่มไม่ได้! เพียงเพราะมันดูดซับพลังสุริยะจันทราพิเศษเป็นเวลานาน จึงมีพลังทิพย์ กลายเป็นหินทิพย์ไปแล้ว และยากที่ จะกระตุ้น ซึ่งก็คือจุดเด่นของหินเจิ้งเลยนี่!”

เงินเกอพูดกล่าวเบา ๆ

“เหอะๆ หรือตามที่น้องเฉินเกอพูด สิ่งของอะไรก็ตามที่ได้ที่มี พลังทิพย์ ก็คือของสิ่งของทิพย์ งั้นถ้าพูดแบบนั้น สิ่งของ มากมายก็ไม่สามารถทําลายได้เลยสิ?”

ฉินสวนเฟิงไม่เข้าใจสิ่งที่เฉินเกอพูด แต่ก็เพราะว่าไม่เข้าใจ ดังนั้นฉันสวนเฟิงจึงถามกลับอย่างไม่พอใจเล็กน้อย

“จะพูดว่าไงดีล่ะ ที่คนไม่สามารถทำลายได้ นั่นเป็นเพราะว่า สิ่งของทิพย์ต้องจัดการด้วยพลังทิพย์แห่งฟ้าดิน กำลังภายใน ของพวกคุณ และพลังธรรมดาทั่วไป ไม่สามารถก่อให้เกิดอันต รายใดๆ กับหินทิพย์นี้ได้!”

เฉินเกอกล่าว

“ฉันเข้าใจแล้ว นี่น้องเฉินเกือกำลังหัวเราะเยาะผู้เฒ่าผู้แก่ อย่างพวกเรา ว่าความแข็งแรงน้อย………

หนึ่งในผู้อาวุโส มองไปที่เฉินเกอที่ยิ้มอย่างขมขื่น ในขณะ เดียวกันก็ล้อเล่นเรื่องเฉินเกอกับผู้อาวุโสหลายคน

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการตักเตือนเฉินเกอ: คนหนุ่มสาว พูดจา ต้องมีขอบเขต อย่าเย่อหยิ่งเกินไป

ฉินหย่งฟังออกออกอยู่แล้วว่าคุณปู่หมายถึงอะไร กล่าวอย่าง ลุกลี้ลุกลน: “คุณปู่ ท่าอาจารย์เขาไม่ได้หมายความว่าอย่าง
“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ …….พวกคุณอย่าเข้าใจ

ผิด!”

เฉินเกอก็พูดขึ้นเช่นกัน

เมื่อเป็นแบบนี้ สีหน้าของฉันสวนเฟิงและผู้อาวุโสหลายคน จึง ดีขึ้นเล็กน้อย

ใครจะรู้ว่าเฉินเกอยังพูดไม่จบ

“ความหมายของผมคือ ด้วยพลังของพวกคุณ ไม่เหมาะที่จะ พุ่งชนหินทิพย์นี้ด้วยซ้ำ เหตุผลไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งที่ หรือไม่! นี่เป็นเหมือนความแตกต่างระหว่างฟ้าและดิน ผ่าน ทะลุได้ยาก!”

เฉินเกอพูดเบาๆ

“นาย!”

และทุกคนในตระกูลฉิน เบิกตากว้าง พูดได้ว่าตอนนี้ ต่างเต็ม ไปด้วยความโกรธ

สีหน้าของฉินสวนเฟิงก็ย่ำแย่ไปมากเช่นกัน

พวกเขาหลายคนกัดฟัน

“นี่มันแน่นอนอยู่แล้ว และการแยกหินเจิ้งเลยนี้ มีอะไรน่า แปลกเหรอ?”

