บทที่ 845 มังกรเขียวน้อย

พูดจบ โจวโน่เตรียมจะเอื้อมมือไปแตะจับตัวมังกรน้อย

“แอ๊ะ! ”

มังกรน้อยรีบอ้าปากกรีดร้อง ใส่โจวโน่โดยเผยฟันสองซีก ออกมาให้เห็น

น้ำเสียงน่ารักเช่นนี้ ช่างชวนให้เอ็นดูเหลือเกิน

“ไอ้เจ้าตัวน้อยเอ๋ย ฉันอ่อนโยนขนาดนี้ เจ้ายังจะดูอย่างนี้อีก เหรอ! “โจวโนทำท่ามุ่ยปากแล้วต่อว่ามังกรน้อยหนึ่งประโยค

มังกรน้อยเหมือนจะฟังคำพูดของโจวโนได้ รีบหดตัวเป็น วงกลมทันที

เฉินเกอเห็นเข้าก็อดไม่ได้ที่จะอมยิ้ม จากนั้นก็ยื่นมือออกไปถึง

ตัวมังกรน้อยมาไว้บนฝ่ามือ

มังกรเขียวน้อยอยู่บนฝ่ามือของเฉินเกออย่างเพลิดเพลิน และ กระโดดโล้นเต้นอยู่ตลอดเวลา โดยเชื่อใจเฉินเกอมาก

“ดูเหมือนว่ามันจะเชื่อใจคุณมากเลย คุณดูสิ คุณแตะเขาก็ไม่ เห็นมันจะคัดค้านอะไรเลย!

เมื่อโจวโน่เห็นเข้า ทันใดนั้นก็รู้สึกพูดอย่างดีใจ ผู้หญิงที่ หน้าตาสะสวยยังสู้ผู้ชายคนหนึ่งไม่ได้

อันที่จริงไม่ใช่อย่างนั้น เป็นเพราะเงินเกอได้นำไข่มังกรติดตัวอยู่ตลอดเวลา ดังนั้นไข่มังกรจึงคุ้นเคยกับกลิ่นประจำตัวของเฉิน เกอแล้ว ดังนั้นมังกรเขียวตัวน้อยจึงได้ถือเงินเกอเป็นคนที่ตน เชื่อใจที่สุด

ทั้งสองอยู่เป็นเพื่อนมังกรเขียวน้อยถึงดึกดื่นเที่ยงคืนถึงจะเข้า นอนพักผ่อน

แต่หลังจากที่ทำความคุ้นเคยไปได้สักพักหนึ่ง มังกรเขียวน้อย ก็เกิดความสนิทสนมกับโจวโน่แล้ว ไม่ถือโจวโน่เป็นศัตรูอีกต่อ ไป และยินยอมให้โจวโนอุ้มตัวมันด้วย

พอเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เฉินเกอกับโจวโน่ก็ถูกมังกรเขียวน้อย เอะอะจนถูกปลุกให้ตื่น

มังกรเขียวน้อยกระโดดโลดเต้นบนตัวพวกเขาทั้งสองคนไป มา และร้องครามออกมาเป็นระยะๆ

เมื่อเห็นภาพเช่นนี้ โจวโน่ก็เข้าใจทันทีว่า “เฉินเกอ มันต้องหิว

แล้วแน่ๆ!

แต่นี้มันเป็นปัญหาใหญ่สำหรับพวกเขาทั้งสองคนเลย มังกร เขียวน้อยกินอะไรดีนัก? ต้องกินไม่เหมือนกับพวกเขาแน่ๆ

จากนั้นเฉินเกอก็น่ามังกรเขียวตัวน้อยไว้ที่แหวนเก็บของ จาก นั้นก็ออกจากโรงแรมไปพร้อมกับโจวโน่และหลินจื่อหลัน เพื่อมา หาของกินด้านนอก

ในที่สุดทั้งสามคนก็หาร้านอาหารเจอและได้สั่งเมนูอาหารที่ น่ารับประทานมากมาย
เงินเกอเมื่อเข้าไปด้านในพื้นที่เก็บของให้มังกรเขียวตัว น้อยกินเป็นอาหาร

แต่มังกรเขียวตัวน้อยกลับนั่งหมอบอยู่บนพื้นอย่างไม่ใส่ต่อ

อาหารที่เฉินเกอป้อนเลยสักนิดเดียว “มันไม่กินอ่ะ? แม้กระทั่งเนื้อก็ไม่กินเฉินเกอเริ่มรู้สึกปวดหัว และสงสัยขึ้นมาแล้ว

คิดว่ามังกรเขียวตัวน้อยไม่กินแม้กระทั่งเนื้อ แล้วมันกินอะไร กันนะ?

