บทที่ 1 ฟอผมเป็นคนรวย

กลางคืนเวลา3ทุ่ม อาคารหอพักชาย ในรั้ว มหาวิทยาลัย

“เฉินเกอไปที่ชั้น 1 อาคารหอพัก101 เอาโน้ตบุ๊ค ของผมมาให้หน่อย !”

ไอ้หนุ่มย้อมผมสีเหลืองคนหนึ่งที่อยู่หอข้างๆ เตะ ประตูหอของเฉินเกอเปิดออก หลังจากที่โยน เงิน1เหรียญ ก็เดินพลิกกระเป๋ากลับไป

“ใช่แล้วเฉินเกอลงไปซื้อน้ำเปล่าที่ ซุปเปอร์มาร์เก็ตใต้หอมาให้ผมด้วยเลย!”

นักศึกษาผมสีเหลืองคนนั้นเดินไปเดินกลับ ครั้งนี้ โยนลงไป3เหรียญ 2เหรียญสำหรับซื้อน้ำ อีก1เหรียญ เป็นค่าทำธุระของเฉินเกอ

“หวงเหมาว่าไปแล้ว ทำไมหอพักของพวกนาย ชอบใช้เฉินเกอช่วยทำธุระให้พวกนาย กลั่นแกล้งคน แบบนี้มีที่ไหนกัน? ”

คนในหอพักของเฉินเกอทนดูต่อไปไม่ได้ ถาม ด้วยสีหน้าที่เย็นชา

“เหอะ! เฉินเกอเป็นสมาชิกในห้องพวกนาย พวก นายเองยังไม่รู้อีกหรอ? ตานี้ ให้เศษเงินเขาก็เอา!”

หวงเหมาเสียดสีจบ ก็ยิ้มแล้วเดินจากไป

เฉินเกอทำเป็นไม่ได้ยิน เพียงแค่หน้าแดง เขาโค้งตัวลงไปเก็บเงินไม่กี่เหรียญที่อยู่บนพื้นขึ้น มา คิดในใจเงียบๆ

เช่นนี้ ตัวเองก็จะได้เงินเพิ่ม2เหรียญแล้ว เพียงพอ ต่อการซื้อหมั่นโถว3อันกับผักดอง1ห่อ ก็ไม่ต้องทนกับ ความหิวโหยแล้ว!

“เฉินเกอ..นิยายไม่ต้องไป หากนายไม่มีเงินพวก เราให้นายยืม ไม่ต้องคืน!”

ประธานอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความเห็นใจ

เฉินเกอส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น ขอบคุณนะ ประธาน..”

พูดจบ เขาก็หันหลังแล้วเดินออกไป

คนที่อยู่หอพักเดียวกัน มองดูแผ่นหลังของเฉินเก อต่างก็ทำได้เพียงส่ายหัวด้วยความเมตตา

ที่จริง เฉินเกอก็ไม่อยากช่วยคนอื่นทำธุระ ก็ อยากมีชีวิตในรั่วมหาวิทยาลัย อย่างมีความสุขเหมือน กับคนอื่น

แต่ว่า ได้เรียนหนังสือต่อในมหาวิทยาลัยก็ถือว่า ไม่เลวแล้ว

เขายากจนจริงๆ!

แม้เพื่อนๆ ในหอพักจะดีกับเขามาก แต่ยิ่งเป็นเช่น นี้ เขาก็ยิ่งไม่อยากรับสิ่งของจากพวกเขา มิเช่นนั้น แล้ว ไม่ว่ามิตรภาพจะดีแค่ไหนไม่ช้าก็เร็วที่จะเกิดช่อง ว่างกัน

นอกจากเพื่อนเหล่านี้ในหอพัก เฉินเกอแทบไม่มี อะไรในมหาวิทยาลัยเลย!

“เฉินเกอได้ยินหวงเหมาบอกว่านายลงไปใช่ ไหม?”

