บทที่ 10 เป็นคนยากจนชั่วข้ามคืน
“ฮี เป็นไปได้อย่างไร ถนนการค้าจินหลิง นอกจากพี่ฝานยังมีใครที่มีอำนาจมากขนาดนี้อีก? หยาง ฮุย นายจะบอกว่านายหรอ?”
ตอนนี้สวีตงยิ้มอย่างเย็นชา
หยางฮุยอดกลั้นความโมโหแล้วพูดว่า : “ผมไม่ ได้บอกว่าเป็นผม ผมแค่พูดความสงสัยของผมออกมา เมื่อครู่นี้เสี่ยวหนานยีฟาน และเพื่อนหอพักของยีฟาน ต่างก็โทรศัพท์ติดต่อเพื่อน ความหมายของผมก็คือว่า เกิดมีเพื่อนให้ความช่วยเหลือพวกเราละ พวกเรากลับ ไม่รู้ว่าจะขอบคุณได้อย่างไร?”
“มีเหตุผล!”
ตอนนี้แววตาของจ้าวยีฟานมีความสงสัยอย่าง
มาก
“ฉันว่าเอาอย่างนี้แล้วกัน ทุกคนตรวจสอบเบอร์ โทรศัพท์ที่โทรออกไปเมื่อครู่นี้อีกครั้ง ลองดูสิว่าตกลงพี่ ฝานช่วยพวกเรา หรือเพื่อนๆของทุกคน?”
จ้าวยีฟานเริ่มเรียกพี่ฝานอย่างสนิทสนม
พูดจบ ทุกคนต่างก็เริ่มยุ่งอยู่กับการโทรศัพท์ไป เช็กกับเพื่อน
เฉินเกอยืนอยู่ข้างๆมองดูด้วยความรู้สึกเก้ๆกังๆ
จะพูดความจริงออกมาดีไหมนะ?
ถือโอกาสช่วงที่เฉินเกอยืนนิ่ง ทุกคนต่างก็ตรวจ สอบเรียบร้อยแล้ว
นั่นก็คือ เพื่อนๆของพวกเขาต่างก็ไม่มีความ สามารถแก้ไขปัญหาเรื่องนี้
“ฮี ฉันก็บอกแล้วไง ไม่ใช่คนอื่นแน่นอน อำนาจ ของพี่หนิงฝาน พวกนายไม่สามารถคาดคิดได้หรอก!”
สวี่ตงจ้องมองไปที่กลุ่มหยางฮุยด้วยความเย็นชา
“โอเค ฉันว่าทุกคนไม่ต้องทายกันแล้ว ตอนนี้พี่ ฝ่านน่าจะรอพวกเราอยู่ที่หน้าประตูแล้ว อย่าให้เขารอ นานเลย!”
จ้าวยีฟานมองไปที่หยางฮุยรวมไปถึงกลุ่มเฉินเก อแวบหนึ่ง
ในใจรู้สึกดูถูกเล็กน้อย
ดูท่าแล้ว พวกเราอิจฉาหนิงฝานที่สามารถจัดการ ธุระได้ ดังนั้นจึงพูดแบบนั้น
กลุ่มคนหนึ่งเดินมาถึงหน้าประตู
เป็นอย่างที่คิดจริง
หนิงฝานกับเพื่อนสองสามคนของเขา จอดรถหรู สองสามคันรออยู่ข้างหน้าประตูแล้ว
“เสี่ยวหนาน ตกลงเธอจะไปหรือเปล่า?” จ้าวยี่ ฟานดึงมือของหม่าเสี่ยวหนานเอาไว้
“ยีฟาน ฉันไม่อยากไปแล้วจริงๆ เอาไว้ต่อไปมี โอกาสแล้วกัน!”
