บทที่876 มุ่งหน้าที่ไปที่ยจง

“เลยเล่ กุยจงนี่มันคืออะไรกันแน่?

เฉินเกอถามด้วยความอยากรู้

จากนั้นเลยเล่ แนะนำโดยละเอียดกับเฉินเกอ

หลังจากได้ฟัง เฉินเกอและคนอื่น ๆ ก็เข้าใจได้ทันที ที่แท้กุ้ย จงเรียกได้ว่าคือดินแดนแห่งภูตผี และเงาเมื่อครู่นั่นคงเป็นชา กุ่ยจง

“ถ้าอย่างนั้นจะไปกุ้ยจงได้ยังไง?

จากนั้นเพียงอึดใจ เฉินเกอก็ถามขึ้นอย่างกล้าหาญ

เมื่อได้ยินเฉินเกอพูดอย่างนั้น เลยเล่ก็เบิกตาโพลงจ้องมอง เฉินเกอด้วยความประหลาดใจ เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะมีความ คิดเช่นนี้

กุ้ยจงไม่ใช่สถานที่ที่คนธรรมดาจะไปได้ มันคือแดนผี เป็น สถานที่ที่วิญญาณหลังความตายอาศัยอยู่ และมีราชาผีเป็นผู้ ปกครอง

“พี่เฉิน กุ่ยจงไม่ใช่สถานที่ที่ดีหรอกนะ อย่าไปเลยจะดีกว่า!” เลยเล่เตือนเฉินเกออย่างจริงจัง

“เลยเล่ วางใจเถอะ ในเมื่อเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับกุ้ยจง ฉันรู้สึก ว่าจะต้องไปตรวจดูเสียหน่อย!” เฉินเกอตบไหล่และกล่าวเตือนเลยเล่

ทำไมคนจากกุ้ยจงจะต้องมาเมืองมังกรแดง อีกทั้งยัง ต้องการแย่งชิงสิบกระบี่ศักดิ์สิทธิ์โบราณ ความลึกลับนี้ทำให้ เงินเกอสงสัยมาก จะต้องทำให้กระจ่าง

“ได้ครับ ในเมื่อยืนยันจะไป งั้นฉันจะไปเป็นเพื่อน!

เลยเล่รู้ว่าคงไม่สามารถกล่อมเงินเกอได้ จึงทำได้เพียง เลือกที่จะไปกับเฉินเกอด้วย

จากนั้น เลยเล่บอกเฉินเกอถึงเวลาเปิดและที่ตั้งของกุ้ยจง

หลังจากนั้นสองวัน ในตอนเที่ยงคืน

วันนี้เป็นวันที่กุ่ยจงจะเปิดประตูกุ่ยจง

ในวันนี้ผีทั้งหลายจะไปที่นี่เดินเพื่อเข้าไปในกุ่ยจง

เฉินเกอและเลยเล่มาถึงที่หน้าประตูชุ่ยจง ส่วนเงินทั้งสาม คนนั้น เฉินเกอไม่ได้ให้พวกเขาตามมาด้วยเพื่อไม่ให้ตกเป็นเป้า สายตา

ที่ด้านนอกประตูกุ่ยจงมีภูตผีมากมายอาศัยอยู่

นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเกอเห็นภูตผีมากมายขนาดนี้ เรียกง่าย ๆ ว่าเขารู้สึกว่าไม่น่าเชื่อ

“เลยเล่ ผีพวกนี้คงไม่ทำร้ายคนใช่ไหม?”

