ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่735 ท่านซินแสกุ่ย



บทที่735 ท่านซินแสกุ่ย

ในพริบตาค่ายกลสี่เหลี่ยมก็ล้อมรอบคนของบ้านตระกูลเอาไว้

วินาทีถัดมาจากนั้น ความตายก็ได้เข้ามาปกคลุม

ในช่วงเวลานี้ พวกเขาหวาดกลัว เสียใจ โกรธ สรุปแล้ว ความรู้สึกมากมายนับไม่ได้ ได้มารวมกันอยู่

แต่ว่า เฉินเกอไม่มีทางที่จะใจอ่อนอีก คนพวกนี้ ตัวเองไม่ฆ่าพวกเขา จะช้าจะเร็วก็คือหายนะ ค่ายกลสี่เหลี่ยมดวงตาสีทองถูกปล่อยออกมา คนพวกนี้ ใน เสี้ยววินาทีก็กลายเป็นแส้ขนหางจามรีผง ยิ่งไปกว่านั้น เฉินผิงอัน ตกใจจนหาอะไรเปรียบไม่ได้ การเปลี่ยนแปลงของเสี่ยวเกอ สามารถที่จะใช้คำว่าน่ากลัว มาอธิบายได้แล้ว……..

“คุณลุงสอง ความหมายของคุณอาคือ คุณปู่ยังไม่ตาย? และคนลึกลับที่แอบตามดูผมคนนั้น ก็คือคุณปู่?”

หลังจากที่ช่วยพวกฟางเงี่ยนนั้น ป้าออกมาได้ เฉินผิงอันก็ เรียกตัวเฉินเกอมาที่ห้องลับ

หลังจากที่ฟังคำอธิบายของคุณลุงรองจบ เฉินเกอกตกใจเสีย ยกใหญ่
“อืม! ใช่แล้ว เรื่องๆ ลงไม่เคยพูดออกมา เพราะว่าก่อน หน้านี้ลุงไม่แน่ใจ แต่ว่าตอนนี้ ลุงคิดว่าลุงพอจะแน่ใจแล้ว!” เฉินผิงอันความรู้สึกปะปนซับซ้อนไปหมด

เฉินเกอเอง ก็เพิ่งจะนึกขึ้นมาได้ ตอนแรก ตัวเองเคยย้อนไป ในอดีต ครั้งนั้นที่ได้ต่อสู้กับคนลึกลับผู้นั้น ในตอนนั้นก็รู้สึกคุ้น เคยมากๆ

รวบกับที่ลุงสองพูด ตัวเองมาคิดอีกที

จริงๆด้วย……แววตานั้น คล้ายกับแววตาของคุณมากๆ

พูดอย่างนี้ คนลึกลับก็คือคุณปู่? แถมคนที่ทำลายพลังพื้น ฐานของตัวเอง ก็มีสิทธิ์ที่จะเป็นไปได้มากว่าคือคุณ?

บอกตามตรง ถึงแม้ว่าคุณลุงสองจะบอกตัวเองให้เตรียมใจ

เอาไว้

แต่ว่า ตอนหลังจากที่ได้ยินผลลัพธ์ของเรื่องนี้ หัวใจของตัว เองก็ยังคงตกใจมากอยู่ดี แถมยังสัมผัสได้ถึงความคิดที่คิดไม่ ถึงอีกด้วย

เป็นไปได้ยังไง?

คุณปู่ท่านดูแลชุบเลี้ยง รักและปกป้องตัวเอง ไม่ว่าจะมองยัง ไง ก็ไม่รู้สึกเลยว่าคุณเป็นคนที่แอบซ่อนตัวตน เขาควบคุม

ทุกๆอย่าง

แต่ถ้าจะให้พูดคุณปู่มีปัญหาจริงๆ อย่างนั้นคุณเคยเลี้ยงบุปผาผีเอาไว้ที่สำนักจิต ก็สามารถบอกปัญหาได้บางปัญหา

บุปผาผีพวกนี้ จะต้องไม่ใช่คุณปู่ที่เก็บเอาไว้ใช้

“แต่ว่าต่อให้เป็นแบบนี้ คุณลุงสอง พวกเราก็จำเป็นจะต้อง ได้พบคุณปู่ก่อน ถึงจะพูดได้ ผมใกล้ที่จะเชื่อจริงๆ!

เฉินเกอพูดขึ้น

เฉินผิงอันพยักหน้า “นี่เป็นเรื่องปกติ ทั้งหมด รอจนกว่าจะ หาตัวของแกเจอแล้วค่อยคุยเถอะ ส่วนเรื่องที่จะมีหรือไม่มีตระ กูลเฉินอีกตระกูล ลุงจะไปตรวจสอบตอนนี้เลย!

