บทที่ 11 อยู่ๆทำไมถึงมีเงินขึ้นมาล่ะ

เฉินเกอดูออกว่ารูปถ่ายที่เธอพูดถึงน่าจะเป็นข้อ

อ้างของเธอ

ความจริงแล้วเฉินเกอไม่อยากเจอหยางเสว่

เพราะเขาโดนผู้หญิงที่เขาเคยรักหักอก

แต่ถ้าบอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอแล้วก็ดู เหมือนจะเป็นการโกหก

ตอนที่ได้ยินเสียงหยางเสว่ เฉินเกอก็ใจอ่อนตอบ ตกลง

เขาลุกขึ้นและนำรูปที่เขาหวงแหนออกมาจากใน ตู้ นั่นเป็นรูปที่หยางเสว่กับเฉินเกอยืนถ่ายริมทะเลสาบ เล็กๆอยู่บริเวณมหาวิทยาลัย

ในเวลานั้นหยางเสว่ควงแขนของเขาอย่างรักใคร่ และมีเฉินเกอยิ้มหวานอยู่ข้างๆ

ทว่าตอนนี้มันกลับพัฒนามาจนถึงจุดนี้ เฉินเกอรู้ สึกปวดร้าวอยู่ภายในใจ

ในตอนนี้เฉินเกอคิดว่าเขาจะต้องไปที่ธนาคาร เพื่อถอนเงิน 100,000 หยวนในเช้าวันนี้

จริงๆแล้วเงินที่ถอนออกมาวันนี้เฉินเกอต้องการที่ จะเอาไปใช้เพื่อแก้แค้น

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าตัวเองจะอ่อนต่อโลกเกินไป

หน่อย
เดิมที่เขาไม่ต้องใช้เงินสดเพราะบัตรใบนั้นของพ่ สาวจะสามารถทำอะไรก็ได้

จะเอาเงินมากมายขนาดนั้นไปไว้ที่หอพักก็ไม่ใช่ วิธีที่ดีอย่างไรเสียถ้าหากพวกหัวหน้าหอพักเห็นเข้า เขาจะอธิบายอย่างไร?

หลายปีมานี้เนื่องจากความยากจนของตัวเอง เขา จึงมีเพื่อนที่จริงใจเหล่านี้

หากพูดตามความเป็นจริง เฉินเกอคิดว่าเขาจะ ต้องสูญเสียอะไรบางอย่างไปเพราะมัน!

“ออกไปเจอหยางเสว่แล้วก็ถือโอกาสนำเงินพวก นี้กลับไปฝากด้วยดีกว่า! เอ๊ะ!

เฉินเกอหากระเป๋าไม่เจอ สักพักเขาจึงหยิบถุง ขยะสีดำจากหอพักและเก็บเงินใส่ข้างใน จากนั้นลงไป ชั้นล่างพร้อมรูปของหยางเสว!

ทะเลสาบของมหาวิทยาลัย

“เสี่ยวเกอ ทางนี้!”

เฉินเกอเพิ่งจะมาถึง หยางเสว่โบกไม้โบกมือให้ เขาอยู่แต่ไกล

เหมือนกับตอนที่รักกันเหมือนเมื่อก่อน

จริงๆแล้วภายในใจของหยางเสว่อยู่ไม่เป็นสุข

ที่สุด

เนื่องจากรู้ว่าเมื่อเช้าเฉินเกอออกเงินซื้อกระเป๋า ใบละ 360,000 หยวน!360,000 หยวน!

คนธรรมดาจะมีเงินขนาดนี้เสียที่ไหน?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตัวเธอเองเพิ่งทั้งเฉินเกอ ไป และอยู่ๆเขาก็เปลี่ยนเป็นมีเงินเยอะขนาดนี้! นี่ทำให้ หยางเสว่คิดอย่างไรก็คิดไม่ตก ดังนั้นเธอจึงนึกได้ว่าจะ ใช้เรื่องที่ให้เฉินเกอเอารูปมาให้เป็นข้ออ้าง

“มีเรื่องอะไร?” พอเจอหน้ากันก็นึกถึงภาพใน อดีตขึ้นมา แม้ว่าเฉินเกอจะเจ็บปวด แต่พอเจอหยางเสว่ แล้วก็ยังรู้สึกถึงความโหดร้าย

หยางเสว่เห็นว่าเฉินเกอถือถุงขยะสีดำออกมา

ด้วย

สักพักจึงพูดว่า “ฉันยังคิดว่านายออกมาพบฉันก็ คงหยิบอะไรติดไม้ติดมือมาด้วย!”

