ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่ 55 หัวใจที่สั่นไหวของวัยรุ่น



บทที่ 55 หัวใจที่สั่นไหวของวัยรุ่น

“คนๆนี้ท่าจะบ้า? ถนนการค้าจินหลิงล้วนเป็นของ แกงั้นเหรอ? งั้นทำไมแกไม่ขึ้นสวรรค์เลยล่ะ?

พวกผู้หญิงมองเฉินเกอราวกับมองคนบ้ายังไงยัง

งั้น

ส่วนตู้คังตะลึงกับคำพูดของเฉินเกอคำว่าหัวเราะ จนท้องแข็งคงเหมาะสมกับเขาที่สุดแล้ว

ถนนการค้าจินหลิง มันเป็นที่แบบไหนกัน? คน แบบนี้กล้าบอกว่าล้วนเป็นของเขางั้นเหรอ

เฉินเกอยิ้มด้วยความขมขื่น

และในเวลานี้นั้นเอง มือถือของเขาก็ดังขึ้นมา หยิบขึ้นมาดู ก็เห็นว่าคนที่โทรมาก็คือหลี่เจิ้นกั๋ว “คุณชายเฉิน คุณมาถึงรึยัง?”

“ถึงแล้วพี่เจิ้นถั่ว ตอนนี้กำลังอยู่ที่ห้องโถงของ วิลล่า !” เฉินเกอตอบกลับไปเบาๆ

“อ่า ! ดีๆ พวกเราจะรีบไปต้อนรับเดี๋ยวนี้ ! ยังมีผู้ อำนวยการหวาง แล้วก็ยังมีสำนักการศึกษาอย่างผู้ อำนวยการสัง พอได้ข่าวว่าคุณจะมาลงทุนกับโครงการ งานกุศล แล้วก็ยังมีโครงการธุรกิจเป็นจำนวนมาก อยาก จะเจอหน้าคุณมานานแล้ว ! ”

“อ้า….ได้ ! ”
เฉินเกอนึกไม่ถึงว่าคณะกรรมการพวกนั้นจะมาถึง เร็วขนาดนี้

พูดเสร็จ เฉินเกอก็กดวางสายไป

ส่วนพวกคุณชายคังมองเฉินเกอด้วยท่าทางที่ ตกใจอยู่เล็กน้อย

“เจ้าผู้ชายเลวๆคนนี้แสดงได้เหมือนดีนี่ ให้ตายสิ ยังพูดออกมาว่าพี่เจิ้นกั๋ว คนที่ไม่รู้มาก่อน ก็คงจะนึกว่า เขากับประธานหลี่มีความเกี่ยวข้องกันจริงๆ ! ”

พวกผู้หญิงพูดด้วยเสียงที่ดูถูก

“เฉินเกอ นึกไม่ถึงว่าตอนนี้แกจะกลายเป็นแบบนี้ เอาตรงๆนะ แกกลายเป็นแบบนี้ฉันค่อนข้างมีความสุขที เดียว หลังจากเลิกกับฉันหยางเสว่ แกดูแกสิว่ากลายเป็น คนแบบไหนกันแล้ว ! ฮ่าๆ !

ส่วนหยางเสว่ กลับมีความรู้สึกอีกอย่างนั้นก็คือ สะใจ

เธอชอบตอนที่เฉินเกอเป็นตัวตลกในสายตาของ คนอื่นที่สุด ชอบตอนที่ถูกคนอื่นหัวเราะเยาะ

ยิ่ง เฉินเกอทนไม่ได้มากเท่าไหร่ ใจของหยางเส ว่ก็ยิ่งรู้สึกดีมากขึ้นเท่านั้น

พอเป็นแบบนี้ ก็จะเป็นการพิสูจน์ว่าสายตาของตัว เองนั้นถูกต้อง การเลิกกับเฉินเกอเป็นการตัดสินใจที่ถูก

และแกเฉินเกอหลังจากถูกฉันทิ้ง ก็ต้องยิ่งตกต่ำ ลงกว่าเดิมถึงจะถูกในระหว่างที่หยางเสว่กำลังเตรียมจะเรียก รูปพ.เข้ามา โยนเฉินเกอออกไป ในตอนที่เธอกำลังจะ เตรียมถ่ายคลิป

ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเธอจู่ๆก็ร้องออกมาด้วยความ ตกใจว่า

“เสว่เสว่ คุณชายคัง พวกเธอรีบมาดูเร็ว วิลล่า ทางโน้นทำไมถึงมีคนวิ่งเข้ามาเยอะขนาดนี้? คนที่อยู่หัว แถว ดูเหมือนจะเป็นประธานหลี่?”

