บทที่658 ความจริงที่นายต้องการ

“กูหยู่เชียว?”

เป็นเธอจริงๆ!

แท้ที่จริงแล้วเธอยังไม่ตาย

ตอนแรก ทั้งสองคนได้รู้จักกันตอนระหว่างทางที่ไปวังราชา สมุทร เฉินเกอช่วยชีวิตเธอเอาไว้หลายครั้ง

เพียงแต่ที่ทำให้เฉินเกอรู้สึกพะวงอยู่ในใจตลอดเวลา และที่ ตำหนิตัวเองอยู่ในใจมาตลอดก็คือ ตอนนั้นตรงด้านนอกของ ประตูทางเข้าวังราชาสมุทร ไม่กี่คนตรงนั้นล้วนแต่ถูกบุปผา โจมตีจนทำให้หมดสติไป

รอจนตอนที่ฟื้นขึ้นมานั้น หมู่เซียวก็หายตัวไปแล้ว

ตัวเขาเองยังส่งให้คนออกตามหาตัวเธอบริเวณรอบๆทะเลนั่น ด้วย ตามหาอย่างละเอียดเป็นเวลาเดือนกว่า ก็ไม่เจอทั้งคนเป็น และศพเลย

ตอนนั้นเฉินเกอเองก็คาดเดาว่าเธอคงจะยังไม่ตาย แล้วมีคน ช่วยเธอเอาไว้แล้ว อีกทั้งเธอก็หาศพของผู้หญิงชุดขาวเจอแล้ว ด้วย!

ถึงอย่างไรเฉินเกอก็รู้ว่าหมู่เซียวเองก็กำลังหาผู้หญิงชุดขาวอยู่
ไม่คิดว่าสิ่งที่ตัวเอาคาดเอาไว้ทั้งหมด จะสามารถพิสูจน์ได้ไป กว่าครึ่งในตอนนี้เสียแล้ว

เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

เธอไม่ใช่คนของตระกูลหรอกหรือ?

เต็มไปด้วยความสงสัย

เฉินเกอแสดงวิธีลับในการทำให้จิตสงบ

และไม่นาน สีหน้าของหมู่เซียวก็ดูดีขึ้นมามาก

ดวงตาสวยขยับ แล้วเธอก็เปิดเปลือกตาขึ้นมาเล็กน้อย

ตอนที่เห็นเฉินเกออยู่ตรงหน้าตัวเองนั้น หมู่เซียวก็รู้สึกตกใจ ขึ้นมาก่อน หลังจากนั้นจึงดึงแขนของเฉินเกอเอาไว้

“เฉินเกอ มีคนจะจับตัวนาย รีบหนีไป!”

เธอตะโกนขึ้นมาอย่างรีบร้อน

“ที่เธอว่า คือพวกเขาใช่ไหม?

เฉินเกอประครองเธอขึ้นมา ให้เธอเห็นศพที่ลอยอยู่กลาง

แม่น้ำ

“นายฆ่าพวกเขาทั้งเจ็ดคนเลยหรือ?”

หมู่เซียวเอ่ยขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“อืม! ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด พวกเขาคงจะเป็นคนของตระกูล ของเธอใช่ไหม?”
เงินเกอเอ่ยถาม

หมู่เซียวก้มหน้าลง ใบหน้าแดงขึ้นมา : “อืม พวกเขาทั้งเจ็ด คน เป็นบุคคลที่มีฝีมือแห่งตระกูลของพวกเรา ฉันคิดไม่ถึงเลย ว่าพวกเขาจะสะกดรอยตามฉันมา อีกทั้งยังใช้บุปผาผีทำให้ฉัน สลบไป ฉันก็รู้เลยว่าเขาจะต้องลงมือจัดการกับนายแน่ๆ”

“ดูแล้วตอนนั้น เธอมีเรื่องราวมากมายที่ยังไม่ได้พูดความจริง กับฉัน ตอนนี้ฉันเองก็ถึงได้ดูออกว่าความสามารถของเธอตอน นั้น ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นเลย เพียงแต่ฉันในตอนนั้น ยังมองไม่ ออกถึงพละกำลังภายในที่แปลกๆ ของเธอ ทั้งหมดนั่นเธอ หลอกฉันหมดเลยใช่ไหม?

เฉินเกอเอ่ยพูดอย่างเข้าใจ

“ใช่ ฉันหลอกนาย แต่เงินเกอ หลังจากที่พวกเรารู้จักกัน ฉันก็ ไม่ได้มีความคิดที่จะทำร้ายนาย ไม่มีแม้แต่นิดเดียว!! หย่เขียวรีบเอ่ย น

ราวกับกลัวว่าเฉินเกอจะเข้าใจผิดอย่างไรอย่างนั้น

“เธอคิดว่าฉันยังจะเชื่อเธออยู่ไหม? คุณหนูผู้งดงามแห่ง ตระกูลกู่!”