ตอนนี้ มีนักเรียนที่แต่งกายหรูหราคนหนึ่งเดิน ออกมาจากหอพักข้างๆ

เขาชื่อว่าสวี่ตง เป็นประธานหอพักของหวงเหมา ที่บ้านเปิดโรงงาน ร่ำรวยมาก ทั้งสูงและหล่อมาก เป็น ที่ชื่นชอบของนักศึกษาหญิงหลายๆคน

เพียงแต่ว่า เขาดูถูกเฉินเกอมาตลอด ปกติแม้มอง ไปที่เฉินเกอก็รู้สึกอายคน

เฉินเกอไม่รู้ว่าเขาเรียกชื่อตนมีธุระอะไร เฉินเกอพยักหน้า “อืม ลงไป!”

สวี่ตงยิ้มอ่อน เขาล้วงดูเร็กซ์ออกมาจากกระเป๋า เสื้อ1กล่อง โยนให้เฉินเกอโดยตรง

“พอดีเลย ผมมีเพื่อนคนหนึ่งวันนี้จะทำธุระที่พุ่มไม้ ฝั่งตะวันออก นายนำของกล่องนี้ส่งไปให้เขา คือเงิน10 เหรียญ!” ตกลง นี้

สวี่ตงเป็นเพลย์บอยคนหนึ่ง ปกติมักจะนัดผู้หญิง ออกไป

เพื่อนกินเพื่อนเที่ยวก็เยอะ

แต่ว่า เฉินเกอไม่คิดอะไรมาก ใครใช้ให้ตัวเอง หาเงินจากการเป็นธุระแทนคนอื่นละ

ก็รับมาแล้วเดินลงไปชั้นล่าง แต่ว่า ขณะที่เฉินเกอ หันหลังไป เหมือนได้ยินเสียงหัวเราะของสวี่ตงขึ้นมา จากข้างหลังแว่วๆ.. เฉินเกอเดินลงไป หลังจากที่กลับจากส่งดูเร็กซ์

เสร็จ ค่อยไปหยิบโน้ตบุ๊คและน้ำให้หวงเหมา พุ่มไม้ขนาดเล็กที่อยู่ข้างนอกรั้วมหาวิทยาลัย เฉิน เกอรู้ว่า ที่นั่นเป็นสถานที่ทอดรักเพียงค่ำคืนเดียวที่ มีชื่อเสียง หรือเรียกได้ว่าสถานที่ทำการบ้าน

ท่ามกลาง

ไม่นานนัก เฉินเกอก็มาถึงสถานที่ที่สวี่ตงบอก

มองไปก็เห็น ชายหนึ่งหญิงหนึ่งทั้งสองนั่งพูดคุย หัวเราะกันบนทางเดินแนวยาวที่อยู่ในพุ่มไม้

และมือของผู้ชายคนนั้นอยู่ไม่นิ่ง จับไม้จับมือขึ้น ลง ลูบไล้จนผู้หญิงคนนั้นหายใจถี่ขึ้นเรื่อยๆ

แต่ อาศัยแสงจากดวงจันทร์ ขณะที่เฉินเกอเห็น

หน้าชายหญิงอย่างชัดเจน

สั่นไปทั้งตัว!

เป็นหยางเสว่!

ดวงตาของเฉินเกอแดงขึ้นมาทันที ดูเร็กซ์ที่ถืออยู่ ในมือ หล่นลงบนพื้นอย่างแรง!

หยางเสว่ เป็นแฟนเก่าของเฉินเกอทั้งสองเลิกกัน ได้เพียง3วัน แน่นอนว่า หยางเสว่เป็นคนบอกเลิกเฉิน เกอ

ตอนที่บอกเลิก หยางเสว่บอกว่าอยากอยู่คนเดียว เงียบๆ ผลสรุปว่า เพิ่งจะผ่านไปแค่3วัน เธอก็ถูกนัด ออกมาที่สถานที่ทำการบ้านท่ามกลางเสียแล้ว!

ส่วนการปรากฏตัวของเฉินเกอเห็นได้ชัดว่าทั้ง สองต่างก็สังเกตเห็นแล้ว

แต่ละคนสีหน้าดูไม่จืดเลย

หยางเสว่รีบดึงชายกระโปรงที่กำลังจะสูงถึงเอว

ของตัวเองลงมาอย่างเร่งรีบ ปิดต้นขาที่ขาวจั้วะเอาไว้

“เฉินเกอ..ทำไมถึงเป็นนาย? นายนาย..นาย อย่าเข้าใจผิด ฉันกับลู่หยางกำลัง….”

