ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่ 394 การเกิดใหม่และการเปลี่ยนแปลง



บทที่ 394 การเกิดใหม่และการเปลี่ยนแปลง

“ถึงไหนแล้ว?”

หลงเช่าหยุนเอ่ยถามคนขับ ตอนนี้ใบหน้าของเขาซีดขาว

“เช่าหยุนผมก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนแล้ว ตอนนี้พวกเราไม่กล้าขับ ไปบนถนนหลัก ทั้งหมดเต็มไปด้วยคนของเฉินเกอ พวกเราถูก เขาค้นพบแล้ว! แต่ดูจากสภาพแวดล้อมรอบๆ ดูเหมือนจะเป็น พื้นที่รกร้างว่างเปล่า!

ขาคนขับสั่นเทาด้วยความกลัว

แม้ว่าพวกเขาจะรีบหนีออกมาอย่างทันท่วงที

แต่ในพริบตา ในขณะที่อยู่บนถนนสายหลักระหว่างเมือง ชวนและเมืองซิ่ง อพวกเขาก็ถูกคนของเฉินเกอไล่ตามและปิด กั้นเอาไว้

ความมืดมิดคืบคลานเข้ามาใกล้ คนขับรถผู้นี้ถือเป็นผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่ง กว่าจะออกมาได้ก็ยากลำบากไม่น้อย แต่ว่า ตอนนี้ดูเหมือนจะเกือบหลงทางแล้ว “บัดซบ! เลี้ยงพวกแกไว้ทำอะไรกัน! บัดซบ!!!”

หลงเช่าหยุนคำรามอย่างดุเดือด ที่นี่อยู่ห่างไกลจากเขตเมืองล้อมรอบไปด้วยพื้นที่มืดมิด ไม่ว่ามีคนมากแค่ไหนก็ยังคงน่า หวาดกลัว

ในเวลานั้นเอง เสียงเครื่องยนต์ก็ดังขึ้นอย่างรวดเร็ว พาดผ่าน สายลมยามค่ำคืนอันหนาวเหน็บจนกระทบเข้าหูของทั้งสองคน

จากนั้นจึงเห็นว่าด้านหลังมีไฟกะพริบสว่าง

ส่วนอีกด้าน ก็มีรถไล่ตามมา

“หนี รีบหนี!”

หลงเช่าหยุนคำราม

จากนั้น เขาก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหาแม่ของ

“เช่าหยุน ลูกอยู่ไหน? พรุ่งนี้เป็นวันเกิดแม่ อย่าลืมรีบกลับ

มา!”

“แม่! รีบช่วยผมด้วย รีบช่วยผม! ผมถูกคนล้อมเอาไว้ที่เมือง ชิงชื่อ!”

“ลูก นี่ลูกกำลังพูดเรื่องอะไร สัญญาณไม่ดีหรือเปล่า แม่ได้ยิน ไม่ค่อยชัด?”

ผู้หญิงที่อยู่ในสายเอ่ยขึ้น

“แม่! ได้ยินไหม? รีบมาช่วยผม! ช่วยผม!!!

“ฮัลโหล ฮัลโหล!”
หลงเช่าหยุนตะโกนเสียงดัง แต่อีกฝ่ายกลับไม่ได้ยิน เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูและพบว่าสัญญาณโทรศัพท์ ถูกตัดขาด

“คุณชายหลงพวกเราหยุดรถเถอะ ด้านหน้ามืดสนิท อีกทั้ง พวกเราก็ไม่รู้จักเส้นทาง”

คนขับโง่ไปแล้วจริงๆ

จากนี้ไปต่อให้คิดหนีก็หนีไม่พ้น

“หยุดบ้าอะไร หากครั้งนี้ฉันตกอยู่ในมือของเฉินเกอ จะมี สภาพเป็นยังไง! ขับต่อไป เปิดถนนสายนี้ให้ได้และรีบรวมตัวกับ พวกของเรา”

ดังนั้นคนขับจึงเหยียบคันเร่งสุดแรง

ตูม!

ทันใดนั้น รถทั้งคันก็สั่นขึ้น

และตามมาด้วยการสะเทือนอย่างรุนแรง จนกระทั่งเมื่อหลงเช่าหยุ่นรู้สึกตัว รถก็เคลื่อนที่ตกลงไปอย่าง รวดเร็ว

“อ๊า!!!!”