เฉินเกอยิ้มเจื่อนๆออกมา

“ไม่ว่านายจะเชื่อหรือไม่ สรุปแล้ว ตอนนี้ที่นี่ก็ไม่ใช่ที่ที่นายจะ อยู่นานๆได้ นายไปซ่อนตัวอยู่ที่ๆหนึ่งกับฉัน หลังจากนั้นฉันจะ ค่อยๆอธิบายทุกอย่างให้นายฟังเอง!”
หยู่เขียวกล่าว

ว่าแล้ว ขอบตาของเธอก็แดงขึ้นมา

“ฉันไม่ได้คิดทําร้ายนายจริงๆนะ! เฉินเกอ!!

“เอาล่ะ ในร่างกายของเธอก็ไม่ได้มีบุปผาผีอยู่ ฉันเองก็ไม่ กลัวเธอจะใช้อุบายหลอกล่อด้วย อย่างมาก พวกเราก็ตายไป ด้วยกันแค่นั้น!”

เฉินเกอสูดหายใจเข้า พลางเอ่ยขึ้น

หลังจากนั้นจึงจับไหล่ของหมู่เซียวเอาไว้

แล้วกระโดดจากเรือขึ้นฝั่งไป

หมู่เซียวบอกสถานที่ที่จะซ่อนตัวกับเฉินเกอ ตลอดทางเดิน เกอจับตัวเธอเอาไว้ตลอด แล้วรีบมุ่งหน้าไปยังที่นั่น

เงินเกอจะไม่ระวังตัวก็คงไม่ได้

จิ๋วโล่หวางกับหยุนฉิงนั้น ตอนนี้ตัวเขาเองยังไม่มีความ สามารถที่จะจัดการกับพวกเขาได้

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีตระกูลที่ลึกลับและยากที่จะคาดเดานี่อีก

ทั้งสองคนมายังถ้ำของภูเขาลูกหนึ่งที่อยู่ในเขตชานเมืองที่

ไกลออกไป

เฉินเกอปิดการไหลเวียนของเลือดที่อยู่ภายในร่างกายหเขียว
“เหอะๆ ถึงตอนนี้แล้ว นายก็ยังไม่เชื่อฉันอยู่ดีสินะ นายยังคง รู้สึกว่าฉันจะทำร้ายนายใช่ไหม?”

หย่เขียวข่มความหดหูที่อยู่ภายในใจของเธอ สูดหายใจเข้า

แล้วเอ่ยออกมา “บางคน ฉันเลือกที่จะเชื่อเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ไม่มีครั้งที่ สอง!”

เฉินเกอเอ่ยพูดอย่างเย็นชา

“ว่ามาสิ เธอรับปากฉันว่าจะบอกความจริงกับฉัน!”

“ฉันเข้าใจแล้ว แต่ฉันยังคงอยากจะถามนายอีกหน่อย ก่อน หน้านี้ที่นายช่วยชีวิตฉันหลายต่อหลายครั้ง อีกทั้งยังช่วยฉันอีก และยิ่งหลังจากที่ฉันเกิดเรื่องขึ้น ก็ส่งคนตามหาฉันไม่เคยหยุด ตามหาเป็นเดือนๆ และยังกำชับสั่งกับชาวประมงที่นั่น ว่าหาก พบตัวฉัน จะต้องรีบรายงายนาย สิ่งเหล่านี้ที่นายทำเพื่อฉัน ก็ เพื่อต้องการที่จะได้รับคำตอบนี้จากฉัน หรือว่าสาเหตุอื่นกัน แน่?”

หมู่เซียวจ้องมองไปยังเฉินเธอด้วยด้วยขอบตาที่แดง พร้อมกับเอ่ยถามขึ้น

แท้ที่จริงแล้ว สิ่งเหล่านี้ที่ตัวเองทำ เธอเองก็รู้มันทั้งหมด อีก

ทั้งยังเห็นอยู่ในสายตาเสียด้วยซ้ำ “ตั้งแต่แรกที่รับปากว่าจะพาเธอไปวังราชาสมุทร ครึ่งหนึ่งก็ คือกลัวว่าเธอเพียงคนเดียวจะตกอยู่ในอันตราย ส่วนอีกครึ่งหนึ่งก็คือคิดอยากจะหาเบาะแสจากตัวเธอได้ แต่ต่อมา ก็ยิ่งรู้สึกผิด ฉันรับปากเอาไว้ว่าจะพาเธอไป กลับไม่ได้พาเธอออกมาด้วย ฉัน รู้สึกตำหนิตัวเองมาก! เพราะฉะนั้นฉันจึงคิดทุกวิถีทางที่จะหาตัว เธอให้เจอ ให้ได้!