หยางเสว่พูดด้วยความร้อนรนเล็กน้อย อย่างน้อย เธอก็ยังรู้จักละอายใจบ้าง รีบก้มหน้าลง

ส่วนด้านข้าง ทายาทเศรษฐีที่ชื่อว่าลู่หยางเขาก็ ปล่อยหยางเสว่ออก มองดูดูเร็กซ์ที่เฉินเกอทำหล่นลง บนพื้น ลุกขึ้นมาแล้วหัวเราะเสียงดัง

“แม่งเอ้ย สวี่ตงรู้จักแกล้งกันนี่นา ผมให้เขาเอาดู เร็กซ์มาให้ผม คิดไม่ถึงว่าเขาจะให้นายเอามา ตื่นเต้น น่าตื่นเต้นจริงๆเลย!”

ลู่หยางก็เป็นทายาทเศรษฐีคนหนึ่งเช่นกัน เฉินเก อรู้จักเขา เป็นเพื่อนกินเพื่อนเที่ยวของสวี่ตง ที่บ้านเปิด ภัตตาคารหลายแห่ง ปกติมาเรียนก็ขับBMW ซีรีส์3มา

และเมื่อได้ยินคำพูดของลู่หยาง เฉินเกอกำหมัด

ไว้แน่นมาก

ที่แท้ สวี่ตงจงใจแกล้งตัวเอง!

แม้กระทั่ง หยางเสว่เลิกกับตัวเอง จากนั้นก็อยู่ ด้วยกันกับลู่หยางเพื่อนของเขา ณ ตรงนี…..ก็น่าจะมีเงาของสวี่ตงด้วยเช่นกัน!

“เยว่เยว่ ผมรู้ว่าเธอไม่ชอบที่ผมยากจน แต่เธอก็ ไม่จำเป็นต้องอยู่กับคนประเภทนี้มั้ง เธอไม่รู้หรอว่า เขาเปลี่ยนแฟนมาแล้วกี่คน?”

เฉินเกอตะคอก

เขารักผู้หญิงคนนี้มาก รักจนจะเป็นจะตาย

หยางเสว่ได้ยินคำด่าของเฉินเกอก็วิตกกังวลเล็ก น้อย “เฉินเกอแม่งเอ้ยนายคิดว่านายเป็นใครกันที่จะ มาสั่งสอนฉัน ฉันเลิกกับนายแล้ว ฉันอยากอยู่กับเขาก็ อยู่กับเขา จำเป็นต้องให้คนจนอย่างนายมายุ่งหรอ?”

“พี่หยางสามารถซื้อเครื่องสำอางมาร์คหน้าสวยๆ ให้ฉันได้ซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมให้ฉันได้ นายทำได้ ไหม?

“อีกอย่าง….” หยางเสว่ก็โมโหมาก มองดูเร็กซ์ที่ เฉินเกอทำหล่นบนพื้น “แม่งเอ้ยนายจงใจมาแสดง ความรังเกียจฉันสินะ! ไปเลย!”

“เพี้ยะ!”

พูดจบ หยางเสว่ก็เข้าไปตบเฉินเกอหนึ่งครั้ง!

ลู่หยางยิ้มอย่างมีความสุขมากยิ่งขึ้น “ฮาฮา เสว่ เสว่ อย่าให้เขาไปสิ ให้เขาดูอยู่ตรงนี้ ผมจะใช้ดูเร็กซ์ที่เขาเอามาส่งเพื่อทำให้เธอมีความสุขเอง!”

หยางเสว่อายจนหน้าแดง “พี่หยาง ฉันเห็นคน ยากจนคนนี้ ไม่มีอารมณ์แม้แต่นิดเดียวแล้ว ครั้งหน้า แล้วกัน…..ครั้งหน้าฉันจะบริการนายอย่างดีแน่นอน!” พูดจบ เธอก็ดิ้นออกจากลู่หยาง

เฉินเกอไม่รู้ว่าตนเดินออกมาจากพุ่มไม้นั้นได้ อย่างไรกัน สมองของเขาว่างเปล่าหมดแล้ว

เงิน สุดท้ายแล้ว ล้วนเป็นเพราะว่าเฉินเกอไม่มี

เงิน!

“ฮาฮาฮาฮา..”