” ใช่แล้ว ไม่เพียงแค่ประธานหลี่ ยังมีผู้อำนวยการ หวางผู้อำนวยการสัง ล้วนเป็นคนมีหน้ามีตาในจินหลิง พวกเขารีบเข้ามาที่ห้องโถงนี้ทำไม? นั่น คนที่อยู่ข้าง หลังสุดนั้นมันพ่อของฉันนี่นะ? ทำไมแม้แต่พวกเขายัง ต้องวิ่งเข้ามาด้วยล่ะ?”

จ่ๆสีหน้าของตู้คังก็เริ่มถอดสีในทันที

บ้านของเขาทำงานด้านการค้าระหว่างประเทศ

เริ่มต้น ก็ได้เงินทุนสนับสนุนจากจินหลิงบริษัท การค้าจึงมีทุกวันนี้ จนตอนนี้ได้กลายเป็นหนึ่งในมหา เศรษฐีของจินหลิง

แน่นอนว่าตำแหน่งก็สูงไม่น้อย

ถึงแม้ว่า คุณพ่อจะนับถือหลี่เจิ้นกั๋วมาก แต่ก็ไม่ เคยนับถือถึงข้าง ต้องวิ่งแบบนี้

และอีกอย่าง ตอนนี้คนที่วิ่งนำหน้าอยู่ ก็คือ หัวหน้าของถนนการค้าอย่างหลี่เจิ้นกั๋ว
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?”

ตู้คังตกใจจนตัวแข็งที่อ

และหยางเสว่ที่ยืนมองพวกเขาวิ่งเข้ามาที่ห้อง

โถง ก็อึ้งไปต่างๆกัน

รวมทั้งพวกหญิงที่อยู่ข้างๆทั้งหมด ต่างก็รีบถอย ไปข้างหลังด้วยความสงสัย

มีเพียงแค่เฉินเกอที่ยืนอยู่กับที่อย่างสงบ ยังคง ยืนอยู่ตรงกลางของห้องโถง “เฉินเกอ แกตั้งใจจะหาเรื่องใช่ไหม ประธานหลี่

มาแล้ว แกยังไม่รีบไปอีก ! สถานการณ์แบบนี้ จะต้องมี คนใหญ่คนโตมาแน่ แกร็บไสหัวไปซะ !

หยางเสว่ตะโกนไล่ด้วยความรีบร้อน

เฉินเกอยังคงยืนอยู่ที่เดิม

ต่อให้ขยับก็ไม่ทันแล้ว หลี่เจิ้นกั่วที่เป็นคนนำ กลุ่มคน ได้เข้ามาอยู่ในห้องโถงเป็นที่เรียบร้อย

“ประธานหลี่ คุณสบายดีไหม..

หยางเสว่และเหล่าพนักงานหญิงต่างก็รีบกัม หน้าต่ำลงจบแล้ว จะต้องถูกด่าแน่เลย

จากนั้น กลับไม่เห็นว่าหลี่เจิ้นกั๋วและคนอื่นๆจะ ใส่ใจอะไร

หลี่เจิ้นกั๋วเดินไปอยู่ข้างหน้าของเฉินเกอ ยิ้มแล้ว พูดด้วยความเคารพว่า
“คุณชายเฉิน ทำให้คุณรอซะได้ ผมจะเป็นคน แนะนำให้คุณเอง.”

คุณชายเฉินคำเดียว

บรรยากาศในนี้จู่ๆก็แข็งที่อขึ้นมาทันที

โดยเฉพาะสีหน้าของหยางเสว่ ราวกับจะกลาย

เป็นศพ

“ประธานหลี่ ! คุณคุณคุณเรียกเขาว่าอะไรนะ?

คุณชายเฉิน?”

หยางเสาราวกับถูกฟ้าผ่า ได้รับดาเมจหนึ่ง

หมื่น !

คนที่มีทั้งอำนาจและชื่อเสียงอย่างหลี่เจิ้นกั่ว

กลับเคารพเฉินเกอถึงเพียงนี้

รีว่าคำพูดเมื่อกี้ของเฉินเกอล้วนเป็นความจริง เขาเป็นลูกคนรวยที่ปิดบังฐานะตัวเองมาตลอดงั้นเหรอ?