เฉินเกอเขยิบเข้าไปใกล้เลียเล่และกระซิบเบา ๆ
เลยเล่ส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วตอบ: “วางใจเถอะ ทำไม่ได้ หรอก วันนี้เป็นวันแห่งสันติภาพ ไม่ว่าจะเป็นภูตผีอะไรก็ไม่ สามารถทำร้ายภูตผีคนอื่นได้

เมื่อได้ยินเลยเล่พูดอย่างนี้ เฉินเกอก็วางใจขึ้นในทันใด

แต่ว่าพวกเขาสองคนมีเวลาเพียงสิบสองชั่วโมงเท่านั้น จะ พูดให้แม่นยำคือเงินเกอมีเวลาเพียงสิบสองชั่วโมงเท่านั้น

เมื่อถึงเวลาเขาจะต้องรีบออกมาจากยาง ไม่เช่นนั้นเขาจะ ต้องติดอยู่ในนั้นตลอดไปออกมาไม่ได้และกลายเป็นผีอยู่ในย

จง

อย่างรวดเร็วเมื่อถึงเวลาประตูกุ้ยจงเปิดออกอย่างเป็น ทางการ บรรดาภูตผีต่างพากันเข้าเมืองไป

เลยเล่พาเฉินเกอเข้าประตูวุ่ยจงไป

หลังจากเข้าไป สิ่งที่ดึงดูดสายตาของทั้งสองคือเมือง ขนาดใหญ่ ในเมืองมีบรรดาภูตผีออกมาตั้งร้านค้าแผงลอย เหมือนการค้าขายในสมัยโบราณ

นี่เป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับเหล่าภูตผี สามารถเที่ยวเล่นในย จงได้และจับจ่ายใช้สอยสิ่งของสำหรับตนเอง แต่ว่าเงินที่พวก เขาใช้นั้นไม่ใช่เงินธรรมดาทั่วไป แต่เป็นเงินที่ใช้เฉพาะในกุ่ยจง จะต้องไปแลกมาเสียก่อน

“เลยเล่ ของที่อยู่รอบ ๆ นี้กินได้รึเปล่า? ดูแล้วฉันหิวมากเลย!”
เมื่อเดินไป เฉินเกอมองไปที่ของกินพวกนั้นแล้ว ดูแล้วก็หิว ขึ้นมาจึงรีบถามเลยเล่

“หึ ๆ กินได้นะ แต่ว่าหลังจากที่พี่กินแล้วจะสูญเสียหยาง เป็นจำนวนมาก เพราะอาหารพวกนี้เป็นอาหารในแดนผี ไม่ใช่ อาหารมนุษย์”

เลยเล่หัวเราะเบา ๆ และรีบอธิบายกับเฉินเกอ

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินเกอรู้สึกท้อแท้ทันทีไม่กล้าที่จะมี ความคิดอะไร เขาไม่อยากจะสูญเสียพลังหยางของตนเอง

“ไปกัน พาไปที่ที่หนึ่ง!”

จากนั้นเลยเล่ก็พูดกับเฉินเกอ แล้วก็พาเฉินเกอเดินไปสถาน ที่ที่หนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลอย่างรวดเร็ว

หลังจากเข้าไป ก็พบกับบ่อนขนาดใหญ่

บ่อนนี้เป็นบ่อนภายในปุ๋ยจง ไม่เหมือนกับบ่อนจริง ๆ

“เลยเล่ ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าภูตผีที่อยู่รอบ ๆ มองไม่เห็นฉันล่ะ?”

ในตอนนี้เองเฉินเกอเหมือนจะค้นพบอะไรบางอย่างและถา

มกับเล่ยเล่

เขารู้สึกราวกับว่าตนเองนั้นถูกมองข้ามไป ภูตผีที่อยู่รอบ ๆ ทั้งหมดไม่ใส่ใจเขาเลย และที่ยิ่งทำให้เขารู้สึกแปลกคือมีผีบาง ตนเดินทะลุผ่านตัวเขาไปเลย
“เพราะพี่ไม่ใช่ผีจริง ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่เห็นพี่ และที่นี่ก็ ไม่อนุญาตให้มนุษย์เข้ามาด้วย

เลยเลรีบอธิบายให้เงินเกอฟัง

หลังจากเฉินเกอได้ฟังก็ยินดีปรีดา ถ้าอย่างนั้นตัวเองก็หลบ ช่อนตัวได้

“เฉินเกอ ต่อจากนี้ก็ต้องแล้วแต่พี่แล้ว พี่ใช้ความสามารถที่ ไม่มีใครมองเห็นและการที่ฉันมาที่นี่กับพี่เพื่อพนัน หากพวกเรา ชนะได้เงินมาจะได้เอาไว้ซื้อของดี ๆ

