บทที่ 50 เรื่องสกปรกของเฉินเกอ

“พวกเรากำลังเตรียมตัวจะไปบ้านของมู่หาน หาก นายอยากไปด้วย ก็ตามมานะ….”

หลังจากเจียงเวยเวยพูดประโยคนี้จบ ก็วางสาย ทันที

การเงินของเฉินเกอ ถึงตอนนี้เจียงเวยเวยก็ไม่รู้ แน่ชัดว่าเฉินเกอมถีเงินเท่าไหร่

แต่น้ำเสียงที่คุยกับเขา ไม่ได้แข็งกร้าวเหมือนแต่ ก่อน

แต่การดูถูกก็คือการดูถูก ถึงแม้เฉินเกอจะถูกหวย มากกว่านี้ หรืออาจจะเป็นสองล้าน

เขามันก็แค่คนที่รวยด้วยโชคลาภเท่านั้น จะไป เทียบกับหวังหยางที่เป็นเศรษฐีได้อย่างไรกัน?

เฉินเกอสุดท้ายก็ไม่ได้ไปพร้อมกับพวกของเจียง เวยเวย เพราะหวังหยางบอกว่ารถเต็มแล้ว

เจียงเวยเวยก็แค่ให้ที่อยู่กับเฉินเกอ

เฉินเกอซื้อพวกผลไม้ แล้วเรียกรถไปเอง

แท้จริงแล้ว เขากับซูมู่หานนับตั้งแต่รู้จักกันถึง ตอนนี้ก็ประมาณอาทิตย์กว่า ความสัมพันธ์ทั้งสองถือว่า ดี พอๆกับหม่าเสี่ยวหนานเลย
เป็นเพื่อนผู้หญิงน้อยนิดที่เฉินเกอมี

โดยเฉพาะมีความรู้สึกพิเศษต่อซูมู่หาน

บ้านเธอเกิดเรื่อง เฉินเกอต้องช่วยเหลือแน่นอน รถรับจ้างได้ไปจอดยังชุมชนหยูนกุ้ย

เฉินเกอก็ทำความเข้าใจมาบ้าง สถานการณ์บ้าน ของซูมู่หานค่อนข้างดีอยู่ กิจการที่พ่อแม่บริหารอยู่ กำไลดี และบ้านตระกูลซู

ถือเป็นตระกูลเก่าแก่ สมาชิกในครอบครัวต่างมี ธุรกิจที่แตกต่างกันออกไป

หลังจากที่มาถึงสถานที่นี้

ที่บ้านของซูมู่หานมีแขกมาแล้วมากมาย นอกจาก ผู้อาวุโสในบ้าน ก็เป็นเพื่อนนักศึกษาของซูมู่หาน

“เฉินเกอ นายมาแล้ว!”

ซูมู่หานรอบดวงตาบวมแดง กำลังนั่งอยู่ที่โซฟา เจียงเวยเวยกำลังคุยกับเธออยู่

และพ่อแม่ของเจียงเวยเวย ก็ช่วยต้อนรับเพื่อน นักศึกษาของซูมู่หาน

ตอนนี้บริษัทมีปัญหาด้านการเงิน กำลังจะเจ๊ง

แม้แต่ซูมู่หาน ก็ไม่สามารถมีความสุขได้ โดยเฉพาะพ่อแม่ของซูมู่หาน สองสามวันมานี้ได้ ประจักษ์แก่ใจแล้วว่าใครจริงใจใครตอแหล

เวลาจนอยู่ท่ามกลางผู้คนก็ไม่มีคนมาสนใจเวลามีเงินต่อให้อยู่ในหุบเขาก็ยังมีญาติมาถามหา!

เมื่อก่อนบ้านตระกูลซูที่คึกคัก ตอนนี้นอกจาก เพื่อนนักศึกษาของมู่หาน มีใครมีเยือนบ้าง?

“อืมๆ!”

ก็ไม่รู้จะพูดปลอบยังไง ได้แต่วางผลไม้ลง

แล้วทักทายกับพ่อแม่ของซูมู่หาน

“คนพรรค์นี้มาได้ยังไง?”