แต่เฉินเกอก็ยังไม่อยากสนใจมันในทันที พวกเขากินอิ่มหนำ สําราญแล้วค่อยว่ากันดีกว่า

หลังจากที่กินข้าวเสร็จ พวกเฉินเกอทั้งสามคนก็เริ่มหาอาหาร ให้มังกรเขียวตัวน้อยต่อ

และในขณะนั้น ตอนที่พวกเฉินเกอสามคนเดินผ่านคฤหาสน์ หรูหราแห่งหนึ่ง มังกรเขียวตัวน้อยที่อยู่ในพื้นที่จัดเก็บของก็เริ่ม กระโดดโลดเต้นขึ้นมา

เฉินเกอสัมผัสได้ถึงว่าจะปกติของมังกรเขียวตัวน้อย จึงรีบ ปล่อยมังกรเขียวตัวน้อยออกมาทันที จากนั้นก็เห็นมังกรเขียวตัว น้อยบินเหาะเข้าไปในคฤหาสน์หรูหราอย่างรวดเร็ว เหมือนมี อะไรบางอย่างดึงดูดมันอยู่

“เฮ้ ไอ้เจ้าตัวน้อย!

ตอนที่เฉินเกอคิดจะรั้งก็สายไปเสียแล้ว
ในสถานการณ์ที่ไม่มีทางเลือก พวกเฉินเกอสามคนจึงได้แต่ กระโดดข้ามกำแพงรั้วของคฤหาสน์หรูหราแห่งนี้เพื่อเข้าไปด้าน ใน และรีบตามไปยังทิศทางที่มังกรเขียวตัวน้อยได้บินเหาะไป อย่างรวดเร็ว

พอพวกเฉินเกอทั้งสามคนไปถึงก็เห็นมังกรเขียวตัวน้อยนั่งอยู่ ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง ในปากกำลังขบเคี้ยวอะไรบางอย่างอยู่ และบน พื้นก็มีกากจำนวนมากมายตกอยู่ตรงนั้น

“มันกำลังกินอะไรอยู่? “โจวโนถามอย่างสงสัย

ครุ่นคิดอยู่ว่าเมื่อกี้แม้กระทั่งเนื้อก็ยังไม่กิน ตอนนี้กลับเริ่มกิน ขึ้นมาแล้ว ตกลงกำลังกินอะไรอยู่ถึงทำให้มันเพลิดเพลินได้ถึง เพียงนี้

เฉินเกอเดินเข้าไปดู นั่งคุกเข่าตรวจดูก็พบกากที่เอาขึ้นมาจาก

“เป็นกากของผลไม้ มันน่าจะกำลังกินผลไม้อยู่! ” หลังจากตรวจดูได้สักพัก เฉินเกอเอ่ยปากพูดขึ้นมา เห็นได้ชัดว่ากากพวกนี้จัดอยู่ในประเภทของผลไม้ พูดจบ ทั้งสามคนก็แหงนหน้าขึ้นมองบนฟ้า

เมื่อมองก็เห็นบนต้นไม้ใหญ่นี้เต็มไปด้วยลูกผลไม้ โดยผลไม้ นี้ได้เปล่งประกายแสงสีชมพูที่ระยิบระยับ

“ว้าว นี้เป็นผลไม้อะไรเหรอ ช่างสวยงามและสดใหม่มาก!”ทันใดนั้นโจวโน่ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานด้วยความตกตะลึงออกมา

พวกเขาไม่เคยเห็นผลไม้ที่สวยงามเช่นนี้มาก่อน ซึ่งไม่มีใน โลกมนุษย์และโลก มีเพียงอยู่ที่แผ่นดินหลิงคงถึงจะได้เห็น

เฉินเกอมองดูแวบหนึ่งก็ได้เก็บลูกผลไม้มาลูกหนึ่ง มาวางไว้บนฝ่ามือ เฉินเกอสัมผัสถึงพลังบางอย่างที่ลี้ลับ

มากมายกำลังรวบรวมอยู่ที่ฝ่ามือของเขา

บ ปี๊บปั๊บ!

