บทที่88 ทำไมถึงมีคนจนขนาดนี้ได้

“คุณป้า ป้า ป้า ป้าอย่าพูดแบบนั้น!”

หลินอยู่ข้างๆ ดวงตาเบิกกว้าง

เธอไม่คาดคิดจริงๆเลยว่า คุณป้าพูดคำรุนแรงเช่นนี้ออกมา

ได้

คุณรู้ไหมว่าคนยืนอยู่ตรงหน้าคุณคือใคร? มหาเศรษฐีที่แท้

จริง

ผู้สนับสนุนทั้งตระกูลหลินเลยนะ!

หลินรู้สึกตกตะลึงยิ่งนัก

แต่ว่าเงินเกอถูกด่าเช่นนี้ ก็แค่แอบโกรธเล็กน้อย เผชิญกับ เสียงดูถูกเหล่านี้ รู้สึกชินซาตั้งนานแล้ว

หลินหงเซียะกำลังจะด่าทอ เฉินเกออีกครั้ง ให้เขารู้ว่ายากจะ ได้ถอนตัวไป

ในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น หยิบขึ้นมารับสาย

“อ๊ะ หนูเฉียงหรอ อุ้ย บอกว่าคราวหน้าจะให้คุณมาไม่ใช่ หรือ! อะไรนะ! คุณอยู่ที่ประตูแล้ว ก็ได้ๆ ฉันออกไปรับคุณ!

หวเฉียงเป็นคนโทรเข้ามา หลินหงเซียะได้บอกเขาแล้ว ว่าวัน นี้ไม่ต้องมา
แต่ก็ไม่ได้คาดคิดว่า หนูเฉียงก็ดันมาจนได้

เพราะอะไรนะ หลินหงเซียะคิด เพราะยังไงแฟนของหลิน จะเข้ามานะ ถึงแม้ว่าเธอจะชอบหาเฉียงมากกว่า อยากให้หลิน ยี ได้รู้จักกับหนูเฉียง ดีที่สุดคือรวมเป็นทองแผ่นเดียวกัน

แต่ถ้าหากแฟนของเก่งและหล่อกว่า หนูเฉียงล่ะ? ถ้าแฟนของ ยียีร่ำรวยกว่าครอบครัวของ หวูเฉียงล่ะ?

สรุปก็คือหลินหงเซียะคิดกรณี ถ้าหาก ไว้มากมายนับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่ได้คาดคิดถึงผลลัพธ์

ไม่อยากจะพูดอีกแล้ว

ยียีกับเฉินเกอคนนี้ จะต้องเลิกกัน เดี๋ยวตัวเองก็จะกลับไปบอก กับพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของตัวเองให้รู้เรื่อง ซึ่งก็คือพ่อของหลิน ทําเรื่องเหลวไหลอะไร

“ว้าวๆๆ พี่หนูเฉียง มาแล้ว พี่ พี่หนูเฉียง ก็จะไปร่วมงาน ปาร์ตี้เรือสำราญด้วยเหมือนกัน ที่สามารถทำความรู้จักกับพี่ห เฉียง มากขึ้นนะ?”

พวกซูเหมยต่างพากันทำเหมือนเฉินเกอเป็นอากาศ ทิ้งไว้ด้าน ข้างตั้งนานแล้ว ในตอนนี้ แต่ต้องการจับคู่ หนูเฉียงกับหลิน บังเอิญในเวลานี้ หวเฉียงก็เดินตามหลินหงเซียะเข้ามา “พี่หนูเฉียง พี่หล่อเพิ่งขึ้นอีกแล้ว!
เมื่อเหมยได้เห็นเข้า ก็ยิ้มหวานทักทาย

หวเฉียงตรงหน้า รูปร่างสูงหล่อเหลา และสวมเครื่องประดับ

เงินทอง ในมือ แค่ดูก็รู้ว่าเป็นคุณชายไฮโซ “ฮ่า เสี่ยวเหมยยิ่งอยู่ยิ่งรู้จักพูดจาน่าฟังมากขึ้นจริงๆเลยนะ!