หยางเสว่ผิดหวังเล็กน้อย

เมื่อกี้เธอเพิ่งคิดเพ้อฝันว่าเฉินเกอถือกระเป๋าแบ รนด์เนมใบละ 360,000 หยวนยืนอยู่ตรงหน้าเธอเพื่อขอ คืนดีกับเธออีกครั้ง

ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาพร้อมกับถุงขยะสีดำใบนั้น

เฉินเกอนำรูปออกมา “หยางเสว่ นี่รูปคืนให้เธอ นับแต่นี้เป็นต้นไปพวกเราไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกัน อีก!”

เดิมที่เฉินเกอคิดจะเก็บรูปใบนี้ไว้เป็นความทรงจำ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้คงไม่จำเป็นแล้ว!
หยางเสว่รู้สึกกังวลเล็กน้อย เธอกระทืบเท้าอย่าง รุนแรงจากนั้นก็ผลักหน้าอกเฉินเกอ

“นายมันบ้า นายมันบ้าที่สุด! ฮี นายคิดว่าที่ฉัน เรียกนายออกมาเพราะอยากได้รูปจากนายงั้นหรือ?”

เฉินเกอทำท่าทางตกใจ “งั้นเรียกออกมาทำไม?”

“เฮ้อ จะพูดอย่างไรนายถึงจะเข้าใจสักที เสี่ยว เกอ นายคงไม่คิดว่าฉันกับลู่หยางคนนั้นมีอะไรกันจริงๆ ใช่ไหม?”

หยางเสว่พูดต่อ “คนโง่ ความจริงเรื่องพวกนั้นมัน เป็นบททดสอบของนายต่างหาก!

“บททดสอบ?” เฉินเกอยิ้มอย่างขมขึ้นในใจ

หนีไปถึงป่าละเมาะ ทั้งยังกอดจูบลูบคลำ สุดท้าย แล้วบอกว่าเป็นเพียงบททดสอบงั้นหรือ?

เฉินเกอไม่อยากพูดอะไร

“จะทดสอบอะไรก็แล้วแต่เธอ ฉันคืนรูปนี้ให้ จาก วันนี้เป็นต้นไปพวกเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก ลาก่อน!”

เฉินเกอส่ายหน้าแล้วเดินออกไป

“นาย นาย นายเฉินเกอ นายหยุดเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่ หยุดฉันจะกระโดดลงน้ำ!”

หยางเสว่ไม่คิดว่าเฉินเกอคนที่เคยเชื่อฟังและ ใส่ใจความรู้สึกของเธอมาโดยตลอด ตอนนี้กลับมีท่าที เปลี่ยนเป็นเย็นชาขนาดนี้
เธอยืนเจ็บใจอยู่ข้างทะเลสาบ

เฉินเกอรู้ว่าเธอคิดจะโกหกเขาอีกแล้ว

เดิมที่คิดจะเดินตรงออกไป

อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นร่างของหยางเสวีเอนตัวลง

ไปทางทะเลสาบ

เปลือกตาของเฉินเกอกระตุกอย่างรุนแรง

รีบเข้าไปกอดหยางเสว่

ดวงตาหยางเสว่มีคราบน้ำตา “นายอย่าห้ามฉัน ถ้านายไม่เชื่อก็ปล่อยฉันตายไปซะ ให้ฉันตายเสียดี กว่า!”

เฉินเกอสูดหายใจ พูดตามตรงเขาไม่มีความเชื่อ ใจหยางเสว่อีกต่อไปแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งวันนี้ได้รู้ต้นสายปลายเหตุ ทั้งหมดจากปากของหนิงฝาน

แต่ตอนนี้หยางเสว่กำลังจะกระโดดลงไปใน ทะเลสาบอีกครั้งเพื่อล่าความตาย และยังล้อเล่นอยู่

เฉินเกอไม่รู้จะพูดอะไรดี ในขณะเดียวกันเขาก็ รู้สึกตื้นตันใจเล็กน้อย “พอแล้วๆ ฉันเชื่อเธอ!”

หยางเสว่ฉีกรอยยิ้มด้วยน้ำตา “ฉันรู้ ฉันรู้ว่านาย รักฉัน! ที่ฉันจะกระโดดลงทะเลสาบเมื่อกี้ไม่ใช่เพราะ เรื่องที่วันนี้นายซื้อกระเป๋า และไม่ใช่เพราะนายมีเงิน หรือไม่มีเงิน แต่เป็นเพราะฉันรักนายจริงๆ!
“ฉัน…หยางเสว่ไม่ใช่คนบ้าเงินทองตั้งแต่แรกอยู่ แล้ว ไม่อย่างนั้นเราสองคนคงไม่คบกันมานานขนาดนี้

หรอก!

เฉินเกอไม่ได้พูดอะไร

ตอนนี้หยางเสว่มองเฉินเกอด้วยความสงสัย “ใช่ แล้วเสี่ยวเกอ ฉันสงสัยจริงๆว่าทำไมอยู่ๆนายถึงมีเงิน ล่ะ? ถึงขนาดซื้อกระเป๋าราคาตั้ง 360,000 หยวน?