พระเจ้าช่วย

และพวกผู้หญิงที่เหลือ ตอนนี้อ้าปากค้างจนแทบ จะกลืนไข่เข้าไปได้แล้ว

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่กลืนน้ำลายอยู่ห่างๆอย่างตู้

คัง

“ถูกแล้ว เขาก็คือ ผู้ใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังของถนน การค้าจินหลิง เฉินเกอคุณชายเฉิน อั้ม? พวกเธอยังไม่ ถอยลงไปอีก ใครอนุญาตให้พวกเธอพูดกัน? เจิ้งยี่ ล่ะ?”
หลี่เจิ้นกั๋วพอเห็นว่าพนักงานของตัวเองทำไมถึง ไร้มารยาทขนาดนี้

จึงรีบตะโกนเรียกเจิ้งยวี่ให้ออกมาทันที

คนพวกนี้ ล้วนเป็นคนที่เจิ้งยวี่เลือกมา พวกพนักงานเก่าแก่และเจิ้งยวี่ เมื่อกี้กำลังยุ่งอยู่

กับการต้อนรับหลี่เจิ้นกั๋ว อยู่

เพราะงั้นจึงเพิ่งมาถึง

หลังจากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เจิ้งยวี่ก็แสดงใบหน้าที่ เย็นชา แล้วก็เข้าไปดึงหูของหยางเสว่

“ไปยืนอยู่ข้างหลังเดี๋ยวนี้ !”

ทำงานที่วิลล่า แม้จะเป็นสิ่งที่ดี แต่ก็ต้องรู้จักกฎ

ระเบียบด้วย !

และหยางเสว่ถูกตบจนอึ้งไปเลย

เป็นความจริง !

จนกระทั่งเธอสัมผัสถึงความเจ็บปวดที่หูของตัว

เอง

เธอเพิ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองไม่ได้ฝันอยู่

ล้วนเป็นเรื่องจริงทั้งหมด !

เฉินเกอคือลูกคนรวย จะต้องเป็นลูกคนรวยแน่ๆ ไม่ใช่คนที่คุณชายคังและลู่หยางจะเทียบได้ !

เขาคือผู้ใหญ่ของถนนการค้า
ก็หมายความว่า เขาก็คือคนรวยอันดับหนึ่งของจิ นหลิง แม้แต่คนรวยทั่วประเทศก็อาจจะเทียบเขาไม่ได้

ใจของหยางเสว่เจ็บปวดเป็นอย่างมาก งั้นก็ หมายความว่า ถ้าเกิดตัวเองเลิกกับเฉินเกอช้ากว่านี้สัก สามวัน

งั้นตอนนี้ตัวเองก็จะกลายเป็นหนูที่ตกถังข้าวสาร แล้วไม่ใช่เหรอ?

ยังไงซะเฉินเกอรักตัวเองมากสักขนาดนั้นจะ ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ !

“คุณชายเฉิน หลังเข้าไปข้างใน ผมค่อยแนะนำ คุณอย่างละเอียดอีกที…”

หลี่เจิ้นกั๋วทำมือเชิญเข้าไปข้างใน

เฉินเกอพยักหน้ารับ

หันกลับไปมองพวกหยางเสว่ที่ยืนอึ้งอยู่อีกครั้ง

ต้องบอกก่อนว่าการได้แก้แค้นหยางเสว่ ถามว่า รู้สึกดีไหม ความจริงตอนนี้เฉินเกอไม่ค่อยรู้สึกแบบนั้น

เป็นแบบนี้ดีแล้ว

“โอเคร งั้นเราเข้าไปกันเถอะ ! ”

เฉินเกอหันไปมองที่อื่น

เตรียมตัวจะเข้าไปห้องเหมา

“แกหยุดเดี๋ยวนี้ ! ”

ตอนนี้ จู่ๆหยางเสว่ก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมา
ด้วยนิสัยของเฉินเกอทำให้ตกใจขึ้นมา จากนั้นก็เห็นหยางเสว่เดินเข้ามาใกล้ๆ แต่ไม่ได้มาหาตัวเอง กลับไปหาเจิ้งยวี่ “เพี้ย ! ”

หยางเสว่ยกมือขึ้นมาตบหน้าเจิ้งยวี่ไปหนึ่งที่ แถมยังแรงอีกด้วย

“แก… หยางเสว่ แกกล้าตบฉันงั้นเหรอ? รูปพ. รูปพ. ! ” เจิ้งยวี่ก็ตกใจอยู่ไม่น้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูก คนอื่นทำร้ายแบบนี้

ใบหน้าของหยางเสว่แดงก่ำ พูดด้วยใบหน้าที่ไม่ พอใจว่า “ตบแก ทำไมจะไม่กล้าล่ะ ! ”

เรื่องมันเกิดขึ้นเร็วเกินไป รูปพ.หลังจากที่ได้ยิน เสียงเรียกของเจิ้งยวี่ก็รีบเข้ามา

กำลังเตรียมจะจับตัวของหยางเสว่

“ฉันจะดูว่าใครจะกล้าแตะต้องตัวฉันกัน พวกแกรู้ ไหมว่าฉันเป็นใคร ? !”

