บทที่911 ลงมือทําเรื่องเลวๆ

พูดจบแล้ว กู่หมิงก็หยิบเอาคริสตัลกะโหลกศีรษะออกมาจาก กล่อง

“ว้าว!”

ทันใดนั้นเอง คนที่อยู่ทางด้านล่างต่างก็พากันกระสับกระส่าย

ขึ้นมา

คริสตัลกะโหลกศีรษะนี้พูดได้ว่าสุกใสเป็นประกายลานตาเสีย จริงๆ แวววาวโปร่งแสงเช่นนี้ ให้ความรู้สึกที่พิเศษแบบหนึ่งยิ่ง นัก

เห็นคริสตัลกะโหลกศีรษะนี้แล้ว ดวงตาของพวกเฉินเกอก็เต็ม ไปด้วยความรู้สึกที่น่าทึ่งเช่นกัน

ทั้งสี่คนเองก็คิดไม่ถึงว่าในสถานที่ที่อยู่ไกลออกไปเช่นนี้จะ สามารถพบเจอกับสิ่งของล้ำค่าขนาดนี้ได้

“คริสตัลกะโหลกศีรษะ ราคาประมูลเริ่มต้นที่สี่ล้าน และราคา ประมูลแต่ละครั้งจะต้องไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้าน เริ่มประมูลได้ครับ!” หลังจากคำสั่งนี้ของหมิงแล้วนั้น การประมูลอย่างเป็น

ทางการก็เริ่มต้นขึ้น

“ห้าล้าน!”

เวลานี้มีผู้ชายคนหนึ่งที่ยกมือพร้อมกับตะโกนขึ้นมาก่อน
“หกล้าน!”

หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงของผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ตะโกน ขึ้น แล้วเสนอราคาสูงขึ้นอีกหนึ่งล้าน บุคคลเหล่านี้พูดได้ว่าใช้เงินเหมือนกับน้ำไหลเสียจริงๆ เรียก

เงินเป็นล้านๆ ขึ้นมาแบบนี้โดยไม่รู้สึกเสียดายเลยแม้แต่นิด

เดียว

“เจ็ดล้าน ใครก็อย่ามาแย่งฉันนะ!”

ผู้ชายที่สวมแว่นตาคนหนึ่งลุกขึ้นยืนแล้วตะโกนเสียงดังออก มาด้วยท่าทางที่มั่นใจว่าจะชนะอย่างไรอย่างนั้น

แต่นี่คือการแข่งประมูล ไม่ใช่งานที่จะต้องอาศัยน้ำใจกัน ใคร จะไปสนใจเขากัน

การประมูลเป็นการแข่งขันที่ว่าใครให้ราคาสูงถึงจะได้สิ่งของ

นั้นไปต่างหาก

“ไสหัวไปเลย ฉันให้แปดล้าน!

ชายอ้วนคนหนึ่งจ้องมองพลางด่าว่าผู้ชายที่ใส่แว่นตาคนนั้น แล้วเสนอราคาประมูลให้สูงขึ้นไปอีกหนึ่งล้าน

ไม่นาน ราคาของคริสตัลกะโหลกศีรษะก็ได้ทะลุสิบล้านเป็นที่ เรียบร้อย

คนพวกนี้บ้ากันไปแล้วจริงๆ

“เฮ้ย คนพวกนี้บ้าเกินไปแล้ว ไม่เห็นเงินเป็นเงินกันจริงๆ นะใช้เงินมากขนาดนี้เพื่อจะซื้อกะโหลกอันเดียวเนี่ยนะ?”

เลยเล่ร้องออกมาด้วยความตกใจในเวลานี้ ใบหน้าของเขา นั้นเต็มไปด้วยความตกตะลึง

“เหอเหอ โลกของพวกคนมีเงินพวกเราไม่เข้าใจหรอก!

เงินเกอยิ้มพลางเอ่ยออกมา

เฉินเกอไม่ได้รู้สึกสนใจสิ่งเหล่านี้ เขาถึงไม่ได้โง่ถึงกับต้องใช้ เงินเป็นสิบล้านเพื่อซื้อคริสตัลกะโหลกศีรษะมา จะใช้เงินก็ไม่ สามารถใช้แบบนี้ได้เหมือนกัน

สุดท้ายแล้วคริสตัลกะโหลกศีรษะอันนี้ก็ถูกผู้ชายใส่แว่นคน นั้นใช้เงินประมูลไปในราคาที่สูงถึงสิบห้าล้าน

“ยินดีกับคุณผู้ชายท่านนี้ ที่ได้ประมูลคริสตัลกะโหลกศีรษะ

ของเราไปในราคาสิบห้าล้านได้สำเร็จ!

