บทที่ 307 ที่สูญเสียไป ฉันจะเอากลับมา

“พอดีเลย ฉันก็อยากหาโอกาสพูดคุยดีๆกับคุณเหมือนกัน!

เฉินเกอได้เห็นหยางเสวี หน้าแดงระเรื่อเล็กน้อย เพราะยังไงแล้ว ตอนนี้อารมณ์ของเฉินเกอค่อนข้างซับซ้อน “คุณอยากคุยอะไรกับฉัน?”

หยางเสมาตรงหน้าเฉินเกอ ด้วยใบหน้าได้ใจ

“แต่ฉันอยากจะรู้จริงๆ ตอนนี้ฉัน หยางเสร่ ไม่เหมือนเมื่อ ก่อนเลยสักนิดแล้ว พูดตามตรง ชีวิตตระกูลเศรษฐีของพวกนาย ฉันแค่เคยคิด ในความฝันเท่านั้น แต่ถึงแม้มันจะเป็นความฝัน ฉัน ก็ไม่สามารถรู้ได้ถึงชีวิตที่แท้จริงของตระกูลเศรษฐี แต่ตอนนี้ล่ะ ฉันได้เข้าสู่ตระกูลเศรษฐีแล้ว ในตอนนี้คุณเคยทำให้ฉันอับอาย อัปยศอดสูมากขนาดนั้น ปฏิเสธฉัน ตอนนี้ฉันได้เท่าเทียมกับ นายแล้ว ฉันอยากรู้อารมณ์ความรู้สึกของคุณในตอนนี้!”

หยางเสวีเดินขยับเข้าไปหาเฉินเกอ

“ฉันไม่มีอารมณ์ใดๆ แค่อยากจะคุยกับคุณให้รู้เรื่อง ถ้าคุณ คิดว่าฉันมีตรงไหนที่ทำผิดต่อคุณ คุณมีความแค้น สามารถ โจมตีฉันโดยตรงได้เลย ไม่จำเป็นต้องเอาคนรอบตัวฉันมาแก้ แค้น!”

เฉินเกอพูดขึ้น
“เหอะๆ อะไรที่เรียกว่า ฉันคิดว่า ? หรือว่าเฉินเกอ นายไม่มี ความรู้สึกเลยหรือ? ว่าเรื่องบางเรื่อง นายทำกับฉันมากเกินไป หรือเปล่า?”

ดวงตาของหยางเสวแดงขึ้นกะทันหัน

ใช่ เรื่อง ในเมื่อก่อน หยางเสวก็ได้คิดทบทวนตัวเอง ถูกต้อง ก่อนหน้านี้ที่ตัวเองคบกับลู่หยาง ทำมากเกินไปสำหรับเงินเก อจริงๆ แต่นั่นมากสุดก็เป็นแค่การระบาย ที่เฉินเกอทำให้ตัวเอง ต้องมีชีวิตลำบากยากจนและถูกดูหมิ่นดูแคลนมาสองปี

ตัวเองในตอนนั้น ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่า ฟ้าไม่ยุติธรรมกับตัวเอง ยิ่งรู้สึกตัวเองไม่เอาไหน ตัวเองมีรูปร่างหน้าตาที่สวยงามมาก แต่ว่า ทำไมสิ่งที่ผู้หญิง

คนอื่นมี ตัวเองถึงไม่มี

ผู้ชายคนอื่น สามารถพาแฟนไปซื้อกระเป๋า ซื้อเครื่องสำอาง แบรนด์เนม ซื้อโทรศัพท์ไอโฟน กินอาหารอร่อยๆ เล่นสนุกๆ

แต่ว่า ทําไมตัวเองไม่มีอะไรเลย

ในทางตรงกันข้าม ตัวเองยังต้องเอาเงินจุนเจือผู้ชายคนนี้เป็น เวลาสองปี

ตัวเองทําผิดอะไร?

เพียงแค่ไม่อยากเป็นแบบนี้อีกต่อไปแล้ว เมื่อก่อนเธอ สามารถทุ่มเทให้กับความรักได้ แม้กระทั่งทุ่มเททุกสิ่งอย่างที่สามารถทุ่มเทแล้ว

แต่สุดท้ายแล้ว ตัวเองอยากอยู่ในความเป็นจริงหน่อย ไม่ เหรอนี่

ต้องการที่ทําระบายอารมณ์ของฟุ้งเฟ้อของตัวเอง ผิดแล้ว?

