ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่175 พาผู้หญิงคนนี้ไป



บทที่175 พาผู้หญิงคนนี้ไป

“เฮ้ย! ล้อมมันไว้!”

สวีเวีย โบกมือเป็นสัญญาณ จากนั้นบอดี้การ์ดนับสิบคน กระโจมกันเข้ามาล้อมรอบเงินเกอ

ที่ด้านหลังเฉินเกอมีชายร่างกายอายุประมาณยี่สิปลายๆยืน อยู่ เขาสวมแว่นกันแดดสีดำ ยืนอยู่เงียบๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ

ชายคนนั้นยืนจับไหล่ ใบหน้าครึ่งเสี้ยวมีรอยแผลน้ำร้อนลวก แค่เห็นก็สัมผัสได้ถึงความดุร้าย

เขาน่าจะเป็นบอร์ดาร์ดประจําตัวของสวีเวีย

“เหอะ โลกนี้มันช่างแคบอะไรแบบนี้ คิดไม่ถึงละ เพิ่งผ่านไป ไม่กี่วัน เจอกันอีกแล้วนะ!”

เหลียวหงคล้องแขนสวีเว้ยเดินเข้ามา ดวงตาของเธอทั้งแค้น ทั้งเป็นสีแดง ถ้าใช้สายตาฆ่าคนได้ คาดว่าป่านนี้เป็นเนื้อคงโดน เชือดเป็นล้านๆครั้ง

ใช่แล้ว ถ้าถามว่าเหลียวหงอยากสับใครเป็นชิ้นๆมากที่สุด แน่นอนว่าคนนั้นคือเงินเกอ

ตั้งแต่เด็กจนโต เธอถูกเลี้ยงมาอย่างประคบประหงม ยุงไม่ให้ ไต่ไรไม่ให้ตอม

อย่าพูดไปถึงเรื่องถูกตีเลย
แต่เธอถูกตีแล้วจริงๆ ไม่ใช่แค่ถูกไอ้บ้านดีต่อหน้าฝูงชน แต่ มันยังใช้สายไฟฟาดเธอ

เธออายเกินกว่าจะพูดถึงเหตุการณ์ที่ร้านอาหารฝรั่งวันนั้น ตัว เองแทบจะอั้นไว้ไม่อยู่!

ทุกความอัปยศอดสูล้วนมาตกอยู่บนหัวเธอหมดแล้ว ทั้งหมดนั่นเป็นเพราะไอเฮงซวยนี่คนเดียว!

“มันหรอที่ฟาดเธอ? หี ไอเด็กเปรต บังอาจมาทำร้ายผู้หญิง ของสวีเว้ยอย่างฉัน วันนี้ฉันจะทำให้แกได้รู้ซึ้งที่ผลลัพธ์ที่ต้องเจอ เฮ้ย จัดการตัดแขนขามันก่อน จากนั้นค่อยคิดบัญชียกครัว!

สวีเวยพูดมาค่าหนึ่ง

หลังผ่านไปเหตุการณ์นั้นไป สวีเว้ยก็ไปเที่ยวที่ประเทศMอยู่ หลายวัน แต่เพราะได้ยินว่าแฟนตัวเองถูกตีตอนนั้นจึงรีบกลับมา

ใครก็ตามที่ถูกสวีเว้ยหมายหัว วิธีแก้แค้นแบบฉบับของเขา ไม่ใช่ชกต่อยสองสามทีแล้วจบง่ายๆ

แต่จะต้องถูกเล่นงานทั้งโคตร พูดง่ายๆก็คือครอบครัวของเฉินเกอก็จะต้องซวยไปด้วย

พูดๆอยู่ ก็มีบอดี้การ์ดสองคนพุ่งเข้ามาหวังจะจับไหล่ของเฉิน

เกอ

แต่ว่า ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงลมวูบนิ่งพัดผ่านข้างกาย
ก่อนจะพบว่าภายในเบี้ยววินาทีร่างของบอดี้การ์ดสองคนนั้น ปลิวออกไปความเร็วเหมือนสายฟ้าฟาด

เป็นฝีมือของบอดี้การ์ดของคนที่ชอบอธิการณ์เทียนหลงหูซึ่ง ยืนอยู่ด้านข้างเงินเกอ

พวกเขาลงมือเร็วมากจนเฉินเกอแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขา ขยับตัวตอนไหน

ส่วนลุงดังนะหรอ เพียงแค่ดูภาพตรงหน้ายิ้มๆ ก่อนจะหันไปดู กับเงินเกอ

“น้องชาย นศัตรูนายหรอ?”