หม่าเสี่ยวหนานชอบความตรงไปตรงมา เธอรู้สึก ว่าหนิงฝานมีความเสแสร้งเล็กน้อย ไม่ชอบเป็นอย่าง มาก
ส่วนจ้าวยีฟานไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความคิด ของเธอได้ จึงทำได้เพียงพูดว่าตัวเองไปกับเพื่อนๆของ เธอก่อน
จากนั้น ก็แยกจากกันที่ประตูของตี้หวังKTV
หลังจากที่พวกเธอไปแล้ว เฉินเกอมองไปที่หม่า เสี่ยวหนานกับกลุ่มหยางฮุยแวบหนึ่ง
สีหน้าผิดหวังเล็กน้อย
มองออกว่า พวกเราต่างก็อยากไปเปิดหูเปิดตาที่ วิลล่าเวินฉวน
แต่เมื่อครู่นี้กลุ่มหยางฮุยเนื่องจากสาเหตุของตัว เอง จึงถูกหนิงฝานตะคอกใส่สองสามประโยค
ทำให้อารมณ์แย่ถึงที่สุด!
เฉินเกอจดจำเรื่องนี้อย่างเงียบๆ เอาไว้หาเวลา ดีๆ พาทุกคนไปเปิดหูเปิดตาที่วิลล่าเวินฉวนด้วยกัน…..
ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง
รถคันใหญ่เล็กของหนิงฝานจอดอยู่ที่ประตูวิลล่า
เวินฉวนเรียบร้อยแล้ว
จ้าวยี่ฟานพวกเธอลงรถตามๆกันมา
“หยุดไว้ พวกคุณห้ามเข้า!”
คาดไม่ถึงว่ายังไปไม่ถึงห้องโถงเลย ก็ถูกผู้รักษา ความปลอดภัยสองสามคนที่สวมชุดดำ ผ่านการฝึกฝน มาเป็นอย่างดีดักเอาไว้
“โอ้พี่หลี่ ผมคือเสี่ยวฝานนะ แม้แต่ผมพี่ก็ไม่รู้จัก แล้วหรอ? พ่อผมชื่อหนิงเฉียง! วันนี้ผมพาเพื่อนๆมา เที่ยว….”
หนิงฝานสอดมือหนึ่งเข้าไปในกระเป๋า ยิ้มเล็ก น้อย มองดูแล้วมีลักษณะที่จัดการเรื่องราวได้ดีมาก
“เหอะ เหอะ คุณชายหนิง หัวใจนายช่างกว้าง จริงๆ ที่บ้านนายเกิดเหตุใหญ่ขนาดนี้ ยังมีอารมณ์ออก มาเที่ยวอีก? อย่าว่าแต่วันนี้วิลล่าไม่ให้นายเข้าไปเลย เกรงว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แม้จะให้นายเข้าไป นายก็ ไม่กล้าเข้าไปหรอก! ”
บอดี้การ์ดสองสามคนยิ้มอย่างเย็นชา
มองดูหนิงฝานที่ทำเป็นโอ้อวด ด้วยสีหน้าที่ดูถูก
จนกระทั่งเห็นใจ
กลุ่มจ้าวยีฟานพวกเธอมองหน้ากันด้วยความ งุ่นงง
ส่วนสวีตงเป็นครั้งแรกที่โดนคนอื่นดูถูก อีกทั้งยัง เป็นบอดี้การ์ดสองสามคน
ทันใดนั้นพูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา : “นี่คือหนิงฝานคุณชายหนิง! ภัตตาคารหมิงหวางที่อยู่ถนนการค้าเป็น ของครอบครัวคุณชายหนิง!”
“ฮาฮา ผมรู้ แต่ว่าควรเติมคำว่าเคยเป็น คุณชาย หนิง เกรงว่านายจะยังไม่รู้ นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปภัต ตาคารหมิงหวางครอบครัวพวกคุณจะไม่ได้ดูแลอีกต่อ ไปแล้ว และกิจการอื่นๆของครอบครัวคุณ วันนี้ล้มละลาย ไปพร้อมกัน หนิงเฉียงพ่อของคุณตอนนี้น่าจะรับมือกับ ตำรวจ สำนักการพาณิชย์ แล้วก็คนในธนาคารแทบเป็น บ้า!”