แต่ว่า ที่ทำให้ตัวเองคาดคิดไม่ถึงคือ หลังจากเลิกรากัน เฉินเกอนายร่ำรวยแล้ว

ร่ำรวยมาก

ตอนนั้น จะไม่เสียใจภายหลังได้ยังไง ที่สุดฟ้า ฝนแต่สุดท้ายกลับ

หยางเสจะไม่เสียใจได้อย่างไร

ดังหลังจากนั้น หยางเสวก็รอ รอเฉินลับมากับ

เอง

ที่พูดสักคำ ตัวเองจะกลับไปเขาอยู่กับ อย่างหมดหัวใจ

แต่เขาทํา

ยังหว่านเสน่ห์กับผู้หญิง

หยางเสวีเกลียดแค้นในใจมาก!

ตั้งนั้นเรื่องทำรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
แต่สุดท้ายแล้ว ตัวตนของเฉินเกอ ในฐานะคุณชายเฉินแห่งจิ นหลิงถูกเปิดเผย

ตัวเองในวันนั้น ทั้งโศกเศร้าและดีใจ

เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเสียเปรียบ อยู่ลำบากกับผู้ชายคนนี้มา สามปี ในที่สุดก็จะได้เสพสุขกับความร่ำรวยมั่งคั่งแล้ว แต่เขา กลับชอบผู้หญิงคนอื่น

ตัวเองแค่ขอร้องคนคนนี้ ให้โอกาสตัวเองอีกครั้ง

วันนั้น ตัวเองละทิ้งศักดิ์ศรีของความเป็นคน ศักดิ์ศรีของผู้ หญิงคนหนึ่ง

แต่สิ่งที่ได้มา เป็นเพียงด้านหลังผู้ชายคนนี้เท่านั้น

สุดท้ายตัวเองออกจากวิลล่าสปาเหมือนหมาตัวหนึ่ง

มหาวิทยาลัยก็อยู่ไม่ได้แล้ว

หลังจากออกจากมหาวิทยาลัย สับสนกับอนาคตไปหมด ความเคี่ยวกรําในสังคม ใครเคยมาสนใจตัวเองบ้าง?

แค้น! แค้นมาก!

ทั้งหมดนี้ ล้วนเกิดจากเฉินเกอทั้งนั้น

เพราะฉะนั้น ตัวเองก็จะทำให้เขาเจ็บปวดทรมาน

ให้เขาเห็นตัวเองในปัจจุบันที่ดูสง่างาม รู้สึกเสียใจ ยิ่งต้อง สํานึกผิดเลยด้วยซ้ำ

แต่ว่า ในตอนนี้ผู้ชายคนนี้แม้แต่ค่าขอโทษยังไม่มีสักคำ
ยังต้องให้ตัวเองไปหาเขา

เพิยะ!

หยางเสวยกมือขึ้นแล้วตบหน้าเฉินเกอโดยตรง

เฉินเกอไม่ได้ตีกลับ

เพียงแค่พูดว่า “ถ้าแบบนี้สามารถทำให้คุณระบายความโกรธ ได้ คุณก็ตบเถอะ! หลังจากตบเสร็จ ฉันหวังว่าเราสองคนจะ หายกัน ไม่ติดค้างกันอีก!”

“ได้!”

หยางเสวยกมือขึ้นด้วยความโกรธ กำลังจะตบลงไป แต่ว่า ฝ่ามือค้างอยู่ในอากาศ หยางเสวก็ได้ดึงมือกลับมา

“นายคิดจะหายกันง่ายๆแบบนี้ ฉันจะบอกนาย อย่าแม้แต่จะ คิดเลย อีกอย่างเฉินเกอ สิ่งที่นายทำร้ายฉัน แค่ให้นายโดนฉัน ตบ ก็สามารถจัดการได้ง่ายดายขนาดนี้เลยหรือ!!

หยางเสว่หายใจเข้าลึกๆ กลับไปสู่ท่าที่ความเย็นชา ในเมื่อครู่

“คุณยังต้องการอะไรอีก?”

เฉินเกอถาม

“ไม่อยากอะไร ใช่แล้ว ได้ยินมาว่าหลังจากที่เราเลิกกัน นายมี เพื่อนผู้หญิงจำนวนมาก หนึ่งในนั้นเหมือนจะชื่อว่าซูเฉียงเวยใช่ ไหม?”
หยางเสวมือกอดอกแล้วยิ้มเยาะ

เงินเกอเงยหน้าขึ้นกะทันหัน “คุณต้องการทำอะไร? ฉันบอก คุณหยางเสว่ ถ้าคุณกล้าที่จะทำอะไรเธอ ฉันจะไม่ปล่อยคุณไว้ แน่นอน!”

หยางเสว่หายใจเข้าลึกๆ ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เหอะๆ ฉันก็บอก คุณเฉินเกอ ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว!”

