บทที่880 ทดสอบ

“โบว์ลิ่ง? อาผมไม่เคยเล่นหรอกครับ

หลังเฉินเกอได้ยิน แสร้งทำเป็นสงสัยทันที

จะแกล้งแล้วก็ต้องแกล้งให้สุดทาง เขาจะเล่นกับเซียวหยุน

สักตั้ง

“ไม่เป็นไร ผมสอนคุณเอง มา พวกเราไปเล่นกัน!!

หลังจากเซียวหยุนได้ยิน ก็ไม่สงสัยสักนิด รีบพูดกับเฉินเก

อด้วยความดีใจ

“ได้ครับ งั้นผมไปเล่นกับคุณ!

เฉินเกอรับปากจากนั้นก็มองไปที่เงินจึ

“เจินจี ผมไปเล่นโบว์ลิ่งนะ พวกคุณคุยเล่นกันไปก่อน!”

หลังจากเงินได้ยิน ก็ไม่มีความคิดเห็นอะไร เธอรู้ว่าเป็นเก อมีความคิดเป็นของตัวเองเป็นแน่ และจะไม่เข้าไปขวาง พูดได้ เพียงว่าฉีเซียวหยุนหาเรื่องเงินเกอไม่ใช่ทางเลือกที่ดีเลย ถึง เวลาฉีเซียวหยุนจะต้องเสียใจภายหลังแน่นอน

อย่างรวดเร็ว เฉินเกอกับฉีเซียวหยุนก็มาถึงลานโบว์ลิ่ง

ฉีเซียวหยุนกับเฉินเกอยืนอยู่กันคนละเลน

“มา น้องเฉิน ผมสอนคุณเล่นเอง ดูผมไว้!”
ฉีเซียวหยุนยิ้มแล้วพูดกับเฉินเกอ จากนั้นก็หยิบลูกโบว์ลิ่งไว้ ในมือลูกหนึ่ง

ฉีเซียวหยุนเดินหน้าแล้วใช้แรงเหวี่ยงลูกโบว์ลิ่งไปด้านหลัง จากนั้นครู่หนึ่งก็ปล่อยลูกออกไป

ลูกโบว์ลิ่งวิ่งโดนฟันด้วยความรวดเร็ว

“ปัง!”

นัดเดียวเข้าไปตรง ๆ

ลูกโบว์ลิ่งที่ฉีเซียวหยุนวิ่งโดนพันล้มหมดในตาเดียว

เฉินเกอดูก็รู้ว่าฉีเซียวหยุนมีประสบการณ์สูงด้านการโยน โบว์ลิ่ง อีกทั้งยังมีฝีมือ

ดูแล้วฉีเซียวหยุนตั้งใจจะให้เขามาเล่นโบว์ลิ่งก็เพื่อจะแกล้ง

แต่ว่าเขาคิดว่าตัวเขานั้นอ่อนแอมากไปแล้ว

กับโบว์ลิ่งเฉินเกอเคยเล่นและมีประสบการณ์มากเช่นกัน

เขา

เพียงแค่ไม่ให้ฉีเซียวหยุน ดังนั้นเฉินเกอจึงตั้งใจบอกว่าตัว เองเล่นไม่เป็นก็เท่านั้น ก็เพื่อให้ฉีเซียวหยุนเปิดเผยธรรมชาติ ที่แท้จริงของเขา

ในเมื่ออยากเล่น งั้นเฉินเกอก็จะเล่นเป็นเพื่อนเขา

“มา น้องเฉิน คุณลองดูสิ!”
ในตอนนั้นเองฉีเขียวหยุนหยิบลูกโบว์ลิ่งส่งให้เฉินเกอและ พูดกับเขา

เฉินเกอรับลูกโบว์ลิ่งมาแล้วเดินไปข้างหน้าแกล้งทำเป็นท่า แปลก ๆ ตามท่าทางของเซียวหยุนแล้วปล่อยลูกโบว์ลิ่งออกไป

แต่น่าเสียดาย ลูกโบว์ลิ่งของเฉินเกอนั้นเบี้ยวไม่โดนพินสัก

อัน

“ฮ่า ๆ ๆ!”