ผู้รักษาความปลอดภัยสองสามคนจับไหล่ พูด
ด้วยรอยยิ้ม
หนิงฝานกลืนน้ำลายลงไป : “เป็นไปไม่ได้ พวก
นายโกหก!”
พูดพลาง เขารีบล้วงมือถือออกมา โทรหาพ่อของ
เขา
โทรหาหลายครั้งติดต่อกัน พ่อถึงจะรับสาย
ได้ยินที่บ้านมีเสียงดังวุ่นวาย หนิงฝานถามว่าสรุป แล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่
จากนั้น
ก็เห็นหน้าของหนิงฝาน สีหน้าขาวซีดฉับพลัน
“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้! เป็นแบบนี้ได้ อย่างไรกัน?!!”
หลังจากที่ฟังจบ โทรศัพท์มือของหนิงฝาน ก็หล่นลงบนพื้น
ร้านทั้งหมดของครอบครัวเขา เนื่องจากพ่อฝ่าฝืน กฎหมาย จึงถูกปิดลงหมด
สมุดธนาคารก็ถูกอายัดทั้งหมด!
นั่นก็หมายความว่า ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง หนิงฝานเขาก็กลายเป็นคนที่ไม่เหลืออะไรเลย!
กลุ่มจ้าวยีฟานที่อยู่ข้างๆ เห็นได้ชัดว่าคาดไม่ ถึงว่าจะกลับตาลปัตรแบบนี้
ยืนอยู่ข้างๆ เก้ๆกังๆอย่างมาก
“เป็นไปได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้แน่นอน!”
หนิงฝานนั่งลงไปกับพื้น ทันใดนั้นดวงตาทั้งคู่ก็ ไร้ชีวิตชีวา
ตอนนี้ ตัวเองเป็นคนยากจน?
ส่วนจ้าวยีฟานเห็นหนิงฝานเจอปัญหาแล้วเป็น เช่นนี้ รู้สึกผิดหวังขึ้นมาในใจอย่างไม่มีอะไรเทียบได้
เดิมที่คิดว่าสุดท้ายก็เจอคนที่มีสิทธิ์มาเป็นแฟน ของตัวเอง ตอนนี้ ดูท่าแล้วตัวเองคิดมากไปเอง!
“สวีตง พ่อของนายรู้จักคนใหญ่คนโตไม่ใช่หรอ? ช่วยติดต่อให้หน่อยได้ไหม ช่วยคิดหาวิธีให้ครอบครัว ของผมหน่อย?”
หนิงฝานกลืนน้ำลาย ได้ยินข่าวที่เลวร้ายมาก ทำให้เขาไม่มีความคิดเห็นใดๆเลย
“แม่งเอ้ย ครอบครัวของผมจะมีวิธีที่ไหนกัน!”
สวีตงโบกมือไปมา : “เสี่ยวฝ่าน ผมว่านายรีบกลับ ไปดูพ่อของนายหน่อยเถอะ มิน่าล่ะพ่อผมถึงบอกว่า พ่อ นายทำแบบนี้ ช้าหรือเร็วก็ต้องเข้าไป มีประสิทธิภาพ จริงๆ!”
“ยีฟาน พวกเราควรทำอย่างไร?”
ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งไม่มีความคิดเห็นใดๆเลย เดิมที อยากจะไปเปิดหูเปิดตาที่วิลล่า ใครจะไปคิดว่า ครอบครัวของหนิงฝานจะล้มละลายในตอนนี้
“อยู่ตรงนี้ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ฉันว่าพวกเรากลับกัน เถอะ!”
จ้าวยีฟานพูดออกมาประโยคหนึ่ง รีบหันไปเรียก รถแท็กซี่แล้วจากไปทันที
กลุ่มคนหนึ่ง ก็กลับตามๆกันไป
ตอนนี้ บนชั้นใต้หลังคาของวิลล่า หลี่เจิ้นกั๋วกำ ลังมองไปยังภาพที่อยู่ตรงหน้า
จากนั้น เขาก็โทรศัพท์ออกไป :
“ผู้จัดการเฉิน ก่อนหน้านี้คุณชายเฉินบอกเพียง แค่ว่ายึดเงินทุนของที่ถนนการค้าจินหลิงของครอบครัว หนิง แต่ตอนนี้ ครอบครัวพวกเขาโดนทันทำให้ล้ม ละลาย ไม่สามารถลืมตาอ้าปากขึ้นมาได้อีกตลอดชีวิต!