หลังจากพูดจบ หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา คลิกที่วิดีโอคอล

แล้วให้เฉินเกอดู

เห็นในวิดีโอ ซูเฉียงเวยกำลังส่งเด็กๆกลับบ้าน ในโรงเรียน ส่วนเธอนั้น ตอนนี้ถูกคนจับจ้องอยู่ ตัวเองยังไม่รู้ตัวเลย

“นายก็ไม่ต้องฉัน ฉันไม่กลัวนายหรอก ตอนนี้ฉันสามารถ ทำได้ทุกอย่าง นายเชื่อไหม ฉันใช้เพียงสิบกว่าวินาที ชีวิตของ เฉียงเวยก็จะสูญสิ้นไป นายเชื่อไหมว่าฉันมีความสามารถแบบ นี้?”

หยางเสว่พูดอย่างโหดเหี้ยม

“นอกจากนี้ นายก็อย่าคิดที่จะไปช่วยซูเฉียงเวย หรือแจ้งให้ เธอรู้ ทำเช่นนี้ เพียงแค่เร่งเวลาให้ฉันต้องต่อสู้จนตายไปข้าง หนึ่งเท่านั้น!”

เฉินเกอพูดขึ้น ถ้าอย่างนั้นคุณต้องการอะไร? เพียงแค่คุณไม่ แตะต้องคนรอบตัวฉัน เงื่อนไขบางส่วน ฉันสามารถตกลงกับคุณ ได้!”
เพียะ!

เพิ่งพูดจบ หยางเสวก็ตบหน้าเงินเกออีกครั้ง

“ได้สิ ตอนนี้นายมีน้ำใจมีคุณธรรมจริงๆเลยนะ แต่ทำไม ทำไม ในตอนนั้นนายถึงไร้ความปราณีกับฉันขนาดนั้น!

หยางเสพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง

“ถ้านายต้องการให้ฉันไม่แตะต้องคนรอบตัวนาย ก็ไม่ใช่ว่า เป็นไปไม่ได้ อย่างนี้แล้วกัน นายช่วยฉันทำเรื่องไม่กี่อย่าง เมื่อ ทําเสร็จแล้ว เราสามารถหายกันหมดสิ้น ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ให้ นายไปฆาตกรรมหรือวางเพลิง!

หยางเสวกล่าว

“ก็ได้!”

“เรื่องแรกก็คือ เดี๋ยวสักครู่ฉันต้องการให้นายชนแก้วกับฉัน ในท่ามกลางผู้คน!”

เฉินเกอพยักหน้า “นี่ไม่มีปัญหา!

“งั้นก็ทําเรื่องนี้ก่อน!”

หลังจากที่หยางเสว่พูดจบ ก็เตรียมจากไปด้วยความภาค

ภูมิใจ

ตอนที่กำลังจะออกจากห้องน้ำ หยางเสวก็ได้ถอยกลับมา

“ฉันรู้ว่านาย ในใจของนาย ฉันเป็นผู้หญิงที่สกปรกโสโครก เป็นผู้หญิงที่เพื่อเงินแล้ว สามารถนอนกับใครได้ง่ายๆ แต่ฉันจะบอกนาย ฉันไม่ได้เป็นผู้หญิงอย่างที่นายคิดเลย แม้ว่าตอนนี้ ฉันจะหมั้นกับคนอื่นแล้ว ฉันก็จะพูดแบบนี้เหมือนกัน เพราะตอน นี้ฉันยังคงเป็นสาวพรหมจรรย์อยู่!!

หลังจากพูดจบ หยางเสวก็ออกไปทันที เมื่อเงินเกอได้ยินเช่นนี้ ก็นิ่งอึ้งเล็กน้อย

ในจุดนี้ เฉินเกอคาดไม่ถึงจริงๆ

พูดตามตรง ในใจของเฉินเกอ มีอารมณ์ที่ซับซ้อนเกิดขึ้น ก็ ไม่รู้ว่ารู้สึกซาบซึ้งหรือขอบคุณ

หยางเสว่ยังเป็นสาวพรหมจรรย์อยู่

ดังนั้น ตัวเองก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้น กับการกระทำที่ทำต่อหยาง เสในก่อนหน้านี้

แต่อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกผิดก็แค่ความรู้สึกผิด เฉินเกอก็รู้ ด้วยแล้วว่า หยางเสว่ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนจริงๆแล้ว จิตใจคิด

ร้ายผู้อื่นมีพึงมี การระวังผู้อื่นนั้นมีควรขาด

เฉินเกก็ได้ออกไป

อีกอย่าง เฉินเกอยังไม่ค่อยเข้าใจ หยางเสให้ตัวเองชนแก้ว กับเธอท่ามกลางผู้คน หมายถึงอะไรกันแน่?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