หยางเสว่อดไม่ได้ที่จะถาม

เฉินเกอรู้ดีว่าเธอจะต้องถามแน่ๆ

แต่ทว่าในตอนนี้เฉินเกอไม่ใช่คนที่จะพูดทุก อย่างกับหยางเสว่ได้อีกต่อไป

ในทำนองเดียวกันเฉินเกอก็ต้องการจะทดสอบ หยางเสว่ด้วยเช่นกัน

“อ๋อ เรื่องมันเป็นแบบนี้ ไม่กี่วันก่อนฉันช่วยชีวิต เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกรถชนบนถนนใหญ่ ไม่คิดเลยว่า ครอบครัวของเด็กคนนั้นจะเป็นคนร่ำรวย แต่ด้วย ความเร่งรีบพวกเขาจึงให้บัตรช้อปปิ้งฉันมาใบหนึ่ง แบบ ใช้ได้ครั้งเดียว! เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ บอก เลยว่ามันคุ้มมาก !”

ดวงตาที่สวยงามของหยางเสว่หรี่ลงเล็กน้อย

“พูดอีกอย่างก็คือว่าบัตรช้อปปิ้งใบนั้นเป็นแบบที่ ใช้ได้ครั้งเดียว พอใช้เสร็จแล้วก็ทั้งงั้นหรือ?”

เฉินเกอพยักหน้า
“งั้น งั้น งั้น…งั้นกระเป๋าใบนั้นล่ะ ถ้าเอากระเป๋าใบ นั้นไปขายคงได้เงินมาไม่น้อยเลยแน่ๆ!”

ในใจหยางเสว่ผิดหวังเล็กน้อย

เธอคิดว่าเฉินเกอรวยขึ้นเพียงชั่วข้ามคืนจริงๆ ทั้งยังคิดว่ากระเป๋าใบละ 360,000 หยวนใบนั้น

ไปวางไว้ที่ไหนแล้ว

เฉินเกอพูด “กระเป๋าใบนั้นฉันให้หม่าเสี่ยวหนาน เป็นของขวัญวันเกิดไปแล้ว”

“อะไรนะ?!” หยางเสว่ตกตะลึง “นายเอากระเป๋า

ใบละ 360,000 หยวนให้คนอื่นไปแล้ว? พูดอีกอย่างก็ คือตอนนี้นายไม่มีอะไรงั้นสิ?

เฉินเกอพยักหน้า

“เสี่ยวเสว่ ฉันไม่เคยคิดว่าเธอจะไม่สนใจเรื่อง เงินๆทองๆ และเธอก็รักฉันด้วยใจจริง เสี่ยวเสา พวก

เรา…”

เฉินเกอพูดในขณะที่ดึงมือหยางเสว่

“เพียะ!”

“ไสหัวไปซะ ใครจะรักคนจนๆอย่างนายจริงๆล่ะ!” หยางเสว่เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้วก็ลุกขึ้นพูดกับ เฉินเกอ

“โธ่เว้ย ฉันเสียเวลาไปมากจนเกือบจะกระโดดลง ไปในทะเลสาบ! หน้าโง่ นายมันหน้าโง่!”
หยางเสว่ตะโกนด่าเฉินเกออย่างขยะแขยง หึหึหึ…

เมื่อเฉินเกอเห็นหยางเสว่เป็นเช่นนี้ สุดท้ายก็ ตัดใจได้

นี่คงเป็นโฉมหน้าที่แท้จริงของหยางเสวสินะ?

“เสี่ยวเสว่ ฉันผิดหวังในตัวเธอจริงๆ…” นัยน์ตา เฉินเกอเกือบมีน้ำตารื้น

ทั้งสองเคยดีต่อกันขนาดไหน

“คนจนอย่างนายจะผิดหวังหรือไม่ผิดหวังก็ไม่ เกี่ยวกับฉัน เสียเวลาฉันเปล่าๆ ไสหัวไปซะ คนอย่าง นายสมควรจะไปเก็บขยะ!”

หยางเสว่คว้าถุงขยะในมือเฉินเกอเพื่อระบาย ความโกรธแล้วฟาดไปหน้าเฉินเกอ

เป็นผลทำให้เงินหนึ่งแสนหยวนถูกทุ่มอย่างหนัก และปลิวว่อนบนท้องฟ้า

สิ่งที่ปลิวว่อนคือธนบัตรสีแดงทั้งหมด!

“อ๊ะ? นี่มัน …”

สักพักหยางเสว่เบิกตาโพล่งจ้องมองเหตุการณ์ อย่างไม่อยากจะเชื่อ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