“เหอะ เหอะ น้องชายของฉันใจอ่อนเกินไป ไม่ใช่ สไตล์การจัดการของครอบครัวเฉินอย่างพวกเรา ใจอ่อนต่อศัตรูขนาดนี้ ฉันเป็นห่วงเขาจริงๆต่อไปเขาจะดูแล ครอบครัวเฉิน….เฮ้อ! หลี่เจิ้นกั้ว ฉันมอบภารกิจให้นาย รีบฝึกให้น้องชายของฉันกลายเป็นลูกคนรวย เป็นลูก คนรวยที่เอาแต่ใจคนหนึ่ง! ”
หลี่เจิ้นกั๋วพยักหน้าด้วยความเคารพ
เรื่องของครอบครัวหนิง แน่นอนว่าต้องเป็นฝีมือ ของครอบครัวเฉิน เฉินเสี่ยว
ส่วนการทำให้เฉินเกอกลายเป็นลูกคนรวยที่ เอาแต่ใจนั้น ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าหลี่เจิ้นกั๋วแล้ว ที่จริงแม้ ว่าเฉินเกอจะเป็นลูกคนรวยที่ใช้เงินเก่งสักเท่าไหร่ จะ ร่ำรวยไร้ขอบเขตขนาดไหนก็ตาม
ก็ไม่สามารถสะกิดอำนาจหนึ่งในหมื่นของครอบ ครัวเฉินได้อย่างแน่นอน!
เพราะครอบครัวเฉิน มีทรัพย์สินหนึ่งในสามของ
โลก!
คนทั่วไปไม่อาจจินตนาการได้
แต่ในตอนนี้ เฉินเกอหม่าเสี่ยวหนานพวกเขา กลับหอพักกันหมดแล้ว
หยางฮุยพวกเขาอารมณ์ไม่ค่อยดี จึงอยากไปอยู่ ร้านอินเตอร์เน็ตทั้งคืน
เดิมทีอยากเรียกเฉินเกอไปเล่นเกม แม้ว่าเฉินเก อก็ชอบเล่นเกมนี้ แต่เนื่องจากเมื่อก่อนกินข้าวก็ยังเป็นปัญหาเลย จะมีเงินไปร้านอินเตอร์เน็ตเสียที่ไหนกัน ดัง นั้นจึงไม่เคยเล่น เพียงแค่อ่านเว็บบอร์ดสนทนา
บวกกับตอนนี้เฉินเกอเหนื่อยเล็กน้อย จึงอยากจะ
พักผ่อน
แต่ทว่าเพิ่งจะเอนลงไปนอนบนเตียง
เห็นเบอร์โทรศัพท์หนึ่ง เฉินเกอรู้สึกสับสนขึ้นมา
เล็กน้อย
หยางเสว่โทรมาหา!
คิดอยู่ครู่หนึ่ง เฉินเกอจึงรับสาย
“เฉินเกอทำไมนายไม่รับโทรศัพท์ของฉันทันที นายทำอะไรอยู่หรอ?”
เสียงปลายสายเป็นเสียงที่หยางเสว่แกล้งทำเป็น
โมโห
เมื่อได้ยินเสียงนี้ เฉินเกอก็นึกถึงเขากับหยางเสว่
ในอดีต
โทรศัพท์หากันแบบนี้
“อืม เธอมีธุระหรอ?” เฉินเกอพูดด้วยเสียงเย็นชา
“ฉันรอนายที่ริมทะเลสาบในมหาวิทยาลัย นายลง มา ฉันจะบอกนายให้ ถ้านายไม่ลงมา ฉันก็จะกระโดดลง ไปจมน้ำตาย!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