หวูเฉียงเขย่านาฬิกาในมือเล็กน้อย ยิ้มแล้วพูด

ทันใดนั้นสายตาก็ขยับเล็กน้อย สุดท้ายก็ต้องมองไปที่หลิน ที่งดงามราวกับเทพธิดา

“ให้ฉันเดา คนนี้ก็น่าจะเป็นหลายสาวของน้าหลิน ที่มาจาก นหลัง หลิน คนสวยใช่ไหม?”

จริงๆแล้ว หนูเฉียงเคยเห็นหลินตั้งนานแล้ว อยู่ที่ มหาวิทยาลัยเชียงหนานกันหมด หลินก็เป็นผู้หญิงที่สวยงาม มาก จะไม่เห็นได้อย่างไร

จะพูดยังไงดี เพียงแค่สบตาเดียว เพียงสบตาเดียวเท่านั้น หา เฉียงก็พบว่าตัวเองตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้แล้ว

สวยงามมาก สวยมากจนทำให้คนใจสั่น!

ดังนั้น วันนี้เมื่อได้ยินว่าจะได้พบเจอกัน ยังถูกน้าหลินตั้งใจจับ คู่ หวเฉียงดีใจมากจริงๆ แต่หลังจากนั้นก็ไม่ให้เจอแล้ว หนูเฉียง ที่ฉลาดเป็นกรด แค่ถามก็รู้ถึงสถานการณ์ ยิ่งไม่ให้เขามา เขาก็ จะยิ่งมาให้ได้!

“อืม สวัสดี!”
หลินยีพูดอย่างสุภาพ แต่หลังจากพูดเสร็จ ก็ไปยืนอยู่ข้างๆ เงินเกอทันที

หรือว่าตัวเองจะไม่มีแรงดึงดูดมากขนาดนั้นเลยหรอ

หัวใจของหวูเจียงมืดสลัว

จากนั้นก็หันสายตาไปทางเฉินเกอ

“คุณก็คือแฟนของสาวสวยยีหรอ?” หนูเฉียงยิ้มไว้ ทำให้คน รู้สึกว่า ค่อนข้างใจกว้างและมีความสามารถนัก

“ฉันเอง!”

“ถ้าเป็นอย่างนี้ คุณก็อยู่ในมหาวิทยาลัยเชียงหนานของเรา ด้วยหรอ? แต่ว่า ฉันไม่เคยเจอคุณเลยนะ!”

มุมปากของหวเฉียง มีรอยยิ้มเสมอ รอยยิ้มแบบนั้น ทำให้คน

รู้สึกอึดอัดไม่น้อย

“ฉันไม่ได้มาจากมหาวิทยาลัยเจียงหนาน แต่มาจากมหา วิทยาลัยจินหลิง!

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เป็นเธอได้ฝึกฝนออกมาตั้งนานแล้ว ไม่ ว่าอีกฝ่ายจะปล่อยพลังอำนาจของตัวเองออกมาขนาดไหน เฉิน เกอก็ยังสามารถทําได้ โดยสีหน้าไม่เปลี่ยน จิตใจสงบนิ่งเงียบ

มหาวิทยาลัยจีนหลิง ก็ใช้ได้นะ ใช่แล้วเพื่อน ครอบครัวของ คุณทำงานอะไร? ถึงสามารถจีบสาวสวยอย่างได้สำเร็จ? “พี่หวเฉียง ฉันมาบอกพี่ดีกว่า เขาเป็นคนบ้านนอก ที่บ้านเปิดร้านขายของชำเล็กๆ ในเมือง! พี่ดูการแต่งตัวของเขา ยังไม่ เข้าใจอีกหรอ?”