เงินเกอพยักหน้า “ใช่ครับ! เคยมีเรื่องกันนิดหน่อย แหะๆ ตอนนี้เขาไม่กลัวสวีเว้ยกับเหลียวหงอีกต่อไปแล้ว

“งั้นก็ดี ในเมื่อเป็นศัตรูของคนขับรถคุณชายเฉิน ก็เท่ากับเป็น ศัตรูของคุณชายเฉิน นั่นก็นับว่าเป็นศัตรูของพวกเราด้วยบอติกา รด์เทียนหลง หูยกให้พวกนายจัดการแล้วกัน”

ลงดังผงกศีรษะเป็นสัญญาณ จากนั้นยืนยิ้ม ส่วนโวโวที่ยืนอยู่ข้างๆ มีท่าทางมั่นใจสุดๆ

“ว นานแล้วแฮะที่ไม่ได้เห็นสองพี่น้องบอดการณ์เทียนหลง หูออก จริงไหมคะคุณปู่?”

โต๋วโต๋วพูด

“เขาสองคนดูท่าทางจะเทพมากเลยนะครับ!”
ส่วนเงินเกอที่ยืนดูทั้งสองคน โลดแล่นอยู่บนสนามประลอง ก อดนับถือในใจไม่ได้

“ต้องเทพอยู่แล้วล่ะ! พวกเขาสองคนน่ะมีดีกรีเป็นถึงราชา ทหารในสนามรบระดับโลกเขียว ซึ่งเทียนหลงนะ ได้ยินว่า สงครามแถบตะวันตกไม่มีสนามไหนที่เขาไม่เคยเข้าร่วม! ไม่ เคยเห็นมาก่อนล่ะ?”

โต๋วโต๋วพูดอย่างภูมิใจ

“ตระกูลเฉินมีบุญคุณกับพวกเขา หลังเกษียณจากสนามรบ สองพี่น้องก็เลยกลับมาตอบแทนบุญคุณ! แต่พวกเขาน่ะได้รับคำ สั่งจากคุณท่าน จากคุณหนูใหญ่มาที่นี่เพื่อรับใช้คุณชายเฉินแต่ เพียงผู้เดียวเท่านั้น!!

ลุงดังที่ยืนอยู่ข้างๆก็อดเล่าต่อไม่ได้

เฉินเกอเบิกตาโตไม่รู้ตัว

ที่แท้เป็นราชาทหารคึกที่ครอบครัวส่งมาเพื่อรับใช้เขา

เดิมทีเขาคิดว่าหลี่เฟยหงกับไปหลางบอดี้การ์ดสองคนนั้นเก่ง สุดๆแล้วซะอีก

คิดไม่ถึงว่าสองคนนี้เกินกว่าที่เขาจินตการได้ซะอีก

ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร มากันกี่คน แต่สีหน้าของบอดการณ์ เทียนหลงหูก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ทุกหมัดทุกขาเตะล้วน ตรงเข้าจุดอันตรายอย่างแม่นยำ
นี่สินะที่เขาเรียกว่ากังฟูในหนึ่ง ผ่านไปเพียงพริบตาเดียว บอดีการ์ดนับสิบคนก็ลงไปนอนกองกับพื้น

“อะไรกัน?

สวีเว้ยและเหลียวหงที่ทำตัวผยองเมื่อสักครู่วิ่งไป บอดี้การ์ตพวกนี้เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของพ่อ ซึ่งส่งมาเพื่อรอ รับเขา โดยเฉพาะเป็นทีมฝีมืออันดับหนึ่งแท้ๆ

แต่เมื่อกี้นี้ สิบต่อสอง ภายในเวลาไม่กี่วินาทีบอดี้การ์ดพวกนี้ ก็สิ้นฤทธิ์ไปง่ายๆซะแบบนั้น?