เมื่อเดินไปถึงประตูหอพัก เฉินเกอถูกเสียงหัวเราะ ของเพื่อนร่วมชั้นที่ล้อมรอบเต็มทางเดินทำให้ตื่น ตกใจขึ้นมา

สวี่ตงที่รวยและเท่ห์ยืนกุมหน้าท้องอยู่ข้างๆ หัวเราะจนหน้าจะเขียวแล้ว

เห็นได้ชัดว่า สวี่ตงเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนร่วมชั้นทุก คนฟังหมดแล้ว

“ฮาฮา เฉินเกอเมื่อกี้ตอนที่ไปส่งดูเร็กซ์เห็นอะไร หรอ?”

หวงเหมายิ้มถาม

“แม่งเอ้ย หยางเสว่สาวสวยคนนั้น รูปร่างดีขนาดนี้ ไม่แน่ตอนที่ไปถึง ลู่หยางเริ่มแล้วก็ได้!”

สวี่ตงยิ้มอย่างน่ากลัว

เฉินเกอกำหมัดแน่นดวงตาแดงก่ำ เขาอยากจะฆ่า สวีทจริงๆ ตายไปด้วยกันกับสวี่ตง!

“เพราะอะไร! เพราะอะไรนายต้องแกล้งผมแบบ นี้!” เฉินเกอตะโกนเสียงดัง

สวี่ตงหัวเราะ “โอ้ยโอ้ยโอ้ย ดูเร็ว คนจนโมโหแล้ว ผมกลัวมากเลย!”

“ผมจะบอกอะไรให้ นายมันคนจน ทั้งชั้นเรียนนี้ คนที่ผมดูถูกที่สุดก็คือนาย ผิดที่ครอบครองหยก หยางเสว่ผู้หญิงสวยขนาดนี้อยู่กับนาย สิ้นเปลืองโดย สิ้นเชิง ให้เพื่อนของผมเล่นสักสองสามวันดีกว่า…”

“ใช่แล้ว นายยังไม่รู้สินะ นายจีบหยางเสว่1ปีแล้ว เพื่อนของผมลู่หยางเพิ่มวีแชท ครึ่งชั่วโมงก็จีบติดแล้ว ฮาฮาฮา!”

ทุกคนต่างก็หัวเราะ ไม่มีใครสนใจศักดิ์ศรีของ เฉินเกอเลย!

“ผมจะสู้กับพวกนายให้ถึงที่สุด!” เฉินเกอกระโจนไปที่สวี่ตง

แต่สุดท้ายที่ได้กลับมาคือ การรุมทำร้ายของ เพื่อนๆสวีตง!

สุดท้าย เฉินเกอถูกเพื่อนในหอพักลากกลับไปที่ หอพัก!

นอนอยู่บนเตียง เฉินเกอใช้ผ้าห่มคลุมตัวเองเอา ไว้อย่างมิดชิด ร้องไห้เสียใจ

“เพราะอะไร? พวกเขาต่างก็กลั่นแกล้งผม เหยียบ ย่ำศักดิ์ศรีของผม! เพราะอะไร!”

“เพราะว่าผมยากจน ในสายตาของพวกเขา ผมไม่ นับว่าเป็นคนด้วยซ้ำ!”

เฉินเกอกระวนกระวายอยู่ในใจ ดึงเส้นผมของตัว เองอย่างรุนแรง ฉากที่เคยอยู่กับหยางเสาแต่ละฉาก เหมือนยังปรากฏอยู่ตรงหน้า

ไม่รู้ว่าร้องไห้นานแค่ไหนแล้ว ร้องไปร้องไปเขาก็ หดตัวหลับอยู่ในผ้าห่มแล้ว บางครั้งค่ำคืนที่เงียบเหงาแบบนี้ เขาถึงจะสงบสุข

สุกที่สุดแล้ว!

เช้าวันที่2ตื่นแต่เช้า ในหอพักไม่มีคนแล้ว เฉินเก อรู้ว่า ประธานหอไม่อยากปลุกให้ตัวเองตื่น เรื่องราว เมื่อวาน อยู่ที่หอดีกว่ากลับไปที่ห้องเรียนเยอะเลย!