เหมยแบ่งตอบ

ดั่งว่า สถานะสูงสุดของการเพิกเฉยต่อบุคคลหนึ่ง คืออะไร? นั่นก็คือ ทั้งๆที่บุคคลนั้นอยู่ตรงหน้าคุณ แต่คุณก็ปฏิบัติเหมือน กับว่าเขาไม่มีตัวตนเลย

คำพูดที่ทิ่มแทงหัวใจเช่นนี้ แต่เป็นคนปกติคนหนึ่ง ก็จะไม่พูด ออกมาต่อหน้า

แต่ตอนนี้ซูเหมยไม่ได้เกรงใจเลย สามารถจินตนาการได้ว่า เธอดูถูกเฉินเกอมากแค่ไหน

“อ๋อๆ ที่แท้มาจากบ้านนอกนี้เอง สามารถเรียนหนังสือที่จีน หลิงได้ นั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ ใช่แล้วพี่ชาย ถ้าหากมี ปัญหาอะไรที่มหาวิทยาลัยในหลัง สามารถบอกฉันได้เลย พ่อ ของฉันรู้จักอธิการบดีของพวกคุณ เรื่องอะไรแค่ประโยคหนึ่งก็ จัดการเรียบร้อยทุกอย่าง! คุณต้องการสมัครทุนการศึกษา ก็ สามารถหาฉันได้ เหอะๆ อย่าเห็นว่าฉันมาจากมหาวิทยาลัย เจียงหนาน ก็มีเส้นสายทั้งหมด! ใช่แล้ว เมื่อก่อนคุณเคยสมัคร ทุนการศึกษามาก่อนหรือเปล่า?

เมื่อหนูเฉียงเห็นว่าเป็นเกอเพิกเฉยต่อเขามาโดยตลอด ก็มีใจ ที่อยากจะดูหมิ่นตั้งนานแล้ว เลยไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก

เคยสมัคร เคยสมัครสามปีติดต่อกันแล้ว เมื่อก่อนฉันต้องพึ่ง ทุนการศึกษาจ่ายค่าเทอม!
เติมทีวันนี้ เฉินเกอแค่ต้องการที่จะมาทำให้คุณป้าของหลิน เสียหน้า แต่ในตอนนี้ เงินเกยตัดสินใจที่จะเก็บตัวเงียบหน่อยดี กว่า

มีสามเหตุผล

ประการที่หนึ่ง เฉินเกอเคยสมัครทุนการศึกษาจริงๆ และเคย เอามาจ่ายค่าเทอมจริงๆ นี่คือความจริง ไม่จำเป็นต้องหลอกลวง ผู้คน

ประการที่สอง เฉินเกอนึกคิดดู ต่อให้จะช่วยหลิน แต่ก็ไม่ จําเป็นต้องช่วยถึงสิ้นสุด เฉินเกือก็ถือว่าดูออกแล้ว ดูเหมือนหลิน ไม่เพียงต้องการให้ตัวเองแกล้งทำเป็นแฟนของเธอเท่านั้น แต่ต้องการพัฒนาความสัมพันธ์อีกระดับหนึ่ง

ไม่ใช่การหลงตัวเอง มันสามารถรู้สึกได้จริงๆ

แม้ว่าเฉินเกอจะชอบผู้หญิงสวยๆ โดยพื้นฐานแล้ว เห็นคนที่ สวยก็ชอบเลย นี่เป็นเพราะลักษณะตามนิสัย แต่เงินเกอก็ไม่ได้ ห่วยแตกขนาดนั้น

เขาต้องการหาผู้หญิงที่จิตใจพุ่งชนกันแบบนั้น มาเป็นแฟน เสมอมา

แล้วเดินไปด้วยกันเรื่อยๆ

แต่หลินไม่ใช่แน่นอน นั่นคือเมื่อทั้งสองพบกันครั้งแรก หลิน ยีตบหน้าตัวเองจนบาดเจ็บ มีการปะทะกันทางร่างกาย ดังนั้น เฉินเกอจึงไม่อยากที่จะเด็ดเดี่ยวเช่นนี้สําหรับประการที่สาม เฉินเพื่อไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนของ เขาอีกแล้ว ความรู้สึกที่ถูกคนจับตามองแบบนี้ ไม่รู้ว่าคนอื่นคิด อย่างไร แต่เงินเกอค่อนข้างอึดอัด

ให้ตายเถอะ ต้องพึ่งทุนการศึกษาจ่ายค่าเทอม ยังต้องจ่าย สามปี แม่เจ้า นี่ต้องจนถึงขนาดไหนกัน?”