เงินเกอกล่าว

ตอนแรก ที่เฉินเกอช่วยเธอนั้นเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวจริงๆ แต่หลังจากนั้น จะว่าอย่างไรดี

ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง ให้เธอกลับมาตัวคนเดียว เฉินเกอ ทนเห็นไม่ได้เช่นกัน

ดังนั้นจึงพาตัวเธอไปด้วย ไม่คิดว่าจะทำให้เธอเกือบสูญเสีย ชีวิตไป ดังนั้น เฉินเกอจึงรู้เสียใจและโทษตัวเองอยู่เป็นเวลานาน

หากรู้เร็วกว่านี้ ยอมที่จะไม่ต้องการความลับเหล่านั้น แล้วก็จะ

ไม่พาเธอไปด้วยเช่นกัน

หยูเซียวได้ยินแล้ว มุมปากก็ปรากฏรอยยิ้มแห่งความปลื้ม ใจออกมา

คำพูดนี้อย่างน้อยๆก็ทำให้เธอรู้ว่า เฉินเกอเห็นเธอเป็นเพื่อน ของเขาแล้ว

ส่วนความรู้สึกที่มีต่อเฉินเกอแบบนี้นั้น นอกจากหินบุพเพ

สมควรตายของท่านซินแสกุยแล้ว

นั่นก็คือการช่วยเหลือหลายๆครั้งของเฉินเกอ
ทำให้เดิมทีที่คิดจะลอบฆ่าเฉินเกออย่างหมู่เซียวนั้น ในที่สุด ก็ไม่สามารถที่จะลงมือได้

มิเช่นนั้นแล้ว เฉินเกอก็คงจะไม่สามารถไปถึงวังราชาสมุทรได้ แน่นอนว่าตอนนั้นคงจะยังไม่สามารถพูดออกมาได้ว่าห เชียวชอบเฉินเกอ เพียงแต่เธอคงใจไม่แข็งพอเท่านั้นเอง

จนกระทั่งหลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นกับตัวเอง เธอแอบปรากฏตัว ขึ้นมา

เห็นเฉินเกอที่แทบจะพลิกน้ำพลิกทะเลเพื่อตามหาตัวเอง อีกทั้งเขานั่งอยู่ตรงชายหาดนั้นเงียบๆเป็นทั้งวันทั้งคืน มองไปยังท้องทะเลตลอดเวลา

สุดท้ายแล้ว ถึงได้เอาเครื่องประดับชิ้นเล็กๆชิ้นหนึ่งของเธอที่ งขึ้นมาจากทะเล นโยนลงทะเลไป

มองเห็นถึงความทุกข์ใจและโทษตัวเองของเฉินเกอ ในขณะ

นั้นได้

เขาเห็นตัวเธอเองเป็นเพื่อน

แม้กระทั่งความรู้สึกนี้ ทำให้หมู่เซียวรู้สึกมีความสุข เป็น ความรู้สึกที่ไม่มีใครทำแบบนี้กับเธอมาก่อน

คิดว่าการที่ได้มาใกล้ชิดกับเฉินเกอทีละเล็กทีละน้อยแล้ว ใน ที่สุดเธอถึงได้พบว่า

หินบุพเพของท่านซินแสกุ่ยนั้นผิดปกติจริงๆ
ไม่นึกเลยว่าตัวเองจะเริ่มคิดถึงผู้ชายคนนี้ในทุกวัน เป็นห่วง ความปลอดภัยของเขา

ยิ่งคิดก็ยิ่งร้อนใจ นอนไม่หลับต้องพลิกตัวไปมาตลอด……

หรือว่าความรักของตัวเธอเอง จะต้องจบลงเหมือนละครโศก นาฏกรรมจริงๆ ฉันรักคนที่เขาไม่สามารถจะรักฉันได้?

แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร หมู่เซียวสาบานได้ว่าตัวเองเคยหล อกเฉินเกอไปแล้วครั้งหนึ่ง จะไม่หลอกเขาอีกเป็นครั้งที่สอง โดย เด็ดขาด

“เอาล่ะ ฉันจะบอกความจริงที่ฉันรู้มากับนาย! หลังจากที่บอก นายไปแล้ว ความเป็นเพื่อนระหว่างเรา จะได้ทำความเข้าใจกัน ได้นับจากนี้ เหอะๆ เพราะหลังจากนี้ไปกลัวว่าจะไม่สามารถเป็น เพื่อนกันได้อีกแล้ว!!

หมู่เซียวสูดหายใจเข้าลึกๆพลางเอ่ยขึ้น……..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