บทที่ 856 ภารกิจ

เมื่อประตูหอคอยปิดลง เฉินเกือก็หันไปมองโดยไม่รู้ตัว

ในเวลานี้ ทั้งหอผงาดเวหามีเพียงความมืดมิด ไร้แสงสว่าง แม้แต่น้อย

ในขณะที่เงินเกือกำลังสงสัย ทันใดนั้นก็มีแสงไฟค่อยๆ สว่าง วาบขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเปลวไฟที่กำลังลุกโชน

ภายใต้แสงไฟ มีชายชราในชุดขาวออกมา

“เรียนถามคุณคือ?”

เมื่อเห็นถึงการมาถึงของเขา เฉินเกอเอ่ยถามอย่างสงสัย

“ข้าคือเทพโยวแห่งดาวของแผ่นดินหลงคง นี่คือจิตวิญญาณ ดวงสุดท้ายของข้าในหอผงาดเวหา การมาถึงของเจ้าจึงจะเรียก ข้าออกมา!”

จิตวิญญาณของเทพโย่วแห่งดาวจ้องมองเฉินเกอและเอ่ย อธิบาย

“คุณคือเทพโย่วแห่งดาว? ทำไมคุณถึงบอกว่าเป็นการมาถึง ของผมที่เรียกจิตวิญญาณของคุณออกมา”

เฉินเกอประหลาดใจ จากนั้นจึงถามอย่างสงสัย

เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเขาคือเทพโยวแห่ง ดาวในตำนาน
“ฮาฮา! ”

เทพโย่วแห่งดาวหัวเราะเบาๆ จากนั้นมือที่ยื่นออกมาก็ชี้นิ้วขึ้น

“ตึง! ”

พริบตา ในหอคอยก็กลายเป็นภาพจักรวาลอันกว้างใหญ่ของ ดวงดาว

เทพโย่วแห่งดาวกวาดมือขึ้นอีกครั้ง และนำเสนอภาพขึ้นต่อ หน้าเฉินเกอ

ในภาพ มันเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวายและซากปรักหักพัง โครงกระดูกจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้นดิน ท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำหนาทึบแลดูน่าสะพรึงกลัว อย่างหาที่เปรียบไม่ได้

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ในใจของเฉินเกออดคิดอย่างช่วยไม่ได้

“เทพโย่ว ในภาพนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ” เฉินเกอถามเทพโย่ว แห่งดาวอย่างเร่งรีบ

ทันทีที่สิ้นเสียงของเฉินเกอ ภาพตรงหน้าก็มีเพียงตัวเลข ปรากฏขึ้น

มันคือจํานวน 300

ในนั้นมันแฝงเบื้องหลังอะไรไว้? ตัวเลข 300 หมายถึง อะไร? เกิดความสงสัยขึ้นมาอีกครั้ง ในสมองของเฉินเกอ
“นี่คือโลกภายหลังจากนี้ไปสามร้อยวัน!”

หลังจากนั้นไม่นาน เทพโย่วก็เริ่มเอ่ยอธิบายกับเฉินเกอ

หลังจากได้ฟัง เฉินเกอแตกตื่น ท่าทางของเขาแสดงออกว่า เป็นเรื่องเหลือเชื่ออย่างยิ่ง ดวงตาของเขาเพิ่งกว้าง

“โลกภายหลังจากนี้ไปสามร้อยวัน?” เฉินเกอถามด้วยความ

สงสัย

“ถูกต้อง สิ่งที่นายเห็นตอนนี้คือสถานการณ์ทั้งหมดในโลก หลังจากนี้ไป 300 วัน หลังจากนี้ 300 วัน เทพมารโบราณจะตื่น ขึ้น และเข้าครอบงำโลกทั้งใบในเวลานั้น ถึงเวลานั้นไม่เพียงแต่ แผ่นดินหลิงคงเท่านั้น แม้กระทั่งโลกและดินแดนอื่นๆ เองก็จะ ไม่สามารถรอดพ้นจากการครอบงำของปีศาจได้”

เทพโย่วแห่งดาวพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

เฉินเกอรู้สึกราวกับว่าตนกำลังฟังนิทานอยู่ อีกทั้งยังรู้สึกว่านี่ มันช่างเหลือเชื่อมากเกินไป