เมื่อเห็นเฉินเกอล้างท่อ ฉีเขียวหยุนก็ออกมาเสียงดัง

“น้องเฉินดูแล้วต้องฝึกอีกเยอะ ฝึกเยอะ ๆ เดี๋ยวก็ได้!”

ฉีเซียวหยุนแกล้งทำเป็นแนะนำเงินเกอด้วยความหวังดี

เฉินเกอก็ไม่ได้สนใจเขา แต่แกล้งทําเป็นการฝึกกับลูก โบว์ลิ่งต่อไป

ฉีเซียวหยุนนี่โง่ชะมัด นี่ดูไม่ออกเหรอ เขาดูไม่ออกว่าเงินเก อแกล้งทำไปอย่างนั้นเอง

ถ้าหากว่าเป็นมืออาชีพคนอื่น เกรงว่าคงจะรู้แต่แรกแล้วว่า เฉินเกอเล่นโบว์ลิ่งเป็น

ผ่านไปครู่หนึ่ง ฉีเซียวหยุนก็หันไปดูเฉินเกออีกครั้ง

“น้องเฉิน เห็นคุณฝึกตั้งนานแล้ว พวกเรามาแข่งกันไหม?สักเกม?”

ฉีเซียวหยุนเสนอแนะกับเฉินเกอ
เฉินเกอรู้ว่าฉีเซียวหยุนกำลังจะเริ่มแล้ว และธรรมชาติของ เขากำลังจะถูกเปิดเผย

แน่นอนว่าจุดประสงค์ของฉีเขียวหยุนอยู่ที่นี่ ก็เพื่อแข่งขัน กับตนเอง จากนั้นเขาก็ทำร้ายตัวเองอย่างรุนแรงเพื่อทำให้ตัว เองอับอาย

ทั้งหมดนี้เฉินเกอดูออกแต่แรกแล้ว เพียงแต่เงินเกอไม่

ต้องการจะทําแผนแตกแค่นั้นเอง

แน่นอน เฉินเกอไม่ใช่พวกที่ไม่ให้ความร่วมมือ

“ได้สิ!”

เพียงได้ยินว่าเฉินเกอรับปาก

“แบบนี้ การแข่งขันมันต้องมีเงินเดิมพันสักหน่อย เกมละพัน

เป็นไง?”

ตอนนี้ฉีเซียวหยุนมองไปที่เฉินเกอและเสนอ และได้วางแผน อย่างรอบคอบไว้แล้วในใจ

เฉินเกอยิ้มเยาะในใจ ฉีเซียวหยุนคงคิดถึงเงินจนเป็นบ้า

เกมละพัน

“ได้ครับ ไม่มีปัญหา!”

ทันใดนั้นเฉินเกอก็รับปาก

อย่างไรก็ตามสิ่งต่าง ๆ เช่นเงินไม่สำคัญสำหรับเงินเกือ นอกจากนี้เขาไม่มีทางแพ้อย่างอนาถ ทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมของเงินเกอ

หัวหน้า นายก็อย่าไปรังแกแฟนของเงินให้แก่นักสิ ไม่ อย่างนั้นเจินจีนะโกรธได้นะ!”

ในเวลานี้เพื่อนนักเรียนชายที่นั่งดูอยู่ข้าง ๆ พูดติดตลกกับฉี เขียวหยุน คำพูดเต็มไปด้วยการดูถูกเฉินเกอ

เฉินเกอเองก็ไม่ใส่ใจกับคนพวกนี้ อย่างไรก็ตามเดี๋ยวก็จะ ได้รู้เอง เฉินเกอจะตบหน้าพวกเขาอย่างแรง ให้พวกเขาโดนตบ หน้าแบบไร้เสียงกันไปเลย

อยากจะรังแกตัวเขา แต่กลับไม่รู้จักประมาณตน คิดว่าเขา รังแกได้ง่าย ๆ งั้นเหรอ?

“มาสิ น้องเฉิน พวกเราโยนคนละรอบ ดูว่าสุดท้ายใครได้ แต้มสูงสุด!”