ให้ตายเถอะๆ ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ถึงกลับจนขนาด นี้ และยังหนังหน้าแบบไหน ที่สามารถให้คนคนหนึ่ง สมัครรับ เงินทุนอุดหนุนเป็นเวลาสามปีติดต่อกัน ถ้าเป็นฉัน เพียงสมัคร แค่ครั้งเดียว รู้สึกอับอายมากแล้ว ฉันอยากจะไปตายแล้ว!

เหมยกับสาวๆเหล่านั้น คุยวิพากษ์วิจารณ์ด้วยความตก ตะลึง

หลินหงเซียะในตอนนี้ ยิ่งขมวดคิ้วมุม บ้าไปแล้วหรือนี่!

หาคนแบบนี้มาทำไมนะ?

“เหอะๆ ว่ากันว่าลูกของครอบครัวยากจน จะโตดูแล ครอบครัวเร็วกว่า พี่ชาย จุดนี้คุณไม่เลวเลยนะ แต่ถ้าอนาคต คุณขาดเงิน ฉันสามารถให้คุณยิ้มได้บ้าง เพราะยังไงแล้ว ฉัน กับยียีเป็นเพื่อนมหาวิทยาลัยเดียวกัน ต่อไปทุกคนก็เป็นเพื่อน กันแล้ว!

หวูเฉียงพูดด้วยรอยยิ้ม

แต่ถึงแม้จะเล็ก ก็ไม่สามารถซ่อนความดูถูกในคำพูดได้ เห็นได้ชัดว่าเขาเก่งมากในวิธีการฆ่าคนโดยไม่เห็นเลือด ทุกประโยค เป็นการเยาะเย้ยเงินเกอต่อหน้าผู้คนทั้งหมด แต่ว่าก็ ไม่สามารถจับผิดอะไรได้

ก็ควรค่าแก่การเป็นประธานนักศึกษา ทักษะทางภาษาดียิ่งนัก

“ขอบคุณนะ แต่ว่าไม่จำเป็นแล้ว!

เงินเกอแค่ยิ้มจาง ๆ

“ก็ไม่ต้องอาย ใช่แล้วพี่ชาย คุณมาเรียนในเมืองจีนหลัง สถานที่ท่องเที่ยวสำคัญต่างๆ เคยไปเที่ยวหรือยัง? ถนนการค้า นหลิงเหล่านี้ ต้องไปเยี่ยมชมบ้างนะ และยังมีเงินฉวนซาน มาถึง จินหลังทั้งที ไม่เข้าไปเยี่ยมชมหน่อยจะได้ยังไง? เอาอย่างนี้ไหม วันหลังคุณหาฉัน ฉันพาคุณไปรอบหนึ่ง พ่อของฉันรู้จักท่าน ประธานร้านอาหารในถนนการค้าจีนหลังของพวกคุณ ถ้าหากไป ฉันมีเส้นสาย!”

“โอ้ย พี่หนูเฉียง พี่ลืมไปแล้วหรอว่า พี่ของเราทำเกี่ยวกับ อะไร? ต่อให้เฉินเกอจะไป ก็แค่คำพูดประโยคเดียวของพี่ เท่านั้น!!

ซูเหมยยิ้มแล้วพูดขึ้น

“ก็จริง คุณดูสิว่า ฉันลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไร ฉันแค่คิดว่าพี่ ชายเงินเกอคนนี้ที่บ้านยากจน เลยไม่เคยไปที่ไหนมาก่อน ดู เหมือนว่าหลังจากที่เขาคบกับเสาวสวย น่าจะไปถนนการค้า นหลังบ่อยอยู่นะ!”

“โอ้ย ให้ตายเถอะ ฉันลืมแล้ว ลืมแล้ว ฮ่า!” หาเฉียงตบหัวแล้วหัวเราะ