แต่เฉินเกอก็รู้ดีเช่นกันว่าเทพโย่วแห่งดาวไม่มีทางโกหกอย่าง แน่นอนและทั้งหมดนี้จะต้องเป็นความจริง

“เทพโย่ว นี่มันเกี่ยวอะไรกับผม? หรือว่าผมจะมีวิธีที่จะช่วย

โลกได้หรือ?” ปฏิกิริยาของเฉินเกอนั้นรวดเร็วอย่างยิ่ง เขาเอ่ย ถามเทพโย่วทันที

ในเมื่อเทพโย่วแห่งดาวแสดงสิ่งนี้ให้เขาดู นั่นแปลว่าย่อมมี บางอย่างเกี่ยวข้องกับเขาแน่ หรือว่าเขาจะกลายเป็นผู้กอบกู้โลกรุ่นใหม่ที่ช่วยให้โลกนี้รอด

เพียงแต่ทั้งหมดนี้กลับเป็นจริงอย่างที่เฉินเกอคิด

“ที่นายพูดมาไม่ผิด นายจะกลายเป็นผู้กอบกู้โลกทั้งใบ มี เพียงนายเท่านั้นที่มีความสามารถในการต้านทานเทพมาร โบราณ! ”

เทพโยวแห่งดาวจ้องมองเฉินเกอและตอบกลับ

เงินเกอตกตะลึงตาค้าง นี่เขากลายไปเป็นผู้กอบกู้โลกได้ยังไง

กัน?

อีกทั้งเขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทั้งหมดนี้มันเกี่ยวข้องอะไรกับเขา “ทําไมต้องเป็นผม?” เงินเกือยังคงถามต่อไป หากยังไม่ชัดเจนเขาก็จะไม่ยอมแพ้

“เพราะนายมีเจตจํานงโบราณซ่อนอยู่ในตัวของนาย เจตจํานงนี้จะสามารถช่วยให้นายต้านทานเทพมารโบราณได้ขอ แค่เพียงนายสามารถเปิดเจตจำนงนี้ออกมา อย่างนั้นนายก็จะ สามารถช่วยโลกทั้งใบได้! ” เทพโย่วแห่งดาวอธิบายอย่าง ใจเย็น

“ทำยังไงจึงสามารถเปิดเจตจำนงออกมาได้?” เฉินเกอถาม

ทันที

พูดจบ เทพโย่วแห่งดาวจึงกางมือออก ในมือมีม้วนหนังสือ ปรากฏขึ้น เขาส่งมันให้เงินเกอ
บนม้วนหนังสือมีร่องรอยขาดหาย ซึ่งน่าจะเป็นบางสิ่งสําหรับ เปิดม้วนหนังสือที่ขาดหายไป

“นี่คือคัมภีร์ตาโกะ นายจะต้องมีผนึกสวนหลังวางไว้ที่นี่ก่อน จึงจะสามารถเปิดมันได้ อย่างไรก็ตาม ผนึกสวนหลังนั้นเป็นวัตถุ โบราณเก่าแก่และไม่มีใครเคยพบเจอมันมาก่อน หากนาย สามารถหาผนึกสวนหลิงได้ นายก็จะสามารถเปิดคัมภีร์คารกะ และเปิดเจตจํานงในร่างกายของนายได้! ”

เทพโย่วแห่งดาวมองไปที่เฉินเกอและอธิบาย

เฉินเกอหยิบม้วนคัมภีร์ขึ้นมาอย่างพิจารณา จากนั้นจึงใส่ลง ไปในแหวนเก็บของของเขา

“อย่างนั้นการทดสอบในหอผงาดเวหาคืออะไร?”