ณ ตอนนี้ เสียงที่พูดจาแดกดันได้ดังขึ้น

ชายหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลา จูงมือสาวสวยเดิน

เข้ามา

เขายิ้มอย่างเย็นเยือกแล้วมองเฉินเกอ ด้วย

สายตาดูถูกเล็กน้อย

คำพูดเมื่อกี้ เจาะจงพูดถึงเฉินเกอ

เฉินเกอหันหน้าไปมอง ชายหนุ่มคนนี้เป็นน้อง ชายของ(ลูกพี่ลูกน้อง)ซูมู่หาน

คนคนนี้ช่างไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ

ซูฉีบ้านเขาก็ทำธุรกิจ และก็ได้ช่วยบ้านคุณลง ใหญ่เรื่องการเงินแล้ว แต่เสียดาย ไม่มีประโยชน์

กลับทำให้ที่บ้านเดือดร้อนไปด้วย

ดังนั้นซูฉีอารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว วันนี้ดูแล้วมี คุณชายคุณหนูมากันหลายบ้าน เป็นเพื่อนของพี่สาวทั้ง

นั้น
ทำให้ซูฉือดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่ง

อก

ไม่แน่ คนเหล่านี้ที่อยู่รวมกันอาจจะช่วยได้ ไม่ เพียงแต่วิกฤตการเงินพี่สาวเท่านั้นที่สามารถแก้ไขได้ แม้แต่เงินที่บ้านตัวเองลงทุนลง

ไป ก็จะได้กลับคืนมา

ในขณะที่อารมณ์ไม่ดี ได้เห็นคนที่เจอกันในวัน นั้น ก็แค่ถูกหวย ก็ไปทำเป็นรวยตามที่ต่างๆ ทำอารมณ์ ยิ่งไม่ดี

คนพรรค์นี้ ขอเงินไม่มีเงิน ขออาศัยบารมีก็ไม่มี แล้วจะมาทำห่าอะไร?

“ซูฉี นี่มันเพื่อนของมู่หาน ทำไมแกถึงพูดจาแบบ นั้น?”

แม่ของซูมู่หานอดที่จะพูดไม่ได้

คุณป้า คุณป้าคิดว่าเฉินเกอเป็นใคร เขาเป็นคนที่ มีชื่อเสียงมากในมหาวิทยาลัยจินหลิง เมื่อก่อนเขาจน มาก ภายหลังถูกหวย

ก็เริ่มทำตัวโอ้อวด ผมยังได้ยินมาว่า หลังจากที่ เขาถูกแฟนเก่าทั้ง เขายังเคยไปส่งถุงยางอนามัยให้กับ แฟนเก่า คนคนนี้มันแม่ง…

ที่เขาเข้าใกล้พี่จะไม่รู้เลยเหรอว่ามีจุดประสงค์

อะไร!”

ซูฉีพูดอย่างดูถูก
นอกจากซูมู่หานแล้วทุกคนที่อยู่ที่นี่ ต่างพากันหัว เราะเฉินเกอ

ว้าว ยังมีคนเฉิ่มขนาดนี้อีกเหรอ นึกว่าถูกหวย แล้วจะทำตัวแบบนี้ได้เหรอ

“ก็ใช่ไง ก็แค่คนไม่มีวิสัยทัศน์ที่มีเงินโดยโชค ลาภ ทุกคนดูที่การแต่งกายของเขาสิ อย่างกับคนบ้าน นอก!”

ด้านในบ้าน หญิงสาวหลายคนได้ปิดปากหัวเราะ

“ซูฉีนายหุบปากเดี๋ยวนี้นะ!”

ซูมู่หานโมโหจนเอาหมอนบนโซฟาปาไปทางซูฉี

“นายพูดมั่วอะไร เฉินเกอถูกหวยแล้วไง นาย อิจฉาเหรอ?”

ซูมู่หานได้ยินที่ซูฉีพูดเยาะเย้ยเฉินเกอตั้ง มากมาย อีกทั้งยังพูดว่าเฉินเกอยังเคยช่วยแฟนเก่าส่ง ของที่น่าขยะแขยงแบบนั้น อันนี้คือตั้งใจจะใส่ร้ายเฉินเก อหรือเปล่า

ซูมู่หานที่นับถือเฉินเกอเป็นเพื่อนที่ดีอยู่แล้ว

“อะไรนะพี่ พี่ว่าผมมั่วเหรอ?”

ซูฉีหัวเราะแล้วพูด “ถ้าพี่ไม่เชื่อพี่สามารถถาม หวังหยางรองประธานนักศึกษาของคณะเฉินเกอดู เวยเวยยังรู้เรื่องนี้เลย เขาเคยไปส่งถุงยางอนามัยให้ แฟนเก่าจริงๆ เพื่อเงินแค่สิบกว่าหยวน!”

ซูมู่หานขมวดคิ้ว
และสายตาของพ่อแม่เพื่อนๆของซูมู่หานที่มอง เฉินเกอเปลี่ยนไปทันที

“คนคนนี้ดูแล้วซื่อๆดี แต่ไม่คิดว่าเพื่อเงินอะไรก็

ทำได้!”

“ว้าว มันช่างน่าขยะแขยงเสียจริง!”

