บทที่438 ของขวัญชิ้นที่สาม

“วันเกิด วันเกิด! หยางเสี่ยวเปียเธอก็รู้แต่จะฉลองวันเกิด วัน เกิดอะไร จะสำคัญมากกว่างานเลี้ยงฉลองของตระกูลหยาง

คุณหญิงเกือบจะเป็นลม

“คุณย่า! ”

และในขณะนี้ เสี่ยวเป้ยเห็นว่าสถานการณ์ค่อนข้างเงียบสงบ และคนของตระกูลหลงกำลังเผชิญหน้ากับคุณย่าอยู่

ก็พอเข้าใจเรื่องอะไรบางอย่างแล้ว

จึงรีบวิ่งมาอย่างรวดเร็ว

และท่านชนชั้นใหญ่ทั้งหลายที่มาฉลองวันเกิดให้กับเสี่ยวเป้ย ต่างก็มาพร้อมกันหมดทุกคน

“ฉันถามพวกคุณ พวกคุณ…….หม? ”

คุณหญิงกำลังโกรธ

แต่ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็อึ้ง เพราะมองเห็นบุคคลทั้ง หลาย ที่ยืนอยู่ด้านหลังของเสี่ยวเป้ย และทำให้คุณหญิงมีความ รู้สึกเสมือนอยู่อีกโลกหนึ่ง

ฮวา

สถานการณ์ในงานเลี้ยง จำนวนสองร้อยกว่าคน
ต่างก็เริ่มปั่นป่วนขึ้นมา

“คนนี้ไม่ใช่ประธานจางที่ร่ำรวยที่สุดในจินเหมินเหรอ?

“พระเจ้า ประธานจางจริง ๆด้วย! ”

แขกผู้มีเกียรติบางคนรีบลุกขึ้นยืนและพูดขึ้นมาทันที

คนนั้น ไม่ใช่ประธานหยาง ของเขต เยี่ยนจึงเราเหรอ? แม้แต่ระดับบุคคลอย่างหยาง” ก็มาด้วยเหรอ? ”

“ยังมีคนนั้น ประธานโกวเป็นคนร่ำรวยที่สุดในภาคเหนือ

ทุกคนตกตะลึง

และบุคคลเหล่านี้ แน่นอนว่าคุณหญิงก็รู้จักพวกเขา โดยไม่มี

ข้อยกเว้น บุคคลเหล่านี้ ล้วนเป็นบุคคลที่ปกติอยากประจบสอพลอแค่

ไหนก็ไม่สามารถประจบได้เลย!

ทำไมถึง? มาฉลองวันเกิดให้เสี่ยวเป้ย? พ่อบ้านก็ค่อนข้างตื่นเต้นเช่นกัน

“ท่านประธาน เป็นเรื่องจริงครับ ประธานจางพวกเขา มา ตั้งแต่เช้าแล้วครับ และมาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดให้กับคุณหนูเสียว เปียโดยเฉพาะ! และผมกลัวว่าคนรับใช้ปกติจะดูแลพวกท่านไม่ ดี ดังนั้นก็เลยอยู่ดูแลพวกท่านอยู่ที่นั่นตลอด! ”

อะเชิงกล่าวอย่างตื่นเต้น
“อะไรนะ! ”

ดวงตาของคุณหญิงขยับ

ส่วนดวงตาของโกวหรูและหยางเย่พวกเขาต่างก็เบิกกว้าง ด้วยความเหลือเชื่อ

“ท่านประธานทั้งหลาย เชิญนั่ง เชิญนั่ง

ความตกใจของเหตุการณ์นี้ ทำให้คุณหญิงไม่คาดคิด ความรู้สึกโศกเศร้าของเมื่อกี้นี้ ยังมีสักที่ไหนล่ะ

“เหอะๆ คุณหญิงเกรงใจเกินไป เดิมทีวันนี้ไม่อยากรบกวน งานเลี้ยงฉลองของคุณ แต่ในเมื่อคุณหนูเสี่ยวเป้ยได้พาพวกเรา เข้ามาแล้ว พวกเราก็เป็นแขกผู้มีเกียรติสักครั้งหนึ่ง และหวังว่า ทุกคนที่อยู่ในนี้ ให้หน้าพวกเราทั้งหลายสักหน่อยนะ!