หมิงก็เอ่ยชื่นชมผู้ชายใส่แว่นคนนั้นขึ้นเช่นกัน

ทันใดนั้นเองผู้ชายคนที่ใส่แว่นตาคนนี้ก็รู้สึกพึงพอใจกับ สายตาที่ยกย่องและเลื่อมใสของทุกคนที่มองมา รู้สึกพอใจและ ภูมิใจเป็นอย่างมาก นี่ก็คือผลลัพธ์ที่คนมีเงินต้องการมากที่สุด นั่นเอง

“ไปเถอะ ไม่มีอะไรน่าดูแล้ว!”

หลังจากเสร็จสิ้นแล้วนั้น เฉินเกอก็หันไปสั่งกับพวกเลยเล่สาม คนนั้น
แล้วทั้งสี่คนก็ออกมาจากตลาดมืดพร้อมกัน

หลังจากที่ออกมาจากตลาดมืดแล้วนั้น ทั้งสี่คนก็ยังเดินเล่น รอบๆ เมืองต่อกันอีก

หลังจากนั้นสักพักหนึ่ง ก็เห็นผู้ชายใส่แว่นคนนั้นที่ประมูล คริสตัลกะโหลกศีรษะปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของพวกเขาทั้งสี่คน

“พี่เฉิน นั่นไม่ใช่คนที่ประมูลคริสตัลกะโหลกศีรษะนั่นหรอก หรือ?”

เลยเลรีบเอ่ยเตือนเฉินเกอขึ้น

เป็นอย่างที่เห็นว่าคือผู้ชายที่ใส่แว่นคนนั้นจริงๆ

ผู้ชายคนนี้เดินเร็วมาก สีหน้าท่าทางดูร้อนใจยิ่งนัก ราวกับว่า กลัวจะถูกใครเห็นหรือสนใจอย่างไรอย่างนั้น

“ไป ตามไปดู!”

เฉินเกอรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายขนาดนั้น จึงรีบเอ่ยขึ้น หลังจาก นั้นก็พาพวกเลยเล่ตามไป

ไม่นาน พวกเฉินเกอทั้งสี่คนนั้นก็ตามชายใส่แว่นคนนั้นมาถึง บ้านหลังหนึ่ง

ชายใส่แว่นคนนั้นมองไปรอบๆ แล้วก็เดินเข้าไปด้านใน หลัง จากนั้นก็ไม่ลืมที่จะปิดประตูด้วย

“พวกนายรอฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะไปดูเอง!”

เฉินเกอหันไปสั่งกับทั้งสามคนนั้น หลังจากนั้นก็กระโดดขึ้นไปบนหลังคาทันที

เงินเกอนอนคว่ำหน้าลงบนหลังคาเพื่อมองไปยังด้านใน

เห็นเพียงแค่ชายใส่แว่นคนนั้นยืนอยู่ตรงลานบ้าน กับคู่หนึ่ง ผู้ชายที่ใส่เสื้อหนังตัวใหญ่ที่ร่วมประมูลคนนั้นกำลังเจรจากันอยู่ ดูเหมือนทั้งสองคนจะกำลังปรึกษาอะไรกันอยู่อย่างไรอย่างนั้น

แต่ทว่า วินาทีต่อมานั้น ฉากที่ทำให้เฉินเกอรู้สึกตกใจนั้นก็ เกิดขึ้น

เห็นเพียงแค่หมิงหยิบกริชเล่มหนึ่งออกมาจากเสื้อตัวเอง

แล้วแทงลงตรงหน้าอกของชายใส่แว่นคนนั้น

ทันใดนั้นเองชายใส่แว่นก็ล้มลงสิ้นใจจมกองเลือด ตอนที่ สิ้นใจตายนั้นแม้แต่ดวงตาก็ยังไม่ปิดลงเลยเสียด้วยซ้ำ นอนตาย ตาไม่หลับจริงๆ

หลังจากที่ฆ่าชายใส่แว่นคนนี้แล้ว หมิงก็ใช้ผ้าที่พกติดตัว ออกมาเช็ดกริชเล่มนั้น แล้วหลังจากนั้นก็เก็บเข้าไปในเสื้อของ ตัวเองตามเดิม

และจากนั้น หมิงก็ตะโกนเข้าไปในบ้าน

เห็นเพียงแค่ผู้ชายสองคนเดินออกมาจากด้านในบ้าน

“เอาศพไปจัดการให้ฉันซะ!”