เฉินเกอมองไปยังพวกเขา ส่ายหน้ายิ้มอย่างขมขื่น
“เหตุผลที่หินเจิ้งเลยไม่กลัวฟ้าผ่าธรรมดา นั่นเป็นเพราะว่ามัน เป็นเหมือนสายฟ้าเหล่านี้ ล้วนเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ ของโลก ดังนั้นจึงไม่กลัว และถ้าหากใช้เวทมนตร์บางอย่างที่ เหนือกว่าฟ้าผ่าเพื่อแยก หินเจิ้งเลยนี้ย่อมถูกทุบละเอียดได้เป็น ธรรมดา!”

เฉินเกอกล่าว

” เด็กน้อยพูดได้หน้าไม่อาย กล้าพูดว่าใช้เวทมนตร์ยังไง?”

ในที่สุดผู้อาวุโสคนหนึ่งก็ทนความบ้าบินของเฉินเธอไม่ได้ พูดสั่งสอนตรงๆ ทันที

ส่วนฉินสวนเฟิงก็ไม่ห้ามปราม เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่ผู้อาวุโสผู้นี้ พูด ก็เป็นสิ่งที่ฉินสวนเฟิงต้องการแสดงออกเห็นเช่นกัน

“งั้นพวกคุณดูให้ดีล่ะ!”

เฉินเกอยิ้มเล็กน้อย ทันใดนั้นก็ทำท่าประสารมือกระบี่

ท่องคาถา ในใจ

เหนือมือที่ทำท่าประสารมือกระบี่มีควันแสงปรากฏขึ้น

และภายในควันแสง เกิดไฟฟ้าสถิตที่เป็นสีฟ้าอ่อนไขว้ไปมา อย่างต่อเนื่อง

ฉากนี้ ทำให้ทุกคนตะลึง ถอยหลังไปก้าวหนึ่งทันที

ในช่วงเวลาถัดไป ก็เห็นเฉินเกอชูควันสายฟ้าขึ้นด้านบน
ทันใดนั้นรอบด้าน ลมฝนก็เปลี่ยนสี ฟ้าแลบฟ้าร้องกึกก้อง ลม พัดรุนแรงขึ้นอย่างกะทันหัน

ลมที่รุนแรง ดูเหมือนจะสามารถฉีกมุมปากของผู้คนได้ในพริบ

“อะไรกัน!!!”

ทุกคนตื่นตระหนก มองเฉินเกออย่างเหลือเชื่อ

รู้สึกหวาดกลัวจับใจ

เปรี้ยง!

ตามมาติดๆ ด้วย เสียงระเบิดดังขึ้นจากท้องฟ้า

ทําให้คนขนลุกทั้งตัว

สายฟ้าแลบขนาดใหญ่ มันไม่ใช่สีน้ำเงิน แต่สะท้อนด้วยสีสัน

สดใส

สวยงามมาก

แต่ความรู้สึกที่ให้ มีความน่ากลัวอยู่ลึกๆ

สายฟ้าฟาดลงบนหินเจิ้งเลย โดยตรง

บูม!!!

เสียงระเบิดดังขึ้น ควันโขมง เศษหินละเอียดกระจุยอย่างรุนแรง

หินเจิ้งเลยนี้ ก็ถูกทำให้แตกละเอียดไปอย่างนั้น
เพียงแค่มองไปที่การเปลี่ยนแปลงจากท่าประสารมือกระบี่ ของเฉินเกอ สภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงในบริเวณโดยรอบ ก็ ค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ

ท้องฟ้ายามค่ำคืน ก็กลับคืนความเงียบในเหมือนก่อนหน้า

ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

และผู้คนของตระกูลฉิน ทุกคนราวกับถูกสกัดจุดในขณะนี้ ทุกคนเงียบ และไม่กล้าหายใจอีกต่อไป

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน

“พริบ!”

“พริบ!”

ผู้คนตระกูลฉิน รวมทั้งผู้อาวุโสเหล่านั้น คุกเข่าลงภายใต้การ เริ่มนําของฉินสวนเฟิง

“ท่านอาจารย์เฉิน ช่างเป็นคนเทพจริงๆ!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