ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่ 265 ซื้อหอพักที่สำนักงานขาย



บทที่ 265 ซื้อหอพักที่สำนักงานขาย

บทที่ 265 ซื้อหอหอพักที่สำนักงานขาย

“คุณชายเฉิน คือผมอยากจะถามคุณเรื่องหนึ่ง ก่อนหน้านี้คุณ เคยบอกว่าจะหาที่พักอาศัยให้กับพนักงานในบริษัท และคุณ บอกว่าคุณไปเลือกและจัดการเอง ถ้าคุณชายเฉินคุณยุ่ง ก็ให้ฉัน ไปจัดการเถอะ วันนี้ฉันกลับอำเภอผิงอันพอดี! ”

หลีเจิ้นถั่วกล่าว

“ไม่ต้อง ฉันเลือกสถานที่ไว้แล้ว และจะแจ้งให้คุณทราบเมื่อ ฉันซื้อเสร็จแล้ว! คุณช่วยฉันกังวลเรื่องของหยกเถอะ!

เฉินเกอกล่าว

“ได้ครับคุณชายเฉิน ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องส่วนตัวของ คุณ ฮ่าฮ่า ใกล้จะถึงวันเกิดของคุณในเร็วๆ นี้แล้ว ตามกฎแล้ว ครั้งนี้เราจะจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดให้คุณอย่างมีสีสันและชีวิต ชีวาอย่างแน่นอน คุณว่าสถานที่เราเลือกที่ไหนดี? ”

“ฉันยังคงฉลองวันเกิดที่บ้านเก่าของฉัน ส่วนเรื่องมีสีสันและ ชีวิตชีวา ก็ช่างมันเถอะ พอถึงเวลาแล้วพวกคุณสองสามคนก็มา และเราทานข้าวด้วยกันก็พอแล้ว!

ตั้งแต่เล็กจนโตคุณชายเฉินไม่ค่อยจัดงานวันเกิดสักเท่าไหร่ ในงานวันเกิดของเมื่อก่อน เขาก็แค่ทานอาหารดี ๆ สักมื้อ หรือ ถูกอากงหวและอาม่าหนูเรียกไปทานอาหารดี ๆ มื้อหนึ่ง
เพราะเริ่มตั้งแต่สมัยมัธยมตอนปลาย พ่อแม่และพี่สาวของ เขาก็ไม่อยู่บ้านกันแล้ว

ต่อให้เฉินเกออยากฉลอง ก็ไม่มีใครฉลองให้เขา

เขากล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างขมขื่น ในตอนนี้

“ทั้งหมดฟังของคุณชายเงินทุกอย่าง

หลังจากที่คุยกับทางด้านหลี่เฉินกั๋วเสร็จแล้ว เฉินเกอกวาง สายโทรศัพท์จากเขา

เมื่อนึกถึงเรื่องเกี่ยวกับซื้อหอพัก แน่นอนว่าเฉินเกอได้เลือก สถานที่ไว้แล้ว

ก็คือที่ที่เขาซื้อหอพักในคราวก่อน

เพราะว่าสถานที่ใกล้กับบริษัท และบรรยากาศก็ค่อนข้างดี อาหารมื้อเย็นก็ไม่ได้ทานแล้ว เฉินเกอเลยเดินตรงไปยัง

สำนักงานขาย เพื่อจัดการเรื่องนี้

หน้าประตูของสำนักขายในขณะนี้

รถเก๋งสองคันได้หยุดลง

ชายและหญิงเจ็ดแปดคนลงมาจากรถ

“สวัสดีค่ะหนุ่มหล่อสาวสวยทั้งหลาย พวกคุณจะเลือกห้อง หรอ? ฉันพาพวกคุณไปดู

ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์กล่าวอย่างสุภาพ
“พวกเขาสองคนจะซื้อบ้านแต่งงาน พวกเราแค่ตามมาดูพร้อม กับพวกเขาเท่านั้น!

หญิงสาวคนหนึ่งกล่าว

“ฉันว่าหมิงเฉา คุณดูบ้านของแฟนคุณใหญ่ขนาดไหน และพัก อาศัยกับพ่อแม่ของเขาก็ดี ก็ไม่จำเป็นต้องซื้อบ้านใหม่ อีก อย่างบ้านนี้ก็มีมูลค่าแพงที่สุดในอำเภอผิงอันของเราแล้วนะ! ”

ถูกต้อง คนที่มาซื้อบ้านคือลี่หมิงเฉาและแฟนหนุ่มของเธอ ในเวลานี้ หญิงสาวกล่าวกับลี่หมิงเฉว่

“ฉันรู้สึกว่าออกมาอยู่ดีกว่า เพราะว่าอาศัยอยู่ร่วมกับพ่อแม่ นั้น ไม่สะดวกมากจริง ๆ แบบนี้สิ ยังได้เพลิดเพลินกับชีวิตคู่ที่ สวยงามของคนสองคน! ”