เลยเล่มองเฉินเกอและเสนอ

“ได้สิ เลยเล่ ไม่มีปัญหา นายคอยดูฉันก็แล้วกัน

!! หลังจากเฉินเกอได้ยินก็รับปากทันที มันเป็นความรู้สึกที่ดี จริง ๆ ในที่สุดเขาก็มีที่ที่ได้ใช้ความสามารถของตัวเองแล้ว

จากนั้นเลยเล่ก็ให้เงินเกอเข้าไปยืนในตำแหน่งในสุด ซึ่ง สามารถเห็นสถานการณ์ทุกอย่างได้อย่างชัดเจน

ส่วนเลยเล่นั้นเข้าไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะตัวหนึ่ง ในจังหวะที่ ผ่านระหว่างผีเหล่านั้น เลยเล่ก็ใช้ทักษะความมือไวแอบขโมย เงินจากภูตผีตนหนึ่งมาเป็นเงินของตนเองเสีย

จากนั้น ก็เห็นผียืนอยู่กลางโต๊ะและเริ่มเขย่าลูกเต๋าในมือ

ของเขา

หลังจากเขย่าอยู่ครู่หนึ่ง ผีตนนั้นก็คลุมลูกเต๋าเอาไว้ เลยเล่หันไปมองที่เงินเกอ

เฉินเกอรีบแอบดูแล้วส่งสัญญาณมือให้เลยเล่

“แทง !”

หลังจากเลยเล่เห็นสัญญาณมือของเฉินเกอก็ตะโกนขึ้นทันที หลังจากตะโกน เลยเล่ก็โยนเงินทั้งหมดในมือในช่อง

เมื่อแทงเสร็จ ผีตนนั้นก็เปิดลูกเต๋าที่อยู่ในมือ

เมื่อเปิดออกมาผลก็ออกเป็น

สิ่งนี้ทำให้ภูตผีโดยรอบต่างพากันตกตะลึง พวกเขาไม่คิด ว่าเลยเล่จะมีฝีมือเพียงนี้ แทงครั้งเดียวก็ได้เงินแล้ว

แต่เลยเล่ยอมเลิกและจบเพียงแค่นี้

ในเมื่อมาถึงแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ต้องสู้กันสักตั้ง

อย่างรวดเร็ว รอบที่สองก็เริ่มต้นขึ้น

ยังคงทำตามรอบก่อนหน้านี้ ลูกเต๋าในมือของภูตผีตนนั้น

เริ่มถูกเขย่าอีกครั้ง

หลังจากเขย่าอยู่ครู่หนึ่ง ฝาก็ถูกปิดอีกครั้ง

ในเวลานี้เฉินเกอผู้อยู่เบื้องหลังได้รายงานประเด็นที่เขาเห็น แก่เลยเสผ่านท่าทาง

หลังจากเลยเล่เห็น ก็รีบลงเงินพนันอีกครั้งทันที
“ก็ยังแทงตา!”

เลยเล่ตะโกนเสียงดังและโยนเงินเข้าช่อง

จากนั้น ผีตนนั้นก็เปิดฝาอีกครั้ง

เมื่อดู ผลก็ออกเป็น อีกครั้ง

เลยเล่ชนะอีกแล้ว แต่ว่าจำนวนเงินที่ชนะในครั้งนี้มัน มากกว่าครั้งที่แล้วอีก

“เอาละ ๆ ฉันเล่นพอแล้ว ไม่เล่นแล้ว!”

ตามที่พูดไปก็เพียงพอแล้ว แต่เลยเล่จะไม่เล่นต่อ

คงรู้ดีว่าในความเป็นจริงมีกฎในบ่อนและผู้ที่ชนะเงินจะเอา ไปไม่ได้ แน่นอนว่าที่นี่ก็ไม่ยกเว้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