ประธานหยาง * *ยิ้มจางๆ

“แน่นอน แน่นอน! ! ! ”

ประธานเหมียวพวกเขารีบลุกขึ้นยืนแล้วพยักหน้ารัวๆทันที

ส่วนหลงชาวเหลย สายตาของเขาก็อึ้งเช่นกัน

ก็จริง บุคคลเหล่านี้ ต่างก็เป็นบุคคลที่มีแต่คุณปู่เท่านั้นที่จะ สามารถพูดคุยกับพวกเขาได้ และตัวเองก็ไม่มีน้ำหนักพอในสาย ตอาของพวกเขา

“หลงชาวเหลย วันนี้เป็นวันดีของตระกูลหยางเรา คุณอยู่ที่นี่ ยังมีเรื่องอะไรอีกเหรอ? ”
หยางเสียวเปียถามอย่างเย็นชา

“ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร นี่ไม่ใช่คุณอาจางและคุณอาหยางพวก

หลงข่าวเหลยยิ้ม และอยากจะเข้าไปชนแก้วเพื่อแสดงความ เคารพ

“ไม่มีอะไรแล้วยังไม่ไป? ”

จาง โป๊เหนียนกล่าวอย่างเย็นชา

“ต๊ะ? ได้ได้ได้ไปครับ! ”

สีหน้าของหลงชาวเหลยเต็มไปด้วยความลำบากใจ

และในขณะนี้ หน้าผากของเขาก็มีเหงื่อเต็มไปหมดเช่นกัน คำนวณไปคำนวณมา ไม่คิดว่าปัญหาจะเกิดจากหยางเสี่ยวเป้ ยซึ่งเป็นคนที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักของตระกูลหยาง

และเขาจึงไม่กล้าที่จะอยู่ต่อไป แล้วพาลูกน้องออกไปอย่าง

อับอาย

“เสี่ยวเป้ย เมื่อกี้คุณสุดยอดมาก เขาคนนั้นเป็นคุณชายใหญ่ ของตระกูลหลงเลยนะ!

เหม่ยเหม่ยพวกเขาดึงแขนของเสี่ยวเป้ยแล้วกล่าว

“พี่ชายของฉันไม่ชอบพวกเขา และฉันก็เกลียดพวกเขา อีก อย่าง มีพี่ชายของฉันอยู่ทั้งคน
หยางเสียวเปียยิ้มและกล่าวอย่างมีความสุข

“ห้ะ? เขาน่ะเหรอ? คุณรีบเล่าให้ฟังหน่อยว่า เมื่อคุณสอง คนแอบคุยอะไรกัน? ”

และในขณะนี้เองเหม่ยเหม่ยพวกเธอก็รู้สึกว่าเป็นเกอค่อนข้าง

ลึกลับ

และในขณะนี้ ไม่รอให้หยางเสียวเป้ยพูดอะไร

โกวไฉเพิ่งก็รีบพูดขึ้นมาทันทีว่า “คุณแม่ วันนี้ท่านชนชั้น ใหญ่มาร่วมอวยพรฉลองวันเกิดให้เสี่ยวเบี้ยของเราเยอะขนาดนี้ ต่างก็มาเพราะให้เกียรติหลานชายของฉันเสี่ยวเกอ และเสี่ยวเก อก็ยังบอกอีกว่า ได้เตรียมของขวัญให้เสี่ยวเบี้ยของเราถึงสาม ชิ้นเลยนะ เสี่ยวเกอ คุณว่าถ้าพูดถูกหรือเปล่า? ”