ผู้หญิงอีกคนพูดขึ้น

“อืม ใช่ เราสองคนก็คิดเช่นนี้ ออกมาเพลิดเพลินกับชีวิตคู่ ของเราก่อนค่อยว่ากัน ใช่แล้วเฉินหลิน คุณไม่ใช่บอกว่าคุณหา แฟนหนุ่มที่ยอดเยี่ยมได้คนหนึ่งไม่ใช่หรอ? ทำไมวันนี้เขาไม่มา หรอ? ”

ลี่หมิงเฉวกล่าวกับเฉินหลิน

พวกเธอต่างก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ในสมัยมัธยมปลาย ตอนนี้ ทุกคนก็กลับมาแล้ว และบางคนที่เล่นด้วยกันดีมาก่อน แน่นอน ว่าต้องออกมาเล่นด้วยกัน และนี่ก็รอให้หมิงเฉาเลิกงานจาก

โรงพยาบาล และเธออยากจะไปเลือกบ้าน
ทุกคนต่างก็มาเล่นด้วยกัน

“แฟนของฉัน……..เขาไม่มา! “เฉินหลินกล่าวอย่างนุ่มง่าม เธอมีแฟนสักที่ไหนล่ะ ถึงมีก็แค่เฉินเกอเป็นคนปลอมตัวมา เฮ้อ ไม่ใช่แฟนจริง ๆ สักหน่อย

“แล้วคุณล่ะซื้อหาน? ไม่ใช่ว่าแฟนของคุณจะมาหรอ?”

หมิงเฉวถามหลี่ซือหาน

“เขาจะมาที่นี่อีกสักพัก

หลี่ซื้อหานมองไปที่เฉินหลินเบาๆ จากนั้นมองไปที่หมิงเฉ แล้วยิ้มและกล่าว

ผู้คนที่อยู่ที่นี่ ทุกคนต่างก็ได้ยินมาแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฉิน

หลินและหลี่ซือหาน ดังนั้นสำหรับคำสนทนาบางอย่าง พวกเขา

ต่างก็รู้สึกไวต่อสิ่งนั้นและไม่พูดถึง

“ฉันว่าเราไปเลือกบ้านเถอะ เลือกเสร็จแล้ว เดี๋ยวออกไปเล่น กัน! ”

หลี่ห้าวพูดขึ้นในขณะนี้

ทุกคนจึงไปเลือกบ้านกัน

ไม่ว่าอย่างไรก็มีอะไรให้คุยตลอด

และหลี่ซื้อหานถามขึ้นในขณะนี้ : “เออใช่ พวกเรารวมตัวกัน ในคืนนี้ ทำไมไม่เห็นเจียงเฉว่ฉิงกับเหวินหยางเขาล่ะ? เมื่อ ก่อนกิจกรรมแบบนี้ เหวินหยางมาเข้าร่วมแน่นอน! ”
“อย่าพูดถึงเลย ทางบ้านของสี่เหวินหยางเกิดเรื่องแล้ว เขา ออกมาไม่ได้ ส่วนเฉว่ฉิง ฉันโทรศัพท์หาเธอแล้ว แต่เธอบอกว่า เธอไม่สบาย ไม่ออกมาแล้ว! ”

“ออออ ถ้าอย่างนั้นค่อยรวมตัวครั้งหน้าเถอะ ใช่แล้วหมิงเฉ คุณยังไม่ได้เล่าเลย ทำไมคุณถึงพัฒนาได้ไวขนาดนี้! ทำไมผ่าน การทดลองงานไวขนาดนี้

หลี่ซ๊อหานถามด้วยความสงสัย

คำถามนี้ ทำให้สีหน้าของหลี่ห้าวเต็มไปด้วยความอึดอัด

ลี่หมิงเฉวก็พูดขึ้นด้วยความอึดอัดและไอ “เป็นเพราะความ ช่วยเหลือของเฉินเกอ แน่นอน ยังมีหลห้าว เขาก็ช่วยฉันไว้เยอะ เช่นกัน ! ”

“เฉินเกอ? ”

เมื่อได้ยินชื่อของเฉินเกอ หลี่ซื้อหานและเฉินหลียต่างก็ตก ตะลึงในเวลาเดียวกัน

ความเป็นจริง ในระหว่างทางหลี่ซื้อทานได้ถามข้อมูลของ เพื่อนร่วมชั้นหลายคน ราวกับว่าเธอไม่ได้กลับมาจากจินหลิง แต่ เหมือนกลับมาจากเรียนต่างประเทศยังไงอย่างงั้น ไม่รู้เรื่องอะไร และอยากจะสอบถามเกี่ยวกับเรื่องของนักเรียนในชั้นเรียนทุก คน

แต่อันที่จริงแล้ว เดี๋ยวเฉินหลินถามทำไมเพื่อนคนนี้ไม่มา หลี่ ซื้อหานถามทําไมเพื่อนคนนั้นไม่มา
อันที่จริงทั้งสองคนอยากถามว่า ทำไมเงินเกอไม่มา?