หมิงออกคำสั่งกับชายสองคนนั้น

ทั้งสองคนรีบพยักหน้าลงทันที หลังจากนั้นก็แบกศพของชายที่ใส่แว่นคนนั้นไปวางใส่ไว้ในกระสอบใบหนึ่งแล้วจึงพาออกไป

ทุกอย่างนี้ปรากฏอยู่ในสายตาของเฉินเกอ เขาคิดไม่ถึงเลย

ว่าหมิงเถ้าแก่ของตลาดมืดแห่งนี้จะโหดเหี้ยมอ่ามหิตเช่นนี้ นี่เป็นจังหวะที่ได้รับผลประโยชน์แล้วก็ถีบหัวส่งอย่างนั้นสินะ

เอาเขาของคนอื่นมาก่อน ของก็ไม่ให้ และยังจัดการเขาอีก

ไม่มีความเป็นมนุษย์เลยเสียจริงๆ

เวลานี้ ในใจเฉินเกอนั้นคิดขึ้นมาอีกครั้ง : “โลกใบนี้เป็น อย่างไรกันแน่?”

ทำไมคนในปัจจุบันถึงได้ไม่มีความเป็นมนุษย์เลยเช่นนี้

รับเงินมากว่าแล้ว ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามก็ต้องเอาของให้เขา ไว้ชีวิตเขาไม่ได้หรอกหรือ? จะต้องฆ่ากำจัดให้สิ้นซากแบบไร้ มโนธรรมเช่นนี้

แต่ในใจของเฉินเกอเองก็รู้สึกโชคดีเช่นกัน

ดีที่ตอนอยู่ที่ตลาดมืดเมื่อครู่นี้ เขาไม่ได้เลือกที่จะซื้อประมูล ม เช่นนั้นแล้วคนที่จะต้องตายเกรงว่าคงจะเป็นเขาแล้ว

หลังจากนั้น เฉินเกอลงมาจากหลังคา กลับมาอยู่ตรงข้างๆ เงินจีสามคนตรงนั้น

“เป็นอย่างไรบ้าง?

เงินจีเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ชายที่ใส่แว่นคนนั้นตายแล้ว!
เงินเกอเอ่ยขึ้น

“ตาย ตายแล้ว? เกิดอะไรขึ้น?

เลยเล่เอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ

“ถูกเถ้าแก่ของตลาดมืด หญิงคนนั้นฆ่าตายแล้ว!

เงินเกออธิบาย หลังจากนั้นก็เล่าเรื่องที่ตัวเองไปเจอมาออก มาทั้งหมด

หลังจากที่พวกเลยเล่ทั้งสามคนนั้นได้ยินแล้วก็ตกตะลึง โดย ไม่อยากจะเชื่อว่าหมิงเถ้าแก่ตลาดมืดแห่งนี้จะเป็นคนที่จิตใจ โหดเหี้ยมอำมหิตเช่นนี้

“นั่นไม่ใช่ว่าเขาฆ่าคนมาไม่น้อยแล้วอย่างนั้นหรือ คนที่รับซื้อ ประมูลพวกนั้นล้วนแต่ตายหมดแล้ว!

เงินเกอเองก็พยักหน้าลงเช่นกัน

“ถูกต้อง มีความเป็นไปได้สูงมาก คนพวกนี้เป็นพวกฆ่าคน เพื่อปล้นเอาทรัพย์สิน!”

เงินเกอกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ

“น่าเกลียดชังเกินไปแล้ว!

เลยเล่เองก็ด่าว่าออกมาด้วยความรู้สึกเคียดแค้นและรู้สึกไม่

เป็นธรรมเช่นกัน แต่พวกเฉินเกอทั้งสี่คนนี้ก็ไม่มีวิธีอื่น พวกเขาไม่สามารถช่วย

ชายใส่แว่นคนนี้ได้ เฉินเธอเองก็ทำได้เพียงมองดูชายคนนั้นตายอยู่ในกำมือของหมิงไปต่อหน้าต่อตาเช่นกัน

“เอาล่ะ พวกเรารีบไปกันเถอะ ที่นี่อยู่นานไม่ดีนักหรอก!

หลังจากที่ผ่านไปสักพักแล้วนั้น เฉินเกอก็เอ่ยเตือนพวกเงิน ทั้งสามคนนั้น ตอนนี้ดูแล้ว เมืองสิงก็ไม่ใช่สถานที่ที่ดีเท่าไรนัก มีคนที่

จิตใจร้ายกาจอยู่มากมาย ออกไปจากที่นี่ให้เร็วหน่อยก็คงจะดี กว่า

หลังจากที่พูดจบแล้วนั้น ทั้งสี่คนก็รีบหันหลังกลับออกไป

แต่ท้องฟ้าตรงหน้าที่กำลังจะมืดลงแล้ว พวกเฉินเกอทั้งสี่คน

นั้นก็ทำอะไรไม่ได้ จึงต้องหาโรงแรมที่พักในเมืองนั้นพักกันก่อน แล้วค่อยว่ากันอีกที

โรงแรมของเมืองสิงแตกต่างกับโลกภายนอก เหมือนกับ

โรงแรมสมัยโบราณประเภทนั้น

พวกเฉินเกอหาโรงแรมที่ดูธรรมดาๆ แห่งหนึ่งพักค้างแรมกัน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