“หึ คุณมันตา หาเรื่องผิดคน คราวนี้ก็ถึงตาคุณแล้ว!” บอดิการ เทียนหลงหูหัวเราะเสียงเย็นชา แล้วค่อยๆเดิน เข้าไปหาสวีเว้ยช้าๆ

“ชิบโจ๊กเกอร์จัดการมัน จับไอพวกนี้เชือดให้หมด เร็วเข้า!” สวีเว้ยเห็นภาพตรงหน้าก็สติแตกทันใด

ตอนแรกเขาคิดว่าเรื่องนี้ง่ายแค่ปลอกกล้วยเข้าปาก กะอีแค่ แก้แค้นแทนแฟนสาว จับไอเด็กนั่นหักแขนหักขา จบ ใครจะไป คิดว่ามันจะมีมือดีมาด้วยสองคน

ตอนนี้เขาจำต้องให้บอดี้การ์ดประจำกายออกโรงแล้ว

แต่ชายวัยรุ่น ใบหน้าครึ่งเสี้ยวมีแผลน้ำร้อนลวกที่ถูกเรียกว่า โจ๊กเกอร์ เพียงหันไปเห็นบอดการด์เทียนหลงหู ร่างใหญ่ อยๆสั่นระริก
นี่ไม่ใช่ความหวาดกลัว แต่เหมือนกับว่าเขากำลังอดกลั้น ความรู้สึกบางอย่างอยู่

ทันใดนั้นเขาก็เดินขึ้นเอาตัวบังสวีเวีย

“ทั้งสองท่านจะฆ่าผมก็ได้ แต่โปรดไว้ชีวิตคุณชายสวีด้วย!

โจ๊กเกอร์พูดเสียงนิ่ง

บอลการด์เทียนหลง หูก็มองหน้ากันสลับกับหันไปมองอีก ฝ่ายด้วยสายตางุนงง

“บัดซบ! ฉันไม่ได้ส่งแกไปตาย ฉันให้แกไปฆ่าพวกมัน ไอ้เวร นี่มันไม่เชื่อฟังค่าสั่งฉันแล้วใช่ไหม?”

เพียะ!

สวีเว้ยเหวี่ยงฝ่ามือลงบนปากของโจ๊กเกอร์อย่างกราดเกรี้ยว

โจ๊กเกอร์ไม่ได้หลบ หลังถูกฟาดหลังแหวนไปหนึ่งครั้ง ที่ บริเวณขอบปากก็มีเลือดไหลออกมา

“หี เสียแรงที่ตระกูลสวีชุบเลี้ยงไอคนไร้ประโยชน์อย่างแก เพื่

ยะ!

เหลียวหงเองก็สะบัดฝ่ามือลงบนปากของโจ๊กเกอร์อย่างโมโห เช่นกัน

จนถึงขนาดนี้แล้ว ต้องสู้มันให้ถึงที่สุด ขี้ขลาดหัวหดไม่ใช่ ร้องขอชีวิต!

“คุณชายสวี คุณหนูเหลียวหงรีบไปเถอะครับ ผมสู้พวกเขาไม่ได้หรอก!”

โจ๊กเกอ พูดเสียงนิ่ง

“แม่งเอ้ย! ไหน กว่าตัวเองเก่งนักเก่งหนา? พ่อฉันเสียงเสีย ข้าวสุกจริงๆ! แกมันไอขยะรอกลับไปก่อนเถอะ ฉันจะให้แกนั่ง กองขยะเป็นการทำโทษ

สวีเลยไม่คาดคิดว่า โจ๊กเกอร์จะยอมแพ้เสียดื้อๆ เวลานี้เขาทำอะไรไม่ถูกอีกต่อไป จึงชี้ไปที่เฉินเกอ

“ไอเด็กเปรต วันนี้ฉันไม่ได้เตรียมตัวมาดีหรอก แน่ใจนัดวัน มาเคลียร์กันอีกรอบสิวะ!”