ลุงหลานทั้งสองคน คุยกันจนดึกดื่น

ถึงแม้จะมาจากคุณลุงสอง แต่ใครจะยอมรับว่าคุณอาจจะมี ปัญหา

แต่ว่า ความจริงหลายๆเรื่อง กำลังเดินไปในทิศทางนี้

ตำแหน่งของสุสานเก่า คุณปู่ เขาเข้าไปในถ้ำ ฆ่างูยักษ์แล้ว เอาศพของพี่หลินเซียวไป นี่ค่อนข้างที่จะมีเหตุผล

ยังมีอีก ก่อนหน้านั้นท่านซินแสกุ่ยได้ดูดวงให้กับตัวเอง ก็ เคยเตือนตัวเองเอาไว้ให้ระวังคนรอบตัว

ในตอนนั้นตัวเองไม่ได้ใส่ใจ อย่างนั้น จะใช่ในตอนนั้นหรือ เปล่า ตัวเขากำลังเตือนให้ตัวเองแล้ว ระวังคุณ?

ใช่แล้ว! ท่านซินแสกุ่ย!

คิดถึงตรงนี้
ในตอนนั้นท่านซินแสกุ้ยหายตัวไปก็เพราะว่าหยุนฉิง เขาจะ ไปไหนได้?

ถ้าว่าตอนนี้ตัวเองสามารถที่จะหาเขาเจอได้ เขาจะต้อง สามารถบอกความลับบางอย่างกับตัวเองได้

ตามที่คุณลุงใหญ่บอก ตอนนี้พี่จ่อเขียนได้ไปที่อื่นแล้ว จิ๋วโล่ หวางก็ตามเธอไปตลอดทาง เกรงว่าอีกสักพัก พี่จื่อเยียนก็ไม่ น่าจะกลับมา

ดังนั้น ในตอนนี้ เฉินเกอทำได้เพียงฝากความหวังเอาไว้กับ

ท่านชินแสกุ่ย

ครอบครัวของตัวเองอยู่ที่ไหน เรื่องของคุณปู่ เบาะแสสำคัญ พวกนี้ ท่านซินแสยอาจจะสามารถช่วยเหลือตัวเองได้

ในตอนนี้ เฉินเกอจําเป็นที่จะต้องคิดหาวิธีที่จะหาเขาให้พบ

รอจนถึงวันถัดไป

สองลุงหลานก็ปรึกษากันเสร็จเรียบร้อยแล้วว่าหนทางต่อไปจะ เอายังไงดี

คุณลุงสองจะช่วยตัวเองสอบถามว่าพี่จ่อเขียนอยู่ที่ไหนแล้ว แล้วก็ตามหา ลําน

ส่วนพวกลี่ป้าก็รับผิดชอบเรื่องแพร่ข่าวว่าท่านประธานเฉินไป จินหลิง

ส่วนเฉินเกอเอง ตัดสินใจที่จะกลับไปที่เทือกเขาผ่านหลงอีกรอบ ในตอนนั้น เสี้ยวบอกเรื่องที่ท่านซินแสกุยกับตัวเอง ตัว เองไม่ทันได้ฟังเรื่องทั้งหมด

หลังจากนั้นหยุนฉิงก็ไป ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเดี๋ยวจู่ยังอยู่หรือ

เปล่า!

ไม่กี่วันถัดจากนั้น เฉินเกอก็มาถึงเทือกเขาผ่านหลง สถานที่ แห่งนี้

ในตอนแรกก็คิดว่า ที่นี่ก็คงจะเงียบเหงาเหมือนกับที่เคยเป็น แต่คิดไม่ถึงเลยว่า พอถึงแล้วมองไป ไม่ต้องพูดถึงเรื่องมีผู้คน มากมาย แต่กลับต่อแถวยาวเป็นสาย

เหมือนกันกับภาพในวันวาน

เกิดอะไรขึ้น? คงจะเป็นท่านซินแสกุ่ยกลับมาแล้ว?

เฉินเกอเดินขึ้นไปด้านบน ด้วยความเซอร์ไพรส์

ยิ่งมองก็ยิ่งประหลาดใจจริงๆ

นอกจากจะมีคนจำนวนมากที่ยืนอยู่ด้านนอกด้วยความเคารพ แล้ว กลับยังมีคนจำนวนไม่น้อย คุกเข่าแล้วหันหน้าไปทางวัด ผานหลงกวน

ระดับความจริงใจในดวงตาของพวกเขา เสมือนว่าได้รับการ ชาระล้างมาแล้วนับพันปี

แถมยังทำให้เฉินเกอรู้สึกขบขัน

ในตอนนี้ ก็เลยยิ้มกลั้นแล้วส่ายหน้า
“คุณ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

และในตอนนี้เอง เสียงๆหนึ่งก็ขัดความคิดของเฉินเกอ

เฉินเกอหันหน้าไปมอง ที่แท้ก็เป็นเด็กผู้หญิงอายุประมาณ ยี่สิบกว่าปี ผูกหางม้า ในตอนนี้กำลังยืนเท้าสะเอว มองมาที่ ด้วยเองด้วยท่าทางโกรธเคือง

“หืม? คุณผู้หญิง พวกเรารู้จักกันหรือเปล่าครับ?”