คนขับรถและหลงเช่าหยุน ต่างกรีดร้องออกมาด้วยความ หวาดกลัว
แต่เสียงกรีดร้องของทั้งสองกลับยิ่งฟังดูห่างออกไปมากขึ้น

เรื่อยๆ

จนกระทั่งมีเสียงกระทบดังขึ้นและตามมาด้วยเสียงระเบิด

ลึกลงไป มีแสงไฟระเบิดพุ่งออกมา

จากนั้นทุกอย่างก็เงียบลง

โดยเวลานั้นเอง รถทั้งทีมก็มาถึงแล้ว ภายใต้แสงไฟ ในที่สุดผู้คนทั้งหมดก็มองเห็นชัดเจน ว่ามันคือ หน้าผา!

กลางดึก บ้านตระกูลหลงแห่งเขียนจึง

“ท่านปู่ ในใจของฉันรู้สึกไม่ค่อยดียังไงก็ไม่รู้ เมื่อครู่เช่าหยุน โทรหาฉัน ฉันได้ยินเสียงของเขาดูกังวลมาก คล้ายกับกำลัง ตกใจอะไรบางอย่าง คุณว่าเขาอยู่ที่เมืองชวนโอเคไหม?”

หญิงสาวหน้าตางดงามผู้หนึ่งเอ่ย

“หึ จะมีเรื่องอะไรได้! ที่เมืองอู่ชวนมีตระกูลซืออยู่ คุณวางใจ เถอะ!”

ชายวัยกลางคนเอ่ยและขมวดคิ้วเย็นชา

“แต่โทรศัพท์ของ เช่าหยุน โทรไม่ติดแล้ว คุณปู่เองก็รู้ ว่าสอง ปีมานี้ เช่าหยุน ทำให้หลายๆ คนขุ่นเคืองไปไม่น้อย!
หญิงงามเอยอย่างเป็นกังวล

“เอาเถอะ อีกเดี๋ยวผมจะโทรหาตระกูลซื้อฤดู ต่อให้เขาจะ ทำให้ใครหลายคนซุ่นเคือง แต่ที่ผ่านมาก็มีแต่พวกเราตระกูล หลงที่ลงมือกับคนอื่น ใครกล้ามาแตะต้องพวกเราตระกูลหลง กัน? ที พี่น้องตระกูลเฉิน ถึงแม้จะหยิ่งผยอง แต่ในไม่ช้าก็เร็วฉัน จะปล่อยให้พวกมันต้องจ่ายค่าตอบแทนด้วยเลือด!”

ชายวัยกลางคนเอ่ยตะคอกอย่างเย็นชา จากนั้นจึงหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาตระกูลซื้อถู

หลังจากได้ยินอีกฝั่งของโทรศัพท์เอ่ยพูดอยู่นาน

ก็เห็นว่าใบหน้าของชายวัยกลางคนซีดขาวมากขึ้นเรื่อย ๆ

“อะไร? ลำบากพี่ซื้อแล้ว ผมจะรีบส่งคนไปเดี๋ยวนี้! ชายวัยกลางคนหน้าซีดขาว เขาลุกขึ้นยืนอย่างเร่งรีบและเอ่ย “มีข่าวจากตระกูลซือถู ว่าเช่าหยุนหายไปในเมืองชวน

“หา?”

“อย่างนั้นจะทำยังไงดี?”

“ฉันจะส่งคนไปที่ เมืองชวนทันที ให้พี่สองพาคนไปเถอะ!

วัยกลางคนเป็นกังวลขึ้นมาแล้วเช่นกัน

“แต่พี่สองเขา….”

“ฉันไม่เคยห่างจากพี่ใหญ่ เรื่องนี้ จำเป็นต้องมีคนคอยสั่งการ พี่สองไปก็พอ ฉันจะให้ลุงฉงตามเขาไปด้วย!”
ชายวัยกลางคนออกคำสั่ง

สาวงามถึงค่อยพยักหน้า

ณ หน้าผา

เฉินเกอนั่งเฮลิคอปเตอร์มาถึงที่นั่นแล้ว

หน้าผาลึกมากเกินไป จากการรายงานของลูกน้อง แม้กระทั่ง ร่างยังหาได้ไม่สมบูรณ์ นับประสาอะไรกับคน

เงินเกอยิ้มอย่างขมขื่น

ช่างเป็นกรรมตามสนองจริงๆ ทำดีได้ดี ทำชั่วย่อมต้องได้ชั่ว และในตอนนั้นเอง

จู่ๆ โทรศัพท์มือถือของเฉินเกอก็ดังขึ้น

เขาหยิบขึ้นมาดูสิ เป็นสายจากหู ทางด้านซูเฉียงเวยย่อมมีการส่งคนไปคุ้มกันเอาไว้ และคนๆ นั่นก็คือ ห

“เกิดอะไรขึ้น?”

เฉินเกอเอ่ยถาม

“คุณชายเฉิน คุณหนูซูฟื้นแล้ว แต่สมองของเธอได้รับการกระ ทบกระเทือนเล็กน้อย ไม่ใช่เรื่องใหญ่! ยังมี…..