วินาทีต่อมา มีหญิงสาวสองคนที่ด้านหลังมีปีกสีขาวได้บินลง มาอยู่รอบๆตัวพวกเฉินเกอสามคนกะทันหัน

“พวกคุณเป็นใคร? กล้าบุกรุกเข้ามาที่นี่ ยังกล้าขโมยผล ทิพย์ของพวกเรากินอีก

หนึ่งในหญิงสาวก็ชี้นิ้วถามพวกเฉินเกอสามคนด้วยความ

โกรธเคือง

“คุณพี่เฉิน สองคนนี้มีความสามารถไม่เบาเลย

เมื่อเห็นหญิงสาวสองคนนี้ หลินจื่อหลันก็รู้สึกไม่ชอบมาพากล รีบเตือนเฉินเกอหนึ่งประโยค

หญิงสาวสองคนนี้อย่างน้อยก็มีพลังอยู่ในขั้นการบำเพ็ญจิต

ชั้นสี่ของขอบเขตเงินเหริน

“เอ่อ ต้องขอโทษด้วย พวกเราไม่ได้จงใจจะบุกรุกเข้ามา! ” เฉินเกอมองหญิงสาวสองคนนั้นพลางอธิบาย
อย่ามาก เอาของอยู่ในมือกลับบอกว่าจงใจ ดู ฉันสั่งสอนพวกที่เป็นโจรจากต่างถิ่น หญิงสาวคนรูปร่างได้สัดส่วนกว่าพูดอย่างโมโห

พูดหญิงสาวสองคนเตรียมท่าเข้าโจมตีสามคน

พวกคุณก่อน ผมมารับมือพวกเธอ”

เมื่อเฉินเกอเห็นด้าน

โจวโน่กับหลินจื่อหลันได้คัดค้าน รีบบินถอนออกไปทันที

ส่วนเฉินเกอได้ถือกระบี่เผชิญหน้ากับหญิงสาวสองคน เดียว

ถึงหญิงสาวสองคนจะความสามารถอยู่ขั้นการบำเพ็ญได้

“โครม!

เมื่อเฉินเกอใช้กระบี่ ทันใดนั้นหญิงสาวตรงหน้าลอยถอยไป

หญิงสาวทั้งสาวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย คิดไม่ว่าเฉินเกอ จะก็ไม่ใช่ต่อสู้ของเฉินเกอเลย ดูเหมือนจะเจอต่อสู้ที่แกร่ง กล้าแล้ว
“ง! ”

บัดนี้มีแสงจางๆลอยมาจากที่ไม่ไกลนัก ทำให้เป็นเกอและ หญิงสาวทั้งสองแยกออกไปคนละทาง แสงจางๆได้ลงมาสู่พื้นก็เห็นผู้หญิงที่ใส่มงกุฎและสวมใส่ชุด

เสื้อคลุมฟีนิกซ์ไว้ มือของเธอยังถือไม้เท้าประจำตำแหน่งบน

ยอดไม้เท้ามีอัญมณีสีชมพูลูกหนึ่ง

“หยุดกันทั้งสองฝ่ายเลย!

ผู้หญิงที่ใส่มงกุฎพูดเรียบๆหนึ่งประโยค

เฉินเกอกับหญิงสาวทั้งสองคนจึงได้หยุดลง

“ใต้เท้านักเวทย์

จากนั้นหญิงสาวทั้งสองคนก็คุกเข่าต่อหน้าผู้หญิงใส่มงกุฎ อย่างนอบน้อมและเรียกอย่างมีสัมมาคารวะ

“ถอยไปเถอะ ฉันจัดการเอง! “ผู้หญิงใส่มงกุฎทองคำออกค่า

หญิงสาวทั้งสองคนได้ยินแล้ว จึงรีบลุกจากไปทันที

พอหญิงสาวทั้งสองคนจากไปแล้ว ผู้หญิงที่ใส่มงกุฎก็มองเฉิน เกอพลางกล่าวว่า “มังกรเขียวตัวน้อยนี้เป็นสัตว์เลี้ยงของคุณเห รอ?”

เฉินเกอได้ยินก็มองมังกรเขียวตัวน้อยที่กำลังกินผลไม้อย่าง เมามัน จากนั้นก็มองผู้หญิงที่ใส่มงกุฎแล้วค่อยๆพยักหน้าตอบ” ใช่ครับเป็นสัตว์เลี้ยงของผมเอง ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมมันถึง สนใจกินผลไม้อันนี้!