โกวไฉเพิ่งจับแขนของเฉินเกออย่างใกล้ชิดและกล่าว

หลานชายคนนี้ วันนี้ยิ่งดูยิ่งรู้สึกว่าชอบมากจริง ๆ ! และคำพูดพวกนี้เอง ที่ทำให้คุณหญิงเงยหน้ามองเฉินเกอด้วย ความประหลาดใจ

ต่อให้เธอสงสัยว่าเฉินเกอไม่ธรรมดา

แต่ว่าวันนี้ก็เป็นครั้งแรกที่เห็น และทำให้คุณหญิงรู้สึกว่า เฉิน เกอนั้นค่อนข้างเหมือนคนแปลกหน้าเล็กน้อย

ส่วนหยางเย่และโกวหรู ที่ยืนดูอยู่ด้านข้าง ต่างก็รู้สึกว่าแก้ม ของพวกเขานั้นเจ็บมาก
“ใช่ครับ ยังมีอีกสองชิ้น

เงินเกอยิ้มและกล่าวอย่างขมขื่น

ทันใดนั้นเอง

“หม? ทำไมหลงข่าวเหลยกลับมาอีกแล้ว? ”

มีบางคนร้องอุทานขึ้น

ก็เห็นพวกของหลงข่าวเหลยทั้งหมด ถอยกลับเข้ามายังห้อง โถงอีกครั้ง

หลังจากนั้น

ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง เดินเข้ามาพร้อมกับกลุ่มชายที่ไม่ธรรมดา กลุ่มหนึ่ง

กลุ่มคนพวกนี้ แต่ละคนไม่ธรรมดา

และทุกคน ต่างก็สามารถทำให้ผู้คนรู้สึกกลัวได้

แล้ว…….คนนี้คือใคร?

มุมปากของคุณหญิงอดไม่ได้ที่จะกระตุกสองสามที

ส่วนหยางเสียวเป้ย ก็มองไปที่หญิงสาวที่สวยงามคนนี้อย่าง ประหลาดใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทุกคนต่างก็เห็นว่า หลงข่าวเหลยกลัวจน ถอยกลับเข้ามา

“ช่างบังเอิญจริง ๆเลยเสี่ยวเหลย เราเจอกันอีกแล้ว! ”
หญิงสาวเคี้ยวหมากฝรั่ง แล้วมองไปที่หลงข่าวเหลยแล้วกล่าว “นั้นน่ะสิ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ไม่ได้เจอตั้งนาน! ”

ใบหน้าของหลงชาวเหลยเต็มไปด้วยเหงื่อ

“ประธานเฉิน! ”

ส่วนประธานจางพวกเขาทันทีที่เห็นหญิงสาวคนนี้ ต่างก็ลุกขึ้นยืน และโค้งคำนับเก้าสิบองศา ด้วยความเคารพ

“ประ……..ประธานเฉิน? ”

เมื่อคุณหญิงเห็นท่านชนชั้นใหญ่เยอะขนาดนี้ต่างก็โค้งคำนับ ต่อหญิงสาว

ตัวเองก็โค้งตามเล็กน้อย

เพราะดูจากบุคลิกแล้ว ก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่ไม่ธรรมดา

“คุณย่า! ”

ส่วนเฉินเกอรีบห้ามเธอไว้ทันที

“พี่ เธอคือใครเหรอคะ? ” “พี่ คนคนนี้ก็คือน้องสาวลูกพี่ลูกน้องของเราเสี่ยวเป้ย! ” เฉินเกอตบหัวของเสี่ยวเป้ย แล้วพูดกับหญิงสาว

เสี่ยวเป้ยก็รู้สึกประหม่าและหน้าแดงเล็กน้อย
“ต๊ะ? เธอคนนี้ก็คือเฉินเสี่ยวพี่สาวลูกพี่ลูกน้องของตัวเองเห รอ? ”