พูดถึงตรงนี้น้ำเสียงของหูก็อ่อนลงไปไม่น้อย
“ยังมีอะไร?”

เฉินเกอถาม

“คุณชายเงิน ผมขอโทษจริงๆ ผมเฝ้าติดตามคุณหนูมา ตลอด แต่เมื่อครู่นี้ จู่ๆ ในโรงพยาบาลก็มีหมอท่าทางน่าสงสัย เข้ามาสี่คน ในใจของผมจึงระแวงขึ้นมา ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้ เข้าใกล้ พวกคนเหล่านั้นจู่ๆ ก็ลงมือ ผมสู้พวกเขาไม่ได้ ดังนั้น คุณหนูซูจึงถูกชิงตัวไปแล้ว!

ตี้หูเอ่ยออกมา

“อะไร? แม้กระทั่งนายก็โดนทําร้ายด้วย?”

หน้าผากของเฉินเกอเหงื่อไหลออกมา

“รอฉันไปโรงพยาบาลแล้วค่อยว่ากัน ตอนนี้นายรีบส่งคนออก

ไปหาทันที!!

หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเฉียงเวยอีก เขาคงต้องรู้สึกผิดไปจน ตายแน่

ในเวลาเดียวกันเฉินเกอก็ค้นพบว่า การที่พ่อของตนให้หาน้า ฟางไม่ใช่ภารกิจที่ง่ายดายอีกแล้ว

จากนั้นเขาก็รีบกลับไปที่โรงพยาบาล

“น้าฟางเมื่อครู่เพิ่งออกไปทำโจ๊กมา ถึงได้รอดมาได้ หน้าตา ของคนกลุ่มนั้นแปลกอย่างยิ่ง อีกทั้งอาวุธของพวกมันก็คือมีด สั้น ผมรู้สึกได้ว่าพวกมันได้รับการฝึกต่อสู้ที่เข้มงวดมา อีกทั้งทุกคนล้วนเป็นพวกมืออาชีพ!

ในโรงพยาบาล ตี้หูเอ่ยถึงเรื่องราวทั้งหมดด้วยรู้สึกผิด อีกทั้งบนตัวของเขาก็เต็มไปด้วยผ้าพันแผล

จนเทียนหลงเองก็มีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างยิ่ง

“ตรวจสอบกล้องของโรงพยาบาลแล้วยัง?”

เฉินเกอเดินไปมาและถาม

“มันถูกเรียกคืนไปแล้ว ผมตรวจสอบกล้องบันทึกการขับขี่ของ ถนนหลายสายทีละเส้น จนกระทั่งสุดท้ายพวกมันก็หายไปใน ภูเขาอย่างไร้ร่องรอย

ตี้หูเอ่ย

เฉินเกอตบไหล่ตี้หู”พี่สาวของฉันเคยบอกเอาไว้ คนที่เป็นคู่ ต่อสู้ของพวกนายสองพี่น้องได้ นับว่าหายากมาก อีกทั้งทั้งสี่คน ล้วนเป็นพวกมืออาชีพ แน่นอนว่าต้องเป็นพวกตระกูลใหญ่แน่ ตี้ นายมองออกไหมว่าพวกมันคิดจะทำอะไร? และตรวจสอบว่า พวกมันมาจากตระกูลไหน?”

“เสี่ยวเกอคุณไม่ต้องหาแล้ว ฉันรู้แล้วว่าพวกมันสี่คนเป็น ใคร? อีกทั้งยังรู้แล้วด้วยว่าเฉียงเวยถูกใครพาไป!”

ในเวลานี้ น้าฟางยืนขึ้นและกล่าวด้วยน้ำตาคลอเบ้า เฉินเกอเองก็เอะใจแล้วเช่นกัน

ใช่ ในเมืองเมืองอู่ชวน น่าจะเป็นตระกูลฟางไม่ผิดแน่
เนื่องจากเฉินเกอไม่ได้เปิดเผยตัวเอง ดังนั้นจึงยังไม่เคยประ มือกับตระกูลฟางมาก่อน

อีกทั้งตระกูลฟางเองก็เก็บซ่อนตัวมิดชิด ดังนั้นเฉินเกอจึงไม่ เคยคิดไปถึงมาก่อน

แต่เมื่อมองในตอนนี้ ก็คงมีเพียงตระกูลฟางเท่านั้นแล้ว

“หากฉันเดาไม่ผิด พวกเขาทั้งสี่ น่าจะเป็นบอดี้การ์ดทั้งสี่ของ พ่อฉัน! พ่อของฉัน เจอฉันแล้ว!”

ฟางเมิ่งซินกล่าว


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