หลังจากรวบรวมม้วนคัมภีร์แล้ว เฉินเกอกถามเทพยวแห่ง ดาวอีกครั้งด้วยความสงสัย

ตนเองไม่ได้เข้ามาเพื่อรับการทดสอบหรอกหรือ ทำไมตอนนี้ ถึงรู้สึกราวกับมารับภารกิจได้อย่างไร

“เหตุผลที่ฉันก่อตั้งหอผงาดเวหาและทำการทดสอบ ก็เพื่อ ค้นหาการมาถึงของชายแห่งโชคชะตา ตอนนี้นายมาอยู่แล้ว นายจึงย่อมไม่ต้องทดสอบอะไร นั่นเพราะการทดสอบของที่นี่ ทั้งหมดล้วนไร้ประโยชน์สำหรับนาย ฉันจะพานายส่งขึ้นไปยัง ยอดคอหอยโดยตรง!

เทพโย่วแห่งดาวตอบคำถามของเฉินเกอทันที
ทันทีที่พูดจบ พริบตาเฉินเกอกถูกย้ายไปที่หอคอยของหอ ผงาดเวหาทันที

ในตอนนี้ ทุกคนที่อยู่ด้านนอก

“ดูเหมือนว่า บนหอคอยจะมีแสงไฟ! ”

ในเวลานี้ มีบางคนพบว่าบนหอคอยผงาดเวหามีแสงสว่าง เกิดขึ้น

เมื่อเห็นสิ่งนี้ สวีหมีและปรมาจารย์ทั้งสี่ก็มีท่าทางตื่นตะลึง พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าเฉินเกอจะขึ้นไปสู่จุดสูงสุดได้แล้ว

แสงนี้จะเกิดขึ้นเมื่อมีผู้ที่ไปถึงด้านบนได้แล้ว

เป็นเวลาหลายร้อยปีมาแล้ว ที่แสงบนหอคอยผงาดเวหาไม่ได้ ส่องสว่าง เฉินเกอเป็นคนแรก

ภายในหอคอย เฉินเกอมาถึงด้านบนสุดของหอคอย

เขาเห็นเพียงดาบที่มีแสงสว่างสีขาวตั้งตระหง่านอยู่บน หอคอย เมื่อเป็นเกอมาถึง ดาบก็เริ่มสั่นสะท้านอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่ามีกระแสจิต

“เฉินเกอ นี่คือกระบี่ชิงหยวน จากนี้ไปมันคืออาวุธวิเศษของ นาย ข้างๆ มีคู่มือกระบี่ชิงหยวนอยู่ หวังว่านายจะสามารถเรียนรู้ ทักษะทั้งหมดของกระบี่ซิงหยวนได้ เช่นนั้นพลังของนายก็จะก้าว ไปอีกขั้นหนึ่ง! ”

เทพโย่วแห่งดาวปรากฏตัวต่อหน้าเฉินเกออีกครั้ง
หลังจากได้ฟัง เฉินเกอก็รู้สึกว่านี่มันเหลือเชื่ออย่างยิ่ง จากนั้น เขาจึงค่อยๆ เดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

“ยื่นมือของนายออกไปและวางลงบนกระบี่! ”

เทพโย่วแห่งดาวเอ่ยเตือน

เฉินเกอนิ่งไปชั่วครู่ จากนั้นจึงยื่นมือออกไป และทำตามคำ บอกของเทพโยวแห่งดาวที่ให้เขาวางมือบนกระบี่ซิงหยวน

วินาทีถัดมา ใจกลางฝ่ามือของเฉินเกอก็รู้สึกเจ็บขึ้นมาเล็ก น้อย บนฝ่ามือของเขาปรากฏบาดแผลเล็กๆ ขึ้น จากนั้นเลือดก็ ไหลหยดลงมาและตกลงบนกระบี่

“ตึ้ง! ”

เพียงครู่หนึ่ง กระบี่ซิงหยวนก็ส่งเสียงเบาๆ ขึ้นมา จากนั้นทั้ง ด้านกระบี่ก็เริ่มหมุนอย่างรวดเร็ว

หลังจากการหมุนไปไม่กี่วินาที กระบี่ซิงหยวนก็หลุดจากฐาน และบินออกมาตกเข้าไปในมือของเฉินเกอ

เฉินเกอจับกระบี่ชิงหยวนเอาไว้แน่นและรู้สึกได้ถึงพลังอัน แข็งแกร่งที่ส่งผ่านมาจากฝ่ามือของมือของเขาไปยังจุดด้าน เขียน

ความรู้สึกนี้ กำลังจะทะลวงแตกออก!!!