เพียงแต่ว่าหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เฉินเกอก ลับพบว่าในโทรศัพท์มือถือตนเองมีข้อความและสายที่ ไม่ได้รับเยอะมาก

ที่ทำให้เฉินเกอแปลกใจก็คือ ทั้งหมดนี้ล้วนเป็น เบอร์โทรศัพท์ต่างประเทศ

และยังมีข้อความโอนเงินเข้าไปในบัญชีของตัว เองอีกด้วย! !

“โธนาคารจีน] ปี19.หมายเลขบัญชีของท่านที่ มีตัวเลขท้ายเป็น107มีจำนวนเงินคงเหลือ 1000,0005.00หยวน…”

เห็นตัวเลขมากมายขนาดนี้ เฉินเกอสมองซื้อไป ครู่หนึ่ง สับสนไปหมดเลย

10 ล้าน!

ใครกันที่โอนเงิน10 ล้านมาให้ตัวเอง?

เฉินเกอรีบโทรไปตรวจสอบกับธนาคารโดยเร็ว หลังจากตรวจสอบยืนยันไม่มีการผิดพลาด ยิ่งสับสน เข้าไปใหญ่

ในขณะนี้ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก

ก็ยังเป็นเบอร์โทรศัพท์ต่างประเทศ

“เสี่ยวเกอ ได้รับเงินแล้วยัง? ฉันเป็นพี่สาวของ นาย!” ปลายสายโทรศัพท์มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น

“พี่! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? พี่กับพ่อแม่ยังทำงาน ใช้แรงงานเพื่อหาเงินที่ต่างประเทศไม่ใช่หรอ? มีเงิน มากมายขนาดนี้ได้อย่างไร?”

หัวใจของเฉินเกอแทบจะมาอยู่ในลำคอแล้ว

“เหอะๆ แม้ตามความหมายของพ่อ จะปิดบังนาย อีก2ปี แต่ฉันได้ข่าวมาว่านายอยู่มหาวิทยาลัยโดน กลั่นแกล้งบ่อย ดังนั้น พี่ก็เลยเปิดเผยให้นายรู้เร็วขึ้น ครอบครัวเรามีเงิน และกิจการครอบครัวเฉินของเรา เป็นกิจการข้ามโลก อยู่ในโซนแอฟริกาเข้าใจไหม? พูดอย่างนี้แล้วกัน ในแอฟริการ้อยละ80คือเหมือง ทองคำปิโตรเลียมและแร่ธาตุ ล้วนเป็นของครอบครัว เรา! ”

“ยังรวมไปถึงกิจการเหล่านั้นที่อยู่ในประเทศและ

ต่างประเทศ!”

เฉินเกอกลืนน้ำลายอย่างรุนแรง หาก10ล้านนี้ไม่ ได้มีอยู่จริง ตีให้ตายยังไงเข้าก็ไม่เชื่อ

เขาจะต้องคิดว่าพี่สาวตัวเองบ้าไปแล้วแน่นอน!

“พี่รู้ว่านายไม่เชื่อ เสี่ยวเกอ นายก็ค่อยๆยอมรับ มันก็แล้วกัน เมื่อก่อนพี่ก็ถูกเลี้ยงมาด้วยความยากจน เช่นกัน ตอนนี้ก็ค่อยๆชินกับชีวิตที่ร่ำรวย ใช่แล้ว เช้า วันนี้น่าจะมีพัสดุส่งไปที่มหาวิทยาลัยของพวกนาย ข้างในนั้นมีของจำนวนหนึ่งที่พี่ส่งให้นาย ไม่ต้องสนใจ พีส่ง เงิน”

“ไม่รู้ว่าตอนนี้ราคาของในประเทศเป็นอย่างไร อย่างไรก็ตามแต่ 10ล้านนี้นายก็เอาไปใช้ก่อนแล้วกัน เดือนหน้าพี่ค่อยโทรหานาย!”

หลังจากที่วางสายโทรศัพท์ เฉินเกอไม่สามารถ สงบสติอารมณ์ของตัวเองได้อยู่นานสองนาน

สภาพแวดล้อมตั้งเด็กของเขา มีเพียงอย่างเดียว นั่นก็คือจน!

แต่ตอนนี้..

อันที่จริงผมเป็นทายาทเศรษฐี???

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