หลายคนกำลังซุบซิบกันอยู่

หายใจเข้าลึกๆ แล้วมองหวังหยางที่อยู่ข้างๆที่ไม่ พูดไม่จา

เขารู้อยู่แล้ว เรื่องนี้หวังหยางต้องเป็นคนพูดกับ

ซูฉี

หากพูดถึงคนในมหาวิทยาลัยที่หวังหยางไม่ถูก ชะตามากที่สุด ตอนนี้ก็คงคือตัวเขาเอง และเห็นสายตาของซูมู่หานมองมาเพื่อถามตัว

เขา

เฉินเกอพยักหน้ารับ: “อีม เรื่องนี้ผมได้ทำจริง!” ตอนนั้นเฉินเกอไม่มีเงิน เขาอาศัยช่วยคนอื่นวิ่ง งานเพื่อหาค่าใช้จ่าย อย่างนี้มันผิดด้วยเหรอ?

เฉินเกอรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องที่น่าอาย

คืนนั้น เป็นเพราะแผนการของสวีตง เขาได้ส่งถุง ยางอนามัยไปถึงหน้าของหยางเสว่

นี่คือเรื่องจริง

เขาก็ไม่เคยคิดที่จะปิดบัง
“เฉินเกอนิยาย”

ซูมู่หานทำตาโตราวกับไม่อยากจะเชื่อ

พูดตามจริง ซูมู่หานก็ไม่เคยมีประสบการณ์ที่ไม่มี เงิน เธอเพียงรู้สึกว่า คนคนหนึ่งถึงแม้ไม่มีเงิน แต่ ศักดิ์ศรีน่าจะสำคัญกว่า

เธอคิดไม่ถึงเลย เฉินเกอจะทำเรื่องแบบนี้

ได้..

บวกกับเมื่อกี้ที่ซูมู่หานพยายามช่วยเฉินเกอแก้ตัว ตอนนี้เฉินเกอยอมรับด้วยตัวเอง ซูมู่หาน เซอร์ไพรส์มาก

ในเวลาเดียวกัน สีหน้าของพ่อแม่ซูมู่หานก็ดูไม่ ค่อยดี โดยเฉพาะประโยคที่ซูฉีเพิ่งพูด นายคนนี้กล้าคิด ไม่ดีกับลูกสาวตัวเอง

อันนี้คือมาทำให้ยุ่งหรือเปล่า

ขณะนั้น สีหน้าของแม่ซูมู่หาน ที่มองเฉินเกอ

เอือมระอามาก

ตั้งตอง!

ตอนนี้มีคนมากดออด หลังจากนั้นได้เห็นชาย หนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา

ตอนที่มองเห็นชายหนุ่มคนนนี้ เดิมทีเฉินเกอที่มี ใบหน้าที่เฉยเมย กลับยิ้มขึ้นอย่างเยาะเย้ย

“คุณชายจวง ! ”
“อ้อ จวงเฉียงมาเหรอ!”

ซูฉีตกใจเป็นคนแรก

จากนั้นก็คือพ่อแม่ของซูมู่หาน ได้เห็นจวงเฉียง เหมือนปลาที่ได้เห็น น้ำ นัตย์ตาเปล่งประกาย

“อืม? ก็คือเขา เขาคือคนที่…ทำให้แม่เลี้ยง ของเขาเป็นลมไปเมื่อวันก่อนไม่ใช่หรือ?”

“ใช่จ้า คนคนนี้ค่อนข้างที่จะสกปรก แต่ดีที่เขามี เงิน ตอนนี้เป็นคนของถนนการค้าจินหลิง ! ภัตตาคารห มิงหวางก็เป็นของบ้านเขาแล้ว!”

“อิ่มๆ แล้วจะทำไม ใครๆก็มีเรื่องสกปรกทั้งนั้น ได้ยินว่าหลังจากเรื่องครั้งนั้น คุณชายจวง ก็ปรับปรุงตัว เป็นคนดีแล้วนะ นี่มันก็ทำให้เห็น

แล้วว่าควรที่จะรักษาสิ่งดีๆที่มี !”

เพื่อนนักศึกษาหญิงหลายคนของซูมู่หาน มอง จวงเฉียงอย่างพร้อมเพรียง

แสงเจิดจรัสของคุณชายที่อยู่ตรงนี้ สามารถ ปกปิดเรื่องที่สกปรกของเขาไว้ได้

ทำให้สาวสวยหลายคนมองตาค้าง

จวงเฉียงที่ถือของกำลังเดินเข้ามา ใบหน้าไม่มี ร่องรอยของเรื่องครั้งก่อน

เพียงแต่ว่า ขณะที่เขาเดินผ่านผู้คน แล้วได้ถอย กลับมาดูมองคนคนนี้อย่างคาดไม่ถึง

“เฉินเกอนายทำไมถึงอยู่ที่นี่?”

จวงเฉียงหน้าซีดทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