เมื่อเสี่ยวเปียรู้สึกตัวขึ้นมาทันที ก็เอามือไปปิดปากของเธอ ด้วยความตื่นเต้น

เธอรู้ตั้งแต่เด็กแล้วว่ามีพี่ชายและพี่สาวลูกพี่ลูกน้องเฉินเก

อกับเฉินเสี่ยว เพียงแต่ว่าไม่เคยพบเจอเท่านั้นเอง

“อืม เสี่ยวเปียสวยงามจริงๆ! ” ส่วนเฉินเสี่ยว ก็เดินตรงเข้ามาที่เสี่ยวเป้ย และจับมือของเสี่ยวเปีย

“เฉินเสี่ยว? ”

ส่วนคุณหญิงนั้นดวงตาของเธอยิ่งเบิกกว้างขึ้นกว่าเดิม คนคนนี้ก็คือหลานสาวของตัวเองเฉินเสี่ยวเหรอ?

“เสี่ยวเป้ย เจอกันครั้งแรก พี่ก็ไม่มีอะไรจะส่งให้น้อง และวันนี้ เป็นวันเกิดของน้อง พี่ก็ส่งอันนี้ให้น้องละกัน

พูดจบ ก็มีลูกน้องเดินเข้ามาพร้อมกับกล่องในมือของเขาทันที และเมื่อทันทีที่เปิดกล่อง แสงก็เปล่งประกาย และก็มีกลิ่น อายที่ไม่ธรรมดาออกมา

“นี่มัน…ไข่มุกราตรี? พระเจ้า! ! ! ” เมื่อเห็นสิ่งของในกล่องนั้น มีคนหนึ่งก็รู้ทันทีและอดไม่ได้ที่จะอุทานขึ้น

ส่วนหญิงสาวอย่างเหมยเหม่ยพวกเธอทั้งหลาย ต่างก็ยิ่ง อิจฉามากขึ้น!

ที่แท้ครอบครัวของเฉินเกอทั้งครอบครัว สุดยอดขนาดนี้เลย

เหรอ!

เลยมีความรู้สึกเสียใจอยู่ภายในใจของพวกเธอในขณะนี้ จนตอนนี้ แม้แต่ไอดีวีแชทสักวันหนึ่งก็ไม่มี

“โอ๊ยเตี๋ยวเป้ย พี่สาวของลูกให้ลูก ลูกก็รีบรับมันไว้

โกวไฉเพิ่งตื่นเต้นและดีใจมาก

และโกวหรู หยางเย่และหยางเหยียนพวกเขาที่อยู่ด้านข้าง ต่างก็ตะลึงกันหมด

“คุณย่า! ”

และสุดท้ายเฉินเสี่ยว ก็มองไปที่คุณหญิง และเรียกขึ้นอย่าง แผ่วเบา ในขณะนี้

“จ้า! จ้า! ”

คุณหญิงรู้สึกตื่นเต้นจนพยักหน้าไม่หยุดและตอบรับ และคุณหญิงก็สังเกตุเห็นแล้วว่า สองพี่น้องเฉินเกอและเฉิน เสี่ยวนั้น มีบุคลิกที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร และตัวเองก็ใช้ชีวิตมานานขนาดนี้แล้วแต่เมื่อเห็นเฉินเสี่ยว เธอก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย

หลังจากนั้น เฉินเสี่ยวก็เดินวนไปรอบ ๆ แต่กลับไม่มีใครกล้า สบตาของเฉินเสี่ยวเลย และพวกเขาทั้งหมดต่างก็ก้มหน้า และสุดท้ายสายตาของเฉินเสี่ยวก็มาหยุดอยู่ที่เสี่ยวเป้ย เฉินเสี่ยวยิ้มเบาๆ

“เสี่ยวเป้ย พี่และพี่ชายของน้อง เตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ไว้ให้ น้องสามชิ้น และตอนนี้ก็ยังเหลือชิ้นสุดท้าย!

เฉินเสี่ยวกล่าว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