สวีเว้ยสังเกตว่าตอนนี้คนเริ่มเข้ามามุงดูมากขึ้นเรื่อยๆ ขึ้นอยู่ ต่อไป ไม่ถูกซ้อมก็ขายขี้หน้าชาวบ้าน

ทันใดนั้นเงินเกอจึงหันไปสบสายตาลงดัง บอกเป็นนัยว่าให้

เขาเป็นคนตัดสินใจเรื่องนี้ แน่นอนว่า ในเมื่อเป็นคนขับรถของคุณชายเงิน เพื่อเป็นการ

ให้เกียรติคุณชาย ลุงดังย่อมช่วยเหลืออยู่แล้ว

“ได้สิ ต้องนัดเวลากันมาคุยสักหน่อย วันนี้คุณจะกลับไปก็ได้ แต่ผู้หญิงคนนี้ต้องมากับเรา

เฉินเทอค่อยๆยิ้มออก

ไม่ผิด แม้ปกติเฉินเกอจะเป็นคนไม่คือไม่อือ แต่ไม่ได้

หมายความว่าเขาโง่
ความบาดหมางระหว่างตระกูลสวี ดูท่าคงไม่อาจสงบศึกได้

ง่ายๆ

เพราะงั้นเขาคิด ไหนๆก็ไหนๆหาโอกาสเหยียบให้มันจมดิน ไปเลยทีเดียว วันหน้าจะได้ไม่มาวุ่นวายกับเขาอีก สวีเวีย แค่อาศัยบารมีของตระกูล ตัวหมอนี่จริงๆ ไม่ได้มี

อำนาจอะไร จัดการเข้าไปก็ไม่มีประโยชน์

เหลียวหงได้ยินแบบนั้นก็ร้อนรน

“คุณชายสวีจะเอาตัวฉันให้พวกมันไม่ได้เด็ดขาดนะ พาฉันไป ด้วยนะคะคุณชาย!”

“ไม่ต้องกลัวเหลียวหง เธออยู่ที่นี่ก่อน ฉันจะรีบกลับมาช่วย รอ ฉันนะ!”

สวีเว้ยรีบพูด พูดจบก็วิ่งขึ้นรถ ก่อนจะขับออกไป ส่วนบอดี้

การ์ดพวกนี้เขาไม่ได้ให้ความสนใจแม้แต่น้อย

ส่วนบอดี้การ์ดที่ชื่อโจ๊กเกอร์ หันไปผงกศีรษะกับบอดิการ เทียนหลง หูเบาๆ ก่อนจะวิ่งกลับไปทำหน้าที่ขับรถ

“Cานเฟย”

ตอนนี้เองบอดการณ์เทียนหลงหูตะโกนเรียก โจ๊กเกอร์ที่ กําลังเตรียมตัวจะวิ่งเข้ารถ

โจ๊กเกอร์ชะงักไปในเสี้ยวนาที ก่อนจะทำเหมือนไม่ได้ยินแล้ว รีบเดินเข้าตัวรถไป…
“โคตรเหมือนเลย เหมือนไอเด็กนั่นจริงๆ

ตีหูพูดพร้อมกับสายตาเคลือบแคลง

!

“เหมือนจริงๆ ดวงตาคู่นั้นไม่เปลี่ยน แต่ว่าเท่าไม่ถ้วนเฟยถึง ได้กลายมาเป็นลูกน้องของคุณชายนั่นได้

“ไม่รู้ แต่เห็นได้ชัดว่าหมอนั่นไม่อยากทำเป็นรู้จักเรา

ทั้งคู่พูดเสียงต่ำ

ลุงคั่งจึงพูดขึ้นบ้าง “เอาล่ะ กลับไปเราค่อยพูดเรื่องนี้กัน ตอบ นี้เราไปพบคุณชายเฉินกันก่ออนบอดการณ์เทียนหลงหู พาตัวผู้ หญิงคนนี้ไป!”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