จู่ๆหยางเสว่ก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมา

“จะบอกให้พวกแกรู้เอาไว้ ฉันคือแฟนสาวของ เฉินเกอ หรือก็คือแฟนสาวคุณชายเฉินของพวกแก พวก แกลองแตะต้องตัวฉันดูสิ ! ”

หยางเสว่กำหมัดแน่น

ตัวเองคบเป็นแฟนกับเขามาสองปีกว่า หลังจากเลิกกัน เพิ่งจะมารู้ว่าแท้จริงแล้วเขาก็คือลูกของคนรวย

หยางเสว่รู้สึกแค้นใจ ทำไมเธอถึงไม่ได้อะไรมา เลย !

แถมยังถูกตบอีก ! เธอจะไม่แค้นใจได้ยังไง ! “อะไรนะ? แฟนสาวงั้นเหรอ?”

รูปพ.หลังจากได้ฟังประโยคนี้ ก็กลัวจนไม่กล้า ขยับตัว

“แม้แต่หลี่เจิ้นกั๋วก็ขมวดคิ้วขึ้นมา

ทุกคนต่างก็หันไปมองเฉินเกอ

พูดตรงๆ เฉินเกอเองก็ตกใจกับกระทำของหยาง เสว่อยู่ไม่น้อย ผู้หญิงคนนี้คงจะเป็นบ้าแล้วจริงๆ

เฉินเกอพูดด้วยเสียงที่ไร้เยื่อใยว่า “เมื่อก่อนใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ! ”

ตอนที่ตัดสินใจจะบอกฐานะที่แท้จริงกับหยางเสว่ เฉินเกอก็ได้ตั้งใจอย่างแน่วแน่แล้วว่าจะตัดขาดกับหยาง เสว่โดยสมบูรณ์ !

พูดจบ ก็หันหน้าเดินออกไป

และหลี่เจิ้นกั๋วก็เข้าใจความหมายของเฉินเกอได้ ในทันที ส่งสัญญามือให้กับพวกบอดี้การ์ด ให้ไล่หยาง เสว่ออกไป

“เฉินเกอ แกมันไอ้สารเลว ไม่มีหัวจิตหัวใจ ! แก ลืมไปแล้วเหรอว่าเมื่อก่อนตอนที่แกยังไม่มีเงิน ใครกันที่ค่อยอยู่เคียงข้างแกมาตลอดสองปี แกมักจะรู้สึกว่าแก ต้องเป็นคนซื้อให้ฉันทุกอย่าง ที่ฉันบอกเลิกกับแกจริง อยู่ที่เป็นความผิดของฉัน แต่ว่าแกล่ะ แกคิดมาก่อนไหม ว่าฉัน ในสองปีมานี้ ตอนที่ฉันอยู่กับแก ฉันเคยบังคับให้ แกซื้อของขวัญให้ฉันบ้างไหม ของพวกนั้นล้วนเป็น ความตั้งใจของแกเองที่ต้องการซื้อให้ฉัน ! ”

“อีกอย่าง เวลานั้นมีผู้หญิงคนไหนบ้างที่มองคน จนๆอย่างแก มีเพียงแค่ฉันหยางเสว่ ที่ค่อยเดินอยู่ข้างๆ แกเวลาอยู่ที่โรงเรียน พวกเรากินข้าวด้วยกันจูงมือด้วย กัน ครั้งแรกที่พวกเราเดตกัน แกก็เป็นคนที่เขินอายไม่ กล้าจับมือฉัน ต้องให้ฉันเป็นคนจูงมือของแกเอง แต่ ตอนนี้แกกลับทำแบบนี้กับฉัน???”

หยางเสว่ที่ถูกรปพ.จับอยู่ ตะโกนออกมาทั้งน้ำตา ส่วนเฉินเกอ ที่ใกล้จะเดินเข้าไปวิลล่าแล้ว พอได้ยินคำพูดของหยางเสว่ เขาก็หยุดเดิน โดยที่ไม่รู้ตัว

ทำไมเฉินเกอถึงได้ทั้งรักและแค้นหยางเสว่มา โดยตลอดนะเหรอ?

ก็เพราะว่าภาพที่เคยอยู่ด้วยกันมันมักจะตามมา หลอกหลอน ไม่ว่าหยางเสว่จะปฏิบัติกับเฉินเกอยังไง เขาเฉินเกอก็หวังจากใจจริงว่าหยางเสว่จะสามารถใช้ ชีวิตอย่างตรงไปตรงมาได้

จากนั้น คำพูดของหยางเสว่ก็ไปสะกิดต่อมของ เฉินเกอ เฉินเกอค่อยๆหันกลับไปมอง..


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