เฉินเกอถามด้วยรอยยิ้ม

“ฉันยังไม่ได้ถามคุณ มองเห็นว่าคุณปู่ของฉันกำลังคุกเข่าอยู่ ตรงนี้ คุณหัวเราะอะไรของคุณ? แถมท่าทางที่เหมือนกับอดรน ทนไม่ไหวของคุณอีก นั่นมันหมายความว่ายังไงกัน?”

เด็กหญิงขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด

ที่จริง เธอมองเห็นเฉินเกอตั้งนานแล้ว

คุณดูสิ คนอื่นๆต่อแถวอยู่ข้างล่างอย่ามีมารยาท บางคนก็ ยืน บางคนก็คุกเข่า

แล้วยังไงล่ะ คนๆนี้ทำสีหน้าไม่แยแสอะไรไป แล้วก็เดินขึ้นมา ด้านบนโต้งๆ

บนโลกใบนี้ คนที่ทำอะไรเป็นเอกลักษณ์พิเศษมีอยู่มากมาย แต่ว่า คนที่มีเอกลักษณ์แบบนี้ ก็เพิ่งจะเคยพบเจอเป็นครั้ง แรก แถมยังมาลบหลู่คุณอีก ดังนั้นก็เลยโมโห

“ผมไม่ได้ดูถูกคุณปู่ของคุณ เพียงอยากจะรู้ว่าพวกคุณแต่ละคนที่ดูแล้วก็เป็นคนที่ร่ำรวย ทำไมถึงมาคุกเข่าอยู่ที่เทือกเขาผา นหลงนี่?”

เฉินเกอถามอย่างประหลาดใจ

“ยังจะมาพูดจาไร้มารยาทที่นี่อีก ฉันว่าคุณนี่หาเรื่องตาย ชัดๆ!”

ส่วนเด็กหญิงนั้นโมโหสุดขีดแล้ว

คิดว่าเฉินเกอดูถูกอีกครั้ง

คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน? วันนี้จะให้บทเรียนกับคุณ ดูสิว่า คุณจะไม่รู้จุกที่ต่ำที่สูง

ในตอนนี้ เด็กหญิงร่างกายขยับด้วยความรวดเร็ว ยื่นหมัด ออกมา แล้วส่งหมัดพุ่งตรงไปยังเฉินเกอ

ส่วนคนชราที่กำลังคุกเข่าอยู่ด้านข้าง รวมถึงคนแก่อยู่ด้วย แล้วก็ยังมีคนวัยกลางคนอีกเพิ่มมาอีกหนึ่งคน

ในตอนนี้ทั้งสองคนก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกัน มองไปยังการ ออกหมัดของหลานสาว

ความเร็วรวดเร็วมาก ถึงแม้ว่าจะอายุยังน้อย แต่ว่าพละ กำลังของหลานสาว กลับมากกว่ากำลังของชายหนุ่มวัยรุ่นสิบ กว่าคนไปแล้ว

คนชรายิ้มบางๆ แสดงออกว่ายินดี ไอ้วัยรุ่นคนที่ไม่รู้จักที่ ที่สูงคนนี้ จะต้องสำนึกเสียบ้าง
“ไม่พูดก็ไม่พูด ทำไมจะต้องดีๆมาๆ!”

ได้เจอกับหมัดนี้ เฉินเกอก็ยิ้มเปื่อยแล้วส่ายหน้า เขายัง ไม่ทันสู้กลับ ยังไม่ทันหลบเลี่ยง เพียงหมุนตัวแล้วออกเดินต่อ

ใช่แล้ว เหล่านี้ที่มองดูว่าสงบและก็เป็นธรรมชาติ

แต่ว่า ทำให้คนเราคิดไม่ถึงก็คือ หมัดที่หนักของหลานสาว

กลับผ่านช่วงไหล่ของเขาไปเสียเฉยๆ

ราวกับว่าเป็นผู้กำกับภาพยนตร์กำลังภายใน ฝึกกระบวนท่า นี้มาอย่างนับไม่ถ้วนอย่างมีฝีมือและบังเอิญ

“อะไร?”

หมดของหลานสาวตกลง แทบไม่อยากจะเชื่อ

ส่วนคนชรากับคนวัยกลางคน ในตอนนี้ ดวงตาก็เบิกออก

กว้าง

ลมหายใจก็เปลี่ยนเป็นเร็วขึ้น ในชั่ววินาที

“คุณผู้ชาย ช่วยหยุดก่อน!”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