เพระว่าเฉินเกอ ในตอนนี้ สำหรับหลี่ซื่อหานและเฉินหลินแล้ว เขาค่อนข้างที่จะไวต่อความรู้สึกพวกเธอ

“ใช่ พวกคุณอาจจะไม่รู้ เฉินเกอเขาสุดยอดมากเลย และเขาก็ ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว!

ลี่หมิงเฉวกล่าวด้วยสีหน้าที่ซาบซึ้ง

เฉินหลินและหลี่ซื้อหานครุ่นคิดในใจ ทำไมจะไม่รู้ล่ะว่าเขาไม่ เหมือนเมื่อก่อนแล้ว

“เหอะ ก็แค่รู้จักไม่กี่คนเองไม่ใช่หรอ? รู้จักคนเยอะแล้ว มี อะไรน่าตื่นเต้นหรอ!

หลี่ห้าวกล่าวด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจอย่างมาก

เฉินเกอแย่งเขาออกนอกหน้าไปทั้งหมด ทำให้ตอนนี้ตำแหน่ง ของหลี่ห้าวที่อยู่ในชั้นเรียนลดลงไปอย่างเยอะ เมื่อก่อน ต่างก็พูดถึงหลี่ห้าวและเหวินหยาง ทุกคน

ตอนนี้ที่พูดถึงมากที่สุดกลับเป็นเงินเกอ

และในขณะที่ทุกคนพูดอยู่

จู่ ๆผู้หญิงคนหนึ่งก็พูดขึ้นอย่างตกตะลึง

“พวกคุณรีบดู นั่นเฉินเกอไม่ใช่หรอ? ทำไมเขามาที่สำนัก

ขายล่ะ?

“ต๊ะ? ”
ทุกคนต่างตกตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งนี้ และหันศีรษะกลับไปมอง ก็ เห็นเงินเกอ

“ใช่เฉินเกอจริง ๆด้วย! ”

สีหน้าของเฉินหลินเต็มไปด้วยความเซอร์ไพร์

ความจริงหลังจากที่กลับมา เฉินหลินส่งข้อความหาเงินเกอ

หลายข้อความ

แต่ผลสุดท้าย เฉินเกอไม่ได้ตอบกลับ

ดังนั้นช่วงเวลาสองสามวันนี้เฉินหลินคิดมากมาโดยตลอด เฉินเกอไม่รู้สึกกับเธอแล้วหรือเปล่า?

ส่วนหลี่ซือหาน ก็เซอร์ไพรส์เล็กน้อย

แต่สิ่งที่ตามมาคือความสูญเสีย

ตอนนี้เฉินเกอมีความสามารถแล้ว ขับรถเบนซ์Gแล้ว แต่ว่า เขากลับไม่ดีต่อเธอเลย และเย็นชากับเธอมาก

อย่างไรก็ตามตอนนี้ทั้งสองคนต่างก็มีความคิดของตัวเอง

ลี่หมิงเฉวมองปัญหาบางอย่างออก จึงถามว่า: “เฉินหลินซื้อ หาน คุณสองคนมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเฉินเกอที่จินหลิงหรือ เปล่า? ”

“ไม่มี จะมีเรื่องอะไรล่ะ จะว่ามี งั้นก็คงเป็นเรื่องที่เมื่อก่อนเป็น เกอดีกับใครบางคนมาก แต่ตอนนี้ กลับกลายเป็นคนแปลก หน้าที่ไม่รู้จักกันกับใครบางคนแล้ว! ฮ่าฮ่า”
เฉินหลินพูดกระทบ

“ แค่เคยขับรถไปส่งคุณครั้งเดียวไม่ใช่หรอ มีอะไรน่าภูมิใจ และใครบอกว่าเป็นเกอกับฉันกลายเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก กัน!

หลี่ซื่อหานพูดด้วยความไม่พอใจ

เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนกำลังจะทะเลาะกัน

หญิงสาวอีกคนหนึ่ง กระตุกดวงตาของเธอและพูดว่า “ฉันว่า เอาแบบนี้เถอะ พวกเราไปนั่งกันที่ตรงโน้น แล้วดูว่าเดี๋ยวเฉินเกอ เข้ามา แล้วเขาจะกล่าวทักทายกับใครในพวกเราก่อน ก็มอง อะไรบางอย่างออกแล้วไม่ใช่หรอ?

“ดีเลย จะได้เซอร์ไพร์เฉินเกอด้วย ให้เขาหันหลังกลับมา และ เห็นพวกเราทั้งหมดนั่งกันอยู่ที่นี่ ให้เขาตกใจ!

ลี่หมิงเฉวก็ยิ้ม

สีหน้าของหลี่ห้าวเต็มไปด้วยความหึงหวง

แต่เมื่อเห็นทุกคนต่างก็นั่งลงบนโซฟาที่อยู่ด้านข้าง ตัวเขาเอง

ก็เดินตามไปเช่นกัน

และในขณะนี้เอง เฉินเกอก็เดินมาเข้ามาในสำนักขายจาก ถนนฝ่ายตรงข้าม………


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