ฉีเซียวหยุนบอกเฉินเกอทันทีเกี่ยวกับกฎและเขาแทบรอไม่

ไหวที่จะเล่นงานเฉินเกออย่างรุนแรง

เงินเกอพยักหน้าเล็กน้อยและไม่พูดอะไร

อย่างรวดเร็วเครื่องก็วางพินลง และการแข่งขันก็เริ่มขึ้น ตาแรกนีเซียวหยุนเป็นคนเริ่ม ฉีเซียวหยุนหยิบลูกโบว์ลิ่งขึ้น มาและปล่อยลูกโบว์ลิ่งออกไปกระทบกับพินทั้งหมด

หลังปล่อยลูกไปฉีเซียวหยุนไม่แม้แต่จะหันไปมอง ใบหน้า เต็มไปด้วยความมั่นใจ
“ปัง!”

เสียง มลัมเป็นเสียงดังฟังชัด

รอบที่หนึ่ง ฉีเซียวหยุนทำพินล้มทั้งหมดได้สิบคะแนน

มีพินทั้งหมดสิบพิน พินล้มหนึ่งพันคือหนึ่งคะแนน

“ว้าว!”

“หัวหน้าเก่งจัง!”

“ใช่ หัวหน้าหล่อเกินไปแล้ว!

เมื่อเห็นฉ่เซียวหยุนทำสไตรค์ได้ เพื่อนนักเรียนที่อยู่รอบ ๆ ต่างพากันส่งเสียงเชียร์ ทุกคนชื่นชมนีเซียวหยุน

เซียวหยุนจมอยู่กับความเพลิดเพลินในช่วงเวลาสั้น ๆ

เมื่อถึงตาเฉินเกอ เฉินเกอลุกขึ้นและหยิบลูกโบว์ลิ่งลูกหนึ่ง ลูกนี้แน่นอนว่าเฉินเกอไม่มีทางแสดงความสามารถที่แท้จริงออก มา เพราะยังไม่ถึงเวลานั้น

ดังนั้นลูกนี้ ไม่ว่าจะพูดยังไงเฉินเกอร์ตั้งใจโยนให้พลาด

คิดเสร็จ เฉินเกอก็เหวี่ยงลูกออกไปตามใจ ลูกโบว์ลิ่งกลิ่ง ไปด้วยความเร็วแล้วล้างท้อ เสียเปล่า ได้แต้มเท่ากับศูนย์

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”

ภาพนี้ต่างทำให้ทุกคนหัวเราะออกมาเสียงดัง และรู้สึกว่า

เฉินเกอนั้นห่วยมาก
แต่เฉินเกอก็ไม่ได้ใส่ใจคนพวกนี้

นี่คือสิ่งที่เฉินเกอตั้งใจทำให้เป็น ดังนั้นจึงไม่รู้สึกอะไรกับ เสียงหัวเราะเยาะของพวกเขา

ตอนนี้เสียงหัวเราะเยาะหนักขึ้นทุกที รอถึงตอนตบหน้า คงจะเจ็บน่าดู

“เอ่อ น้องเฉิน ไม่เป็นไรนะ ทุกคนมีช่วงมือตกกันทั้งนั้น!

ฉีเซียวหยุนจงใจกลั้นขำและมองไปที่เฉินเกออย่างสงบ

จากนั้น ฉีเชียวหยุนก็พูดไปด้วยและหยิบลูกโบว์ลิ่งขึ้นมา แล้วเริ่มรอบที่สอง

เครื่องวางพินลง การแข่งรอบที่สองเริ่มต้นขึ้น

ยังคงเหมือนกับรอบก่อนหน้านี้ เซียวหยุนปล่อยลูกโบว์ลิ่ง

ในมือออกไป

ลูกโบว์ลิ่งกลิ่งไปกระทบโดนพินด้วยความเร็ว

“ปัง!”

ล้มพินสําเร็จ

แต่รอบที่สองนั้นกลับไม่ราบรื่นเหมือนรอบแรง ฉีเซียวหยุ นทำพินล้มได้เพียงเจ็ดอันเท่านั้น ได้ไปเจ็ดคะแนน

อันที่จริงฉีเซียวหยุนตั้งใจทำแบบนี้ เขาต้องการต่อให้เป็น เกอ ไม่เช่นนั้นก็จะดูไร้ปรานีเกินไป ไม่ว่าจะพูดยังไงเขาก็เป็น แฟนหนุ่มของเงินจี เขาไม่อยากให้เงินจีโกรธเขาทีหลัง และรู้สึกว่าเขากลั่นแกล้งเฉินเกอทั้งหมด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